As-salaamoe 'alaykoem,
Mijn zoon (5 jaar) zit sinds het begin van dit schooljaar in groep 2 (kleuterklas) op het speciaal basisonderwijs. Dit komt doordat hij is onderzocht door een gedragswetenschapper en er vermoedelijk sprake is van een autistische stoornis.
Hij zit dus nu ook in dezelfde klas met kinderen met gedragsproblemen. Mijn zoon is erg rustig en kan nog niet echt goed voor zichzelf opkomen. Thuis verteld hij regelmatig dat andere kindjes hem hebben geslagen, geschopt of speelgoed hebben afgepakt. Dit durft hij dan niet altijd tegen de juffrouw te zeggen. Ik heb zelf al een ochtend meegekeken en met eigen ogen kunnen zien dat hij hier niet echt op zijn plek is. Alhoewel hij zelf wel altijd met plezier naar school gaat.
Ik heb vorige maand een gesprek gehad met zijn juffrouw. Zij is tevreden over zijn ontwikkeling (cognitief) maar zegt dat er op emotioneel vlak nog wel het één en ander kan verbeteren. Met andere woorden, zij adviseert om hem nog een extra jaar te laten kleuteren in plaats van te laten overgaan naar groep 3.
Mijn vrouw en ik willen hem eigenlijk zo snel mogelijk laten instromen op het regulier onderwijs (dus een 'normale') basisschool. Het punt is namelijk dat de speciale school waar hij nu zit aan de andere kant van de stad is en hij met een busje moet worden opgehaald en thuisgebracht omdat ik het niet kan redden met mijn werk en mijn vrouw thuis zit met een baby. Er zijn wel genoeg basisscholen op loopafstand.
Wij zijn nu een beetje aan het nadenken over hoe nu verder. Wij denken zelf namelijk dat hij niet thuishoort op het speciaal onderwijs. De 'experts' aan de andere kant zeggen dat hij altijd alsnog op een later tijdstip kan uitstromen naar het regulier onderwijs. Zelf zegt hij ook dat hij het leuk heeft op school. Ik heb al een aantal maal salaat al-istikhaarah gebeden maar kom er alsnog niet echt uit.
Zijn hier ouders wiens kinderen (ook) op het speciaal onderwijs zitten en wat zijn jullie ervaringen hiermee? Djazaakoem Allaahoe khayran.