1. #1
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Het Paradijs in een Helse Verbintenis. (PART I: the back-story)

    Hoi iedereen!
    Ik ben een tijdje geleden aan een verhaal begonnen die NU af is! Dit is alleen nog maar het achtergrondverhaal die ik graag met jullie willen delen. Het verhaal is voor volwassenen only aangezien er erotica in voorkomt. Wees dus gewaarschuwd!

    Deel 2 is op pagina 10 te vinden.



    FLAPTEKST
    Wanneer de aantrekkelijke en mysterieuze Idriss in het leven van Jannat komt opdagen, heeft ze geen idee wat voor effect hij op haar zal hebben. Vele conflicten ontstaan wanneer Idriss onconventionele manieren gebruikt om haar aandacht te trekken. De eens zo saaie en gestructureerde leven van Jannat krijgt een dramatische wending als ze achter de kwaadaardigheid van deze man komt. Hij is nu niet alleen haar grootste vijand maar ook de grootste bron van aantrekkingskracht en avontuur die ze ooit heeft meegemaakt.

  2. #2
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    PROLOOG

    Het was donker buiten toen ik op mijn huisgenote stond te wachten. Ze was het besloten feestje binnengelopen om wat op te halen bij haar vriendje. Haar vriendje was een big time advocaat vandaar dat hij uitgenodigd was. Het was stil en ik wachtte al rond de vijf minuten op haar terwijl ik de fiets in mijn handen vasthield. Lantaarnpalen schenen en er was letterlijk niemand om me heen. Ik probeerde naar binnen te kijken maar ik zag niemand, de ramen waren namelijk getint. Het was vreemd, alsof ze wat te verbergen hadden op het feestje. Op een gegeven moment kreeg ik kippenvel over mijn hele lichaam en voelde ik gevaar. Vreemd, want het was allesbehalve koud. Ik keek paniekerig om me heen maar zag niemand. Of wacht nou even, een donker figuur verdween net uit mijn ooghoeken toen ik naar het raam keek. Snel pakte ik mijn telefoon en stuurde een berichtje naar Savannah. "Doe snel, jonge. Het is hier fucking eng." Mijn hart begon iets langzamer te kloppen en ik kwam weer tot rust toen ik haar berichtje ontving. "Misschien had je dan gewoon mee moeten komen, maar ja ik loop al naar buiten." Een minuutje later ging de deur open en ik hoorde allerlei lawaai en mensenstemmen uit het gebouw komen die geleidelijk weer verdwenen toen de deur achter haar sloot. "Kom we gaan naar huis, ik ben echt moe man." zei ik terwijl ik over mijn oog wreef, helemaal vergeten dat ik oogpotlood en mascara ophad. Maar wat geeft het, we waren toch op weg naar huis. "Pacha festival was wel aan he." zei Savannah terwijl ze op de fiets stapte. "Ja, weet ik. Ik was daar ook hoor" zei ik chagrijnig terug. "Sorry hoor, ik besefte het me gewoon nadat ik daar even naar binnen was geweest. Wat een bejaardenfeestje hebben ze daar binnen zeg." Ik moest lachen om haar opmerking maar alsnog voelde ik rillingen over mijn rug heen. Alweer besloot ik om me heen te kijken terwijl ik op haar bagagedrager sprong maar tevergeefs, ik zag niemand. 'Begin snel te fietsen.' zei ik met gefronste wenkbrauwen.



    Beste mensen, de eerste paar hoofdstukken zijn niet erg denderend geschreven. Maar als jullie geduld met me hebben dan kunnen jullie zien dat het steeds beter wordt. Mijn verhaal is trouwens ook op Wattpad te vinden onder dezelfde naam. https://www.wattpad.com/story/564233...-verbintenis-i

  3. #3
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    1. Kennismaking

    Vandaag zou ik een nieuwe patiënte krijgen, een Marokkaanse vrouw met diabetes type 2 die haar levensstijl en vooral haar dieet moest veranderen. Een paar maanden geleden heb ik een Marokkaanse vrouw gehad die mijn advies nauwelijks volgde waardoor ons gezamenlijke doel niet gehaald kon worden. Diabetes patiënten hoefden maar 5 tot 10% af te vallen en hun situatie zou vele malen beter worden. Ik was gewillig om deze mevrouw een kansje te geven aangezien ik nooit een uitdaging weiger. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik er niet echt enthousiast over was, maar was werk ooit iets om naar uit te kijken? Het klinkt misschien als klagen maar ik associeerde mezelf het liefst zo min mogelijk met Marokkanen. Het is een raar volkje in mijn mening. Altijd maar bemoeien met andermans leventjes. Vooral als het blijkt dat je Marokkaans bloed door je aderen hebt doorstromen. Nou, ik heb ook Indonesisch bloed in mijn aderen stromen en van de Indonesiërs hoorde ik nauwelijks iets. Ja, ik ben Islamitisch maar totaal niet cultureel ingesteld. Als je in Amsterdam woont krijg je van alles mee en dat vond ik al goed genoeg voor mijn doen. Daarom hou ik ook van Amsterdam met haar gemixte bevolking en ruimdenkendheid. Alhoewel er altijd wel een paar rotte appeltjes die het voor anderen moeten verpesten. Ik had ook liever dat mensen niet wisten dat ik ook voor een deel Marokkaanse was, dus dat hield ik dan altijd verborgen. Ik weet dat het een slecht iets is. Ik kon namelijk ook laten zien dat niet alle Marokkanen crimineel of agressief waren. Maar dat is simpel gezegd niet mijn taak hier op aarde. Mijn taak hier op aarde is om te leven en mensen te helpen om gezond te worden. Ik hoopte dat deze dame goed Nederlands kon spreken zodat ik mijn identiteit verborgen kon houden.

    Nadat mijn theepauze van een kwartier afgelopen was. Liep ik naar de prullenbak in mijn kantoor om mijn plastic bekertje weg te gooien. Zonde van die plastic bekertjes, ik moet echt een mok vanuit huis meenemen. Ik pakte de dossier van mijn volgende patiënte en zag dat het mijn nieuwe patiënte was die nu aan de beurt was. Ik opende de deur van de wachtkamer, en een lange, aantrekkelijke man, strak in pak, kwam op me aflopen, al voordat ik de naam van mijn volgende patiënte kon opnoemen. 'Goedemiddag mevrouw Kader', zei hij met een opgewekte stem en een glimlach op zijn gezicht gedrukt terwijl ie precies vlak voor me stond. Ik zag zijn perfecte witte gebit. Het was even stil toen ik me besefte dat ik terug moest praten. 'Euhm goedemiddag? Kan ik u helpen?' vroeg ik nieuwsgierig. Hij antwoordde: 'Aangenaam ik ben Idriss Ahlami, ik ben hier meegekomen met mijn moeder om alles te vertalen voor haar.' En het enige wat ik kon denken was: Yes yes yes! Ik werd blij waardoor mijn wenkbrauwen omhoog gingen. Alleen maar omdat hij dus nog niet had opgemerkt dat ik ook van Marokkaanse afkomst ben. Mijn naam is Jannat Kader.. Dat betekent paradijs en mijn achternaam is in principe Qadier wat krachtig betekent. Hij keek me met geknepen ogen aan nadat ie zag dat er een vleug van vreugde door me heen ging.. 'Zeg?' Vroeg ik.. 'Waar is uw moeder dan eigenlijk?' Hij stapte opzij en daar stond een klein, oud, mollig, schattig dametje. Hij was lang en goed atletisch gebouwd waardoor ik haar niet eerder kon zien. Ik gaf haar een hand en zei: 'Hallo mevrouw el Rahmani.' Ik deed mijn best om het zo nederlands mogelijk uit te spreken. Ze pakte mijn hand heel zwakjes vast en lachte met een lief glimlachje en zei 'hallo' terwijl ze met haar hoofd knikte.. Kom maar binnen gebaarde ik terwijl ik de deur openhield voor beide moeder en zoon. Mevrouw al Rahmani pakte de arm van haar zoon vast terwijl ze samen naar binnen liepen.

    Beiden zaten tegenover mij terwijl ik hem vragen stelde over van alles, het eetgedrag van zijn moeder, allergieën etc. Het zag ernaar uit dat ie wist wat ze allemaal at en hoeveel ze bewoog. Hij had zelfs een voedingsdagboek bij zich toen ik voorstelde dat ze haar voeding dagelijks moest bijhouden zodat ik een goede inzicht zou krijgen. Ik woog haar ook en ik meette haar lengte en maten en schreef het op. Hij hield haar wel op de hoogte van alles in klassiek Arabisch en ik begreep elk woordje. Hij kwam ontzettend zelfverzekerd en geïnformeerd over. Het gesprek liep formeel, precies zoals ik altijd wil hebben, strikt en zakelijk. Nadat ik alles wist wat ik moest weten, nam ik afscheid van beiden en zette een nieuwe afspraak vast voor volgende week waar ik dan mijn plan zou voorleggen. Hij opende de deur en zijn moeder liep voorop de deur uit. Hij draaide zich nog even om en zei: 'Werk ze nog' met een knipoog. Ik dacht dat is vast gewoon een normale gebaar. Ik zei 'bedankt'. Lekker kort en krachtig. Ik hou er niet van als mensen te persoonlijk gaan worden en vooral niet als het ook nog eens mannen zijn, heb daar namelijk geen behoefte aan. "Moet je nog lang?' vroeg hij nog snel terwijl ie naar mij keek en de deur uitliep. 'Nog een uurtje of 2,' antwoordde ik alsof het verplicht was. Hij dwong een bepaalde mate van respect af door zijn zelfverzekerde houding en uiterlijk. Hij glimlachte knikkend en sloot daarna de deur achter zich dicht. Nadat ik nog een paar andere patiënten had afgehandeld, was het voor mij tijd om naar huis te gaan.

    Ik pakte mijn trenchcoat en tas terwijl ik de deur uitsnelde, ik woonde dicht in de buurt van de gezondheidscentrum waar ik werkte. Dus ik liep altijd naar huis. Ik pakte mijn telefoon terwijl ik de deur uitliep en deed de oordopjes in mijn oren. Ik zette wat meditatiemuziek op om mijn drukke werkdag een beetje uit m'n hoofd te zetten. Ik keek een beetje om me heen en verrassend genoeg zag ik Idriss tegen een auto aanstaan, waarschijnlijk die van hem. Hij zag mij gelukkig niet. Ik vond het best wel vreemd dat ie daar stond, ik versnelde mijn pas en deed alsof ik een smsje aan het typen was naar iemand. Hij zag me en haalde me in en sneed mijn pas af. Ik deed alsof ik hem natuurlijk niet gezien had en alsof ik verrast was. 'Heb je haast?' vroeg ie terwijl ie me letterlijk van top tot teen aankeek. Ik vond dat er best arrogant uitzien, ook vond ik het onbeleefd dat ie me zomaar staande ging houden. Heeft ie nog nooit gehoord van privé en zakelijk gescheiden houden of zo? Ik wou hem zo snel mogelijk afwimpelen. Ik wou gewoon zo snel mogelijk naar huis omdat mijn werktijd afgelopen was. Ik haalde 1 oordopje uit mijn oor en zei: 'Ehh ja, ik heb haast' terwijl ik langs hem heen probeerde te lopen om zo snel mogelijk thuis te komen. 'Ik wil je alleen maar wat vragen' zei hij terwijl hij naast me liep. Ik vroeg me af of hij de hint echt niet begreep. Ik zei: 'bewaar je vraag maar voor volgende week of bel met de receptie, wellicht dat zij jouw vragen kunnen beantwoorden'. 'Zo'n vraag is het niet' kaatste hij snel terug. Ik stopte met lopen en draaide me om naar rechts waar hij dus liep. Hij stopte ook met lopen. We stonden tegen over elkaar. 'Wat voor vraag heb je dan?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Daar kom je wel een andere x achter aangezien je nu toch haast hebt,' zei hij met een knipoog, hij draaide zich om en zette een stevige pas richting zijn zwarte glimmende auto. Ik stond even verbaasd naar hem toe te kijken. Hij opende de deur van zijn auto en keek me nog even aan met een grote glimlach. Ik vervolgde mijn weg naar huis, het huis waar ik samen met mijn 2 goede vriendinnen woonde. Vanavond hadden we een etentje georganiseerd voor onze vrienden, met de thema dat simpel en gezond koken ook heerlijk kan zijn. Aan het begin van onze studie hadden we besloten om met z'n drieen in de omgeving van Amsterdam te gaan wonen, dicht bij onze scholen. Nadat we klaar met onze studies waren, is onze woonsituatie niet meer veranderd. Wat op zich helemaal geen probleem voor ons is omdat we toch een lange maar hele leuke geschiedenis samen hebben.

  4. #4
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Thuis aangekomen waren Daphne en Savannah al bezig met de voorbereidingen. Daphne was bezig met het opruimen en decoreren, en Savannah met het klaarmaken van de hapjes. Ik zou samen met Savannah gaan koken omdat wij dat beiden als hobby hadden. Ik koos de ingrediënten en recepten uit omdat ik natuurlijk weet welke ingrediënten gezond en ook heel smakelijk zijn. Rond 21:00 in de avond waren al onze vrienden bij ons thuis aangekomen. We waren ongeveer met zijn 12en.

    De avond verliep goed en hartstikke gezellig, en dat zonder alcohol! We namen afscheid van de laatste paar vrienden en ploften neer op de bank. 'Wie gaat dit allemaal opruimen hoor?' zei Daphne met een zucht. Daphne is een mooie, lange meid die half Frans en half Zuid-Afrikaans is en die ik al jarenlang kende door Savannah. Ze heeft HBO Game & Design gestudeerd en werkt sinds een paar maanden als floormanager in een elektronicazaak, vooral omdat ze nog niets heeft kunnen vinden als gamedesigner. Daphne is een sexy, modieuze, nerdy gamer. Maar haar grootste droom was toch om een grote zangeres te worden. Ik antwoordde energievol: 'We gaan de taken verdelen deze x, het is eindelijk weekend, dus iedereen kan zijn bijdrage leveren.' Daphne en ik keken allebei tegelijk naar Savannah die al in slaap was gevallen op de bank. Dit had ze wel vaker op de Vrijdagavond omdat ze altijd een hele drukke week had. Behalve dat ze in een bank werkte, deed ze ook nog een opleiding voor 3 avonden in de week. Van ons allemaal was ze ook nog eens de enige die een vriend had. Ach, zij had tenminste geen moeite om in slaap te vallen. In het weekend bleef ik altijd het liefst zo vaak mogelijk thuis. Ik werkte dan aan mijn dieet programma's voor de patiënten en ging dan ook zo veel mogelijk ontspannen. Daphne en ik hadden BTW op de Zaterdag alles opgeruimd en lieten Savannah lekker uitslapen zodat ze lekker fris en fruitig een dagje uit kon met haar vriend Darryl. Daphne was altijd het type dat Zaterdagavond uitging en Zondag bijna de hele dag doorsliep. Het enige wat ik buitenshuis deed in het weekend was op Zondag yogalessen volgen en soms deed ik dat gewoon thuis afgewisseld met pilates. Savannah kookte bijna elke Zondag een Surinaams of Indonesisch gerecht, wat niet gek was omdat ze zelf een Javaans/Surinaamse afkomst had, maar qua uiterlijk leek ze veel op mij. Ze had een caramel gekleurde huidskleur en lang donkerbruin haar. Ze had volle lippen maar middengrote Aziatische ogen. Ze leek veel op mij, alleen had ik een tintje lichtere huidskleur, en veel grotere ogen. Verder waren we even lang en droegen dezelfde maten. Savannah had vele talenten en ze was ontzettend slim. Op Zondagen wanneer Savannah kookt kan Daphne het nooit laten om op te staan en mee te eten. De geur van het eten die Savannah maakte, was sterk en doordringend. Ze had best een sterke maag om zulke machtige voeding als ontbijt te nuttigen. Ach, mijn patiënte was ze toch niet. En zoals ik al zei, ik probeerde privé en zakelijk altijd gescheiden te houden.

  5. #5
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    2. TOEVAL

    Een nieuwe werkweek was aangebroken. Ik zal alle andere patiënten jullie besparen en ga gelijk door naar Dinsdag. De dag dat ik Mevrouw al Rahmani en haar zoon weer zou zien. Tot mijn grote verbazing zag ik alleen Mr. Ahlami in de wachtkamer staan toen ik de deur van mijn spreekkamer opende. Hij liep met een krachtige loop naar me toe en gaf me een hand. 'Hoe maak je het?' vroeg ie beleefd. 'Prima' antwoordde ik met gefronste wenkbrauwen. 'Komt uw moeder nog aan?' vroeg ik met achterdocht. Ik begreep niet waarom hij hier alleen was gekomen. Hij was niet degene die een dieet nodig had, integendeel zelfs. Hij zag er namelijk ontzettend gezond _en meer_ uit. Terwijl we samen naar binnen liepen vertelde hij dat zijn moeder en ik elkaar toch niet begrepen en hij haar geen ongemak wou veroorzaken. Ik zei een beetje geïrriteerd: 'U bent niet degene die ik behandel maar uw moeder, u zou alleen als tolk fungeren, en dat wil ik graag zo houden meneer Ahlami.' Hij ging zitten alsof ie me niet gehoord had terwijl ik nog verbaasd bij de deur stond. Hij draaide zich naar me om en zei: 'Gaan we nog beginnen? Ik neem aan dat je niet de hele dag de tijd hebt.' Hij doelde zogenaamd op vorige week omdat ik haastig was en hem probeerde af te wimpelen. Met tegenzin ging ik zitten. Hij keek me strak en afwachtend aan. Ik voelde me zo ongelofelijk ongemakkelijk. Zijn blik prikte echt overal in me. Ik begon: 'Volgende x wil ik graag dat uw moeder weer aanwezig zal zijn, het is namelijk ook mijn taak om te observeren of het wel goed met haar gaat.' Hij keek me doordringend aan en zei op een arrogante manier: 'Ik denk wel dat ik het door zou hebben wanneer het slecht gaat met mijn moeder, anders waren we hier helemaal niet gekomen, of vind je het gewoon niet fijn om alleen met mij te zijn?' Ik was echt even in shock hoor van die vraag en zijn directheid. Ik was echt even een minuut of 2 stil. Hij vond het denk ik vermakelijk om te zien dat ik echt moest nadenken om wat te bedenken. Ik kuchte even en keek naar het dossier en dieetplan die op mijn tafel lagen. 'Was dit wat je me wou vragen vorige week? Of jij ipv jouw moeder naar de afspraken kon komen?' bedacht ik me, om van onderwerp te veranderen en professioneel te blijven. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij sprak me tegen: 'Volgens mij had ik al duidelijk gemaakt dat mijn vraag niets te maken had met jouw werk hier.' Hij zei het wel op een zachtaardige manier, waardoor ik het niet opvatte als een aanval. Ik wou het weer opnieuw proberen en vroeg weer of zijn moeder de volgende x wou meekomen met hem omdat het van belang is. Hij sloot zijn ogen en ademde diep in met zijn neus. Waardoor ik op de een of andere manier dacht dat ie geïrriteerd raakte. Hij keek me serieus aan en zei: 'Wat voor nut heeft het als jullie elkaars taal toch niet spreken?' Pft, ik werd hier echt moe van. Regels zijn namelijk regels, en ik moest haar ook wegen natuurlijk. Mevrouw al Rahmani moest gewoon komen, simpelweg omdat het mijn patiënte was! Hij wist natuurlijk niet dat ik wel de taal sprak, maar ik heb liever de bemoeienis en koppigheid van een Marokkaans vrouwtje dan dat ik weken of maandenlang met hem opgescheept zou zitten. Waarom ik dat niet wou? Ik voorspelde problemen met hem, en behalve dat, is hij een hele aantrekkelijke man en die maakten me altijd nerveus. Ik kon het nooit helpen om bot en bitchy te doen tegen zulke mannen. Ik had zijn geïrriteerd gevoel overgenomen leek het wel, en ik beëindigde het gesprek. 'Bij deze is het gesprek afgelopen en zie ik u en uw moeder overmorgen om dezelfde tijd', terwijl ik in mijn werkagenda keek en het warmer kreeg, m'n gezicht begon ook rood te kleuren. Hij lachte hardop en zei: 'Het wordt me nu allemaal duidelijker'. Als blikken konden doden was ie duizendmaal op een helse manier gestorven. Waar de fuck had ie het over? Ik keek hem met een vragende blik aan. Hij ging verder: 'Je hebt Arabisch bloed he?' Shit dacht ik, daar gaat mijn undercoverness. Hoe wist hij dit eigenlijk? 'Mijn etnische achtergrond heeft niets te maken met het beroep dat ik uitoefen.' zei ik zwaar stotterend. 'Ik vermoedde het al, wat is het hè? Schaam je je voor je eigen volk?' probeerde hij me uit te dagen terwijl ie naar voren kwam met zijn hoofd. Ik stond met een ruk op en liep richting de deur en opende die voor hem. 'T is niet alleen onbeleefd dat u mijn privacy schendt maar ook uitermate schandalig om mij te beschuldigen van zaken waar u totaal niets van afweet, ik wens u nog een fijne dag meneer Ahlami' zei ik formeel terwijl ik hem niet aankeek. Hij stond op en liep richting de deur, hij stopte precies voor me en zei: 'Noem me maar Idriss' met een knipoog. En hij liep tevreden weg. Ik sloot de deur hard achter hem dicht. Gadverdamme dacht ik, wat een arrogante zak.

    In de avond rond half 6 kwam ik thuis en zag dat alleen Savannah thuis was gekomen van haar werk. Ze was in haar slaapkamer haar tas alvast aan het inpakken voor avondschool. Ze moest pas om 8 uur beginnen maar ze was altijd goed voorbereid. Daphne zou pas rond half 7 thuiskomen van werk. Ik kleedde me uit en ging mijn pyjama aantrekken en daarna besloot ik om te gaan koken. Ik begon aan kip met rijst. Iets wat we allemaal vaak aten en heerlijk vonden. Savannah kwam de huiskamer binnen en plofte neer op de bank met een diepe zucht. 'Is er iets ofzo?' zei ik vanuit de open keuken, die in principe gewoon in de huiskamer zat. Ze keek me echt moe aan en zei: 'Darryl maakt me echt moe'. Wow dacht ik, dit is voor het eerst dat ze klaagt. 'Hoezo dan? Wat doet ie of zegt ie dan?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Hij zeurt dat we elkaar bijna nooit zien en hij doet fuckin betweterig, hij beschuldigt me zomaar van bepaalde dingen.' terwijl ze haar hoofd achterover liet vallen op de leuning van de bank.. 'Tja, je hebt een druk leven, dat moet ie wel begrijpen en wat bedoel je eigenlijk met dat hij jou van bepaalde dingen beschuldigt?' Terwijl ik de kipfilet in blokjes aan het snijden was.. 'Gewoon, hij beweert dingen over me die niet waar zijn. Dat ik hem alleen als ontspanning gebruik en zo,' zei ze met een verloren stemmetje. Ik lachte en zei: 'Volgens mij denkt of doet elke gozer dat wel' terwijl ik in m'n achterhoofd aan Idriss dacht. 'Hij was eerst niet zo hoor, pas nadat ie me vroeg om samen te gaan wonen en ik daarop weigerde begon ie met deze praktijken, ik denk er echt aan om gewoon te stoppen met hem.' vervolgde ze. Ik stopte met het snijden en keek haar recht aan. 'Meen je dit nou echt? Jullie gaan jarenlang met elkaar. Is toch zonde om het zo op te geven?' vroeg ik geschokt. Ze hief haar hoofd op en keek me aan: 'Jann, kom op zeg, ik ben nog te jong om zoveel shit aan m'n kop te hebben. Ik wil gewoon net zoals jij en Daf lekker mijn eigen dingen doen.' Ik dacht dat ze gek was geworden. Ik gooide de groenten, kruiden en kip in de pan en zei tegen haar: 'Het is ook weer niet altijd prettig hoor om vrijgezel te zijn.' Ze stond op en liep richting de keuken naar mij toe om de tafel te dekken.. 'Ach wat weet jij nou van relaties Jann, je hebt er nooit 1 gehad' lachte ze me stiekempjes uit. Ik moest eigenlijk ook lachen en zei tegen der: 'Geef het gewoon nog wat tijd en als deze situatie niet verandert kun je er altijd nog mee stoppen.' terwijl ik er een zacht schopje gaf tegen der kont. 'Ja, je hebt gelijk, 'ik zie wel, immers elke relatie heeft zo zijn ups and down he.' zei ze een beetje opgelucht. 'En anders heb je mij ook altijd nog .' zei ik terwijl ik mijn lippen likte en haar van top tot teen aankeek. Ze lachte zich kapot wanneer ik dat deed. Ik deed zulke dingen expres namelijk omdat we vroeger altijd gingen grappen dat we met zijn tweeën zouden eindigen. In stilte gingen we verder met onze taken. Daphne kwam precies op tijd binnen om te eten. Ze had het wel goed hier hoor! Ze hoefde bijna nooit te koken door mij en Savannah. We aten, we spraken, we lachten, kortom we hadden gezellig gegeten zoals altijd. Savannah verliet het huis om haar lessen te gaan volgen. Daphne en ik besloten samen een romantische film te kijken en weg te zwijmelen...

  6. #6
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    De dag daarop verliep gewoon normaal net zoals elke andere dag. Het was de dag daarop die een beetje stroef liep, iets wat ik totaal niet gewend ben. Het was namelijk de dag waarop ik weer een afspraak had staan met Idriss en zijn moeder. Terwijl ik achter mijn bureau zat en met mijn nagels zat te tikken op de tafel zat ik te bedenken hoe ik me hieruit kon redden. Zal ik ze doorverwijzen naar een andere diëtiste? Zal ik gewoon toegeven dat ik Arabisch spreek en mevr. Al Rahmani in haar eentje behandelen? Of zal ik gewoon doorgaan met hun allebei en maar hopen dat ie me niet verraadt of me voor paal laat staan voor zijn moeder? Pft, ik wist het echt niet... Ik besloot om deze afspraak gewoon door te laten gaan en ik zou vanzelf wel zien wat eruit zou komen... Ik besloot om het gewoon over me heen te laten komen...

    De tijd was aangebroken. Het was tijd om hun allebei onder ogen te moeten komen. Ik liep naar de deur en sprak mezelf moed in om gewoon professioneel en rustig te blijven. Ik opende de deur en keek de wachtkamer in. Daar waren ze dan. Ze stonden allebei op en liepen naar me toe. Hij was weer strak in pak alsof ie een vergadering had of zo... Wat was hij lang, vooral vergeleken met zijn moeder. Ik gokte op een lengte van 1 meter 95 en zijn moeder rond de 1 meter 55. Zijn moeder keek me vriendelijk aan. Ik groette hun met een nerveuze glimlach en zei: 'Kom binnen en neem plaats'. Moeder en zoon keken elkaar even aan, daarna keek hij me aan en zei sarcastisch: 'Ben je nu tevreden?' Ik besloot daar geen antwoord op te geven. Hij begeleidde haar naar haar plek. Vervolgens ging hij zelf ook zitten. Ik pakte nog even snel een paar dossiers, en ging ook zitten. 'Welkom' zei ik met een knikje. Ik begon mijn plan voor te leggen. Terwijl hij haar op de hoogte hield van alles in zijn Arabisch. Het verliep gelukkig formeel. Af en toe keek ie me wel moe en geïrriteerd aan. Wat mij op zich niets kon schelen, en dat merkte hij ook aan me, volgens mij vond hij dat niet zo leuk. Opeens begon hij in het Arabisch over mij te praten tegen zijn moeder. Mijn hart sloeg een slag over van deze onverwachte situatie. Met een zelfgenoegzame blik zei hij: "Het lijkt wel alsof ze ons begrijpt, vind je niet?" Zijn moeder antwoordde vervolgens met: "Ben je gek geworden zoon? Ze is een Aziaat, ze kan ons niet begrijpen." Mijn mond viel van verbazing en shock open. Hij ging verder: "Zou ze denk je bij me passen?" Ik keek naar hun allebei alsof ik een film aan het kijken was. Zij: "Dat bepaal je zelf zoon, zolang je maar gelukkig bent." Nadat ze dat zei keek hij me met een ondeugende blik aan. Mijn mond stond letterlijk open en mijn ogen stonden ook wijd open. Ik zweer het je, ik werd witheet van woede en ik kon hem wel vermoorden! Ik zag dat ie naar m'n mond keek. Ik sloot rustig mijn mond en ging knarsetanden... Dit gebeurde allemaal heel snel... Ik kon mezelf niet goed inhouden, ik wou mijn bureau openkrabben. Ik probeerde met ontzettend veel moeite normaal te doen en me in te houden. Vooral omdat zijn moeder naar ons keek alsof zij degene was die deze keer een film aan het kijken was. Hopelijk had ze niet door dat ik hun wel begreep... Kon ik alleen maar denken. Ik wist even niets te zeggen. Ontzettend rustig en langzaam pakte ik een kopie van de programma en gaf het aan hem terwijl ik hem met een dodelijke blik aankeek. Hij was echt te ver gegaan. Hij keek me aan alsof ie de leukste tijd van zijn leven had. Ik zette een nep glimlach op en zei: 'Dat was het voor vandaag, bedankt voor jullie komst. Ik zie jullie weer over 2 weken om te kijken hoe het gaat, u kunt altijd met de praktijk bellen voor extra info of als u nog vragen hebt'. Hij pakte de programma van me aan, en bekeek het. 'Mooi' zei hij tenslotte en bedankte me nog. Ze stonden op en liepen naar de deur, hij opende de deur voor zijn moeder en liet haar als eerste uit zoals een echte heer doet. Ondertussen was ik ook opgestaan, en liep dichter naar hem toe en ik zei boos maar fluisterend: 'Dat had je niet moeten flikken!' Zijn moeder was inmiddels op de gang toen ie tegen haar in 't Arabisch zei dat ze even moest zitten en op hem moest wachten. Hij sloot de deur en ik dacht what the fock doet hij nou weer. Hij liep met langzame stappen naar me toe, hij kwam helemaal in m'n personal space. Ik wou gewoon stoer doen dus ik bleef staan maar ik ging wel een beetje naar achteren met mijn hoofd, omdat ie ook met zijn gezicht heel dichtbij de mijne kwam.

  7. #7
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    'Jouw etnische achtergrond heeft toch niets te maken met het beroep dat je uitoefent?' Zei hij vermaakt. 'Wel als je het over me gaat hebben!' kaatste ik hard terug. Hij bleef stil en observeerde mijn gezicht. Ik fronste mijn wenkbrauwen en deed een stap naar achteren.. Hij kwam weer dichterbij en ik zei: 'Wil je alsjeblieft je afstand bewaren?' hij kwam toen echt overdreven met zijn gezicht dicht bij de mijne en zei me met een doordringende blik: 'Ben je vies van me?' Ik vond het echt ongepast en intimiderend wat ie deed, want no way in hell dat ik hem nogmaals die macht zal geven om een stap achteruit te zetten. En hem in mijn personal space hebben wil ik ook niet dus ik besloot de meest efficiënte aanpak te gebruiken. Ik duwde hem gewoon lekker weg en zei op een denigrerende toon: 'Ik ben niet alleen vies van jou maar van jouw hele sekse.' Hij ging met zijn handen naar de plek van zijn borst waar ik hem heb geduwd, en voelde aan zijn borst. Hij zei op de meest afgezaagde manier: 'Deze blouse zal ik nooit meer laten wassen, want zo vies ben ik niet van jou' Het was toen opeens stil. Ik geloofde gewoon niet dat ie zoiets belachelijks had gezegd. Ik kon gewoon niet meer, ik kon mezelf niet meer inhouden. Ik begon hem eerst zachtjes uit te lachen en daarna proestte ik het uit van het lachen. Hij keek naar me en bleef naar me kijken terwijl ik daar stuk ging van het lachen. Ik probeerde mijn lach weer in te houden omdat ik zag dat ie nog steeds voor me stond, ik had namelijk verwacht dat ie al naar buiten zou lopen. 'Ben je uitgelachen?' vroeg hij. Lacherig zei ik: 'Ik ben pas uitgelachen zodra je uit mn leven verdwijnt, jij circusclown!' Ik zei het lacherig dus ik meende het niet echt. Zijn gezicht werd strak en hij keek me met geknepen ogen aan en zei geslepen: 'Dan ben je vast ook niet benieuwd naar de vraag die ik voor je had'. Plots stopte ik met lachen.. Ik ben gewoon altijd al een nieuwsgierig persoontje geweest en ik wou wel weten wat ie me wou vragen. Hij draaide zich om en pakte de handvat vast, en ik zei snel voordat ie de deur opende: 'Wacht, je mag me die vraag wel stellen hoor!' Hij kreeg een grijns op zijn gezicht uit voldoening. Hij toverde die grijns van zijn gezicht af en draaide zich weer om naar mij zodat ik zijn grijns niet zou zien, wat natuurlijk al te laat was en zei: 'Misschien een andere x, ik ben degene die nu haast heeft.' Hij opende de deur en liep zelfverzekerd weg. Daar stond ik dan in mijn spreekkamer en het enige wat ik kon denken was: Als dit zo doorgaat, dan gaat dit uit de hand lopen.

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    175
    28-11-2010

    Kom op ga verder

  9. #9
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Het was klokslag 5 uur en mijn werkdag zat erop. Wat een vermoeiende, dramatische dag was dit zeg. Stiekempjes vond ik het wel interessant wat er was gebeurd. Ik had een structureel leven en er gebeurde bijna nooit iets spontaans. Dus ik had er wel gemengde gedachtes erover. Ik keek naar de klok en het was net iets over 5. Ik stond rustig op, pakte mijn spullen en deed de deur achter me dicht. Ik liep naar buiten terwijl ik diep in gedachten zat. Het kwam bijna nooit voor dat ik geen meditatiemuziek opzette na mijn werk. Maar vandaag moest ik even mijn gedachten de vrije loop laten. Ik liep de straat uit waar de praktijk stond en ging de hoek om en liep richting de albert heijn om een paar boodschapjes te doen. Net voordat ik de deur van de albert heijn zou binnenlopen zag ik dat Idriss geparkeerd stond schuin tegenover de Albert heijn. Oef, ik kom hem wel vaak tegen na mijn werk dacht ik plotseling.. Alhoewel dit is pas de 2e x maar het is al 2x te veel. Wat deed hij hier eigenlijk? Hij had toch haast? Ik had gewoon schijt, en liep verder naar de albert heijn. Hij was bezig met zijn telefoon en hij zag mij toevallig via zijn spiegel. Hij zag dat ik hem ook zag, en hij knikte naar me. Hij stapte uit zijn auto en liep zelfverzekerd mijn richting op. Ik vertraagde mijn loopje. We ontmoeten elkaar naast de deur van de albert heijn. 'Je had toch zo'n haast?' Begon ik plagend. Hij stond tegenover me en lachte naar me. Even bedacht ik me dat god wel hele mooie wezens heeft geschapen. Al had ik nette pumps aan met een hakje (vanwege mijn werk) bleef hij toch veel langer dan ik. Alles aan hem qua uiterlijk was perfect, ik kon geen oneffenheden vinden. 'Je hebt wel lang genoeg gewacht op mijn vraag vind ik' zei hij toegevend maar serieus. 'Nou ik ben benieuwd' zei ik. Ik was echt benieuwd naar zijn vraag. Ik kon totaal niet bedenken wat ie me wou vragen. Zijn vraag: 'Wat is jouw lievelingseten?' vroeg hij me. Nou ja zeg dacht ik, was dit zijn vraag? Ik was best wel teleurgesteld, ben namelijk voor niets al die tijd nieuwsgierig geweest! Ik beantwoordde zijn vraag heel saai en droog omdat ik teleurgesteld was. 'Nou, ik hou heel erg veel van fruit, en bijna alles maar als ik moest kiezen dan toch zalm of falafel. Ben jij nu tevreden?' Hij luisterde heel geconcentreerd en onderzoekend naar wat ik zei, alsof het zo interessant was wat ik antwoordde. 'Hm' zei hij terwijl hij met zijn hand over zijn kin wreef.. 'Zin om een x samen zalm te gaan eten?' Dat was verrassend... Ik kon voelen dat mijn hoofd rood aanliep maar ik hoopte dat mijn make-up dat hopelijk kon bedekken. Is dit wat ik wilde? Waar ik ooit stiekempjes op gehoopt had? Nee, ik zou dit nooit kunnen doen. Ik ben niet geschikt voor zulk gedoe, niet met mijn verleden en issues. Bovendien wil ik me niet mengen in het leven van de patiënten. 'Ik ben degene die mensen moet vragen over voeding en niet jij, dit waren trouwens 2 vragen' zei ik met een nerveuze glimlach. 'Doe niet alsof je niet weet waar ik het over heb.' zei hij met een doordringende blik, alsof ie rechtstreeks door me heen kon kijken. Ik kon op dit moment niet goed tegen oogcontact dus ik begon een beetje naar beneden te kijken. En ik vervolgde: 'Ik denk niet dat het een goed idee is, ik wil me niet mengen in het leven van mijn patiënten, dat gaat namelijk alleen maar voor problemen zorgen'. Hij probeerde mijn blik op te vangen. Ik keek hem weer aan en probeerde zo serieus mogelijk te kijken want ik geneerde me best wel. 'Ik ben jouw patiënt niet' zei hij heel direct. 'Maar je behoort wel tot het leven van een patiënte van mij' kaatste ik zogenaamd hard terug. 'Volgens mij ligt het gewoon aan iets anders en gebruik jij je werk als een smoes' zei hij terug op een kalme en serieuze toon. Ik voelde me zwaar aangevallen. 'Weet je, ik heb hier eigenlijk helemaal geen tijd voor, zei ik terwijl op het punt stond te ontploffen. De kreng in mij wou naar buiten komen en hem verbaal misbruiken. Ik maakte aanstalten om weg te lopen, tot ie me opeens van mijn arm pakte. Zijn grip was stevig maar toch niet hard. 'Al was mijn moeder geen patiënte van jou zou je alsnog niet met mij uit eten gaan, heb ik gelijk?' fluisterde hij vragend en heel dichtbij mijn gezicht. Ik trok mijn arm heel rustig los. 'Dat klopt, en dat heeft niets met jou te maken, maar ik heb er gewoon geen behoefte aan, ik hou me liever bezig met andere dingen.' siste ik hem een beetje waarschuwend toe. Ik wou niet dat mensen dit zouden zien. Het was namelijk niet alleen dichtbij mijn werk maar ook dichtbij mijn huis. 'Dan weet ik genoeg' zei hij vastberaden met een knipoog. Ik maakte mijn arm los van zijn grip en draaide me stoer om, om richting de ingang van de AH te lopen. Hij leunde tegen een auto aan en zette zijn handen in zijn broekzakken. Hij staarde me na, dat zag ik namelijk in de reflectie van de glazen deuren voor me. Ik liep best wel arrogant, wat ik niet had moeten doen. Mijn hak bleef namelijk tussen 2 tegels vasthaken terwijl ik een stap probeerde nemen, daardoor struikelde ik bijna. Wat haat ik het om hakken te dragen, gelukkig droeg ik ze alleen op werk. Het zag er gewoon idioot uit toen mijn hak vastzat. Ik had weer balans gevonden en stond weer normaal. Ik draaide me stijfjes om met een neppe glimlach op mijn kop en zei: 'Laten we doen alsof dit nog nooit gebeurd is oke?' Met een schuine hoofd keek hij me vermakelijk aan, en knikte naar me met een hint van een lach op zijn gezicht. Ik nam diep adem en draaide me weer om en liep voorzichtig naar de ingang terwijl ik naar zijn reflectie in ramen keek. Hij observeerde me van top tot teen met een glimlach op zijn gezicht, hij schudde glimlachend zijn hoofd en begon terug te lopen naar zijn auto.

  10. #10
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    'Oh mijn god, wat is er nou in godsnaam net gebeurd?' kon ik alleen denken zodra ik binnen de albert heijn was. Ik wou gewoon van de aardbodem verdwijnen! 'Wat een fuckin schande was dat!' ging er maar door me hoofd. Jeetje, wat ben ik een kluns. Ik ben echt een onhandige kluns, gatver. Ik kon mezelf wel neerschieten. Ik haatte het als er zulke dingen gebeurden. Alles wat niet vervolgens plan ging veroorzaakte altijd paniek bij mij. Al die nare gedachten schoten door mijn hoofd terwijl ik net een robot de producten pakte die ik nodig had en in mijn mandje zette. Jeetje, ik stond echt voor schut. Ik kon het niet helpen maar zulke dingen maakten me onzeker, vooral in de aanwezigheid van Idriss. Toen ik bij de kassa stond, waren mijn gedachten weer ietsje gekalmeerd. Ik betaalde de boodschapjes en verliet de AH. Ik keek nog wel even of zijn auto er nog stond voordat ik naar buiten stapte voor het geval ik me weer moest voorbereiden op een andere ontmoeting met hem. Gelukkig was hij nergens meer te vinden. Zodoende liep ik met een volle tas richting huis. Toen ik thuis aankwam, wou ik alleen maar m'n bed induiken en de lakens over me heen doen en gewoon verstoppen. Maar goed, ik ben een volwassen vrouw en zulke dingen gebeurden nou eenmaal, deal with it. Ik stapte de huiskamer binnen en liep rechtstreeks richting de keuken in waar ik de boodschappen ging neerzetten. Niemand was thuis. Savannah ging op de Donderdagavond rechtstreeks van werk naar haar avondopleiding en Daphne had 1x in de 2 weken een koopavond die ze moest draaien. Ik had nog geen trek dus ik liep naar mijn slaapkamer en ging op mijn bed liggen. Ik staarde naar het plafond en bleef even zo liggen totdat ik kort erna in slaap viel. Ik werd rond half elf in de avond weer wakker doordat ik de meiden hoorde binnenkomen. Daphne ging altijd na haar avonddienst Savannah ophalen en kwamen dan samen naar huis. Ik stond op en liep de huiskamer binnen. Terwijl Savannah de tv aandeed en Daphne nog met haar nette jas en schoenen de keuken inliep om drinken in te schenken.. 'Hi bebe, sliep je?' zei Daphne met een opgewekte stem. Ik liep als een zombie richting de bank om naast Savannah te gaan zitten. Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv wat zachter.. Ik gaf geeneens antwoord op de vraag van Daphne en begon gelijk met klagen. 'Ik heb zo een fuckin verrotte dag gehad man, gewoon niet normaal.' Ze draaiden allebei hun hoofd met een ruk om en keken me aan. 'Wat is er gebeurd dan?' vroeg Savannah. Ik keek met een verloren blik en zuchtte. 'Wacht wacht' zei Daphne. Ze pakte snel 3 glazen en een fles fruitsap en snelde naar de huiskamer. Ze legde het drinken neer op de tafel en plofte naast mij neer. Dus we zaten met zijn 3en op de bank. Allebei keken me van beide kanten aan omdat ik tussen hun inzat. Ik staarde naar de tafel terwijl ik helemaal vanaf het begin begon met vertellen: 'Ik heb vorige week een Marokkaanse patiënte gekregen. Ze had haar zoon meegebracht omdat ze niet zeker wisten of ik Arabisch kon spreken. En ze kan geen goed Nederlands' Daphne schonk wat fruitsap in voor ons allemaal en onderbrak mij: 'Is die zoon hot?' Ik keek er even aan en was even stil.. 'Als ik eerlijk moet zijn, dan ja. Hij is zeer zeker aantrekkelijk, maar dat vertel ik allemaal zo wel, luister gewoon verder'. Ze kregen allebei een nieuwsgierige blik op hun gezicht terwijl ik mijn verhaal vervolgde.. ... ... 'Dus dames, dat is er vandaag gebeurd.' eindigde ik het verhaal. Ze begonnen hysterisch te lachen.. Savannah had haar hoofd achterover laten leunen op de bank terwijl ze het uitproestte van het lachen. En Daphne kon het niet laten om helemaal op de bank te gaan liggen van het lachen. Ik stond van de bank op en ik draaide me om en keek afwisselend naar hun allebei. 'Ey dit is echt erg hoor.' zei ik een beetje dramatisch. Daphne kwam weer een beetje naar boven terwijl ze met haar handen haar buik vasthield: 'Hahaha, je maakt je echt druk om niets'. Ik moest even zuchten en ging weer zitten. 'Wat moet ik met deze situatie nou aan hoor?' Savannah besloot om daarop antwoord te geven: 'Ik snap niet wat het probleem is? Als je van hem af wilt dan ga je toch zijn moeder gewoon alleen behandelen? Of wil je stiekempjes niet van hem af?' eindigde ze plagend terwijl zij en Daphne het weer uit begonnen te proesten. Ik kon er echt niet tegen en probeerde hun gelach stil te krijgen. Ik sprak met een luide toon: Maar wat gaat ze wel niet denken...?! als ze erachter komt dat ik al die tijd wel gewoon Arabisch kon spreken en begrijpen?! Gelukkig werkte het en begonnen ze te minderen met lachen. Daphne zei toen: 'Wat kan jou dat nou schelen, je kan toch gewoon een smoesje verzinnen of zo?' Ik en Savannah keken haar opeens aan met een droge blik..'Ja, ik zeg wel dat ik sinds deze week Arabisch heb leren spreken' zei ik met een hele sarcastische toon tegen Daphne. Savannah had de slappe lach ofzo want ze begon alweer te lachen nadat ik dat zei. Waardoor we opeens alledrie moesten lachen...

    Even later toen we House MD zaten te kijken begon mijn maag te rammelen en besloot toch te gaan eten. Ik vroeg de meiden of ze ook een broodje gezond wilden hebben. Ik hoefde die vraag niet eens te stellen want ik wist toch al dat ze ja zouden zeggen. Ik maakte de broodjes en we aten ze op voor de tv. Daphne en ik waren de volgende dag toch vrij van werk, en Savannah hoefde altijd maar een paar uurtjes te werken op de Vrijdagmiddag. We werkten alledrie 32 uur per week. Nadat het 1 uur werd vonden we het wel genoeg voor vanavond en gingen allemaal richting bed.. Nu maar hopen dat ik alsnog in slaap kon vallen.

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    3
    29-10-2015

    Nice! Benieuwd naar de rest

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    175
    28-11-2010

    Ik ook ik kan niet meer wachten ok vervolg

  13. #13
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Volgende dag stond ik rond 10 uur op. Ik liep in mijn pyjama richting de huiskamer en ging tv kijken. Er was echt altijd troep op tv in de ochtend op werkdagen.. Maar ik zat gewoon lekker op de bank om rustig wakker te worden.. Na een half uurtje stond Savannah op om zich klaar te maken voor haar werk. We ontbeten samen met muesli, aardbeien en yoghurt. Nadat ze het huis had verlaten ging ik naar mijn kamer om op de computer te gaan.. Ik had dus gewoon een saaie ochtend en middag.. Na een paar uurtjes hoorde ik Daphne in de keuken die wentelteefjes aan het maken was.. Dat was zowat het enige wat ze kon maken, maar wel als de beste. Ik liep de keuken in en wenste haar een goedemiddag. We aten samen wentelteefjes terwijl we onze dag bespraken. Daphne zou naar de studio gaan om aan haar muziek te werken. Daarna zou ze uitgaan en vroeg ze me of ik mee zou komen. Ik zou er over nadenken, want ik wou vandaag een bezoekje brengen aan mijn moeder en broertje, die ik al een paar weekjes niet heb gezien. Daphne verliet onze appartement om naar de studio te gaan. Ik besloot me om me klaar te maken en richting mijn ouderlijke huis te gaan. Mijn broertje van 16 jaar zat nog zeker op school en mijn moeder ging meestal naar de moskee voor het Vrijdagsgebed en was rond 4 uur altijd weer thuis, maar dat maakte niets uit omdat ik zelf ook een stel sleutels had. Ik ging eerst naar het winkelcentrum om een paar dingetjes te halen voordat ik naar mijn moeders huis zou gaan. Toen ik voor de deur was aangekomen zocht ik de sleutels om de deur te openen. Maar mijn broertje was me te snel voor. Hij had hele goede oren of de deur was gewoon niet te dik genoeg. 'Jannat!' zei hij met een opgewekte stem terwijl ie me een stevige knuffel gaf.. 'Nasseer, wat ben je weer gegroeid!' merkte ik op.. Hij was 16 jaar oud maar al langer dan ik.. 'Dat zeg je altijd, wanneer je op bezoek komt!' zei hij op een opgewekte toon. Ik heb altijd al medelijden met hem gehad omdat ie zonder vader was opgegroeid, tussen 2 vrouwen. 'Zo hey? Dus nu ben ik een bezoeker he? Dit is ook nog steeds mijn huis he!' zei ik op een speelse toon. 'Ja natuurlijk, maar je moet wel vaker langskomen.' gaf hij een beetje verdrietig toe. 'Sorry Nasseer, het heb laatste tijd echt druk, maar beloof je dat ik vaker zal komen, oke? En jullie mogen ook heus wel langskomen, zo ver woon ik niet hoor' probeerde ik te bemiddelen. 'Is goed! Ik ga zeker langskomen wanneer ik weer vakantie heb! Hoe gaat het eigenlijk met Daphne' vroeg ie mompelend er achterna. Haha, mijn broertje is altijd al verliefd geweest op Daphne. Ik vond het altijd schattig om te zien hoe hij alles voor haar wou doen elke keer als ik haar naar huis bracht toen we iets jonger waren en ik nog thuis woonde. Nasseer en ik liepen de huiskamer binnen. Moeder was nog niet thuis, maar zou bijna thuiskomen. 'Daar zul je zelf achter moeten komen wanneer je langskomt Nass' zei ik uitdagend tegen hem. Nasseer pakte wat lekkernijen en drinken voor ons, terwijl we over zijn opleiding en onze bezigheden verder spraken. Hij was echt een slimme jongen die gymnasium studeerde. Hij sprak zelfs Latijn en Grieks. Even later, kwam moeder thuis en zoals altijd snelde hij gelijk naar de deur voordat ze de sleutel in de sleutelgat probeerde te steken. Ze bleef even bij de deuropening van de huiskamer staan terwijl haar ogen open sperden. Ik bekeek haar van top tot teen terwijl ik opstond om haar een grote knuffel te geven. Ze zag er goed uit voor een dame van 45 jaar oud. Misschien omdat Aziaten er vaak jonger uitzien, en ik heb natuurlijk mijn fetisj voor gezonde voeding van haar geërfd. We spraken gewoon Nederlands thuis, alhoewel mijn moeder vloeiend Arabisch, Nederland en Indonesisch kon spreken. Dat had ze namelijk geleerd in Indonesië voordat ze naar Nederland kwam. 'Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien, nadat je die baan hebt aangenomen!' zei ze ontzettend verrast. 'Ach, doe niet zo gek, mam. Dit blijft mijn thuis!' antwoordde ik terug terwijl ik naar haar toe liep.. 'Kom, kom zitten en vertel me alles!' drong ze aan. Alhoewel onze huis ergens in Diemen lag, had ik best wel moeite om mijn familie te bezoeken. Niet omdat het ver was, integendeel. Mijn tegenwoordige appartement ligt in Amsterdam oost, maar ik had gewoon moeite met het openbaar vervoer. Dat was een probleem die ik altijd al heb gehad. Een rijbewijs en auto had ik ook nog steeds niet, en dat op 24 jarige leeftijd! Ik kon namelijk echt niet goed rijden en behalve dat had ik ook een erge faalangst. We zaten en bespraken van alles. Het was fijn om mijn moeder en broertje weer te zien en te spreken. We hadden ook nog samen gekookt en heerlijk gegeten. Nadat ik weer afscheid had genomen thuis ging ik weer richting mijn eigen appartement.

  14. #14
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Savannah en Daphne waren al thuis, ze maakten zichzelf klaar. Daphne zou natuurlijk uitgaan en Savannah zou ergens wat gaan eten met haar vriend. 'Ga je nog mee uit?' vroeg Daphne, toen ik mijn tas en jas op de bank gooide. Ik zuchtte en antwoordde; 'Ik denk het niet, Daf. Ik ben echt moe, volgende x ga ik wel met je mee, oke?' antwoordde ik vermoeid terug. 'No problemo, bebe.' zei ze terwijl ze zichzelf in de spiegel zat te bekijken. 'Ziet er goed uit.' merkte ik op terwijl ik naar der blote karamel gekleurde benen staarde. 'Met wie ga je eigenlijk uit?' vroeg ik nog. 'Ze kreeg een glimlach op haar gezicht. 'Met Martin, de producer van mijn mixtape, we staan op de gastenlijst.' antwoordde ze met dezelfde glimlach. Precies op dat moment kwam Savannah de huiskamer binnen. Die zag er ook ontzettend goed uit met haar kanten jurkje. 'Oeh, is er iets tussen jullie gaande?' vroeg Savannah, die onze gesprek had opgevangen. 'Misschien wel, misschien niet.' antwoordde Daphne mysterieus maar ook twijfelachtig. Ik plofte neer op de bank terwijl ik mijn laarzen uittrok en mijn voeten op de tafel legde. 'Laten we het uitzoeken' zei Sav met grote ogen.. 'Hoe wil je dat gaan doen dan?' vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik in mijn ooghoeken zag dat Daff een ook beetje verward keek. 'Ja, hoe dan?' vulde Daff aan. 'Waarom komen jullie 2 niet wat met ons eten?' stelde Savannah voor. Daphne draaide zich gelijk naar ons toe. Savannah zat inmiddels al naast me op de bank in precies dezelfde houding. 'Kijk, je bent al klaar met aankleden en de releaseparty begint pas om 10 uur. En ik kan jullie hulp echt goed gebruiken. Laatste tijd heb ik alleen maar ruzie met Darryl, misschien maakt een double-date onze relatie voor even wat leuker en luchtiger?' maakte Sav af. Daff kreeg een doordachte blik in haar ogen en keek alsof ze erg diep in gedachten zat. 'Dat is een hele goede idee! Het is een win-win situatie, zo kun jij erachter komen of er iets gaande is tussen jullie en maak je het tegelijkertijd ook wat gemakkelijker voor Sav!' merkte ik op tegen Daphne. 'Is goed, ik zal het wel even vragen aan Martin.' zei Daphne een beetje twijfelend terwijl ze haar telefoon begon te zoeken. Ik stond op en wenste hun een fijne avond, ik maakte aanstalten om naar mijn slaapkamer te gaan. Daphne zat aan de telefoon met Martin. En ik voelde dat Savannah achter me aan liep naar mijn slaapkamer. 'Wat is er aan de hand met jou?' Vroeg Savannah aan me toen we in mijn slaapkamer waren. 'Huh hoezo dan?' vroeg ik verward terug. 'De laatste paar dagen ben je echt afwezig, vroeg me gewoon af wat er aan de hand is?' verklaarde Savannah. Ik moest even lachen en zei; 'Nee joh, er is echt niets aan de hand.' Althans toen wist ik nog niet dat er dingen zouden gebeuren die mijn wereld op de kop zouden zetten. 'Je weet, dat je alles met Daphne en mij kunt bespreken he Jann?' liet Sav me weten. 'Natuurlijk weet ik dat!' antwoordde ik lachend maar betweterig terug. Ze draaide zich om naar mijn slaapkamerdeur.. 'Hey wacht eens even.' mompelde ik naar haar. Ze draaide zich gelijk weer om. 'Wat is de planning met jou en Darryl?' vroeg ik nieuwsgierig. Ze nam een diepe zucht en zocht naar woorden. 'Ik ga kijken hoe vanavond loopt en dan ga ik een keuze maken, ik heb geen zin meer in deze bullshit.' zei ze met gefronste wenkbrauwen. Het was even stil in de slaapkamer. Ik steunde mijn vriendinnen met hun keuzes dus ik antwoordde; 'Als jij dat het allerbeste vindt moet je dat zeker doen Sav, alleen jij weet wat het allerbeste is voor jezelf.' terwijl ik een knipoog met haar deelde. Precies op dat moment ging de deurbel en Savannah keek vermoeid. Dat was vast Darryl die haar kwam ophalen. We hoorden dat Daphne de deur voor hem opende en hem binnenliet. Waarschijnlijk ging het etentje met hun allevier door want Daphne vroeg hem te wachten en of ie het niet erg vond als zij en Martin met hun mee zouden gaan. 'Ik laat je weten hoe alles vanavond is gelopen, oke Jann?' verzekerde Sav mij terwijl ze richting de slaapkamerdeur liep. 'Is goed, pindaatje, succes vanavond.' fluisterde ik naar haar terwijl ze me een glimlach over haar schouder schonk. Ze wisten dat ik niet al te sociaal was en meestal in mijn slaapkamer bleef zodra er bezoek was. Ditmaal deed ik hetzelfde. Ik deed mijn slaapkamerdeur op slot, en zocht een boek om te lezen. Ik ging op mijn heerlijke bed liggen met mijn boek; "Geneesachtige kruiden voor dummies." af en toe ving ik wat geluiden op, zoals de deurbel toen Martin Daff kwam ophalen en ze allevier het huis verlieten. Ik maakte aantekeningen van het boek en zat er ontzettend diep in. Totdat ik opeens een heel raar belletje ontving.. Vooral omdat ik nooit zo laat een telefoontje ontving, of het moesten Sav en Daff zijn.

  15. #15
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Ik zocht naar mijn telefoon maar ik was helaas te laat. Mijn telefoon gaf aan dat ik een oproep gemist heb van een onbekend nummer, en er is geen voicemail-bericht achtergelaten. Ach, fuck it, dacht ik bij mezelf. Ik ging weer op mijn bed liggen en ging verder lezen. Ik besefte me opeens pas in de vroege morgen dat ik in slaap was gevallen met mijn boek onder mijn gezicht. Het was 8 uur in de ochtend, toen ik uit mijn bed stapte en gelijk in de douche sprong. Ik vroeg me af of de meiden al thuis waren gekomen, dus ik keek in de huiskamer. Jep, ze waren al thuis, ik zag hun trenchcoats en pumps in de huiskamer liggen. Ik besloot om het huis een beetje op te ruimen voordat ik mezelf zou verwennen. Het was namelijk Zaterdag en op deze dag had ik lekker niets te doen, behalve dan aan mijn dieetprogramma's werken, maar voor de rest kon ik mezelf lekker verzorgen. Ik had nog geen honger en besloot te wachten totdat de meiden wakker zouden worden om samen te brunchen. Terwijl ik langzaam naar mijn slaapkamer liep, ging precies op dat moment mijn telefoon weer af. Ik snelde dit keer naar mijn telefoon en zag dat het weer een onbekende nummer was. Ik nam op met; 'Goedemorgen, met Jannat.' Aan de andere kant van de lijn hoorde ik; 'Zo, jij bent vroeg op, en dat op een zaterdag.' en precies op dat moment ging er een vlaag van verbazing, woede en irritatie door me heen. Het was hem?! How in the hell..

    'Hoe.. Heb jij, waarom?' en voordat ik mijn gebroken zin kon afmaken onderbrak hij me; 'Rustig, rustig. Het voedingspraktijk is gesloten, vandaar dat ik jou nu bel.' zei hij opgewekt en tegelijkertijd voldaan. 'Hoe kom jij aan mijn nummer?' proestte ik uit. Ik herkende zijn stem gelijk en ik vond dit ontzettend raar. Zijn stem was makkelijk te herkennen. Hij had een diep mannelijke maar soepele stem. 'Dat zal een mysterie voor jou blijven.' antwoordde hij op mijn vraag. Het was even stil aan de lijn, want ik wist even niet wat ik hiermee aan moest. 'Wat wil je? Gaat dit over je moeder? Of zal ik nu gelijk ophangen en mijn nummer veranderen?' zei ik op mijn meest bedreigende toon. Hij moest niet denken dat ik hier een sociaal gesprekje met hem zou voeren na zijn schaamteloze actie op mijn werk en hier in mijn eigen buurt. 'Ik had nooit gedacht dat een ochtendhumeur zo aantrekkelijk kon zijn, Jannat.' zei hij op een speelse manier. 'Het is mevrouw Kader voor jou.' zei ik op een sarcastische toon terug. 'Luister mevrouw Kader, ik bel niet om over ditjes en datjes te praten, ik bel met een reden.' zei hij plotseling met een serieuze ondertoon. 'Gaat het over je moeder?' vroeg ik oprecht nieuwsgierig. 'Nee, ik vroeg me af of je nog plek had voor een nieuwe patiënt.' Wat een idioot is hij dacht ik bij mezelf. Patiënten werden meestal doorverwezen via hun huisarts of ze moesten zichzelf aanmelden bij de praktijk. 'Laat diegene de praktijk maar bellen, ik neem zelf geen patiënten aan. Die worden bij de receptie ingedeeld, oke?' antwoordde ik betweterig terug. 'En als diegene jou heel graag wilt hebben als diëtiste?' zei hij op een plagerige manier. 'Dan moet diegene heel hard gaan duimen en voor geluk wensen, en wie weet wat er dan gebeurd..' zei ik verveeld. Ik vertelde hem natuurlijk niet dat je je voorkeur kon doorgeven aan de receptie. 'Ik kan niet wachten.' zei hij vastbesloten en hij drukte me uit. 'Hey wacht even!' schreeuwde ik nog tegen mijn telefoon. Hoe kon iemand zo onbeleefd zijn? Ik wou nog vragen hoe hij aan mijn nummer kwam. Ik zal en moet hier nog achter komen, mompelde ik tegen mezelf. Ik besloot om dit niet te vertellen aan de meiden. Ik zou er geen big deal van maken. Hij kon op zoveel manieren aan mijn telefoonnummer komen. Wat deed hij eigenlijk voor werk, vroeg ik me ook nog eens af? En wat betekende dit gesprek? Wat is hij van plan?

    Het weekend verliep rustig en het was gezellig met de meiden toen ze besloten om samen met mij naar yoga te gaan. Sav liet me weten dat zij en Darryl een pauze zouden nemen om goed na te denken over wat ze allebei willen. Daff daarentegen was de gelukkigste jongedame op de hele wereld. Ze vertelde ontzettend trots dat Martin zich als een heer gedroeg en de hele avond zijn ogen niet van haar kon afhouden. Behalve dat heeft ie haar op het einde van de avond op een vervolg date gevraagd. Grappig hoe het leven gaat. Als de een geluk heeft in de liefde, gaat het totaal mis met de ander. Maar goed, dinsdag was weer aangebroken en mijn afspraak met Idriss en zijn moeder kwam weer in zicht.