1. #46
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Prachtig het was het wachten zeker waard!! Ga gauw verder
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.

  2. #47
    MVC Lid

    Reacties
    78
    15-10-2012

    Uppp schat, prachtig!

  3. #48
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Oewpaa
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.

  4. #49
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    1.7


    Verstomd kijk ik de man aan. Assistent? En die van hem nog wel… “Ik weet dat dit raar klinkt, omdat u een veel hogere opleiding heeft gevolgd. Echter gaat dit wel om een assistent die voor mij werkt en dan heeft u zeker meer taken dan mijn koffie klaarmaken”, zegt hij nog heel serieus.

    “U kan toch niet verwachten dat ik uw assistent word?”, vraag ik helemaal verbluft. “En waarom zou ik dat niet moeten verwachten mevrouw Amrani?” “Omdat het absurd is. Koffie klaarmaken en uw afspraken bijhouden, zijn niet de taken die iemand met mijn afgeronde opleiding hoort te doen. Ik had wel verwacht dat een hoge functie niet uit de lucht zou komen vallen en zou genoeg hebben met simpele economische taken. Maar dit… Laten we niet vergeten dat u mij gister nog een dorpsmeisje vond die hier niet hoort”, zeg ik cynisch.

    “Dat ben ik zeker niet vergeten en tot u mij het tegendeel kan bewijzen, zal mijn oordeel blijven zoals het is”. “En waarom denkt u in vredesnaam dat ik geïnteresseerd ben in wat u denkt over mijn capaciteiten...”, uit het niets schiet het mij te binnen. “U biedt mij deze functie aan omdat u van mening bent dat ik niet beter kan”, zeg ik ongelovig en hij schraapt zijn keel.

    “Dat is inderdaad een van de redenen. Het is ook nooit de bedoeling geweest om dit te verzwijgen. Ik wil u als assistent, omdat ik bijna zeker weet dat de functie waarvoor u heeft gesolliciteerd een te grote uitdaging is. Echter heeft u wel een hoge score behaald in de test, dus daarom wil ik u de kans bieden als mijn assistent. Ik zou mezelf eigenlijk niet moeten verantwoorden, maar nu bijna alles toch op tafel is, kan ik een antwoord ontvangen?”, vraagt hij mij alsof hij mij zonet niet heeft beledigd.

    “Dus als ik het goed begrijp geeft u iedereen die mijn opleiding heeft gevolgd gewoon een functie die totaal niet geschikt is voor zijn/haar capaciteiten, ook al is de test behaald. Waarom zou ik dan überhaupt die test hebben moeten maken?”, vraag ik half geïrriteerd en half met ongeloof. Wat is dit voor logica? Als dit zo zou gaan in alle bedrijven, zou niemand het werk verrichten waarvoor ze zijn opgeleid.

    “Ik heb het alleen over u. Wilt u mij het tegendeel bewijzen, dan moet u mijn aanbod accepteren. Ik wil een assistent die geen leeghoofd is. Zodra ik erachter komt dat u een leeghoofd bent, wijs ik u persoonlijk de deur”, zegt hij en mijn verstomde houding verandert al gauw in kwade.

    “Het tegendeel moeten bewijzen met het klaarmaken van koffie en afspraken bijhouden.”, zeg ik sarcastisch. Ik heb wel degelijk respect voor assistenten. Zij hebben het ook heel zwaar en ik weet dat hun functies zich niet beperken tot het maken van koffie en afspraken bijhouden. Het is alleen dat ik mijn hele leven al werk naar het vervullen van een functie die hoog genoeg is om mijn moeders wensen waar te maken. Daarnaast wordt verwacht dat ik de assistent van meneer Idrissi word, de persoon die mij het bloed van onder de nagels haalt. Als ik een assistent moest worden van iemand met manieren en die mij niet aanziet als leeghoofd, zou ik wel degelijk meestemmen.

    “Ik zal het maar weer herhalen. Mijn assistent moet meer dingen kunnen dan een normale assistent. Mijn assistent moet mij vergezellen naar alle vergaderingen, ook die in het buitenland gelegen zijn. Het zal als het ware een rechterhand worden, die geen beslissingen kan nemen. Dit kan voor u ook een perfecte leerervaring zijn. Maar als u denkt dat u het niet aankan, wil ik dit gesprek graag zo snel mogelijk afronden”, zegt hij verveeld.

    “Ik doe het! Ik ken mijn capaciteiten meneer Idrissi en die zal u zeker ervaren de komende tijd. Weet wel dat ik dit niet doe om mezelf te bewijzen, het kan mij namelijk een worst schelen wat u denkt. Dit is inderdaad een goede mogelijkheid voor mij en alleen daarom neem ik de baan aan”, zeg ik kwaad.

    Alhoewel ik het zo oprecht mogelijk heb proberen over te brengen, kan ik aan zijn blik zien dat hij mij door heeft. Hij weet dat ik dit doe, omdat hij mij onderschat en dat de leerervaring enkel een bonus is. Ik heb deze baan aangenomen, omdat ik die stomme grijns van zijn gezicht wil vegen.

    “Als jij het zegt”, zegt hij en grijnst triomfantelijk. Ik knijp mijn handen fijn op mijn schoot. “Dan zijn wij eruit gekomen. Ik laat u nog van uw werkloze dag genieten en verwacht u morgen stipt 6 uur op werk. Dan wordt ook gelijk het contract getekend”, zegt hij en steekt zijn hand uit. Hij had zeker verwacht dat ik zou vragen waarom ik zo vroeg op werk moest zijn, maar het tegendeel is waar. Ik accepteer de uitdaging meneer Idrissi. Ik pak zijn hand ook vast en zeg uitdagend, “Tot morgen om 6 uur”.

    Met die woorden verlaat ik de ruimte en sluit de deur achter mij. In mijzelf mompelend loop ik naar de lift. Waarom verlies ik altijd mijn controle door zijn woorden. Ik kan hem gewoon laten praten en mezelf niet gek maken, maar er is iets aan die stomme grijns dat mijn bloed laat koken.

    “Idiote zeehond”, mompel ik afwachtend op de lift. “Ik hoop dat je het niet tegen mij had”, hoor ik iemand naast mij zeggen en kijk geschrokken om. Ik zie Ryan die mij met pretogen aankijkt en mijn humeur licht ietsjes op. “Ik had het niet over jou”, zeg ik en probeer te glimlachen.

    “Ik kan zien dat iemand heel woedend is op dit moment”, zegt hij en ik wrijf over mijn voorhoofd. “Ja sorry", zeg ik schaapachtig. “Ik snap het wel hoor, een frustrerende zeehond is hij zeker”, zegt hij en ik kan mijn lach niet inhouden. “Daar ben ik het compleet mee eens”.

    De liftdeuren openen en ik loop naar binnen. Tot mijn verbazing loopt Ryan ook naar binnen. Ik blijf hem aankijken tot hij zichzelf verklaard. “Ik loop gewoon even mee naar beneden”, zegt hij en doet zijn handen onschuldig omhoog. “Ik heb de boodschap wel begrepen, dat je nu geen zin hebt om wat te drinken. Dat terzijde, heb je de baan?”, vraagt hij me de vraag die ik al zo vaak heb gehoord de afgelopen weken. “Nee, maar ik heb een andere baan gekregen”, zeg ik. “Nou?”, vraagt hij mij als ik een lange tijd stil blijf. Tot mijn ergernis duurt het nog een tijdje voor we op de begane grond zijn gevestigd.

    “Ik word meneer Idrissi’s assistent”, zeg ik. Het blijft even stil in de lift totdat hij weer zijn spraakvermogen heeft gevonden. “O gefeliciteerd!”, probeert hij het nog goed te maken. “Als je stem iets hoger klinkt, zou het waarschijnlijk nog oprechter klinken”, zeg ik met een halve lach. “Je hebt me”, zegt hij lachend en krabt schaapachtig zijn nek.

    “Het is alleen dat ik weet hoe moeilijk het is om zijn assistent te zijn”, zegt hij. Ik luister verder niet meer naar hem en zodra de liftdeuren openen loop ik zo snel mogelijk uit de lift. “Nou ik zie je morgen waarschijnlijk Ryan, tot dan!”, zeg ik en loop verder. “Tot dan!”, hoor ik hem nog achter mij zeggen, maar kijk niet meer achterom.

    Ik begin steeds meer te twijfelen aan het besluit dat ik heb genomen. Tuurlijk wil ik die man een lesje leren, maar moet dat ten koste gaan van mijzelf… Ik weet nu al dat mij een paar helse weken te wachten staan.

  5. #50
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Citaat Geplaatst door marwaninou Bekijk reactie
    Prachtig meid.... Uppppppp
    Citaat Geplaatst door nadorina16 Bekijk reactie
    Prachtig het was het wachten zeker waard!! Ga gauw verder
    Citaat Geplaatst door mOcrox Bekijk reactie
    Uppp schat, prachtig!
    Citaat Geplaatst door sgabkasita Bekijk reactie
    Upp
    Dank jullie wel meiden!! Hierbij het volgende vervolgje!!

  6. #51
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Ga gauw verder
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.

  7. #52
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Oewpaa
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.

  8. #53
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Upp!!

    Wanderlust..


  9. #54
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    1.8


    Met een croissantje die ik op het station heb gekocht steek ik snel over. Het openbaar vervoer is nog tienmaal irritanter in de ochtend denk ik bij mezelf. Ik had mijn oom moeten bellen, maar ja. Zo vroeg zou ik het niet over mijn hart krijgen om hem te vragen mij naar werk te vervoeren.

    ‘Ik heb zwaar een kop koffie nodig’, mompel ik in mezelf en wacht zuchtend op de lift. Inmiddels ben ik al druk bezig met het binnenwerken van mijn croissantje. Als de liftdeuren openen stap ik gauw in en klik op de knop om de liftdeuren te sluiten. Diep van binnen ben ik opgelucht dat ik extra vroeg ben aangekomen, omdat ik nog tijd heb voor een bakje koffie. In gedachte verzonken zie ik niet dat iemand de liftdeuren tegenhoudt, dus schrik me ter plekke als ik meneer Idrissi voor me zie staan.

    “Op tijd zie ik”, zegt hij tevreden en wil antwoorden als ik me realiseer dat mijn mond nog halfvol zit. Ik knik alleen als antwoord en probeer snel te slikken, wat heel moeilijk gaat met de man naast mij. Het lijkt alsof zijn ogen dwars door mij heen kunnen kijken.

    Zodra de liftdeuren openen, stap ik direct uit. “Mevrouw Amrani, ik verwacht je binnen een kwartier in mijn kantoor. Neem ook een zwarte koffie met je mee”, zegt hij en loopt weg. Misschien zal dit wel meevallen.. Hij is nog niet disrespectvol geweest in de afgelopen twee minuten, denk ik bij mezelf. ‘Laten we hopen dat het zo blijft gedurende de hele dag’.

    Ik loop naar de eerste koffieautomaat die ik zie en zoek naar bekers. Een grote mok staart me aan en ik weet al gelijk dat ik vaker zal drinken uit deze mok. Vraag me niet waarom, maar ik hou van grote mokken. Rustig laat ik me zakken op één van de stoelen die aanwezig zijn in dit koffie hoekje. Waarschijnlijk moet ik nog even rondkijken zo meteen. Het enige wat ik heb gezien tot nu toe is het kantoor van meneer Idrissi en twee andere ruimtes voor mijn sollicitatie.

    Mijn horloge geeft aan dat ik nog tien minuten heb. Ik sta op en maak alvast de koffie van meneer Idrissi klaar. Vervolgens loop ik op een rustige tempo richting zijn kantoor. Ik klop toch aan op zijn deur, omdat ik niets meer te doen heb.
    “Kom binnen” Ik open de deur en sluit hem rustig achter mij. Zonder de man recht aan te kijken loop ik naar zijn tafel en biedt hem zijn koffie aan. “Dankjewel, neem plaats”, zegt hij en ik neem gehoorzamend plaats. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hem een envelop pakken van zijn la en haalt daar een contract uit.

    “Dit is het contract mevrouw Amrani. Ik geef u de tijd om het even rustig door te lezen en indien iets niet naar wens is, kunnen we proberen te komen op een oplossing”, zegt hij serieus. Ik knik en pak het contract uit zijn handen.
    Bestuderend lees ik het contract door en mijn ogen worden groot bij het zien van het bedrag dat ik word uitbetaald. Zoveel?!? Van binnen doe ik een schietgebedje en probeer mijn gezichtsuitdrukking in de plooi te houden. Verder zie ik niet echt meer wat van het contract en geef aan dat ik akkoord ga.

    “Mooi. U kan hier tekenen en ook hier” Ik teken op de aangewezen plekken en hij pakt het contract zodra ik klaar ben van mijn handen. Zijn hand raakt even mijn hand en ongemakkelijk onder zijn blik trek ik mijn hand terug. “Deze mag u meenemen en deze blijft bij mij” Ik knik en kijk hem dan verwachtingsvol aan.

    “Jouw kantoor is naast mijn kantoor gelegen. De eerste weken zal je vooral observeren en als ik denk dat je er klaar voor bent zal je ook bepaalde dingen mogen uitvoeren. In jouw bureau liggen bepaalde mappen die ik wil dat je doorneemt. Daarnaast zijn ook belangrijke namen weergegeven in die mappen, waar jij vooral onderzoek naar moet doen. Denk aan wat die mensen fijn vinden, vrienden die ze hebben etc. Vandaag moet de focus vooral liggen bij de rode map en alles vinden over Zain Bougrissi. Vergis je niet, alle mappen moeten vandaag worden afgerond”. Aandachtig neem ik alles wat hij zegt in me op en knik begrijpend. “Komt voor mekaar”, zeg ik en wil al snel vertrekken om te beginnen aan deze uitdaging. “Daarnaast moet je telefoontjes doorverbinden naar mij toe en afspraken bijhouden. Daar zal je een uitgebreide toelichting over krijgen van één van jouw collega’s. Dit is alles wat me te binnen schiet op dit moment. Als ik iets ben vergeten krijg je het nog te horen van een collega. Alles begrepen?” vraagt hij mij ter verduidelijking. Ik knik hevig en sta al op.

    “Mijn kantoor is rechts van u kantoor neem ik aan? Ik zag al een deur staan bij het binnentreden van u kantoor” “Klopt. Ga maar snel aan het werk en mevrouw Amrani.. Op het moment dat ik zie dat je niet geschikt bent, wijs ik je de deur”, zegt hij serieus en kijkt mij doorgrondig aan met zijn donkere ogen. Echter vat ik het dit keer niet verkeerd op. In tegenstelling, mijn gedrevenheid om mijn werk goed uit te voeren wordt alleen maar groter door zijn woorden. “Dat zal niet gebeuren meneer Idrissi. Als u mij nodig hebt, ben ik te vinden in mijn kantoor”, zeg ik en verlaat de ruimte. Dit wordt denk ik echt niet zo slecht als ik had verwacht.

    Ik open de deur van ‘mijn kantoor’ en loop naar binnen. Het is heel simpel ingericht, wat mij de mogelijkheid geeft om het zelf op te fleuren. Tevreden neem ik plaats achter mijn bureau en open alle lades. Ik zie zeker vijf dikke mappen en besluit snel te beginnen. Gauw start ik de computer op en pak alvast een markeerstift. Wachtend doe ik alvast mijn hakken uit en mijn haren in een staart om het comfortabeler te maken voor mezelf. Zodra de computer is opgestart begin ik aan mijn werk.
    In de tussentijd is een meisje binnengelopen die mij alles heeft uitgelegd over telefoontjes doorverbinden, waar ik de afspraken moet bijhouden etc. Om een uur of 11 word ik voor het eerst gebeld.

    Nerveus neem ik op. “Met de assistent van meneer Idrissi, hoe kan ik u helpen?” “U spreekt met Zain Bougrissi. Zou u me kunnen doorverbinden met meneer Idrissi, vermeld daarbij dat het dringend is” Inmiddels weet ik bijna alles over deze zakenman. “Een moment geduld a.u.b.” Gauw neem ik contact op met meneer Idrissi. “Ja?” “Meneer Bougrissi wilt u zo snel mogelijk spreken betreft iets dringends. Zal ik hem doorverbinden?” vraag ik. “Ja, verbind hem maar snel door” Ik volg zijn instructies op en ga weer verder met mijn werk.

    Na een tijdje ijverig gewerkt te hebben hoor ik iemand kloppen aan mijn deur. “Ja?”, vraag ik niet opkijkend. “Ik dacht dat ik je dood zou vinden hier”, hoor ik de stem van Ryan. Verbaasd kijk ik op. “Waarom dan?” “Je bent nog geen enkele keer de deur uit geweest. En iedereen weet dat jij om 6 uur in de morgen aanwezig moest zijn”, zegt hij en leunt tegen de muur aan.
    Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al 1 uur in de middag is. Met dat opgemerkt te hebben hoor ik mijn maag knorren. “Jij gaat even pauze houden”, zegt hij beslist en komt mijn kant op. Hij pakt mijn hand vast en trekt mij mee. Ik kan nog snel mijn tas pakken alvorens wij de deur uit zijn. “Voor hoelang is een pauze toegestaan?”, vraag ik nerveus.

    De dag is zo goed verlopen tot nu toe en ik hoop dat ik het ook zo kan houden. “Je hebt recht op een half uur pauze en binnen die tijd kan je echt wel een kantinebezoek permitteren”, zegt hij. Als ik me bewust ben van het feit dat hij nog steeds mijn hand vastheeft, laat ik hem subtiel los. “Wil je iets van de kantine?”, vraagt hij mij. “Nee, dankjewel. Ik heb al eten mee”, zeg ik.

    Hij loopt even weg en ik neem plaats aan een tafeltje in de buurt van het raam. Na bismillah gezegd te hebben, neem ik een hapje van mijn broodje. Alvorens ik een slokje van mijn fles water kan nemen is Ryan al teruggekeerd. “En? Hoe verloopt jouw eerste dag?” “Gaat wel goed tot nu toe, hamdoulah. Niets te klagen. Hoe verloopt jouw dag?” “Goed, goed. Al kan ik niet ontkennen dat ik liever nog in bed lig”, zegt hij grappend.

    Ik lach met hem mee en knik. We blijven nog even praten over koetjes en kalfjes als ik het initiatief neem om op te staan. “We hebben nog tien minuten pauze”, zegt hij kinderlijk. “Ik ga nog even koffie halen”, zeg ik lachend. “Daar kan ik geen nee op zeggen”, zegt hij blij en volgt mij. Voor dezelfde automaat pak ik de mok die ik vanochtend had verstopt. “Ik zie dat jij die mok al in beslag hebt genomen”, zegt hij geamuseerd. Ik voel mijn wangen rood worden. “Hij is toch niet van iemand?”, vraag ik.

    “Ik heb hem eigenlijk gekocht, maar jij mag hem wel houden”, zegt hij. “Echt?! O excuses, ik dacht dat de mokken hier voor iedereen beschikbaar waren” “Het is geen probleem. Ik heb alle mokken gekocht hier, moest van de baas”, zegt hij lachend en ik laat een zucht.

    In de tussentijd is mijn koffie al klaar en net dat ik de mok wil pakken hoor ik een ijzige stem mijn naam zeggen. “Mevrouw Amrani, meekomen” Ik draai me om en zie meneer Idrissi mij koud aankijken. “Nu” En met die woorden loopt hij naar zijn kantoor.

  10. #55
    Bijna Lid

    Reacties
    480
    20-04-2012

    Prachtig uppp

  11. #56
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Zuchtend plaats ik mijn mok op tafel en zeg Ryan gedag. “Als je in de problemen bent door de pauze, moet je aangeven dat ik het heb gezegd”, zegt Ryan bezorgd. Ik geef hem een klein lachje en loop achter de baas aan. Meneer Idrissi kennende zal dat geen geldig excuus vinden.

    “U heeft mij nodig?”, vraag ik zodra ik zijn kantoor inloop. “Ik waardeer het niet dat je stopt met werken om koffie te drinken met één van je mannelijke collega’s. Het is ten strengste verboden om liefdesrelaties te hebben met collega’s”, zegt hij en ik voel mijn wangen rood worden.

    “Er is helemaal niets tussen Ryan en ik!”, roep ik verontrust uit. Hij trekt zijn wenkbrauw op waardoor ik wil beginnen met stampvoeten. “Genegenheid tussen jou en je collega terzijde”, zegt hij mijn woorden negerend. “Ik kwam even kijken hoe het zit met de map en jouw vooruitgang betreft Zain Bougrissi. Ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat jij niet veel verder bent opgestoken van vanmorgen”.

    “Uw gevoel zit dan verkeerd. De rode map was al afgerond voor mijn pauze, daarnaast was het vinden van informatie over Zain Bougrissi ook gelijk gedaan na het gesprek van vanochtend”, zeg ik kalm. “Ik ben een en al oor”, zegt hij en het lijkt alsof hij me nog steeds niet gelooft.

    “Zain Bougrissi is Egyptisch van achtergrond en spreekt dus Arabisch. Hij vindt het fijn om in het Arabisch zaken te doen en dat is dus een pre. Daarnaast is hij nu druk bezig met het zoeken naar een bedrijf die zijn plannen kan verwerkelijken, namelijk het bouwen van een hotel in Nederland. Is er nog wat specifieks wat u wilt weten?”

    “Dingen die we niet al weten en ook niet op een Wikipediapagina staan”, zegt hij spottend. “Hij is 35 jaar oud, getrouwd, heeft twee kinderen waarvan eentje een jonge is en de andere een meisje. Zijn vrouw komt uit Dubai en heeft een hele rijke vader. Zelf is hij de oudste zoon en heeft daarmee het hele bedrijf overgenomen. Hij staat erom bekend rechtvaardig te zijn en komt bijna nooit op een roddelblad te staan. Hij haat leugenaren en mensen die opdringerig zijn. Daarnaast heeft hij geen assistent, hij wilt al zijn werk zelf doen en heeft het dus niet in zich om een assistent aan te nemen. Ook verblijft hij al 2 weken in Nederland, zonder iemand te verwittigen. Dit doet hij volgens mij om de bedrijven die hij overweegt van een afstand te bekijken en te analyseren. Oo hij heeft ook geen huisdieren. Is dit genoeg informatie?”

    Hij blijft me aankijken en knikt vervolgens. “Dit is inderdaad wat ik nodig had. Het telefoontje dat je net hebt doorverwezen ging over het maken van een afspraak. Hij komt morgen om 12 uur middags voor een vergadering. Probeer je zoveel mogelijk voor te bereiden. Jij zal de notities maken, maar het is natuurlijk altijd goed als je weet waar het over gaat”, zegt hij en ik knik.

    “Breng me mijn koffie en dan kan je gelijk verder met het bestuderen van de mappen” Als antwoord knik ik en loop naar buiten. Nadat ik zijn koffie heb klaargemaakt loop ik weer terug naar zijn kantoor. “Uw koffie”, en plaats de warme kop op zijn bureau. Hij knikt en ik neem dat op als een sein van ‘je kan nu gaan’. Geen dank meneer Idrissi denk ik bij mezelf en verlaat de ruime.

    Terug in mijn kantoor laat ik een zucht uit. Dit zal mijn lievelingsplek blijven in het bedrijf denk ik bij mezelf en ga weer verder met waar ik voor de pauze mee bezig was. Na een uurtje gaat de telefoon weer af. “Met de assistent van meneer Idrissi, hoe kan ik u helpen?” “Met Zain Bougrissi, zou ik meneer Idrissi aan de lijn kunnen krijgen?”, hoor ik aan de andere kant van de lijn. “Een ogenblik geduld a.u.b.” en met die woorden bel ik gelijk de baas op. “Zain Bougrissi wilt u spreken, kan ik hem doorverbinden?” vraag ik en ik krijg een goedkeuring te horen. Snel verwijs ik de man door en ga weer verder met mijn werk.
    Na 5 minuten word ik gestoord door de telefoon. “Met de assistent van meneer Idrissi, hoe kan ik u helpen?” “Kom zo snel mogelijk naar mijn kantoor”, hoor ik de stem van meneer Idrissi. “U had mij nodig?” “Zain Bougrissi komt vandaag, omdat hij zijn vlucht van morgen moet halen. Over een uur om precies te zijn. Maak je dus zo snel mogelijk klaar en regel een ruimte voor de vergadering.” Voor ik nog wat kan zeggen heeft hij zijn kantoor al verlaten.

    Nog steeds in paniek kijk ik voor me uit. Ik moet bewegen denk ik bij mezelf en probeer mezelf wakker te krijgen. “Je kan dit”, mompel ik in mezelf en loop zijn kantoor uit. Na precies een uur heb ik voor een vergaderkamer gezorgd, hapjes waarvan de man houdt, koffie, alle nodige personeel en een notitieblok.

    “Amrani!”, hoor ik achter me en zie de baas mij naar hem toe wuiven. Ik loop snel naar hem toe en hij zegt dat ik achter hem moet staan. Voor ik het weet openen de liftdeuren en loopt Zain Bougrissi met twee andere mannen naar buiten.
    “Salam”, zegt hij tegen meneer Idrissi en vervolgens praten ze verder in het Arabisch. De ogen van Zain Bougrissi verplaatsen zich naar mij en meneer Idrissi stelt mij voor. “Dit is mijn assistent, u hebt haar ook aan de telefoon gehad. Zij zal tevens de vergadering bijwonen”, zegt hij in het Arabisch en ik schenk de man een glimlach. Hij steekt zijn hand uit en ik geef hem een hand terug. “Aangenaam”, zeg ik in het Arabisch.

    Hij knikt en dan lopen we door naar de vergaderruimte. Als we plaats hebben genomen begint de vergadering gelijk met meneer Idrissi aan het hoofd. Ik probeer alles zo snel mogelijk op te schrijven, wat best wel moeilijk gaat aangezien alles van het Arabisch in het Nederlands moet vertaald worden.

    “Waarom zouden wij niet gaan voor het bedrijf van Zekki? Die hebben ons per slot van rekening eerder benaderd en zij hebben ook genoeg te bieden”, zegt de Zain. “Ik snap wel degelijk waarom u sceptisch zou kunnen zijn. Het feit dat zij u eerder hebben benaderd leidt niet gelijk tot een samenwerking. Hun aanbod kan wel goed zijn, maar die van ons is zeker wel beter van wat ik hoor. Daarnaast weet ik dat Zekki zich nu al bezighoudt met een project van uw concurrent. Wij daarentegen kunnen al onze tijd investeren om u droom waar te maken. En nogmaals, wij werken niet met uw concurrent ”, zeg ik. Al snel schrik ik van het feit dat ik heb gereageerd.

    Stiekem kijk ik naar meneer Idrissi, maar niets is te merken van zijn gezicht. “U zal snel van ons horen”, zegt de man tevreden en staat op. Terwijl meneer Idrissi en meneer Bougrissi nog een gesprek aangaan, komt één van de mannen die met meneer Bougrissi is gekomen mijn kant op lopen.

    “Mevrouw Amrani heb ik begrepen?” Ik knik en hij vervolgt het gesprek. “Mijn baas wilt u graag laten werken voor hem en een hogere prijs bieden dan wat u huidig wordt betaald” Ik kijk de man geschrokken aan. Is dit serieus??
    “U moet wel stiekem een belangrijk document meesmokkelen van meneer Idrissi. Het is een rode map en er staat in het groot planning op. Voor je het weet heb je een veel beter leven. We praten hier over zeker 20000 euro per maand”, zegt hij tegen mij en mijn hart gaat hard tekeer.

    In wat voor situatie ben ik nu weer beland. “Mijn antwoord is nee”, zeg ik kort en wil weglopen. Hij pakt mijn arm vast en ik kijk gechoqueerd naar zijn hand. “Dit is een kans uit duizenden mevrouw Amrani. Laat loyaliteit daar niet in de weg voor staan. Per slot van rekening heb ik opgemerkt dat u niet de positie hebt die u verdient. Waarom zou u loyaal en uw geluk in de weg staan?” “Ten eerste, laat mij los”, sis ik en trek mijn arm uit zijn grip. “Ten tweede kan dat geld me gestolen worden. Als ik dan in een bedrijf moet werken dat niet met haar eigen zweet vooruit kan komen dan werk ik liever als schoonmaker hier”, zeg ik.

    “Wat is hier aan de hand?” hoor ik meneer Idrissi achter mij vragen.

  12. #57
    Bijna Lid

    Reacties
    480
    20-04-2012

    omg wauwe, upp

  13. #58
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Citaat Geplaatst door sgabkasita Bekijk reactie
    omg wauwe, upp

  14. #59
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Spannend! Upp

    Wanderlust..


  15. #60
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Prachtig, ga gauw verder
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.