Ik kom niet uit een grote stad.... laat ik daar mee beginnen en dat duidelijk maken in mijn kort betoog.
Mijn ervaring in Nederland en met meeste Nederlanders is, dat als ik bijvoorbeeld voor werk of voor sollicitatie of voor training naar een grote stad moest of moet,
men in de grote steden vaak bij mij uitkwam met de stempel: jij bent wel goed geintegreerd of jij bent wel relaxed/normaal of met jou kan je gewoon praten en je komt op tijd je bent betrouwbaar en mensen kunnen op jou aan.
Kortom, zou je niet iets willen doen voor Marokkaanse jongeren of spreken of iets of een soort van "brug" worden tussen de culturen?.
En waarom? nou men ziet je daar al gauw als een pionier onder de allochtonen, iemand die wel wilt (tussenhaakjes)
Ben je in je eigen stad of een stukje verder op, met veel minder populatie.
Dan ben je de buitenlander, de kleurling, de donkere die te stom is om zijn veters te strikken.
"weet jij wel hoe een deur opengaat"
Dit is en zijn maar korte voorbeelden, maar het is voor mij bizar om dit contrast te ervaren, en daarbij ook neem ik de ervaring mee, en krijg en heb ik het gevoel alsof de "stomme" mensen je echt naar hun niveau trekken,
en je jezelf echt gaat of wilt verdedigen met: "ja ik weet hoe die deur opengaat, ik laat het je zien"
Al ben je 100 jaar dan nog zal je je moeten bewijzen aan dit soort mensen.
Vraag en kwestie is: hoe verrijk je je geest en denkvermogen door je te distantieren van deze mentaliteit.
(let wel deze mentaliteit is niet alleen geschonken aan blanke autochtoonse Nederlanders)