Weet dat de aller sterksten worden gepusht tot aan hun uiterste. Ze worden gepusht en geduwd tot aan het punt dat er een stem begint op te komen: "Hoort Allah mij wel? Zal Hij me wel helpen?"
Dát is het moment waarop je weet waar jouw Imaan staat. Geef je op? Of zeg je: 'Ik moet verder! Ik heb geen keus, ik geef Jannah niet op.'
Besef dat Allah de gelovige plaatst in benarde en zware omstandigheden om hem zo te verheffen tot een niveau die hij niet zou behalen in normale omstandigheden. Beeld je een man in die gezellig thuis met zijn familie zit zonder zorgen of stress. Hij mist niets, hoe groot is de kans dat hij Allah vurig smeekt om iets? Hoe afhankelijk waant hij zichzelf t.o.v. Allah? Het is moeilijk.
Maar de oprechtheid van deze persoon heeft ertoe geleid dat Allah van hem houdt en Hij wilt dat deze persoon een rang bezet die hoog en verheven is. Dus Allah haalt hem uit zijn comfortzone en plaatst hem midden in de oceaan, in de duisternis, alleen, tijdens een storm in een klein bootje. Hoe vurig zal hij Allah smeken om hulp? En dat smeken alleen al verheft hem. Het eert hem. Het siert hem. En wat dan te denken als hij geduldig blijft en vertrouwen blijft stellen in zijn Heer?
Weet dat je de beproevingen van de dunya geduldig zal kunnen ondergaan, hoe groot deze ook zijn. Allah heeft dit namelijk beloofd door jou niet te beproeven boven jouw vermogen. De beproevingen van het graf en het hellevuur zul je echter niet kunnen verdragen. Slik het hier zodat het je in het hiernamaals wordt bespaard. Na de dunya wacht jou een goed einde.
Het lijden dat deze man ondergaat is tevens een zuivering voor zijn zondes. We smeken Allah zo vaak om directe toegang tot het Paradijs, zonder afrekening. Het kan zomaar zijn dat Allah jou in intense moeilijkheden plaatst in hoofd en hart als zuivering voor al jouw zondes zodat jij, zoals je vroeg, direct het Paradijs in mag. Is het dan gepast om op te geven?
