InterviewHENGELO - Aleyna draagt een strak topje met een zwart-wit geblokt vest erover, een gemakkelijke legging en sokken met roze hartjes. Maar voor de foto later trekt ze wat vrouwelijkers aan. Ze gaat met haar lange nepnagels over haar rechterarm. De Hengelose baalt dat er weer wat donkere haartjes opkomen. Binnenkort wordt dat gelukkig weggelaserd. Aleyna drink haar cola met een rietje, om haar lipstick te sparen. „Dat je niet denkt dat ik aan de alcohol zit.” Ze giechelt.
Lucien Baard 11-03-17, 07:00 Laatste update: 10:01
2k
0
M 0
Aleyna Gelegen heeft geluk gehad, zegt ze. Ze kent verhalen van verstoten lotgenoten en van transgenders, die te maken kregen met eerwraak, of mishandeling. „Mijn familie heeft me niet verstoten. Ik ben niet mishandeld”. Maar ze leven in ontkenning. Voor islamieten is het bestaan van transgenders een nog groter taboe dan voor ‘Nederlanders’. Haar vader wil dat ze ‘volgens de islam leeft’ en normaal doet. Hij zegt dat ik gewoon een man ben.” Een tante zegt Aleyna regelmatig: ‘ga eens praten met een imam en probeer weer op het goede pad te komen’.
Ik ben niet verstoten, maar ik voel me ook niet geliefd
Aleyna
De Hengelose plukt aan haar met extensions verlengde haar. Ze heeft geen hoop meer dat haar familie het echt accepteert, dat ze ooit in een verkeerd lichaam is geboren. Een eenzaam gevoel.
„Ik word wel uitgenodigd op familiefeestjes, maar als verplicht nummer. Ik ben niet verstoten, maar ik voel me ook niet geliefd. Ik ben het zwarte schaap. Vanuit mijn cultuur en geloof wordt het als een grote zonde gezien. Maar ik geloof dat Allah barmhartig is en geen fouten maakt. Als het een zonde is, waarom ben ik dan op deze wereld?”
Mustafa
Toch noemt de hele familie haar nog steeds Mustafa. Aleyna krijgen ze niet uit hun mond. Maar die kleine Mustafa die ‘verplicht op voetbal moest en niet met Barbies mocht spelen’ bestaat al lang niet meer. „Vanaf mijn vierde wist ik in feite al, dat ik een meisje moest zijn. Ik wilde een jurkje aan en op ballet”. Op z’n kamer trok de tiener stiekem kleren van zijn zus aan en maakte zich op. Soms geholpen door vriendinnetjes, die dachten dat hij homo was.
„Ik verkeerde doorlopend in een identiteitscrisis. Ik ben heel depressief geweest en meerdere keren van huis weggelopen.” Op ‘zijn’ 19de jaar kwam het hoge woord eruit: „Ik ga voortaan als vrouw door het leven.” De Hengelose heeft ermee gewacht tot haar opa was overleden, en haar vader definitief was teruggekeerd naar Turkije. Moeder was al jaren dood. „Uit respect voor hen heb ik geprobeerd als jongen te leven. Maar dat was het moment om voor mezelf te kiezen.” Daarna heeft ze geen stap meer buiten de deur gezet als Mustafa.
Lees verder onder de foto
© Emiel Muijderman
Sekseverandering
Datzelfde jaar meldde ze zich bij de VU in Amsterdam voor een sekseverandering. Het licht staat op groen. De Hengelose is van plan dat traject zo openlijk mogelijk online te delen. „Ik wil een voorbeeld zijn voor transgenders. En ik wil dat het geen taboe meer is. Zeker onder Turken en Marokkanen.” Ze vertelt dat ze op straat regelmatig wordt uitgescholden. Of soms bespuugd. Meerdere keren is ze door Turkse restauranthouders geweigerd. Dat moet stoppen.
Het is nu een missie. Terwijl ze tot haar 21ste nog een diepe wens had om vooral anoniem haar eigen leven te gaan leiden. Vrouw zijn, maar wel opgaan in de menigte. Haar omgeving besliste indirect anders voor haar. „Mensen maakten op internet pagina’s en verhalen over mij, waar ik belachelijk werd gemaakt en uitgescholden. Toen dacht ik: als jullie dit willen, dan kun je het krijgen ook. Dit is een vrij land. Je mag hier zijn wie je bent.”
Internet
Sindsdien post ze al jaren lang op internet kleding- en make-up adviezen en vertelt ze over haar leven. Inclusief de toekomstige hormoonbehandeling en haar beoogde seksoperatie. Vooral op Facebook, waar ze regelmatig ‘live’ gaat. Ze heeft er 22.000 volgers en het maximaal aantal toegestane vrienden: 5000. Nu werkt ze aan een eigen YouTube-kanaal en gaat ze vloggen. De Hengelose is van plan ook haar bezoeken aan het ziekenhuis te gaan filmen.
Ze oogst bewondering voor haar lef, maar bedreigingen en verwensingen zijn ook aan de orde van de dag. Van alle kanten. „Maar de nummer één haters zijn de Marokkaanse en Turkse mannen”, zegt ze. „Ik ben een schande voor alle Islamieten. Er is veel haat. Ik word doodgewenst. De eerste keer dat er zo werd gereageerd op een video wist ik niet of ik dat aankon. Maar ik zag ook positieve reacties. Mensen die me zagen als inspiratiebron om ook zichzelf te durven zijn. Dat motiveert om door te gaan.”
What you give, is what you get
De verwensingen ziet ze als een logische prijs die ze dan maar moet betalen. „Maar ik begrijp het niet. Ik zeg ze: hoe beïnvloed ik dan jouw leven?”. Maar soms is ze net zo ongezouten en scheldt ze terug. „What you give, is what you get. Wil je vechten, dan vecht ik mee. Ik ben niet op mijn mondje gevallen.”
Over haar toekomst durft ze amper hardop na te denken. Aleyna hoopt op een relatie. Maar haar aandacht gaat nu vooral naar het veranderingsproces . Op haar borst heeft ze tatoeage laten zetten: Live life to the fullest. Ze is op weg.
M Tip de redactie
http://www.tubantia.nl/hengelo/turks...haat~ab000b11/
Geplaatst door Paskwil 
vrijheid van meningsuiting.