Poll resultaten: Ik ..

Stemmers
125. Je mag niet stemmen op deze poll
  • Ben een stille lezer.

    99 79,20%
  • Reageer altijd.

    26 20,80%
  1. #1
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Tangled up in you

    Tangled up in you.








    © 2013 Dalalx.
    Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze opgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier zonder voorafgaande toestemming van de auteur.
    "Esse quam videri."

  2. #2
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Proloog.


    Haar volle lippen omsloten de bovenstuk van haar pen. Alsof ze ideeën uit haar pen kon zuigen. Wat moest ze schrijven? Ze had eigenlijk niks om te schrijven. Ze sloot haar ogen en een denkrimpel verscheen.

    Hier zit ze dan. Op haar 23e jarige leeftijd, als een journaliste. Nu moest ze een onderwerp kunnen vinden. Iets waar ze mensen mee kan vermaken. ‘Zakaria Tahir’ luidde de artikel aan.

    Rachida rolde met haar ogen. Ze kon verwaande mensen niet uitstaan. Zakaria was één van die mensen. Een arrogante modeontwerper. Ze had hem maar één keer gezien. Maar op haar eerste gade zag ze al wat voor persoon het was.

    Hij had een goedlopende bedrijf. Daar kon je niet mee spotten. Een arrogante zelfingenomen man. Maar ook tegelijkertijd een knappe onweerstaanbare man. Maar schijn bedriegt. Ze schudt haar hoofd en leunt achteruit.

    Ze moest wat doen om haar beroep nog te kunnen redden. Anders zou ze worden ontslagen. Momenteel werkte ze nu bij één van de grootste tijdschrift bedrijven. Ze was trots op zichzelf dat ze daar mocht werken.

    ‘Rachida Marrabou.’ Ze draait zich om en kijkt haar baas met samengeknepen ogen aan. ‘Ja meneer de Vries?’ ze stond op en liep naar haar baas toe die een kopje kleiner dan haar was. Dat intimideerde hem.

    ‘Ik heb een opdracht voor u,’zei hij terwijl hij haar geïrriteerd aankeek. Rachida begreep het en ging braaf terug zitten. ‘wat kan ik voor u doen?’ vroeg ze terwijl haar bloed door haar aderen ruisen.

    Een nieuwe opdracht. Ze leert mensen kennen en wordt elke keer weer een informatie rijker. Haar ogen glinsterden en haar groene ogen gaven aan dat ze dit wilde doen. ‘U moet mee op een tournee. Om hem te kunnen interviewen en verslagen te maken over hem.’

    Rachida knikte en keek hem afwachtend aan. Dit was niet de eerste keer. Ze hoopte dat het over iemand ging dat ze mocht. Maar dat ze mee mocht gaan op een tournee? Dat was voor het eerste keer. Het was net een uitdaging. Ze was dol op uitdagingen.

    ‘Wie is het?’vroeg ze enthousiast. De Vries glimlachte. ‘Zakaria Tahir.’ Haar glimlach vervaagde. Dit was het laatste wat ze had verwacht. Ze wilde niet met hem op tournee gaan. Niet met die man.

    ‘Wat is er? Ik kan het ook aan iemand anders geven. Maar dan is de kans groot dat u, uw baan verliest. Dat zal behoorlijk jammer zijn vindt u niet?’ Rachida zuchtte diep en knikte met haar hoofd.

    Hij had gelijk. Het was nemen of geven. Het was of/of en niet en/en. ‘Ik doe het. Wat moet ik allemaal gaan doen precies? Wanneer moet ik gaan? Met hoeveel mensen?’ kogelde ze alle vragen op hem af.

    De Vries kreeg een slappe glimlach. Terwijl hij een blaadje aan haar gaf , keek hij haar glimlachend aan. ‘Veel succes.’ Hij sloot de deur achter zich. Rachida keek naar het blaadje in haar hand.

    Alles wat er stond zou een nieuwe uitdaging zijn. Zij , Rachida Marrabou, moet meegaan met een arrogante man. Een man zoals, Zakaria Tahir. Ze keek op en keek uit het raam. Ze zou het niet opgeven. Ze zou er voor gaan.
    "Esse quam videri."

  3. #3
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Woordje van de schrijfster.



    Ik wil al mijn fans bedanken van mijn vorige verhalen. Jullie hebben me altijd gesteund. Ik zal verder gaan met het verhaal, Criminal Love. Ik wil Inolviable en Fatozgh bedanken. Bedankt voor de namen Fatozgh! Je hebt me altijd gesteund en geholpen met het verzinnen van dit verhaal!

    Inolviable jou wil ik ook bedanken. Ook jij hebt me geholpen met dingen verzinnen voor dit verhaal. Je hebt me altijd gesteund net als Fatozgh. Hartstikke bedankt dames. Ik houd van jullie

    Ik hoop dat jullie het een leuke verhaal zullen vinden. Kritiek, op-aanmerkingen zijn meer dan welkom. Jullie kunnen zeggen wat jullie vinden. Dames, als er iets beter moet, meld het me ook.

    Lees ze dan maar.

    Dalal.
    "Esse quam videri."

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    386
    02-05-2007

    Wauw
    Je bent een nieuw verhaal begonnen. Het begin is al SUPER

  5. #5
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Hoofdstuk 1.

    Drie maanden? Is dat niet te lang?’ vroeg Rachida met een spottende ondertoon. Drie maanden lang. Met hem. Ze rilde al bij het idee. Salma rolde met haar ogen. ‘Drie maanden met een knapperd. Wat zeur je nog?’

    Rachida keek haar jeugdvriendin met een blik aan die aangaf dat ze allesbehalve bij de ‘knapperd’ wou zijn. Salma was haar tegenpool. Ze was ondeugend. Liefde, wat schijn was voor Rachida , was voor Salma een sprookje.

    Een sprookje dat volgens haar echt ooit zou uitkomen. ‘Mijn prins op het witte paard’ zei ze altijd. Rollend met haar ogen zei Rachida dan: ‘Je bedoeld je prins in een dikke zwarte wagen zonder benzine.’

    ‘Wanneer ga je?’haalde Salma haar uit haar gepeins. Rachida zuchtte diep. ‘Ik moet het nog met mijn zus praten. Voor Rayhan is het zeker geen probleem.’ Salma knikte en leunde tegen de muur achter haar.

    ‘Een zus, die je altijd toestemming geeft. Lijkt me fantastisch,’ zei Salma met fonkelende ogen. Rachida rolde met haar groene ogen. ‘Geloof me, wanneer je alleen nog een zus hebt, dan niet.’

    Het was stil. ‘Sorry,’ mompelde Salma. Rachida glimlachte dapper en schudde met haar hoofd. ‘het is al goed lieverd. Zal ik vragen of jij mee mag komen!’vroeg ze terwijl ze opstond van haar stoel.

    Salma kwam gelijk van de muur af en keek haar met grote ogen aan. ‘Ja! Dat je dat nog durft te vragen. Als assistente.’ Haar ogen begonnen te stralen als nooit te voren. Rachida kreeg een brede glimlach.

    ‘maar je wordt er niet voor betaald.’ ‘Ow,’ zei Salma. ‘Wat moet ik dan thuis zeggen? Als ik zeg dat het voor mijn werk is, en niet betaald voor krijg, sturen ze me niet.’ Rachida dacht even na.

    ‘Je krijgt ook een deel van mijn loon? Eerlijk of niet? We kunnen het altijd nog aan de Vries vragen.’ Salma keek haar met grote ogen aan. ‘Ja! Heerlijk! Dan gaan we samen.’ Ze zuchtte en dacht aan de knappe Zakaria Tahir.

    ‘Snel,’ zei Rachida terwijl ze Salma uit haar kantoor duwt. Zenuwachtig klopt Salma op de deur. Rachida kijkt haar met opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Salma die zenuwachtig is?’ vroeg ze spottend.

    Salma rolde met haar ogen en opende de deur. De dames keken naar binnen, door hun hoofd tussen de deur te schuiven. De Vries keek op en zag twee hoofden bij de deur. Hij schoot in de lach door hun blikken.

    Ze stappen naar binnen en gelijk neemt Rachida de woord. ‘Mag Salma met mij mee? Ze kan me helpen als assistente.’ Ze keken hem afwachtend aan. De Vries keek haar glimlachend aan.

    ‘Ik vind het wel een goed idee,’ zei hij. De dames uitten een kreet. ‘Krijg ik er wel betaald voor,’ vroeg Salma met rode wangen. De Vries knikte met zijn hoofd. De dames ontploften bijna door de vreugde die ze intens voelde.

    ‘Maar je kan ook mee met, Mounir Touzani.’ De dames keken met grote ogen, de Vries aan. Mounir Touzani was een bekende voetballer. Salma keek haar afwachtend aan, alsof ze haar toestemming vroeg.

    Rachida wist hoe gek Salma was op de voetballer Mounir. Ze knikte kort naar Salma die Rachida met een glimlach aankeek. Dit begreep zij als een dankgebaar. Nadat de Vries, Salma, de informatie had doorgegeven, bleven Rachida en hij achter.

    ‘Denk je dat je het aan kan mevrouw Marrabou?’vroeg de Vries haar. Haar mond werd een strakke lijn. Ze knikte ja naar hem toe. ‘Ik zal bewijzen dat, ik het niet snel opgeef. Hoe arrogant hij ook mag zijn.’

    De vries glimlachte naar haar toe. ‘Dan wens ik je veel succes. Spreek het thuis vandaag over met je zus, overmorgen ga je al vertrekken.’ Rachida speelde met haar handen en knikte. Dit was een nieuwe uitdaging.
    "Esse quam videri."

  6. #6
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Citaat Geplaatst door Mariam_Zinagirl Bekijk reactie
    Wauw
    Je bent een nieuw verhaal begonnen. Het begin is al SUPER
    Bedankt lieverd Hartstikke bedankt.
    Als iets niet goed is of wat dan ook, mag je het gerust zeggen

    Lees ze.


    Citaat Geplaatst door barboera_2ncia Bekijk reactie
    Up!!!
    Bedankt lieverd,
    "Esse quam videri."

  7. #7
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Dit verhaal is af. Pm me, zodra je de word bestand wilt.
    "Esse quam videri."

  8. #8
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Hoofdstuk 2.


    ‘Wat! Zakaria Tahir? Pas ik in een koffer denk je?’ vroeg Rayhan aan haar kleine zusje Rachida. ‘Jij moet echt trouwen.’ Rachida rolde met haar ogen. Haar zus keek haar uitdagend aan.

    ‘regel jij Zakaria dan voor mij?’ vroeg ze uitdagend. Rachida knikte lachend met haar hoofd. ‘Ik zal mijn best doen. Dus je vindt het goed dat ik ga? Rayhan wees eerlijk,’voegde ze zachtjes toe.

    Ze keek haar zus aan. Alleen zij begrepen elkaar. Rayhan stak haar hand uit naar haar zusje om haar wang aan te kunnen raken. Net als haar moeder, streek ze teder haar wang. ‘Ik ga jouw dromen niet dwarsbomen. Ik haal het wel in mijn eentje.’

    Rachida liet een traan los die achter haar oogleden brandde. De traan won, en vond zijn eigen weg. ‘Ik wil je helemaal niet alleen laten Rayhan.’ Ze liet zichzelf vallen in de armen van haar zus.

    ‘Je laat me ook niet. Ik vermaak het me wel hier. Ik weet dat je treurt over yemma en bebba. Rachida, zij hebben jou het huis uitgegooid. Om geen reden. je moet niet treuren om hen. Ik kan ook naar hen gaan, dit weet je.’

    Rachida wendde haar blik van haar zus af. Ze hief het na een pijnlijke stilte op en keek recht in haar groenbruine ogen.’Je doet zoveel dingen voor mij. Ik wil niet eens gaan eigenlijk. Mijn hele leven is al verpest.’

    Haar laatste zin, sprak ze met verachting uit. Met haat. Met woede. Maar vooral met pijn. Boos schudde Rayhan haar hoofd. ‘Geef het niet op! Je gaat voor je werk. Laat me zien dat je kan knallen en voor niemand terug deinst, blondje’

    Ze kreeg een glimlach toen haar zus haar bijnaam opnoemde. Ze noemde Rachida altijd blondje. Ze was niet helemaal blond, met de jaren veranderde haar kleur van blond naar lichtbruin.

    Maar nog steeds zijn de blonde kleuren aanwezig en zichtbaar. Haar bijnaam is haar hele leven bijgebleven. Rachida oftewel blondje.’Ik ga je missen,’huilde Rachida en ze omhelsde haar zus.

    Rayhan omhelsde haar terug, en ook zij liet het niet droog. ‘Ik houd van je, blondje.’ ‘ik houd ook van jou, roodkapje.’ Rachida woelde door de rode haren van haar zus. Lachend keken ze elkaar aan na een tijdje.

    ‘zie ons nou huilen als twee kleine kinderen. We gaan contact blijven houden! En je weet blondje, zodra er iets is weet je me te vinden.’ Rachida knikte glimlachend en zei hetzelfde als haar zus.

    ‘Wat ga je allemaal doen daar eigenlijk?’ vroeg Rayhan toen ze na de huilbui op een bankje zaten. ‘Hij moet langs heel veel landen. Ik ga hem blijven interviewen, en moet verslagen maken over wat ik allemaal ga ervaren.’

    ‘Maak het hem vooral niet makkelijk,’zei Reyhan grijnzend. Arrogant snoof Rachida op. ‘Jij hebt Aymane al. Dus ik kan hem helaas niet regelen voor jou.’ Rayhan rolde met haar ogen en keek Rachida aan.

    ‘Oké dat is waar. Ik heb mijn fantastische Aymane.’ Haar ogen straalden. ‘Wanneer komt hij jouw hand vragen?’vroeg Rachida haar zus. Aymane was haar jeugdliefde. Haar zus was nu 25 jaar uit, tijd om te trouwen.

    ‘Binnenkort inchAllah,’zei ze met rode wangen. Rachida glimlachte terwijl haar hart pijn deed. Er zou dus dan een bruiloft worden gegeven. Dan moest zij er ook naar toe. ze zou haar ouders zien.

    Haar glimlach vervaagde. Ze keek een beetje opzij, en wenkte haar blik naar buiten. De halve maan, weerkaatste licht terug. Maar ook prachtige sterren. Sterren dat mensen liet smelten. Je verdwaalde met je fantasieën. Ze sloot haar ogen, en wou dat ze een ster of een maan zou zijn. Dan zou ze verlost zijn van al haar pijn, dacht ze.
    "Esse quam videri."

  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    1.970
    06-02-2011

    Rayhan is best wel een mooie aparte naam

  10. #10
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Citaat Geplaatst door barboera_2ncia Bekijk reactie
    Rayhan is best wel een mooie aparte naam
    Hihi ja he. Ik dacht ik ga dit keer andere namen gebruiken. De betekenis is ook heel mooi. Het betekent Gods lieveling,
    "Esse quam videri."

  11. #11
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Citaat Geplaatst door Liefdevol_ Bekijk reactie
    Ups
    Bedankt lieverd
    "Esse quam videri."

  12. #12
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Citaat Geplaatst door MoonRose Bekijk reactie
    I love it!
    Thanks honey
    "Esse quam videri."

  13. #13
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012


    Hoofdstuk 3.




    Met opgetrokken wenkbrauw keek Zakaria Tahir naar zijn assistente. ‘Hele reis? Waar is dat nu weer goed voor?’vroeg hij geïrriteerd. Hij hoorde net, dat een journaliste mee zou reizen met hem. Voor interviews.

    Dina Tahir, zijn assistente, keek hem met een halve glimlach aan. ‘Zakaria, het is niet erg. Is juist beter. Ze zal goede dingen over je schrijven en dan word jij beroemder. Dit is toch wat je wilt?’

    Zakaria keek zijn assistente en nichtje aan. Ze was ook zijn nichtje. Ze droomde altijd, om met een modeontwerper te werken. Te assisteren. Hij had ook een assistente nodig, en de rest is vanzelfsprekend.

    Zijn nichtje was 23 en hijzelf was 27 jaar. ‘Wanneer komt ze? We gaan over twee uurtjes vertrekken. Als ze niet op tijd komt, mag ze hier blijven. Des te beter voor mij,’zei hij geïrriteerd.

    Dina rolde met haar ogen. Zijn gedrag irriteerde haar soms. Het was haar neef. Ze hield zielsveel van hem, maar hij kon soms heel arrogant zijn. Er werd geklopt en beiden draaide ze om. De deur ging open.

    Meneer de Vries en een vrouw met dat langer dan de Vries was stond naast hem. Ze haalde een hand door haar haren. Boven was het bruin en het werd steeds lichter, merkte Zakaria op. Haar ogen keken hen nieuwsgierig aan.

    ‘Tahir! Oude vriend! Hoe gaat het met je?’verbrak de Vries de stilte enthousiast. Hij deed een stap naar voren en kwam voor Zakaria te staan. Zakaria die, torenhoog leek naast hem, groette hem terug.

    De mannen raakten aan de praat en Rachida merkte Dina op. De dames glimlachten naar elkaar. Ze staken hun handen uit. ‘Rachida. Aangenaam.’ ‘Dina. Insgelijks.’ Ze keken elkaar glimlachend aan.

    Tahir stak zijn hand uit naar Rachida. Ze nam het aan en keek recht in zijn groenbruine ogen. Net als haar zus, dacht ze denkend aan Rayhan. Alleen die van Zakaria waren meer groen dan bruin.

    ‘Rachida.’ ‘Zakaria.’ Hij kneep lichtjes in haar hand. Ze kneep terug en dit zag hij als een uitdaging aan. Hij kneep harder in haar hand. Het liefst zou ze krimpen van de pijn, maar ze bleef hem strak aankijken.

    Ze drukte haar nagels in zijn hand waardoor hij gelijk losliet. Boos keek hij haar aan.’Ik dacht even dat ik mijn hand had verloren aan jou. Het leek alsof ze aan elkaar waren gelijmd,’zei ze met een uitdagende glimlach.

    Zakaria keek met open mond naar Rachida.‘Is dit mijn nieuwe loopmeisje?’vroeg hij arrogant. De ogen van Rachida spoten vuur. ‘Loopmeisje? Als jij een journaliste vergelijkt met een loopmeisje, dan moet je wel heel achterlijk zijn.’

    Zakaria stond een mond vol tanden. Dit was hem niet vaak gebeurd. Dat mensen hem tegenspraken en dit durfde te zeggen. ‘Heb jij altijd een grote mond?’vroeg hij. Rachida glimlachte.

    ‘Ik heb geen grote mond. Jij bent het niet gewend om op je plaats te worden gezet. en al helemaal niet door een vrouw. Dat is het probleem.’ Zakaria keek haar stomverbaasd aan en keek de Vries aan.

    ‘Is het niet tijd om te vertrekken? Anders komen jullie nog te laat,’ kwam de Vries tussen. Zakaria keek Rachida nog een keer aan en daarna naar de Vries. ‘Jammer dat we niet met de jet konden gaan. Anders zouden we morgen vertrekken.’

    De jet had een oorzaak en ze moesten dus met het vliegtuig. Die vertrok een dag eerder.’Zullen we dan maar gaan?’vroeg Rachida. De rest knikte en pakten hun spullen. Rachida zuchtte. Ze zat drie maanden vast. Vast aan hem.
    "Esse quam videri."

  14. #14
    Meerdere Gebruikers.

    Reacties
    686
    08-01-2012

    Wauw wat een prachtverhaal! Ga gauw verder!!!
    No Regrets.

  15. #15
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Citaat Geplaatst door fetoushh Bekijk reactie
    Wauw wat een prachtverhaal! Ga gauw verder!!!
    Bedankt Dat is echt lief van je.

    Als er meer mensen zullen uppen, zal ik nog eentje plaatsen in sh Allah
    "Esse quam videri."