Poll resultaten: Ik..

Stemmers
98. Je mag niet stemmen op deze poll
  • Ben een stille lezer.

    75 76,53%
  • Reageer altijd.

    23 23,47%
  1. #1
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    It must be love.








    © Perla. 2013. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze opgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier zonder voorafgaande toestemming van de auteur.
    "Esse quam videri."

  2. #2
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Proloog.

    ‘Jabir Mokhtar’ luidde het artikeltje. Hij opende het zuchtend en keek er globaal door. ‘Jabir Mokhtar is een zoekende naar iemand die voor zijn vader ,Marouan Mokhtar, kan zorgen. Wie zal de beroemde, succesvolle ijshockeyspeler helpen?’ Jabir keek op toen hij zijn vader zag aankomen.

    ‘Wat hebben ze allemaal geschreven?’ vroeg de man hoofdschuddend. Marouan Mokhtar was met zijn 48-jarige leeftijd erg gewild. Qua uiterlijk maar ook qua innerlijk. Hij was een ware legende in de ijshockeywereld. Jabir volgde de voetsporen van zijn vader. Zo vader, zo zoon.

    ´Weet u het zeker? Ik kan hier blijven om u te helpen,’ zei Jabir tegen zijn vader. Zijn vader schudde met zijn hoofd en leunde achteruit in zijn rolstoel. ‘Nee, Jabir. Jij gaat je werk doen en ik de mijne. Ik red het wel. Nou, wanneer komen de kandidaten langs?’ vroeg zijn vader glimlachend.

    ‘Vanmiddag komen ze langs.’ Marouan knikte. ‘Wees niet te hard voor ze. Je moet er een goede uit kiezen. Hoeveel kandidaten hebben al gesolliciteerd?’ vroeg Marouan en keek naar het formuliertje. ‘Twintig mensen. De oudste is een vrouw van 45 jaar. De jongste is een meisje van 20.’ Zijn vader grinnikte.

    ‘Ze komen eerder voor jou dan voor mij zoon.’ Lachend schudde Jabir zijn hoofd. ‘Natuurlijk niet vader. Ze gaan voor u zorgen. Niet voor mij.’ Marouan deed een schuifgebaar met zijn hand en keek naar zijn zoon. ‘Die oude dame komt ook zeker voor mij,’ zei Jabir met een grijns. Marouan lachte.

    ´Wat een arrogantie toch ook. Ze zullen schrikken nadat ze jou zien,’ zei Marouan. Jabir begon te lachen. ‘Ik was zo oud als jij toen ik vader werd.’ Jabir zuchtte. Dit gesprek voerden ze vaak. ‘Ik heb niemand om te trouwen, vader. U had een oogje op mijn moeder. Ik heb mijn oog op niemand laten vallen.’

    Marouan schudde zijn hoofd afkeurend. ‘Wat een smoes! Je kan nog altijd trouwen met één van je nichten,’ plaagde hij zijn zoon. Jabir keek zijn vader droog aan. Marouan lachte om zijn blik. ‘Ik word oud mijn zoon. Ik wil opa worden. Als je moeder er nog zou zijn zou je allang getrouwd zijn.’

    Jabir zei niks en keek zijn vader aan. Zijn vader keek mompelend weg. Elke dag voelde Marouan Mokhtar gemis. Hij mistte zijn vrouw. Zijn beeldschone vrouw. ‘Laat me eens die foto’s zien,’ zei hij om de onderwerp te veranderen. Jabir gaf zijn vader de sollicitatiebrieven. ‘Een Marokkaanse dame,’ zei Marouan.

    Jabir keek zijn vader met opgetrokken wenkbrauw aan. Marouan keek zijn zoon hoofdschuddend aan. ‘Voor jou natuurlijk. Een dame genaamd Amal Chaouki. 22 jaar oud. Een beeldschone dame.’ Hij keek naar zijn zoon. ‘Is zij niet iets voor jou?’ Jabir zuchtte uit. ‘Ze komen voor u niet voor mij,’ citeerde hij zijn oude zin weer.

    Marouan zweeg slechts. ‘Ik hoop dat er een pittige dame in je leven zal komen.’ Daarna reed hij weg in zijn rolstoel. Jabir keek zijn vader hoofdschuddend aan. Hij keek naar de foto. De dame was inderdaad geen lelijkerd. Integendeel zelfs. Jabir legde de foto weg en probeerde op andere foto’s en informatie te concentreren. De dame bleef echter in zijn hoofd. Wie was Amal Chaouki?
    "Esse quam videri."

  3. #3
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Woordje van de schrijfster.

    Het is weer het vijfde verhaal.. Ik wil de fans bedanken voor hun steun en motivatie. Door jullie wil ik ook door gaan met schrijven. Ik hoop jullie hier weer te zien.

    Ik bedank mijn vriendin Mells voor haar plaatje en goede ideeën. Als dank, en belofte, zal ik haar naam gebruiken in het verhaal. Ik sta open voor kritiek of wat dan ook. Ik hoop dat jullie er van zullen genieten.

    Lees ze,

    Dalal.



    "Esse quam videri."

  4. #4
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012



    Hoofdstuk 1.1: Je krijgt nooit een tweede kans om een eerste indruk te maken.

    Zenuwachtig keken de kandidaten Jabir aan. Jabir glimlachte geruststellend terug. ´Oké, mevrouw Garcia. U bent aan de beurt.’ De vrouw van de gemiddelde leeftijd kwam naar Jabir. Glimlachend nam ze plaats tegenover hem. Dit was dus de vrouw waar zijn vader mee dolde, dacht hij grinnikend.

    ‘Een goedemiddag mevrouw Garcia. Hoe gaat het met u?’ vroeg Jabir zo beleefd mogelijk. De vrouw glimlachte teder. ‘Het gaat goed met mij. En met jou, meneer Mokhtar?’ Jabir glimlachte terug. ‘Het gaat goed met mij. Nou, zullen we dan maar beginnen? Waarom wilt u voor mijn vader werken?’

    De oude vrouw begon haar verhaal te vertellen. Met eerbied luisterde hij naar het verhaal dat ze te vertellen had. ‘Ik heb jarenlang in een bejaardenhuis gewerkt. Daarnaast heb ik ook patiënten verzorgt. Ik houd van mijn baan en wil graag voor meneer Mokhtar zorgen,’zei ze. Jabir was onder de indruk en knikte.

    Hij schreef alles op. Twee uurtjes later was hij uitgeput. Hij had van alles voorbij zien komen. Sommige kwamen inderdaad voor hem en voor zijn vader. Hij had die personen gelijk van zijn lijstje verwijderd. Hij keek naar zijn horloge. Amal Chaouki was aan de beurt. Hij schudde zijn hoofd. Hij haatte laatkomers.

    Hij wilde al opruimen maar de deur ging open. Jabir keek op. Het meisje genaamd Amal kwam rood aanlopen. ‘Sorry! Ik heb mijn bus gemist,’ zei ze hijgend en nam plaats tegenover hem. Hij keek haar onderzoekend aan. ‘U bent 20 minuten te laat. Geen goede indruk,’ zei hij mompelend.

    ‘Pardon?’ vroeg ze cynisch. ‘Ik heb mijn bus gemist. Wat moest ik dan doen? Achter de bus aanrennen? Een beetje begrip tonen is niet erg moeilijk.’ Jabir keek haar verbluft aan. ‘Wat een grote mond. Doe je altijd zo onbeleefd?’ Amal keek hem droog aan. ‘Dit is niet onbeleefd. Je kan er gewoon niet tegen dat ik jou op je plek heb gezet.’

    Jabir keek de dame fronsend aan. ‘Nou, vertel maar wat je wilt vertellen met je grote mond.’ Ze keek hem met argusogen aan. Haar honingkleurige ogen spuwden vuur. ‘Luister jij eens heel goed! Ik heb geen grote mond. Jij kan er gewoonweg niet tegen. Wat een arrogantie. Ik ben blij dat ik voor je vader ben gekomen en niet voor jou, kwal.’

    Jabir keek haar even verbaasd aan. Het volgende moment gooide hij zijn hoofd in zijn nek en begon hard te lachen. Ze balde haar handen tot een vuist onder te tafel. Marouan kwam naar binnen en keek zijn zoon met een vreemde blik aan. Lachend keek Jabir zijn vader aan. ‘Vader, dit is Amal Chaouki.’

    Amal glimlachte en stond op. Ze liep naar Marouan en stak beleefd haar handen uit. ‘Hallo, meneer Mokhtar. Hoe gaat het met u?’ vroeg ze beleefd. Jabir keek met open mond naar haar. Nu was ze wel beleefd? Marouan glimlachte teder ‘Het gaat goed met mij meisje. Ga maar zitten,’ zei hij.

    Amal nam plaats en keek Jabir ondeugend aan. Haar ogen fonkelden van de pret. ‘Waarom wil je voor mijn vader werken?’ vroeg Jabir. ‘Ik zoek werk en denk dat dit werk iets voor mij is. Ik vind het leuk om mensen te helpen. Ook heb ik het geld hard nodig,’ zei ze en keek Jabir afwachtend aan.

    ‘Hm,’ humde Jabir even. ‘Niet dat het mij wat aangaat, maar waarom heb je het geld hard nodig?’ vroeg hij. ‘Zoals je zegt gaat dat jou helemaal niks aan.’ Marouan probeerde niet te lachen. Jabir zuchtte geïrriteerd uit. ‘Een vraag hè, waarom ben je niet thuis om je moeder te helpen maar hier om iemand anders te helpen?’

    Amal leunde vooruit. ‘Waarom ben jij hier om iemand te vinden die jouw vader moet helpen? Waarom zorg je niet voor je eigen vader? Slechts een vraag, hè.’ ‘Ik heb een drukke carrière. Ik heb een reden. Jij?’ vroeg hij uitdagend. Amal glimlachte. ‘Ik heb geen druk leven of carrière. Ik heb een reden. Zullen we verder gaan?’

    Jabir keek haar slechts aan. ‘Je woont in Rotterdam. Is het niet lastig om van Rotterdam helemaal naar Amsterdam te komen elke dag?’ vroeg hij verder. ‘Nee. Ik ga hier in Amsterdam komen wonen. Ik studeer,’ zei ze. ‘Aha,’ zei hij. ‘Wat voor opleiding doe je?’ ‘Boekenhouder. Nog één jaartje.’

    Jabir knikte en was onder de indruk van haar opleiding. ´Oké. We zullen je CV doornemen en je daarna bellen of je wel of niet bent aangenomen,’ zei Jabir. ‘Nee,’ zei Marouan gelijk. ‘Amal Chaouki hierbij ben je aangenomen.’ Ze keken beiden verbaasd naar Marouan. ‘Maar vader..-‘ ‘Nee. Zij is aangenomen,’ onderbrak Marouan zijn zoon.

    Amal sprong van haar stoel en omhelsde Marouan. ‘Bedankt meneer Mokhtar!’ Marouan glimlachte. ‘Noem mij maar Marouan. Je kan morgen komen intrekken. Je hoeft geen huis te zoeken,’ zei hij glimlachend. ‘Kom morgen en dan zullen we alles bespreken.’ Jabir keek zijn vader niet-begrijpend aan.

    Amal straalde helemaal en nam afscheid. Grijnzend kwam ze de zachte windvlagen tegemoet. De deur viel achter haar dicht met een verbaasde Jabir en een grijnzende Marouan. ‘Dit is oneerlijk tegenover de andere kandidaten,’ zei Jabir tegen zijn vader met een verbaasde blik. Marouan haalde zijn schouders op.

    ‘Je bent onder de indruk van haar. Ze gaat ten slotte mij verzorgen niet jou. Komen die woorden bekend in de oren?’ vroeg Marouan. Jabir keek zijn vader droog aan. ‘Zij bezit één en al brutaliteit. Waarom heeft u haar überhaupt aangenomen? Ze heeft geen eens ervaring!’ Ditmaal keek Marouan Jabir boos aan.

    ‘Jij was gelijk aangenomen bij je team. Je hebt maar één keer een selectie gedaan. Want ze hadden jou een kans gegeven. Niet omdat jij ervaring hebt of omdat je toentertijd perfect speelde. Ze hadden jou toch ook niet vooroordeelt? Beoordeel een andere niet om de brutaliteit als jijzelf geen haar beter bent, Jabir.’ Zijn vader reed naar zijn kamer. Jabir was sprakeloos.
    "Esse quam videri."

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    1.064
    16-03-2013

    waauuww ga snel verder
    ik ben gek op je verhalen xx

  6. #6
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Inhoudsopgave:

    De IJshockeyregels.


    Proloog.
    Hoofdstuk 1: Vertrouwen krijg je door vertrouwen te geven.
    Hoofdstuk 1.2: Afscheid nemen bestaat niet.
    Hoofdstuk 1.3: Huize Mokhtar.
    Hoofdstuk 1.4: Iets gemeen hebben: gemis.
    Hoofdstuk 1.5: Het parkje.
    Hoofdstuk 1.6: Een misverstandje.
    Hoofdstuk 1.7: Afscheidskus.
    Hoofdstuk 1.8: Held en brutaaltje op het witte paard.
    Hoofdstuk 1.9: Vertrouwen.
    Hoofdsuk 1.10: De Goalie.
    Hoofdstuk 2: Verlies nooit de moed: soms gaat de deur open met de laatste sleutel van de bos.
    Hoofdstuk 2.2: Plan.
    Hoofdstuk 2.3: IJshockeywedstrijd.
    Hoofdstuk 2.4Opgeruimd staat netjes.
    Hoofdstuk 2.5: Zeg tegen diegene waarvan je houdt dat je van hem/haar houdt.
    Hoofdstuk 2.6: Verliefdheid.
    Hoofdstuk 2.7: Broer en zus liefde.

    Hoofdstuk 2.8: Na regen komt zonneschijn.
    Hoofdstuk 2.9: Quitte staan.
    Hoofdstuk 2.10: Meespelen.
    Hoofdstuk 3: De tijd zal het je leren.
    Hoofdstuk 3.2: Doordringende blikken.
    Hoodfstuk 3.3: Pijnlijke en bedrogen liefde.
    Hoofdstuk 3.4: Op zijn plek zetten.
    Hoofdstuk 3.5: Ster.
    Hoofdstuk 3.6: Te laat.
    Hoofdstuk 3.7: Het steegje.
    Hoofstuk 3.8: De schuld van..
    Hoofdstuk 3.9: Spijt.
    Hoofdstuk 3.10: Verraders.
    Hoofdstuk 4: Liefde is het enige spel waarbij twee verliezers kunnen zijn.
    Hoofdstuk 4.2: Verbinden.
    Hoofdstuk 4.3: Passie.
    Hoofdstuk 4.4: Getrouwd.
    Hoofdstuk 4.5: Huwelijksnacht.
    Hoofdstuk 4.6: Grapje.
    Hoofdstuk 4.7: Onverdovende pijn.
    Hoofdstuk 4.8: Verslagenheid.
    Hoofdstuk 4.9: Leeghoofd.
    Hoofdtuk 4.10: Interview.
    Hoofdstuk 5:Het genoegen kan steunen op een illusie, maar het geluk berust op de waarheid.
    Hoofdstuk 5.1: Vriendschap.
    Hoofdstuk 5.2: Grote uitdaging.
    Hoofdstuk 5.3:Fouten erkennen kunnen alleen echte mannen.
    Hoofdstuk 5.4: Ongemakkelijke stilte.
    Hoofdstuk 5.5: Zwoele ogen.
    Hoofdstuk 5.6: Verlangen.
    Hoofdstuk 5.7: Ik wil je.
    Hoofdstuk 5.8: Geen keuze hebben.
    Hoofdstuk 5.9: Geforceerde vriendelijkheid.
    Hoofdstuk 5.10: Dubbelgevoelens.
    Hoofdstuk 6: Just love me..
    Hoofdstuk 6.2: Ontdekkingen.
    Hoofdstuk 6.3: Genoeg.
    Hoofdstuk 6.4: Kleurloos.
    Hoofdstuk 6.5: Het uur der waarheden.
    Epiloog: It must be love..
    Het einde.
    "Esse quam videri."

  7. #7
    Tawayegetch♥

    Reacties
    47.539
    30-08-2008

    Zied plaats chem haha ik mag amal nu al
    Inspire Boutique

  8. #8
    MS♡

    Reacties
    2.689
    27-03-2013

    Wat zijn je andere 3 verhalen?

  9. #9
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012



    Citaat Geplaatst door Koningin.H Bekijk reactie
    Puss go on
    Citaat Geplaatst door miss_morocco Bekijk reactie
    waauuww ga snel verder
    ik ben gek op je verhalen xx
    Bedankt en welkom dames. Ik zal zo meteen in Sh Allah weer plaatsen, en na nog een paar ups.

    Citaat Geplaatst door Koningin.H Bekijk reactie
    Zied plaats chem haha ik mag amal nu al
    Haha. Ik ga even het vervolgje verbeteren, en daarna zal ik het plaatsen.
    Citaat Geplaatst door Papaskindje- Bekijk reactie
    Wat zijn je andere 3 verhalen?
    Criminal Love, Behind a Mask, I will find you, Achter gesloten deuren. De laatste drie verhalen heb ik niet echt bepaald goed geschreven.
    Citaat Geplaatst door tsJal0t_ Bekijk reactie
    Fan
    Welkom!
    "Esse quam videri."

  10. #10
    Valar morghulis.

    Reacties
    10.250
    14-09-2012

    Hoofdstuk 1.2: Afscheid nemen bestaat niet.

    Amal keek in de spiegel. ‘Is het te strak?’ vroeg ze hardop. Ze ging omdraaien en keek over haar schouder naar de spiegel. ‘Nee,’ zei ze weer tegen haarzelf. Ze draaide om en keek in haar eigen ogen in de spiegel. Ze had de koffers al klaargelegd. Haar ogen straalden. Ze keek het kleine kamertje even rond. Daarna weer in de spiegel.

    ‘Hallo, Jabir. Het spijt me van gisteren. Ik wilde niet zo brutaal doen. Ik had last van gierende hormonen.’Ze deed een wegschuifgebaar met haar handen. ‘Nee,’ zei ze. ‘Dat klinkt alsof ik iets voel of zo voor hem. Nee, opnieuw: Jabir, sorry voor gisteren. We moeten vergeten wat er gisteren is gebeurd en opnieuw beginnen.’

    Ze probeerde serieus te kijken in de spiegel. Het volgende moment hoorde ze hard gelach. Geschrokken draaide Amal om. ‘Zeg gelijk of hij met je wilt trouwen!’ lachte haar vriendin Fatima El Koua. Fatima veegde de tranen uit haar ogen. ‘Wat in Godsnaam ben jij aan het doen Amal? Ga je voor zijn vader verzorgen of voor Jabir?’

    Daarna begon Fatima weer hard te lachen. Amal probeerde niet te lachen wat niet mocht baten. Ze begonnen beiden hard te lachen. ‘Hoe ben jij binnen gekomen?’ vroeg Amal toen ze uitgelachen waren. ‘Ik zocht de reserve sleutel.’ Fatima keek haar onschuldig aan. ‘Ik had de reserve sleutel gepakt.’

    Amal keek haar vriendin droog aan. ‘En dan kon je niet melden?’ Fatima schudde met haar hoofd. ‘Jij was te bezig met Jabir ten huwelijk te vragen,’ zei ze lachend. Amal rolde met haar ogen. ‘Ik probeer lief te zijn, ja. Ik wil niet dat we ruzie hebben of iets in die richting. En, het leek helemaal niet op een huwelijksaanzoek.’

    ‘Ja joh. Het was meer een aanzoek voor een relatie,’ zei Fatima melig. Amal schudde met haar hoofd. ‘Ik ga je missen,’ zei Amal zachtjes en keek Fatima ernstig aan. Fatima knikte treurig. ‘Ik mag in Amsterdam komen wonen. Ik zal een huis zoeken dat niet ver van jouw huis zal zijn.’ Amal glimlachte.

    ‘Met mijn loon zal ik je helpen om een huis te zoeken,’ zei Amal. Fatima schudde abrupt met haar hoofd. ‘Ben je gek? Natuurlijk niet! Ik vind wel een huis met mijn eigen inkomen. Lief van je..-‘ ‘Nee, Fat. Ik ga je helpen. Jij hebt mij geholpen om dit huis te vinden! Sst, niet tegenstribbelen. Ik beloof het je.´

    Fatima probeerde haar vriendin boos aan te kijken. ‘Dat moet je echt afleren. Bedankt,’ zei ze daarna en omhelsde Amal. Amal grinnikte en omhelsde haar vriendin strak terug. ‘Ik zal het aan meneer Mokhtar vragen of je af en toe langs mag komen. Dan moet je ook komen en niet verlegen doen hè!’ zei Amal quasi streng.

    Fatima knikte lachend. ‘Dag kamergenootje,’ zei Amal bij de deur tegen haar vriendin. Fatima glimlachte teder terug. ‘We zullen elkaar weer zien!’ zei ze. Ze ging dreigend heen en weer met haar wijsvinger. Amal lachte en knikte. Ze omhelsden elkaar en namen afscheid. Zuchtend nam Amal de metro naar Amsterdam.

    ´Welkom in huize Mokhtar,’ zei de oude vrouw beleefd. Amal glimlachte en keek het huis onderzoekend rond. Het huis was prachtig ingedeeld. ‘Dit is de eetkamer,’ zei de vrouw. ‘Kom maar met mij mee, dan laat ik je de woonkamer en zitkamer zien.’ Ze liepen een grote kamer binnen.

    Met aan fascinerende blik keek Amal rond. Ze liep naar een prachtige vaas. ‘Niet aanraken! Die is heel breekbaar!’ Amal tilde even de vaas op en deed alsof ze het in de lucht gooide. ‘Mejuffrouw Chaouki!’ riep de vrouw boos uit. Amal lachte om haar en zette de vaas terug. ‘Mejuffrouw? Noem mij maar Amal.’

    ‘Ik breng u wel naar uw kamer,’ zei de vrouw. ‘Noem mij maar je en Amal,’ probeerde Amal weer. De vrouw zei niks terug en duwde haar de kamer uit. ‘Hier kan je je kleren ophangen, Amal.’ Amal glimlachte naar de vrouw. ‘Dit is je eigen inloopkast, en dit is jouw badkamer. Veel succes. Zodra je iets nodig hebt, kan je hier op deze knop drukken.’

    Ze wees naar een rode knop. Amal knikte en de vrouw liep weg. Het huis was prachtig. Haar kamer was prachtig. Gelukzalig liet ze zichzelf op het bed vallen. ‘Eerste dag al. Eerst mevrouw Smit bang maken met de vaasactie en daarna luieren op je bed. Goede indruk.’ Geschrokken sprong ze van haar bed.

    Ze keek Jabir boos aan. ‘Ben jij gek geworden? Wat doe je in mijn kamer? Dit is privéschending!’ riep ze boos uit. ‘Schatje, dit is mijn huis. Ik mag alle kamers inlopen,’ zei hij sarcastisch met nadruk op alle. Amal keek hem venijnig aan. ‘Noem mij geen schatje. Waarom ben je gekomen?’

    Jabir keek de vrouw droog aan. ‘Mijn vader roept je.’ Amal knikte en verborg de koffers onder het grote bed. Ze keek daarna Jabir goedkeurend aan. Ze liepen stilzwijgend uit de slaapkamer. ‘Gedraag je.’ Amal keek hem stomverbaasd aan. ‘Ik gedraag me altijd. Wat is het probleem?’ vroeg ze boos.

    Jabir hield zijn gezicht in de prooi. Hij vond het leuk om haar boos te krijgen. ‘Je bent te brutaal, dat is het alleen.’ Hij maakte een deur open die hen leidde naar de woonkamer. Amal sloot haar mond. Ze zou hem later aanpakken over haar brutaliteit. Amal liep glimlachend naar Marouan.

    Marouan glimlachte terug en ze begonnen een gesprek. Marouan vertelde haar wat ze moest doen. Wat haar taken waren. Amal keek naar het lijstje en knikte. ‘Het lukt me wel,’ zei ze daarna glimlachend. Marouan knikte terug. ‘Dat denk ik ook. Ga jij je kleren maar in de kast zetten. Over een uur moet je terugkomen om een contract te ondertekenen.´ Amal knikte en vertrok naar haar kamer.

    ‘Gaat u het wel maar haar kunnen volhouden?’ vroeg Jabir en keek Amal na. Marouan keek zijn zoon met pretlichtjes aan. ‘Je bent het niet gewend, hè?’ ‘Nee. Ik ben iemand die zo brutaal is niet gewend.’ Marouan lachte en klopte op de rug van zijn zoon. ‘Daar zal je wel aan wennen.’ Jabir liet de woorden doordringen en keek naar de gesloten deur.
    "Esse quam videri."

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    386
    02-05-2007

    Yeeey weer een verhaal. Upp ga verder.

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    5
    12-04-2012

    Jeejj je begint een nieuw verhaal !! Je hebt talent meid
    Ga snel verder x

  13. #13
    Bijna Lid

    Reacties
    120
    24-01-2013

    Yeeey ! Je bent weer begonnen ! UUUUUUPPPP

  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    7
    26-05-2013

    nieuwe fanetjje ik heb je andere verhaal tangled up in you ook gelezen vond het prachtig ! uppppp

  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    545
    18-11-2011

    Weer een prachtige verhaal