Ik heb dan geen kind, maar heb me zusje en broertje meegemaakt sinds hun geboorte. Kinderen zijn echt een zegening. Als ik thuis kom van werk dan komen ze mij verwelkomen en willen ze hun dagje vertellen. Ik kan niet eens mijn schoenen uit doen. Dus blijven we even op de gang zitten. Ik stoei dan even met ze en gaan ze weer verder met waar ze bezig waren. Me moeder moet dan altijd lachen, omdat ik daar midden in de gang zit. Alhamdoelillah ze zijn hele rustige kinderen. Allaahuma baarik.