Het Paradijs in een Helse Verbintenis. (PART I: the back-story)

[TheGigiCat]

Aan de ene kant een engerd maar aan de andere kant weet ik het nog zo net niet.

Maar is en leuk verhaal ga gauw verder

Welkom! Bedankt voor de compliment en je groene puntje! Idriss heeft trouwens een hele goede reden voor zijn creepy gedrag!

uppppppp

Bedankt voor het uppen van mijn verhaal! Ik waardeer het heel erg!

Hij spoort echt niet !!
Uppp

Ik heb echt gelachen om je reactie.

Gaa snel verder !

Heb een nieuwe hoofdstuk geplaatst, enjoy! Volgende hoofdstuk wordt echt super groot want dan is het de bruiloft!!!

Komaaaaaan

Welkom! Bedankt voor het lezen en uppen van mijn verhaal!

Upp

Bedankt voor het uppen!

[CrazyChicka]

Yeeey ik was zo blij toen ik een notificatie kreeg .
Nu is mijn dag weer helemaal goed haha.
Upaaaa can't wait .

[CrazyChicka]

Yeeey ik was zo blij toen ik een notificatie kreeg .
Nu is mijn dag weer helemaal goed haha.
Upaaaa can't wait .

[missmiriam]

Wanneer ga je verder

[TheGigiCat]

14. Hel

Het was Vrijdagavond, de avond voordat de hel zou beginnen en iedereen zou weten wat er precies aan de hand was. De bruiloft was de perfecte maar ook de meest onvoorspelbare setting om dit te doen. Alhoewel ik mijn moeder niet wou teleurstellen, ging dit om mij en mijn leven. Als ik helemaal eerlijk zou moeten zijn dan geef ik toe dat ik me aangetrokken voelde tot hem maar hem tegelijkertijd ook haatte. Voor alle shit die hij heeft gedaan en blijft doen. Wat mij nog steeds in verwarring bracht was het feit dat hij het perse op mij gemunt had. Waarom ik? Waarom geen andere jongedame? Nee, dit gun ik niemand. Misschien was dit gewoon een beproeving van God. Afgelopen nachten heb ik voornamelijk tegen God gepraat en Hem gesmeekt om mij hierin te helpen. Ik heb nog nooit gebeden en dergelijke maar ik wist dat God mij heel vaak hielp. Hopelijk werd ik nu ook geholpen. Zo niet, dan betekende dat dit de weg die voor mij bestemd was. 'Jannat? Leef je nog?' werd ik uit mijn gedachten geschud door Daphne. 'Uh ja.' mompelde ik naar beiden Savannah en Daphne waarmee ik afgelopen weken heel weinig mee had gesproken. Savannah had vanavond gespijbeld om hier te kunnen blijven voor onze laatste avond samen. Ik voelde een steek in mijn hart door dit gedoe. 'We hebben wat voor je.' zei Savannah emotioneel. Ze reikte onder de salontafel en pakte een tasje eruit en gaf het aan mij. Daphne stond op en ging naast mij zitten. Ik beet op mijn lip en ademde erg onrustig. 'Maak het open.' zei Daphne zachtjes. Voorzichtig opende ik het roze tasje en zag een vierkant iets dat gehuld was in inpakpapier. Ik begon het inpakpapier te open maar ik vermoede al wat het was. Het voelde aan als een boek, maar toen ik het inpakpapier volledig geopend had zag ik dat het een fotoboek was. Ik opende de eerste pagina en zag de eerste foto die we voor het eerst hadden genomen van onszelf toen we rond de 14 en 15 waren. Het was bij de tramhalte op het leidseplein. Op de foto zag je dat ik mijn neuspiercing had. Daphne haar lippiercing en Savannah haar geblondeerde stukken in haar haar. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en toen ik verder bladerde en zag hoe veel we samen hadden meegemaakt en hoe lang we elkaar kenden kreeg ik tranen in mijn ogen. Aangekomen bij de laatste bladzijde liepen de tranen over mijn wangen. Ik keek ze aan en zag hetzelfde in hun gezicht. Ik kon hier niet meer tegen dus ik bedankte ze zo snel mogelijk en vol overtuiging. Dit fotoboek maakte alles zo veel moeilijker dan het al was. Ik wou me hier op deze memories concentreren aangezien ik totaal niet van plan was om hier weg te gaan. Ik kreeg knuffels van beiden kanten. 'We gaan je missen, Jannat.' zei Savannah verdrietig. 'Wie had gedacht dat de maagd en onervarene van onze 3en als eerste zou trouwen.' zei Daphne erachteraan. 'Het gaat goed komen.' kon ik alleen uitbrengen. Voor even zaten we samen zo totdat we verstoord werden door de deur. Iemand klopte aan de deur? Oh nee, het was Vrijdag. Idriss zei dat er iemand zou komen om mijn spullen op te komen halen zodat ik kon verhuizen. Het besef ging door me heen als een scherpe hakmes. We werden gestoord van onze knuffel, wat ik maar als te graag verwelkomde aangezien ik niet tegen emotionele situaties kon. 'Dat is voor mij.' zei ik tegen ze terwijl ik me losrukte van hun. Met een stevige pas liep ik naar de deur en opende die. Voor me stond Lucy met nog wat andere mensen. Vrouwen en mannen door elkaar heen in bepaalde werk outfits. 'Wat goed om je te zien.' zei Lucy met een stralend gezichtje. Nogmaals slikte ik een brok van mijn keel weg en knikte naar haar. 'Mogen we binnenkomen? We zijn hier om je spullen op te halen.' zei ze terwijl ze naar binnen keek. Ik keek achterom en zag Sav en Daf samen naar het fotoboekje kijken. 'Ga je gang.' zei ik met een trillend stemmetje. Ze kwamen allemaal naar binnen terwijl ik naar mijn kamer wees. Sav en Daf stonden op en liepen samen met mij mee de slaapkamer binnen. "We gaan je meehelpen.' zei Daf met een onzeker stemmetje. Ik zag allerlei vreemde mannen in mijn kamer die mijn spullen inboxten en naar buiten droegen. Waarschijnlijk hadden ze een busje of zo die alles naar zijn huis zouden brengen. Lucy was hun aan het managen en ze gingen zo goed mogelijk om met mijn spullen. Mijn huisgenoten en ik zaten op mijn bed tussen mijn spullen te graaien toen we bepaalde dingen tegenkwamen van ons verleden. E-tickets en muntjes van festivals waar we naartoe waren geweest. We haalden wat herinneringen op maar dat kwam niet door mij. Wat mij betreft is dit geen afscheid en kom ik weer zo snel mogelijk hier terug wonen. Saff had het over Free Festival in Almere en hoe we daar waren met een ontzettende grote groep en dat we elkaar steeds kwijt raakten. Ik was op dat moment iedereen kwijtgeraakt en bleef alleen achter met Chin (een Molukse vriend van ons) toen we iedereen gingen zoeken. Een van onze vrienden van die tijd, Alon een Nederlandse jongenman, was op een gegeven moment verdwenen totdat ik en Chin hem ergens bij een hoekje tegenkwamen met een oudere dame. Alon was een paar jaar jonger dan ons en toen we hem vonden was ie aan het zoenen met een vrouw van boven de 40. Hij was zo dronken dat ie niet eens wist wat ie aan het doen was. Ik weet nog dat ik een foto van hem had gemaakt samen met die oudere dame zodat ik hem de volgende dag kon herinneren. Later toen we elkaar hadden gemeet bij de kluisjes vertelde ik hun allemaal het verhaal en liet ik de foto zien. We hebben Alon daar nog weken om uitgelachen. Good memories. Stel je voor dat mijn plan om hier onderuit te komen zou mislukken? Dan zat ik vast aan Idriss. Ik vroeg me af of ik dan nog wel een paar x naar een festival kon gaan met iedereen. Zeker mocht ik niet meer met mijn vrienden om gaan als ik getrouwd zou zijn met hem? Hij leek mij gewoon het persoon die zo veel mogelijk controle over me wou hebben. Op een gegeven moment was mijn kamer zo leeg als een opgegeten kwarkbakje. Al mijn kleren en spullen waren weg, behalve mijn draagtasje met make up. Ze hadden helemaal niets achtergelatejn voor morgen qua kleding. What de fuck? Gelukkig nam Lucy me even apart en gaf me een tasje met kleding, schoenen en ondergoed. 'Vraag me niet waarom, maar jouw echtgenoot wilt dat je dit draagt wanneer je morgen wordt opgehaald.' Ik nam het tasje aan en bedankte haar. Het kon me niets schelen want ik was namelijk aan het voorbereiden om morgen zijn ware aard aan iedereen te laten zien. Lucy vertelde me nog dat ik morgenochtend opgehaald zou worden rond 11 uur. Ik liep weer terug mijn slaapkamer, legde het tasje op mijn nachtkastje toen Saff mij vroeg of ik de wii wou meenemen waarop ik weigerde. Laat die shit maar zitten, ik kom toch weer terug dacht ik in mezelf. We gingen met zijn allen weer terug naar de huiskamer. We bestelden pizza en bespraken allerlei herinneringen en nog wat. Ik had ze beloofd dat ik elke week hun zou komen zien. Maar het waren loze beloftes aangezien ik toch weer terug kwam! Het moest gewoon gebeuren. Maar aan de andere kant was ik echt zwaar angstig voor het geval dat mijn plannetje zou mislukken aangezien Idriss altijd op alles voorbereid was en ontzettend intelligent was. Ik vroeg Savannah en Daphne of ze mijn kamer zouden verhuren waarop ze volmondig nee zeiden. We redden het wel zonder die extra huur, het is namelijk niet zo duur zeiden ze. Hierdoor kon ik opgelucht weer adem halen. Toen het klokslag 11 was besloot ik naar bed te gaan. Vreemd genoeg viel ik onmiddellijk in slaap en had ik een goede nachtrust. Toen ik eindelijk wakker werd was het 9 uur in de ochtend. Dit was de dag jongens en meisjes. Op deze dag zou het gebeuren. Ik stond op een kruispunt in mijn leven en het kon elke kant opgaan.

[TheGigiCat]

Vanavond zou ik meer weten op welke weg ik me bevond. Ik had zenuwen en kippenvel over mijn gehele lichaam toen ik de huiskamer binnenliep en ik mijn huisgenoten druk zag met het voorbereiden van het ontbijt. Dit was erg nieuw en verrassend voor mij. Ze hadden mij geeneens opgemerkt toen ik de bank neerplofte en hun observeerde. Daphne was deeg aan het rollen voor croissantjes en Savannah was beslag aan het maken voor pannenkoekjes. Ze waren druk aan het praten met elkaar en ik ving alles op. Totdat Daphne bukte om de oven aan te zetten merkte ze mij op. 'Ja hoor, we zijn gepakt.' zei ze lacherig. Savannah zette haar aandacht van het beslag af en keek me rechtstreeks aan. Ik deelde een knipoog aan haar. 'Euh, wat zijn jullie aan het doen?' vroeg ik ze met rollende ogen. 'We wilden jou verrassen met een groot ontbijtje.' zei Daphne gegeneerd. 'Hou maar op. Ik ga namelijk geen hap door mijn keel krijgen.' terwijl er opeens schuldgevoel bij me aanwakkerde. Kijk ze dan, ik ga hun verlaten (voor even) en alsnog maken ze een groot ontbijt voor me klaar en dan vertel ik ze dat ze op moeten houden. Blijkbaar was mijn schuldgevoel te zien waarop Savannah zei dat zij ook moesten eten hoor. Ze bood me een glas vruchtensap aan die ik natuurlijk niet weigerde. Een halfuurtje later hadden ze alles klaargemaakt en de eettafel gedekt waarop ze aanschoven en begonnen te eten. Ik schoof ook bij hun en besloot toch maar een pannenkoekje te eten met zoveel mogelijk poedersuiker. 'Je kon toch geen hap door je keel krijgen Jann. Komt dat door nervositeit voor je huwelijksnacht?' vroeg Daphne. Oh lord, krijg ik weer deze vraag te horen? Ik vraag hun toch ook niet naar hun seksleven alhoewel ze wel vaak in detail vertelden over hun seksleven. Waar heb ik het eigenlijk over? Ik heb helemaal geen seksleven en hopelijk blijft dat voorlopig nog even zo. Niet dat ik er niet benieuwd naar ben, maar voor nu ben ik wel goed zo. Met een diepe zucht stond ik van de tafel op om mijn glas af te wassen. 'Daphne hou op met die vragen. Jannat is een preuts ouderwets meisje en je weet hoe ondeugend die kunnen zijn zodra ze het bed voor het eerst gaan delen.' zei ze lacherig met haar mond vol gebakken ei. Gatverdamme, ik had echt geen zin in ontbijt man vooral als ik haar met haar volle mond zag. Ik besloot om mijn glas gewoon in de wasbak te zetten en schijt te hebben en niet af te wassen. Ik ging weer zitten en zei op een serieuze toon: 'Ik ga het hier niet met jullie over hebben. Ik vind dat zulke dingen tussen man en vrouw moeten blijven.' Daphne kreeg opeens een duivels blikje op haar gezicht. 'Hahahahaha, wees eerlijk, zeker heb je het al met hem gedaan en ben je daarom zo snel getrouwd?' Savannah stikte in haar eten en ik moest echt heel hard lachen om haar opmerking. 'Dude als ik al ontmaagd was dan hadden jullie het al geweten hoor. En wat denk je wel niet? Dat ik het zo snel ga opgeven?' ik schudde mijn hoofd bij de gedachte. Toen ze klaar waren met ontbijten begonnen ze af te wassen en ik besloot om een douche te gaan nemen. Ik gebruikte hun shampoo en bodywash. In de douche bedacht ik me dat het wel erg vreemd was dat niemand echt een grote big deal van maakte dat ik getrouwd was, erg vreemd. Ik had verwacht dat meerdere mensen hun negatieve mening zouden uitspreken? Toen ik de douche uitliep en naar mijn kamer ging herinnerde ik het tasje die ik van Lucy had gekregen. Met haat en gefronste wenkbrauwen opende ik het paars tasje. Onmiddellijk proestte ik het uit van het lachen. Witte kanten ondergoed en een lange witte jurk met zilveren steentjes op. Deze man was echt een psychopaat. Waarom zou ik dit nou moeten dragen terwijl de zogenaamde trouwfeest pas later zou beginnen. Om precies te zijn zou het pas om 6 uur beginnen zoals ik me herinnerde van het uitnodigingskaartje. Waarom moet ik trouwens om 11 uur het huis gaan verlaten. Ik begreep er geen flikker van maar goed. Ik trok het ondergoed aan die ik had gekregen en bekeek mezelf in de spiegel. Het was een kanten hipster met bijpassende voorgevulde beha. Mijn getinte huidskleur werd verduidelijkt omdat het witte ondergoed was. Ik schaamde me dood om zo'n jurk te dragen maar alsnog trok ik hem aan. Ik ga namelijk gewoon even meespelen. De jurk was strak om mijn bovenlichaam heen maar werd wijder van beneden met een ontzettende grote split aan de voorkant. Bij de split zag je zilveren kristalletje die helemaal omhoog gingen tot de kraag. Het had wel iets Arabisch moet ik zeggen. De jurk had overigens gewoon mouwen die op het einde ook uitliepen met zilveren kristallen. Ik vroeg me af of dit mijn zogenaamde trouwjurk moest wezen? Het was wel een erg mooie jurk maar wel te simpel voor een trouwjurk. Hij had vast nog wel wat andere dingen in petto als ik daar zou aankomen. Het was al inmiddels 11 uur toen mijn gezicht aan het insmeren was en ik make up begon op te doen. Savannah en Daphne kwamen mijn slaapkamer binnen zonder aan te kloppen. Waarschijnlijk hadden ze hun manieren ook weggewassen toen ze aan het afwassen waren. Godsamme, waarom moet ik zo hatelijk denken de laatste tijd? 'Wauw, Jannat!!!!!' zeiden ze allebei toen ze verstijfd in het midden van mijn kamer bleven staan. 'Je ziet er echt prachtig uit!!!' zei Savannah er nog achteraan. Dat dit van haar kwam was toch wel echt een compliment. Een compliment die niet aan mij toebehoorde maar aan Idriss. 'Uhm, dank je.' zei ik ongemakkelijk. 'Vinden jullie niet dat dit jurkje een beetje overdreven is? 'Nee, totaal niet.' schudden ze hun hoofd. 'Wat voor schoenen heb je erbij gekregen?' vroeg Daphne er nog achteraan. 'Geen idee eigenlijk, heb nog niet gekeken.' terwijl ik naar het tasje liep die op mijn bed lag. Onmiddellijk gingen ze om me heen staan om samen met mij het tasje binnen te kijken. Voorzichtig haalde ik de schoenen uit het tasje en zag dat ze perfect combineerden met het jurkje. Ze waren wit met een hakje. Ook hadden deze schoenen van die zilveren kristallen. De voorkant was een beetje open waarbij je twee teentjes kon zien. Toen ik de schoenen aan wou doen terwijl ik op mijn bed ging zitten voelde ik iets binnen in mijn schoen. Ik voelde binnen in de schoen en haalde een briefje uit. Op de achtergrond hoorde ik mijn huisgenoten praten over hoe mooi de schoenen bij het jurkje pasten. Maar mijn aandacht zat op het briefje die ik nu rustig openvouwde. Op het briefje stond: 'Ik weet dat we zouden doen alsof het nooit gebeurd is maar wedden dat je met deze schoenen niet zult struikelen?' Wat een sukkel dacht ik bij mezelf. Hij doelde op het voorvalletje voor de albert heijn, toen mijn torenhoge naaldhak tussen twee stenen bleef vastzitten. Best bedachtzaam van hem en ik moest er wel om lachen. Plotseling ging de bel en Savannah struikelde bijna om naar de deur te gaan. Op blote voeten rende ik haar achterna. 'Laat mij opnemen.' zei ik tegen haar. Toen ik de telefoon aannam hoorde ik een vreemde stem zeggen dat hij hier was om mij op te halen. Waarop ik zei 'Sorry, ik ben nog niet klaar. Je zult maar moeten wachten.' En onmiddellijk vormde er een plan B in mijn hoofd mocht plan A mislukken. 'Sorry mevrouw Kader, maar meneer Ahlami heeft dui...' Ik onderbrak hem 'Niks sorry, wil je dat ik hem opbel en vertel dat je me aan het stressen bent?' Onmiddellijk zei hij dat hij zo lang zou wachten als ik wou. Ik lachte mezelf stuk van binnen om die arme man. Jeetje, ik begon wel wat duisterder te worden. Misschien was Idriss besmettelijk en heb ik het van hem overgenomen?

[TheGigiCat]

'Moet je niet weg?' vroeg Daphne verbaasd. 'Nee man, ik kan niet weggaan zonder dat ik met jullie gehakt te hebben.' Hun wenkbrauwen gingen omhoog en hun mond krulde naar boven. Vroeger hakten we als gabbers om stoom af te blazen of als voorbereiding voor iets groots. Zoals toen Savannah haar rij examen had gingen we voor een uur lang hakken zodat ze zich relaxed voelde voor haar examen. Ja, ik weet dat het erg verkaasd was van me. Savannah pakte haar laptop en wist onmiddellijk welk liedje ze moest opzetten, namelijk Roodkapje van Party Animals. "Oldstyle is the newstyleeeeeee" hoorde ik door de speakers van haar laptop doorkomen. En toen begon de beat. We begonnen met zijn drieen te hakken, hun in hun pyjama en ik in mijn zogenaamde trouwjurk of whatever het was. We bleven wel een halfuur lang hakken, want het inmiddels al half 12 toen we ermee stopten en mijn telefoon ging. Privenummer alweer, wie kon dat nou weer zijn zeg? Ik nam op 'Wat is er?' zei ik onbeleefd. 'Waar blijf mijn prachtige vrouw?' hoorde ik aan de andere kant van de lijn. 'Ik ben bezig, ik kom later wel.' en hing onmiddellijk op. Onmiddellijk kreeg ik een smsje van hem met: 'Dwing me niet om naar je toe te komen en je mee te sleuren, want ik zal het doen.' Ik weet niet waarom maar misschien kwam het door de endorfine in mijn lichaam van het dansen maar ik stuurde echt een bizar smsje terug, namelijk: 'Westside, motherfucker, westside!!!!!!!!!!!' Ik lachte me kapot toen ik dat stuurde. Misschien begon ik gek te worden, wie weet? Natuurlijk kreeg ik geen smsje terug. Mijn huisgenoten waren aan het uithijgen op de bank toen ik ze vroeg wat ze gingen dragen. Natuurlijk probeerde ik zoveel mogelijk tijd te verspillen. 'Dat zie je wel vanavond.' antwoordde Daphne. 'Ga gewoon naar je man toe, Jannat. We gaan je heus nog wel zien hoor.' maakte Savannah duidelijk. Ik gaf hun een glimlach en liep mijn slaapkamer weer in om alles te controleren en goed te zetten en natuurlijk ook om mijn make up af te maken. Toen ik dat tasje weer oppakte om het opgevouwen briefje en mijn oplader erin te zetten merkte ik dat er nog wat inzat. Nieuwsgierig keek ik naar binnen en zag een paars kleine fluwelen doosjes. Rustig ging ik op mijn bed zitten en opende het allerkleinste doosje. Het fluwelen doosje voelde zacht aan mijn vingers, alweer stond er geen winkelnaam op. Toen het doosje open was zag ik diamanten oorbellen. Dit was voor het eerst dat ik diamanten in mijn handen vasthield. Nou ja, als je de grote diamant rondom mijn ringvinger vergat. Ik ga niet liegen, maar ik voelde me wel verwend door hem. Het andere doosje was iets groter, rustig pakte ik die ook op en opende het. Een witgouden dikke gevlochten ketting waaraan zijn voorletter schuin hing. Ja hoor, hij moest het natuurlijk weer verpesten met zijn bezitterig gedrag. Ach joh, ik speel gewoon mee en ga die oorbellen en ketting omdoen. Ik nam niet eens de moeite om in de spiegel te kijken en te zien of ze me überhaupt stonden. Whatever joh, ik ben echt moe geworden van deze shit. Toen ik op de klok keek zag ik dat het kwart over 12 was. Rustig pakte ik alles wat ik moest pakken en liep mijn slaapkamer uit. Savannah en Daphne waren in hun eigen kamers dus ik riep dat ik ervandoor ging en dat ik ze later in de avond zou zien. Onmiddellijk kwamen ze hun kamer uit en namen afscheid van me. 'Veel succes vandaag en gefeliciteerd nog.' zeiden ze tegen me. 'Je ziet er prachtig uit!' zeiden ze er nog achteraan, bijna emotioneel. Eerlijk gezegd vond ik het niet zo emotioneel meer zoals gisteren. Dit was niet het einde van de wereld. Ik had hoop dat alles goed zou komen. Toen ik de deur van ons appartement openmaakte draaide ik me om, om naar hun te zwaaien. Ze schonken me een integer glimlachje. Ik sloot de deur achter me aan, strook over mijn jurk, haalde diep adem en zette mijn pas in. Beneden aangekomen zag ik een witte limousine met de chauffeur die ertegen aan stond. Het was een forse man, niet dik maar wel een beetje gezet. Hij was kaal en had een licht snorretje. Hij zat aan de telefoon terwijl zijn kop zo rood als een tomaat was. Ik opende de deur en stapte naar buiten toen ik hoorde zeggen dat mevrouw er al was en dat hij er binnen een halfuur zou zijn. Het vergt geen Einstein om te weten tegen wie hij het had. Ik hoorde nog een paar "Ja meneers" toen ie uiteindelijk ophing en zei: 'Welkom mevrouw Kader, stap maar binnen.' Hij opende de deur voor me en wachtte op me om in te stappen. 'Ga je jezelf niet eerst voorstellen of zo?' vroeg ik hem koppig. 'Oh natuurlijk, mevrouw. Ik ben Olivier Chaquette, maar iedereen noemt mij Chaque. Hij haalde zijn hand af van de autodeur en stak hem voor zich uit om mij een hand te geven. Ik gaf hem een hand en zijn handdruk was stevig net zoals die van Idriss. Ik knikte en mompelde een 'aangenaam'. Ik stapte de auto in. Godsamme wat was dit toch overdreven. De limousine had lichtbruine leren stoelen met van alles binnen, een koeler, schemerlampjes, tapijt en het was zo ruim binnen. Hij sloot de deur achter me dicht terwijl ik alles in de limousine ging bekijken. Toen hij eindelijk aan het stuur was vroeg hij of ik privacy wilde want dan zou hij het raampje tussen ons dichtdoen. Zelfs de autoramen waren getint. Ik bedankte en zei ja tegen hem, dit kwam ontzettend goed uit. Verder vertelde hij me dat er drinken was voor het geval ik dorst zou hebben en dat de reis hooguit een halfuur zou duren. Toen begon hij te rijden en ik besloot uit het raam te kijken. Ik keek naar boven naar onze appartement ramen en zag dat Savannah onze richting opkeek. Helaas kon ze me niet zien anders zou ik zwaaien. We reden door verschillende straatjes van oost naar zuid, Het duurde lang voordat we op het museumplein waren, hooguit 15 minuten want het was druk op de weg. Allerlei mensen keken richting de limousine, zeker dachten ze dat er een of andere beroemdheid hierin zat. We reden langs de PC hoofdstraat en nog wat andere straten, nu wist ik niet meer waar we waren. Hier was ik namelijk nooit geweest. Chaque begon te spreken dat we er bijna aan zouden komen. Een paar minuten passeerden en hij begon langzamer te rijden en uiteindelijk te parkeren. Ik besloot op mijn telefoon te kijken terwijl we nog reden. Ik zag allerlei berichtjes van Alexia, mijn broertje en nog wat andere vriendinnen. Ik besloot ze niet te lezen en mijn telefoon weer heel ergens goed weg te stoppen. Ik moest me namelijk concentreren op mijn aankomende taak en dat was Idriss exposen. Wat was hij toch knap en lang en groot, stop Jannat stop! Ik keek om me heen en zag een grote huis met een grote tuin die zelfs een fontein had.

[TheGigiCat]

Ik deed mijn best om er niet op te letten want ik mocht niet meer onder indruk raken. Chaque stapte uit en opende mijn deur voor me. Ik pakte mijn spullen die in dat tasje zaten en stapte uit. Ik keek om me heen en zag een grote huis voor me inclusief hekken eromheen. Er lag een paadje naar de voordeur toe en naast het paadje was het voornamelijk een grote tuin. Ik besloot nogmaals om niet om me heen te kijken en alles te observeren voordat ik me weer geïntimideerd zou voelen. De voordeur was gewoon open. Ik vroeg aan Chaque of hij ook komt maar hij zei nee en stapte de limo weer in. Met een stevige pas liep ik naar de voordeur en keek naar binnen. Ik twijfelde of ik moet kloppen of niet maar besloot gewoon om naar binnen in de gang te stappen.

Ik keek om me heen en zag een grote gang met 2 grote trappen links en recht die naar boven gingen. In het midden van de gang stond een grote tafel met bloemen. Alles was beige en caramel met houtkleurige tinten. Daar stond hij dan tegen de muur aangeleund, shirtloos met alleen een short aan en aan de telefoon. Zijn lichaam zo gespierd en getint als ik weet niet wat. Hij sprak in een taal die ik bijna niet herkende, maar volgens mij was het Hebreeuws. Deze gozer sprak blijkbaar vele talen. Hij bleef praten totdat hij mij zag staan in de gang. Hij begon richting een deur te lopen en wuifde dat ik met hem mee moest, terwijl ie nog steeds aan de telefoon zat. Ik kuchte hardop en begon te lopen waar hij naar toe liep. Toen ik de huiskamer binnen kwam besloot ik om niet om me heen te kijken, alhoewel ik opmerkte dat alles een beetje rommelig was en dat er mensen overal om me heen werkte. Het gezicht van die mensen zag ik net niet, maar die van Lucy wel, zij stond ertussen maar die merkte mij niet op. Die was druk bezig met van alles opzetten. Ik keek naar rechts en zag hem op me wachten bij een deur. Eindelijk was ik bij hem aangekomen liet hij me als eerst naar binnen lopen. Het was een grote badkamer met een grote bad en ernaast een grote douche met goudkleurige gordijnen. Hij sloot de deur achter zich en zette de deur zelfs op slot. Hij ronde het telefoontje af terwijl hij zijn ogen niet van me afhield. Ik stond tegen de wasbak aangeleund toen ik merkte dat hij naar me bleef staren, begon ik op de grond te kijken. Marmeren vloeren, kon hij niet nog meer overdrijven? In mijn ooghoeken zag ik dat ie zijn telefoon in zijn zak deed. Hij liep naar me toe deed zijn handen op de wasbak om me heen. Hij stond weer gevaarlijk dicht tegen me aan. Met zijn rechterhand duwde hij mijn kin omhoog om naar hem te kijken. Onmiddellijk ging ik rechtop staan. 'Je ziet er prachtig uit, Jannat.' zei hij terwijl hij zijn lippen likte. Ik bleef stil want ik wist dat ik er prachtig uitzag. Het bleef wel een halve minuut stil en ik begon me ongemakkelijk te voelen. 'Kun je je geen shirt veroorloven?' vroeg ik hem terwijl ik hem begon aan te kijken. Daar was die beruchte gezicht alweer. Hij haalde zijn hand van mijn kin weg en zette het weer terug op de wasbak naast me. Hij glimlachte 'Voel je, je ongemakkelijk hierdoor?' vroeg hij met een zachte stem. Ik begon brutaal naar zijn borst en buik te kijken. Zijn lichaam was ontzettend goed afgetraind, borstspieren, buikspieren, armspieren en ga zo maar door. Hij had hele lichte beharing op zijn borst en een licht streepje die van zijn navel in zijn sportbroek verdween. Aha, hij was dus niet zo ijdel als ik dacht, tegenwoordig scheren mannen al hun beharing weg. Ik vond dit wel aantrekkelijker dan een man die helemaal gladjes was. Mijn ogen bleven gericht op zijn buikspieren zonder dat ik het me besefte. 'Blijkbaar niet he.' antwoordde hij op zijn eigen vraag met een grijns op zijn gezicht. 'Kunnen we alsjeblieft even praten?' vroeg ik hem serieus. Hij pakte mijn hand vast en liep richting de deur. Ik liep natuurlijk met hem mee, toen we de badkamer uitliepen begon hij me te leiden naar de gang. We liepen de trap op die ontzettend breed was. Boven aangekomen was er niemand daar. Hij opende een deur en trok me zachtjes naar voren om als eerste naar binnen te lopen. Het was een grote slaapkamer, die alweer op een hoerenhuis leek. Zwarte tapijt, leren bank, glazen bureau, gedimde lichtjes, rode gordijnen etc. Het bed was groot met zwarte lakens en vele kussens. 'Hier hebben we meer privacy." zei hij als verduidelijking. Ik keek om me heen en zag mijn spullen die daar lagen. Zelfs mijn computer lag op 't bureau. 'Wat heeft dit te betekenen?!' zei ik kwaad. Ik liep naar een zwarte glimmende kast, opende die en zag mijn kleding daarin op kleur geordend. Daarna liep ik naar een van de nachtkastjes, opende die en zag mijn sieraden en make-up daarin liggen. Alles was op dezelfde plek zoals het was in mijn eigen kamer. Ik sloot het nachtkastje keihard dicht en draaide me naar hem om. 'Geef antwoord!' zei ik op een hardere toon. Hij stond met zijn arm tegen de muur aangeleund terwijl hij vermaakt naar me keek. Een hint van een glimlach op zijn gezicht. 'Dit is jouw slaapkamer, wat zou het anders moeten zijn?' zei hij.

[TheGigiCat]

Ik stampte naar hem toe en duwde hem met al mijn kracht. Hij deinsde een beetje achteruit terwijl hij zijn arm van de muur afhaalde. Ik liep weer een stap naar voren om hem een andere duw te geven. Hij was me zoals altijd te snel af en pakte mijn bovenarmen. 'Doe alsjeblieft rustig.' zei hij op een kalme toon. Ik begon te huilen en niet eens zachtjes, maar echt hard. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik wist namelijk niet hoe ik al deze spullen weer terug zou krijgen in mijn eigen slaapkamer. Hij tilde me met gemak over zijn schouder op, liep naar het bed en zette me neer. Hij knielde voor me tussen mijn benen terwijl ik op het randje van het bed zat en met mijn handen mijn gezicht bedekte en verder huilde. 'Vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is.' zijn handen wreven over mijn bovenbenen. Ik trapte hem weg en kroop naar de kussens, begroef mijn gezicht in de kussens en ging zo verder huilen. Ik voelde zijn hand op mijn rug die onrustig mijn rug wreef. 'Raak me niet aan.' zei ik snikkend in de kussen. 'Ik ben jouw echtgenoot, Jannat.' hoorde ik van hem komen. Rustig ging ik opzitten terwijl zijn hand van me afging. Hij zat op het randje van het bed naast me. Hij keek me met medelijden aan en dat haatte ik. Hij trok me wat dichterbij naar hem toe en haalde mijn haren uit mijn gezicht en veegde mijn tranen weg. Ik liet hem dat doen aangezien ik een serieus gesprek met hem wou aangaan. 'Je wilt weten wat er aan de hand is?' zei ik tegen hem terwijl ik met de mouwen van mijn jurk speelde. 'Waarom doe je me dit aan?' een traan rolde over mijn wang die ik snel weg veegde. Ik durfde 'm niet aan te kijken aangezien deze setting ontzettend intiem was. Hij zuchtte hardop en wreef met zijn hand over zijn gezicht, hij stond op. Het bleef stil vanuit zijn kant. 'Je hebt mijn leven verpest. Je dwingt me tot dingen toe die ik niet wil. Waarom doe je dit?' vroeg ik zachtjes verder terwijl ik ook opstond. We stonden beiden naast het bed. Hij gaf nog steeds geen antwoord en ik begon weer te snikken. 'Ik doe dit voor je eigen bestwil.' zei hij simpel. 'Waarom geef je nooit direct antwoord?' zei ik gefrustreerd. 'Vertel me gewoon waarom je me hebt gedwongen om te trouwen met je.' Ik keek hem gefrustreerd aan, wachtend op een antwoord. Hij keek naar me schoot en toen weer op naar mijn gezicht. Het bleef ongemakkelijk als ie me aankeek, maar ik zou hem gewoon blijven aankijken. Ik eiste directe antwoorden van hem, en ik zou niet genoegen nemen met minder. 'Geloof het of niet, Jannat.' zei hij direct in mijn gezicht terwijl hij een stap dichterbij kwam. 'Maar ik hou van je en wil je bij me hebben. Ik wou dit op een hele andere manier handelen maar je liet me geen andere keus.' maakte hij verder af. Aha, hier was het dan, eindelijk wat directe antwoorden. Wacht, zei hij nou net dat ie van me hield? Daar kan ik me nu niet op concentreren. 'Hoe heb je het voor elkaar gekregen om me te trouwen zonder dat ik er wat van afwist?' vroeg ik hem. Hij fronste zijn wenkbrauwen en begon een wantrouwige blik op zijn gezicht te krijgen. 'Door middel van mijn charmes.' antwoordde hij mysterieus. Ik haalde diep adem en begon nog gefrustreerder raken dan dat ik al was. 'Je hebt me aangeklaagd, wat is er gebeurd met de aanklacht aangezien ik trouwpapieren heb getekend en niets anders?' vroeg ik hem verder. Ik kreeg de gedachten dat ik misschien nu wel te veel vragen stelde. Hij keek me met geknepen ogen aan 'Wat ben je van plan, Jannat?' Geschrokken keek ik hem aan en vroeg hem met een trillende stem wat ie bedoelde. Hij pakte me van mijn schouders terwijl zijn gezicht heel dichtbij de mijne kwam. 'Vertel me wat je van plant bent, en wel nu.' zei hij nogmaals maar nu op een waarschuwende toon. Ik probeerde mezelf los te rukken van zijn grip maar dat ging moeilijk. Ik raakte in paniek vooral toen ik opeens uit het niets op bed lag op mijn buik en hij bovenop me. Hij hield mijn polsen tegen het bed vast met 1 hand terwijl zijn andere hand over mijn nek en schouders ging. 'Denk je dat ik gisteren geboren was, Jannat?' zei hij in mijn oor zachtjes. Met zijn hand ging hij over me rug en zij heen totdat ie bij me billen kwam. Ik wist totaal niet wat mij overkwam op dit moment dus ik was dan ook in shock. Ik dacht dat ie zou stoppen met voelen als ie bij me billen zou aankomen maar tevergeefs, zijn handen zochten over mijn billen heen. Binnen een snelle ruk lag ik op mijn rug met mijn polsen die nog steeds vastgehouden werden door zijn hand. Ik probeerde me alweer los te rukken. 'Hou op!' schreeuwde ik tegen hem. 'Waarom doe je dit?!' mijn ademhaling was chaotisch en mijn hart klopte bijna uit mijn borst. Met zijn vrije hand ging hij over mijn armen heen die trouwens boven mijn hoofd op het matras gedrukt waren. Oh shit, oh nee, kon ik alleen maar denken. Wat is ie aan het doen? Waarom doet ie dit? Terwijl ik tegenstribbelde zonder resultaat keek ik hem aan. Ik zag hem geconcentreerd bovenop me terwijl hij mijn lichaam aan het onderzoeken was. Hij wist hoe hij me in een greep kon houden zonder mogelijkheid om te ontsnappen. Hij beet op zijn lip terwijl zijn hand nu bij mijn schouders en borst waren. Oh mijn god, hij gaat toch niet...?

[TheGigiCat]

Met zijn hand voelde hij aan mijn borsten. 'Wat in godsnaam ben je aan het doen?' vroeg ik helemaal in paniek. Maar ik kreeg geen antwoord. Zijn hand voelde stevig aan mijn borsten, tussen mijn borsten en ging toen verder naar mijn buik. Oh mijn god, ik begon weer te huilen. Hij gaat toch niet ook daar voelen? Hij was bij mijn heupen en toen bij mijn onderbuik, gevaarlijk dicht bij mijn geslachtsdeel. "Aha.' zei hij toen hij weer opkwam maar mijn polsen alsnog tegen het matras hield. Hij rukte mijn jurk omhoog. Met zijn vrije hand ging hij langs mijn benen en mijn slipje totdat ie bij me telefoon kwam die ik tussen mijn heup en lies had gestoken. Hij pakte mijn telefoon en liet eindelijk mijn polsen los. Klaar, ik was gepakt en ik schaamde me dood. Ik ging opzitten terwijl ik mijn slipje en benen probeerde te bedekken met mijn jurk. Hij keek op me telefoon terwijl ie naast mijn benen zat. Ik zag woede in zijn gezicht opkomen. Mijn telefoon was namelijk ons gesprek aan het opnemen en dat vond ie niet zo leuk. Met de meest agressieve gooi, gooide hij mijn telefoon stuk tegen de muur. 'Mijn telefoon!' zei ik geschrokken terwijl ik met een ruk opstond en naar mijn stukke telefoon rende die op de grond lag. Ik hurkte en probeerde de stukken bij elkaar te pakken. Hij stond op terwijl hij me met een woedende blik aankeek. 'Sta op.'zei hij nog steeds met ingehouden woede. Ik durfde geeneens met mijn ogen te knipperen, ik hield zelfs mijn adem in. Ik legde de stukjes telefoon weer op de grond en stond rustig op. Ik sloot mijn ogen want ik was bang voor wat er gaat komen. Een halve minuut passeerde toen ik mijn ogen weer opendeed. Hij liep om me heen kijkend naar me van top tot teen. Hij stopte uiteindelijk voor me en keek me weer van top tot teen aan met zijn armen over elkaar heen. Ik slikte een brok van mijn keel weg aangezien ik ontzettend bang was voor hem. 'Ik wil niet dat je bang voor me bent.' zei hij rustig. 'Waarom niet?' vroeg ik hem met een piepende stem. 'Omdat ik je op een dag wil n*uken. Ik kijk nu alleen nog of je dit allemaal wel waard bent.' zei hij brutaal met een ijzeren pokerface. Ik haalde diep adem en hield daarna mijn adem in. Holy shit, nu was ik wel erg angstig geworden. Hoe ben ik hierin verzeild geraakt? Ik had het gevoel dat ik gek ging worden. Ik wou alles in deze kamer stukmaken en wegrennen en uiteindelijk in een sloot springen. Maar ik kon zwemmen dus dat zou niet echt helpen, of juist wel? 'Dus je doet dit allemaal zodat ik jouw persoonlijke prostituee word?!' zei ik met hele erge ingehouden woede en angst. 'Je wilt me dus alleen maar ne*ken? Jij vuile klootzak!!' mijn woede begon steeds meer en meer naar buiten te komen. Onmiddellijk liep hij op me af, pakte me van mijn gezicht en drukte me tegen de muur aan waar mijn telefoon net stuk werd gegooid. Hij stond met zijn lichaam tegen me aan terwijl hij mijn gezicht stevig vasthield met 1 hand. Heel dicht tegen me gezicht aan fluisterde hij 'Als ik jou alleen maar wou ne*ken dan had ik dat allang voor elkaar gekregen, zonder dat je er wat tegen aan kon doen.' Waar had hij het over? Verkrachting of zo? 'Jullie vieze Saudi's zijn allemaal hetzelfde.' zei ik walgend terwijl ik zijn hand van mijn gezicht probeerde weg te schudden. Met oprechte verbazing en nieuwsgierigheid vroeg hij wat ik daarmee bedoelde. 'Jij en jouw vieze volk, die schoonmaaksters inhuren die uiteindelijk jullie hoertjes worden.' zei ik spottend. Een lach ontsnapte van zijn lippen en hij haalde zijn hand van mijn gezicht af. Hij hield nu zijn handen tegen de muur aangedrukt, maar zijn gezicht was nog steeds dicht bij de mijne. 'Ik wil geen prostituees. Ik wil jou, en natuurlijk wil ik ook de liefde met je bedrijven maar dat moet wel wederzijds zijn.' zei hij met een hint van een glimlach. 'Dat zal nooit gebeuren.' zei ik hard met een blik van walging. Zijn rechterhand ging naar de achterkant van mijn nek en met zijn andere hand deed hij mijn haar naar achteren en begon de meest walgelijke dingen in mijn oor te fluisteren. 'Er zal een dag komen dat je me zult smeken om je op elke manier mogelijk te nemen en dat zal ik dan ook met alle plezier doen. Er zal zelfs een dag komen dat ik thuis kom en je al klaar voor me ligt. Er komt een dag dat ik jou zo sufneuk, dat je uiteindelijk trillend en ademloos in je blootje tegen me aanligt. Er komt zelfs een dag dat jij..' 'Genoeg!' onderbrak ik hem. 'Waar is jouw verdomde schaamte gebleven?' vroeg ik hem boos. Maar hij antwoordde me niet. Hij ging gewoon verder 'En wanneer die dag komt Jannat, dan zal ik de gelukkigste man in het hele universum zijn net zoals jij de gelukkigste vrouw zult zijn. Let maar op, dit gaat gebeuren.' maakte hij af toen hij me uiteindelijk weer aankeek. Hij likte zijn lippen terwijl zijn hand strelend van mijn nek naar mijn zij en helemaal naar mijn heup ging. Met die zelfde hand zocht hij naar de split van mijn jurk totdat ie de opening vond terwijl hij me diep in de ogen aankeek. Ik bleef verstijfd tussen hem en de muur instaan. Als ik iets heb geleerd dan weet ik dat ik niet kan tegenstribbelen, hij was toch te sterk voor me. Toen hij mijn jurk uit de weg haalde ging hij met zijn hand naar mijn slipje en voelde aan mijn poes. Ik schrok ervan maar niet omdat ie me aanraakte. Ik schrok omdat ik door zijn hand besefte dat het erg nat beneden was geworden. Zijn wenkbrauw ging omhoog terwijl hij vermaakte blik op zijn gezicht kreeg. Mijn ogen werden wijder want ik schaamde me dood. Ben ik nou nat geworden van zijn praatjes van net? Hij haalde zijn hand van mijn slipje af en mijn jurkje viel weer naar beneden. Hij likte zijn vingers die net mijn natte slipje aanraakten. 'Gadverdamme.' zei ik geshockeerd. 'Ik wist wel dat je zo'n type vrouw was, Jannat.' zei hij op een eigenwijze maar intrigeerde toon. 'Wat voor type?' zei ik door de war. 'De type vrouw die op vieze praatjes kickt. De type vrouw die in het dagelijkse leven stijf maar toch netjes en elegant is maar in bed een wilde beest wordt. Je bent perfect voor me.' zei hij terwijl hij zichzelf van de muur afduwde.

[TheGigiCat]

Hij stak zijn hand uit naar me toe. Ik negeerde zijn hand en liep gewoon zijn richting op. Hij ging op het randje van het bed zitten toen ik dichtbij hem was trok hij me op zijn schoot. Hij zette zijn armen stevig om me heen en drukte me tegen zich aan. 'Jannat, er is iets wat je van me moet weten. Ik wil je niet alleen voor de seks. Ik wil gewoon samen met je zijn. Ik heb je ontzettend veel te bieden.' zei hij zachtaardig. Idriss was ontzettend onvoorspelbaar, het ene moment was ie woedend en daarna zachtaardig als ik weet niet wat. "Maar wie zegt dat ik jou wat te bieden heb?' zei ik tegen hem terwijl mijn gezicht tegen zijn borst aangedrukt was. 'Je hebt ontzettend veel te bieden. Jouw gezelschap alleen doet me goed.' antwoordde hij op mijn vraag. Zijn armen werden steviger om me heen. 'Je kunt iedereen krijgen die je wilt, Idriss. Waarom heb je mij gekozen en dat terwijl ik niet eens wil.' zei ik voorzichtig aangezien ik niet eens van mezelf wist of ik hem wel wou of niet. 'Ik heb een hele goede reden waarom ik jou heb gekozen. In principe heb ik jou niet eens gekozen maar was dit het lot voor ons, alleen zie ik het duidelijk en jij nog niet.' verklaarde hij terwijl hij nog steeds mysterieus klonk. 'Wat is die goede reden? Of heb je het over het lot?' vroeg ik door de war aangezien ik ontzettend confused was van zijn antwoord. 'Behalve het lot is er ook een andere goede reden waarom ik jou heb gedwongen tot dit allemaal. Ik beloof je dat je het op een dag te weten zult komen maar dat is niet vandaag. Ik wil alleen dat je me 6 maanden geeft en als je alsnog niet tevreden bent met dit allemaal dan geef ik je een week om van me te scheiden.' Ik kon niet geloven dat hij deze aanbod maakte, maar is altijd een addertje onder het gras wanneer het op zijn aanbiedingen kwam. 'Op welke voorwaarde?' vroeg ik hem wantrouwig. Hij lachte een klein lachje en wreef over mijn arm met zijn hand. 'De voorwaarde is dat je je ook echt mijn vrouw zult zijn voor die 6 maanden en dan bedoel ik ook op elk gebied.' Hij benadrukte de twee laatste woorden. Ik slikte een brok van mijn keel weg en duwde mezelf van hem af om hem aan te kijken. Hij keek me met een pokergezicht aan terwijl ik nog steeds op zijn schoot zat. 'Je meent dit ook nog he?' vroeg ik hem verbaasd. Hij beet op zijn lip en knikte. 'Wat nou als ik niet wil?' terwijl ik paniekerig met mijn hand over mijn voorhoofd wreef. Zijn arm pakte mijn middel vast en trok me dichterbij naar hem toe. Zijn lippen waren 2 centimeter van mijn lippen af. Hij keek naar mijn lippen en zei fluisterend: 'Ben je vergeten hoe vochtig je daarnet was geworden?' Alweer slikte ik een brok van mijn keel weg. 'Ik weet niet wat dat was.' zei ik eerlijk tegen hem. 'Misschien kwam het door de angst die ik ervoer.' verklaarde ik verder aan hem. 'Als je dat jezelf wilt wijsmaken dan mag je je gang gaan.' zei hij hoogmoedig. Hij keek richting een zwartzilveren klok die op de muur hing, het was bijna half 2. 'Ik moet gaan bidden.' zei hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik stond rustig van zijn schoot op maar hij trok me weer terug en kuste me op mijn voorhoofd daarna liet hij me weer gaan. Rustig stond hij ook op en liep richting de deur. 'Om 3 uur komen er wat mensen hiernaartoe om je voor te bereiden op vanavond. Ik zou het waarderen als je niet weer gaat proberen om er onderuit te komen. Fris jezelf even op en dan zie ik je zo beneden om je rond te leiden en te vertellen wat er gaat gebeuren.' Hij opende de deur en liep naar buiten. Ik keek om me heen en begon door "mijn slaapkamer" rond te lopen en van alles te bekijken. Toen kwam het besef bij me aan dat mijn plannetje was mislukt en een enorme gevoel van depressie nam mijn lichaam over. Ik besloot om op het bed te gaan mediteren om mezelf te kalmeren. Ik had al een lange tijd niet gemediteerd maar ik kon me herinneren dat het me altijd hielp met allerlei emotionele gebeurtenissen. Vele mensen denken dat mediteren het aanbidden van Buddha is maar dat is niet het geval. Mediteren is gewoon een manier om tot rust te komen en dichter bij je echte ik te komen. Het is een manier om volledige harmonie en vrede te vinden in jezelf. Ik was al meer dan drie kwartier aan het mediteren toen ik ermee stopte en besefte dat er opeens een telefoon naast me op het bed lag. Waarschijnlijk zat ik zo diep in mijn meditatie dat iemand naar binnen is gekomen en een nieuwe telefoon naast me had neergelegd. Ik liep naar mijn stukke telefoon om mijn sim kaart te zoeken maar die kon ik niet vinden. Toen pakte ik de nieuwe telefoon die op het bed lag en deed hem aan. Ik verwachtte dat mijn sim kaart er al in zat vandaar. Ja hoor, ik had weer gelijk. Dus ik heb alweer een nieuwe telefoon gekregen van hem nadat ie de mijne had stukgegooid. Daarna besloot ik om naar beneden te gaan lopen, alhoewel ik verlegen was. Ik liep de trap af, door de gang heen en kwam uiteindelijk in de grote ruimte. Alles was zo snel opgeruimd en er werden nu tafels en stoelen neergelegd. Overal zag ik crèmekleurige bloemen en de kleuren goud met bruin. De ruimte was groot maar ook niet zo groot als de tulp, misschien de helft daarvan. Ik keek verder om me heen en zag allerlei mensen werken en Lucy die hun begeleidde terwijl ze papieren vasthield en steeds van alles doorkruiste. Ik zocht hem met mijn ogen en toen vond ik hem eindelijk. Er was een keuken achterin de ruimte met een soort bar, en zelfs barstoelen. Hij stond daar te praten met een of andere Arabisch uitziende man. Ik durfde er niet naar toe te lopen dus ik bleef even ongemakkelijk in het midden van de ruimte staan om me heen te kijken. Ik stond daar wel een eeuwigheid leek het toen merkte ik op dat die Arabische meneer mij zag en onmiddellijk keek ik weg. Volgens mij had ie verteld aan Idriss dat ik daar stond want die riep me onmiddellijk en wuifde met zijn hand. Toen ik daar aankwam deed ie zijn arm over me heen en stelde me voor in het Arabisch tegenover die meneer. Dit was Abdellah, zijn oom. Waarschijnlijk was hij de broertje van zijn moeder? Godsamme ik wist geeneens wat de naam van Idriss zijn moeder was. Ik maakte een mental note dat ik daarachter moest komen. Abdellah en Idriss begonnen te praten over de bruidsschat, waarop ik me erg oncomfortabel begon te voelen. Idriss antwoordde dat hij dat allemaal geregeld heeft waarmee hij Abdellah stopte met zijn vragen hierover. Lucy kwam onze kant oplopen en stal me weg van Idriss. Zonder iets te zeggen en alsof zij vele controle had over zijn huishouden deed ze dit met gemak. Ook zag ik aan haar dat zij een van de weinigen was die niet bang was van hem. Ze begon mij het gehele huis te laten zien maar ik was er niet bij met mijn gedachten, ook kon zijn huis mij geen moer schelen...

[TheGigiCat]

De volgende uren heb ik ook maar als een zombie meegemaakt aangezien ik die een kamer heb doorgebracht met visagisten en kledingstylisten. Iets wat mij totaal niet interesseerde. Van half 4 tot bijna 7 uur waren ze bezig met mij terwijl ik gewoon voor me uit staarde. Er werd van alles gedaan. Ik werd in bad gezet, mijn nagels werden gedaan en heb zelfs hennaversieringen gekregen op mijn handen en voeten. Ze wilden mij zelfs harsen, maar ik was in principe overal gladjes dus ik paste. Mijn make up en haren werden gedaan en mijn henna werd eraf gehaald voordat ik werd aangekleed in een prachtige trouwjurk. Het begon steeds lawaaierig te worden beneden, waar de huwelijksfeest zich zou plaats vinden. Mijn hart begon steeds meer en meer te kloppen omdat ik wist dat ik iets zou doen wat niet erg conventioneel was. Behalve dat, ontwikkelde een innerlijk conflict bij mij op. Ik voelde me slecht over mijn tweede plan en alsof dat nog niet genoeg was, was er een deel van mij die hier gewoon mee door wou gaan. Het was geen grote deel van mezelf, maar nog steeds een kant van mij. Die kant wou met Idriss getrouwd blijven. Maar zoals ik mezelf kende wist ik op dat moment dat ik zelfdestructief zou zijn en hem uiteindelijk wegjagen zoals ik dat vaker heb meegemaakt met jongens en mannen die verliefd op me waren. Het was alsof ik mezelf expres onaantrekkelijk maakte zodat ze zo ver mogelijk weg gingen rennen. Mijn visagiste wou al misschien 2 minuten lang mijn aandacht trekken toen ik weer terug in de realiteit kwam. Ik keek naar haar op en vroeg haar wat ze van me wou. Ik zag in haar gezicht dat ze geshockeerd raakte van mijn brutale vraag. Ze slikte even en vertelde me dat ik er klaar voor was en of ik mezelf nog wou zien in de spiegel, waarop ik nee antwoordde. Hopelijk creëerde ik wantrouw bij haar en de anderen die in dezelfde kamer als ik was. Wat kan ik zeggen? Ik ben een rebel en ik hou niet van dwang. Toen ik opeens besliste om om me heen te kijken zag ik dat dit gewoon soort van make up studio was, die hij in zijn huis had. Dit was vreemd van hem, waarom zou hij zoiets in huis hebben? Ik schudde mijn hoofd en daarmee ook de vraag die ik had weg. Opeens besefte ik me dat ik zo naar beneden moest. Ik besefte me dat ik mensen onder ogen moest komen. Ik besefte me ook dat ik geeneens wist wat ik allemaal moet doen daarbeneden. Lucy klopte zachtjes op de deur van de kamer terwijl ze op een afwachtende manier naar binnen kwam. 'Wauw, Jannat. Just wow!" zei ze. Ik besloot geen aandacht te geven aan haar compliment en vroeg haar gelijk wat ik allemaal moest doen beneden. Ze vertelde me dat mijn broertje Nasseer buiten deze kamer op me zou wachten en met me naar de voorkant van de ruimte zou lopen waar Idriss op me wachtte en een kleine islamitische ceremonie wordt gegeven. Een islamitische ceremonie om ons in het echt te verbinden op een islamitische manier. Daarna hoefde ik helemaal niets te doen en gewoon van mijn avond genieten en mensen leren kennen. 'Hoe laat zou dit gebeuren?' vroeg ik haar nerveus. Ze antwoordde met: 'Zometeen'. Ik keek op de klok en zag dat het kwart voor 7 was. Het leek een eeuwigheid toen ik naar de klok staarde en elke minuut langzaam voorbij zag gaan. Om me heen merkte ik opkomende onrust van de mensen die mij hadden gekleed en opgemaakt. Lucy ijsbeerde door de kamer heen, dat zag ik in mijn ooghoeken. Nog 3 minuten voordat het precies 7 uur was en op dat moment kreeg Lucy een bericht op haar telefoon. Uh ooh, het was tijd. Mijn hart zakte tot in mijn knieën. Ik ben nog nooit in mijn leven zo zenuwachtig geweest...

[TheGigiCat]

Yeeey ik was zo blij toen ik een notificatie kreeg .
Nu is mijn dag weer helemaal goed haha.
Upaaaa can't wait .

Je bent een schat.

Wanneer ga je verder

Heb net een supergrote hoofdstuk geplaatst dus enjoy. Welkom BTW en bedankt voor het lezen van mijn verhaal!

volgendee.

Already done! Welkom en bedankt voor het lezen van mijn verhaal!

[appeltje77]

Wauw wat gaat ze nu doen.
Ik krijg stress van haar ben bang dat hij haar nog eens gaat vermoorden.
Maar het is nu heel spannend..

[marmita15]

uppppppppppppppppppppppppuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuupppp p