1. #46
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    ‘Waar hoor ik dan te zijn?’ vroeg ik hem. ‘Je hoort bij mij.’ zei hij kortaf. Opeens ging er een belletje bij me rinkelen. Heeft hij? Daphne… oh god… is dat waarom ze er zo tegenop zag om met hem te daten? Heeft hij voor het probleem met haar collega gezorgd? Ik kreeg een vlaag van woede door me heen en probeerde mezelf te bedaren. Als hij voor problemen op mijn werk kon zorgen dan zou hij dat ook voor Daphne kunnen doen. Hij ging echt te ver. Relax, Jannat mompelde ik tegen mezelf. ‘Gaat het wel goed met je?’ vroeg hij me bezorgd. ‘Daphne heeft hier niets mee te maken! Hoe kon je haar dat aandoen?’ vroeg ik hem met ingehouden woede. Verwarring en shock ging er door zijn gezicht heen. ‘Het spijt me maar ik heb geen enkel idee waar je het over hebt.’ zei hij verward. Ja, ja, als deze gast zulke boeken zou lezen dan kan hij waarschijnlijk ook een prime staaltje acteerwerk op kunnen hoesten. Met een ruk stond ik op en liep naar de deur. Hij pakte me van mijn arm vast en zei: ‘Heeft Daphne problemen op haar werk? Als je wilt kan ik het voor haar oplossen.’ zei hij verward. ‘Kijk dat jij je met mijn werk bemoeit kan ik misschien nog wel begrijpen. Maar met Daphne’s werk? Hoe kan je dat doen? Je hebt geen greintje fatsoen.’ zei ik ontzettend boos tegen hem. Ik wist nu gewoon zeker dat hij iets had te maken met mijn thuissituatie anders zou hij dat niet zomaar kunnen raden en ik herinnerde me heel goed wat hij net zei. Hij zei dat ie het via mijn vrienden zou proberen. ‘Ik begrijp dat je me niet vertrouwt. Maar geloof me als ik zeg dat ik er niets mee te maken heb.’ zei hij. Met een diep zucht rukte ik mijn arm van zijn grip los. ‘Lieg niet tegen me, Idriss. Ik weet dat je er wat mee te maken hebt.’ zei ik met afschuw in mijn stem. Ik draaide me om en reikte naar de handvat van de deur. De deur was op slot. What the fuck?! Ik draaide me weer naar hem om en daar stond hij dan tegen de bank geleund met zijn armen over elkaar heen. Ik voelde me in de val gelokt. ‘Waarom heb je de deur op slot gezet.’ vroeg ik terwijl ik ontzettend angstig werd. De naarste gedachten gingen door me heen. Geloof me als ik zeg dat het de naarste gedachten waren die ik ooit heb gehad. Hij bleef staan en naar me kijken. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik draaide me weer om en bleef aan de deurvat rukken. Dit was hopeloos. ‘Laat me gaan!’ kreeg ik met moeite uit mijn mond. Toen ik me besefte dat er geen antwoord van zijn kant kwam haalde ik een diepe zucht en draaide ik me weer voorzichtig om. Hij stond nog steeds tegen de bank geleund. Zijn houding was alsof ie alle hoop en moed had verloren. Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem. Hmm, dit was niet de houding van een moordenaar of een verkrachter ontdekte ik. Hij haalde sleutels uit zijn zak en speelde ermee in zijn handen terwijl hij diep in gedachten naar ze keek. Ik maakte rustig aanstalten om naar hem toe te lopen. Zijn ogen waren nog steeds op de sleutels gericht. Hij verbeterde zijn blik en houding toen ik plots voor hem stond. ‘Laat me 1 ding duidelijk maken. Als jij wilt dat ik de klacht laat vallen, dan blijf jij hier tot ik klaar met je ben.’ zei hij hard. ‘Je kunt me niet opsluiten, Idriss. Dat hoort niet bij een date en dat weet je. Ook had je beloofd om eerlijk te zijn tegen mij.’ zei ik terug. ‘Ik ben eerlijk, en op dit moment kan het me geen bal meer schelen of je me gelooft of niet. Als ik zeg dat ik niets met Daphne’s problemen te maken heb, dan is dat ook zo.’ zei hij met een intense blik. Voor even dacht ik om die sleutels van zijn handen te rukken en naar de deur te rennen. Maar dat zou ik helaas niet redden, ook zou de klacht nog steeds blijven en dat kon ik me niet veroorloven. ‘Oke.’ zei ik. Ik geloofde hem, denk ik. ‘Wat nu?’ vroeg ik aan hem. Hij raakte opgelucht en begeleidde me weer terug naar de bank. ‘Wil je echt niets eten of drinken?.’ vroeg hij me beleefd. Best raar, aangezien ik hem net weer had beschuldigd van iets waar hij niets mee te maken had. Op dat moment zag ik het, hij is geen ultieme klootzak. Deze man heeft ontzettend veel geduld en wilskracht. Dat moet wel aangezien hij zo veel bereikt had op jonge leeftijd. Ik zat op de bank en hij besloot weer plaats te nemen op de tafel precies recht voor me. Mijn knieeen waren tussen zijn benen en ik kon mijn ogen daar niet van af houden. Wacht even, had hij nou net de liefde aan me verklaard? Hoezo besefte ik me dat net niet? ‘Nu leer je me kennen.’ zei hij tegen me, zijn ogen strak op mijn gezicht gericht. ‘Waarom moet ik jou leren kennen?’ vroeg ik. ‘Je hebt geen andere keus. Dit is onze date en je doet wat ik zeg.’ zei hij erg dominant. Jeetje, moest wel even slikken van zijn zware antwoord, maar dat was niet wat ik bedoelde. ‘Ik bedoelde meer van, waarom leer jij mij niet kennen, of dat we elkaar leren kennen. Waarom moet ik jou leren kennen? Als je snapt wat ik bedoel.’ Hij kreeg een grijns op zijn gezicht en antwoordde. ‘Ik ken je al goed genoeg.’ zei hij vol zelfvertrouwen. Waarom denkt hij dat hij me kent? Ik heb mezelf alleen maar van een bitchy kant laten zien. ‘Hoezo dat?’ vroeg ik hem verward. ‘Ik ben een meester in het lezen van lichaamstaal en gezichtexpressies. Ook lees ik tussen de regels door’ antwoordde hij. Ik was stil van zijn antwoord. Dit was niet het antwoord waar ik op had gehoopt. Ik had meer gehoopt dat ie duidelijker zou zijn en zou zeggen dat ie me in de gaten heeft gehouden of iets dergelijke. Euhm, zei ik dat nou echt? Hij ging door ‘Een gesprek bestaat 10% uit woorden en 90% uit lichaamstaal en gezichtexpressies. Zoals nu, vertelt jouw gezichtsexpressie dat je op een ander antwoord had gehoopt. ‘ zei hij terwijl ie me diep in de ogen aankeek. Ik keek even weg en besefte dat ik kriebels in mijn buik kreeg. Oh mijn god, zijn dat vlinders? Vind ik dit nou echt sexy? Een man die alleen maar naar je hoeft te kijken en gelijk weet wat je voelt en denkt.. Ja, dat is sexy. Oh shit, hopelijk heeft ie dat niet door. Mijn hand ging onbewust naar mijn onderbuik waar de kriebels plaats vonden. Hij volgde mijn hand met zijn ogen en kreeg een grijns op zijn gezicht. Ja, hij had het zeker door en ik vond het niet leuk. Sexy misschien wel maar leuk was het niet.

  2. #47
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Ik probeerde hem af te leiden en zei; 'Wat heeft mijn "lichaamstaal" jou nog meer verteld?' vroeg ik hem zachtjes. 'Veel.' antwoordde hij simpel terwijl hij zijn lippen likte. 'Kun je alsjeblieft ophouden met het geven van zulke korte vage antwoorden?' zei ik met ingehouden frustratie. 'Wat ik tot nu toe bij elkaar heb geschraapt is dat jij er van houdt om controle over je leven te hebben. Je houdt niet van verrassingen alhoewel er een deel van jou is die naar avontuur en liefde verlangt.' verklaarde hij voorzichtig. 'Ga door.' zei ik met schaamte in mijn stem. Hij slikte even en onderzocht voorzichtig mijn gezicht. 'Ik wil je geen ongemak geven.' zei hij met gevoel. Ik keek hem diep in zijn ogen aan en zei nogmaals 'Ga door.' met een bazige toon. Hij glimlachte en ging door: 'Het interessante aan jou is, is dat je meestal veel controle over je lichaam hebt. Alhoewel ik je soms betrap op impulsieve gedrag. Maar daar hoef je geen meester voor te zijn.' zei hij verder. Bedoelde hij die dag toen ik hem in zijn gezicht had geslagen? Vol afwachting keek ik hem aan en vroeg hem wat ie daarmee bedoelde. 'Behalve jouw uitbarsting op je werk, zijn er bepaalde momenten geweest waar ik door je heen zag.' Hij sloot even zijn ogen en ging door terwijl ik hem wantrouwend aankeek. 'Om het kort te houden, vertelt jouw lichaam en jouw gezicht mij op bepaalde momenten, dat je je zeer aangetrokken tot mij voelt. Maar er is iets wat jou tegenhoudt. Waarschijnlijk heb je in het verleden trauma's overgehouden aan mannen. Als ik moest gokken, dan heeft het veel met jouw vader te maken gehad.' Mijn ogen sperden wijd open en zelfs mijn mond viel van verbazing open. Hoe weet hij dat?!!!! Hij bleef me voorzichtig aankijken totdat ik mezelf gecomposteerd had. Ik was hier echt stil van en wist niet wat ik moest zeggen. Hij pakte mijn handen vast met zijn linkerhand. Wow, mijn beiden handen pasten gewoon in een van zijn handen. Hij legde zijn rechterhand op mijn beiden handen totdat ze beiden bedekt waren. Ik was nog steeds stil en het kon me niets schelen dat onze handen in elkaar waren gesloten. 'Het spijt me als ik nare gedachten naar boven heb gebracht. Ik wil je geen pijn doen. Zei hij met empathie in zijn stem. Zijn ogen nog steeds op mij gericht en de mijne op hem. Plotseling kon ik het niet tegenhouden en mijn ogen vulden zich op met tranen. Zijn wenkbrauwen gingen omhoog en hij stond met een ruk op om naast me te komen zitten. Mijn ogen waren nog steeds op de plek waar zijn gezicht net was. Zijn arm ging achter me langs en hij pakte me van mijn schouder vast en trok zich tegen hem aan. Mijn hoofd was tussen zijn nek en schouder terwijl hij met zijn hand over mijn haren ging. Op dat moment kon het me even geen moer schelen dat ik zo zwak en kwetsbaar was. De tranen liepen over mijn gezicht heen en lieten een spoor van mascara achter op zijn blouse. 'Het spijt me zo erg, Jannat. Je moet weten dat je veilig bij me bent.' hij pakte mijn rechterhand vast en legde het op zijn borst, de plek waar zijn hart zich bevond.

  3. #48
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Zo zaten we voor even in stilte totdat ik weer wakker werd en me besefte wat er net was gebeurd. Met een ruk stond ik op en veegde mijn wangen. Ik kuchte en vroeg waar het toilet was terwijl mijn rug naar hem toe gekeerd was. 'De deur naast mijn bureau.' antwoordde hij bezorgd. Ik draaide me om en zag dat hij ook op was gestaan. Ik keek hem niet aan omdat ik me erg schaamde voor wat er net was gebeurd. Ik liep zo snel mogelijk naar de andere kant van zijn kantoor om naar de WC te gaan. Ik verschoonde mijn gezicht totdat het er weer fatsoenlijk uit zag. Ik haalde diep adem en besloot om eruit te komen. Ik deed de deur open terwijl ik naar de grond keek. Daar stond hij tegen zijn bureau aangeleund. Ik besefte me nu pas dat zijn jasje uit was en dat hij in zijn bevlekte blouse stond, en stropdas natuurlijk. Ik liep naar hem toe en hij stond weer recht op. 'Gaat het?' vroeg hij terwijl hij me van top tot teen onderzocht. Alhoewel ik niet naar hem keek maar naar zijn schoenen zag ik dat vanuit mijn ooghoeken. Rustig ging ik met mijn ogen van zijn schoenen naar zijn blouse en zag de vlekken op zijn kraag. Met mijn hand reikte ik naar zijn kraag en verontschuldigde mezelf. 'Sorry dat ik je blouse heb verpest.' zei ik met een neppe glimlach. Ik probeerde controle over mezelf te houden. Hij pakte mijn hand vast die zijn kraag vasthield en trok me dichter naar hem toe tot er maar 20 centimeter tussen ons verwijderd was. 'Daar hoef je je echt niet druk om te maken.' zei hij met een schuldige toon. Ik keek hem aan en zag dat ie een ontzettende schuldige blik op zijn gezicht had. Ik rukte mijn arm die in zijn hand gesloten zat weg en liep weer richting de bank toe. Hij achtervolgde me en kwam vervolgens naast me zitten in plaats van voor me zoals daarvoor. 'Oke, vertel me alles wat je over je zelf wilt vertellen.' zei ik met mijn ogen die op de salontafel gericht waren. Hij ademde diep in en ik zag dat zijn hoofd zich naar mij omdraaide. Ik had geen zin om hem aan te kijken. Dit was te erg, en besloot in mezelf dit allemaal goed over te denken zodra ik thuis was. Ah thuis, was ik maar thuis. 'Heb je specifieke vragen?' hoorde ik van zijn kant komen. 'Hoe oud ben je, heb je broers of zussen, zijn je ouders nog getrouwd, waar heb je gestudeerd, wat zijn je hobbies. Zulke dingen.' beantwoordde ik zijn vraag zo snel mogelijk. Hij kwam dichterbij mijn gezicht alsof ie me dwong om hem aan te kijken. Ik draaide me hoofd om en kuchte luidskeels. Hij likte zijn lippen en was even stil. Ik onderzocht zijn gezicht terwijl zijn ogen op mijn schoot waren gericht voor een momentje. Hij keek me weer aan en begon zichzelf in principe voor te stellen; 'Mijn leeftijd verschilt elk jaar.' zei hij. Met gefronste wenkbrauwen keek ik hem aan. Was dat een poging tot comedy of zo? Ik begreep hem niet. 'Oke, oke.' zei hij en begon zich ditmaal echt voor te stellen. 'Op 8 november 1982 zag ik het levenslicht in Saoedi-Arabie. Mijn vader komt daar oorspronkelijk vandaan. Ik ben de jongste van 3. Ik heb een zus en een broer die overigens niet in Nederland wonen. Mijn vader woont overal maar vooral in Saoedi-Arabie. Mijn ouders zijn klaarblijkelijk niet meer samen. Verder woont mijn zus Nesrine in Zwitserland en van mijn broer Sabir heb ik nauwelijks een idee. Alhoewel ik vermoed dat hij met mijn vader samen is.' Toen was hij stil en mijn ogen waren nog steeds op zijn gezicht gericht. Ik moest even tellen in mijn hoofd, dus hij was 31 jaar oud en hij heeft nauwelijks contact met zijn familie. Ik moest even slikken toen ik me besefte dat hij zich wel eenzaam moest voelen. Op de een of andere manier bedacht ik bij mezelf dat hij vast geen vrienden had. Geen idee, waarom ik dat dacht, maar ik vermoedde het. 'Ga verder.' zei ik tegen hem. 'Ik heb op Oxford University in Engeland gezeten. Hobby's, daar heb ik nauwelijks tijd voor.' zei hij uiteindelijk. Het leek wel alsof hij zich een beetje ongemakkelijk voelde of misschien verbeeldde ik het me? Misschien was hij dit niet gewend? Misschien was hij het gewend dat iedereen hem kende? Misschien hoefde hij zich nooit voor te stellen aan mensen of "bewijzen". 'En als je der wel tijd voor had, wat zou je dan leuk vinden om te doen?' vroeg ik hem een beetje voorzichtig. 'Laat me je vertellen wat ik wel doe. Ik concentreer me niet op 'What if', dat is namelijk tijdverspilling. Ik beoefen bepaalde sporten en train elke ochtend, dat hoort bij mijn dagelijkse routine. Mocht ik een paar uurtjes in de week voor mezelf hebben dan lees ik boeken.' hij kwam iets dichterbij me zitten zonder zijn ogen van mij af te houden. 'Wat voor sporten?' vroeg ik hem nieuwsgierig. Ik hield namelijk zelf ook van sporten. Behalve yoga, heb ik ook op turnen en ballet gezeten. Ik was dus erg benieuwd naar wat voor sporten hij beoefende. 'Ik heb zowat alles gedaan wat er valt te doen. Maar de sporten die ik momenteel beoefen zijn Muay Thai en turnen.' Mijn wenkbrauwen gingen omhoog en een lach ontsnapte uit mijn keel. Ik kon het niet geloven. Er is niets mis met mannen die turnen, geloof mij. Maar op de een of andere manier zou ik hem nooit met turnen linken. 'Waarom lach je?' vroeg hij met een glimlach. 'Thaiboksen had ik misschien wel verwacht, maar turnen niet.' zei ik met een ingehouden lach. Hij kuchte even terwijl hij met zijn horloge speelde, het bleef stil vanuit zijn kant. 'Ik bedoel er niets slechts mee hoor. Ik vind het juist goed dat je daar aan doet. Turnen vergt veel kracht, conditie en lenigheid, dus ik vind het niet gay of zo, als je dat denkt.' zei ik met een schuldige toon tegen hem. Hij kreeg een grijns op zijn gezicht 'En jij? Sport jij?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Ik dacht dat je me al goed genoeg kende?' zei ik erg eigenwijs terug. 'Ik weet 99% zeker dat je sport, maar niet welke sport.' zei hij terug. Ik keek hem aan en dacht bij mezelf dat ie echt wel erg goed is in het lezen van mensen of hij heeft gewoon een spion ingehuurd of zo. 'Aan je houding te zien zou ik op ballet gokken.' maakte hij af. Hij keek me vol verwachting aan. 'In het verleden heb ik inderdaad op ballet gezeten ja. Maar tegenwoordig doe ik alleen aan yoga en pilates.' verklaarde ik. 'Aha yoga, goede keus.' beantwoordde hij me. 'Dit gaat niet over mij, Idriss. Ik wil graag dat je me meer over jezelf vertelt.' zei ik dominant en misschien een beetje te hard terug. 'Vraag maar raak.' zei hij met een vermaakte blik op zijn gezicht. 'Heb je vrienden?' ik kon het niet laten, ik moest mijn vermoedens bevestigen. Zijn wenkbrauwen gingen omhoog en ik zag dat hij verbaasd was om mijn vraag. 'Nee.' antwoordde hij simpel maar krachtig. 'Ben je niet eenzaam?' wou ik weten. Hij schraapte zijn keel en keek even weg. Waarschijnlijk moest hij even nadenken. 'Interessante vraag maar nee, ik heb geen tijd om me eenzaam te voelen.' Op dit moment had ik medelijden met hem, wat op zich niet logisch was. 'Hoe ziet jouw dagelijkse routine eruit?' besloot ik hem te vragen. 'Dat verschilt per keer aangezien ik veel reis en vergaderingen heb over de hele wereld. Maar een dagje hier in Nederland gaat wel vaak hetzelfde. Ik slaap ongeveer 4 uurtjes per nacht. Ik sta tussen 4 en 6 uur op om te bidden en ga dan gelijk door met sporten. Rond 8 uur vertrek ik naar het hoofdkantoor tot een uur of 12 en dan doe ik een ronde in al mijn hotels om te kijken of alles soepel verloopt. Rond 5/6 uur ga ik naar huis om samen met mijn moeder te dineren. Die woont overigens naast me. Daarna ga ik gelijk weer door naar het hoofdkantoor. Om 10/11 uur in de avond ben ik weer thuis. Dat was het zo ongeveer.' Dat was best een lang verhaal, maar ik had wel een goed idee gekregen hoe zijn leven eruit zag. Ik vond het zielig voor hem op de een of andere manier. Hij slaapt maar 4 uurtjes? Zo kan je toch niet leven. Behalve dat werkt hij bijna de hele dag door. Ik zelf zou dat nooit aankunnen. Ik slikte even en keek hem aan met medelijden. Een lach ontsnapte uit zijn mond en hij keek me vragend aan. 'Je hoeft geen medelijden met me te hebben. Ik ben erg blij met mijn leven.' zei hij terwijl ie zijn hoofd schuin hield en me aankeek. 'Ik vind het gewoon erg voor je dat je maar 4 uurtjes slaapt, dat is toch niet gezond? Laat staan dat je de hele dag door werkt. Je bent de eigenaar, als je wilde hoefde je helemaal niet te werken en het iemand anders voor je laten doen.' verklaarde ik aan hem. 'Dat is waar, maar dat is geen optie voor mij. Ik wil het allemaal zelf doen.' zei hij met een tevreden blik. Ik moest even goed nadenken over wat ie allemaal had gezegd. Dus dit was een dagje in Nederland maar hij reist ook veel. 'Hoe vaak reis je en waar reis je naartoe?' vroeg ik hem. 'Elke week ben ik wel in een ander land te vinden. Hmm, ben wel ongeveer overal naartoe geweest.' Jeetje, wat intimiderend, deze man was wereldwijs, heeft op oxford university gezeten, heeft volgens mij alle sporten beoefend, over de hele wereld gereisd, is de eigenaar van een hotelketen en ga zo maar door. Ik begon me onzeker te voelen op dat moment en dat kon hij aan me zien. Ik pakte zijn arm vast om naar de tijd te kijken op zijn horloge. Ik zag dat het al bijna 11 uur was. 'Het is al laat.' ik keek hem aan en zag teleurstelling op zijn gezicht. 'Geen probleem.' zei hij en hij stond op.

  4. #49
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    10. Mysterie

    Op de weg terug was het stil. Gedachten schoten door mijn hoofd heen. Dus normaal zou hij nu werken in plaats van met mij zijn. Ik voelde me schuldig hierdoor. Zijn ogen waren op de weg gericht toen ik aanstalten maken om te spreken maar niet zo goed durfde wat ik moest zeggen. Dit allemaal leek maar een droom. Alles wat er gebeurd was, was gewoon raar. 'Zeg wat je wilt zeggen.' zei hij met zijn ogen op de weg. 'Uhh, eh wat ga je hierna doen?' vroeg ik hem. 'Werken' antwoordde hij kortaf. Ik knikte met mijn hoofd alhoewel ik niet zeker wist of hij me überhaupt wel zag. 'Heb je het gevoel dat je me op zijn minst een beetje hebt leren kennen?' vroeg hij zachtjes. 'Volgens mij kan je iemand nooit volledig leren kennen.' antwoordde ik. We waren bijna bij mijn appartement aangekomen. Hij parkeerde voor de ingang van mijn appartement, zette de auto op stil en draaide zich naar me om. 'Het spijt me dat het verschrikkelijk voor je was.' zei hij terwijl hij mijn gezicht onderzocht. Ik keek hem verbaasd aan. 'Het was helemaal niet verschrikkelijk.' zei ik eerlijk. Ik voelde me beschaamd om wat er was gebeurd, maar in het algeheel was het niet verschrikkelijk. Ik had juist verwacht dat het erger zou zijn, maar dat besloot ik hem niet te vertellen. 'Laat me specifieker zijn. Het spijt me dat ik je verdrietig heb gemaakt.' zei hij op een zachtaardige toon. Op dat moment moest ik even weg kijken. Hij is niet zo'n ontzettende klootzak als ik dacht, als ik voor even niet aan zijn aanklacht zou denken. Ik kreeg een lach op mijn gezicht uit ongeloof. Dat ik op dit moment met hem in zijn auto zat terwijl hij me aangeklaagd heeft en me meerdere malen heeft laten huilen. Om maar niet te spreken over hoe hij mijn wereld op de kop heeft gezet. 'Laten we alsjeblieft doen alsof dat niet gebeurd was.' zei ik tegen hem terug. Ik wilde dat voorvalletje zo snel mogelijk vergeten. Ik huil namelijk nooit in het bijzijn van mensen laat staan vreemde mannen. Maar goed, gebeurd is gebeurd en ik kan er niets meer aan doen. Hij knikte met zijn hoofd. We keken elkaar aan en op dat moment gebeurde er iets. Iets wat ik niet kan beschrijven. De tijd leek ontzettend sloom te gaan en er hing een bepaalde sfeer tussen ons. Volgens mij sprong er een vonk over maar ik wou daar niets van afweten. Mijn been begon op en neer te bewegen en ik reikte naar mijn autogordel, maar ik reikte naar zijn hand. Aangezien zijn hand op de aansluiting van mijn autogordel rustte. Ik trok mijn hand zo snel mogelijk terug en ik keek hem weer aan. Hij had een pokergezicht, meer kon ik er niets van maken. Klik, ik hoorde de autogordel opengaan. Hij stapte uit de auto en was binnen een paar stappen bij mijn kant van de auto om de deur voor me te openen. Ik stapte uit en begon te lopen. Voor de ingang van mijn appartement stopte ik en draaide me naar hem om. Hij was ook gestopt met lopen. 'Ik neem zo snel mogelijk contact op.' Hij reikte naar voren waar ik erg van schrok, maar dat hield hem niet tegen. Hij gaf me een kus op de wang en liep met een stevige pas weer terug. Ik stond daar voor eventjes toen ik uiteindelijk mijn hoofd schudde en naar binnenliep. Ik opende de deur en merkte dat het stil was thuis. Iedereen sliep waarschijnlijk al. Ik liep naar mijn slaapkamer, trok mijn kleding uit en ging in bed liggen. Ik heb letterlijk uren wakker gelegen. Deze nacht bestond uit woelen en piekeren. Ik kon hem en onze avond samen maar niet uit mijn gedachten krijgen. Betekende dit dat ik verliefd was? Misschien moest ik gewoon een leven krijgen. Ik ben nog nooit op een date geweest. Als ik vaker op date was geweest dan had ik dit vast niet zo interessant gevonden. Jeetje, ik dacht aan mijn verdrietige uitbarsting van daarnet en ik voelde gewoon schaamte. Gelukkig was het morgen Zaterdag, want deze nacht was ontzettend moeilijk om in slaap te vallen. Waarschijnlijk was ik uiteindelijk in slaap gevallen toen ik een hand op mijn schouder voelde. 'Jannat, word wakker.' hoorde ik fluisterend in mijn oor. Ik stond met een ruk om en keek om me heen. Het was Daphne in haar uitgaanskleding. Ik keek op de klok en zag dat het 6 uur in de ochtend was. 'What the fuck, Daphne. Je liet me fucking schrikken, man. Wat is er mis met jou?' vroeg ik terwijl ik het zand uit mijn ogen wreef. Totaal vergeten dat het mascara was aangezien ik de make up niet van mijn gezicht had afgehaald. 'Ik ga je wat vertellen, maar beloof me dat je het voor je zelf gaat houden.' zei ze met een serieuze toon terwijl ze plaats nam op bed naast me. 'Wat is er?' vroeg ik chagrijnig. Wat kan ik zeggen, ik ben geen ochtendmens. Ze legde haar handen op mijn schouders en schudde me. 'What the fuck, Daphne?! Nogmaals, wat is er mis met jou?' ik was zeker op dat moment wakker. Ik keek haar met grote ogen aan en zag haar nu veel beter. Haar gezicht was serieus en waarschuwend. 'Wat is er aan de hand? Vertel het me.' op dat moment nam ik haar actie erg serieus. Dit was namelijk niets voor haar om zo in de nacht/ochtend mijn kamer binnen te dringen en me zo aan te spreken. 'Beloof me dat je niets gaat vertellen, aan niemand.' beval ze me. 'ja, is goed, ik beloof het.' beloofde ik haar veels te vroeg. 'Darryl werkt voor Idriss.' zei ze tegen me. Ze stond weer op en liep weg. 'Slaap lekker.' en de deur achter haar sloot. Uhm, what just happened? Wat was dat nou weer? Wat is dit voor gedoe? Wat moest ik hier van maken? Wat betekende dit nou weer? Op dit moment had ik even genoeg van het leven en de spelletjes die het met me speelt. Ik ga nu slapen en spreek morgen wel met Daphne.

  5. #50
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    De volgende ochtend raakte ik verward wakker. Het was 10 uur toen ik opstond en mijn dag begon. Ik wist dat Daphne pas erg laat op zou staan dus ik had genoeg tijd om aan mijn dieetplannen te werken en van alles te doen. Savannah was natuurlijk eerder opgestaan dan Daphne en toen besefte ik het me. Is dat waarom Savannah en Daphne een wrijving tussen hun hadden? Mocht het waar zijn dat Darryl voor Idriss werkt, betekent dat Savannah hier van wist? Hoe is het überhaupt mogelijk dat Darryl mij vertegenwoordigde terwijl hij voor Idriss werkte? Dit verhaal klopt van geen kant en ik wist niet wat ik er van moest maken. Even vond ik het moeilijk om Savannah rechtstreeks aan te kijken toen we samen aan het brunchen waren. Maar ik besefte me dat ik nog niets zeker wist waardoor ik het even opzij zette totdat ik het gehele verhaal zou horen. Pf, mijn leven was op dit moment een chaos en ik vond het allesbehalve leuk. Rond 2 uur stond Daphne eindelijk op. Ik was lekker actief toen ze de huiskamer binnenkwam. Ik was lekker yoga aan het doen op de wii. Daphne keek me met een bepaalde blik aan en vroeg waar Savannah was. Savannah was boodschappen gaan doen, dus we waren helemaal alleen. Met een ruk stond ik op en liep naar haar toe in het midden van de huiskamer. 'Ga je me nog vertellen wat de fuck dat was vannacht?' vroeg ik haar geïrriteerd. Haar ogen werden wijd en ze fronste haar wenkbrauwen. 'Waar heb je het over?' vroeg ze me verward. 'Euh, vannacht. Jij en ik in mijn kamer?' herinnerde ik haar. 'Jannat, ik vind je erg aantrekkelijk maar ik ben al bezet.' zei ze eigenwijs. Oke, what the hell is happening?!!!!! Ik raakte zo ontzettend gefrustreerd en geïrriteerd dat ik op het punt stond te ontploffen. 'Je kwam mijn kamer binnen in de midden van de nacht en vertelde me dat Darryl voor Idriss werkt. REMEMBER?' zei ik vol woede in mijn stem. Ze keek me vol ongeloof aan en zei: 'Hoe laat was dit volgens jou gebeurd?' Ja, ik begon erg boos te worden, momenteel. 'Om 6 uur.' antwoordde ik moedeloos. 'Sorry, maar ik ben pas rond 8 uur thuisgekomen.' verklaarde ze aan me. 'Volgens mij heb je gewoon een hele realistische droom gehad.' zei ze een beetje ongemakkelijk. Ze draaide zich om en liep naar haar slaapkamer. Daar stond ik dan mijzelf af te vragen wtf er mis met mij is. Ik kon me toch echt herinneren dat ze me wakker maakte en me dat vertelde. Of begon ik gewoon gek te worden? Misschien zit ik wel in een psychose en verbeeld ik me deze hele leven wel. Holy crap, dit was te eng. Ik liep naar mijn slaapkamer en begon mijn kamer te onderzoeken voor bewijs of ze in mijn kamer was gekomen. Ik vond niets maar dat hoefde niets te betekenen. Ik ging achter op de computer om symptomen van een psychose, vals wakker worden en hallucinaties op te zoeken. Op een gegeven moment raakte ik geirriteerd van al het op zoeken en liep de huiskamer binnen. Daphne zat te ontbijten en keek op toen ik binnen kwam lopen. 'Heb je bewijs dat je om 8 uur binnen was gekomen?' vroeg ik haar rechtstreeks. 'Euh ja, ik was met martin en oh ja 100en mensen op het feestje. Moet ik Martin bellen?' vroeg ze me. 'Laat maar zitten.' zei ik. 'Waarom hebben jij en Savannah ruzie?' besloot ik haar te vragen. 'Ze irriteert me.' zei ze en ze nam een hapje van haar cruesli en begon te kauwen. 'Waarom irriteert ze je.' terwijl ik naar de eet tafel begon te lopen. 'Haar reacties op jouw situatie zijn gewoon ongelofelijk.' en ze nam een diepe zucht. 'Weet je, Daphne. Misschien moet je je een keertje niet zo persoonlijk aangevallen voelen. Zij en Darryl ondersteunen me tenminste. Dat is meer dan wat jij voor me hebt gedaan. Je bent niets anders dan lastig de laatste tijd. Door jou hangt er een ongelofelijke negatief sfeertje thuis.' Ik draaide me om en liep woedend naar mijn slaapkamer. Toen ik een beetje bedaard was begon ik me weer schuldig te voelen. Hoe kon ik zo wreed zijn tegen haar. Ze probeert me alleen maar te beschermen. Mijn leven is op dit moment ingewikkeld, iets wat ik nooit had verwacht. Idriss die me wilt maar ook aanklaagt omdat ik hem op een bepaalde manier behandel. Daphne en Savannah die geirriteerd zijn met elkaar vanwege die situatie. En dat gedoe van vannacht met Daphne was ook maar een mysterie. Ik was er nog steeds niet uit of ik het me gewoon had verbeeld of dat het echt was gebeurd. Misschien had Daphne gewoon spijt dat ze me het had verteld en probeerde ze me het voorval te laten vergeten. Misschien is het wel waar dat Darryl voor Idriss werkte. Misschien weten Daphne en Savannah dat ook en is Daphne het er niet mee eens? Ach, wie weet? Op dat moment besloot ik het leven te leiden zonder alsmaar veels te denken. Hopelijk ging het me lukken en ga ik gewoon vanaf nu met de dag of nee beter met de seconde leven. Fock het allemaal! De hele weekend vermeed ik mijn huisgenoten onder het mom van te druk hebben. Vooral Savannah was een beetje verward. Ze had verwacht dat ik haar alles zou vertellen over mijn zogenaamde date met Idriss, maar ik heb alles voor mezelf gehouden. Ik beloofde haar alles later te vertellen. Daphne durfde ik niet in de ogen aan te kijken vooral na mijn uitbarsting van Zaterdag. Ik moet echt binnenkort mijn excuses aanbieden voor wat ik zei. Ik haatte het om mijn excuses aan te bieden.

  6. #51
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Maandag was niet zo snel aangebroken. De dagen duurde langer als je alsmaar iedereen moest vermijden. Alexia probeerde ik ook te vermijden maar dat ging moeilijk. Ik vertelde haar dat ik me niet zo lekker voelde en geen zin had om samen pauze te nemen. Volgens mij overdreef ik echt maar ik had gewoon geen zin om sociaal te zijn momenteel. Ik ben een ingewikkeld en moeilijk persoon, dat weet ik. Alexia begreep het natuurlijk wel, waardoor ik me erg schuldig voelde. Wat was er mis met mij? Laatste paar dagen voel ik me alleen maar schuldig en het wordt er niet beter op. Rond 2 uur in de middag toen ik mijn patiënt net gedag had gezegd kwam Alexia op me aflopen in de gang. 'Jannat, je advocaat heeft gebeld. Hij wilt dat je naar Mr. Rijkers kantoor komt om wat papieren te tekenen. Hij heeft zijn klacht laten vallen!' zei ze bijna een beetje te hard. Ik keek om me heen om te zien of iemand dat hoorde maar nee, de wachtkamer was bijna leeg. 'Gefeliciteerd!.' zei ze opgewekt en knuffelde me. Ik moest glimlachen vanwege haar actie. Ik was het namelijk niet gewend om te knuffelen en dergelijke. 'Wanneer moet ik komen?' vroeg ik haar. 'Vandaag nog als het kan.' met een ontzettende grote glimach op haar gezicht. Ze was echt blij voor me, en ik herinnerde me nogmaals dat ik wat moest doen voor haar aankomende verjaardag. 'Zal Idriss er ook zijn?' vroeg ik zonder na te denken. Why the hell ben ik geïnteresseerd of hij der ook zal zijn? Ik voelde dat ik rood aan liep en begon op mijn onderlip te bijten. 'Euh, weet ik niet.' zei ze terug terwijl ze een glimlach probeerde te onderdrukken. 'Ik weet dat het persoonlijk is, maar hoe heb je het voor elkaar gekregen om de klacht te laten vallen.' misschien probeerde ze me af te leiden van haar glimlach. 'Vertel ik je zo snel mogelijk. Ik moet even Darryl opbellen.' ik draaide me zo snel mogelijk om en liep mijn kantoor weer binnen. Met een enorme haast zocht ik naar mijn telefoon in mijn tas. Alhoewel ik een telefoon in mijn kantoor had gebruikte ik die niet. Dit was namelijk iets persoonlijk en had niet zo erg veel met mijn werk te maken. Ik belde Darryl op en vroeg hem of ik nu gelijk moest komen. Het was erg toevallig maar ik had geen patiënten meer voor de dag. Het was altijd erg rustig op de Maandag. Op de Maandag maakte ik meestal documenten aan voor de patiënten en verwekte die in het systeem. Maar dat kon ik natuurlijk ook op een andere dag doen. Hij vertelde me dat het een goed idee was en dat hij dan nu ook gelijk zou vertrekken. Ik pakte de tram richting het centrum. In de tram checkte ik even mijn make-up, haren en zette ik mijn kleding goed. Gelukkig kleedde ik me goed op het werk. Zoals altijd had ik weer een zwarte pantalon aan met zwarte pumps. Een rode zijden blouse en een blazer. What the hell? Wil ik er gewoon goed uit zien voor het geval hij daar is? Ik schudde die gedachten uit mijn hoofd. Het kantoor was ergens gelegen tussen centraal station en Ijburg. Ik gebruikte mijn navigatie om er naar toe te lopen nadat ik uit de 26 stapte. Ondertussen smste ik Darryl dat ik er bijna was. Op de een of andere manier herkende ik de buurt steeds meer en meer. En dat terwijl ik in dromenland was de vorige keer toen we hiernaartoe reden. Ik zag Darryls auto voor de deur geparkeerd en ja hoor, een van Idriss auto's was daar ook. Ik kreeg alweer kriebels in mijn buik, maar volgens mij waren dat gewoon zenuwen, toch? Ik liep naar binnen en liep de secretaresse voorbij terwijl ik zag dat ze even geshockeerd was dat ik me niet bij haar meldde. Volgens mij probeerde ze me aandacht nog te trekken terwijl ik gewoon zo snel mogelijk naar binnen liep. Ik had schijt aan haar! Met een ruk opende ik de deur open en liep naar binnen. Kloppen daar deed ik niet aan vandaag. Ze schrokken allemaal op toen ik als superman binnen kwam. Behalve Idriss natuurlijk die keek alleen maar gelijk op. Mijn blik zat vast op hem terwijl ik daar in het midden van het kantoor stil stond. 'Euh, sorry.' mompelde ik. Mijn blik nog steeds op hem. Godsamme, het moet verboden zijn om er zo goed uit te zien. Al had ie alleen maar een witte blouse aan, zag ie der zo ontzettend lekker uit. Op dat moment begon ik zelfbewust te raken omdat ik me besefte dat ik de anderen geeneens zag. Darryl stond op en zei dat het niets geeft. Hij had duidelijk een rode kop en hij leek wel een beetje agressief. Wow, heb ik dat bij hem teweeg gebracht. Ik schrok van zijn houding. Of misschien had ik iets belangrijks onderbroken want Idriss zag er een beetje afwezig uit en zelfs Mr Rijkers die nu ook opstond zag er een beetje ondersteboven uit. Toen ik rechts achter Idriss keek zag ik dat er een slanke jongeman van ongeveer 28/29 met krulletjes zat. Hij was best bleek en keek verveeld naar me toe. Idriss volgde mijn blik en vertelde dat ik niet op hem moest letten want dat was zijn beveiliging. Vreemd? Zo'n slanke jonge gozer was zijn beveiliging? Idriss stond daarna als laatste op en vroeg me om plaats te nemen. Voorzichtig liep ik naar de tafel toe en liet me zakken op een stoel precies tegenover Idriss. Ik was een beetje verward, er hing een bepaalde sfeer hier die ik niet begreep. Met zijn allen gingen ze zitten en het was stil. Idriss keek Darryl aan met een ijzeren blik. Alsof ie iets probeerde te zeggen tegen hem. Wacht even, kan het dan waar zijn? 'Oke, laten we dan maar beginnen.' zei Darryl. Of wacht, misschien was dat het gewoon. Misschien probeerde hij Darryl te laten beginnen. Er lagen wat papieren op de tafel en een pen. 'Weet je zeker dat je dit wilt?' zei Darryl tegen me. Wat bedoelde hij hier nou weer mee? Natuurlijk wou ik dit. Dan kan ik uiteindelijk dit hoofdstuk afsluiten. 'Euh, ja heel graag.' probeerde ik tot hem door te dringen. Ik keek naar mr. Rijkers die op dat moment ergens anders naar keek uit ongemak of zo. Ik keek daarna tegenover me waar Idriss zat die een stralende glimlach tevoorschijn toverde. Ik pakte de papieren en geloof me als ik zeg dat het een boek leek. 'Moet ik dit echt allemaal lezen.' vroeg ik aan Darryl. 'Nee, ik heb alles al gecontroleerd en gelezen. Dus ga je gang.' hij pakte de laatste pagina en zette de pen voor me neer waar ik moest tekenen. Ik tekende en legde de pen neer. Langzaam keek ik om me heen en zag Darryls been op en neer bewegen. Ik had de papieren in mijn hand en voelde op dat moment een behoefte om het van start tot einde te lezen. Darryl die naar de tafel keek merkte al op dat ik had getekend en pakte de papieren van me af. Weet je, Darryl ken ik al jaren lang, hij zou niet tegen mij liegen, toch? Hij zou er toch niet voor zorgen dat ik nog meer problemen zou krijgen. 'Wacht.' zei ik. 'Weet je zeker dat alles klopt?' vroeg ik aan Darryl. Darryl draaide zijn hoofd naar me om en legde zijn hand op mijn schouder. 'Natuurlijk, Jannat. Maak je niet druk.' met een absolute kalme uitstraling. Het klonk eerlijk als ik eerlijk moest zijn. Mr. Rijkers leek wel opeens wakker te worden en begon ook te praten. 'Alles is goed nu, de klacht is gevallen.' zei hij met zijn dikke gezicht. Uiteindelijk keek ik naar Idriss met een wenkbrauw omhoog. Hij onderzocht mijn gezicht met een bepaalde blik. 'Was dit het?' vroeg ik hem. Hij knikte zelfverzekerd en gaf me ook nog eens knipoog erbij. 'Oke, als dit alles was, dan ga ik weer terug naar werk.' Ik stond op en Idriss stond ook met me op. Ik reikte naar hem toe en gaf hem een hand. Mmm, stevige handdruk. De anderen bleven zitten. Ik gaf Rijkers een hand die mij een slappe handdruk gaf. Toen legde ik mijn hand op Darryls schouder en vroeg hem of ie ook ging. Hij antwoordde met nee en dat ie nog bepaalde puntjes op de i's moest zetten. Oke, dat was duidelijk. 'Ik spreek je snel, Darryl.' en liep de deur uit. Oke, lag dat aan mij of was dat gewoon raar? Schijt, ik had geen problemen meer, althans dat denk ik. Nu kan ik weer verder met mijn leven doorgaan. Op dat moment kreeg ik een slecht gevoel in mijn maag. Dat betekende dus ook dat ik Idriss niet meer zou zien. Onmiddellijk schudde ik die gedachte uit mijn hoofd en liep naar de tramhalte. Op mijn werk aangekomen keek Alexia me met een opgewonden blik aan. 'ik vertel je alles na werk.' zei ik geruststellend tegen haar. Ik maakte de dossiers aan en verwerkte alles in mijn PC. Ik keek naar mijn agenda op de PC en zag dat mevrouw al Rahmani weer ingepland stond voor deze Donderdag. Maar natuurlijk, dat betekende dus dat ik hem waarschijnlijk weer zou zien. Het was rond 4 uur toen ik klaar was met het papierwerk. Ik liep naar de receptie toe waar Alexia was en wachtte op haar.

  7. #52
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Samen liepen we naar buiten toen ik haar alles vertelde. Zij was dus de allereerste die ik vertelde over mijn date samen met Idriss. Ik vertelde haar zelfs over mijn verdrietige uitbarsting en hoe erg ik me daarvoor schaamde. Ze keek me met grote ogen aan vol medelijden. 'Dat is toch niet erg. Dat kan gebeuren.' Ik had haar natuurlijk niet verteld wat er met mijn vader gebeurd was, maar wel dat ie niet aanwezig was sinds mijn kinderjaren en een bepaalde trauma heb overgehouden aan hem. Ik was haar naar de tramhalte aan het brengen totdat ik me besefte dat ik haar graag voor avond eten zou willen uitnodigen. 'Kom je bij me eten vandaag?' vroeg ik haar. Ik weet niet waarom maar ik voelde me fijn bij haar. Zij was volgens mij de enige die mijn leven geen chaos maakte en het alleen maar makkelijker maakte. 'Zo lief! Natuurlijk kom ik!' zei ze met een grote enthousiasme. Ik onderdrukte een glimlach en bedacht bij mezelf dat ik op zo'n manier haar kon voorstellen aan mijn huisgenoten voor haar verjaardag binnenkort. Ik kon moeilijk haar verjaardag alleen met haar vieren dus dit kwam goed uit. We liepen verder terwijl we bespraken wat er vandaag was gebeurd in het kantoor. Ze zei dat ik Darryl gewoon moest vertrouwen aangezien ik hem al jaren kende en de vriend was van mijn beste vriendin. Thuis aangekomen was het nog leeg aangezien de rest pas om half 7 zou aankomen. Natuurlijk besloot ik weer te koken, zodat het eten gelijk klaar was wanneer ze binnen zouden komen. Ik moest het ook nog goedmaken met Daphne en mijn excuses aanbieden, maar dat zou ik dan later in de avond doen. Alexia besloot me te helpen met de voorbereidingen. Ik had besloten om zalm met rozenval en sjalotjes te maken, en natuurlijk een salade. Daphne en Savannah kwamen eindelijk weer een xtje tegelijk binnen. Daphne had vast en zeker Savannah opgehaald. Met een verbaasde blik keken ze ons aan toen ze binnen kwamen. Misschien waren ze verbaasd omdat ik nooit mensen naar huis toe bracht. Alexia draaide zich om en liep vol zelfvertrouwen naar hun toe en stelde haar zelf voor. 'Dit is mijn collega van werk.' vulde ik aan. 'Ze komt vandaag bij ons eten.' Mijn huisgenoten stelden zichzelf voor aan Alexia waarop ik vertelde dat de aanklacht was gevallen. 'Dit moeten we binnenkort vieren!" zei Savannah opgetogen terwijl ze plaats nam aan tafel. 'Ik heb al een idee voor binnenkort, maak je niet druk.' antwoordde ik haar. De avond verliep te gezellig voor woorden. Alexia heeft een talent om zich te redden in sociale situaties. Ze heeft me meerdere malen bedankt en verteld hoe lekker het eten was. Zij was echt te lief en dat zagen Daphne en Savannah ook. Al met al was het een gezellige avond. Ik had trouwens ook aan Savannah en Daphne in detail verteld wat er precies op de date was gebeurd en vandaag in het kantoor van Rijkers. Het leek alsof alles weer goed was. Daphne's negatieve energie was als sneeuw voor de zon weggesmolten. Het was een van de betere avonden. We waren aan tafel nog aan het napraten toen Savannah op haar horloge keek en vermeldde dat ze naar haar avondschool moest. Alexia vroeg haar of ze de tram zou pakken, waarop Savannah met ja beantwoordde. Samen besloten ze de tram te pakken. Alexia bedankte me nogmaals en de rest voor deze gezellige avond en liep samen met Savannah de deur uit. Daphne en ik waren op dit moment alleen. 'Luister Daphne. Het spijt me dat ik zo tegen je had gesproken Zaterdag.' ik keek haar met een ernstige blik aan. 'Wow, Jannat. Jij biedt je excuses aan?' zei ze lacherig terug. 'Ik meen het, Daphne. Ik had niet zo tegen je moeten praten. Ik begrijp dat je me alleen maar wilde beschermen.' maakte ik af. 'Joh, het geeft niet. Ik was het al vergeten hoor. Trouwens hele leuke meid is die Alexia.' veranderde ze van onderwerp. 'Ik weet.' zei ik met een glimlach 'Ik wil wat voor haar verjaardag doen aangezien ze niemand hier kent.' gaf ik toe. 'Dat lijkt me een geweldig idee.' zei Daphne op een enthousiaste toon. 'Wanneer is ze jarig?' vroeg ze gelijk. Daphne houdt van partyplannen, maar ik wou het niet al te uitbundig maken. '20 mei, dat is volgende week Maandag, maar ik dacht dat we het op Vrijdag of Zaterdagavond zouden kunnen vieren.' zei ik tegen haar. We begonnen met zijn tweeen na te denken wat we zouden kunnen doen voor haar verjaardag. Nadat we bijna de hele avond hebben zitten praten kwamen we uit op Zaterdagavond. Ook zou ik vooral mensen uitnodigen die ik ken, zodat ze wat meerdere mensen kon leren kennen. Ik begon gelijk die avond te bellen naar mensen die ik wou uitnodigen. Ik had zelfs mijn moeder en broertje uitgenodigd. Mijn broertje wou maar als te graag komen. Mijn moeder vroeg of ze haar Surinaamse buurvrouw Aretha kon brengen en zonder twijfel zei ik ja. Hoe meer mensen des te beter. Maar niet al te veel mensen natuurlijk, want het wordt hier gewoon bij ons thuis gegeven. Ik belde Darryl op die een beetje raar aan de telefoon deed en vroeg hem natuurlijk ook om te komen. Hij had daar geen probleem mee aangezien hij altijd wel langskwam op de Zaterdag om Savannah op te halen om samen te gaan eten. Maar deze keer zouden ze gewoon hier blijven. Ik had Savannah gelijk ook gesmst, en die vond het natuurlijk goed. Elise mijn collega dietiste had ik op FB aangesproken en die zou ook komen. Daphne had nog wat meiden uitgenodigd en haar vriend Martin ook. Dit zag er goed uit in mijn mening. Ik kon niet wachten op Zaterdag. Oh ja, bijna vergeten, Alexia moest ook uitgenodigd worden. Ik belde haar op onder het mom van dat het zo gezellig was dat we het wilden herhalen bij ons thuis op Zaterdag maar dat ze uitgaanskleding moest aantrekken aangezien we later nog een drankje zouden doen om te vieren dat de aanklacht is gevallen. Alsof ze wat te doen heeft, dus natuurlijk zei ze volmondig JA!




  8. #53
    MVC Lid

    Reacties
    69
    26-07-2015

    Upppp prachtig geschreven

  9. #54
    MVC Lid

    Reacties
    3
    29-10-2015

    Ik voel dat er veel staat te gebeuren... Spannend!

    Binnenkort weer?

  10. #55
    Bijna Lid

    Reacties
    120
    24-01-2013

    Geweldig verhaal !

    Ben benieuwd wat er gaat gebeuren?!

    Oeppaaa

  11. #56
    MVC Lid

    Reacties
    69
    26-07-2015

    Ik vind je verhaal echt leuk bij elk vervolg word ik nog nieuwsgieriger. Ga gauw verder je doet het super en je zal heus nog veel meer lezers krijgen. Upppp voor jou

  12. #57
    MVC Lid

    Reacties
    6
    04-01-2014

    Meid, je doet het heel goed! Laat ons niet lang wachten!! Upppa

  13. #58
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Welkom nieuwe lezers! Er staat inderdaad veel te gebeuren. Ik ga gelijk verder plaatsen!

    11. Verrassing

    De dagen vlogen voorbij totdat het Donderdag was aangebroken. De dag dat ik Idriss zou zien samen met zijn moeder. Het was een tijdje geleden dat ik haar had gezien. Ik was erg benieuwd naar hoe het met haar ging, ook of ze wist wat haar zoon mij had aangedaan. Na mijn pauze met Alexia was het alweer bijna tijd voor haar komst. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel mijn beste outfit uit de kast had getrokken voor vandaag. Behalve dat zaten mijn make up en haren tiptop in orde. Met een diepe zucht stond ik voor de deur, sloot even mijn ogen en besloot de deur te openen. Alexia had me al opgebeld dat ze er was. Voorzichtig opende ik de deur en daar stond ze dan. Ik keek om haar heen maar zag hem nergens. Teleurgesteld als ik was hoestte ik een lachje op en verwelkomde haar. Naast haar stond een of ander Aziatisch dametje. We liepen met zijn allen naar binnen en vroeg hun om plaats te nemen. In het Arabisch vertelde ze me dat dat 1 van haar assistenten was en dat haar naam Lucy was. Ik gaf haar een hand en gaf ook gelijk een hand aan mevr. Al Rahmani, vertelde haar ook gelijk hoe blij ik was om haar te zien. Ze was gewoon erg aardig en lief. Totaal het tegenovergestelde van andere Marokkaanse vrouwen die ik wel eens eerder heb gehad hier. Ik wou haar erg graag vragen waar haar zoon was maar ik beet op mijn tong. We zaten aan tafel en begonnen alles te bespreken over haar dieet en hoe alles ging. Gelukkig ging alles goed met haar detox, nu was het tijd voor een vaste dieet. Ik had haar nog gewogen en zag dat ze 2 kilo had verloren. Ik was enorm trots op haar, ik vertelde haar dat het goed zou zijn als ze een uurtje per dag zou wandelen, waarop ze ja knikte. Ik wist niet dat dat Aziatisch dametje Arabisch kon spreken en begrijpen totdat mevr. Al Rahmani haar vertelde dat ze de auto alvast kon pakken en dat ze der zo weer zou zijn. Lucy gaf me een hand en liep de deur uit. We waren aan het einde gekomen van onze afspraak dus ik begreep niet waarom zijn moeder hier nog even wou blijven. Niet dat ik het erg vond maar ik was erg nieuwsgierig. Ze zette haar sluier in orde en begon met praten in 't arabisch natuurlijk. 'Ik ben blij dat je mijn diëtiste bent en hoe je met mijn zoon omging.' zei ze uiteindelijk. Huh, ik was verbaasd. Hoe ik met hem omging? Ik had hem in zijn gezicht geslagen in godsnaam! Misschien wist ze dat niet. 'Dank je wel.' beantwoordde ik haar, wist verder niet wat ik moest zeggen. 'Hij is een moeilijke persoon, dat besef ik me maar al te goed. De manier waarop hij soms met mensen omgaat beschaamd me weleens.' zei ze verder. Ik moest echt erg hard lachen om dat, ze was erg serieus, maar ik vond het gewoon grappig. 'Je hebt hem goed aangepakt de vorige x toen we samen hier waren voor het laatst.' zei ze verder, met een serieuze blik. 'Ik wil gewoon mijn excuses aanbieden in zijn plaats.' maakte ze af. Ik keek haar aan vol ongeloof. Het was haar schuld niet! 'Het is niet jouw schuld. Hij weet nu tenminste dat ie hier niet meer aanwezig hoort te zijn.' zei ik voorzichtig, alhoewel ik diep van binnen wenste dat ie toch mee was gekomen... 'Hij heeft het momenteel druk met een bruiloft regelen. Maar zodra hij klaar is met dat kan ik erop rekenen dat ie weer meekomt.' zei ze heel droogjes. Mijn ogen werden groot en mijn hart zakte in. Ging hij trouwen? Of misschien regelde hij de bruiloft voor iemand anders? Nee, dat zou hij nooit doen, denk ik. Hij moest en ging zeker trouwen. Ik kuchte luidskeels, ik moest en zou duidelijkheid hier op moeten krijgen. 'Ben je blij met je aanstaande schoondochter?' vroeg ik met een gebroken stem die ik weer herstelde. 'Ik ken haar geeneens. Hij is erg geheimzinnig met zulke dingen.' en ze schudde haar hoofd uit teleurstelling. 'Maar je moet toch wel blij zijn dat ie gaat trouwen?' vroeg ik haar, en ik zweer je dat het gewoon pijn deed om hierover te praten. 'Aan de ene kant wel, maar ben bang dat dat meisje niet weet wat ze zichzelf aandoet.' zei ze heel open. 'Wat bedoel je daarmee?' vroeg ik haar. 'Hij heeft een goed hart maar hij gedraagt zich soms duivels.' zei ze met verdriet in haar stem. Oh god, dit gesprek ging te diep voor mij. Ik schudde mijn hoofd en vroeg haar waar ze precies bang voor was. 'Ik ben bang dat ze hem en zijn lifestyle niet aan kan.' verklaarde ze. Ik slikte even en keek naar haar lippen. Dezelfde lippen als die van hem, vol en welgevormd. Voorzichtig stond ze op en bedankte ze me voor het luisteren. Ik stond ook op en begeleidde haar naar de deur. Ik liet haar weten dat ze me altijd kon bellen als er wat aan de hand was en bedankte haar voor het komen en wenste haar natuurlijk veel succes met haar dieet en tot de volgende keer.

  14. #59
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Toen ik naar huis, liep ik als een zombie. Ver weg in mijn gedachten. Ben ik nou geplayed door hem? Ja, ik was geplayed. Daar hoefde je geen wetenschapper voor te zijn om dat uit te vogelen. Ongelofelijk was dit. Waarom deed hij zo veel moeite als ie toch al een huwelijkskandidate aan de kant had. Geloof het of niet, maar ik was een beetje jaloers. Betekende dit dat ik voor altijd van hem af zou zijn. Ja, hij zou me niet meer proberen over te halen om met hem te daten. Of je weet maar nooit, misschien is hij de type die het niet erg vindt om vreemd te willen gaan. Ongelofelijk! Thuis aangekomen voelde ik me een beetje depressief en bespeeld. Maar dat hield me niet tegen om avond eten te koken en lekker gezellig te doen. Maar diep van binnen voelde ik me gebroken. Het sloeg nergens op, want hij was niets van mij. Het was gewoon niet eerlijk. Hij had gewoon geen interesse moeten tonen in mij als ie al iemand aan de zijlijn had staan om met hem te trouwen. Jeetje, wat voelde ik me gefrustreerd. Daphne en Savannah merkten niets aangezien ik de laatste tijd sowieso afwezig was en niet zo veel sprak. Behalve natuurlijk op Maandag toen Alexia derbij was, maar dat was een avond om te vieren, aangezien mijn klacht eindelijk was gevallen. Anyway met zijn allen bespraken we het feestje dat we voor Zaterdagavond hadden gepland voor Alexia's verjaardag. Zaterdag ochtend zouden we alles regelen en doen. Savannah vond dit hartstikke leuk aangezien ze weer haar leuke kleding uit haar kast kon trekken. Deze keer wou ik mezelf aankleden en dat liet ik haar ook weten. Het was eindelijk Zaterdag en zelf kon ik niet wachten om een gezellig avondje te hebben met al mijn dierbaren! Alhoewel ik slecht nieuws had gehoord paar dagen geleden, kon me dat niet van mijn stuk afbrengen. Daphne ging de versieringen kopen en Savannah en ik gingen boodschappen doen. We hadden afgesproken dat Daphne ons kwam ophalen met haar auto zodra we klaar waren met boodschappen. Savannah en ik zouden natuurlijk koken, maar we moesten ook nog wat hapjes en drinken kopen. Behalve dat, moest de taart ook nog opgehaald worden. Ik wist dat Alexia van aardbeien en chocola hield. Dus ik had zo'n taart uitgekozen. Jeetje, ik kon niet wachten! Toen we thuis aankwamen rond de 4 uur thuiskwamen gingen we alles doen wat er maar te doen viel. Stofzuigen, glazen en borden pakken, alles in orde zetten en daarna de versieringen ophangen en ballonen opblazen. Op de eettafel kwam de taart met bordjes en vorkjes te staan. Verder hadden we popcorn, olijfjes, tapas en stukjes kaas neergezet. De eettafel was best groot, er pasten 6 mensen eromheen, dus dat was geen probleem. Savannah en ik besloten nasi te maken met kip. Ik had helaas geen cadeautje voor Alexia gehaald, maar dat zou wel op een dag goed komen. Daphne had een cadeaubon gehaald van haar eigen winkel die ze toch met veel korting kreeg. Met die cadeaubon kon ze van alles kopen ter waarde van 50 euro. Savannah had ook niets gehaald maar dat gaf toch niets. Wij besteden namelijk onze hele dag om haar een leuk verjaardagsfeestje te geven. Om maar niet te spreken van alle versieringen, taart, eten en drinken die we hadden gehaald! Toen alles al klaar was, zetten we een muziekje op om de sfeer op te krikken. We keken met zijn allen tevreden naar onze huiskamer. 'Laten we ons klaarmaken! De gasten komen over een uurtje al!..' met een ontzettende haast liepen we naar onze slaapkamers om ons klaar te maken. Tenslotte in mijn kamer pakte ik een lichtblauwe skinny jeans en een perzikkleurige topje die tot mijn dijen kwamen. Dit topje had geen armen maar hij stond me wel damn goed. Ik lakte mijn al mijn nagels met een perzikkleurtje aangezien schoenen toch niet hoefden. Ik krulde mijn haren en ging voluit met make up. Eye liner, nepwimpers (niet dat ik die nodig had), mijn ogen waren ontzettend groot met lange wimpers. Blush op mijn wangen en een huidkleurige lipgloss. Verder spoot ik lolita lempicka (mijn favoriete parfum) op en maakte ik alles af met een paar armbanden en een ketting. Ik was al set and ready, dus ik ging op de bank zitten met mijn laptop om even op het internet te surfen. Daphne en Savannah waren nog niet klaar, obviously.Mijn moeder, nasseer en Aretha waren als eerste aangekomen. Nasseer met zijn zachtaardige karakter voor een 16 jarige was erg onder de indruk van alles. Met grote ogen keek hij om zich heen. Ik kon het niet laten om in zijn wangen te knijpen. Wat was hij toch een schatje. Aretha en mijn moeder namen plaats op de bank terwijl ik Nasseer alles liet zien. 'Lekker! Ik heb nog niet gegeten!' zei hij toen hij de nasi met kip opmerkte. 'Ga je gang.' zei ik en pakte een bord voor hem 'Verwarm het wel in de magnetron.' Maar natuurlijk deed hij dat weer niet. Daphne en Savannah waren eindelijk klaar en kwamen binnen. Wow, just wow. Savannah had een focking goud jurkje aan tot boven haar knieën. Ongelofelijk extravagant, maar het stond haar. Daphne was ook erg extravagant maar zij had een kort broekje aan met een lichtroze kanten korset aan. Ze groetten iedereen en gingen zitten. Iedereen kende elkaar al dus het was niet ongemakkelijk of iets dergelijke. Integendeel het was ontzettend gezellig. Aretha was een volmondige christelijke dame die erg open en grappig was. Vervolgens kwamen Darryl en Martin aan. Alhoewel mijn moeder een moslima was droeg ze geen sluier. Ook had ze er totaal geen problemen mee dat mijn beste vriendinnen een vriendje hadden. Ik was altijd open tegen mijn moeder en vertelde haar heel vaak dat ik niet geïnteresseerd was in liefde. Ze vond het natuurlijk jammer, maar ze kon het wel begrijpen. Darryl kende mijn moeder ook al maar Martin niet. Het leek al op een verjaardagsfeestje maar sommige gasten waren er nog niet en de eregast zou sowieso later komen zodat we haar konden verrassen. Ik weet dat dit misschien erg raar zou zijn voor haar aangezien ze nauwelijks iemand kende. Maar dit was mijn verjaardagscadeautje voor haar. Zo kon ze tenminste mensen leren kennen. Elise kwam vlak na Darryl en Martin aan. Elise kende mijn moeder, broertje en huisgenoten al, maar ze werd wel voorgesteld aan Aretha, Darryl en Martin. Elise was een nette dame, niet te luidruchtig maar altijd professioneel. Beetje bij beetje zag ik haar loskomen toen Aretha een gesprek met haar aanging. Daarna kwamen nog 2 vriendinnen van ons aan. Sarina een Russisch meisje, blond haar en blauwe ogen. Ontzettend lieve meid die bij ons vriendengroepje hoorde. Zij was altijd positief, beleefd en altijd enthousiast om nieuwe dingen te proberen. Aya kwam samen met haar, dat was onze vriendin met een half Nederlands half Marokkaanse afkomst. Zij was erg populair en had een bepaalde uitstraling aan haar waardoor vele mensen geïntimideerd van raakten. Wij natuurlijk niet, want het was onze vriendin en ze wou altijd nieuwe mensen leren kennen. Onze gasten waren compleet dus ik vroeg om hun aandacht.

  15. #60
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    'Attentie, mag ik jullie aandacht even.' Iedereen was stil toen ik vertelde wat er ging gebeuren. 'Alexia is Maandag jarig maar ik heb besloten om haar een feestje te geven vandaag. Ze is hier een paar maanden geleden komen wonen en ze kent niemand. Ze heeft me dus net gesmst dat ze 10 minuten van ons vandaan is. Jullie hoeven niets te doen behalve stil te zijn wanneer ze komt aankloppen. Ik bereid haar alvast voor bij de deur en als ze binnenkomt dan zeggen jullie met zijn allen gefeliciteerd! Vinden jullie dat goed?' ik hoorde een mix van ja, tuurlijk, let's get this started en weet ik veel wat nog meer. Aretha had haar heerlijke garnalenhapjes meegenomen. Mijn moeder had bloemen gekocht, echt wat voor haar. Darryl had haar een Iphone gekocht, tsja hij kon het zich veroorloven en hij was gek op technologie. Meeste mensen hadden een kaartje gehaald, alhoewel ik niet wist wat ze erin konden schrijven. Martin had een topje of iets dergelijke gehaald, op aanraden van Daphne natuurlijk. Elise had parfum voor haar gehaald. Dus in het algeheel leek het echt op een verjaardagsfeestje. Plotseling ging de bel en iedereen was stil. Ik liep naar de deur samen met Savannah en Daphne en nam op. 'Alexia hier!' zei ze met een opgewekte stem. Ik buzzde de deur open en iedereen wachtte in spanning af toen er opeens geklop op de deur was. Voorzichtig opende ik de deur op een kiertje en stapte naar buiten samen met Daphne en Savannah. Alexia had een verbaasde blik op haar gezicht. 'Alexia, ik weet dat je hier een paar maanden geleden bent komen wonen. Ik had gezien dat je bijna jarig was en aangezien je me zo steunde en mijn werk gemakkelijker voor me maakt besloot ik een feestje te organiseren voor je, zodat je wat meerdere mensen zou kunnen leren kennen.' ze kreeg een blos op haar wangen en ze voelde zich volgens mij ongemakkelijk. Daphne en Savannah glimlachten voluit naar haar toen ze naar hun keken. 'ik weet niet wat ik moet zeggen.' zei ze ondersteboven. 'Kom binnen, dit gaat leuk worden, geloof me!' zei Daphne. Alexia kreeg een ontzettende schattige glimlach op haar gezicht en liet haar leiden door Daphne en Savannah die haar aan beiden armen meetrokken naar binnen. Ik liep achter Alexia naar binnen. Eenmaal binnen gestapt hoorden we iedereen zeggen 'Gefeliciteerd!' niet tegelijk natuurlijk. Alexia glimlachte en krabde haar voorhoofd ongemakkelijk. Ik duwde haar naar voren en begon iedereen aan haar voor te stellen. Ze ging er echt zo goed mee om. Eventjes twijfelde ik wel of ik hier goed aan heb gedaan. Iedereen verwelkomde haar hartelijk. Het begon eindelijk te lopen, het was erg lawaaierig. Iedereen ging zo goed met elkaar om en sprak met elkaar. Daphne en Nasseer moesten natuurlijk weer gaan gamen en iedereen had het ontzettend gezellig. Alexia was op dit moment met Elise en Sarina aan het praten. Niemand had haar nog zijn/haar cadeautje gegeven, dat kwam later wel. 'Mensen, het buffet is geopend, schroom niet om te pakken wat je wilt, maar raak de taart nog niet aan!' zei ik hardop, alhoewel sommige mensen nog doorspraken wist ik wel zeker dat ze me hadden gehoord. Iedereen at, dronk en lachte. Ik was erg tevreden vooral toen Alexia me nog een knipoog gaf vanuit de bank. Ik fungeerde vooral als gastvrouw en zorgde ervoor dat alles aangevuld werd. Verder besloten Darryl en Martin ook tegen mijn broertje te gamen, en dat was ontzettend grappig om te zien hoe volwassen mannen het niet van hem konden winnen en competitief werden. Daphne won meestal altijd van Nasseer, maar zij was dan ook een gamefreak. Het was bijna tijd voor de taart en cadeautjes, tot de bel opeens ging. Iedereen stopte met wat ze aan het doen waren en keken mij aan. 'Ik heb verder niemand uitgenodigd hoor.' zei ik verward tegen iedereen terwijl mijn blik eindelijk op Alexia gericht was. Darryl stond opeens op en zei dat het waarschijnlijk voor hem was. Iedereen ging gelijk verder met wat ze aan het doen waren, inclusief ik. Verder lette ik er niet op. Darryl was een drukke man, dus misschien moest hij gewoon iets regelen. Ik bukte om de kaasbroodjes uit de oven te halen toen Savannah opeens met me meebukte en zei: 'Jannat, niet in paniek raken.' ik stond op en zij stond ook met me op. 'Hoezo?' vroeg ik haar toen het geluid in de huiskamer zachter werd. Ik hoorde voornamelijk mijn moeder en Aretha praten, maar voor de rest was het nogal stil. Ik keek de huiskamer verder in, wat op zich niet moeilijk was aangezien ik in een open keuken stond. Ja hoor, wie zag ik daar met Darryl? Je mag drie keer raden. Het was Idriss. Alexia keek met wijdgesperde ogen naar me toe en ik schudde me hoofd heel sloom. Alsof we een telepathisch gesprek hadden en zij mij vroeg of ik hier wat van afwist. Darryl stelde iedereen aan Idriss voor en ik kon het niet geloven. Savannah had een rode kop en keek hem ontzettend kwaad aan. Daphne reageerde gewoon droog toen ze hem een hand gaf. 'Dit is Jannats moeder, en dat is haar broertje.' zei Darryl terwijl hij naar hun wees. Idriss pakte mijn moeders hand en kuste het. 'Je bent net zo mooi als je dochter.' mijn moeder bedankte hem en zei dat ze zich vereerd voelde. Onmiddellijk keek ze me met een waarschuwende blik aan van who the fuck is deze gozer? Op de achtergrond hoorde ik Aretha iets zeggen in de tran van: "Damn boy, je bent sweety." Ik stond op dat moment nog bevroren met kaasbroodjes in mijn handen. Savannah was ook bevroren terwijl haar woedende blik op Darryls gezicht gericht was. Aya liep flirtend naar Idriss toe en stelde haar zelf voor aan hem. Op dat moment was iedereen weer begonnen met praten en lachen. Nasseer was niet gestopt met gamen tegen Martin. 'Hoi, ik ben Aya. De leukste persoon die jij ooit zult onmoeten.' zei ze arrogant met haar hand in de zijne. Ik begon weer te bewegen toen ik Savannah naar Darryl zag lopen. Even moest ik lachen om Aya's praatjes, typisch haar woorden en gedrag. 'Aangenaam, Idriss. En dat betwijfel ik.' beantwoordde Idriss haar. Op dat moment liep ik naar hem toe. 'De allerleukste persoon komt nu naar me toe.' zei hij verder toen ik een paar stappen verwijderd was hem.