Steeds vaker kwam ik Mo tegen als ik Chafik naar training bracht. Ik zat aan de kant en dacht vaak aan Chahid. Hij was altijd in mijn hoofd en ik bedacht wat ik had kunnen doen om hem bij me te houden. Misschien moest ik de politie jaren geleden niet inschakelen, maar ik was zo bang voor hem. Chafik kwam met Mo aangelopen. ‘Gaat het’ vroeg hij. Ik knikte en keek weg. ‘Chafik heeft deze maand wat wedstrijden’ begon hij. Ik kreeg weer uitleg over voeding en slaap. Ik knikte en keek alleen Chafik aan. ‘Komt je vader ook kijken’ vroeg Mo aan Chafik. ‘Ik heb geen vader’ zei Chafik zacht. ‘Kom we gaan’ zei ik snel tegen Chafik. Mijn hart stond in brand, ik wilde dat ik mijn kinderen alles kon geven maar dat was me niet gelukt. Chafik huilde heel hard in de auto om zijn vader. ‘Ik wil papa zien’ schreeuwde hij. Ik troostte hem en vertelde dat ik me best ging doen.
‘Ik hoorde Chafik die keer huilen op de parkeerplek’ zei Mo toen ik net wilde lopen naar de tribune. ‘Ja’ zei ik beschaamd. ‘Ik ben je niet vergeten, maar er was toch iets met je gezin’ zei hij zacht. ‘Ik praat daar niet over’ zei ik en liep weg. Ik wilde dat Chahid hier met zijn kind was en niet ik. Het was donker en koud en er waren alleen vaders. Vrouwen waren nu lekker thuis aan het koken voor hun gezin en mij was dat niet gelukt. Ik liep na de training naar het veld. Chafik zat triest op het gras. Ik vroeg hem wat er was en hij keek me met betraande ogen aan. Hand in hand liepen we naar de auto, hij miste zijn vader. ‘Iedereen zijn vader is er, waar is mijn vader’ schreeuwde hij. Ik belde die avond met Halima. ‘Kan ik niet een regeling treffen dat hij zijn kinderen onder toezicht ziet’ vroeg ik haar. Ze ging voor me informeren, gezien alle problemen zou dat heel moeilijk worden. Het verdriet van Chafik maakte me gek, Chaima was wel sterk maar me zoontje niet. Cherine en Chakir gingen ook met hun broertje praten en vonden het moeilijk. Chakir probeerde vaak naar Nederland te komen om een vaderrol te vervullen voor zijn broertje. Ik deed me best om Chafik te verblijden.
Op voetbal ging het na een tijdje goed en hij kreeg een opleiding bij een topclub. Weer moest ik naar Amsterdam rijden, maar hij was heel enthousiast en vond het leuk. ‘Lukt het wel zo vaak heen en weer’ zei Mo toen ik voor de tweede keer per week bij de club in Amsterdam was. ‘Ja hoor’ zei ik. Mo was prima en had niks meer gezegd na die laatste keer. Hij bleek in Amsterdam te wonen en trainde Chafik daar. Halima kwam ik tegen op de voetbalclub en Mo bleek haar broertje te zijn. Ik kreeg het nog warmer en hield me stil.
‘Jij bent dus Esma’ zei Mo na wat weken. Ik zei niks en keek voor me uit. ‘Ik vind het erg vervelend voor je wat er allemaal gebeurd is’ zei hij. Verveeld keek ik voor me uit. ‘Laat je niet gek maken. Je bent een goede moeder als ik zie hoeveel je doet voor Chafik’ zei hij. Ik was stil en voelde tranen in mijn ogen prikken. ‘Ik heb je altijd bijzonder gevonden en nu al helemaal’ zei hij. ‘Ik wil er niet over praten, laat me met rust’ zei ik. Het deed me zoveel pijn als ik wist hoeveel mensen van mijn ellende wisten. ‘Ik ben er voor je en wie weet wat de toekomst brengt’ zei hij serieus. ‘Ik ben getrouwd en heb vier kinderen, laat me met rust’ zei ik.
Aan Halima had ik gevraagd wat ze allemaal had verteldl aan hem. Ze zei dat hij van jaren terug algemeen wist wat er tussen mij en chahid was gebeurd. voordat ik naar een alleenstaande moeder opvang ging, bleef ik een nacht bij haar moeder slapen. Ik had hem niet gezien, maar achteraf hoorde hij dat er een vrouw met twee kinderen ondergedoken waren bij hun. ’Sorry dat dit zo uitpakt’ zei ze. ‘Ik wil geen problemen, zeg dat hij me niet over mijn prive moet spreken’ zei ik. Ik besloot niks te zeggen over dat ik hem in Parijs had gezien.
Mo had een keer zijn excuses aangeboden en sprak me daarna nooit meer op de training. Chafik was een uitblinker en iedereen op de club was blij met hem. Na een wedstrijd stond Chafik met Mo en de manager van de club. ‘Waarom komt zijn vader niet kijken’ vroeg hij. ‘Die is niet meer in beeld’ zei ik en seinde dat we weg gingen. Chafik liep mee en was gelukkig niet triest.
Manal kwam ik een keer tegen in het winkelcentrum en ze draaide zich meteen om. Chaima wilde haar groeten maar ze werd genegeerd. Ik weet niet waarom mijn kinderen hierin werden betrokken. Ik was vooral bezig met Chafik en Chaima en niemand anders. Mo was aardig en deed veel voor Chafik. Hij liet hem lachen en steunde hem goed bij trainingen. Als ze op kamp gingen was dat ook goed geregeld. Ik was blij voor Chafik omdat ie zo zijn vader vergat. Er was namelijk iemand die hem complimenten gaf en steunde in sport. Al snel kwam er een aanbod uit het buitenland voor hem, maar dat sloeg ik af. Mijn gezin wilde ik hier dichtbij me hebben. Mo liet mij zelfs een keer lachen over iets. Hij was heel aardig, beleefd en kalm.
Op een dag kwam Cherine thuis met wat documenten. Chahid was van me gescheiden in Marokko. Ik nam het aan en bleef stil. Ik voelde me waardeloos en eenzaam. Hij wilde mij ook niet meer. Het was even moeilijk voor mij en dat merkte ik in de nachten waar ik uren bleef huilen om hem.
Chafik miste een training daardoor omdat ik me erg had verslapen. Ik reed snel naar Amsterdam en vroeg of hij niet snel met een andere groep kon trainen. Mo zij van niet en dus had ik niets voor niets gehaast. ‘Gaat het’ vroeg hij me toen ik even alleen stond. Ik knikte en keek weg. ‘Heb je gehuild’ vroeg hij. ’Nee, had wat in me oog’ loog ik. ‘Kom Chafik’ zei ik en liep naar de auto.
‘Gaat het mama’ vroeg Cherine toen ze een keer langs kwam. Ik zei van wel en probeerde een lach op te zetten. ‘Het is echt goed zo’ loog ik. Ik vertelde dat ik zo goed leefde en dat Chahid nu ook zijn rust had waarschijnlijk. ‘Ik wil er niet over praten’ zei ik omdat ik hem wilde vergeten. In me eentje maakte ik iets van mijn leven. Ik voelde me wel eenzaam en had liefdesverdriet omdat ik altijd had geloofd dat we samen oud zouden worden.
Met Mo kreeg ik een klik zonder dat we elkaar prive spraken. Hij was heel toegankelijk en ik voelde iets. We keken elkaar vaak aan en ik wilde dit niet voelen voor een ander dan Chahid. Dan voelde ik me schuldig. Mo belde me een keer over Chafik die ziek naar huis was gegaan. Het was een kort gesprek, maar wel leuk. Hij vroeg me hoe het met me ging. Ik zei goed.
Bij de training keek ik hem niet aan en wilde ik niets op me afroepen. ‘Heb je zin om elkaar te leren kennen’ zei hij toen het seizoen pauze had. Ik bloosde en keek weg. ‘Ik heb vier kinderen’ zei ik zacht. ‘Ik wil met je trouwen, geven wat niemand je heeft gegeven: een gelukkig huwelijk’ zei hij. Ik geloofde hem niet, wie wilde nou een vrouw met 4 kinderen en ik was 45. ’Liefde is niet voor mij weggelegd. Ik ben al 45 jaar en heb zelfs kleinkinderen’ zei ik. Hij keek met grote ogen. ‘Ik wil jou al jaren, zonder dat ik je kende voelde ik al iets’ zei hij. ’Helaas het kan niks worden’ zei ik en liep weg. Welke familie zou mij accepteren, daarnaast zou Chahid me doden en de kinderen zouden het niet willen. Ik voelde iets voor Mo wat ik nooit eerder heb gevoeld. Maar ik dacht aan alle ellende en wist dat het niet zou kunnen.
Op een dag belde Mo mij heel serieus over zijn voorstel. ‘Ik wil niet, als je me niet met rust laat ben jij je baan kwijt’ zei ik. ’Ik ben gek op je en het wordt alleen maar meer. Ik wil je gelukkig maken’ smeekte hij. Op de training ontweek ik hem maar voor een activiteitendag kon dat niet. We spraken over van alles en mijn hobby’s en wat ik leuk vond om te doen. Nooit vroeg Chahid mij of ik hobby’s had of wat ik een leuke bezigheid vond. Mo was echt lief en spontaan. Ik werd gehecht aan hem en meer. Hij was heel anders en relaxed. Ik kreeg kriebels in me buik van hem en hij gaf me een gerust gevoel. Ik was eindelijk niet bang en kreeg geen klappen. Hij bleef op afstand en respecteerde me. ‘Mijn kinderen gaan dit niet willen’ zei ik toen we voelde dat we voor elkaar wilden gaan. ‘Ik hou van je’ zei hij en bekeek me. We waren in een cafe ver van de stad en hij bedacht hoe we verder konden gaan. Hij wist van de hel waarin ik had geleefd. Van Mo kreeg ik bij het afscheid een kus. Ik kon het niet geloven dat een andere man dan Chahid mij zoende en me blij maakte. Ik was echt verward en ging snel naar huis.