1. #136
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Steeds vaker kwam ik Mo tegen als ik Chafik naar training bracht. Ik zat aan de kant en dacht vaak aan Chahid. Hij was altijd in mijn hoofd en ik bedacht wat ik had kunnen doen om hem bij me te houden. Misschien moest ik de politie jaren geleden niet inschakelen, maar ik was zo bang voor hem. Chafik kwam met Mo aangelopen. ‘Gaat het’ vroeg hij. Ik knikte en keek weg. ‘Chafik heeft deze maand wat wedstrijden’ begon hij. Ik kreeg weer uitleg over voeding en slaap. Ik knikte en keek alleen Chafik aan. ‘Komt je vader ook kijken’ vroeg Mo aan Chafik. ‘Ik heb geen vader’ zei Chafik zacht. ‘Kom we gaan’ zei ik snel tegen Chafik. Mijn hart stond in brand, ik wilde dat ik mijn kinderen alles kon geven maar dat was me niet gelukt. Chafik huilde heel hard in de auto om zijn vader. ‘Ik wil papa zien’ schreeuwde hij. Ik troostte hem en vertelde dat ik me best ging doen.

    ‘Ik hoorde Chafik die keer huilen op de parkeerplek’ zei Mo toen ik net wilde lopen naar de tribune. ‘Ja’ zei ik beschaamd. ‘Ik ben je niet vergeten, maar er was toch iets met je gezin’ zei hij zacht. ‘Ik praat daar niet over’ zei ik en liep weg. Ik wilde dat Chahid hier met zijn kind was en niet ik. Het was donker en koud en er waren alleen vaders. Vrouwen waren nu lekker thuis aan het koken voor hun gezin en mij was dat niet gelukt. Ik liep na de training naar het veld. Chafik zat triest op het gras. Ik vroeg hem wat er was en hij keek me met betraande ogen aan. Hand in hand liepen we naar de auto, hij miste zijn vader. ‘Iedereen zijn vader is er, waar is mijn vader’ schreeuwde hij. Ik belde die avond met Halima. ‘Kan ik niet een regeling treffen dat hij zijn kinderen onder toezicht ziet’ vroeg ik haar. Ze ging voor me informeren, gezien alle problemen zou dat heel moeilijk worden. Het verdriet van Chafik maakte me gek, Chaima was wel sterk maar me zoontje niet. Cherine en Chakir gingen ook met hun broertje praten en vonden het moeilijk. Chakir probeerde vaak naar Nederland te komen om een vaderrol te vervullen voor zijn broertje. Ik deed me best om Chafik te verblijden.

    Op voetbal ging het na een tijdje goed en hij kreeg een opleiding bij een topclub. Weer moest ik naar Amsterdam rijden, maar hij was heel enthousiast en vond het leuk. ‘Lukt het wel zo vaak heen en weer’ zei Mo toen ik voor de tweede keer per week bij de club in Amsterdam was. ‘Ja hoor’ zei ik. Mo was prima en had niks meer gezegd na die laatste keer. Hij bleek in Amsterdam te wonen en trainde Chafik daar. Halima kwam ik tegen op de voetbalclub en Mo bleek haar broertje te zijn. Ik kreeg het nog warmer en hield me stil.

    ‘Jij bent dus Esma’ zei Mo na wat weken. Ik zei niks en keek voor me uit. ‘Ik vind het erg vervelend voor je wat er allemaal gebeurd is’ zei hij. Verveeld keek ik voor me uit. ‘Laat je niet gek maken. Je bent een goede moeder als ik zie hoeveel je doet voor Chafik’ zei hij. Ik was stil en voelde tranen in mijn ogen prikken. ‘Ik heb je altijd bijzonder gevonden en nu al helemaal’ zei hij. ‘Ik wil er niet over praten, laat me met rust’ zei ik. Het deed me zoveel pijn als ik wist hoeveel mensen van mijn ellende wisten. ‘Ik ben er voor je en wie weet wat de toekomst brengt’ zei hij serieus. ‘Ik ben getrouwd en heb vier kinderen, laat me met rust’ zei ik.

    Aan Halima had ik gevraagd wat ze allemaal had verteldl aan hem. Ze zei dat hij van jaren terug algemeen wist wat er tussen mij en chahid was gebeurd. voordat ik naar een alleenstaande moeder opvang ging, bleef ik een nacht bij haar moeder slapen. Ik had hem niet gezien, maar achteraf hoorde hij dat er een vrouw met twee kinderen ondergedoken waren bij hun. ’Sorry dat dit zo uitpakt’ zei ze. ‘Ik wil geen problemen, zeg dat hij me niet over mijn prive moet spreken’ zei ik. Ik besloot niks te zeggen over dat ik hem in Parijs had gezien.

    Mo had een keer zijn excuses aangeboden en sprak me daarna nooit meer op de training. Chafik was een uitblinker en iedereen op de club was blij met hem. Na een wedstrijd stond Chafik met Mo en de manager van de club. ‘Waarom komt zijn vader niet kijken’ vroeg hij. ‘Die is niet meer in beeld’ zei ik en seinde dat we weg gingen. Chafik liep mee en was gelukkig niet triest.


    Manal kwam ik een keer tegen in het winkelcentrum en ze draaide zich meteen om. Chaima wilde haar groeten maar ze werd genegeerd. Ik weet niet waarom mijn kinderen hierin werden betrokken. Ik was vooral bezig met Chafik en Chaima en niemand anders. Mo was aardig en deed veel voor Chafik. Hij liet hem lachen en steunde hem goed bij trainingen. Als ze op kamp gingen was dat ook goed geregeld. Ik was blij voor Chafik omdat ie zo zijn vader vergat. Er was namelijk iemand die hem complimenten gaf en steunde in sport. Al snel kwam er een aanbod uit het buitenland voor hem, maar dat sloeg ik af. Mijn gezin wilde ik hier dichtbij me hebben. Mo liet mij zelfs een keer lachen over iets. Hij was heel aardig, beleefd en kalm.

    Op een dag kwam Cherine thuis met wat documenten. Chahid was van me gescheiden in Marokko. Ik nam het aan en bleef stil. Ik voelde me waardeloos en eenzaam. Hij wilde mij ook niet meer. Het was even moeilijk voor mij en dat merkte ik in de nachten waar ik uren bleef huilen om hem.

    Chafik miste een training daardoor omdat ik me erg had verslapen. Ik reed snel naar Amsterdam en vroeg of hij niet snel met een andere groep kon trainen. Mo zij van niet en dus had ik niets voor niets gehaast. ‘Gaat het’ vroeg hij me toen ik even alleen stond. Ik knikte en keek weg. ‘Heb je gehuild’ vroeg hij. ’Nee, had wat in me oog’ loog ik. ‘Kom Chafik’ zei ik en liep naar de auto.

    ‘Gaat het mama’ vroeg Cherine toen ze een keer langs kwam. Ik zei van wel en probeerde een lach op te zetten. ‘Het is echt goed zo’ loog ik. Ik vertelde dat ik zo goed leefde en dat Chahid nu ook zijn rust had waarschijnlijk. ‘Ik wil er niet over praten’ zei ik omdat ik hem wilde vergeten. In me eentje maakte ik iets van mijn leven. Ik voelde me wel eenzaam en had liefdesverdriet omdat ik altijd had geloofd dat we samen oud zouden worden.

    Met Mo kreeg ik een klik zonder dat we elkaar prive spraken. Hij was heel toegankelijk en ik voelde iets. We keken elkaar vaak aan en ik wilde dit niet voelen voor een ander dan Chahid. Dan voelde ik me schuldig. Mo belde me een keer over Chafik die ziek naar huis was gegaan. Het was een kort gesprek, maar wel leuk. Hij vroeg me hoe het met me ging. Ik zei goed.

    Bij de training keek ik hem niet aan en wilde ik niets op me afroepen. ‘Heb je zin om elkaar te leren kennen’ zei hij toen het seizoen pauze had. Ik bloosde en keek weg. ‘Ik heb vier kinderen’ zei ik zacht. ‘Ik wil met je trouwen, geven wat niemand je heeft gegeven: een gelukkig huwelijk’ zei hij. Ik geloofde hem niet, wie wilde nou een vrouw met 4 kinderen en ik was 45. ’Liefde is niet voor mij weggelegd. Ik ben al 45 jaar en heb zelfs kleinkinderen’ zei ik. Hij keek met grote ogen. ‘Ik wil jou al jaren, zonder dat ik je kende voelde ik al iets’ zei hij. ’Helaas het kan niks worden’ zei ik en liep weg. Welke familie zou mij accepteren, daarnaast zou Chahid me doden en de kinderen zouden het niet willen. Ik voelde iets voor Mo wat ik nooit eerder heb gevoeld. Maar ik dacht aan alle ellende en wist dat het niet zou kunnen.

    Op een dag belde Mo mij heel serieus over zijn voorstel. ‘Ik wil niet, als je me niet met rust laat ben jij je baan kwijt’ zei ik. ’Ik ben gek op je en het wordt alleen maar meer. Ik wil je gelukkig maken’ smeekte hij. Op de training ontweek ik hem maar voor een activiteitendag kon dat niet. We spraken over van alles en mijn hobby’s en wat ik leuk vond om te doen. Nooit vroeg Chahid mij of ik hobby’s had of wat ik een leuke bezigheid vond. Mo was echt lief en spontaan. Ik werd gehecht aan hem en meer. Hij was heel anders en relaxed. Ik kreeg kriebels in me buik van hem en hij gaf me een gerust gevoel. Ik was eindelijk niet bang en kreeg geen klappen. Hij bleef op afstand en respecteerde me. ‘Mijn kinderen gaan dit niet willen’ zei ik toen we voelde dat we voor elkaar wilden gaan. ‘Ik hou van je’ zei hij en bekeek me. We waren in een cafe ver van de stad en hij bedacht hoe we verder konden gaan. Hij wist van de hel waarin ik had geleefd. Van Mo kreeg ik bij het afscheid een kus. Ik kon het niet geloven dat een andere man dan Chahid mij zoende en me blij maakte. Ik was echt verward en ging snel naar huis.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  2. #137
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010



    Ik kwam thuis paniekerig aan en blokkeerde Mo's nummer. Ik was bang en dacht alleen aan Chahid. Ik vroeg me af of dit kon en of het niet fout was. Die avond kwamen Chakir en Cherine langs. Het was een gespannen sfeertje net als altijd. In de keuken vroeg Cherine of het met me ging. Ze was altijd heel bezorgd en ik voelde haar pijn. 'Ja' zei ik en keek haar snel aan. 'Ik droom zo slecht over je laatste tijd' zei ze zachtjes. 'Het gaat goed' zei ik, mijn kinderen wilde ik niet verwarren. Ik had alles al goed verpest bij ze. 'Ik wil in hoger beroep voor je gaan, als je papa nog wil zien' zei ze lief. 'Nee, ik wil geen problemen. Cherine, laat mijn zaken met rust' fluisterde ik. Ze wist niet eens een kwart van de waarheid over haar vader. 'Jullie horen bij elkaar. Ik word gek mama' zei ze zacht. 'Hij heeft genoeg kansen gehad en ik wil me rust' zei ik. 'Het ging toch goed' zei ze vragend. 'Schat, laat mijn zaken met rust. Ik heb alles gedaan wat kon' zei ik.

    Chakir deed kortaf tegen me en ik wist niet waarom. Mijn kinderen leken geen respect voor me te hebben. Het was alsof hun vader een heel raar beeld over me gaf aan hun. Ik wilde geen ruzie en liet het maar. Ook Cherine bleef maar smeken om alsnog het te proberen met haar vader. 'Je gaat jezelf gek maken, laat het allemaal zo' zei ik tegen haar. 'Nee, jullie horen bij elkaar' huilde ze. Cherine wist niet van de mishandelingen in details, al het vreemdgaan en zelfs met me zusje en de verkrachting. 'Ik wil alles doen om jullie samen te brengen' zei ze.

    Op voetbal was Mo verbaasd omdat ik hem negeerde. Het was niet geschikt om een man te leren kennen dus nam ik afstand. Ik schaamde me voor alles en al helemaal die kus. 'Wat is er' vroeg Mo toen ik op de tribune zat en naar Chafik keek. 'Sorry voor die kus' zei hij daarna. 'Laat me met rust' zei ik. Hij knikte en liep weg.

    Chakir kwam weer thuis voor een tijdje en ik voelde zo een nare sfeer. Hij was gelukkig druk bezig met zijn carrière en deed veel met Chafik. Hij keek me niet aan en deed heel kortaf. Het was exact Chahid. Kortaf, boos en gespannen. Geen een keer vroeg hij me hoe het ging of wilde hij een gesprek. Hij klaagde over van alles in het huis en meer. 'Ik snap wel waarom hij je sloeg' zei hij toen ik het eten had opgedient, Chakir vond het niet lekker. Ik was stil en bekeek me zoon. Chafik en Chaima keken mij aan en ik voelde me hart branden. 'Ik haat jou' zei Chakir de volgende dag toen ik hem vroeg wat er was. 'Jij hebt mijn vader kapot gemaakt' zei hij. 'Je krijgt geen een cent meer' riep hij en ging weg. Ook Cherine deed raar. Ze gaf een verjaardagsfeestje voor haar dochter en nodigde mij niet uit. Chaima had ze onder het mom van 'boodschappen doen'
    opgepikt en ik bleef thuis. Ik was verbaasd en binnen een paar maanden hadden mijn oudste kinderen het contact verbroken.

    Ik leefde net als altijd alleen. Ik deed me plichten als moeder en meer niet. Niemand sprak ik of wat dan ook. Halima had haar leven en we hadden niet echt contact, Manal had me ook gedumpt zonder reden. Ik voelde me waardeloos omdat ook mijn twee kinderen geen contact met me wilde. Alles leek mis te gaan. Simpele dingen gingen fout, de auto opstarten, huishouden enzo. Chaima was extreem lief en ik merkte dat ze me meer wilde vragen. 'Ik zie papa over 5 jaar' zei ze met een stralend gezicht. Ik knikte en streelde haar rug. Ik had pijn en wilde dat het anders was. 'Ik maak elke week iets voor hem' zei ze en liet me haar knutselboekje zien. Ik was trots op haar en voelde de tranen prikken in mijn ogen.

    Als vaak bracht ik Chafik naar training. Ik ging tussendoor boodschappen doen. Het was een risico in Adam omdat ik iemand van zijn familie kon tegen komen maar het was niet anders. Alsof het niet erger kon kwam ik Charifa tegen. In de parkeergarage duwde ze me hard tegen me auto en mijn boodschappen schopte ze om. 'Voor je grote bek' zei ze en spuugde op me. Trillend stond ik op en ruimde ik alle spullen op. Ze was met een andere vrouw en liep lachend weg. Ik was extreem verward en snikte zachtjes. Mensen kwamen me helpen en vroegen of ze politie moesten bellen. Ik zei van niet en reed snel weg. Op een afgelegen plek huilde ik alles uit. Ik was zo verward en bang. Mijn wang had een wond en me handen waren vuurrood van de val.

    Na drie kwartier moest ik Chafik ophalen. Snel had ik de wond schoongemaakt en trok ik mijn trui over mijn handen. Hij stond nog te praten met vriendjes en ik bleef op hem wachten. Mijn gedachten waren bij Chahid en ik wilde dat alles normaal was gebleven. Mo stond opeens naast me en vroeg me naar de wond op me gezicht. 'Niks' zei ik kortaf. 'Heeft hij je geslagen' vroeg hij bezorgd. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en voelde tranen prikken. Ik was zo gebroken en schudde mijn hoofd. Chafik roepen kon niet omdat me woorden niet uitgesproken konden worden door de tranen. Ik liep naar de auto en zou daar wachten op Chafik. 'Wie heeft je dit aangedaan' zei Mo en liep achter me aan. Ik keek weg en probeerde de auto open te doen. 'Wie' zei hij en hield me hand vast. 'Niks laat me' zei ik. Hoe moest ik uitleggen dat Chahids zus me zo heeft toegetakeld. 'Hij was het niet' zei ik in ieder geval. 'Je moet dit niet laten gebeuren Esma, je verdient dit niet' zei hij toen ik snel uitlegde wie dit had gedaan. Ik haalde mijn schouders op. We keken elkaar lang aan en ik voelde zo veel pijn en verdriet. Niemand op de wereld kon me helpen of bijstaan. 'Ik wil je niet zo zien' zei hij en streelde mijn wang. De tranen prikte in mijn ogen en mijn hart deed pijn. 'Ik wil met je trouwen en je echt gelukkig maken, ik speel niet met je' zei hij. 'Het gaat nooit lukken, mijn kinderen zullen het niet accepteren' zei ik. 'We kunnen erover praten Esma' zei Mo, als hij me naam noemde kreeg ik kippenvel. 'Ik wil niet' zei ik. Ik dacht aan alle ellende en die verkrachting. Welke man wil mij nou? Ik heb geen eens ouders. 'Ik ga je helpen met alles' zei hij. Chafik kwam aangelopen en Mo liep naar achter. Ik reed direct naar huis.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  3. #138
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010




    Ik verdiepte me steeds meer in het geloof. Ik deed smeekbedes voor rust en dat mijn kinderen me vergeven voor alle ellende. Het was rustgevend en ik hoopte dat het ooit goed zou gaan. Mijn leven was een rommeltje en ik kon er met niemand over praten, maar ik had Chafik en Chaima die er wel waren. Cherine en Chakir kwamen nog steeds niet langs en belde me niet terug.

    Mo heeft me met rust gelaten. Ik zou willen om gelukkig te worden, maar het kon niet. Me kinderen waren oud, ik had zelfs kleinkinderen en alle problemen waren moeilijk.




    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  4. #139
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    wauw ik moest gewoon huilen, mijn hart breekt als ik denk aan wat je allemaal mee hebt gemaakt en doorgaat
    Niet opgeven schat waarheid zal ooit boven water komen en dan zullen je oudste kinderen die ook weten

  5. #140
    MVC Lid

    Reacties
    118
    21-12-2012

    Uppp

    Verstuurd vanaf mijn SM-G925F met Tapatalk
    Mommy♥

  6. #141
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010



    Ik werd al snel weer eenzaam en depressief. De klappen van Charifa kon ik niet vergeten. Voor de kinderen hield ik vol en niks meer. De oudste kinderen deden geen best om me te zien en negeerden mij volkomen. Ik bad heel veel en wilde alleen mijn rust. Het deed me pijn als mijn kinderen mij zo behandelde. Ze moesten weten wat ik allemaal wel niet heb gedaan voor hun geluk en veiligheid.

    Op een dag belde Chahids broer mij, hij wilde kijken hoe het met me ging. Samen met zijn vrouw zag ik hem in een winkelcentrum. Gelukkig met elkaar na jaren zaten zij naast elkaar. Ik voelde me heel eenzaam en kon het niet verbergen. 'Het gaat niet goed he' zei hij. Ik schudde mijn hoofd en keek naar de tafel. Hij vroeg naar de wond op me wang en ik probeerde eerst te liegen, maar daarna gaf ik toe wie het had gedaan. Hij was zichtbaar boos op zijn zusje en jammerde hardop. Zijn vrouw vroeg wat ik allemaal deed in me leven. Ik had haar jaren niet gezien of gesproken. 'Gewoon met de jonge kinderen' zei ik neutraal. Chahids broer wist dat de oudere kinderen geen contact meer met me wilde. Hij vroeg of Chahid me nog had geprobeerd te bereiken. 'Nee' zei ik zacht. Hij vertelde dat hij hem niet vaak zag maar wel sprak. Ik knikte en keek hem aan. 'Let op je gezondheid' zei hij aardig. Ik mocht hem en zijn vrouw altijd bellen als ik hulp nodig had. Dat zou ik nooit doen maar ik bedankte ze. Gebroken liep ik naar de auto. Ik wou dat ik net als hun ook een goed huwelijk en leven had. 'Esma, je weet dat ik iets voor je kan regelen als je Chahid wil zien' zei Ismael toen ik net wilde instappen. 'Hij is van me gescheiden, dus hoeft het niet' zei ik. Verbaasd keek hij me aan. 'Niet hoor, wanneer dan' zei hij geschrokken. 'Ik heb papieren gehad. Ik hoef hem niet meer te zien' zei ik definitief.

    Iemand die mij zo makkelijk dumpt wil mij niet. Ik wilde niks of niemand meer in mijn leven en werd gewoon boos en woedend. Bij de kinderen hield ik me in maar als ik alleen was kon ik niet stoppen met huilen. Ik wilde gewoon mijn ouders, mijn man en kinderen. Ik was moe van dit ritme met ellende. Ik liep weer met Chafik naar het veld waar hij training had. Ik zat er weer en hield me als altijd afzijdig. Soms kwamen mensen me vragen hoe het met Chakir ging en dat ze fan waren. Ik leefde totaal niet met het idee dat mijn zoon een grote ster was, het maakte mij niet uit. Hij wilde mij niet als moeder en dat deed pijn. Mo zag ik in de verte en die had me ook weken met rust gelaten. Ik snakte naar geluk maar zou het bij hem niet vinden. Hij kwam na de training naar me toe. 'Hoe is het' vroeg hij. ik stond op en negeerde hem. Snel liep ik naar de auto en hoorde ik dat hij achter me liep. 'Goed, laat mij met rust. Ik ga je nooit kunnen geven wat je wil en ik wil niks van jou' zei ik geïrriteerd tegen hem. Ik begreep niet wat zo'n man met alles op een rij van mij wilde. Liefde was klaar voor mij, na zoveel ellende hoefde het niet. De volgende dag ging ik naar de clubmanager, ik wilde Chafik naar een andere club sturen. Paniekerig vroeg de leiding waarom, ik verzon wat en hoopte ze te overtuigen. Mo kwam erbij en vroeg me apart waarom ik Chafik wilde overplaatsen. 'Ik wil jou niet meer zien' zei ik. 'Doe normaal, je zoon is over een paar jaar aan de top' zei hij. Niemand was het eens en ze boden me zelfs hulp aan om hem heen en weer te brengen. Missie mislukt. 'Ik laat je met rust, maar laat Chafik bij ons. Hij voelt zich hier thuis' zei Mo. Sindsdien keek hij me niet meer aan en was er volledige afstand. Ik zag ook mijn zoon genieten en hij had hier zijn vrienden.

    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  7. #142
    Islam Is My Life

    Reacties
    1.000
    20-03-2005

    Up! Ik hoop echt zo dat ze met Mo trouwt en haar ellende achter zich laat.

  8. #143
    MVC Lid

    Reacties
    118
    21-12-2012

    Uppp

    Verstuurd vanaf mijn SM-G925F met Tapatalk
    Mommy♥

  9. #144
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    ja wollah ik hoop het ook
    Wanneer krijgt ze rust en liefde

  10. #145
    MVC Lid

    Reacties
    118
    21-12-2012

    Up

    Verstuurd vanaf mijn SM-G925F met Tapatalk
    Mommy♥

  11. #146
    MVC Lid

    Reacties
    98
    15-05-2012

    een mooi verhaal maar veels te veel drama naar mijn gedacht zoveel dat het langdradig word. Je kan het zo mooi afsluiten en toch kies je voor ellende.

  12. #147
    MVC Lid

    Reacties
    480
    10-03-2009

    Ik heb uw verhaal geleze. Mooi verhaal maar eerlijk wordt het te langdradit. Het is elkr keer weer hetzelfde. Samrn dan scheiden enz enz enz... k bn benieiwd wat de einde wordt
    "Waarlijk iedere salaat veegt de zondes weg die daarvoor zijn gericht."

  13. #148
    MVC Lid

    Reacties
    1.787
    18-03-2005

    Je kan mooi schrijven.. maar het wordt beetje dramatisch en langdradig om heel eerlijk te zijn
    Bedoel het niet verkeerd hoor.

  14. #149
    MVC Lid

    Reacties
    1
    10-04-2017

    Hallo, kun je alstublieft verder gaan met je verhaal.

  15. #150
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    'Heb jij wat met mijn broer' vroeg Halima toen ik haar tegenkwam op voetbal. Ik schudde mijn hoofd en raakte in paniek. 'Hij is getrouwd en hij heeft 3 kinderen he' zei Halima met een boos gezicht. 'Er is niks' piepte ik. Tegen mij had ie verteld dat hij nooit getrouwd was. Ik was niet verliefd op hem maar hij had wel veel interesse. 'Laat hem met rust' zei Halima. Ze deed haar armen over elkaar en keek me woedend aan. Ik keek om me heen en slikte tranen door. 'Je eigen man is vreemdgegaan hoe laat je dit dan toe?' schreeuwde ze. 'Er is niks gebeurd' zei ik geirriteerd. Mo kwam vanuit de verte aangelopen en zag hoe woedend zijn zus was. Hij vroeg wat er was en Halima ging weer tekeer. Ik seinde naar Chafik dat we gingen en liep naar de auto. Die avond belde een vrouw mij woedend op. 'Mijn man is verliefd op jou' huilde ze. 'Er is niks, hij traint me kind en klaar' zei ik. Het nummer blokkeerde ik en ik maakte wat eten.

    Chafik was nog steeds prikkelbaar en sprak elke dag over Chahid. Hij maakte me gek en ik loog elke keer dat hij zou komen. Ook begreep hij niet waarom Chakir en Cherine niet meer kwamen. Ook daarvoor verzon ik smoesjes. Ik vond het een nare dag en kreeg een super lang boos bericht van Halima. Ik las het en deed mijn telefoon weg. Misschien was het toch beter om een andere voetbalclub te vinden. Chafik presteerde slecht op school en was onhandelbaar aan het worden. Elke dag was er wel iets op school. 'Hij mist zijn vader' zei de juf zachtjes toen hij huilde in een hoek. Ik knikte en liep naar hem toe. Thuis belde ik allerlei instanties om iets te regelen voor hem. Ik ging op een dag bij zoveel instanties langs en schreef brieven om het mogelijk te maken. De kans op mishandeling was te groot dus Chahid mocht niet contact hebben. Ik weet niet eens of hij dat zelf wilde. Toch deed ik me best voor Chafik. Op een dag, na maanden, kreeg ik goed nieuws. Eerst moest ik samen met Chahid bij een psycholoog praten en dan kon worden bekeken of hij onder toezicht Chafik mocht zien.

    Ik was zenuwachtig want ik had hem twee jaar niet gezien. Ik zat op de bank en keek de hele tijd naar de grond. Mijn handen trilde en ik was zo onzeker. De psycholoog ging op haar stoel zitten en ik keek verder niet naar de deur. Hij zat op de bank tegenover mij en ik bleef naar de grond kijken. Als de psycholoog wat vroeg keek ik haar snel aan en dan weg. 'Wil je hem niet aankijken' vroeg ze me. Ik schudde mijn hoofd. 'Dit gaat niet werken als jullie geen team vormen voor de kinderen' zei ze zachtjes. Ik barstte uit in huilen en hield minuten niet op. Ik mistte hem en ik hield van hem en ik begreep niet waarom we geen gezin waren als iedereen. Ik hoorde hem praten met de psycholoog over de situatie. 'Kijk hem even aan' zei ze. Ik keek hem weer aan, hij zag er beter uit. Nu konden we onze ogen niet van elkaar afhouden. Na zeker tien gesprekken met zijn drieeen mocht hij Chafik en Chaima onder toezicht zien. We zaten in een grote ruimte met spelletjes, net een lokaal. Iemand van de kinderbescherming zat er ook. De kinderen renden op hem af en omhelsde hem strak. Met zijn vieren onder toezicht hadden we een gesprek. De kinderen lieten hun werkjes zien, speelde met hem en waren continue in zijn armen. Ze waren zielsgelukkig. Chahid en ik hadden niet direct gesproken met elkaar. Na wat maanden werd de regeling soepeler en we hadden elke week met de psycholoog een gesprek. We bleven over alles praten en het luchtte op. Ik ging steeds beter weg en hij zag er kalm uit. Naar hem kijken vond ik normaal en ik was niet meer bang.

    Onder toezicht mocht hij mee naar de dierentuin met de kinderen. Hij was een goede vader en hij maakte continu grapjes. Ze waren aan het genieten en ik ook. Hij was als vader echt perfect, maar als partner niet. De zomervakantie brak aan en Chahid vertelde over zijn plannen aan de psycholoog. 'Heb jij vakantieplannen' vroeg ze. "Nee' zei ik zacht en keek weg. Ik voelde zijn blik op mij. 'Je gaat liever niet uit je vertrouwde omgeving' vroeg ze. Ik knikte. Ik voelde me in me huis alleen veilig, dus helemaal niet in een ander land. Na de afspraak liep ik naar de auto. 'Esma' hoorde ik hem zeggen. Hij kwam naar me toe en bleef op afstand. 'Zullen we met de kinderen naar Marokko gaan' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Ze hoeven het hier niet te weten' zei hij zacht. 'Nee, ik wil geen problemen' zei ik.

    Na elke week voelde ik meer als hij naar me keek. We lachten zelfs naar elkaar en de gesprekken waren goed. Een keer moesten we zelfs alleen praten. Hij gaf me heel snel een zoen. Ik verlangde naar hem en genoot als hij er was op de afspraken met de kinderen. De psycholoog was bij de eerstvolgende afspraak minder enthousiast. 'Hij heeft weer kanker' zei ze en keek hem aan. 'Wat' riep ik geschrokken. Hij knikte en glimlachte zwak. Ik schudde mijn hoofd en voelde me zwak worden. Net als het goed ging, ging alles fout. 'Daarom kan hij er minder zijn met de kinderen' zei ze. 'Gaat het' zei ze toen ik sprakeloos was. 'Nee, ik hou van hem en ik kan niet zonder hem' snikte ik. Hij stond op en omhelsde me. 'Ik kan niet zonder hem. Ik mis hem elke dag en hij is de enige voor mij' zei ik huilend toen hij naast me zat. De psycholoog knikte en bekeek me. 'Je moet sterk zijn voor jezelf en de kinderen' zei hij.

    Ik besloot om naar Marokko te gaan. Zijn gezondheid ging snel achteruit en ik wilde dat hij echt kon genieten van zijn kinderen. We gingen een weekje en ik boekte een hotel voor mij en de kinderen. Hij had daar een huis en we hadden afgesproken om elkaar te bellen als hij de kinderen kon zien. Ze gingen naar het zwembad en ik hield me afzijdig. Chaima en Chafik waren zielsgelukkig, zij wisten niet dat hun vader niet lang had. Chahid was zo lief voor ze en voor mij ondanks dat er geen liefde was tussen ons. Hij raakte me niet aan en lokte niks uit.

    Op een avond zaten we in de hotellobby. Hij pakte een map met papieren. 'Ik heb alles klaargemaakt voor het testament als het zo ver is. Krijg jij dit' zei hij en schoof de papieren naar me toe. Het ging om twee gronden, een huis en zijn geld in Marokko. In nederland had hij alles al klaar voor het testament. 'Waarom ik?' vroeg ik hem. 'Je hebt me kinderen gegeven en ik had beter me best moeten doen voor je. Ik kan dat nooit meer doen denk ik' zei hij zacht. Hij haalde me over om dit morgen bij de notaris te bevestigen. Daar kwam ik erachter dat we nog op zijn Marokkaans getrouwd waren. Het bleek dat Charifa nep scheidingspapieren had gegeven aan Cherine. Al die tijd waren we getrouwd. Ik vond het zwaar om dit te ondertekenen omdat ik hem altijd bij me wilde en niks anders. 'Ik kan niet zonder jou leven' snikte ik toen hij me afzette bij het hotel. De kinderen waren met zijn broer en diens kinderen gaan spelen. Hij kwam mee naar het balkonnetje van mijn hotelkamer. 'Ik kan dat niet aan Chahid' zei ik. Hij keek triest en veegde tranen weg. 'Het spijt me voor alles' zei hij. Minutenlang huilde ik om hem. Na een tijdje trok hij me naar zich toe. 'Hou vol lieverd' zei hij.

    Hij vroeg of ik langer wilde blijven met de kinderen. Hij wilde ze graag meerdere plekken laten zien in Marokko. Het betekende dat we er een roadtrip van zouden maken. Mijn kinderen werden dolenthousiast en hun vader was zo energiek en lief. we reden direct naar Marrakech. Het was een lange rit en we genoten van het uitzicht. Ik kende Marokko niet echt maar vond het zo bijzonder. We waren nu al twee wekenlang non stop samen en hij was echt normaal, meer dan dat. Soms rekte hij zich uit tijdens het rijden en omhelsde hij me snel. Desondanks bleef hij op afstand.

    In Marrakech kregen we een familiekamer met privezwembad. Ik vond het nogal ongemakkelijk en hield mijn hoofddoek op. 'Kan je een andere kamer voor me boeken' vroeg ik hem. Hij ging het regelen en bleef kalm. 'Ik ga naar een hotel hiernaast, kamers zijn vol hier' zei hij. Ik knikte en zag de kinderen jammeren. 'niet treuren, we gaan eerst zwemmen' zei hij blij tegen de kinderen. Het was een leuke avond voor de kinderen. Hij hield niet lang vol en viel zittend in slaap. Ik liet hem liggen op een bed en sliep heel diep. Hij snurkte raar en ik hield hem continu in de gaten. De kinderen douchte ik en ik stopte ze in bed. Om 1:00 werd hij wakker. ik keek al die tijd tv. 'Blijf maar, het is al laat en je bent moe' zei ik. Hij knikte en viel meteen weg. ik vond het zwaar als hij sliep omdat ik bang was dat hij niet wakker zou worden. De kinderen sliepen in hun bed achter een muurtje. en ik besloot om naast hem te liggen. Hij trok me naar zich toe en we sliepen samen.


    De volgende dag zag ik hem bidden en glimlachte lief naar me toen ik wakker werd. Hij kwam weer naast me liggen en we knuffelde. In mijn hals zoende hij me.

    Die avond ging laat de bel.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof