1. #31
    MVC Lid

    Reacties
    728
    15-03-2015

    oeh ga verder! super leuk verhaal

  2. #32
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Zullen we bellen? had Chahid gesmst. Ik was hem vergeten te bellen toen ik thuis kwam. Het was een drukke middag met de kinderen. Ik deed veel en had het niet door. Vanbinnen was ik verdrietig om de scheiding, ziekte en het leven. Voor de kinderen speelde ik mooi weer. Ik twijfelde en piekerde over alles en nog wat. ’Straks’ smste ik hem.

    Tijdens het avondeten waren de kinderen druk aan het praten. Ik keek naar een lege stoel aan tafel en probeerde Chahid daar te verbeelden. Het leek alsof al mijn keuzes fout waren. Maar opeens dacht ik aan toen ik hem in bed vond met een ander. Dat deed nu nog veel pijn. ‘Wat is er mama’ vroeg Cherine. ’Niks, dacht aan een afspraak die ik had’ zei ik en stond op. Heel even moest ik naar de badkamer om mijn tranen weg te vegen. Nu was hij ziek, wij waren niet gescheiden en ga zo maar door.

    Ik keek weer in maanden naar de foto’s die ik had gemaakt toen hij met dat meisje in bed lag. De kinderen sliepen en ik bleef minuten staren. Was het wel goed dat ik hem nu steunde? Hij was vreemdgegaan, sloeg me elke keer weer en nu steunde ik hem. Straks lacht zijn familie mij uit. Zij maken mij het leven zuur en nu help ik hen. Ik voelde me zo alleen. Had ik maar een vader, moeder, broer of zus die voor mij kon bepalen of opkomen. Ik deed alles alleen en was niet opgevoed in de Marokkaanse cultuur. Ik was nuchter, direct en eerlijk. Blijkbaar moest je Marokkanen altijd dubbelspel spelen. Ik kon niet elke dag Rouwayda hiermee belasten. Zij had haar gezin en leven. Ik dacht er weer aan hoe mijn moeder mij openlijk verafschuwde. Ik ging op de vensterbank zitten en keek uit het raam. In mijn hand had ik nog steeds de telefoon met die foto’s. Ik had echt alles voor hem gedaan en als hij niet ziek was geweest dan had ie nooit naar me omgekeken. Ik wilde weten of ik goede keuzes maakte. Moest ik hem helpen? Moesten de kinderen hem ooit zien?

    Na wat minuten belde hij. ‘Hey’ zei ik wat ongemakkelijk. Eigenlijk was ik boos op hem omdat ik door hem nu ongelukkig was. ‘Ben je boos op me’ vroeg hij schor. ’Nee’ zei ik kortaf. Hij probeerde een gesprek aan te knopen. Ik deed mijn best maar het lukte me niet om oprecht te reageren. Na 4 minuten rondde ik het gesprek af.

    Het lukte me niet altijd bij hem te zijn. Ik kon mijn nieuwe leven voor hem. Ik merkte dat ik verbitterd was. Alles deed ik met een dubbel gevoel. Het was lastig omdat ik merkte dat hij mijn hulp wilde.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  3. #33
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    We zaten in de wachtkamer en hij had opgemerkt dat ik niet op mijn gemak was. Ik had het beeld voor me dat hij met een ander aan het vrijen was. Ik kreeg het niet weg en voelde me dom als ik hem nu steunde. ‘Wat is er’ vroeg hij. ’Niks’ loog ik en keek naar een meid die tegenover ons zat. Ze was knap en ik wist dat als hij niet ziek was, hij ook met haar vreemd zou kunnen gaan. Ik was lelijk en stelde niks voor. De dokter stelde hem voor een operatie te doen. Ik sprak voornamelijk, heel gek omdat ik me nog steeds belazerde voelde door hem. Toch nam ik het voor hem op en wilde ik het beste voor hem. Hij kon nu stoppen met behandelingen en over een paar dagen geopereerd worden. ‘Het heeft een grote slagingskans’ zei de dokter optimistisch. ‘Ik denk er over na’ zei Chahid. ‘Waarom’ vroeg de dokter. ‘Wil je beter worden of niet’ zei ik geirriteerd. ‘Ik laat jullie even alleen’ zei de dokter en verliet het kamertje. ’Nou’ zei ik. Hij keek alleen naar de grond en reageerde niet. ‘Je bent er dan van af’ zei ik en probeerde oogcontact te maken. ‘Ga weg’ zei hij tegen mij. ‘Meen je dit’ zei ik verbaasd. ‘Je bent opgefokt, rot dan maar op’ zei Chahid en keek me boos aan. ‘Dan niet’ zei ik en deed mijn jas aan. Hij begon weer eens met schelden. ‘Klote wijf’ zei hij toen ik net wilde weglopen. ‘Meen je dit’ vroeg ik hem nog eens. ‘Ja rot op’ zei hij en keek naar de grond. ‘Weet je waarom ik opgefokt ben? Omdat alles weer eens om jou moet draaien. Alles moet op jouw manier. Buiten dit alles ben jij hier de vreemdganger, mishandelaar en slechte vader. Je zal toch nooit snappen hoe ik me voel. Ik hoef je nooit meer te spreken’ zei ik en liep weg. Nu mocht hij echt sterven aan elke ziekte. Ik was hem helemaal zat geraakt.

    Toen ik bijna op de snelweg was een tasje met medicijnen op. Ik besloot het toch te brengen. Voordat ie sterft, dacht ik geirriteerd. Ik kon niet met of zonder hem.

    Ik wilde hem niet meer zien en besloot het af te geven aan zijn moeder. Met een dubbel gevoel liep ik naar de voordeur. Ik was deze familie zat en walgde soms van ze. Chahids jongste zusje deed open en liet me binnen. Ik wist niet dat Chahid al thuis was. Zijn harde stem kon je aan de andere kant van de wereld horen. Ik liep naar de woonkamer met zijn zusje omdat het geschreeuw erger werd. ‘Het is niet mijn kind’ schreeuwde hij naar een meisje. Latifa keek paniekerig toen ze me zag staan. ‘Jawel’ zei ze huilend terwijl zij een baby vasthield. Dat meisje lag in mijn bed met hem te vrijen. Hij keek om en zag me staan en schrok. Ik trilde van woede maar wilde dit gesprek aan horen. ‘Ga weg’ siste hij naar het meisje. ‘Is hij de vader van je kind’ vroeg ik het meisje. ‘Ja’ zei ze en wiegde de baby. ‘Ja jullie hebben het met elkaar gedaan’ zei ik heel kalm. ‘Hier je medicijnen’ zei ik en gooide het de woonkamer in. ‘Het is niet mijn kind’ zei hij tegen mij. ‘Jawel joh, ik hoef je niet meer’ zei ik en wilde weg lopen. ‘Dit kind is verwekt in mei’ zei het meisje. ‘Oh toen ik in coma lag na een hartaanval’ vroeg ik hem. Ik zag dat Latifa het meisje stil probeerde te krijgen. Hij werd rood en ik wist dat alles een vuile leugen was. ‘Waarom moet ze stil zijn’ vroeg ik Latifa. Zij raakte helemaal in paniek. ‘Ik wil dat mijn meisje wordt erkend door haar vader’ zei zijn vriendin of scharrel hard. ‘Ik ga naar mijn kinderen’ zei ik en liep naar de voordeur. ‘Luister schat’ zei hij bij de deur. ’Nee, ik was toch een klote wijf’ zei ik tegen hem. ‘Het is niet mijn kind’ zei hij. ‘Jij bent vreemd gegaan. Dat is net zo erg’ zei ik en gaf hem een klap. Hij deed niks terug, dat was voor het eerst. ‘Ik ga vanavond allerlei mannen uitnodigen om van mij te genieten. Ik heb toch geen man thuis en heb behoeftes. Ik ga tot de ochtend genieten’ zei ik om hem te irriteren. Hij werd woedend. ‘Ik heb me netjes gehouden maar nu pak ik je terug’ zei ik en liep weg.

    Rouwayda gaf ik een update. ‘Blokkeer zijn nummer en laat je man niet de deur open doen als hij langs komt’ zei ik tegen haar. Ik zou nu echt doorgaan. Snel reed ik naar de advocaat om door te geven dat ik met spoed wilde scheiden. ‘Ik wacht nog op Chahids handtekening’ zei hij toen ik hem eindelijk kon spreken. ‘Voor de marokkaanse wet zijn jullie al gescheiden’ zei hij. Ik voelde deels opgelucht.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  4. #34
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Het boeide me niet of hij kanker had of niet. Meneer had een dochtertje erbij en mocht zich daarop focussen. Ik maakte me op en zag er beter uit. Ik straalde op werk en vond het leuk om met kinderen te werken. Het maakte me zelfverzekerd en ik was niet thuis geisoleerd. ‘Gaat ie’ vroeg Rouwayda bezorgd toen we waren gaan lunchen. ‘Ja’ zei ik met een enorme glimlach. ‘Ik maak me zorgen om je’ zei ze. ‘Hoezo’ zei ik verbaasd. ’Nou je bent nog niet gescheiden, hij houdt je misschien aan het lijntje. Nu heeft ie opeens een kind’ zei ze. ‘Maakt mij niet uit’ zei ik en at rustig verder. ‘Krop niks op, ik ben er voor je’ zei ze. ‘Ik wil niet elke keer praten over mijn problemen met hem, mijn klote ouders of gezondheid’ zei ik geirriteerd. ‘Je hebt niet door hoe lastig je het hebt’ zei ze bezorgd. ‘Ja ik heb een rot leven, wat moet ik doen? Ik verzorg mijn kinderen, mezelf en het huis. Ik ga gewoon verder en wil niemand meer in mijn leven’ zei ik menend. Ik haatte hem, mijn ouders en wilde alleen mijn kinderen. Rouwayda was verder prima. ‘Wat als het niet zijn kind is’ vroeg ze opeens. ‘Ik wil hem nooit meer terug en dat blijft zo. Ik haat hem en zal nooit vergeten hoe hij van anderen genoot’ zei ik en zag het weer voor me. ’Stop over hem en laat me met rust’ zei ik boos tegen haar en liep weg. Ik wilde ook geen contact met haar en ging naar huis. Chakir haalde ik op van school en Cherine kwam even later thuis. We hadden een leuk dagje en we maakten plannen voor een kleine vakantie. Ze hadden volgende week 2 weekjes vakantie. Ik moest letten op de kleine centjes maar gunde ze een aantal dagen weg. We zouden voor een lang weekend naar Parijs gaan. Ik had een budgethotel gevonden en ik zou er naar toe rijden. Het was allemaal geregeld en de kinderen hadden zin. Ik wilde hun het geluk geven dat ik niet had. Ik hoopte dat wij altijd een gezin zouden vormen maar Chahid gaf blijkbaar niet om ons. Anders had hij het niet zo verpest.

    ‘Ik mis papa’ zei Cherine een dag later. Ik negeerde het en deed alsof ik niks had gehoord. Ik had hem nu weer 2 maanden niet gezien of gesproken. Inmiddels had ik een nieuw nummer en had ik alles afgesloten met hem en zijn familie. ‘Mam, ik mis papa’ zei ze weer. ‘Ja, wat moet ik doen’ zei ik tegen haar. ‘Ik wil hem zien’ zei ze snikkend. ‘Hoeft niet’ zei ik en troostte haar. ‘Jawel, ik mis hem zo erg’ zei ze en huilde minutenlang. ‘Ik ben er toch’ zei ik, het klonk niet overtuigend. ‘Waarom is hij niet bij ons’ zei ze huilend. ‘Ik weet niet’ zei ik licht geirriteerd. Dit was allemaal zijn schuld. Hij keek niet eens om naar zijn kinderen. Maar nu heeft ie het vast druk met zijn nieuwe dochter. Ik voelde woede en wist niks tegen Cherine te zeggen.

    De volgende dag kreeg ik een telefoontje van school. ‘Cherine is niet komen opdagen’ zei haar mentor. Ik was geschrokken en belde haar op haar mobieltje. Die had ze gekregen met alleen mijn nummer om met mij te communiceren. Ze nam na 3 keer bellen pas op. ‘Waar ben je’ vroeg ik haar geschrokken. ‘Ik ben bij papa’ zei ze. Ik hing op en racete naar Chahids ouders. Daar aangekomen zag ik Cherine op de bank naast hem met was koekjes en thee. Ik beval haar nu op te staan en met mij mee te komen. ‘Heel even. Ik heb papa gemist’ zei ze jammerend. Hij had een pet op maar ik kon zien dat zijn haar was terug gegroeid voor een deel. ’Nu’ zei ik streng tegen haar. Met tegenzin deed zij haar schoenen aan. Chahids vader kwam de trap af en schrok toen hij me zag. ‘Laat haar even met haar vader’ zei hij. ’Nee, ze moet naar school. Hij had beter zijn best moeten doen voor zijn kinderen. Dan had zij niet moeten spijbelen’ zei ik boos. ‘Ik houd van je, geef je broertje een dikke knuffel’ zei Chahid tegen Cherine toen ze afscheid van hem nam. Ik hield haar stevig van haar arm vast en was woedend.

    ‘We gaan niet meer naar Parijs’ zei ik tegen haar in de auto onderweg naar huis. Cherine begon te huilen en smeekte mij om toch te gaan. ’Nee, had je maar niet moeten spijbelen. Straks had iemand je wat aangedaan in de trein’ zei ik tegen haar. ‘Jij hebt een groot probleem’ zei ik boos. We gingen langs school en ze maakte nog wat lessen af. Ik pakte haar mobiel af en besloot haar op te halen van school. In haar mobieltje zag ik het nummer van haar vader en een foto die ze net hadden gemaakt. Ik belde Chahid om hem de les te wijzen. ‘Ik heb recht op mijn kinderen’ zei nadat ik mijn woede uitte. ‘Dien de scheiding in en dan zien we of je recht heb, mishandelaar’ zei ik. Ik hoorde hem zuchten. ‘Laat ons met rust voordat ik de politie bel’ zei ik. Ik zag dat hij had opgehangen.

    Met Cherine was ik strenger geworden. Ik was haar puberale gedrag zat geraakt, zij moest niet bemoeien met mijn relatie. Ik wilde niet dat zij van het juiste pad af zou raken. Verliefd worden op iemand mocht zij over 10 jaar. Ik wilde niet dat zij als mij werd. Als ik niet zwanger van haar was geweest had ik minder stress. Eerst moet zij studeren daarna komt al het andere. Ik besloot toch naar Parijs te gaan met de kinderen, vooral omdat Chakir het wilde. Cherine had inmiddels haar uren ingehaald en excuses aangeboden. Over haar vader sprak ze niet meer. We vertrokken vroeg en kwamen na wat uurtjes aan in Parijs. De kinderen keken hun ogen uit. In het hotel gingen we ons opfrissen. Cherine en ik hadden een goed gesprek. ‘Ik hou gewoon zo veel van jou en papa’ zei ze heel vrolijk. Ik werd er bijna emotioneel van terwijl zij super enthousiast was. ‘Ik mis papa ook’ zei Chakir opeens. ‘Jullie maken me gek’ zei ik lachend. Ik zat op bed met Chakir op mijn schoot, cherine zat tegen me aan. Nu miste ik de lieve Chahid.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  5. #35
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Het hotel had een mooi restaurant en daar besloten we te eten. Ik vond het fijn om ver van huis te zijn van alle ellende. Ook was ik blij dat ik het goed heb gemaakt met Cherine. Ik kon haar ook wel begrijpen, het was haar vader. Het was gecompliceerd. Toen we aan ons toetje begonnen zag ik opeens Chahid op ons aflopen. Chakir schrok en rende op hem af. ‘Papa’ riep Cherine en omhelsde. Ik schoof mijn bordje weg en schrok. Hij zag er iets beter maar droeg nog een pet. Chakir huilde en hield hem strak vast. ’Topper van mij’ zei hij tegen hem en ging op een stoel zitten. Die drie deden alsof ik niet bestond. Dit was zeker Cherine’s idee. ‘Wat is dit’ vroeg ik hem. ‘Ik wilde de kinderen verrassen’ zei hij alsof dit heel normaal was. Ik wilde dit moment voor de kinderen niet verpesten en voelde me koken van binnen. ‘Kom, eet je toetje’ zei Chahid en voerde Chakir. Die keek zijn vader aan met grote ogen en omhelsde hem. Cherine was ook vrolijk en was druk in gesprek met haar vader. Als mijn kinderen met hem zo gelukkig waren, wie was ik dan om hem nu weg te sturen. ‘Gaan we leuke dingen doen’ zei hij tegen de kinderen. Die knikte vrolijk en hij omhelsde ze. Ik stond op om naar de kamer te gaan. Hoe moest ik deze dagen doorkomen? Cherine en de anderen liepen achter me aan naar de lift. Chahid bleef op de gang staan en ik ontweek zijn blik. Chakir bleef geplakt aan zijn vader. ‘Ga maar met je vader naar buiten’ zei ik tegen Cherine in de kamer. ‘Mama, ik wil dat jullie bij elkaar komen. Ik mis ons gezin’ zei ze met tranen in haar ogen. ’Schat, dat is tussen mij en je vader’ zei ik. ‘Mama, jij wilde toch ook graag dat je ouders samen waren’ zei ze zacht. ‘Ja’ zei ik en voelde me bezwaard om niet mee te gaan. ‘Hier je jas schat’ zei ik tegen Chakir. De kinderen waren super blij en ik schrok er van. Chahid en ik zeiden niks tegen elkaar en dat was prima. ‘Zal ik rijden’ vroeg hij mij. ‘Ja’ zei ik en gaf hem de sleutels. ‘Mama naast papa’ zei Chakir vrolijk. Ik zat naast hem en voelde me ergens wel prettig. Hij ging eerst tanken, hij was wel vrijgevig voor ons als gezin. We hadden een fijne avond met de kinderen. Die keken hun ogen uit bij de eiffeltoren. ‘Zijn jullie hier al geweest’ vroeg Cherine. ’Ja met mama’ zei Chahid en keek me heel even aan. Ik herinnerde het me weer. Aan het begin van onze relatie. Het was een kort tripje maar we genoten enorm van elkaar en de stad. We bleven uren op de hotelkamer om vervolgens als verliefd stel door de stad te slenteren. ‘Zo leuk’ zei Cherine. Ik maakte foto’s van hun maar wilde niet met hem op de foto. ‘Foto, foto’ riepen de kinderen. Chahid nam me in zijn armen en Cherine maakte een foto. Hij streelde mijn rug en ik voelde me prettig. We voelden spanning en ik verlangde weer naar hem. De kinderen gingen in een attractie en hij stond naast me. We zeiden niks maar ik voelde zijn hand in de mijne. Het was spannend en ik voelde me helemaal verliefd worden op hem. Ik vergat al onze problemen en raakte hem ook vaker aan.

    Aangekomen in het hotel wist ik dat hij ergens anders zou slapen. De kinderen waren moe en vielen direct in slaap. We hadden een familiekamer met een klein muurtje. Achter het muurtje lagen 2 bedden, daar sliepen de kinderen. ‘Wil je nog even praten’ zei hij. ‘Over wat’ zei ik zacht. Even later zaten we op bed en voelde ik de spanning weer. Ik ging naar de douche om mijn pyjama aan te doen. Ik deed mijn hoofddoek af en liep terug naar de kamer. Hij keek zijn ogen uit en zuchtte. Vanzelf deden we elkaars kleding uit en wist ik dat we weer herenigd zouden worden na bijna een jaar. We lagen op bed en hij deed zijn pet af. Hij had gemillimeterd haar, wenkbrauwen en wimpers. Zijn korte baardje voelde ik in mijn hals toen hij me kuste. ‘Dit kan niet’ fluisterde ik. ‘Jawel’ zei hij hees en we kusten elkaar. Ik wilde dit graag en genoot enorm. Het was alsof we elkaar nooit hebben gezien of gevoeld. De hele nacht ging het door. We waren voorzichtig en hij controleerde weleens bij de kinderen. Hij complimenteerde me en vertelde dat hij niet de vader was van die baby. ‘Dit is waarvoor ik leef, onze kinderen en onze relatie’ zei hij. Ik was te moe om een moeilijk gesprek aan te gaan en besloot te slapen. Ik lag tegen hem aan en voelde me compleet. Ondanks dat we wilden scheiden was dit heerlijk. ‘Ik hou van jou’ zei hij en knuffelde me strak.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  6. #36
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    ik ga door..
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  7. #37
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Ik stond verward op toen ik hem naast me zag liggen. Snel nam ik een douche en verrichte ik de wassing. Straks zou fajr aanbreken. Ik voelde me vies en begon spijt te krijgen van vannacht. Hoe kon ik hem aan me laten zitten nadat hij was vreemd gegaan? Na het gebed maakte ik hem snel om naar zijn eigen kamer te gaan. Als de kinderen hem met mij zouden zien dan kon het verwarrend zijn. Hij mompelde wat en liep naar de douche. Ik vond het heel ongemakkelijk om hem zo weer te zien. Zijn tas met kleren lag hier ook en ik betwijfelde of hij echt zelf een kamer had. Gespannen zat ik op bed en dacht ik na over vannacht. Het was fijn maar toch raar. Mocht dit eigenlijk wel van het geloof? Als een gek was ik aan het googlen op mijn telefoon terwijl hij aan het douchen was.

    ‘Waarom ga je niet naar je eigen kamer’ zei ik toen hij uit de douche liep. ‘Waarom’ zei hij verbaasd. ‘Voor hun is het verwarrend’ zei ik doelend op de kinderen. Hij negeerde mij en ging bidden. Ik had het bed opgemaakt en kon niet meer slapen, al helemaal niet met hem in de buurt. Toen hij klaar was vroeg hij wat er was. ‘Ik heb spijt van vannacht’ zei ik eerlijk. ‘Hoezo? Je bent mijn vrouw toch’ zei hij zacht en kwam tegenover me zitten op het bed. ‘Ik ben niet de enige voor jou met wie je dit deelt’ zei ik zacht. Ik kon me niet voorstellen dat hij vreemd was gegaan. Hij was stil en keek me alleen aan. ‘Daar praat ik niet over’ zei hij geirriteerd. ‘Dan hoef je me ook niet aan te raken’ zei ik. Ik deed mijn jas aan en liep de kamer uit. Ik hoorde hem nog roepen waar ik naar toe ging maar ik wilde gewoon weg. Mijn telefoon deed ik uit en ik had gelukkig wat geld in mijn jaszak. Ik wilde geen minuut langer door brengen met hem als hij zo makkelijk sprak over vreemdgaan.

    Een hele dag was ik alleen en maakte ik rondjes in Parijs met de bus. Ik zag mooie plekken en vond het prima om zonder hem of de kinderen te zijn. Hij mocht op ze passen en mij missen als hij dat kon. Na uren rond te hebben gelopen en in de bus te hebben gezeten wilde ik even pauzeren. In een typisch frans brasserie bestelde ik koffie en een croissantje. Ik deed mijn telefoon aan en zag gemiste oproepen van Chahid. Hij was weer boos en ik moest nu terugkomen. Ik had daar geen zin in en zette mijn telefoon neer. Na wat minuten kwam een groepje Marokkaanse mannen binnen. Ik voelde me meteen ongemakkelijk met hoofddoek en alleen. Een van hen zag ik vaak kijken. Na hun bestelling liepen ze weer naar buiten om op het terras te zitten. ’Salam’ hoorde ik toen een slok nam van mijn koffie. ’Salam’ zei ik zacht tegen de jongeman die me eerder lang aankeek. Hij zei wat in het arabisch en het ging me net te snel. ’Sorry’ zei ik wat ongemakkelijk omdat ik het niet kon volgen. ’Nederlands’ zei hij. Voor ik het wist hadden we een gesprek. Ik had nooit gedacht dat ik een man zou spreken naast Chahid. De jongeman, Mohamed, zat tegenover en vroeg waarom ik hier alleen was. ‘Ik moest wat halen, ben met familie’ loog ik. ‘Wie dan’ zei hij nieuwsgierig. ‘Met mijn kinderen’ zei ik ongemakkelijk. Ik voelde me zo verward maar dacht aan het bedrog van Chahid. ‘Oh sorry, ben je getrouwd’ vroeg hij eigenwijs. ’Niet echt meer’ zei ik zacht. ‘Je bent een mooie meid en je straalt ook rust. Wil je me nog eens spreken’ vroeg hij. Ik twijfelde en dat zag hij. ‘Denk erover na en anders geeft het niet’ zei hij. Mohamed schreef zijn nummer en naam op een servetje en schoof het naar me toe. Ik bekeek het en zei niks. ‘Je weet maar nooit’ zei hij tot slot. ‘Ik ga’ zei ik snel en liep weg. Het servetje stopte ik in mijn zak.

    Vlak voordat ik bij het hotel kwam stopte ik het servetje in mijn bh. Het zou iets voor Chahid zijn om mijn jas te onderzoeken. Ik vond het gesprek met Mohamed leuk en ik wist niet of dit meer kon worden door het gedoe met Chahid. Het was bijna 14:00 en ik was benieuwd naar zijn reactie. Ik klopte op de kamerdeur en zag dat Cherine open deed. ‘Hey schat’ zei ik en gaf haar een kus. ‘Waar was je’ vroeg ze bezorgd. ‘Even een rondje maken’ zei ik en streelde haar gezicht. Chahid en Chakir speelden aan tafel een bordspel. Chahid keek me niet aan. ‘Wat gaan we doen’ zei Cherine verveeld. ‘Kijk maar met je vader’ zei ik. Hij was zomaar gekomen en mocht nu zijn kinderen vermaken. ‘Ik heb je al uitgelegd wat we gaan doen’ zei Chahid zachtjes tegen haar. Ik besloot op bed te zitten en verveelde me enorm. Ik keek me voor me uit en voelde me gedwarsboomd door Chahid. ‘Kom we gaan naar buiten’ zei Chahid tegen de kinderen. ‘Ga je mee’ zei Cherine. ’Nee, ik blijf hier’ zei ik tegen haar met een glimlach. Aan haar blik zag ik dat ze graag wilde dat ik mee kwam maar ik had geen behoefte meer aan haar vader. Ik kon moeilijk acteren dat ik van zijn aanwezigheid genoot. ‘Vraag jij mama of ze mee wil’ hoorde ik Cherine zeggen tegen haar vader. ’Nee ze wil niet’ zei hij concluderend.

    Ik lag op bed en bekeek het servetje. Zou Mohamed mijn echte liefde zijn? Zal ik hem gewoon leren kennen en Chahid vergeten? Ik was niks voor Chahid. Mijn lichaam was niks waard voor hem en hij misbruikte mij met zijn daden. Ik twijfelde en voelde me weer eenzaam. Na wat koran te hebben geluisterd viel ik in slaap. Ik voelde iemand aan me trekken. ‘Wat is dit’ hoorde ik Chahid zeggen. Ik werd wakker en zag hem boos bij het bed staan met het servetje in zijn hand. ’Niks’ riep ik en pakte het af. ‘Wat doe je’ schreeuwde hij. ‘Wij zijn niks meer dus waarom bemoei je’ schreeuwde ik terug. Hij belde het nummer en sprak woedend. Chahid bedreigde hem en na wat minuten was het stil. ‘Dit doe je nooit meer’ zei hij met grote ogen. Ik wachtte op een klap maar die kwam niet. ‘Jij bent mijn vrouw en ja ik heb een fout gemaakt’ zei hij zacht. ‘Een? Genoeg om een kind te krijgen. Ik bel met wie ik wil bellen’ zei ik eigenwijs. Hij pakte het servetje en ik hoorde even later de wc spoelen. ‘Moet ik je slaan zodat je gaat luisteren?’ zei hij bedreigend. ‘Wanneer ging je nou dood aan die ziekte’ zei ik bot. Ik zag enorme woede bij hem en hij begon weer met slaan.

    Een uur lang sloeg hij mij in elkaar en ik was verdoofd. Hij spuugde op me en liep weg naar de kinderen, die speelden beneden in een speelhal. Ik zat op de grond en trilde enorm. Hoe kon ik dit telkens laten gebeuren? Ik kon dit niet telkens van hem pikken. In de spiegel zag ik een blauwe oog en schrammen op mijn gezicht en hals. Met veel moeite probeerde ik de pijn te verminderen maar het nam alleen toe. Na wat uren kwamen de kinderen terug. Ik lag in bed en voelde me kapot. Ze schrokken van mijn opgezwollen oog die blauw leek. Ik loog dat ik was gevallen. Chahid stopte de kinderen in bed en liep de kamer uit zonder een keer naar me te hebben omgekeken. ‘Papa, heb je mama geslagen’ vroeg Cherine voordat hij de kamer uit was. ’Nee’ zei hij geirriteerd en keek me aan. ‘Papa en ik gaan echt scheiden en dan weet je dat alvast’ zei ik. Cherine brak en huilde enorm hard. Ze zakte door elkaar op de grond en stopte niet met huilen. Chakir moest ook huilen en vroeg zijn vader waarom hij mij sloeg. Chahid ging op bed zitten met Cherine op zijn schoot. ‘Mama en ik passen niet bij elkaar’ zei hij zacht. ‘Waarom sla je mama’ riep Chakir en trok aan zijn vader. Chahid werd rood en keek weg. ’Niet scheiden’ riep Cherine een paar keer. ‘Ik wil van je vader scheiden. Hij slaat me elke keer en dat zien jullie’ zei ik eerlijk. De kinderen kwamen naast mij zitten op bed en keken woedend naar hun vader. ‘Papa is niet goed voor ons en hij heeft mij net een uur geslagen’ zei ik. De kinderen huilde harder en ik wilde dat Chahid voelde wat voor fouten hij maakte. ‘Papa is verliefd op andere meisjes. Ik ga ook verliefd worden op iemand anders en dan krijgen jullie een lieve vader. Niet meer huilen, hij is ons kwijt en krijgt ons niet terug’ zei ik en trok de kinderen naar me toe. ‘Leer jij ze dit?’ zei hij opgefokt. ‘Het is de waarheid. Ik ga weer aangifte doen en ik ga die scheiding regelen’ zei ik. ‘Je zal trouwen met een man die je echt waard is. Die je nooit slaat’ zei ik en suste Cherine. ‘Ga weg’ riep ze naar haar vader. Hij stond op en ging weg.

    De kinderen vielen moeilijk in slaap en waren bang. Ik verzekerde dat het goed zou komen met ons drieeen en dat we altijd sterk moesten zijn.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  8. #38
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Wie of wat kon ik bellen voor advies? Ik voelde me misbruikt door zijn klappen. Hij had geen besef en was roekeloos. De kinderen zagen de wonden en ik wilde dat niet. Hij had nooit moeten komen. Ik stond op en stond uren onder de douche. Ik waste mezelf vaak en wilde niks meer van hem op of in me hebben. Met een ijsblokje in een washandje zat ik daarna op bed mijn oog te kalmeren. Ik wist niet waarom hij mij gewoon niet liet gaan. Ik wilde alleen met de kinderen zijn. Hoe kon ik verder gaan zonder hem? Na een tijd hoorde kwam hij binnen gelopen. Ik wist niet dat hij ook een pas had van de kamer en schrok van hem. Hij keek bij de kinderen die sliepen en bleef bij mijn bed staan. ’Sorry’ zei hij met een sip gezicht. Ik haalde mijn schouders op en keek weg. ‘Ik had je niet mogen slaan. Het spijt me’ zei hij daarna. Ik geloofde niks van zijn spijt. ‘Leg de pas neer en laat ons met rust’ zei ik. ‘Zie ik jullie morgen’ zei hij voorzichtig. Ik begon te koken van binnen. Hoe konden wij nog gezellig samen zijn? ‘Laat mij en mijn kinderen met rust’ zei ik en stond op. Ik wilde dat hij weg ging. ‘Het zijn onze kinderen’ zei hij. ‘Je slaat mij en ik haat je’ zei ik eerlijk. ’Sorry lieverd’ zei hij en kwam dichterbij. ’Wil jij de kinderen altijd bij je dan vertrek ik nu’ zei ik. ’Nee, ik wil ons gezin’ zei hij. ‘Dat gaat nooit meer samen komen. Nooit meer’ zei ik en deed de deur alvast open. ‘Ik houd van je en ik heb spijt van alles’ snikte hij. ’Nu is het te laat. Ik ga me eigen leven leiden en jij moet dat ook maar doen. Die kinderen ga je niet meer zien en dat is je eigen schuld. Ik heb je alles gegeven, maar jij wil mij niet respecteren’ zei ik. ‘1 kans. Laat ons weer samen komen en alles oplossen’ zei hij. ’Nooit meer’ zei ik stellig en wees naar de deur. Hij deed die dicht en trok me naar zich toe. Hij snikte hard en omhelsde me. ‘Ik ben gek op je en het spijt me. Ik ben weer beter en mis je zo. Ik wil jou terug en mijn kinderen’ zei hij huilend. Zijn sterke armen hielden mij strak vast en ik voelde tranen in mijn nek. ‘Ik ben moe van alle klappen. Waarom doe je zo tegen me. Ik ben de moeder van je kinderen. Hoe kan je met anderen slapen?’ zei ik. ‘Ik weet niet, het is me eigen schuld. Ik wil onze problemen oplossen en met jou blijven. Ik ga nog gestraft worden voor dit allemaal. Mijn verdiende loon krijg ik’ zei hij toen hij mijn gezicht vasthield. ‘Hoe moet ik me voelen als jij met anderen slaapt’ vroeg ik. ‘Hoe kan ik het goed maken? Ik mis je enorm. Ik weet dat jij ook eenzaam bent. Je hebt alleen jezelf en de kinderen’ zei hij. Het deed pijn maar het was de waarheid. Ik barstte uit in huilen en hij vroeg wat er was nadat ik maar niet ophield. Ik vertelde over wat me moeder laatst tegen me zei. ‘Kom hier schat’ zei hij en hield me nog strakker vast. ‘Ik wil daarom alleen mijn kinderen. Jij doet me alleen pijn, jouw familie en je gedrag’ zei ik. ‘Je hebt iemand in je leven nodig. Ik wil dat ik je een broer, zus, vader en moeder kon geven. Ik haat het dat je niemand hebt’ zei hij huilend. ‘Ik kan niet met jou zijn. Ik kan je niet vergeven voor dit allemaal. Je moet me echt laten gaan. ik ben liever alleen dan met jou’ zei ik en maakte me van hem los. ‘Ik ben verliefd op je en je bent mijn vrouw’ zei hij. ‘dan had je niet vreemd moeten gaan. je had bij me moeten blijven, voor me opkomen bij je familie en me beschermen. jij slaat en gaat vreemd. Je hebt zelfs een kind gekregen’ zei ik. ‘het is niet mijn kind, dat kind is donker. doe normaal’ zei hij geirriteerd. ‘wat als ik met 1 man het bed zou delen. zie je het al voor me dat iemand van mij geniet’ vroeg ik hem. ‘vergeef me, ik doe alles voor je. ik wil ons gezin bij elkaar houden’ smeekte hij. ‘we zijn al een jaar uit elkaar en zo kan het blijven’ zei ik. hij wilde graag een kans, maar ik niet. ‘ik ga morgen naar huis. je hebt me vakantie verpest’ zei ik en liep naar de badkamer. hij kwam ook en deed de deur op slot. ‘1 kans. we hebben een gezin samen. ik gevochten tegen die ziekte voor jullie. omdat ik mijn kinderen wil zien opgroeien en omdat ik weet dat je van me houdt. geef me een kans’ zei hij. ’Nee’ zei ik stellig. Hij begon me te zoenen en ik beantwoorde de kus. Ik voelde me vies en duwde hem weg. ‘Ik wil scheiden en dat blijft zo’ zei ik. ‘De kinderen willen ons allebei’ zei hij. ‘Je mag ze 1 keer per 2 weken zien, 45 minuten en wij 2 zijn over’ zei ik boos.

    ‘Geef me een kans. Ik ben zo gek op je. Nooit kan ik van je scheiden. Voor jou zet ik alles en iedereen aan de kant’ zei hij met grote ogen. Ik miste hem ook maar was bang voor hem. Ik kon niks meer zeggen en hoorde hoe hij vertelde dat hij zou veranderen voor zijn gezin. Ik wilde nu graag een moeder of vader die mij konden helpen. Ik trilde en voelde me weer eenzaam worden. ‘Je hebt niemand meer nodig’ hoorde ik hem zeggen. Mijn hart klopte snel en ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik voelde me niet mooi en die blauwe oog maakte niks beter. Nu wilde ik gewoon mijn familie die ik niet had. Ik voelde me misselijk worden en gaf over. Hij hielp me en ik bleef minutenlang overgeven. Ik huilde en wilde weg van iedereen ook van mijn kinderen. Ik miste gewoon liefde die ik niet gekend had. Ik waste mijn mond en zakte in een hoekje op de grond in de badkamer. Chahid was paniekerig en vroeg me wat er was. Ik wilde dat een moeder of vader me zouden beschermen tegen Chahid. Dat mijn kinderen echt familie hadden en dat ik gelukkig kon zijn. ‘Ik mis mijn ouders’ snikte ik. Hij kwam bij me zitten en bekeek me. ‘Je hebt ze niet nodig, ze zijn er nooit voor je geweest’ zei hij zacht. ‘ik ben ongelukkig en eenzaam. Had ik maar iemand die echt van me hield en me geen pijn deed’ zei ik. Hij zei niks meer en het was stil.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Ik besloot mijn vader te bellen. Zijn nummer kende ik nog wel. Ik sprak hem nu jaren niet meer maar zijn nummer was te makkelijk om te vergeten. ‘Met mij, esma’ zei ik zacht toen hij op nam. ‘Ik bel je zo’ zei hij en hing op. ‘Wil hij je niet spreken’ vroeg Chahid. ‘Weet niet’ zei ik schaamtevol. Ik hoopte dat mijn vader mij zou bellen. Hij loog altijd en het liefst negeerde hij me. Na wat minuten belde hij. Nu was ie waarschijnlijk ver van zijn vrouw. ‘Hoe is het’ vroeg hij. Ik begon te huilen en hij leek geschrokken. ‘Ik mis je’ zei ik huilend. Chahid had tranen in zijn ogen en zat tegenover me. Ik hoorde mijn vader snikken en zeggen dat het hem speet. ‘Waarom wil je me niet in je leven. Ik heb niemand. Hoe kan je leven zonder te weten hoe het met me gaat’ zei ik. ‘Ik weet niet. Ik mis je en ik denk altijd aan jou’ zei hij. ‘Waarom bel je me niet of laat je wat weten’ zei ik huilend. ’Sorry, ik hou van je he. Ben je nog met Chahid’ vroeg hij. ‘Ik wil van hem scheiden. Hij slaat me nog steeds’ zei ik huilend. Chahid keek me triest aan maar zei niks. ‘Ga bij hem weg. Ik ga je helpen, hij is je niet waard. Niemand moet je slaan. Jij bent een parel’ zei mijn vader boos. Ik bekeek Chahid en zag dat hij dit niet wilde. ‘De kinderen missen hem denk ik wel’ zei ik. ‘Je had geen tweede kind moeten nemen. Je had nooit met hem moeten trouwen. Iedereen weet hoe die jongen is, gestoord en egoïstisch’ zei hij. Ik wist dat mijn vader gelijk had. ‘Jij had er voor me moeten zijn. Hij kan alles bij me doen omdat niemand voor me opkomt’ snikte ik en dat was de waarheid. ’Scheid van hem en ga door met je leven. Ik doe hem wat aan als hij je nog aanraakt’ schreeuwde mijn vader. Ik voelde me nog verwarder. ‘Hij heeft ook veel voor me gedaan’ zei ik hoopvol. Chahid keek naar de grond. ‘Blijf dan maar bij hem. Laat hem je maar slaan en je kinderen weten alles’ zei me vader geirriteerd. ‘Hoe ga je me helpen’ vroeg ik hem. ‘Ik zorg ervoor dat hij jou en je kinderen nooit meer ziet’ zei mijn vader. ‘ik denk erover na’ zei ik twijfelend. ‘Kom voor jezelf op’ zei mijn vader. ‘Was jij er maar 20 jaar geleden. Nu is het makkelijk praten’ zei ik. ‘Ik heb een fout gemaakt. Bel me volgende week, ja?’ zei hij en rondde snel het gesprek af.

    Chahid keek me aan en vroeg of ik me nu beter voelde. Hij zei het niet op een boze toon, het was heel kalm. ‘Ik weet het niet’ zei ik eerlijk. mijn vader zei zo veel, zelf deed hij niks om mij te zien of te spreken. ‘Ik laat je dan maar met rust he. Ik weet nu wel dat je me niet meer wil. Ik zou nog wat dagen met de kinderen hier willen doorbrengen. Als het niet kan dan ga ik nu terug naar nederland’ zei hij. ‘Ja nog wat dagen’ zei ik en bekeek hem. Hij stond op en liep weg.

    De volgende dagen bleef ik vooral op de hotelkamer omdat mijn oog best dik was. Hij was met de kinderen dan weg. De kinderen waren heel blij en maakte leuke dingen mee hoorde ik van ze later. Chahid zag ik niet, hij zette de kinderen bij de deur af. ‘Kijk’ zei Chakir enthousiast. Hij liet allemaal cadeaus zien die hij van zijn vader had gekregen. Cherine was ook heel blij en ik was blij omdat de kinderen het niet over mijn blauwe oog hadden. Ik kon met mijn rechteroog niet goed zien en moest best veel rusten. ‘Zeg je tegen papa dat wij morgen gaan’ zei ik tegen Cherine. Gehoorzamend belde zij haar vader en gaf ze het door. ‘Haar oog is wel heel dik en ze kan me niet goed zien’ hoorde ik haar nog zachtjes zeggen. Na wat minuten wilde hij me spreken. ‘Moet ik jullie brengen naar huis’ vroeg hij. ’Nee het lukt wel’ zei ik. Het zou me lukken maar wel het was gevaarlijk. ’Straks zie je de weg niet’ zei hij. ‘Daar kan ik zelf niks aan doen. Ik heb hier ook niet voor gekozen’ zei ik en hing op. Ik wilde hem niet in mijn buurt.

    De kinderen namen afscheid van hun vader. ‘Wanneer zien we je’ vroeg Chakir. ’Snel’ zei hij en omhelsde hem strak. ‘Ik houd van jullie he’ zei Chahid en trok de kinderen naar zich toe. ‘Ik ga je missen’ zei Cherine snikkend. Ik kon niet tegen dit beeld en ging in de auto zitten. Hij had mijn uitje met mijn kinderen verpest en nu moest ik met een blauw oog naar huis. Hij zette de kinderen in de auto en maakte hun gordels vast. ‘Rij voorzichtig’ zei Chahid toen hij bij mijn raam stond. Ik zei niks en wachtte tot hij weg ging. ‘Wanneer zie ik de kinderen’ vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en keek hem aan. Ik zag dat hij mijn blauwe oog bestudeerde. ‘Hoe kan ik je bellen of bereiken. Ik weet niet eens waar je woont’ zei hij. ‘Ik hou het liever zo. Je ziet je kinderen wel verschijnen. Ik ga’ zei ik geïrriteerd.

    Ik kwam na veel pijn aan mijn oog en hoofd na uren thuis weer aan. Voor de werkzaamheden op Chakirs school meldde ik me ziek. Mijn blauwe oog maakte alles lastig. Ik schaamde me enorm en wilde confrontatie vermijden.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  10. #40
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Het was oudjaarsdag en Rouwayda stond voor de deur. ‘Wat is er gebeurd’ zei ze geschrokken toen ik de deur open deed. Ik had haar weken niet gesproken en nu stond ze hier. Ik wilde niks uitleggen dus deed ik het ook niet. Over Parijs of Chahid zei ik niks. ‘Het is oke’ zei ik terwijl ik weg keek. ‘Moeten we met hem praten’ zei ze. ’Nee, ik wil niks meer. Laat dat, ik leef gewoon prima’ zei ik. Ze vroeg wat ik vanavond deed. ’Niks, ik ga televisie kijken en slapen’ zei ik. ‘De kinderen vinden het vast leuk om wat vuurwerk af te steken’ zei ze. ‘De kinderen blijven hier’ zei ik direct. Ik had geen zin in verassingen met Chahid. ‘Dan kom ik met de kinderen hier. Ik heb je gemist’ zei ze. Ik besloot om met haar Nieuwjaar te vieren voor de kinderen. Bij mij thuis was het gezellig en onze kinderen konden heel goed met elkaar omgaan.

    Na wat maanden had ik er niet voor gezorgd dat Chahid zijn kinderen kon zien. Ik wilde hem straffen en de kinderen zeiden toch niks. Als ik hem zag dan ging het toch mis. Tot we niet gescheiden waren wilde ik geen moeite doen zodat hij de kinderen zou kunnen zien.
    Cherine had een nieuw nummer en ik controleerde vaak haar telefoontje. Na school legde zij haar telefoon op de keukentafel. Ik voelde me prima zonder hem en ik hoopte altijd dat de scheiding uitgesproken zou worden. Ik voelde me soms zwak, eenzaam en gestrest. De dokter zei dat het kwam door de problemen en dat het over zou gaan. Ik hoopte het omdat ik me soms heel blij voelde met alles.
    Ik had vaak stemmingswisselingen en luisterde veel koran. Alle onrust wilde ik uit mijn leven hebben. Het ging eindelijk weer goed en ik had zin in de toekomst zonder hem. Het zou een mooie toekomst worden met de kinderen. Ik plande leuke dingen in en Rouwayda was lief voor me. Als een zus en moeder ontfermde zij zich over mij. We gingen vaak leuke dingen doen en ik vergat alle ellende. ‘Je lijkt zwanger’ zei ze grappend toen we in de paskamer tunieken paste. Ik bekeek mijn buik en schrok. Ik was heel slank maar ik zag een klein buikje. Het zou toch niet kunnen? Ineens kreeg ik het warm en haar glimlach verdween. ‘Ik denk het niet’ zei ik en bekeek het nog eens. Ik werd toch niet regelmatig ongesteld en door alles stress opgezet. Dat vertelde ik Rouwayda. ‘Ja je kan ook niet zwanger zijn toch’ zei ze. ‘Klopt. Het is gewoon vet’ zei ik snel.

    Die avond deed ik een zwangerschapstest. Ik bleek zwanger, maar geloofde het niet. Ik deed er weer een en het was overduidelijk: ik was zwanger. Hier op had ik niet gerekend. 1 nachtje in Parijs zorgde dus voor mijn zwangerschap. Ik had er niet op gelet en twijfelde enorm. Ik schaamde me dood en kon dit met niemand delen. Het was mijn kind en ik wilde het natuurlijk wel. Misschien kreeg ik wel een miskraam en hoefde ik niet te stressen. Ik haalde alle scenario’s voor me en wist niet wat ik moest doen. De volgende dag zei de dokter dat ik zwanger was. In het ziekenhuis werd het bevestigd door een echo. Ik was vier maanden in verwachting. ‘Gefeliciteerd’ zei de verloskundige. Ik glimlachte zwak en ging naar huis. Ik kon niet geloven dat ik zwanger was terwijl ik ging scheiden. Hoe moest ik dit de kinderen vertellen? Wat zou Rouwayda wel niet denken. Chahid zou het vast niet willen weten. Ik schaamde me enorm en besloot niemand erover te vertellen.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  11. #41
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Op een middag kwam ik Charifa tegen in een winkelcentrum in Rotterdam. Ik wilde haar negeren maar ik zag dat ze me toch had gezien. Gelukkig droeg ik wijde kleding waardoor mijn buikje niet zichtbaar was. ‘Hoe is ie’ vroeg ze op een bezorgde toon. Ik bleef op afstand en hoefde geen knuffel of kus. ‘Goed en met jou’ zei ik. ‘Goed. Ik ben druk bezig met winkelen. Manal gaat trouwen’ zei ze. Manal was Chahids jongste zusje. ‘Leuk’ zei ik en probeerde het gesprek af te ronden. ‘Ze wou dat je er bij kon zijn’ zei Charifa zacht. ‘Hoeft niet’ zei ik. ‘Mogen de kinderen komen’ vroeg ze. ‘Weet niet’ zei ze. Ze gaf me een uitnodiging zonder naam op de envelop. ‘Het zou heel fijn voor de familie zijn als Chahid zijn kinderen bij zich kan hebben die dag’ zei Charifa verlegen. ‘Ik laat je wel weten’ zei ik. Ze noteerde haar nummer en vroeg nog of ik boos op haar was. ‘Allah straft iedereen. Ook jullie’ zei ik kalm. Ik was achteraf woedend om alles wat zij hebben gelogen om mij en Chahid uit elkaar te krijgen. Pushen dat ik een kind moest nemen en ga zo door. ’Sorry. We hebben echt spijt hoe het is gegaan tussen jullie’ zei ze. ‘Ik weet dat jullie gewoon slecht zijn en je broer hoort niet bij mij maar bij jullie’ zei ik menend. Ik voelde me koken van binnen en kon niet tegen haar zachtaardigheid.

    De bruiloft was over wat weken en ik gunde hem wel wat tijd met zijn kinderen. Ik belde Charifa een paar uur voor de bruiloft dat ik de kinderen zou afzetten bij de zaal. Ik deed alles express te laat om hem te straffen en zijn familie ook. ‘Heel erg bedankt. Hij zal heel blij zijn’ zei ze. De kinderen zagen er goed uit en konden ook niet wachten om hun vader te zien. Het was 15:00 en ik zou ze om 23:00 weer ophalen. ‘Ik sta buiten’ zei ik tegen Charifa toen ik haar weer anoniem belde. In pak kwam Chahid aangelopen en de kinderen rende op hem af. Hij zag er goed uit en had weer volop haar. ‘Ik haal ze om 23:00 hier weer op’ zei ik en wilde weer instappen. Hij vroeg hoe het met me ging. ‘Daar zijn je kinderen’ zei ik kattig. Ik voelde me niet goed, zwanger van hem en nog niet gescheiden. Hij moest eens weten.

    Die avond reed ik misselijk naar de zaal weer toe. Netjes stonden de kinderen met hun vader bij de uitgang. Ze stapten in met tasjes en waren heel blij. Ik zag een meisje bij hem staan en hij liep me richting op. ‘Ik wil ze graag weer zien’ zei hij vriendelijk. ‘ik plan wel wat’ loog ik. voor lange tijd wilde ik alleen bedrust. ‘je ziet er zo moe uit’ zei hij en bekeek me. Ik hield me jas dicht en keek verbaasd. ‘Voel me prima’ loog ik. ’Neem afscheid we gaan’ zei ik tegen de kinderen. Ze knuffelden hem heel lang en wilde maar niet instappen. ‘Heb je nog wat nodig’ vroeg hij. ’Nee’ zei ik direct. ‘Zullen we volgende week afspreken bij die speelhal’ zei hij weer. Ik negeerde hem. Hij vroeg het nog een keer. ‘Ja prima’ zei ik twijfelend.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  12. #42
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Ik werd steeds vaker moe maar ook heel lief. De kinderen vonden me soms te aardig en ik voelde me verliefd op me leven. het was heel gek maar dit kind in me maakte me gelukkig. Ik kon ook niet wachten om te bevallen. Hoe ik het dan verder zou doen wist ik niet. Allah had me dit geschenk gegeven en ik zou het koesteren. Na wat dagen zat ik in de speelhal met de kinderen. Chahid was er ook en die focusten vooral op de kinderen. Ik vond hem weer eens aantrekkelijk en staarde soms net te lang. Zitten op kleine stoelen lukte niet omdat ik het benauwd kreeg. Paar keer wisselde ik van plek of stond ik. Ik was 5 maanden zwanger en probeerde het met man en macht te verbergen. Ik droeg een oversized zwarte trui en vest. Ik zag dat de kinderen genoten van hun vader en liet ze hun gang gaan. ‘We gaan in dat ding’ zei Chahid over een attractie en gaf me zijn telefoon. Toen ze wegliepen keek ik in zijn telefoon. Ons familieportret was zijn achtergrond. Verder zag ik niks bijzonders. Hij had het vaak met Zaka over mij. Dat hij mij miste en dat ie niet wist hoe hij het ooit goed kon maken. Ik las ook dat Charifa hem tips gaf om mij terug te krijgen. Het was best lief. Ik stopte de telefoon in zijn jaszak en ging zitten op een normale stoel. Ik voelde de baby schoppen en voelde trots. Al zou ik alleenstaande moeder zijn van drie kinderen was ik blij. Ik had dan drie mensen die wel echt van me hielden. Drie mensen die mij altijd zouden beschermen. De kinderen en Chahid kwamen na een kwartier enthousiast terug. Ik ging meteen staan omdat zittend mijn figuur meer zichtbaar was. Ik zag dat hij keek maar negeerde zijn blik. ‘Gaan we wat eten’ zei hij tegen de kinderen. ik ging mee om het niet te verpesten voor de kinderen. Ik had niet echt trek en ik zat er gewoon bij. ‘Ga je niks eten’ vroeg hij. ’Nee, geen honger’ zei ik terwijl ik weg keek. Ik voelde me misselijk als ik frituur rook. Ik betrapte hem toen hij naar mijn buik keek. Vanbinnen werd ik paniekerig en zei ik tegen de kinderen dat ze sneller moesten eten. ‘Mam, we hebben net besteld’ zei Chakir eigenwijs. Ik kon de geur niet aan en besloot over te geven op de wc. Toen ik uit de wc liep om mijn handen te wassen zag ik Chahid staan. ‘Wat is er’ vroeg hij bezorgd. Ik vertelde een heel verhaal over mijn suiker en dat ik misselijk werd van de geuren en dat ik me insuline was vergeten. Hij geloofde me vast niet. ‘Ben je zwanger’ vroeg hij daarna. ’Nee hoezo’ zei ik met een rood hoofd. ‘Ik ken je en ik weet dat je zwanger bent’ zei hij. ik spoelde mijn mond en droogde het af. ‘Ik ga’ zei ik omdat ik geen zin had in een confrontatie. ‘Wanneer ben je uitgerekend’ zei hij en voelde aan mijn buik. Ik voelde me bezwaard en zei niks. ik liep snel terug naar de kinderen. Chahid keek me steeds aan en ik voelde me genaaid. ‘Hoe ver ben je nu’ zei hij. Ik gaf toe dat ik 5 maanden zwanger was. Hij keek heel blij en stelde vragen. ‘Ik ben niet meer met jou en je hoef het niet te weten’ zei ik. ‘We krijgen een derde kindje samen. Allah wil ons bij elkaar hebben’ zei hij toen hij aan mijn buik voelde. ‘Ik kan niet wachten op de baby’ zei hij enthousiast. De kinderen keken nieuwsgierig mee van een afstand.

    Met Chahid zat ik een paar dagen later in het ziekenhuis. Ik kreeg vandaag te horen wat ik had. Chahid was niet plakkerig maar ik voelde soms zijn strelingen door mijn hals en gezicht. We kregen een dochter en ik was dolblij. Hij was zo blij en bedankte de dokter uitgebreid. We liepen naar de auto en hij reed weg van het ziekenhuis. Ik kreeg op een parkeerplek en hele lange zoen. Ik voelde me zo aangetrokken tot hem en beantwoorde de kus. ‘Ik houd van je’ zei hij. Vanaf die dag was hij bij ons thuis. Hij was onder de indruk van het huisje en de kinderen vertelde we het nieuws. Ze waren dolblij en vroegen of wij nu samen waren. ‘Ja’ zei ik volmondig. De dagen en vooral nachten met Chahid waren fantastisch. Ik had hem gemist en hij gaf zich volledig over. Ik voelde ook dat dit kind onze nieuwe start zou betekenen. Hij kon in een vestiging in Rotterdam van zijn werk aan de slag. Langzaam verhuisde hij zijn spullen hier naar toe. Ik wilde nooit meer wonen in Amsterdam. Nu waren we ver van alle bemoeienissen. Hij had alleen zijn vader vertelde dat hij weer bij ons woonde en dat ik zwanger was. Chahid had geen zin in alle meningen over ons. Ik zag dat hij er voor ons was. Het was een geweldige tijd. Hij maakte nu gelukkig wel een zwangerschap mee. Mijn dochter groeide hard in mijn buik en ik voelde me alleen maar beter. Rouwayda was super blij voor ons en stond ook voor me klaar.

    ’s avonds lag ik naast Chahid op de bank. Hij kon niet van mij afblijven en ik voelde me niet meer eenzaam. Hij was heel lief en we hadden geen ruzies. Hij ging zelfs naar een psycholoog. Een keer mocht ik mee en merkte ik dat hij echt zijn best deed. De sessies gingen goed en met Rouwayda’s man trok hij veel op. Zo vaak als het kon gingen ze naar de moskee. Ik trok meer naar Chahid toe en voelde me verliefder dan ooit op hem. Onze band werd sterker en we konden niet van elkaar afblijven. De kinderen vonden ons klef maar waren wel heel blij.

    Hij was officieel helemaal genezen toen ik 8 maanden zwanger was. Ik zag aan hem dat het een opluchting was. Hij wilde alles doen voor ons gezin. We hielden te veel van elkaar. We hadden alles meegemaakt met elkaar en nu wilden we het nog eens proberen. Zijn moeder kwam een keer langs vlak voor de bevalling. Latifa was heel blij voor ons maar op haar hoede. Chahid liet ik aan het woord. Hij verantwoorde zich ook niet. Zij en haar man moesten wennen dat hij nu in Rotterdam woonde. ‘Zijn gezin gaat voor’ zei mijn schoonvader.

    Ik had op een nacht weeën. Ik voelde per se geen pijn omdat Chahid bij me was. Hij pakte trots de kraamtas en hielp me naar de auto. De hele tijd hield hij mijn hand vast. De pijn maakte het me moeilijk maar ik genoot van Chahids aanwezigheid. Bij Cherine en Chakir was hij er niet. Nu was ie geplakt en gefocust. ‘Zie je wat ik voor jouw geluk over heb’ zei ik. Hij keek me met grote ogen aan en gaf me een kus. ‘Jij bent mijn wereld’ zei hij zacht. Ik moest uren wachten en hij was er continu. Alles wat ik wilde deed hij. ik wilde het liefst zijn hand vasthouden. Zo viel ik even in slaap. Cherine en Chakir kwamen met Rouwayda langs. ‘Je straalt’ zei Rouwayda lief. Na een klein uurtje begon het echte werk. Nu was alleen Chahid bij me en de doktoren.

    Chaima werd geboren en hij knipte de navelstreng eindelijk eens door.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  13. #43
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Chahid

    Ik ging langs mijn moeder. Esma ging niet meer mee en wilde geen contact met mijn familie. Ik begreep dat omdat ik dat zelf ook niet meer wilde. Mijn familie bemoeide te veel en ik wilde alleen mijn gezin.

    Niemand had mij gefeliciteerd met de geboorte van Chaima. Iedereen vond het vooral dom dat Esma en ik weer bij elkaar waren. Ik was blij met mijn nieuwe dochter en niemand kon dat afpakken.

    Mijn moeder deed vrolijk open en ik zag dat Zaka’s moeder er ook was. Ik groette hen en ging zitten. Niemand vroeg naar Esma of de kinderen. Ik voelde me ongemakkelijk maar deed dit voor mijn ouders. Na een tijd ging het gesprek weer de verkeerde richting op. ‘Hoe kan je weer bij elkaar komen. Jullie passen niet bij elkaar’ zei mijn tante. Mijn moeder keek haar aan met een glimlach. Ik reageerde niet en keek voor me uit. ‘Jij weet dat je zo opnieuw kan beginnen. Een vrouw met eer en familie. Jullie hebben over paar weken weer ruzie’ zei ze geirriteerd. Op dat moment kwam Zaka ook langs. Hem sprak ik ook niet zo vaak meer door alles. ‘Je moet een vrouw hebben waar je gek op bent. Die Esma bezorgd je alleen problemen’ ging ze weer verder. De spanning was op te merken en ik dacht aan de kinderen. Ik was boos en probeerde me in te houden. ‘Kijk wat ze je heeft aangedaan. Jij was nummer 1 in de familie. Onze gangmaker, onze liefste en je was er altijd voor je familie. Laat jij je familie vallen voor haar’ zei ze op een harde toon. Ik keek mijn moeder strak aan en wist dat zij expres mijn tante had uitgenodigd. Zaka luisterde mee en ik wist niks te zeggen. ‘Wat moet ik doen’ vroeg ik mijn tante. ’Scheiden, zij is niet goed voor je’ zei ze direct. Ik dacht dat mijn familie haar gewoon accepteerde en dit achter zich zou laten. ‘Jij doet je moeder elke dag pijn en daar wordt je voor gestraft. Kies je voor je moeder of voor een meisje zonder eer’ zei me tante. Mijn moeder keek sip naar de grond. ‘Dat is mijn vrouw, moeder van mijn kinderen. Wat willen jullie’ schreeuwde ik. ‘Zij is slecht voor jou en je kinderen. Sinds je haar kent gaat alles fout. Jouw moeder wilde Jamila en jij gaat naar een goedkope straatwijf’ riep mijn tante. Het zat ze echt dwars dat Esma mijn vrouw was. ‘Waarom heb je niet net als Zaka een meid met eer gekozen? Waarom moet de hele buurt genieten van al jullie ruzies? Waarom luister je niet naar je moeder’ schreeuwde mijn moeder. ‘Kijk wat jij je moeder aan doet, al jaren!’ schreeuwde mijn tante. Mijn moeder trilde en begon te huilen. ‘Jouw kinderen zijn niet mijn kleinkinderen en ik wil dat die Esma verdwijnt uit al onze levens’ riep mijn moeder boos. ‘Jij wordt gestraft voor wat je me aan doet met al je problemen. Ik ben jouw moeder en ik weet wat het beste voor je is en dat is zij niet. Je kan zo een nieuwe vrouw krijgen en kinderen’ zei mijn moeder snikkend.

    Ik hield van Esma en na 3 kinderen kon ik haar niet verlaten. We probeerden het net wat maanden weer. Ik wist dat zij veel van me hield en dat zou ik in niemand anders kunnen vinden. Mijn kinderen waren alles voor mij. Ik ben een slechte vader geweest en wilde hun een goede toekomst geven.

    ‘Luister naar je moeder’ zei Zaka opeens. ‘Ik wil dat je van haar gaat scheiden dan pas ben je mijn zoon. Ik wil je gelukkig zien en ik weet het beste voor je’ smeekte mijn moeder. Ik wilde niet van haar scheiden maar ik wilde mijn familie niet verliezen. ‘Ik ga niet van haar scheiden. Ik heb met haar drie kinderen en zo blijft dat’ zei ik. ‘Ga nu dan weg’ schreeuwde mijn moeder. Woedend liep ik het huis uit.

    Na een lange autorit was ik weer thuis. Esma zag er prachtig uit en de kinderen waren vrolijk. Chaima was net wakker en Esma gaf haar aan mij. Esma vroeg niet naar hoe het was, zij was ook klaar met mijn familie. We gingen eten en ik dacht continu aan het gesprek met mijn familie. Ik was een beetje afwezig en ik zag dat Cherine en Esma het door hadden. Later gingen de kinderen slapen. Ik hoorde Cherine en Esma praten. ’Niet ruzie maken mama’ zei Cherine. ’Nee schat, pap is gewoon moe. Ik houd toch van papa’ verzekerde Esma aan Cherine. Ik wist dat mijn kinderen en vrouw bang waren voor mij en dat wilde ik niet.

    Esma kwam naast me zitten en vroeg me hoe het met me ging. Ik verzon een heel verhaal over dat ik moe ben en dat het door de medicatie komt. ‘Oke’ zei ze terwijl ze me bekeek. Ik wist dat ze me niet geloofde maar liet het maar. Toen we gingen slapen gaf ze Chaima nog voeding. Ik kon niet van Esma scheiden omdat zij de beste moeder was voor mijn kinderen. Ze deed alles met liefde terwijl zij dat nooit heeft gevoeld. ’Slaap lekker engeltje van mama’ zei ze tegen Chaima die in haar bedje lag. ‘Esma ik houd van je’ zei ik toen ze het licht uitdeed. Ze kroop tegen me aan en gaf me een zoen. ‘Ik meer van jou’ zei ze lief. Ik was ondanks vreemdgaan geobsedeerd door Esma. Zij werkte heel hard aan onze relatie en ik voelde gewoon dat zij altijd van me zou houden. Geen enkele vrouw gaf me dit gevoel. Ik deed steeds harder me best voor haar en liet mijn familie los. Ik zag mijn vader weleens en verder niemand. Elke dag probeerde ik het goed te maken met Esma. Ik had spijt van de mishandelingen, vreemdgaan en ruzies. Esma wilde 1 ding en dat was bij mij zijn met de kinderen. We werkten hard aan ons gezin maar vanbinnen voelde ik woede als ik dacht aan mijn familie. Wij deden alleen als gezin Ramadan terwijl ik altijd genoot van het samenzijn met me familie. Ik miste ze wel maar Esma ging voor.

    De band met Cherine werd wat minder. Ze zag alleen haar moeder als haar ouder. Cherine wist van al het vreemdgaan, mishandelingen en ruzies. Helaas heb ik dat niet voor haar kunnen verbergen. Nu ze een puber was leek zij geen zin in mij te hebben. ‘Wat is er’ zei ik tegen Cherine toen ze mij negeerde. ’Niks’ zei ze en keek weg. ‘Ik ben je vader, je kan toch wel normaal doen’ vroeg ik haar. ‘Dan had je er altijd voor ons moeten zijn’ zei ze brutaal. Esma kwam er bij staan en vroeg Cherine waarom ze zo deed. ‘Je moet normaal doen’ zei ik geirriteerd. ‘Jij moet normaal doen en stoppen met slaan en ruzie maken’ zei Cherine en liep weg. ‘Ik stel haar alleen een vraag en dan doet ze zo tegen mij. Leer jij haar dit’ zei ik tegen Esma. ‘Hou mama hier buiten. Ik doe zo tegen je omdat ik je haat’ schreeuwde Cherine. Woedend liep ik op haar af. ‘Chahid laat haar met rust’ zei Esma zacht die me tegen probeerde te houden. ‘Je moet mij respecteren’ zei ik toen ik in Cherine’s kamer stond. ‘Klaar. Ik wil geen ruzie Chahid’ zei Esma zachtjes en hield me tegen.

    ‘Waarom doet ze zo tegen mij’ vroeg ik Esma. ‘Ze is een puber, het hoort erbij. Ik regel dit wel met haar’ zei Esma. ‘Leer jij haar zo tegen mij te praten’ sistte ik woedend. ‘Die dingen zegt ze omdat zij het van jou heeft gezien. Ik heb haar niks aangeleerd. Jij sloeg mij toch altijd voor de kinderen’ zei Esma geïrriteerd. ‘Is dit nu mijn schuld’ zei ik terwijl ik vanbinnen kookte. ‘Laat het Chahid’ zei Esma. ‘Ik maak haar af’ zei ik woedend over Cherine. ‘Jij moet weg van hier. Mama moet van jou scheiden. Als jij niet blij bent moeten wij oppassen want anders sla je mama in elkaar’ zei Cherine met tranen toen ze er weer bij kwam staan. ’Stil’ zei Esma tegen Cherine. ’Jij bent niet mijn vader’ zei Cherine.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  14. #44
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Esma

    Cherine kon niet met haar vader opschieten. Ze vertelde mij dat alles haar is bijgebleven, alle ruzies en mishandelingen. ‘Waarom scheid je niet van hem? Ik wil rust thuis en hij is geen goede vader’ vroeg ze mij. Ik vond het pijnlijk maar hield het vol voor de kinderen. Natuurlijk was ik verliefd op Chahid en hield ik te veel van hem. ‘Mam, je bent meer waard. Waarom moeten wij zo leven?’ vroeg zij zich af. ‘Er zijn toch geen ruzies meer? Hij doet zijn best schat’ zei ik. ‘Ik kan hem niet uitstaan en ook niet aankijken’ zei Cherine.


    De ruzie tussen Chahid en Cherine kwam uit het niets. Zij wilde niet met hem praten en hij werd boos. ‘Ik ga dan maar he, zoek het uit’ zei Chahid. Voor de zoveelste keer pakte hij zijn spullen in en vertrok hij. Ik was boos op Cherine en negeerde haar. ‘Eindelijk is hij weg’ zei ze blij. ‘Ga naar je kamer’ schreeuwde ik. Ik belde hem en vroeg hem terug te komen maar zijn telefoon stond uit. Weken hoorde ik niks van hem en mijn hart voelde zwaar. Elke keer weer ging het mis. We hadden het zo vaak geprobeerd. Als zijn eigen dochter hem niet meer wilde dan wist ik het niet. Cherine had spijt van haar gedrag tegenover haar vader. Ik keurde het af en legde haar uit dat het tussen mij en hem was. Zij was een kind en het ging haar niets aan. Jammer genoeg miste Chahid ook weer bij zijn derde kindje van alles. Chaima werd steeds ouder en hij maakte dat niet mee. Ik wist niet wat ik moest doen aan deze ruzies. Nu waren wij maanden verder en was hij niet terug gekomen of liet hij iets van zich horen. Ik had geen contact met zijn familie en wilde niks aan hen vragen. Cherine zei vaak dat zij spijt had en dat ze hem miste. ‘Ik wil niet meer over hem praten’ zei ik kalm toen ik aan het koken was. Hij dumpte mij elke keer weer. Ik voedde mijn kinderen op en meer niet.


    Ik deed boodschappen en mijn telefoon ging over. Ik kreeg vlinders in mijn buik en hoopte dat het Chahid was. Het was een onbekend nummer. ‘Hallo’ zei ik zachtjes. ‘Met je vader’ hoorde ik. Mijn vader vroeg opeens hoe het met me was en of ik wilde afspreken. Ik twijfelde maar wilde wel omdat ik me geen raad meer wist. Hoe kon ik afspreken met de kinderen erbij. Hij was niet echt hun opa dus hoefde zij hem niet te kennen. Mijn vader kon net zoals Chahid spoorloos zijn. ’Nee liever niet’ zei ik en hing op.

    ‘Mama ben je boos op mij’ vroeg Cherine. ’Nee schat’ zei ik en omhelsde haar. ‘Ik mis papa’ zei ze zacht. Ik reageerde er niet op omdat ik niks kon doen. ‘Komt goed’ loog ik en liet haar los. ‘Ga je huiswerk maken schat’ zei ik en ze liep naar haar kamer. Ik hielp Chakir met wat opdrachten en Chaima deed een dutje. ‘Komt papa terug’ vroeg Chakir. ‘Denk het wel’ zei ik terwijl ik hem bekeek. ‘Oke’ zei hij speels en ging door met zijn opdrachten. Geen enkele man laat zijn gezin in de steek. Ik wilde weer een ding en dat was scheiden en van hem af zijn voor altijd.

    We waren een halfjaar verder en hij leek van de aardbodem verdwenen te zijn. Hij nam niet op en ik kon hem niet bereiken. Ik liet het maar zitten. Mijn hart deed pijn als ik naar Chaima keek. Hij heeft haar maar 1,5 maand van haar leven meegemaakt en nu was hij weer weg.

    Op een vroege ochtend ging de bel. De kinderen waren naar school en ik gaf Chaima haar flesje. Het was Chahid opeens. Hij liep meteen door naar de kamer en stopte zijn spullen in een tas. Hij zei niks en keek niet eens naar zijn kindje. Ik ging met Chaima in de woonkamer zitten en wachtte tot hij klaar was. Chahid kwam naar de woonkamer en maakte de huissleutels los van zijn sleutelbos. Hij keek wat rond op zoek naar zijn bezittingen. ‘Kan je die ondertekenen?’ vroeg hij en legde een brief neer. Ik bekeek het en waren de scheidingspapieren. Ik ondertekende die binnen enkele seconden. Hij pakte de papieren en liep het huis uit.

    Na een weekje was ik officieel van hem gescheiden. Ik hoorde niets meer van hem. Rouwayda besloot ik nu pas te vertellen dat ik gescheiden was. Ze huilde en vroeg of ik het meende. Ze las de papieren en vroeg hoe het met me ging. ‘Prima, het werkte gewoon niet’ zei ik eerlijk. ‘Je bent zo gek op hem. Hij heeft je alles gegeven’ zei ze triest. ‘Het is niet mijn mektab’ zei ik terwijl ik Chaima tegen me aan hield. Uit de papieren bleek dat hij geen contact wilde met de kinderen. Hij betaalde wel maandelijks alimentatie.

    Cherine ging naar de kinderpsycholoog omdat ik alleen haar niet meer kon helpen. We hadden als gezin te veel meegemaakt. Ik gunde haar professionele hulp en het ging steeds beter met Cherine.

    Vanbinnen miste ik hem en wilde ik dat hij ons nooit had verlaten. Ik was gek op hem en voelde mij zo enorm eenzaam. Ik haatte mezelf omdat ik drie kinderen geen vader had gegeven. Chaima al helemaal niet terwijl ik dacht dat zij ons voor altijd zou verbinden. Het was een ongelukje maar hij was dolblij met de zwangerschap. Ik voelde me niet mooi en wist dat hij beter dan mij zou krijgen. Maar ik bleef toch zijn vrouw, dacht ik. Zo voelde het ook wel. Nu was hij vrij man en wilde hij niet eens zijn kindjes. Voor de kinderen sprak ik nooit over Chahid en ik was altijd heel vrolijk. Ik deed veel om hen af te leiden en ze te laten lachen. Het was zwaar omdat Chakir en Cherine hun vader miste. Ik legde ze uit dat hij wel langs zou komen. Cherine wist wel na een tijd dat hij ons niet meer wilde. Chakir vroeg er niet meer naar maar ik zag eenzaamheid bij hem. Ik plaatste hem op voetbal en hij maakte vriendjes. Daar stond ik dan tussen alle vaders langs de kant mijn zoontje aan te moedigen. ‘Hou vol, je komt over hem heen en je krijgt een fantastische toekomst’ zei Rouwayda. Zij steunde mij heel goed en ik slikte alles door.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  15. #45
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    We waren een jaar verder en ik was dus een alleenstaande moeder. Het ging prima en ik kon de kinderen gelukkig met alles helpen. We hadden een fantastische band en ik kon niet wachten tot ze ouder waren om mij te helpen. Ik kon met ze praten en ze begrepen mij ook beter. Ze wisten dat ik heel sterk was en alles voor ze zou doen. Chakir en Cherine haalden goede cijfers, presteerden goed op sport en luisterde naar mij. Zij begrepen dat hun vader niet met ons wilde zijn. We hadden goede gesprekken en ze waren heel blij. Natuurlijk was Chaima ook een verrijking in onze levens. De baby werd door haar broer en zus enorm vertroeteld en kwam geen aandacht te kort. Ik dacht elke dag aan Chahid en in mijn hart miste ik hem. Ik vroeg mezelf af wat hij deed en of aan de kinderen dacht.

    Ik vroeg mezelf af of Chahid echt van mij af wilde. ‘Het zal allemaal wel’ zei ik hardop tegen mezelf. Ik knuffelde met Chaima en maakte eten klaar voor de andere kinderen. Ik beleefde plezier met mijn kinderen en dat kon hij niet van mij afpakken. Rouwayda was er vaak en ik was daar dankbaar voor. Zij wist mij op te vrolijken en te helpen als ik haar nodig had.

    Zoals altijd stond ik langs de kant bij Chakirs voetbaltrainingen en wedstrijden. De coach gaf aan dat hij gescout ging worden. Ik begreep dat dit serieus was en voelde enorme trots. Een aantal clubs hadden hem op het oog. ‘Hij is dominant op het veld en heel rustig’ zei de coach over hem. Mijn kleine mannetje deed hard zijn best en ik zou hem volledig steunen. ‘Waarom komt zijn vader nooit kijken’ vroeg de Marokkaanse assistent coach ‘Hij woont niet meer bij ons’ zei ik eerlijk. Ik wilde het voor eens en altijd duidelijk hebben. ‘Zonde’ zei de man en keek naar de jongens op het veld. Chakir deed het steeds beter en ik zag dat hij een band kreeg met de clubleiding en de jongens waarmee hij speelde. ‘Een grote club wil hem woensdag zien. Zorg ervoor dat hij goed heeft gegeten en geslapen’ zei de coach, het was een lieve Hollandse man. Chakir luisterde ook goed mee en had er zin in. ‘Hij kan heel groot worden. Chakir heeft bepaalde agressie die hij toch goed omzet in het spelen’ zei de coach. Ik wist dat Chakir eenzaam was om zijn vader en dat dit zijn uitlaatklep was. ’Straks word ik een grote voetballer en dan worden we rijk mama’ zei Chakir blij. ‘We moeten gelukkig zijn en niet rijk schatje’ zei ik en gaf hem een kusje. ‘Ik ga het maken en dan zal papa ons missen’ zei hij met een glimlach. Ik zuchtte en probeerde niet aan Chahid te denken. Hij had ons gezin kapot gemaakt maar wij werden alleen maar sterker.

    Chakir werd gescout en het ging goed. Een grote club bood hem volledig een jeugdopleiding. Ik legde uit dat ik geen geld had voor een dure opleiding. De club stelde een regeling voor en ik kon alles afbetalen later. Ik deed mijn best voor Chakir omdat hij dit wilde. Dit was een kans die nooit meer zou komen. Hij werd een gevierd talentje en het viel iedereen op. Ik was zo trots op mijn zoontje en ik zag dat hij mij blij wilde maken. Het was de beste versie van Chahid, net als zijn vader was hij charmant, grappig maar toch eigenwijs. Cherine was enorm trots en we gingen met veel plezier naar de wedstrijden. Hij kreeg zelfs een aanbod uit het buitenland voor een opleiding maar dat wees ik af. Ik wilde mijn gezin dichtbij me hebben. Elke keer heen en weer rijden had ik voor Chakir over. Chakir was echt mijn hoop op deze wereld. Ik wilde dat hij geen pijn voelde over zijn vader en dat hij zou stralen op het veld. ‘Goed gedaan kerel’ zei Ismael, de assistent coach die alles voor hem regelde bij de club. Chakir had weer eens gescoord en was blij met de wedstrijd. ‘Lukt het wel steeds met de baby heen en weer’ vroeg Ismael toen ik Chakir opwachtte om naar huis te gaan. ‘Ja, ik vind het goed’ zei ik blij en keek naar Chakir. ‘Mijn moeder is de beste’ zei hij en omhelsde mij. Ik moest blozen en keek naar Ismael. Chakir ging nog naar zijn vriendjes en ik stond te praten met Ismael. ‘Voor je het weet is Chakir een grote speler waar hij van droomt. Hij zal je dankbaar zijn’ zei Ismael. ‘Ik doe wat een moeder moet doen’ zei ik. ‘Als je hulp nodig hebt of iets moet je het zeggen. Het is niet niks om met drie kinderen overal en nergens te zijn voor Chakir’ zei Ismael. Ik knikte en was te verlegen om het aanbod aan te nemen. ’Tot volgende week’ zei hij. Ik bekeek hoe hij weg liep en afscheid nam van Chakir. Ik vond het triest dat een andere man mij hulp aanbood terwijl Chakirs vader ergens op de wereld aan genieten was van een ander. Ik merkte dat Chakir en Ismael een goede band kregen. Het viel de club op dat ik alleenstaande moeder was en me best deed om er voor Chakir te zijn. Hij was een kind maar er was zo veel aandacht voor hem. Een krant schreef zelfs over Chakir. Ik las over dat hij zo gemotiveerd was omdat hij zijn zusjes en moeder alles wilde geven. Op een vraag waarom hij niet praat over zijn vader was hij duidelijk; ‘Hij heeft ons gedumpt’. Ik kon die woorden niet lezen en sprak Chakir er op aan. ‘Dat blijft je vader’ zei ik tegen hem. ’Sorry mama’ zei hij en keek weg. Ik wilde dat hij zich gedroeg als kind en niet als man des huizes. ‘Ik wil het beste voor ons mama. Hij is er toch niet voor ons’ zei Chakir.

    Het voetballen ging steeds beter en hij kreeg meer aandacht. Het lukte om mijn aandacht te verdelen over hem en zijn zussen. Ik had het druk maar het was de beste afleiding. De scheiding verwerken ging prima en ik focuste mij op de Islam. Steeds vaker kwam Ismael in beeld en ik creëerde een normale band met hem. Ik had geen behoefte aan liefde en dat had hij vast door. Ik was toevallig de moeder van een goede speler die net te veel aandacht kreeg van alles en iedereen. ‘Gaat het met je’ vroeg Ismael. ‘Ja prima’ zei ik en keek weer naar het veld. Hij was stil en soms zag ik dat hij keek. Soms werd ik gek van alle aandacht en wist ik niet wat ik er mee moest doen. ‘We hebben een wedstrijd in het buitenland over een maand’ vertelde Ismael. Chakir wilde zij er bij hebben en dat moest eerst met mij geregeld worden. Ze zouden naar Engeland gaan. ‘Dat is ver’ zei ik wat angstig. Ik kon niet mee want Cherine had school en ik wilde haar niet zomaar achterlaten. Daarnaast had ik nog Chaima. ‘Ik denk erover na’ zei ik. Ik was bang dat er straks wat zou gebeuren met hem. ‘Ik ga mee en je kan op me rekenen. Het team en de leiding gaan ook mee’ verzekerde Ismael. Ik besloot Chakir mee te laten gaan en hij had er enorm veel zin in.

    Ik miste hem die 3 dagen enorm maar wist dat hij genoot. Ismael hield me op de hoogte en Chakir belde meteen als dat kon. Ik voelde me gerust en wist dat hij met Ismael in goede handen was. Hij speelde goede wedstrijden en werd gescout om naar Amsterdam te gaan. Het was zijn grote droom en mijn nachtmerrie om telkens weer in de stad te komen waar wij als gezin ellende hebben gekend. ‘We verhuizen niet, ik rijd wel elke keer heen en weer’ zei ik tegen de clubleiding die hem over nam. Ook daar werd hij de grote belofte van de toekomst. Met Cherine, Chaima en Rouwayda zaten wij de grote club op de tribune. Chakir speelde goed en hij keek mij altijd aan na een doelpunt. ‘Ik zei je dat het goed zou komen’ zei Rouwayda zachtjes. ‘Gelukkig wel. Ik ben gelukkig met mijn kindjes’ zei ik trots. Chaima brabbelde heel wat af en ik keek dromerig naar Chakir. ‘Ik ben benieuwd wat Chahid hiervan zou vinden. Hij hield enorm veel van voetbal. Nu speelt zijn zoontje bij zijn lievelingsclub’ zei ik. ‘Hij is vast heel erg trots op hem’ zei Rouwayda. Ik knikte en slikte tranen door. Was hij maar met mij. Kon hij zijn zoontje maar aanmoedigen.


    Chakir viel bij iedereen op maar voor mij was hij nog mijn kleine zoontje. Ik sprak vaak met hem en hield hem met beide benen op de grond. Hij bad netjes op tijd als het kon en deed nog steeds zijn huiswerk. Hij wilde dolgraag voetballen maar daarnaast wilde ik hem ook nog op school hebben. ‘Ik hou van jou’ zei hij vaak en dan kreeg ik de liefste knuffel. Hij was inmiddels net zo lang als ik bijna zo lang als ik was en het was schattig.

    Op een middag was ik alleen met Chaima thuis. Ik maakte alvast eten klaar zodat Chakir voor zijn training genoeg energie had. De bel ging en ik verwachtte niemand. Ik zag door het gaatje dat Chahid daar stond. Mijn hart ging te keer en ik trilde. Ik had hem 2 jaar niet gezien of gesproken en nu stond hij hier. Hij belde weer aan en ik negeerde het. Ons leven was nu prima en hij zou dit alleen erger maken.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof