1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    4
    20-08-2015

    Een vleugje liefde

    Een vleugje liefde

    M`n hele leven lang klopte m`n hart naar één iemands warmte. Haar glimlach wist me keer op keer te laten dwalen. Haar ogen die de vlinders in m`n buik lieten fladderen. Een ongekende schoonheid straalde ze van binnen uit. Terwijl m`n hart smachtte naar haar liefde, droomde ik weg om haar in m`n armen warm te houden. Ik was grenzeloos verliefd op haar. Niemand die ons uit elkaar kon halen. Niemand die onze zoete liefde kon beschrijven. Glimlachend en verdwaald. Verliefd en overwonnen. Verwarmd en gelukkig. Onze warmte was werkelijk een droom voor ieders hart.
    Een ongekende ervaring tussen twee personen. Warmte en geluk. Zolang het echte liefde was, kon niets of niemand hen uit elkaar halen. Ze leefden slechts om elkaar verliefd te maken. Twee kloppende harten hielden elkaar warm. Wat een droom voor een ander was, was de werkelijkheid voor hen. Een liefde die kwade ogen opende. Een liefde die verboden was en die de wereld deed vergeten. Hoe zou het zijn als de één verloren was? Hoe zou het zijn als het hart de ander moest missen? De pijn zou ondraaglijk zijn. De pijn die het hart zou verstenen. De enorme leegte die er zal heersen. De koude rillingen kropen omhoog bij de gedachte al. Slechts warme tranen van vreugde mochten vloeien en niet van verdriet. De kus die elkaars lippen deed tintelen. De blikken die de zoete herinneringen weer omhoog brachten. Het was duidelijk de liefde die iedere werkelijkheid te boven ging… Het was hun vleugje liefde…

    Diep zuchtend staarde ik in de spiegel. Net gedoucht, net geschoren en net gekamd. “Welke man kamt z'n haren nog?”, dacht ik bij mezelf. Ik zuchtte opnieuw. Totaal geen zin in mijn date. Ik vergat haar naam. Met veel tegenzin trok ik m'n telefoon uit mijn broekzak en scrolde naar haar sms'je. “Ben 30 min bij het station. Kus Marwa.”, las ik. “Oh ja Marwa!”, dacht ik en ik stopte m'n telefoon weer weg. Ik stapte de badkamer uit en kleedde me aan. Op verzoek van Reda moest ik een nieuwe dame leren kennen. Volgens hem leidde ik een ongewoon, saai leventje. Over dat tweede was ik het niet mee eens. Ik vermaakte me prima met m'n werk, familie en een stel 'good fellas' als vrienden. Reda, Hicham en ik. Van jongs af aan waren we samen. We waren onafscheidelijk van elkander. Aan hen had ik te danken dat ik een afspraakje had met Marwa. Ze vonden het niks dat ik op blondjes viel. Ze plaagden me vaak en ik kreeg bijnamen als overloper en kaasvreter. “Jij moet eindigen met een boerin uit Marokko!”, herhaalde Reda's woorden in m'n hoofd. Ik glimlachte bij de gedachte en trok m'n schoenen aan. Ik checkte mezelf nog even in de spiegel, pakte de sleutels van tafel en liep de deur uit.
    Een heerlijke, zomerse dag. De felle zon straalde in ieders gezicht. Kinderen al spelend op het plein. “Hé Wael!”, hoorde ik in de verte. Ik keek licht verbaasd en zag m'n kleine buurmeisje met haar schooltas op me afrennen. “Tessa!”, riep ik blij terug en ik zakte door m'n knieën. Ze rende in m'n armen en ik tilde haar op. “So, je wordt steeds zwaarder, pff.”, grapte ik. Ze lachte en kuste me op m'n wang. “Morgen niet vergeten om naar m'n verjaardag te komen hè!”, zei ze enthousiast en glimlachte overdreven. “Hmm, ik weet niet of ik morgen kan, lieverd.”, reageerde ik en haar glimlach vervaagde meteen. Ik lachte en kneep in haar wang. “Haha! Wees niet bang. Ik kom wel, Tessa. Ik heb namelijk morgen een cadeautje voor je.”, stelde ik haar gerust. Meteen sloeg ze haar armen om m'n nek van blijdschap. “Tessa, kom naar binnen.”, werd er geroepen. Ik draaide me om en keek haar grote zus Mandy aan. Ze forceerde een glimlach en wenkte naar haar zusje. “Laat hem los.”, zei ze. Tessa zuchtte. Ik legde haar neer en drukte een kus op haar wang. “Ik zie je morgen.”, fluisterde ik. Ze knikte blij, zwaaide nog even en liep naar haar zus. Ik glimlachte en wierp m'n blik naar Mandy. M'n hart sloeg een slag over. Ik slikte. Keer op keer kreeg ik het warm bij het zien van haar schoonheid. Haar goudblonde haren rustten op haar schouders. Haar blauwe ogen die me aanstaarden. Ze leek wat te willen zeggen. Tessa greep haar hand en trok haar aandacht. “Wael komt morgen ook en hij heeft een cadeautje voor me.”, zei ze enthousiast. Mandy knikte glimlachend. “Ga maar naar binnen, lieve schat.”, zei ze gauw en opende de voordeur. Ze wierp haar aandacht weer naar mij. “Hoe vaak moet ik je zeggen Tessa met rust te laten!”, zei Mandy met een strenge blik. Ik haalde diep adem. Ze had nog steeds een hekel aan me. “Laat m'n zusje met rust! Morgen hoeven we je ook niet te zien.”, zei ze erachteraan. “Mandy, het is nu meer dan een jaar geleden. Ik probeerde je alleen maar te helpen. Wat had ik anders moeten doen?”, vroeg ik met opgetrokken schouders. Ik bracht de herinneringen weer naar boven. Ze schraapte haar keel en haar ogen vulden zich op. Ik kreeg meteen een schuldgevoel en onbewust stapte ik naar voren. De tranen vloeiden over haar wangen. Ik slikte en een steek in m'n hart bewees m'n schuld. “Het komt goed, Mandy. Hij zal je niets aandoen. Wees niet bang.”, probeerde ik haar gerust te stellen en wilde haar net omarmen. “Donder op! Ga weg!', snauwde ze en ze sloeg m'n armen weg. Geschrokken deed ik een paar stappen naar achteren. Ze veegde snel haar tranen weg, liep naar binnen en sloeg de deur hard dicht. Wezenloos staarde ik naar de deur. Ik snapte nog steeds niet waarom ze me verafschuwde. Mandy was het enige meisje waar ik het warm van kreeg en uitgerekend zij mocht me niet. Iedere keer dat ik haar aanwezigheid voelde, klopte m'n hart sneller. “Had ik haar maar nooit ontmoet.”, dacht ik al zuchtend. Met veel tegenzin draaide ik me om en liep naar m'n auto. Ik stapte in en wierp een blik naar de tijd. “Tfoe! Kut afspraak... Helemaal geen zin.”, zei ik tegen mezelf. Ik startte de auto en met Mandy in m'n gedachte reed ik weg.

    Het was druk buiten. De kinderen kwamen van school al rennend naar het pleintje. Mandy stond in de deuropening te wachten op haar zusje Tessa. Ze was druk bezig met het huis versieren. Ze had haar familie en vriendinnen al uitgenodigd. De volgende dag zou Tessa's verjaardag zijn. Plotseling hoorde ze de deur ernaast opengaan. Het was Wael. Licht geschokt bleef ze hem aankijken. Haar hart klopte sneller. Wael had het niet door. Zijn aandacht werd getrokken door Mandy's zusje. “Wael!”, riep Tessa al rennend. Mandy genoot van de klik tussen haar zusje en Wael. Onbewust tekende zich een klein glimlachje op haar lippen. Ze bewonderde hoe hij haar kleine zusje optilde. Ze slikte en werd herinnerd aan de gedachte. Ze kon hem niet weerstaan, maar tegelijkertijd moest ze Wael niet. Ze kneep even in haar ogen en schraapte haar keel. “Tessa, kom naar binnen.”, riep Mandy. Wael draaide zich om. Ze hield haar adem even in bij het zien van zijn charmante, onschuldige blik. Even bleef het stil. Opnieuw herinnerde ze haar de gebeurtenis en bracht haarzelf weer tot orde. “Laat hem los.”, zei ze met een serieuze blik. Even kreeg Mandy een lichte schuldgevoel door Tessa's diepe zucht. Wael legde Tessa neer, drukte een kus op haar wang en fluisterde nog wat ik haar oor. Tessa huppelde naar haar zus en zwaaide Wael nog na. Mandy dwaalde opnieuw af naar zijn glimlach. Hij keek op en Mandy en Wael keken elkaar diep in de ogen aan. Haar stem verloor ze keer op keer als hij haar aankeek. Zijn mooie, bruine ogen kon ze eeuwig in blijven staren. “Wael komt morgen ook en hij heeft een cadeautje voor me.”, hoorde ze Tessa zeggen. Mandy knikte al glimlachend en opende de voordeur. “Ga maar naar binnen, lieve schat.”, zei ze en Tessa huppelde vrolijk het huis in. Mandy draaide zich om en werd plotseling woedend. “Hoe vaak moet ik je zeggen Tessa met rust te laten!”, begon ze. Wael keek teleurstellend en haalde diep adem. Mandy kreeg het snikheet van binnen. Ze aarzelde even. “Laat m'n zusje met rust! Morgen hoeven we je ook niet te zien.”, zei ze en dacht aan Tessa. Ze wist hoe dol haar zusje op hem was. “Mandy, het is nu meer dan een jaar geleden. Ik probeerde je alleen maar te helpen. Wat had ik anders moeten doen?”, reageerde Wael. Een brok vulde haar keel dicht. Ze voelde de tranen in haar ogen. Niets vermoedend deed Wael een stap naar voren. “Het komt goed, Mandy. Hij zal je niets aandoen. Wees niet bang.”, klonk z'n zachte stem. Mandy wist geen raad meer. Ze was smoorverliefd op Wael, maar wilde hem het liefst vergeten. “Donder op! Ga weg!”, schreeuwde Mandy en ze sloeg z'n armen weg. Ze veegde haar tranen, draaide gauw om en liep naar binnen. Ze gooide de deur dicht en gezakt tegen de muur hield ze haar gezicht verborgen in haar handen. Ze snikte en de tranen voelde ze tussen haar vingers. Mandy kon het niet geloven dat het allemaal zo moest lopen. Haar eigen liefde die ze verafschuwde. Ze snikte nogmaals en schraapte haar keel. Mandy en Wael waren als twee puzzelstukjes, niet wetend dat ze perfect voor elkaar waren. Het leek een oneindige strijd om elkander te vinden.

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    4
    20-08-2015

    Iedere dag een vervolg...

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    69
    26-07-2015

    Ga gauw verder, Heel mooi geschreven!!!

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    822
    04-12-2012

    Uuupp

    Ben benieuwd naar meer!

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    4
    20-08-2015

    Daar zat ik dan mij netjes te gedragen tegenover Marwa. Oncomfortabel in een sjiek restaurant. Wezenloos staarde ik naar d'r mond. Niet wetend wat ze aan het vertellen was. Af en toe knikte ik maar m'n gedachte dwaalde nog steeds naar die middag. Mandy stootte zich iedere keer weer van me af. Haar oh zo zachte stem die ik van haar gewend was, vervaagde en maakte plaats voor haar geschreeuw. “Donder op! Ga weg!”, herhaalde haar woorden zich in m'n hoofd. Ik kneep even m'n ogen dicht en schudde lichtjes mijn hoofd. Plots bleef het even stil tegenover me. Ik herinnerde me m'n date weer en bracht mezelf tot orde. “Nou, wat vind je ervan?”, herhaalde Marwa de vraag. “Huh? Ehm... Sorry, Marwa. Wat zei je?”, vroeg ik verward. “Hallo? M'n nieuwe haarkleur?”, verduidelijkte ze. “Ehm ja... Staat je wel leuk.”, antwoordde ik gauw. Marwa zuchtte en nam een slok van haar drankje. “Je luistert niet eens. Je doet zo afwezig de hele tijd.”, zei ze. “Ja, sorry. Ik moest even aan iets vervelends denken.”, reageerde ik meteen. “Oh, dus er is iets belangrijkers dan ik?”, vroeg ze arrogant. Ik forceerde een glimlach. “Nee, Marwa vergeet het. Het is lang geleden dat ik nu met een date zit.”, zei ik. Marwa sloeg haar armen over elkaar en zat tegen de stoelleuning. “Nou vertel eens iets over jezelf dan maar.”, begon ze nieuwsgierig. “Wat doe je voor werk? Wat doe je in je vrije tijd? Waarom heb je nog geen meisje in je leven?”, verhoorde ze mij. Ik sloeg meteen de eerste vraag over en krabde achter m'n oor. “Ehm... Ik ben meer met vrienden en familie. Vrije tijd benut ik nog niet echt.”, antwoordde ik maar wat. “En je hebt geen behoefte aan een vrouw?”, vroeg ze me licht verbaasd. Ik trok m'n schouders even op. “Ben niet zo van het daten. Te druk met werk, denk ik.”, antwoordde ik. “Wat voor werk doe je dan?”, herhaalde ze haar eerste vraag. Ik slikte even en nam gauw een slokje van m'n sap. Even bleef het stil en we keken elkaar glazig aan. Ik slikte nogmaals en haalde diep adem. “Luister, Marwa. Dit heeft geen zin.”, begon ik. Ze keek me verbaasd en vragend aan. “Zie je niet dat dit allemaal zo nep is? Ik bedoel, we zitten hier tegenover elkaar in onze mooiste kleding. Praten over je haarkleur, vakantie en alle andere onzin onderwerpen.”, zei ik erachteraan. Marwa had mijn woorden niet verwacht en bleef me vragend aankijken. “Ik zit hier met tegenzin naar je te luisteren. We passen totaal niet bij elkaar, Marwa.”, zei ik teleurstellend. Ze rolde haar ogen omhoog, pakte haar telefoon en stopte die in d'r tas. “Succes met je leven dan maar.”, snauwde ze naar me. Bij het opstaan stootte ze de tafel en m'n drankje morste op m'n broek. Uit reflex stond ik tevergeefs op en pakte gauw een servetje van tafel. De gasten keken me met medelijden aan hoe ik daar m'n broek stond te vegen, terwijl m'n date wegliep. Ik hoorde wat gefluister en gesmoes om me heen. Een ober haastte zich nog met een doek. “Het is goed zo, laat maar.”, zei ik. Ik legde wat geld neer op tafel, knikte met een forcerende glimlach naar de ober en liep het restaurant uit. Een avondje om gauw te moeten vergeten. Giechelende dames die langsliepen, terwijl ze me aankeken. Ik keek uitgeput naar de lucht omhoog en zuchtte diep. Plotseling voelde ik m'n telefoon trillen. Het was Reda. “Yo Reda.”, nam ik op. “Waar blijf je, man? Kom snel, Hicham is zo aan de beurt.”, zei hij. Ik kon hem nog maar net verstaan. Op de achtergrond klonk een hoop gejuich en geschreeuw. “Ik ben al onderweg. Ik kom eraan!', reageerde ik en we hingen op. Ik haastte me snel naar de auto en reed weg.

    “Hicham! Hicham! Hicham!”, werd er geroepen door de menigte. De hele zaal stond hard te klappen en te juichen voor de winnaar. Reda en Wael holden langs het publiek de trap af richting de kleedkamers. Daar besprongen ze Hicham van achteren en haalden hem neer naar de grond. “Haha! Je hebt het weer geflikt, a sahbe!”, zei Reda lachend vol blijdschap. De drie omarmden elkaar. “Thanks, matties! Zonder jullie was ik niet zo ver gekomen.”, zei Hicham, terwijl hij hapte naar adem. De drie stonden op en vierden, samen met de jongens van de sportschool, luidruchtig de overwinning. Hicham vocht een belangrijke wedstrijd die avond. Na enige tijd stapte hij onder de douche. Reda en Wael kletsten nog wat met een aantal dames. “We moeten dit vieren. Vanavond gaan we uit.”, stelde Reda voor. Hij zette z'n beste beentje voor en haalde de dames over om mee te gaan. Ze wisselden hun nummers uit en Reda knipoogde vol trots naar Wael. Een sms'je trok Waels aandacht. Reda merkte het niet op en stond druk te kletsen met de dames. Terwijl Wael naar z'n telefoon keek, vervaagde z'n glimlach bij het lezen van het sms'je. Hicham stapte net de douche uit en werd gefeliciteerd en gekust door de meisjes. Reda prijsde zichzelf in de hemel en keek glimlachend Hicham aan. “Vanavond gaan deze mooie dames met ons uit! Kijk wat ik voor je heb geregeld.”, pronkte hij. Hicham lachte en schudde z'n hoofd. “Ze zitten allemaal bij mij op de sportschool, slimmerd.”, reageerde Hicham en de dames lachten. “Jongens... Ik moet even gaan, man.”, zei Wael plotseling. Reda en Hicham keken hem vragend aan. “Kifesh? Waar ga je? Blijf met ons, man!”, zei Reda. “Nee, man! Er is iets tussengekomen. Ik bel je straks.”, zei Wael. Nog voordat Reda en Hicham wat konden zeggen, verdween Wael de kleedkamer uit. De jongens hadden geen idee wat er gaande was.

    Het was druk in de kleedkamer. Reda en ik kletsten nog wat met de dames. We zouden die avond de overwinning van Hicham vieren. Een sms'je trok m'n aandacht en ik trok m'n telefoon tevoorschijn. M'n glimlach verdween bij het zien van haar naam op m'n display. Een slecht voorgevoel baarde zich in me. “Hij komt volgende week terug. HELP ME!”... Ik voelde een koude rilling over m'n rug. Angst plantte zich voort in m'n hart bij het lezen van Mandy's bericht. Ik schraapte m'n keel en beet op m'n kaken. Zou hij haar werkelijk wat aandoen? Wilde hij z'n wraak hebben op haar? Ik kreeg het warm. Woede overmeesterde m'n angst. Ik zou niemand in haar buurt laten komen. Niemand mocht Mandy wat kwaads doen. Een lange, donkere reis stond me te wachten voordat ik Mandy altijd in m'n armen kon houden. Het zou alles van me vragen om haar veilig te stellen. Mandy had m'n hulp hard nodig.

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    1.764
    27-09-2010

    Ga snel verder, ben benieuwd..!

    Up

    Voorwaar zo komt met de moeilijkheid de verlichting;
    voorwaar, met de moeilijkheid komt de verlichting


  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    4
    20-08-2015

    Het was midden in de nacht. Aangekomen parkeerde ik de auto half op de stoep. Ik haastte me naar de voordeur en tikte op het raam. De lichten waren uit. Ik liep heen en weer en keek door het raam naar binnen. M'n hart klopte steeds sneller. Het zweet op m'n handen voelde ik opkomen. Ik belde dit keer aan en bonsde op de deur... Niets. Haastig pakte ik m'n telefoon en belde haar op. “Kom op... Neem op, neem op.”, zei ik al hijgend. Ik raakte licht in paniek en bonsde opnieuw op de deur. Wat zou er met Mandy gebeurd zijn? Waarom nam ze niet op? De gedachte baarde me zorgen. Ik hing op en belde opnieuw. Tevergeefs... Er werd weer niet opgenomen. Ik slikte en beet op m'n kiezen. In de verte naderde langzaam een donkere auto met gedoofde lichten. Ik bleef kalm, stopte m'n telefoon weg en stapte in m'n auto. In m'n binnenspiegel zag ik de auto midden op de weg even stilstaan. Het was te donker en kon niet zien wie erin zat. De auto reed verdacht langzaam naar voren en kwam steeds dichterbij. De adrenaline pompte in m'n lichaam. Ik haalde diep adem en greep onder m'n stoel naar m'n wapen. Ik zat weer achterover en plaatste m'n ene arm er bovenop. De donkere auto stopte opnieuw en was nu dichtbij. Twee personen merkte ik op. Het was nog steeds te donker. Ik plaatste m'n vinger op de trekker. M'n hart bonsde zowat in m'n keel. Ik slikte en bleef de gestaltes nog steeds aankijken. Plotseling ging de passagiersdeur open. M'n hart klopte nog sneller. Ik knipperde even met m'n ogen en keek opnieuw in m'n binnenspiegel. Het was Mandy. Ze stapte uit en hield een slapende Tessa in haar armen vast. Ik haalde diep adem en luchtte op. Gauw stopte ik het wapen weer weg en stapte uit. Ik haastte me naar Mandy en nam Tessa van d'r armen over. “Ga maar naar huis, schat. Dank je wel voor de lift.”, zei Mandy. “Weet je het zeker? Ik kan ook bij je blijven.”, klonk het uit de auto. Mandy schudde haar hoofd. “Ik bel je morgen wel.”, zei ze. De dames namen afscheid en haar vriendin reed, dit keer met haar lichten aan, de straat uit. Tessa's hoofd rustte op m'n schouder en ik liep naar de voordeur. “Ik zag je voor de deur hier, maar we wisten niet dat jij het was. We werden bang, daarom stopten we verderop.”, zei Mandy en veegde haar laatste tranen weg. Ik schudde m'n hoofd. “Geeft niet. Open de deur dan breng ik Tessa naar d'r bedje.”, zei ik zachtjes. Ze liet me naar binnen, deed de lichten aan en ik liep de trap op naar de slaapkamer. Voorzichtig legde ik Tessa neer en sloeg een klein dekentje over haar heen.

    “Ze ligt in haar bedje.”, zei ik, terwijl ik net de trap afliep. Mandy zat op de bank met haar handen in d'r haren. Ze snikte en staarde naar de grond. “Wil je wat te drinken hebben?”, vroeg ik. Geen antwoord. Ze snikte nogmaals. Ik liep naar de keuken en bracht haar een glas water. “Shsht... Het komt goed, Mandy. Niemand gaat je wat aandoen.”, fluisterde ik en plaatste het glas in haar water. Haar handen trilden van angst. Ze nam met moeite een slok en legde het glas neer op tafel. Ik zat naast haar, sloeg m'n arm om haar heen en streelde haar bovenarm. “Allemaal door jou.”, fluisterde ze heel zacht. Mandy begon te huilen en verborg haar gezicht in d'r handen. “Allemaal door jou.”, herhaalde ze al huilend. “Mandy, het komt goed. Wees niet bang.”, probeerde ik haar gerust te stellen. Plotseling sloeg ze m'n arm van haar af en keek me met een dodelijke blik aan. “Allemaal door jou, Wael!”, dit keer riep ze het en duwde me van haar af. Geschrokken keek ik haar aan. “Zonder jou was dit allemaal niet gebeurd!”, riep ze kwaad en ze stond op. “Shsht... Tessa slaapt. Doe rustig, Mandy.”, zei ik. Ze bleef me strak aankijken en keerde weer in het kwade. “Mandy, Ik had geen keus! Wat had ik anders moeten doen?!”, zei ik en ik stond op. Zonder dat ik het doorhad, verhief ik m'n stem. “Zonder jou zat ik niet in deze ellende!”, riep Mandy. “ZONDER MIJ WAS JE ALLANG DOOD, MANDY!”, riep ik terug. “Tessa groeit al op zonder ouders. Ze heeft alleen jou nog. Wat had ik anders moeten doen?!”, zei ik erachteraan. Mandy schrok van m'n woorden. Het bleef even stil. M'n aanwezigheid en stem brachten bij haar iedere keer weer de herinneren naar boven. De kalmte keerde even weer terug. “Zolang ik er ben, gaat hij je niets aandoen. Tessa en jij zijn veilig bij mij.”, stelde ik haar gerust. Ze gaf nog steeds geen antwoord. De tranen rolden langs haar wangen. Ze beet op haar kiezen en weer ving ik haar dodelijke blik. Woede overmeesterde haar gevoel. Nog voordat ik wat kon zeggen, duwde ze me hard naar achteren. “GA M'N HUIS UIT! LAAT ONS MET RUST!”, schreeuwde ze. Ik struikelde achterover en stootte m'n hoofd hard tegen de vloer. Mandy schrok van haar eigen actie en hield haar adem in. Een hevige geluid klonk in m'n oren en ik verloor m'n bewustzijn.

  8. #8
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Found it.. yaayyy. Up

    Wanderlust..


  9. #9
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Up, een interessante begin, ik ben benieuwd naar meer.

    Wanderlust..


  10. #10
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Up.

    Wanderlust..


  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    32
    16-10-2014

    Upp ga snel verder! Geweldig geschreven, mijn complimenten!!

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    84
    06-01-2010

    Zit kaput Lang te wachten ga door met schrijven zit er helemaal in

  13. #13
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium

    Wanderlust..


  14. #14
    MVC Premium

    Reacties
    15.394
    09-12-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Time flies..

    Wanderlust..