Proloog
"Najoua", hoor ik vanuit de verte. Ik stop abrupt met typen en sluit mijn beeldscherm. Zachtjes wordt er getikt op mijn bureau, ik kijk op en zie mijn baas ietwat chagrijnig naar me kijken. "Er is weer een flinke bankafschrift die geheel onbekend is plaatsgevonden vanuit jouw computer. Mocht je nog een zielige reden weten te vinden hoor ik het graag. Je bent ontslagen. Morgen om 5 uur kun je tekenen." Terwijl ik naar de juiste woorden zoek kijk ik levenloos voor mij uit. "Dit pik ik niet." sis ik zacht. Ik loop naar de dichtsbijzijndste computer en grijns, "Oh wat ben je duur." bulder ik en ik gooi hem op de grond, stamp hem kapot en loop tevreden weg. G38, computer G38. Maar liefst een half miljoen waard. G38, computer G38. Denk ik nogmaals. Ik tover een enorme grijns op mijn gezicht en pak de dichtsbijzijndste hamer in het kamertje van de concierge. Ik ram erop los totdat ik overal chipjes zie liggen. Komen goed van pas. Ik raap er een paar op en doe ze in mijn broekzak. Net na de verwoesting hoor ik sirenes en zie ik in alle chaos allerlei politie agenten op me afkomen. "Najoua Bouchrif, aangehouden wegens vandalisme en het verstoren van de omgeving, bedreigen en het ongepast taalgebruik tegenover de medemens." Een tweede agent neemt het woord van hem over, "Alles wat je zegt kan later tegen je gebruikt worden." opeens wordt alles wazig terwijl mijn zicht verdwijnt.
Piekerend loop ik heen en weer in mijn cel. Wat voor leven heb ik nog? Ik heb me laten gaan door mijn razernij en heb zowat mijn hele carrière opzij gezet voor een achterlijke baan, mijn werkcarrière zowel mijn eer in de Marokkaanse gemeenschap heb ik op dat moment vaarwel gezegd. Ik zit nog maar 8 uur in mijn cel en moet tot het einde van de dag wachten op de uitspraak van de rechter. Ik veeg mijn rollende tranen weg en herstel me als ik gesleutel hoor bij mijn cel. "Mevrouw Najoua Bouchrif, de uitspraak van de rechter is eerder vrijgegeven dan gedacht. Loopt u mee?" Ik knik en geef mijn armen zonder al te veel poespas over zodat ik de straf snel te weten kom.
"Ga zitten." zegt de politie agente. "Je hebt een geldboete van 1 miljoen euro die je binnen 15 jaar af moet lossen en je hebt een celstraf van 2 jaar waarvan 1 voorwaardelijk. Over een week mag je jouw familieleden zien en je wordt morgen overgeplaatst naar de vrouwengevangenis te Utrecht. Nog vragen?" Ik schud mijn hoofd terwijl de tranen vloeien en ik wordt begeleid naar mijn cel.