Ik was in mijn auto onderweg naar de kruidenier, terwijl ik dacht aan alles op mijn lijstje wat ik vandaag nog moest doen. De kinderen naar de voetbaltraining brengen, het huis schoonmaken, boodschappen doen, de olie van de auto verversen, de lijst ging door en door. Ik voelde me verward en was al moe voordat ik überhaupt begonnen was. Onderweg naar de winkel zag ik iets verschrikkelijks gebeuren!!
Een trein had een wagen geramd die de spoorweg over reed. Ik dacht: "Oh nee! Dit is verschrikkelijk, het is onmogelijk dat de bestuurder van die auto nog in leven is!" Ik was het dichtste bij het spoor van alle auto's, dus parkeerde ik mijn wagen en sprong eruit. Ik rende naar de andere auto toe en keek naar binnen, en ik kon niet geloven wat ik zag. Tranen sprongen in mijn ogen en ik kon het niet aanzien. In de auto zat de bestuurster die duidelijk dood was. Op de achterbank zat een baby in haar autozitje, en zij bloedde overal.
Naast de baby zat een klein meisje dat, schat ik, zo'n vier jaar oud was, en zij bloedde ook. Net op dat moment begon het meisje te spreken. Ze zei: "Zijn mijn mammie en mijn kleine zusje in orde?" Ik keek haar aan en zei: "Liefje, dat weet ik niet. Er is een dokter onderweg." Op dat moment begon het kleine meisje te huilen en zei: "Neem mijn mammie en mijn kleine zusje niet mee! Neem mij ook met je mee, alsjeblieft!"
Ze smeekte iets of iemand om haar mee te nemen, maar waar naartoe? Ik vroeg het kleine meisje tegen wie ze aan het praten was, en ze antwoordde: "Zie je dat dan niet? Die engel neemt mijn mammie en mijn kleine zusje mee! Ik wil ook met hen mee! Mijn mammie zwaait naar mij, en ze houdt mijn kleine zusje vast en glimlacht !" Het kleine meisje begon te huilen omdat ze niet achter wou blijven. Ze wou met haar moeder en haar kleine zusje meegaan. Ik had medelijden met haar. Ik geloofde niet in Allah en dacht bij mezelf: "Waar kwam die engel dan vandaan? Wat is dat voor een god, die een moeder en een baby wegneemt, maar niet het kleine meisje?"
Op dat moment zag ik dat het kleine meisje begon te glimlachen met zo'n grote glimlach, terwijl ze haar armen naar iets uitstrekte, naar iemand om haar op te pakken. Ik dacht bij mezelf: "Ze moet aan het ijlen zijn. Misschien is ze erger gewond dan ik dacht." Net op dat moment sloot het kleine meisje haar ogen en zakte plotseling achterover in haar stoel. Ze was dood! Ik kon niet verdrietig zijn, ook al was dit een vierjarig meisje dat zonet was overleden. U zou ook niet verdrietig zijn als u die schitterende glimlach op haar gezicht zou kunnen zien! Ik denk dat haar moeder en haar kleine zusje terugkwamen om haar te halen. Dat was ook de dag dat Allah mij kwam halen, aangezien dat de dag was dat ik gelovig werd en mijn leven overgaf aan Allah de Ene."
Voor zover het artikeltje. Ik wou hier zelf nog een gedeelte van een lange hadieth aan toevoegen, overgeleverd door Al-Baraa bin 'Aazib (radiyallahoe 'anhoe), waarin de Profeet (salallahoe 'aleihie wa sellem) heeft gezegd: "...Als een gelovige op het punt staat om deze wereld te verlaten en over te gaan naar de volgende wereld, dan dalen engelen uit de hemelen af met gezichten die stralen als de zon, en ze zitten om hem heen in een menigte zover het oog reikt. Dan komt de engel des doods bij zijn hoofd en zegt: "Goede ziel, kom naar buiten naar de vergeving en het genoegen van Allah ! En de ziel verschijnt, zoals een druppel water uit een waterzak stroomt, en de engel pakt het vast..." (Sahieh; overgeleverd door Imaam Ahmad, Aboe Dawoed en anderen). Moge Allah ons laten horen tot deze groep mensen! Was-salaam aleikum wa rahmatullah
