1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    ** Missauo's geschriften **

    Beste iedereen,

    na lang wikken en wegen heb ik besloten terug te keren naar waar het allemaal begon. Marokko.nl is uiteindelijk vrij belangrijk geweest voor de ontwikkeling van mijn gedichten en mezelf als schrijver. Na veel omwegen met nieuwe kansen die ik heb gekregen en nieuwe ervaringen die mijn horizon hebben verbreed wil ik me vanaf nu enkel focussen op dit topic.

    Hierin zullen allerlei gedichten worden geplaatst, oude en nieuwe, lange en korte en geschreven in verschillende vormen. Ik ga mijn best doen om deze topic zo groot mogelijk te maken en uiteindelijk met gedenkwaardige teksten op te vullen. Ik hoop dat jullie mee zullen lezen en dat de woorden uiteindelijk ook zullen raken.

    Groet,


    ---

    #1

    De essentie van de dag is de uitstulping van de nacht. Opgeklommen om een beter licht op de dingen te kunnen schijnen. Kansen die zich aanbieden maar niet lopen zoals verwacht om vervolgens als sneeuw voor de zon weer te verdwijnen. Uitzichtloze situaties en men raakt buiten zinnen. Wellicht is het verstandiger om het dan maar onder woorden te brengen. Toch lijkt men nergens een punt achter te zetten, opteert men voor een komma in de hoop te kunnen verlengen. Maar de tijd laat niet op zich wachten en wanneer de kansen niet worden benut. Dient men te schuilen voor de storm al is men nergens echt beschut. Met de ingrediënten die men heeft, weten velen er toch niets van te bakken. Wellicht omdat men kookt van binnen. De woede die niet lijkt te willen gaan zakken omdat men geen toontje lager kan zingen. Frivool in doen en laten heeft men de lach altijd achter de hand. Maar is het de waarheid die uiteindelijk het laatste lacht. Plaatsmakend voor de realisatie dat spot de pijn ook niet verzacht.

    #2

    Het is tijd dat we ontwaken, want ze blijven maar meten met verschillende maten. Kortzichtige leugens die niet meer opgaan, maar iedereen lijkt de strijd te staken. Slapende honden die niet zullen bijten maken plaats voor wonden die langzaam open rijten. Wanneer we ons door haat en nijd laten leiden is er geen mogelijkheid oprecht te strijden zonder te lijden. Maar inhouden gaat moeilijk wanneer we kijken om ons heen. Verhalen die de ronde doen maar objectief is er geen één. De vingers die naar elkaar wijzen maar nooit wijst er één naar de bron. We worden enkel grijzer in plaats van wijzer en weten niet eens meer waar het allemaal begon. Het is tijd dat we opstaan, maar we zijn er aan gewend te willen slapen. Zoveel dromen die kapot gaan omdat we niet inzagen dat het enkel dromen waren. Nu worden we blindelings gedreven naar problemen en gevaren. Zoveel dingen die we niet kunnen verklaren. Krijgen we onszelf steeds moeilijker tot bedaren. Het is tijd om te ontwaken voordat we definitief met de stroom mee zullen varen.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #3

    We lijken op weg naar de uitgang, terwijl we nooit echt binnen waren. Het eindstation wat alweer in zicht is, al is er van uitzetting geen sprake. De strijd die verloren lijkt te zijn maar wie treft daarvoor de blaam? We worden als instrumenten bespeeld zonder enige faam. Beloftes die zijn gedaan waarvan elk in rook is opgegaan. Te veel die moeten lijden omdat ze zich hebben laten verleiden, fouten maak je niet zo snel ongedaan. In een opwelling gedreven tot het uiterste in het leven. Ze hebben alles gegeven maar nu valt er niets meer weg te geven. Betreden het heden terwijl ze terugkijken op het verleden. Maar men staart zich dood op het verleden en kan daardoor niet vergeven. Te veel pijn die is aangedaan en te veel tranen die zijn gelaten. Harten die zijn doorboord en velen die zijn verlaten. Toch hebben ze niets in de gaten omdat er getapt kan worden uit andere vaten. Maar ooit houdt het op en worden ze gestopt door hun maker.

    #4

    Ooit was er licht, nu lijken we ons enkel in duisternis te begeven. Zien we elkaar niet meer voor wie we zijn omdat de media er een andere draai aan wist te geven. Kansen die onbenut worden gelaten omdat we de handen niet ineen kunnen slaan. Wijken we af van onze dromen omdat we niet meer achter een ander kunnen staan. Sommigen mensen verschuilen zich achter een masker in de hoop het verleden achter te kunnen laten. Maar teren op gemaakte fouten al hebben ze dat zelf niet in de gaten. Sluiten zichzelf af, zijn zelfs onbereikbaar voor hun naasten. Voor hen staat de wereld stil en zijn het anderen die zich lijken te haasten.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #5

    Negen van de tien keer loopt het anders en negen van de tien keer zeggen we te zijn veranderd. Op zoek naar de waarheid maar we weten niet beter. Leven van de leugen omdat we ervan kunnen eten. De reflectie van de spiegel daar voelen we ons steeds minder in thuis. Herkennen onszelf niet meer als de persoon die we terug zien staren, gebroken en verguisd. Talloze besluiten die we teniet doen, omdat de dingen even niet gaan zoals we het zelf willen. En talloze handelingen die we niet doen omdat het de honger naar meer toch niet zal weten te stillen. We kijken neer op de ander terwijl we er zelf niet eens bovenop kunnen komen. Gaan onzorgvuldig om met geboden kansen alsof we er enkel over willen blijven dromen. Velen die all-in gaan maar het niet bij bluf kunnen houden. Verhalen die de ronde doen omdat we het zelf niet binnen de eigen cirkel kunnen houden. Men streeft naar meer al moeten ze de ander ervan beroven. Komen niet tot inkeer omdat ze weigeren te geloven. Weigeren te geloven dat het pad waarop ze zich bevinden tracht dood te lopen. Toch blijft men ondanks alle signalen nog hopen.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #6

    Ik kan niet slapen, want zoveel dingen spoken door mijn hoofd. Moet me bewapenen, voordat ik van mijn dromen word beroofd. Opgekropte gevoelens en leugens waar men alsmaar in geloofd. Al die haat en nijd, vraag blijft, wat hangt ons nog allemaal boven het hoofd.
    Wie tracht te strijden, heeft de wedstrijd al verloren. Niets valt te ontwijken maar de waarheid brengt men niet ten gehore. Men speelt blind terwijl de leugens worden uitgekleed voor onze ogen. Toch lijkt men doof, voor de werkelijkheid al is deze oorverdovend.
    De klap komt het hardst, wanneer men het niet verwacht. We laten ons uitlokken in de hoop dat de woede de teleurstelling verzacht. Ik kan niet slapen, in het midden van de nacht. Tracht me te bewapenen tegen de gevaren die de dag me heeft gebracht.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #7

    Sommige delen om te kunnen kiezen zonder te kiezen om te delen
    Bang zichzelf te verliezen, in de mogelijkheden die hen zijn gegeven
    Hebben de waarheid aan hun zijde maar opteren voor de leugen
    Leven in herinneringen uit het verleden nog vers in het geheugen

    Door onschuld gedreven, wil men het licht hervinden
    In de kracht van het leven is er geen ruimte voor zwakte
    Toppen die worden bereikt, duistere kanten die dromen verslinden
    Van de wal in de sloot belanden, maar men houdt zich op de vlakte

    Kijkend in de spiegel, op zoek naar de persoon die je behoorde te zijn
    Degene die je terugvind in al je dromen in het holst van de nacht
    Terugkijkend op de fouten uit het verleden al waren die nog zo klein
    Die hebben bijgedragen aan de ommekeer in je leven, totaal onverwacht

    Soms is het leven een les zonder dat je er iets van denkt te kunnen leren
    Soms laat het je zien dat je de juiste afslag al enige tijd hebt weten te missen
    Voor de velen die de toekomst trachten te bereiken door in het verleden te leven
    Zij zullen zich uiteindelijk realiseren dat enkel het heden over de toekomst kan beslissen
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #8

    De tijd tikt langzaam door, koester de momenten die zijn geweest. Laat de rust langs me heen glijden, voldaan en onbevreesd. Mensen trachten me te helen maar het is tijd wat daadwerkelijk geneest. De schoonheid van het leven, eindelijk kunnen zien wat altijd is geweest. Soms willen we te veel, waardoor we met vragen blijven zitten. Antwoorden die niet goed genoeg zijn en we daarom door blijven spitten. Soms scheppen we op, in de hoop onze grenzen hiermee te kunnen verleggen. Om uiteindelijk te realiseren dat we er enkel onszelf buitenspel hebben mee weten te zetten. Een glimlach om iets kleins wordt vaak genoeg onderschat. De essentie van het leven, zo veranderbaar als het zand. De honger die nooit gestild lijkt te raken, nieuwe hoogtes die men tracht te bereiken. Maar aan het einde van de rit bezwijken omdat men teveel naar de top wilde reiken. Alles lijkt zo ver weg maar is toch zo dichtbij. Mensen maken de dingen moeilijker dan ze zijn omdat ze het niet makkelijk willen hebben.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #9

    Ik blijf op de weg die me gewezen is. Laat me leiden door de les die me gelezen is. Woorden lijken verstopt te zijn maar het is geen gemis. Door blijven knokken omdat de strijd nog niet gestreden is. In tijden zoals deze zijn het gedachten die een eigen leven gaan leiden. Onvervulbare dromen die de eerder gegeven waarde weten te ontstijgen. Een glimp van de horizon opvangen zonder daadwerkelijk te weten wat men heeft gezien. Blind voor de waarheid omdat je meerdere malen al af hebt moeten zien. Zonder voldoende daadkracht is de gezette stap er één achteruit. Probeer je je afgelegde weg opnieuw te herleiden maar zijn het herinneringen die zijn verguisd. Gelopen is de weg en de vraag blijft of het de juiste is geweest. Zout die in talloze wonden is gesmeerd in de hoop dat het pijn is wat gedane verdriet geneest. Afgegaan op fonkelingen zonder de glansrijke kansen te hebben benut. Opgeleefd in een mum van tijd maar enkel herrezen om af te brokkelen zonder enig nut. Willen vliegen om de lasten te kunnen ontwijken, wetende dat men hier op den duur aan zal bezwijken. Gedreven door verlangen om te schijnen maar bezweken aan de angst om te verdwijnen. De nacht met al haar elementen blijft me opslokken keer op keer. Mijn verhaal waar ik nog geen punt achter kan zetten omdat ik met de dag nog leer.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #10

    Geleid door de verleidingen van het leven laat men te wensen over. Dingen die de kop op steken maar men komt ze nooit meer te boven. Gedreven door razernij lijkt men enkel meer in de verleiding te komen. Je leven anders leiden om niet te hoeven lijden is een onderdeel van te volmaakte dromen. De uitzichtloosheid in het leven welke ertoe bijdraagt een gewaagde keuze te willen maken. Maar niet op tijd realiserend, met dezelfde keuze mensen kwijt te zullen raken. Een eenmalige ervaring wat zich constant blijft herhalen. Roekeloosheid die ertoe heeft bijgedragen dat men de sterke wil heeft laten varen. Eens gefocust op extreme doelen, nu niets meer kunnen overzien. Eens in blakende vorm om op het eind van alles af te zien.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #11

    Ik staar in het donker naar de nacht maar ik ben niet bevreesd.
    Ik weet er zijn diepe wonden maar de tijd geneest.
    En soms kijk ik weer terug en voel me blut. Beroofd van mijn gevoelens en ik voel me dan weer stuk. De zin is afgesloten, geen komma maar een punt. De weg is nog zo lang en niemand die je gunt.

    De tijden die er waren leken even stil te staan. Trapte op de rem, maar nu is alles van de baan. Talloze gedachten die niet meer weg lijken te gaan. Gemengde gevoelens achteraf aan het einde van de laan. Het sprookje kwam ten einde al heb ik nooit in dromen willen geloven. Opgeklommen naar hogere sferen maar kom het dieptepunt niet meer te boven. De waakvlam die je wist aan te wakkeren wist je net zo snel weer te doven. Heb de duurste woorden aan je besteed maar kon het me niet veroorloven.



    De reden van dit alles valt niet te beredeneren. Al had ik generaties lang de tijd, zou ik dat gevoel niet meer kunnen genereren. Dat verwonderlijke gevoel wat jij me gaf, wat ik enkel kon absorberen. Nu ben jij er nog steeds maar heeft het zich tegen je weten te keren. Men heeft mij vaak verteld dat je van je fouten moet leren. Maar ook al is me een les gelezen, zal op dit pad niet meer wederkeren.



    Afgegaan op elementen die er nu niet meer toe lijken te doen. Afgegaan op vele vlakken, maar niet meer willen denken aan toen. Iets trachten op te bouwen, maar teniet gedaan door daden. Zelf tekort geschoten, op de manier waarop je enkel jezelf kan schaden. Al lijken we nu rond te zijn, valt dit niet meer te evenaren. Heb me laten leiden om afgeleid te lijden, uitgegaan van onnodige gebaren. Zoveel dingen die nu helder lijken maar toen niet leken te verklaren. Jij was het die me kon reflecteren nu kan ik enkel nog in de spiegel staren.

    Ik staar in het donker naar de nacht maar ik ben niet bevreesd.
    Ik weet er zijn diepe wonden maar de tijd geneest.
    En soms kijk ik weer terug en voel me blut. Beroofd van mijn gevoelens en ik voel me dan weer stuk. De zin is afgesloten, geen komma maar een punt. De weg is nog zo lang en niemand die je gunt.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  10. #10
    AITSAID

    Reacties
    4.247
    10-06-2007

    Prachtig upppp

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #12

    Sommige praten over tijd alsof het iets is wat alsmaar door blijft gaan en blijft de tijd tikken is er niets aan de hand. Toch blijven we rennen in diverse richtingen alleen weten we niet goed welke kant. Zoveel kansen die onbenut zullen blijven, zoveel aspiraties en dromen die voorgoed weg zullen ebben. Blijven we achter met lege handen terwijl anderen ons deel er gratis bij op kunnen scheppen. Zullen we blijven zwoegen voor het laatste beetje, wetende dat het nauwelijks wat op zal gaan leveren. Of zullen we meer geven dan nemen, in de hoop het gouden randje toe te kunnen voegen aan het leven. Als blikken konden doden, lagen velen nu al onder de zoden en zouden ogen ons sterkste wapen zijn. Nu komen we fixaties niet meer te boven, is tijd hetgeen zonder bodem en proberen we beter te worden van andermans pijn.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #13

    Een maand van bezinning waarin we ons begeven, de maand van wederkeer. De periode van standvastigheid die we proberen te tonen in het leven, trachten we te zorgen voor de ommekeer. De dagen zijn lang en de nachten te kort, maar uiteindelijk is dat niet hetgeen wat telt. De stappen die we verzetten binnen deze tijd, reflecteert onze ware ik, toont ons hoe het met onszelf is gesteld. Gedreven door motivatie lijken we allen op te bloeien, met de achterliggende gedachte als persoon nog meer te kunnen groeien. Gedreven door verlangen om het beter te doen blijven we hopen, balanceren we op het juiste randje opdat we geloven. Met onze handen in een kom gevouwen richten we ons tot boven. Naar de enige die altijd in ons zal blijven geloven.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #14

    De gloed van de zon op het raam laat het licht uitzonderlijk weerkaatsen. Soms denkend dat ik me op glad ijs begeef, onwetend hoe ik me moet verplaatsen. Vooruit gaan is de enige optie, al zijn er de tegenstribbelingen van het verleden. Maar kan niet achteruit kijken, kan niet blijven leven in het verleden. De stappen die zijn gezet, zijn secuur uitgemeten over een korte periode. Standvastig op z’n tijd blijken sommige stappen overbodig. Word omsingeld en omringd, door talloze gedachten maar ben uiteindelijk niet bij machte. Bij machte om mijn rug te rechten, in een maatschappij met afgeschoven lasten. Je kijkt met je ogen maar bent blind voor de realiteit omdat je in betere dingen wilt geloven. Weigert om de hoop op te geven, sust jezelf in slaap door betere dagen te beloven. Onwetend wat de volgende ochtend zal brengen denk je terug aan de gloed van de zon die je zorgen even verzacht. Realiserend dat je in het verleden goud in handen had.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    1.006
    04-05-2009

    #15

    Ik richt mijn blik tot de hemel, waar de sterren blijven schijnen. Richt mijn hoop tot de enige die altijd bij me zal weten te blijven. De duisternis van de nacht, waarmee ik ben omringd, tracht me op te willen slokken. Maar ik zal niet verzaken, niet toegeven aan de verleidingen, of me laten lokken. Mijn ademhaling die geregeld lijkt te verstokken wanneer de tranen blijven vloeien. De ware kracht komt van binnenuit, geloof wat is gezaaid waaruit hoop en motivatie weten op te bloeien. De kracht om bergen te verzetten en boven mezelf uit te kunnen stijgen. De kracht om uit diepe dalen te kunnen klimmen en naar toppen te kunnen reiken. De ware kracht is hetgeen wat terug te vinden is in de essentie van het geloof. Islam, mijn eerste zet en laatste hoop.
    Liever laten lopen, dan los te moeten laten

  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    1.132
    11-02-2013

    #15
    Radietoe BiAllahi rabban, Wa Bilislami dinan Wa biMohammadien( SAW) nabbieyan!!!