Beste iedereen,
na lang wikken en wegen heb ik besloten terug te keren naar waar het allemaal begon. Marokko.nl is uiteindelijk vrij belangrijk geweest voor de ontwikkeling van mijn gedichten en mezelf als schrijver. Na veel omwegen met nieuwe kansen die ik heb gekregen en nieuwe ervaringen die mijn horizon hebben verbreed wil ik me vanaf nu enkel focussen op dit topic.
Hierin zullen allerlei gedichten worden geplaatst, oude en nieuwe, lange en korte en geschreven in verschillende vormen. Ik ga mijn best doen om deze topic zo groot mogelijk te maken en uiteindelijk met gedenkwaardige teksten op te vullen. Ik hoop dat jullie mee zullen lezen en dat de woorden uiteindelijk ook zullen raken.
Groet,
---
#1
De essentie van de dag is de uitstulping van de nacht. Opgeklommen om een beter licht op de dingen te kunnen schijnen. Kansen die zich aanbieden maar niet lopen zoals verwacht om vervolgens als sneeuw voor de zon weer te verdwijnen. Uitzichtloze situaties en men raakt buiten zinnen. Wellicht is het verstandiger om het dan maar onder woorden te brengen. Toch lijkt men nergens een punt achter te zetten, opteert men voor een komma in de hoop te kunnen verlengen. Maar de tijd laat niet op zich wachten en wanneer de kansen niet worden benut. Dient men te schuilen voor de storm al is men nergens echt beschut. Met de ingrediënten die men heeft, weten velen er toch niets van te bakken. Wellicht omdat men kookt van binnen. De woede die niet lijkt te willen gaan zakken omdat men geen toontje lager kan zingen. Frivool in doen en laten heeft men de lach altijd achter de hand. Maar is het de waarheid die uiteindelijk het laatste lacht. Plaatsmakend voor de realisatie dat spot de pijn ook niet verzacht.
#2
Het is tijd dat we ontwaken, want ze blijven maar meten met verschillende maten. Kortzichtige leugens die niet meer opgaan, maar iedereen lijkt de strijd te staken. Slapende honden die niet zullen bijten maken plaats voor wonden die langzaam open rijten. Wanneer we ons door haat en nijd laten leiden is er geen mogelijkheid oprecht te strijden zonder te lijden. Maar inhouden gaat moeilijk wanneer we kijken om ons heen. Verhalen die de ronde doen maar objectief is er geen één. De vingers die naar elkaar wijzen maar nooit wijst er één naar de bron. We worden enkel grijzer in plaats van wijzer en weten niet eens meer waar het allemaal begon. Het is tijd dat we opstaan, maar we zijn er aan gewend te willen slapen. Zoveel dromen die kapot gaan omdat we niet inzagen dat het enkel dromen waren. Nu worden we blindelings gedreven naar problemen en gevaren. Zoveel dingen die we niet kunnen verklaren. Krijgen we onszelf steeds moeilijker tot bedaren. Het is tijd om te ontwaken voordat we definitief met de stroom mee zullen varen.