Zijn geliefde... !

[halfbloed]

Lieve leden ik zal zo een vervolg plaatsen

[Elabdeslami]

Up Uup Uuup uuuup uuuuup uuuuuup uuuuuuup uuuuuuuup uuuuuuuuup uuuuuuuuuup uuuuuuuuuuup uuuuuuuuuuuup uuuuuuuuuuuup uuuuuuuuuuuuup uuuuuuuuuuuuuup uuuuuuuuuuuuuuup

[Always-Sad]

Super . Kan niet wachten.

[halfbloed]

Ergens wat drinken zegt hij? Ja is goed zeg ik en geef aan dat ik ergens wil zitten waar het rustig is. In de lounge van Van der Valk van Breukelen zitten? vraagt hij. Ja is goed stem ik toe. De autorit is stilletjes af en toe probeert Marouan wat te vragen om de stilte te verbreken maar veel dan een antwoord komt er niet. Je ziet er goed uit Sara zegt hij. Dankjewel jij ziet er ook goed uit, en je bent pas na de kapper gegaan zeg ik. Met zijn hand over zijn hoofd kijkt hij me aan en lacht. Dat heb je goed gezien Saar pas na de kapper gegaan zegt hij. Aangekomen bij Van der Valk lopen we naar binnen en zoeken een plek in de lounge ruimte. Gelukkig is het niet druk en kunnen we makkelijk een plek vinden. We nemen plaats op de ronde banken en de serveerster komt al snel onze kant op. Goedenavond, kan ik jullie helpen? zegt de serveerster. Mag ik een Cola en wat wil jij Marouan? Maak er maar 2 van zegt hij. Waarom zit je zo ver bang dat ik ga bijten en trekt me zijn kant op. De serveerster legt de drankjes op tafel en loopt weg. Marouan zeg ik en kijk hem aan. Mijn oom Omar was laatst bij ons thuis en hij flipte helemaal op mij omdat wij uit elkaar zijn. Ik weet dat hij dat niet leuk vind en het niet leuk vindt. Maar je moet met hem praten, hij zei dat hij het niet daar bij laat als het niet goed is tussen ons. Marouan kijkt me aan en zegt ja ik weet dat er wat gebeurd was, hij was naar mij toe gekomen. Want hij dacht dat jij de oorzaak was maar ik heb hem verteld dat ik een fout heb gemaakt en dat het moeilijk voor je is om het te accepteren. Hij weet van de situatie af maar wilt niet dat jij de verkeerde pad op gaat omdat je vrijgezel bent. Marouan je moet met hem praten, je moet er voor zorgen dat hij niks geks gaat doen zeg ik angstig. Marouan knikt en kijkt me aan. Sara en kijkt me aan en probeert de woorden te verzamelen. Ik hoop altijd dat er een dag zal komen dat je mij vergeeft en mij weer een plaats geeft in je leven. Als ik een echte klootzak was genoot ik van al deze vrijheid en zou ik alles doen. Maar ik doe niks dan alleen werken en thuis zitten. Ik ga niet uit, ik drink niet, spreek geen meisjes, mijn gedachten zijn alleen bij jou de hele tijd. Ik kan alleen aan jou denken en smeken dat er een dag komt dat je mij vergeeft zegt hij. Marouan ik heb je vergeven maar terug bij elkaar is een ander stap dat zwaar voor mij is. Ik kan het niet proberen, ik wil je geen valse hoop geven zeg ik. Sara je kan het wel proberen we kijken wel hoe het afloopt. Kijken we zitten hier ook bij elkaar en we praten met elkaar. Het kan maar je moet het willen zegt hij. Sara ik hou van jou dat moet je weten zegt hij en blijft me aankijken. Dit is een moeilijke stap, ik kan het denk ik niet aan zeg ik en voel de tranen al omhoog komen. Sara we kunnen het proberen we hebben beide niks te verliezen als we het doen. Enige wat ik verlies is jou als je er mee stopt. Hij pakt me vast en omhelst me stevig, alsjeblieft geef mij een kans ik smeek het je. De tranen rollen over me wangen ik kan me niet inhouden. Snikkend zeg ik waarom heb je mij pijn gedaan waarom laat je me elke dag, elke uur en elke moment mij met deze pijn leven. Het spijt mij Sara het spijt mij echt, dit gun ik jou niet. Jij bent de mooiste bezit die ik heb en ik wil jou niet kwijt raken. Ik blijf tegen hem aan liggen en even voel ik dat de leegte gevuld wordt, dat ik hier niet was voor alleen praten maar om liefde te voelen. Ik kom er vandaag weer achter hoe verdomme veel ik eigenlijk van hem hou. De eerste liefde van me leven die ik eigenlijk helemaal niet los kan laten. Schatje zullen we hier wat eten, we zijn al meer dan een uur verder en de cola vult mijn maag niet. En nu jij naast me bent heb ik weer honger wat ik een lange tijd niet had. Ik knik en zeg heb de laatste dagen met moeite soep naar binnen gehad en dat was het ook. Hij seint naar de serveerster en vraagt om de menukaarten. De serveerster komt met de menukaarten en we kijken wat we te eten gaan nemen. Marouan doet zijn arm om mijn schouder en geeft me een kus op me wang. Ik heb je gemist Sara zegt hij. De avond was rustig verlopen, het was gezellig en van beide kanten kon je zien dat we elkaar gemist hadden. Het gevoel naast elkaar te zitten was wel weer wennen. Marouan die super lief was en alleen maar zei wat voor spijt hij heeft en hoeveel hij van me houdt.
Na de avond ben ik naar huis gebracht een stevige knuffel gekregen en de woorden ik hou van jou kwamen uit zijn mond. Ik hou ook van jou Marouan zei ik stilletjes en stapte uit de auto.
Liep richting huis en Marouan reed weg.

Marouan
Het voelde goed dat Sara mij de kans heeft gegeven om haar weer terug in mijn leven te hebben na dat ze de auto uit gestapt was wachtte ik tot ze voor de deur was en naar binnen liep. Ik pakte mijn telefoon en belde mijn broertje Tarik. Vertelde hem dat Sara weer terug is en ik hoorde gelach aan de andere kant van de lijn. Dat werd tijd zei Tarik. Nou zorg dit keer goed voor haar en geen gekke fouten maken. Met mijn broertje aan de lijn reed ik richting huis. Net voor ik mijn straat in rijd blokkeert een groot auto mijn weg en gaan de ramen open. Geweren komen tevoorschijn en voor ik het weet wordt er geschoten op mijn auto. De ruit barst en scherven vliegen elke kant op. De lampen van de auto barsten stuk, spiegels worden geraakt. Ik kan net bukken en mis net de kogel die van de voorruit zo naar de achterruit geschoten wordt. Me broertje schreeuwend aan de lijn waar ik ben en wat het is. Er wordt op me geschoten schreeuw ik en dek me door laag te gaan liggen over de stoel. Ik heb geen wapen bij me ik kan mezelf niet beschermen. Enige wat ik nu denk is klaar dit waren mijn laatste secondes.

[halfbloed]

Heel veel leesplezier ik ben nu op werk en moet zo naar een henna feest van me vriendin en vrijdag is de bruiloft. Ik hoop dat ik tussendoor nog tijd heb om wat voor jullie te plaatsen. Zo niet, wordt het in de weekend of maandag pas!

[kabdani12]

Omg upplpp ga snel verder

[hayam]

Aaaaahhh neeeee marouan mag niet geraakt worden

[hamdoulilah13]

Omggg zoo spannend wejowww je stopt precies bij spannende stukje haha.
Hij mag echt niet geraakt worden!! Up !!

[Moslima98]

omg snel verder!

[Huisvrouw____]

Ong uuuuuup

[Ayadi]

Wanneer komt er en vervolg ??

[halfbloed]

Bedankt voor de reacties

Ik zal weer voor jullie een vervolg plaatsen !

[halfbloed]

Ik druk op de gaspedaal en probeer weg te rijden zonder zicht op de weg. Ik hoor de sirenes in de verte van de politie auto’s maar die kunnen mij nu niet helpen. Ik hoor de piepende banden van de auto die me nu achtervolgd. Ik probeer omhoog te kijken en iets van de zicht te krijgen van de weg. Ik hoor hoe ik tegen geparkeerde auto’s aankom en net een blinde persoon aan het rijden ben. Ik zie een straat en snel kijk ik omhoog en probeer de straat in te gaan de laatste schot wordt geschoten en de auto rijdt weg omdat de politie wagens in de buurt zijn. De achtervolging is begonnen de schutters worden achtervolgd door de agenten. Drie politie wagens blokkeren mijn weg. Allerlei vragen gaan nu rond in mijn hoofd. Heb ik veel geld nu op zak. nee zeg ik. heb ik drugs of iets wat verboden is nee zeg ik. Wapens heb ik niet bij me auto is clean ze zullen niks vinden. Ik ben nu de slachtoffer en moet me gedragen alsof ik niks anders weet dan dat er op me geschoten is. En door wie weet ik niet want vijanden heb ik niet. Dat moet ik vertellen. De agenten springen de auto gewapend uit. Handen omhoog hoor ik!. Geen beweging maken, hoeveel personen zitten er in de auto schreeuwt een agent. Antwoorden nu hoor ik! Ik doe mijn handen omhoog en toon aan met me hand dat ik alleen ben door alleen mijn wijsvinger op te steken. Uitstappen schreeuwt de agent! Met moeite stap ik uit heb bloed op me armen me arm is open door de scherven zie ik. Op de grond nu! schreeuwt de agent. Gehoorzaam lig ik op de grond wapen van de agent op me hoofd gericht. Een ander agent die me fouilleert om te kijken wat ik bij me heb. Anderen agenten die de auto openen en het controleren. Voorbijgangers zijn gestopt en kijken toe. De weg wordt al snel helemaal geblokkeerd door agenten die de linten zetten met burgers erachter die aan het kijken zijn. Er is op me geschoten en jullie verplichten mij om op de grond te liggen schreeuw ik. Mond dicht snauwt een mollige vrouwelijke agent dit is de procedure. Wil het liefst nu opstaan en de agenten martelen maar dan weet ik dat ik het erger maak. Weet dat als ze mijn naam zoeken zo dat ze weten met wie ze te maken hebben. En weer iets kunnen gaan doen om te bewijzen dat ik werk in een heel ander wereld. Ze tillen me op en duwen me in de politiebusje met de kogelvrije ramen. Aan elke zij een agent die zich beschermt met zijn wapen mijn kant op. Alsof ik iets zou kunnen doen met handboeien om. Daar gaat het dan weer naar de politie bureau waar al die smerissen zitten die ik 1 voor 1 haat. De langdurige ondervraging met een kop koffie zonder smaak. De vragen waar zij hopen dat ik iets zal toegeven dat ik met iets te maken heb. Onderweg naar de bureau probeer ik me te bedenken wie het zal zijn. Wie heeft geprobeerd mij te vermoorden en voor wie hebben ze het gedaan.
Aangekomen bij het politie bureau wordt ik geplaatst in een hokje. De agenten lopen weg en sluiten de deuren van het hok. Een camera die aan staat en met elke beweging die ik maak meedraait. Flikkers zijn bang dat ik mezelf wat ga aandoen. Ze plaatsten mij in een hok nadat ze mij helemaal uitgekleed hebben en mij in mijn boxer laten zitten met mijn handboeien om. De woede stroomt in mij maar ik probeer me rustig te houden. Even later komen twee agenten met een mannelijke arts naar binnen. Goedenavond mijn naam is Edward Giel ik ben arts van de spoedeisende hulp. Ik ben gekomen om je te controleren nadat je in een schietpartij zat. Ik zat in een schietpartij waar onbekende op mij schoten. Enige wat ik heb gedaan is geprobeerd mezelf te verstoppen in mijn auto. Ik heb als een blinde man gereden zonder zicht op de weg met de hoop mezelf in veiligheid te brengen. De schrik zit nog in me, ik kan het nog steeds niet geloven. Na die woorden zie ik de twee agenten elkaar aan kijken, ze geven elkaar een blik van hij heeft zijn verhaal al bij elkaar verzameld. Knikkend kijkt de arts mij aan, dit is heftig wat er gebeurd is. Ik zie wat sneeën op je armen en in je nek. Wat niet van een wapen zal zijn. Ben je verder ergens geraakt. Ik kijk naar me armen en kijk de arts aan. Nee niet dat ik weet de angst zat goed in me nu nog dat ik niks voel. Al hoewel ik wel tintelingen in me armen voel weet niet of het de pijn is van de wonden of van de strakke handboeien.Knikkend kijkt hij me aan. Mag ik je gewoon Marouan noemen? vraagt de arts en ik beantwoord hem met als ik u Edward mag noemen dan mag jij het ook. Dat is een deal dan zegt hij glimlachend. Marouan wil je even staan als je kan dan kan ik even je lichaam controleren. Ik sta gehoorzaam op de arts kijkt de agenten aan en vraagt of de handboeien af mogen zodat hij makkelijker kan controleren. De agent knikt en loopt mijn kant op. Als ik je handboeien af doe dan ga je niks geks in je hoofd halen want we weten wie je bent. Dus hou je rustig of we zullen je lichaam spuiten met verdovende middelen om je stil te krijgen. Begrepen en kijkt me strak aan. Op dit moment wil ik hem een kopstoot geven zodat hij met zijn achterhoofd tegen de muur aan komt. Maar ik hou me in en zeg ja begrepen. De art komt voor me staan nadat de handboeien weg gehaald zijn. Kan je met je armen omhoog gaan en aangeven of je pijn hebt. Ik doe me armen omhoog en zeg heb niet echt pijn het lijkt meer op spierpijn na een te lange dag sporten. Hij pakt zijn spullen bij en ondertussen vraagt hij me of ik voor de rest gezond ben, medicijnen slik, allergieën heb. Ben gezond, slik geen medicijnen en ben nergens allergisch voor. In mijn gedachten zeg ik dat ik alleen allergisch ben voor deze smerissen. Nou, dat is mooi om te horen. Ik zal even met het licht je ogen controleren en zegt daarna helemaal goed. Na dat hij naar me hart heeft geluisterd nadat ik luid moest zuchten en me buik, benen en rug heeft gecontroleerd. Mag ik op de harde bed in de hoek zitten.

[halfbloed]

k zal even je de sneeën op je amen schoonmaken want ze zijn al een lange tijd blootgesteld voor negatieve bacteriën en zo voorkom je infecties. De prikkeling van de middelen die geplaatst wordt laten me zuur opkijken. Verband er om heen en klaar is de arts. Hij bedankt me en wenst me sterkte met alles. Wanneer je last zal krijgen moet je gelijk naar het ziekenhuis komen, soms voel je niks door dat de schrik nog in je is. Maar dat kan dat je later last zal krijgen nog van de gebeurtenis. Ik zal je mijn kaartje geven zodat je met mij kan contacteren wanneer je last hebt. Knikkend schud ik hem zijn hand. Ondertussen is er een ander agent gekomen met mijn kleding die ik nu mag aandoen. Na dat ik aangekleed ben mag ik gelijk mee naar de verhoorkamer begeleid door 4 agenten. Neem plaats op de stoel aan de tafel en zie de dossier met mijn naam erop op tafel.

De hoofdofficier loopt naar binnen. Een oud al grijs man met zijn bril op zijn neus kijkt me aan. Dag Marouan dit is een lange tijd dat jij hier hebt gezeten. Ik vraag me af wat je allemaal uitspookt. Dacht dat je veranderd was en een groot bedrijf runde zoals het overal staat.

Dat doe ik ook zeg ik en kijk hem aan. Ik ben een slachtoffer dat weet je toch ook er is op mij geschoten. Ik heb niks gedaan, ik heb geen wapen of iets om terug te schieten. De auto hebben jullie al gecontroleerd zeg ik erachteraan. Dat klopt dat hebben we gedaan, maar we zijn nu bezig met je vriendin te ondervragen die jij toen thuis had afgezet voor er op je geschoten werd. SARA komt in me hoofd gaat het net goed met ons wordt ze opgehaald door de politie. Dit is niet goed, ze kan niks vertellen over wie het zijn. Maar ze zal wel bang zijn, heb wel vaker met haar serieus gesproken voor er wat gebeurd wat ze moet zeggen en wat ze absoluut niet kan zeggen. Maar ze zal nu wel bang zijn en niet weten wat er allemaal gebeurd is. Die smerissen hebben sowieso een verhaal gemaakt zodat ze zal spreken. Hoop dat het goed met haar zal gaan en dat ze niet bang wordt door deze flikkers. Kijk de man tegenover me aan met een koelbloedig blik. Wat wil je hiermee zeggen dat zij ondervraagt moet worden om wat zeg ik fel. Hij doet zijn handen over elkaar op tafel en kijkt me aan. Sara is de laatste persoon die jou gezien heeft. Toen ze hier binnen kwam zat ze te huilen van angst en kijkt me met een grijns aan. Ze was bang en herhaalde maar steeds hoe het met jou ging en waar je bent. Waarom is ze zo bang Marouan, waarom heeft ze het gevoel dat anderen personen je wat aan hebben gedaan. Ik kijk hem nu dodelijk aan en leun achterover op me stoel woede kookt in me maar ik wil het niet tonen en kijk hem met een grijns aan. Officier vraag je me dat nou echt? Als jullie haar verteld hebben waarom ze mee moet dan zou elk persoon zich zorgen maken. Vind je niet dat het zo is officier zeg ik hem met een doordringende blik. Hij kijkt me aan en zegt nou Marouan vertel eens wat er is gebeurd. Ik zou nog wel een vraag willen stellen voor ik het precies zal vertellen. Toen jou collega’s kwamen hadden ze een achtervolging gestart om de schutters te pakken. Hoe is dat afgelopen. Nou, dat is eigenlijk wel goed gegaan zegt hij trots. We hebben ze gepakt en ze zijn meegenomen. De onderzoek vanuit hun kant is al begonnen en ja we hebben wat bewijzen gevonden in de auto maar ook wat bewijzen die ze hebben weggegooid in de tussen tijd van de achtervolging. Knikkend kijk ik hem aan en begin te vertellen hoe het begon van de moment dat ik Sara had afgezet en mijn broertje belde en zo naar huis reed. Voor ik mijn straat in reed mijn weg geblokkeerd werd. Ik geen zicht had wie er in de auto zat maar wel snel zag dat de ramen naar beneden gingen en wapens tevoorschijn kwamen. Dat ik geschrokken was en dacht dat dit mijn laatste secondes zouden zijn van leven. Ondertussen noteert hij alles wat ik zeg en herhaalt vaker in het gesprek of ik echter niet weet wie het zijn. De personen misschien nog kan beschrijven en of ik weet hoeveel er waren. Ik kan ze niet beschrijven het was een donker kleurig busje. Weet dat er twee personen voor zaten omdat daarvan de wapens uit het raam zichtbaar was en voor ik weet lag ik op de passagier stoel zeg ik. Knikkend kijkt hij me aan. Na de verklaring liep hij weg en na een uur kwam hij terug. Nou Marouan dit zijn je spullen nog; je geld, telefoons, pasjes en sleutels. Je kan als je wilt een autobedrijf bellen die je auto mee zal nemen. Knikkend kijk ik hem aan en bel de auto bedrijf die ik ken. Na een halfuur is hij gekomen en loop ik mee naar achteren waar ik mijn spullen uit de auto pak en het mee geef aan de werker van de auto garage. We hebben foto’s gemaakt van je auto en alles gebruikt wat we willen vandaar dat hij niet in beslag genomen wordt. We lopen terug naar binnen en hij schudt mijn hand en zegt Sara staat op je te wachten bij de ingang. Knik en bedank hem en loop naar de ingang. Daar zie ik een ingetrokken Sara op de stoel zitten. Haar hoofd naar beneden gericht en haar handen voor haar gezicht. Ik loop naar haar toe en hurk voor haar. Me hand op haar been geplaatst die aan het trillen is. Ze schrikt op na de aanraking en kijkt me met tranen in haar ogen. Haar ogen zijn rood haar lip trilt van angst en verdriet. Doet haar armen om mij heen en houdt me stevig vast. Marouan ik ben bang, wat is dit allemaal. Gaat het wel goed met je? zegt ze met een trillende snikkende stem.

[halfbloed]

Heel veel leesplezier schatjes