Wa Al7amdoelilah.
Ik wil je zoveel vragen.
Ik kan mijn keuzes niet verklaren;
Ik weet alleen dat ik niet mag klagen.
Ik hoorde vandaag het verhaal aan van een man;
hij vertelde dat hij longkanker had;
hij onderging chemokuur en bestraling;
maar het eerst wat ik zag was zijn stralende glimlach.
Hij heeft me diep geraakt met zijn positiviteit;
ook dat kan ik moeilijk verklaren;
ik weet alleen dat ik hem als mens enorm kan waarderen;
dat uit zijn levensverhaal veel valt te leren.
Ik ging er vandaag naar toe met een bedrukt hart;
worstelend met het feit dat ik wederom geconfronteerd;
ga worden met een eindeloze strijd.
Ik wil niets liever dan rechtvaardig handelen;
maar in deze ontbreekt het mij gewoon aan objectiviteit.
Toch heeft het levensverhaal van die man;
zoveel voor mij in perspectief gebracht.
Hoe kan iemand met zoveel pijn;
niet klagen maar de ander verlichten;
met zijn aanwezigheid?
Hoe kan iemand je hart zo diep beroeren?
Is het zijn authenticiteit en oprechtheid?
Is het zijn nederigheid en bescheidenheid?
Of is het gewoon zijn positieve instelling?
Het is bewonderswaardig.
Allahuma ameen; Ya Rabi 3alemeen.
Upp egt hele mooie stukken
Allahuma ameen!
Allahuma ameen.
Sub7anaAllah..speechless..
Overpeinzing...
en wat de gunsten van jou Heer betreft spreek daarover....
Momenten die nu voorbij flitsen in mijn gedachten;
waarin ik men hoor klagen over hun tegenslagen;
zonder dat ik er uberhaubt om hoef te vragen;
beginnen ze aan hun verhaal;
als een vastgelopen grammofoonplaat.
Je treft zelden nog degene;
die de geschenken kan waarderen;
die de schoonheid in de schepping kan ontdekken;
zich daar eindeloos over kan verwonderen.
Die je in gesprekken verlicht met zijn spreken;
die je inspireert tot een kritisch zelfbewustzijn.
Ik kan me nog herinneren;
hoe je me dagenlang bleef fascineren;
over een uitspraak die maar in mijn hoofd bleef rondspelen.
Het gaat nooit om de antwoorden;
heb je me inmiddels geleerd;
het gaat om de reis erna toe;
hoe je te midden van alle waanzin en chaos;
toch je balans weet te vinden.
