Onbelangrijk

[amanitetounia]

Proloog

"Jij gaat binnen een week trouwen" zegt mijn vader. Ik kan niet beschrijven wat er allemaal door me heen gaat. Ik knijp mijn handen fijn en blijf stil. Mijn vader zit voor zijn bureau met twee van mijn vele broers aan zijn zij. Ik werd vanochtend wakker geschud door mijn bediende en moest me zo snel mogelijk klaar maken omdat mijn vader iets met mij moest bespreken. Een naar gevoel had me toen bekropen, hij praat bijna nooit tegen me. Alleen als het gaat over mijn gedrag dat ik moet verbeteren om zijn naam niet te schaden. Vader staat op van achter zijn bureau en loopt om zijn bureau heen. Hij stopt voor mij en ik blijf naar beneden kijken. "Ik duld geen tegenspraak, wees voor één keer geen teleurstelling en schaad mijn naam niet. Je zal binnen een week trouwen en verhuizen naar de McCabe gebieden", zegt mijn vader. Na die naam gehoord te hebben voel ik de tranen achter mijn ogen prikken. Ik knijp nog harder in mijn hand. De McCabe's staan bekend als de sterkste mensen in heel de omgeving. Er zijn vele gebieden maar McCabe is de grootste en de sterkste. En de leider van die groep staat bekend als de duivel. Niet alleen om zijn wrede daden tegenover verraders maar ook tegenover vreemde. Ik ben bang om de vraag te stellen maar doe het toch. "Wie zal mijn aanstaande zijn?", vraag ik zachtjes aan mijn vader en kijk nog steeds naar de grond. "Ryan McCabe". Mijn vaders woorden weergalmen door mijn hoofd. Ik ga trouwen met de duivel...



Ik heb eindelijk besloten om weer een nieuw verhaal te schrijven genaamd 'onbelangrijk'. Ik hoop dat vele van mijn verhaal zullen genieten en kritiek mag natuurlijk altijd. Dit verhaal verschilt wat van mijn eerste verhaal Iman Badri. Ik ga natuurlijk proberen om regelmatig een vervolg te schrijven, maar soms zal ik het te druk hebben met school en zal ik dan geen vervolgje kunnen schrijven.

Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch of door fotokopieën, opname, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur

.

[amanitetounia]

Zal ik verder gaan ?

[stoute_yasmina]

Uuuuuuuuuup je eerste fannetje meld zich al !!! Top ga verder aub en plaats nog een paar vervolgjes aub !! ))

[iesiej]

Uuupppsssaaa

[Loveme.]

Ben benieuwd naar meer. Proloog is grijpend, love it!! Ga snel verder.

[iesiej]

Uuupppsssaaa

[meryam1998]

Uppp schrijf je vandaag nog een vervolgje?

[amanitetounia]

ja ik ben er mee bezig

[iesiej]

Wahoee kan niet wachten om te lezenn

Dankjewell !

[Always-Sad]

Ben benieuwd naar meer !!.

[amanitetounia]

Hoofdstuk 1

Na een bad genomen te hebben loop ik terug naar mijn kamer waar mijn dienstmeisjes me opwachten. Ik heb me nooit lekker gevoeld met het feit dat zij me moeten aankleden. Ze geven me een mooie blauwe jurk. Hij is strak bij de middel en is wat wijder aan de onderkant. Gelukkig maar, ik ben niet dik maar je kan me ook niet slank/dun noemen. Op een jonge leeftijd had ik al een vrouwelijk figuur met kleine rondingen, hoe groter ik werd hoe groter de rondingen werden. Na dat de meisjes me in de jurk hebben geholpen doen ze mijn lange zwarte haar in een mooi kapsel.

“Jullie mogen gaan meisjes”, zegt lady Marina (Mijn lerares en nanny). De dames knikken en verlaten mijn kamer. Lady Marina loopt rustig mijn kant op en doet haar handen op mijn schouders en kijkt me via de spiegel aan. Haar zwarte haren waarvan er een paar grijs zijn, zijn netjes opgestoken, ze draagt een mooie zwarte jurk en kijkt me strak aan.

”Rug recht Dina”, zegt ze tegen me. Ik doe gelijk wat ze me verteld. “Je weet dat je binnen een paar dagen gaat trouwen, het wordt eens tijd dat je je ernaar gaat gedragen lady Dina”, zegt ze tegen me. “Ja lady Marina”, zeg ik zachtjes en kijk naar beneden. “Niet zo somber, vele zouden dromen van een huwelijk en blij rondspringen als ze in jouw positie waren”, zegt ze tegen me. “Lady Marina, ik wil niet trouwen met hem. Kunt u vader misschien overtuigen om me niet te laten trouwen?”, vraag ik haar zachtjes. “Wat is dat nou weer voor een onzin, je weet dat ik dat niet zal doen en ook al zou ik het doen je vader zou nooit akkoord gaan met deze absurde verzoek. Waarom ben je zo tegen dit huwelijk lady Dina?”, vraagt ze me.

Ik zucht en haal een plukje haar van mijn gezicht. “Ik wil helemaal niet trouwen met iemand die ik niet ken en we weten beide dat mijn aanstaande niet echt een goede reputatie heeft”, zeg ik tegen haar. “Niet zuchten, dat hoort een dame niet te doen. Lady Dina ik geef je een tip, zolang je tegen dit huwelijk bent zal jij alle slechte gevolgen moeten onderstaan. Wij vrouwen zijn onbelangrijk, we hebben nooit een keus”, zegt ze tegen me. Ik kijk naar beneden, waarom probeer ik het ook? Niemand heeft mij ooit begrepen.

“Nou ben je klaar, je moest zo snel mogelijk naar je vaders kantoor weet je nog. Hup hup het is niet goed voor een dame om laat te zijn”, zegt ze tegen me. Ik knik en sta rustig op. Ze doet de deur open en ik volg haar. “Hoe vaak moet ik dit nog herhalen, kin omhoog, schouders recht en handen in elkaar gevouwen voor je buik”, zegt ze tegen me. Ik volg haar instructies op en loop op dezelfde tempo als haar mee. “Lady Marina, waarom wilt vader me spreken?”, vraag ik zachtjes. “Daar zal je zo achter komen, niet zo nieuwsgierig. Een echte dame moet die eigenschap niet bezitten”, zegt ze boos tegen me. Ik knik en loop haar snel achteraan.

We stoppen voor de deur en ik hoor meerdere stemmen praten. Lady Marina klopt aan en mijn vader zegt dat we binnen mogen komen. Lady Marina doet de deur open en ik loop naar binnen met mijn gezicht naar de grond gericht. “Sir McCabe, dit zal jouw vrouw zijn”, hoor ik mijn vader zeggen. Ik voel mijn hart sneller kloppen en voel mijn handen trillen. Hij is hier!

“Heb je je dochter niet geleerd om een gast te begroeten en ze in de ogen aan te kijken McLeod”, hoor ik een zware en koude stem zeggen. Mijn handen trillen nog meer en Lady Marine tikt me aan van achter. Ik voel mijn vaders ogen op me branden en ik kijk op.

Een grote man met koude bruine ogen kijkt mij aan. Hij is heel lang en heel erg gespierd, hij heeft een paar schrammen wat hem mannelijker maken en zijn niet zo lange haar zit in een paardenstaart. Hij is werkelijk een prachtig aanzicht.

Hij kijkt me koud aan en loopt een paar rondjes om me heen, waardoor ik nog nerveuzer wordt. Ik zie de minachting in zijn ogen en voel de tranen achter mijn ogen prikken. “Ik heb genoeg gezien, ze kan gaan”, zegt zijn koude stem. “Ga Dina”, hoor ik mijn vader zeggen en ik knik. Ik loop weer weg met lady Marina en een traan valt naar beneden. Moet ik met deze koude man trouwen?


Ik hoop dat jullie het wat vinden

[amanitetounia]

hmm upp

Is dat een goeie hmm of een slechte hmm ?

[Always-Sad]

Bij mij valt het zeker in de smaak!!. Zet zo voortjes .

[marmita15]

uppppppppppppppppp nieuwe fan meld zich aan. wat een prachtig verhaal tbarkallah

[LaLa_Karima]

Uppp

Verstuurd vanaf mijn GT-I9300 met Tapatalk