Poll resultaten: Ik ben een

Stemmers
95. Je mag niet stemmen op deze poll
  • Stille lezer

    69 72,63%
  • Actieve lezer

    26 27,37%
  1. #16
    -

    Reacties
    1.098
    14-04-2009

    Ik vind dit soort verhalen 1001x beter dan het typische m.nl verhaal! Keep up the good work
    Het is een liefde van het heden, doorweven met herinneringen uit het verledenen dromen van de toekomst. Mama !

  2. #17
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    Citaat Geplaatst door -Hanae- Bekijk reactie
    Ik vind dit soort verhalen 1001x beter dan het typische m.nl verhaal! Keep up the good work
    Shokran, je motiveert me echt! ik ga vanavond weer verder in Shaa Allah!!



  3. #18
    -

    Reacties
    1.098
    14-04-2009

    Graag gedaan
    Het is een liefde van het heden, doorweven met herinneringen uit het verledenen dromen van de toekomst. Mama !

  4. #19
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    HOOFDSTUK 3:

    Door het geroep van zijn ruiters staat Redouan gelijk op. Hij loop op hen af om te vragen wat er aan de hand is. Een van de ruiters zegt: ‘’Mijn prins, het meisje...Ze is weg’’ boos kijkt Redouan hem aan en antwoord: ‘’HOE BEDOEL JE ZE IS WEG, HOE KAN ZE OOIT WEG ZIJN ZONDER DAT JULLIE ER VAN WETEN?!’’ Geschrokken door Redouans reactie antwoordt de tweede ruiter: ‘’We weten niet hoe het is gebeurt, het enige wat we hoorden was een gedempt geluid maar we besteedden er geen aandacht aan. Totdat we erachter kwamen dat het meisje weg was’’ Wanneer ze dachten dat Redouan niet kwader kon worden hadden ze het mis, hij was woedend. ‘’IK HEB JULLIE IN VERTROUWEN GENOMEN EN JULLIE KUNNEN NIET EENS EEN SIMPELE TAAK OP JULLIE NEMEN!’’ Verontschuldigend en beschaamd kijken de twee ruiters naar de grond. ‘’Zoek haar nu, ze kan niet ver weg zijn de woestijn kan ze niet in haar eentje overleven en daar zal ze gauw genoeg de gevolgen van voelen’’ vervolgt Redouan en loopt naar zijn paard en springt erop. ‘’Ik ga naar het noorden en jullie vier verspreiden jullie over het oosten, zuiden en westen. Als jullie haar na de volgende zonsondergang niet vinden, zetten jullie de reis naar het paleis voort..’’ Na die woorden kijkt Redouan niet meer om en rijdt weg.


    Daar zit ik dan, in elkaar gekrompen van de kou en angst. Ik probeer mezelf rustig te krijgen waarna ik dan helder kan gaan denken. Daarvan is jammer genoeg niks van waar. Ik raak in paniek en begin te huilen. Ik kijk naar de lucht met m’n handen gevormd in een kom en smeek: ‘’Ya Allah! Verlos mij uit deze zandbak en zorg dat ik veilig terecht kom, IK SMEEK HET U!’’ roep ik hard. Na deze woorden begin ik nog harder te huilen dan voorheen en maak mezelf weer klein. Langzamerhand begin ik te kalmeren en roep mezelf halt toe. ‘’Amina je kunt hier wel uit komen als je maar je gezond verstand gebruikt, en op Allah vertrouwt!’’ spreek ik mezelf moed toe en sta op uit mijn zittende positie. Ik blijf een tijd lang op dezelfde plek staan en begin te brainstormen. ‘’Oke, naar welke richting werd ik heen getrokken..’’ peinzend kijk ik voor me uit. ‘’Ik weet het! Ik voelde de wind vanuit het noorden komen en ik had een windtegen toen ik nog liep. Dus..’’ terwijl ik dit zeg doe ik m’n wijsvinger in m’n mond en steek het in de lucht. Ik voel de wind van links komen en weet al gelijk welke richting ik op moet. Ik loop direct richting het zuiden en hoop dat ik een vorm van leven ontdek voordat de zon op komt. De Sahara kan in de nacht verschrikkelijk koud zijn maar overdag ontzettend heet. Terwijl ik richting het zuiden loop voel ik de koude wind met m’n haar spelen en begin weer moed te krijgen, en loop zelfverzekerd door.


    ‘’AMINA! AMINA!’’ roept Redouan een paar keer achterelkaar. Hij kijkt, zo ver als zijn ogen kunnen reiken, voor zich uit en ziet helemaal niks behalve het maanlicht schijnend over de grote zandbak. ‘’AMINA!’’ roept hij nog een keer. Dit is eigenlijk de eerste keer dat hij haar naam gebruikt, hij deed het expres niet omdat ze hem eigenlijk geen bal interesseerde. Maar ondanks de minachting en haat die hij voor haar koestert moet hij haar vinden. Zijn vader had hem een taak gegeven en Redouan heeft hem een belofte gedaan dat hij haar veilig naar het paleis zal brengen. Tot de dag van vandaag weet hij niet waarom hij haar naar het paleis moet brengen, maar daar komt hij, wanneer ze arriveren, gauw genoeg achter. Hij roept haar naam nog een keer en begint weer te rijden.

    Na een paar uur aan een stuk door te hebben gelopen begin ik een leeg gevoel in mijn buik te voelen. Met gevolg van een zwaar knorrend geluid waarna ik mijn eigenwijze zelf vervloek. Ik zie de zon langzamerhand op komen en krijg een benauwderig gevoel. Na mate de uren verstrijken begin ik me steeds zwakker te voelen, maar ondanks alles probeer ik met al m’n wilskracht door te gaan. ‘’Ik zal hier niet sterven’’ herhaal ik meerdere malen tegen mezelf, en begin daardoor telkens weer de motivatie te krijgen om door te lopen.
    Na een tijdje een flink stuk gelopen te hebben, ziet alles er nog steeds hetzelfde uit waardoor ik het gevoel krijg dat ik geen vooruitgang heb geboekt en begin de moed steeds meer te verliezen. Ik kijk naar de lucht en zie dat de zon op z’n hoogst staat. Ik voel dat ik over m’n hele lichaam begin te zweten en m’n haren aan m’n gezicht begint te plakken waardoor ik snel een schaduwtje opzoek, zonder enig succes. Ik leg mijn hand boven mijn ogen om wat verder vooruit te kunnen kijken, maar het enige wat ik zie is zand. Het huilen staat me nader dan het lachen maar zelfs daar heb ik geen energie voor. Totdat ik opeens een grote zwarte schim van een ver afstand zie. Hallucineer ik? Ik vertrouw mijn eigen verstand niet meer, waardoor ik het verschil tussen hallucineren en de werkelijkheid niet meer ken, en ik vorm m’n ogen tot spleten. Nadat ik de schim probeer te identificeren, sperren mijn ogen wijd open van verbazing. Voor mij zie ik Rashid staan, waardoor ik overspoeld word door angst. Ondanks de vreselijke hitte die me steeds meer verzwakt, probeer ik weg te rennen totdat ik mijn knieën voel verzwakken en op de grond val van vermoeidheid. Met mijn gezicht op het gloeiend hete zand begint mijn zicht te vertroebelen ‘’Ik..zal..hier..niet..sterven’’ komt er nog zwak uit mijn mond waarna mijn laatste blik op de zwarte schim, die langzaam mijn richting op komt, staat gevestigd totdat alles zwart voor me ogen wordt..



  5. #20
    MVC Lid

    Reacties
    89
    26-02-2013

    Upp schrijf je nog een vervolgje vandaag

  6. #21
    -

    Reacties
    1.098
    14-04-2009

    Ik ga het zo meteen lezen! Ben benieuwd! :*
    Het is een liefde van het heden, doorweven met herinneringen uit het verledenen dromen van de toekomst. Mama !

  7. #22
    Al Khilafah

    Reacties
    2.875
    18-02-2012

    Prachtig keep up the good work

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273

    De vrome voorgangers [Ramadan]


  8. #23
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    Citaat Geplaatst door meryam1998 Bekijk reactie
    Upp schrijf je nog een vervolgje vandaag
    Rond 10 uur plaats ik er nog een, voor de rest heb ik het deze week heel druk met school etc. dus dan komen de volgende vervolgjes aankomend weekend!!



  9. #24
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    Citaat Geplaatst door Sayonara Bekijk reactie
    Prachtig keep up the good work
    Shokran voor je lieve reactie!!



  10. #25
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    HOOFDSTUK 4:

    ‘’Benti!...Benti! Benti, wordt wakker! Je moet wakker worden! Sta op wees sterk benti, ik weet dat je een sterke vrouw bent!’’ hoor ik de zijde zachte stem van m’n moeder zeggen. Het gemis wordt te groot waardoor ik mijn ogen probeer te openen om haar te zien, maar het lukt me niet. Mijn oogleden voelen loodzwaar aan waardoor ik mezelf steeds meer voel verliezen. ‘’Amina, sta op! Amina, benti sta alsjeblief op!’’ hoor ik opeens een wat zwaardere stem zeggen die ik al jaren heb moeten missen, mijn vader. Ik word overspoeld door velen emoties, totdat ik mijn vader weer hoor zeggen: ‘’ Je moet opstaan jou tijd is niet nu! Alsjeblieft benti ik smeek het je’’ Zoveel emoties hoor ik in z’n stem, waardoor ik steeds meer de wilskracht krijg om de strijd aan te gaan tegen mijn zwakke zelf. ‘’Moge Allah je bij staan..’’
    Dat zijn de laatste woorden die ik van m’n ouders hoor waarna ik mijn ogen langzaam open. De felle stralen van de zon verblinden haast mijn ogen waarna ik ze snel weer sluit, en ze daarna tot spleetjes vorm. Nadat ik wat meer gewend ben geraakt aan het licht zie ik alles bewegen, waarna ik pas besef dat ik door het zand word meegesleept. Verward kijk ik om me heen en zie weer dezelfde zwarte schim, maar dit keer houdt hij mijn enkels vast en trekt me mee. Ik begin tegen te sputteren door met mijn voeten te schoppen. De zwarte schim merkt dat ik wakker ben geworden en draait zijn gezicht naar me om. Ik begin in paniek te raken en probeer z’n handen van m’n enkels af te slaan. Het enige wat aan hem zichtbaar is, zijn zijn ogen. Ik zie, aan de traditionele kleding die hij draagt, dat hij een nomaad is. Ik denk terug aan de boeken over de nomaden die ik altijd samen met mijn vader las, en het gemis komt weer naar boven. De nomaad draait zich weer om en loopt verder. Door mijn zwakheid gaat het tegenwerken moeilijk waarna ik het opgeef en me laat meeslepen. Met mijn hoofd diep in het zand zie ik van de verte een dorpje liggen. Door de te weinig vocht die ik nog bezit, voel ik dat ik langzaam wegzak en m’n ogen zwaarder worden.

    Redouan is de hele nacht opzoek geweest naar Amina maar zonder enig resultaat. De moed zakt door z’n schoenen, waarna hij hopeloos van z’n paard stapt. Het uitgeputte dier geeft hij wat te drinken, en hij laat zich daarna neerzakken op het zand. Een tijdje blijft hij in dezelfde positie zitten en staart voor zich uit. ‘’Waar is dat mens nou?!’’ zijn de laatste woorden die hij nog gefrustreerd uitspreekt voordat hij zichzelf weer op zijn paard hijst en verder rijdt.


    Langzaam open ik mijn ogen, ik merk dat ik me in een vreemde kamer bevind en hijs me gelijk op in het bed. Wanneer ik net op het punt sta om op te staan, zie ik een oud vrouwtje naar me toe hollen waarna ze me een kan water aan geeft. Gulzig drink ik de hele inhoud leeg en sluit het af met het woord ‘’Alhamdoulillah’’. Ik bedank de vrouw vriendelijk waarna ze me weer rustig het bed in drukt. Ik kijk haar bevreemd aan en ze kijkt met een vriendelijke blik terug. Wantrouwig vraag ik: ‘’Uuh..Wie bent u, en wat doe ik hier, en hoe ben ik hier gekomen?’’ allemaal vragen waar ik geen antwoord op kan vinden. Ze schenkt me een vriendelijke glimlach en zegt: ‘’Dat leg ik je zo allemaal uit, maar je moet eerst rusten.’’ Ik laat haar haar gang gaan en laat me weer het bed in duwen. Nadat ze vertelde dat ze wat te eten zou maken vertrok ze. Met m’n gezicht naar het plafond starend, nou eerder de punt van een tent, denk ik aan Redouan. Zou hij met zijn ruiters naar mij opzoek zijn? Ik schud snel de hoop van me af, en denk weer terug aan het gesprek tussen de twee ruiters. Ik ben maar een vervangbare slavin niemand die mij mist, denk ik cynisch. Ik stap, tegen de wil van de oude vrouw, het bed uit en begin de kamer rond te kijken. Er bevinden zich niet bepaald veel dingen in de kamer, ze zijn natuurlijk nomaden die reizen heel het jaar door. Langzaam loop ik de kamer uit en kom gelijk de huiskamer in. Ik kijk om me heen en zie dat het heel traditioneel is ingericht. Ik richt mijn blik op het kleine kamertje naast de huiskamer en zie dat daarachter zich de keuken bevind. De oude vrouw is druk in de weer met het eten totdat ze me opmerkt en me met een quasi boze blik aan kijkt. Verlegen kijk ik naar beneden en zeg dat ik geen slaap meer had. Ze glimlacht en zegt: ‘’Kom mijn dochter, ga maar even zitten.’’ Gehoorzaamd ga ik op een kleedje op de grond zitten en begin met het stellen van mijn vragen. ‘’Ghelti, zou u mij kunnen vertellen hoe ik hier terecht ben gekomen, en waar ik eigenlijk ben?’’ Glimlachend kijkt ze me aan, waardoor haar donkere ogen beginnen te glinsteren. ‘’Mijn man, Mohammed, heeft jou buiten in de Sahara gevonden toen hij naar een ander dorp hier in de buurt wou gaan. Hij zag je bewusteloos op de grond liggen en besloot om je mee te nemen. Aangezien hij niet met zijn kameel was gegaan, was het enig alternatief je mee trekken.’’ Verbaast kijk ik haar aan en herinner me weer dat ik een zwarte schim op mij af zag komen voordat ik buiten westen was. Ze vertelt me dat we ons nu in het midden van de Sahara bevinden, en dat ik zo lang als ik wil bij hun kan blijven. Ik ben Allah dankbaar dat ik gered ben en dat ik in een gastvrije gezin ben terecht gekomen, waarna ik in de ogen van de oude vrouw blik en haar oprecht bedank. Ze blikt terug en schenkt me een oprechte glimlach. Vlak daarna horen we een zware stem zeggen: ‘’Zahra?’’ De vrouw wenkt me om mee te gaan en zegt: ‘’Na3am à Mohammed.’’ Ik loop de huiskamer in en zie een man van middelbare leeftijd voor me staan met een witte baard. Wanneer hij mij ziet schenkt hij me een oprechte glimlachen waardoor zijn ogen mee lachen. Ik glimlach verlegen terug en groet hem door middel van een kus op z’n hand. ‘’Ga zitten mijn dochter’’ zegt hij waarna ik gehoorzaamd ga zitten en het een tijdje stil is in de kamer.

    3 dagen later
    Druk in de weer loop ik van de keuken naar de huiskamer om de gasten te bedienen. Ik verblijf nu 3 dagen bij Zahra en Mohammed en het is een zegening dat ik door zulke lieve mensen ben opgevangen.
    Mohammed heeft vandaag een aantal mannen van een andere stam te gast. Ik loop met het avondmaal naar de huiskamer en sta op het punt om me direct weer te begeven naar de keuken. Opeens word mijn aandacht gevestigd door het gesprek die de mannen onderling voeren. ‘’Een jongeman was gister langs onze stam gekomen’’ zegt een oude man en vervolgt: ‘’Hij zocht naar z’n zusje die hij de dag ervoor kwijtraakte’’. Verbaasd kijk ik naar de oude man, waardoor ze me allemaal met een schuin hoofd aankijken. Mijn wangen beginnen te gloeien waardoor ik verlegen naar de keuken loop. Ik loop de keuken in en zie dat Zahra mij met dezelfde blik als de mannen aankijkt. Met een niet begrijpende blik kijk ik terug totdat ik me besef dat ik vast en zeker zo rood als een tomaat ben geworden. Ze begint te lachen en zegt: ‘’Ga zitten benti’’. Ik gehoorzaam haar en wanneer ik op het kleine tapijtje zit, denk ik aan het gesprek tussen de mannen. ‘Is het de prins? Zoja, zou hij toch naar mij opzoek zijn?!’ vraag ik mezelf verbaasd af. ‘Dat lijkt me niet zo sterk, ze hadden het over een zusje..’ en kom met beide benen weer op de grond.
    Uren verstrijken en de gasten zitten nog steeds op dezelfde plek als voorheen. Vermoeid kijk ik voor me uit. Zahra merkt dat ik moe aan het worden ben en stelt me voor om te gaan slapen. Op de een of andere manier voelt zij aan wat ik nodig heb, ik begin haar in deze korte tijd steeds meer als een moederfiguur te zien. Ik kijk haar met een dankbare glimlach aan, en geef haar een kus op haar voorhoofd. Ik wens haar welterusten en wanneer ik net op het punt sta om de keuken uit te lopen zie ik opeens een bekend gestalte voor me staan. Met grote ogen kijk ik hem aan, hoe heeft hij me gevonden?

    Aankomend weekend plaats ik weer een vervolg! xx



  11. #26
    Al Khilafah

    Reacties
    2.875
    18-02-2012

    Hahaha je hebt het wel spannend gemaakt, nu zullen we wel naar het weekend moeten uitkijken haha. Kan niet wachten op je vervolgje
    Succes met je schoolwerk Insha'Allah slaag je voor alles.

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273

    De vrome voorgangers [Ramadan]


  12. #27
    -

    Reacties
    1.098
    14-04-2009

    Topper! 8') Tot morgen Inshallah :*
    Het is een liefde van het heden, doorweven met herinneringen uit het verledenen dromen van de toekomst. Mama !

  13. #28
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    Citaat Geplaatst door Sayonara Bekijk reactie
    Hahaha je hebt het wel spannend gemaakt, nu zullen we wel naar het weekend moeten uitkijken haha. Kan niet wachten op je vervolgje
    Succes met je schoolwerk Insha'Allah slaag je voor alles.

    Haha In Shaa Allah! xx

    Citaat Geplaatst door -Hanae- Bekijk reactie
    Topper! 8') Tot morgen Inshallah :*
    Aankomend weekend ga ik weer verder In Shaa Allah! xx



  14. #29
    You're everything

    Reacties
    821
    11-12-2009

    Dus we krijgen na een week pas weer een vervolg
    oei wel jammer

    naar mijn mening leest dat niet zo lekker
    ...And let me be your Little Secret...

  15. #30
    MVC Lid

    Reacties
    615
    19-01-2013

    Citaat Geplaatst door little_secret Bekijk reactie
    Dus we krijgen na een week pas weer een vervolg
    oei wel jammer

    naar mijn mening leest dat niet zo lekker
    Ik doe m'n best, maar m'n school moet er natuurlijk niet onder lijden