Proloog:
Plaats: Palestina
Umar was onderweg naar huis toen hij een soldaat tegen kwam, deze soldaat vroeg Umar's tas hij wou de inhoudt ervan zien. De soldaat pakt de tas af en zegt je kan het morgen ophalen bij je plaatselijke school. Umar haasten zich naar huis.'
Nadat hij thuis aankwam hoorde hij bezoek, stiekem keek hij door de sleutelgat naar zijn vaders werk kamer. Hij zag goed gekleede mannen die in gesprek waren met zijn vader, met gebrekkig Engels die hij tot nu toe heeft geleerd op school verstond hij gedeeltelijk waar ze het over hadden. '' Abu Umar waarom komt u niet met ons mee naar Amerika, u bent een van de beste specialisten in de wereld. Weet dat u veel beter leven krijgt en meer geld gaat verdienen.'' : zei 1 van die blanke mannen tegen Umar's vader. De Andere blanke man zei: '' Noo Abu Umar kom naar Duitsland wij zorgen ervoor dat u kinderen de beste educatie krijgen van de wereld en belonen u royaal voor uw werk.'' De Chinese man zei:'' Abu Umar u krijgt een machts positie bij onze beste ziekenhuis kom naar ons.'' Maar Umar's vader antwoorde met beste heren mijn leven is hier in Palestina de plek van mijn ouder en voorouders. Als jullie een patiënt hebben die in Nood is kunnen jullie hem hier halen. Ik leef en sterf in dit land! Umar zag zijn vader opstaan en de mannen groeten en wou snel verstoppen maar hij viel en de mannen en zijn vader zagen hem. De mannen vertrokken en Abu Umar tilde zijn zoon op en vroeg hem hoe het op school was. Umar vertelde het verhaal van de soldaat en vroeg zijn vader wie die mannen waren?. Zijn vader antwoorde dat zijn mannen die ons geld kunnen geven als we gaan verhuizen wil je dat mijn kleine Umar? ''Nee abi (VADER) antwoorde Umar. Ik houd van Palestina. Abu Umar glimlachte naar zijn zoon en zei: '' ik ook mijn zoon ik ook''.
Umar werd wakker de volgende ochtend was best boos dat hij naar school moest op een vrije dag om zijn tas op te halen. Hij liep naar school en ging door de doorgang, de Soldaat had hem verteld dat hij zijn tas zou achterlaten voor de deur van de directeur dit was op de 2e verdieping. Umar liep de trap op en zag zijn tas in de verte. Net op moment dat hij ernaartoe wil lopen explodeert de tas. Heel de school staat in brand en Umar ligt bewusteloos door de knal op de grond. Door de explosie is heel het dorp in rep en roer, Abu Umar hoorde de knal ook en haaste zich naar buiten om te kijken waar het vandaan komt. Hij hoort door de straten geschreeuw '' het is de school de school hij staat in brand'' Abu Umar realiseerd zich meteen wat er aan de hand is. '' mijn Umar mijn Umar'' en hij haast zich naar de school. Alles is afgesloten de school staat in brand de brandweer kan niks meer doen de vlammen zijn te groot. Abu Umar schreeuwt laat me erlangs me zoon is daar laat me er lang, hij word tegengehouden door een brandweerman. Maar Abu Umar is een brede man en hij komt erdoorheen en rent naar binnen. Hij schreeuwt ''Umar'' ''Umar'' . Hij kampt verdieping 1 niks alles valt naar beneden een stuk hout valt net langs hem neer. Hij rent naar 2e verdieping hij ziet zijn zoon bewusteloos in de verte. Hij rent naar hem hij hoort hem niet meer ademen en begint meteen aan reanimatie. Dit heeft geen effect, Abu Umar is een Genie chirurg daarom wouden de mannen hem in hun ziekenhuizen. Hij heeft altijd een kleine chirurg kit bij zich met mes en andere dingen en begint aan de operatie terwijl het vuur om hen heen zit.
De brandweerman kapitein vertelt zijn crew dat ze kunnen stoppen het is niet meer te redden. ''Maar kapitein en die man en zijn zoon dan''? vraagt een brandweerman ''die zijn al weg , niemand houd het zo lang vol zonder zuurstof'' antwoord hij. Iemand in het publiek schreeuwt '' kijk iemand komt uit het gebouw'' Ze zien Abu Umar die zijn zoon naar buiten draagt. De kapitein rent naar hun toe en vraagt hoe hebben jullie het gedaan en ziet een Pen door de keel van Umar en hoort er lucht doorheen gaan. Abu Umar verteld de Kapitein zorg goed voor mij zoon. De kapitein kijkt hem raar aan en ziet bloed naar beneden druppelen. Hij volgt het spoor en ziet een buis dwars door de rug van Abu Umar. Hij zegt roep snel een ambulance, Abu Umar zegt neem mijn zoon dit is niet genoeg. Voor mij is het te laat deze buis is door me hart moment dat hij eruit gaat is me hart ook weg.
De pen door de keel voor ademhaling
Characters:
Umar = Hoofdpersoon (jongen van 12 (in de proloog))
Abu Umar : Vader van Umar, en s'werelds beste Chirurg vooral in gebied Hart Chirurgie.
Brandweer kapitein (idriss) : Man die Umar opvoed na de dood van Abu Umar
Hoofdstuk 1:
The return of the Surgeon.(De terugkeer van de Chirurg )
Note: we nemen nu een sprong in tijd, Umar is naar ziekenhuis gebracht en werd opgevoed door de Brandweerman.
Weet je zeker dat je gaat? Het kan gevaarlijk zijn? Waarom ga je niet gewoon bij een ziekenhuis werken? Vraagt Idriss aan Umar. ''Nee'' antwoord Umar, ik word net als mijn vader ik wil levens redden! Maar hoe kan je naar Syrië willen gaan om daar te werken als een Chirurg in een oorlogs gebied? Idriss probeert alles te zeggen om Umar's gedachten te veranderen. Maar dan zegt Umar Idriss , ik houd van je omwille van Allah. Je bent er altijd voor me geweest en hebt me opgevoed op manier dat me vader trots zou zijn. Maar wat ik ken van mijn vader is dat hij echt iets wou doen voor de mensheid en dat kan ik niet in een peperdure ziekenhuis waar alleen de elite verzorgd worden.
Idriss geeft op, Umar wacht ik heb nog wat voor je zegt hij. Hij loopt naar de kast en pakt een koffertje. Dit was van je vader hij heeft deze spullen gebruikt om jou te redden die dag. Umar grijpt naar zn nek waar het bewijs van zijn vaders bestaan nog voortleeft, de litteken van de operatie. Umar neemt de koffer aan en voelt zn hart lichter worden. Dankje Idriss, Ik ga ervandoor. Idriss zwaait Umar weg en wanneer Umar bijna niet meer te zien is in de verte zegt hij nog ''Ohh Abu Umar jij werd gezien als een genie maar wat jij hier hebt achtergelaten zou zelfs jou de stof doen bijten, en deze man gaat nu naar een gebied waarbij hij alles soorten operaties moet verrichten. Als ik een wens mocht doen dan zou ik willen blijven leven tot ik het eindpunt van zijn talent kan meemaken.
End Chap 1