Poll resultaten: Voor wie zou jij gaan..

Stemmers
43. Je mag niet stemmen op deze poll
  • Brahim

    28 65,12%
  • Karim

    15 34,88%
Meerkeuze vragen
  1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    443
    25-09-2012

    '' You're my number one. [wg]

    Proloog:

    Ze hoopt dat ze het zich verbeeld. Ze hoopt dat als ze zichzelf nu pijnigt, het allemaal een droom is geweest. Ze knijpt zichzelf en ziet haar nog steeds met hem. Ze wilt inzakken maar houd zich nog een tijdje groot. Uiteindelijk loopt ze naar het echtpaar die hun verloving uitgebreid hebben gehouden. Ze moest haast wel, het was tenslotte haar béste vriend die daar zat, Samen met een ander aan zijn zij. 'Gefeliciteerd schat' groet ze Brahim met een knuffel. 'Dankjewel lieverd' fluistert hij in haar oor. Ze loopt met tegenzin naar Maryam toe en feliciteert haar net zo netjes. Met lood in haar schoenen wilt ze terug lopen naar haar plek toe. Maar ze kiest tot slot toch voor de uitgang. Ze rent naar de auto en barst uiteindelijk in tranen uit. Het gesnik gaat verder.. Ze kon het maar niet geloven. Hij gaat trouwen, wie had dat ooit gedacht. Ze wilt zo graag stoppen met huilen en hem het geluk wensen. Maar iets houdt haar tegen. Ze wil het niet toegeven.. Ze houdt het verborgen en kropt het in haar hart. 'Laylaaa' werd er gebonkt op haar ruit.. Ze schrikt op en kijkt hem recht in de ogen aan. In zijn pak stond hij voor haar auto terwijl het hard begon te regenen. Snel veegde ze haar tranen af en duwde het raampje open.




    Dit werk is auteursrechtelijk beschermd.
    Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch of door fotokopieën, opname, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
    Meerdere Gebruikers

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    443
    25-09-2012

    'Mag Layla buiten spelen' vraagt brahim aan zijn buurvrouw Fatiha. 'Ja ze is aan het eten kom maar naar binnen' beantwoord haar moeder Brahim terwijl hij doorloopt naar de keuken. Het was alsof het zijn eigen huis was geweest. Sinds hun geboorte waren ze buren geweest, iedere dag speelden ze samen. Ze waren daadwerkelijk onafscheidelijk. 'Schiet eens op' beviel Brahim Layla. Ze had nog geeneens naar hem geluisterd. Ze had haar bordje allang op het aanrecht gezet. Spelen met Brahim was haar leven. 'Zullen we stiekem naar 't strand lopen' vroeg hij haar ondeugend. 'Ben je gek ofso, als mijn moeder erachter komt..' maar voor ze haar zin had afgemaakt had hij haar al beet. Beide rende ze naar het strand wat nog geen tien minuten verder was. Waarom ze er nooit heen mocht van haar moeder had ze tot de dag van vandaag nog niet begrepen. Haar moeder was te bezorgd, bang dat haar kleine dochter van 12 iets zou uitspoken. Hijgend kwamen ze beide aan op een afgelegen plek. Onder de trappen met de strand aan hun voeten. 'Lukt het je om dit tegen te houden' maakte hij zijn zin nog net af terwijl hij zand op haar gegooid had. 'Ohhhh!' schreeuwde ze luid terwijl ze achter hem aan was gaan rennen. 'Oke stop!' vermoeid bekeken ze de zee. 'Vraag je je wel eens af hoe het zou zijn aan de andere kant, of hoe lang het zou duren om je dood te vriezen' vroeg hij haar stilletjes. 'blehh nee ik moet er niet aan denken, kom we gaan voor mijn moeder nog een hartinfarct krijgt' 'Ik zie je morgen lelijkerd' riep hij terwijl we beide voor onze eigen deuren stonden. 'doei engerd' riep ze terug. 'Oef yeh Layla! heb je weer in de zandbak zitten te spelen' schreeuwde haar moeder tegen haar. 'Brahims schuld mama, niet slaan' Ze trok haar mee de douche in terwijl ze het zand eruit waste. 'Jij en brahim..' klaagde Karima terwijl ze haar zusjes pyjama klaar zette. 'Ben je jaloers dat jij geen beste vriend hebt' etterde Layla haar zus Karima. 'nee dat moest nog eens kunnen, kom kleintje slapen jij!' susste ze haar zusje terwijl ze haar instopte. 'Karima, ik ben blij voor je dat je trouwen gaat..' zei het kleintje onschuldig. 'Jij ook inshallaah, als je ouder word. Maar dan moet je geen beste vriendjes meer hebben, je word nou wat ouder zina.. je kunt niet altijd met Brahim spelen..' klaagde haar zus weer. Ze wisten allemaal dat het onwaarschijnlijk was. Brahim en Layla waren vanaf dat ze opgroeide niet uit mekaar te halen en altijd samen, daardoor lieten ze het maar toe. Zowel brahim zijn ouders als die van Layla. Onafscheidelijk, was dat niet wat te hoog gegrepen. Zou het voor altijd blijven, of zou er een tijd komen dat ze beide hun eigen weg zouden volgen.. Dat ze kapot zouden gaan van de pijn en het gemis. Maar ze zouden wel moeten. Want het kon niet langer meer..

    Er komt een tijd van komen en gaan, een tijd van vreugde en verdriet, een tijd vol herinneringen en verhalen over het verleden. Ze wilde dat het voor eeuwig zo zou blijven. Ze haalt diep adem en wilt jullie vertellen wat haar leven inhoudt, ze wilt kwijt wat ze heeft moeten opsparen en hoe ze is geëindigd. Ze wil jullie laten zien wat geduld met je doet, en dat het waar is dat geduld je zal lonen. Ik zou zeggen, 'welkom in mijn verleden'
    Meerdere Gebruikers

  3. #3
    Bijna Lid

    Reacties
    62
    08-03-2013

    Ik ben benieuwd naar meer

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    443
    25-09-2012

    Welkom Dankjewel na een aantal lezers zal ik mijn verhaal vervolgen xx
    Meerdere Gebruikers

  5. #5
    Weg.

    Reacties
    2.025
    05-09-2013

    Uppp! Goed begin. Go onnn

  6. #6
    Meerdere Gebruikers.

    Reacties
    686
    08-01-2012

    Mijngoddd wauwww goed begin
    No Regrets.

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    443
    25-09-2012

    Dankjulliewel, ik zal beginnen aan een vervolgxx
    Meerdere Gebruikers

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    120
    28-03-2013

    Aub ga door

    Sent from my GT-I9300 using Tapatalk

  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    443
    25-09-2012

    Gehaast staat ze op, het was weekend en de bezoekers zouden elk moment kunnen komen. 'Layla, ruim de woonkamer op' beviel Karima haar terwijl ze zich optutte. Haar aanstaande zou vandaag weer komen met de familie. Over een maandje zou de bruiloft plaatsvinden. En beide families deden er alles aan om het zo groot en mooi mogelijk te maken. Ik integendeel vond het toen der tijd maar onzin. Waarom zou je zo ongeveer twintig kop neer leggen voor iets waar jij niets van mee gaat maken. Voor slechts één dag. Zuchtend had ze haar taken afgerond. 'Ik ga Brahim ophalen, bel me maar als je me nodig hebt..' luidde ze naar moeder toe. 'Niet te laat maken' beviel haar moeder haar nogmaals. 'Nee nee' Nog geen tien minuten later stond ze onder het afgelegen plekje, samen met brahim op het strand. 'Hier zullen we later nog vaak aan terug denken' begon hij zijn zin. Brahim was toen der tijd 16 jaar jong en had zijn vmbo over een maand af weten te sluiten. Hij was nu bezig met zijn examen jaar en had daarom niet veel tijd meer over. 'Hoe bedoel je later' vroeg ze hem bedroefd. 'Ja, we worden beide ouder Layla. Als jij net zo oud als mij bent, ben je al een échte vrouw' zei hij terwijl hij haar bekeek. Een vrouw kon je haar niet noemen, ze was altijd al als een jongen gekleed. Ze haalde uiteindelijk haar schouders op. 'Ja tot die tijd komt, zullen we nog veel plezier hebben' zei ze met een akelig gevoel in haar hart. 'Moet je me wat vertellen Brahim?' vroeg Layla hem. 'Nee schat, kom we gaan' hij pakte haar bij haar hand en trok haar mee het centrum in. 'Twee softijsjes' zei hij uiteindelijk terwijl we beide op een terassje plaatsnamen. Dit was niets voor Brahim, Brahim moest haar wat vertellen.. Wat wist ze niet maar het voelde niet goed. Ze bekeek haar béste vriend, zijn schattige krulletjes hingen voor zijn ogen terwijl hij van zijn ijsje likte. 'Eet kleintje' Ze schrok uit haar gedachtes waarbij haar ijsje lekte. 'Waar zit jij met je gedachtes' 'Ik heb het gevoel dat je me wat vertellen moet Brahim' zei ze nogmaals bedroefd. 'Layla je weet dat ik je alles vertel' Ze zuchtte. Ze dacht dat het haast wel goed zat, dat hij de waarheid sprak en dat ik me teveel verbeeld. 'Kom schat, naar huis toe jij.. voor je moeder je nog vermoord' Hij bracht haar naar huis toe waardoor ze haar moeder hielp met het huishouden. Ze zou Karima wel missen in het huis, dat was een ding wat zeker was. Ze moest al haar taken overnemen.. Na haar vaders dood was Karima veranderd. Vader had zoveel wensen die zei uiteindelijk vervulde. Vandaar dat Karima al op haar 20ste trouwen ging. Layla was dan nog de enige meid in huis samen met haar moeder. Ze rende uiteindelijk naar haar kamer waardoor ze Brahim oppiepte. Beide wisten ze wat het oppiepen in de avond betekende. Beide opende ze hun ramen en spraken zo verder.. 'Wat doe je morgen' vroeg ze hem. 'Ik moet leren heb de hele week examen' zei hij ditmaal bedroefd. Zijn laatste week zat erop. 'Doe je best schat, ik laat je.. tot morgen' sloot ze uiteindelijk af..
    Meerdere Gebruikers

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    120
    28-03-2013

    Upp!!

    Sent from my GT-I9300 using Tapatalk

  11. #11
    Meerdere Gebruikers.

    Reacties
    686
    08-01-2012

    Uit je op papier en maak er wat moois van. Je bent hartstikke goed bezig
    No Regrets.

  12. #12
    Weg.

    Reacties
    2.025
    05-09-2013

    Geweldig!! Ga door haha

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    443
    25-09-2012

    Een maand later..

    'Komt goed schatje, doe rustig! Je bent vast en zeker geslaagd' Hij pakte haar handen beet al vanaf twee uur. Twee uur later waren ze beide nog steeds af aan het wachten. Hij gaf haar een dikke knuffel. Het was vier uur en hij had geen nieuws gehoord. Dat betekende dat hij geslaagd was. Voor het eerst zag ze zijn tranen van vreugde en angst tegelijkertijd. ze zuchtte diep.. Een zucht van opluchting, een gevoel die niet te beschrijven is. 'Zid jallah moet ik je kamer weer opruimen' zei ze terwijl ze de trap al op liep. 'nee layla neee!' riep hij wat te fel. 'Hoe bedoel je?' zei ze geschrokken midden op de trap. Ze bekeek hem angstig. 'Niet mijn kamer binnentreden, het is er te rommelig' Hierdoor werd Layla maar al te nieuwsgierig. Ze opende zijn deur.. Ze zakte in nadat ze gezien had wat er met zijn kamer was.. 'Waar.. waar' Verder dan dat was ze niet gekomen. Ze was lichtgevallen waardoor hij haar op had getilt. 'Haal rustig adem zine' fluisterde hij haar rustig toe. 'Layla' Ze wist niet wat ze zag.. 'Waar ga je heen?' 'We gaan in Spanje wonen Layla.. Mijn vader krijgt daar een eigen zaak waardoor hij zijn toekomst daar heeft, en ik maak daar mijn studie af..' Hij had zijn zinnen nog niet afgemaakt of ze was gaan rennen.. Ze wist haast niet waar ze naar toe rende.. Aan een stuk door kwam ze op het plekje terecht op 't strand. Ze viel in snikken uit.. Hij ging haar verlaten en ze kon het niet verdragen. 'Layla' hijgde hij haar toe. 'Waarom ben je gekomen' 'Layla waarom ren je weg, je weet dat ik je altijd vinden zal.. hoe ver je ook wilt vluchten ik ken je plekken en ik zal je altijd vinden, hoe oud we ook zullen zijn' Ze wist hem niet te beantwoorden, ze kon alleen maar snikken. 'Waarom hebben jullie het me niet verteld..' zei ze half verstaanbaar. 'We wilden dit voorkomen, zo hoefden we alleen maar afscheid te nemen' zei hij waardoor hij haar een knuffel had gegeven. 'Maak je niet druk, we houden toch contact schat, you're my number one' zei hij met een lach op zijn gezicht. Haar tranen bleven lopen terwijl ze hem op zijn woord wist te geloven. 'Zeker weten?' 'Je bent niet te vervangen.. iemand als jou, zal ik nergens meer vinden' Hij keek haar nog steeds op diezelfde manier aan. 'Wat bedoel je daarmee' vroeg ze hem verbaasd. 'Dat ik trots ben om jou béste vriend te mogen zijn, als ik jou los laat maak ik de grootste fout in mijn leven' Ze eiste hem haar naar huis te brengen.. Terwijl ze thuis schreeuwde op alles en iedereen.. 'Waarom hebben jullie me niets verteld!' luidde ze. 'Layla, we konden je verdriet niet aanzien' zei Karima zachtjes.. 'Was het daarom dat je me zei dat ik niet altijd met hem bevriend kon zijn' vroeg ze haar zus laaiend. Dat was inderdaad het geval. 'Er is niemand die ons uit mekaar haalt, niemand! horen jullie me' schreeuwde ze stampsvoet richting haar bed. 'Layla mag ik binnen komen' vroeg haar zus. 'nee' snikte ze innig. 'Er komt een tijd dat Brahim een baan heeft, een vrouw.. kinderen, en ook jij zult een man hebben en je eigen kinderen, dan kunnen jullie toch geen vrienden meer zijn.' zei haar zus begripvol. 'Kinderen? ik word bijna 13! waar praat je over..' Karima wist haast niet hoe ze zo'n ukkiepuk moest gaan uitleggen wat de toekomst zou inhouden.. Dat een man of vrouw geen béste vrienden uit het verleden zouden accepteren. 'Later zul je het wel begrijpen' zei ze uiteindelijk terwijl ze de deur achter haar dichtgooide. 'Ga maar lekker trouwen en ver weg wonen, hoef ik jou kop ook niet meer te zien' luidde Layla er nog achteraan. Ze werd opgepiept door Brahim.. Ze negeerde hem waardoor ze in bed ging liggen. Ze werd nogmaals opgepiept. 'Laat me met rust' smste ze hem. 'tiktiktik' werd er geklopt op 't raampje. 'ben je gek geworden ofso' sisste ze terwijl ze hem binnen liet. Lastig stapte hij over het afdakje.. 'Dat is het engste wat ik ooit in mijn leven gedaan heb, en dat speciaal voor jou' fluisterde hij. 'Als mijn moeder erachter komt dat je hier bent..' fluisterde ze zachtjes.. Ze draaide het slot waardoor ze samen met hem op bed ging zitten.. 'Layla, laat me er vooral niet achterkomen dat je een vriendje zal hebben..' zei hij bevelend. 'Ik zeker' zei ik arrogant. 'Ja, nu misschien niet.. maar als je ouder word denk je er anders over' sisste hij. 'Wat heeft iedereen toch met ouder zijn' Hij knuffelde haar uiteindelijk. 'Je zit hier..' zei hij terwijl hij met zijn wijsvinger langs zijn hart gleed. 'En jij hier' zei Layla terwijl ze hetzelfde deed. Ze moesten over twee dagen voorgoed afscheid nemen.. En dat was misschien wel het moeilijkste wat ze beide hebben moeten ervaren..
    Meerdere Gebruikers

  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    81
    13-04-2013

    Moooooooooi!!!!!!!!! Ga snel verder!!!!!!

  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    120
    28-03-2013

    Upp!!!

    Sent from my GT-I9300 using Tapatalk