'' You're my number one. [wg]

[xxmarokkaantjuh]

ga gauw verder! ik wil meer vervolgjes

xx berkaniiiaaaa

[zustertjuh]

Veerderrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

[zustertjuh]

gauw verderr

[berkaniatje00]

'Salaam' Ze stapte angstig in de auto van Karim. Hij had niet geantwoord maar haar slechts aangekeken.. 'Waar gaan we naar toe' vroeg ze dus maar erachteraan. 'We gaan eventjes wat eten' zei hij zachtjes. Ze haalde haar schouders op en hield zo haar mond dicht net zoals hij dat deed. Ze bekeek de weg stilletjes aan en liet hem steeds weer afslaan. Hij was vier jaar ouder dan haar (20). Hij was middels ook een jaar ouder dan Brahim. Precies op het moment dat ze aan hem dacht werd ze gebeld.. 'Waarom neem je je telefoon niet op' vroeg Karim haar nieuwsgierig. 'Het is Brahim..' 'nog steeds contact' vroeg hij haar verbaasd. 'ja!' zei ze ditmaal fel. 'Is dat dan zo verkeerd' vervolgde ze. 'nee nee, maar nog steeds dikke maatjes op zo'n lange afstand' 'Onafscheidelijk' Zei ze geïrriteerd. 'Heeft hij daar geen leuke spanjaard gevonden' zei hij dus maar lachend. Haar woede werd met de seconde groter. 'Houd je mond over Brahim' Zei ze luid terwijl ze voelde dat er iets in haar klapte. Hij was stilletjes gereden naar een leuke eettent. 'Ik had zin om te gaan wokken, maar natuurlijk niet in mijn eentje' fluisterde hij terwijl hij naar binnenliep en begon te bestellen. 'Hoe zie jij je toekomst' vroeg hij haar. 'Ik weet het niet, momenteel weet ik het écht niet' zei ze nogmaals.. 'Hoe ziet Karim zijn toekomst dan' vroeg ze hem terwijl ze hem ditmaal diep in de ogen aankeek. Het ging om een serieuze gesprek momenteel, eigenlijk een gesprek die ze nog nooit is aangegaan met Brahim. hij haalde zijn schouders op.. 'trouwen zoals iedereen uiteindelijk, de rest laat ik op mij afkomen' Het was stil aan beide kanten.. Weer ontving ik een aantal oproepen van Brahim. 'Neem je telefoon toch op' zei Karim met een gek gezicht. 'Ik bel hem later wel terug' Ze werd uiteindelijk terug gebracht naar huis.. 'Weet je zeker dat je het aan durft om alleen thuis te blijven' Arrogant had ze hem aangekeken. 'ik wel ja' zei ze zelfverzekerd. Met die woorden gooide ze de deur achter zich dicht.

Brahims perspectief :

Waar was ze, waarom nam ze niet op.. Met zijn gedachtes belde hij haar tig keer. Haar moeder was niet thuis, dus ze kon van alles uitspoken. Hij liet het erbij.. Ze zou vast wel terug bellen en hij zou haar dan ondervragen. 'Waarom, wat boeit jou dat..' vroeg Kamal zijn broer. 'Ik moet toch weten waar ze uithangt' 'Ze is je vrouw niet' Hij zuchtte, hij begreep zelf niet waarom hij zich zo druk om haar maakte. Hij hield zoveel van haar dat hij nou niet wist of het houden van was, of dat hij niet zondeer haar kon. 'Heb je je handen niet vol aan Louisa' vroeg Kamal. 'Het is al uit, het is sinds gisteren Lamyae' Kamal greep naar zijn voorhoofd. 'Wanneer verander je toch' 'Hoor wie het zegt..' luidde Brahim. 'Ja jammer dat Layla te jong is' Grapte Karim uiteindelijk. 'Afstand van haar' riep Brahim fel. 'Alsof ik wat met die mannewijf zou willen mafkees' Beantwoordde Karim zijn bevel terwijl hij de deur uit wilde lopen. 'Te veel voor jou om haar zo te noemen' schreeuwde hij het hele huis bij mekaar 'TE VEEL VOOR JOU' Hij gooide de deur achter zich dicht waardoor hij Layla nogmaals probeerde te bellen. 'Waar was je nou' reageerde hij al zijn frustratie op haar af. Dit was voor het eerst in heel hun vriendschap dat ze een rare sfeer hadden hangen. 'Ik was gaan uiteten, en had de telefoon thuis laten liggen' loog ze tegen hem. 'Uiteten met wie' zei hij zo streng mogelijk. 'Uiteten met Karim' vroeg ze hem in plaats van dat ze hem probeerde te overtuigen. Hij had de telefoon tegen zijn muur aangegooid.. Waarom hij dat gedaan had was hem niet duidelijk.. Hij was zo laaiend en voelde een steek van jaloezie. Hoe durfde ze met hem op pad te gaan.. Laaiend had hij haar teruggebeld. Ze had niet opgenomen, alweer niet.. Hij had zich ongerust gemaakt. Ze was een dikke maand alleen thuis. Hij had haar moeders Marokkaanse nummer niet, anders had hij haar zeker opgebeld. 'Doe eens normaal, het is een mannenwijf, ze weet heus wel wat ze doet' schreeuwde Kamal tegen zijn broertje. 'Gaat je niets aan, ze is mijn zusje!' zei hij overtuigend. 'Lees je mail' smste ze uiteindelijk na een dikke uur tijd. Zo snel als hij kon rende hij naar zijn laptop en opende de mail van Layla El khattabi.

'Hier staan we dan beide, van twee kleine kinderen opgegroeid tussen volwassene mensen.. Helaas niet meer samen opgegroeid, inmiddels zo'n dikke 2.000 kilometers verderop. Inmiddels zelf al bijna volwassene.. Vroeger had ik hen nooit begrepen, zei die ons toen der tijd wijs hadden gemaakt dat er ooit eens een tijd zou komen dat we mekaar los zouden moeten laten, dat het allemaal niet meer zou gaan. Dat we beide een vrouw of man zouden krijgen, kinderen misschien en mekaar dan zouden vervangen. Hier staan we dan zo'n jaren later.. Het word nu tijd. Jij joun kant op en ik de mijne, er komt een tijd dat we mekaar geen eens een hand zullen geven. Elkaar kijken zal zelfs niet meer mogen. Wie had dat ooit gedacht, ik typ.. Maar ik typ met tig tranen om me heen Brahim. Wie had ooit gedacht dat wij te scheiden waren.. Weet je nog wat we zeiden. Waar ben je nu gebleven dan.. Je bent veranderd sinds je weg bent, jij hebt joun nieuwe vrienden en ik de mijne. Nou ja ik lieg, ik heb ze niet.. ik werk en keer terug naar huis.. Ik mis je, en dat is een ding wat zeker is. Ik mis je ontigelijk erg! Maar het kan gewoon niet meer langer, de afstand is te groot en de liefde voor vriendschap is er gewoon niet meer.. We moeten stappen achteruit zetten, het maakt niet uit want wij weten beide hoeveel herinneringen we hebben. Niemand zal ons ooit overtreffen, en jij zult nooit vervangbaar zijn. Ook jij bent mijn nummer 1! Mijn maatje, ik zal tegen je praten als ik je nodig heb.. Ik weet wat je antwoorden zijn, daarom zal ik ook in jou plaats antwoorden. Ik zal je altijd meedragen, doe jij hetzelfde maatje? Ik hou van je broer ik hou zoveel van je! Overal waar ik hier komen zal, heb ik mijn herinneringen aan Brahim Mazoud.. Heb jij die ook? Nee jij bent nu in een nieuwe omgeving, jij hebt de plekken niet bewandeld daar samen met mij. Ik integendeel wel. Je verhuizing kostte ons onze vriendschap, we hebben hem zolang mogelijk tot stand proberen te houden, maar het houd ergens op. En ik denk toch wel zeker dat dit het moment zal zijn. Ik ga afsluiten en je laten, denk er maar goed over na.. Reageer het liefste niet op het bericht. Anders komt er geen einde aan het verzenden aan mekaar. Ik ben ervan overtuigd dat je een zwak overhoudt aan een persoon, als je aan hem denkt of het over hem hebt.. Die persoon ben jij, ik weet zeker dat ik je ooit ergens zal treffen en we mekaar weer in de armen kunnen sluiten. Tot die tijd zeg ik je nu vaarwel. Pas goed op je zelf, en natuurlijk zal ik dat ook doen!' Liefs je 'zusje'

[fetoushh]

neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ee!

[najat_070]

GA VERDERRRR

Sent from my GT-I9300 using Tapatalk

[berkaniatje00]

Bij deze wil ik eventjes wat van me laten weten,
Als aller eerste, nieuwe lezers ik heet jullie van 'harte welkom'.

Buiten dat wat betreft mijn verhaal..
Ik ben begonnen aan een verhaal, en zal jullie een belofte nakomen dat ik het verhaal op wat voor manier dan ook zal afmaken. Dit aangezien ik vele irritaties heb opgelopen bij het lezen van verhalen. Zoals ik al eerder vermeld had is dit een waargebeurd verhaal beleefd en geschreven door mij zelf. Doordat ik er geen verzinsels erbij wil gooien zal dit zeker geen honderdpagina's bereiken. Het verhaal zal uiteindelijk kort maar krachtig worden afgesloten, ik wil alles van me afschrijven maar jullie natuurlijk ook meeslepen in mijn verhaal. Indien er onbegrip is of er vragen zijn, zijn deze welkom..
liefs xxx

[zustertjuh]

Upppa lief

Je doet t goed

[bolletjuh_love]

prachtig verhaal je doet het goed meid

ga snel verder

upupup

xx

[berkaniatje00]

Hij wist niet wat hij las.. Hij kon zijn ogen niet geloven, zijn laptop viel van zijn schoot af terwijl hij met beide handen zijn voorhoofd vastgreep. 'Doe eens gezond jong' fluisterde Kamal. Zijn broer probeerde hem te troosten, maar eigenlijk wist Kamal dondersgoed dat dit een harde klap was geweest voor Brahim. Beide hadden ze gezucht. 'Als ze het zo wil hebben..' zei hij uiteindelijk waardoor hij de laptop afsloot. Diep in zijn hart heeft hij met veel moeite afscheid moeten nemen van haar, en hij verlangde dag na dag op de ontmoeting, oog in oog met haar. Ook aan de andere kant verlangde Layla El khattabi naar de ontmoeting van Brahim Mazoud. Als ze het ooit kon terugdraaien, en hem terug kon roepen.. had ze dat zeker gedaan. Ze wist vanaf die dag niet meer waar ze terecht moest. Wat was ze zonder hem, wat was haar telefoon waard geweest zonder zijn oproepen. Waar bleven zijn lieve lieve smsjes. Hij was de enige die voor haar klaarstond, wie had ze nu dan gehad. Ze dwaalde af, ze bewandelde haar pad en ging de foute kant op. Zo kwam ze in aanmerking met de verkeerde vrienden die haar op de foute pad deden bewandelen. Nog voor het te laat was greep Karim in. Hij was eigenlijk een soort broer voor haar geworden, hij had haar achteraf gezien gered uit de meest verkeerde zaken. Hij klapte haar en liet haar zo zien dat ze fout bezig was geweest. Tot de dag van vandaag is ze hem dankbaar hiervoor. Brahim, je zou zeggen dat hij niet te vervangen was.. Hij was eigenlijk ook niet te vervangen, maar in de tijd dat ik niemand had zag ik Karim als een soort gelijke broer. Hij zou Brahim nooit overtreffen, dat was een ding wat zeker was.. 'Dacht je dat ik de verkeerde bijbedoelingen met je had gehad' vroeg hij haar terwijl ze onderweg waren naar de date van karim. 'Waarom moet ik met je mee' vroeg ze om zo over zijn vraag heen te gaan. 'Je stelt een vraag op een vraag, dat kan niet he' had hij al gauw in de gaten. 'Ik had geen bijbedoelingen, en dacht ook niet dat jij die had. en nu antwoord op mijn vraag e ezel' zei ze zo arrogant mogelijk. 'Ik wil een geschikte meid voor de toekomst, jij ziet zo of ze het waard is' 'Oh wil je alle meiden af gaan met mij samen, om zo de geschikte meid te zoeken' Hij ging verder niet op mijn arrogantie in en reed door naar haar huis. Om de hoek stopte hij en beviel hij me achter te zitten. 'Wat vind ze ervan dat we vrienden zijn' vroeg ik gehaast voor ze instapte. 'Heeft ze wat te zeggen dan..' glimlachte hij me toe. 'Iemand die het niet accepteert kan gelijk oprotten toch' zei hij terwijl ze net instaptte. ze had niet meer gehoord dan het laatste woordje. Ze groette hem vriendelijk en bekeek mij tenslotte. 'Jij bent Layla' vroeg ze. 'ja dat klopt' zei layla zachtjes aan. Als een hondebrokje liep Layla achter hen aan.. Ook vermengde ze zich in hun onderwerpen. Na afloop keurde ze het meisje af. Nu zo'n tien jaar later weet Layla El khattabi zelfs de namen geeneens meer van de personen aan wie ze Karim steeds weer wilde koppelen. Hij staarde voor zich uit.. 'volgens mij is een vaste vriendin niet voor me weggelegd' Zei hij uiteindelijk. 'Frends for live'.


'Brahim..' Je zou denken dat ze hem al vergeten was, nadat ze een dikke jaar geen contact meer met hem gehad had. Maar zoals haar zus Karima altijd al tegen haar zei 'Hoelang gaan we het nog over hem hebben' 'Heel lang' had ze altijd al geantwoord. Ze kon het niet laten om hem een tweede mail te sturen. Maar zodra ze hem getypt had en op verzenden wilde knikken annuleerde ze haar mail en sloot ze weer af. Hij wist haar te vinden had ze gedacht. Haar moeder had nog steeds contact met de zijne. De band tussen de twee ex buurvrouwen waren sterker geweest dan de band tussen twee opgegroeide jongvolwassenen. 'Heb je geen contact met Brahim meer' vroegen ze telkens weer. Haar antwoord was telkens geweest 'hoe kom je daar nou weer bij' Niiemand hoefde het te weten, niemand ging het wat aan. Het was tijdelijk, hij zou wel terugkomen had ze gedacht..

[sgabkasita]

Uppsaaa leuke vervogjee xxx

[iesiej]

Uuupppsssaaa

[zustertjuh]

gauw verder

[iesiej]

Uuupppsssaaa

[berkaniatje00]

Barakallawfikom! Ik zal een vervolg plaatsen xx