Wat vooraf ging:
Met ingehouden adem keken ze naar de deur, bang dat het andere soldaten waren tot dat hun hart een sprongetje van opluchting maakte. Niemand anders dan Zara en Riaz stapten naar binnen om ze te bevrijden.
7. Vrijuit
Riaz spande zijn boog strak terwijl hij op de soldaat richtte die nu op zijn benen stond te trillen.
Zara keek opgelucht toen ze haar mannen vond en samen met Fariq hielp ze de rest te ontboeien.
“Je bent geweldig.” Riep Barkad uit die eindelijk bevrijd was.
Hanzala hield zijn blik uit schaamte omlaag omdat hij gefaald had om zijn opdracht goed uit te voeren.
“Is iedereen oké?”vroeg ze bezorgd.
Ze stonden op en knikten.
“Bedankt, dat je voor ons bent gekomen.” Zei Jurdik en Zara knikte.
Barkad ging achter de trillende soldaat staan en sloeg hem op zijn hoofd waarna ook hij bewusteloos op de grond viel.
“Wat een lafaard.”mompelde Barkad hoofdschuddend.
Riaz liet zijn boog zakken en hij schudde de hand van de mannen.
“Laten we gaan voordat ze ons opmerken.” Zei Zara zacht en samen renden ze de cel uit de trappen op. De mannen merkten dat er een paar soldaten bewusteloos op de grond lagen door toedoen van Zara en Riaz en kregen bewondering voor ze. Toen ze eindelijk buiten waren vroeg Zara:
“Waar zijn jullie paarden?”
“Die zijn afgepakt.” Antwoordde Hanzala.
Zara keek bedenkelijk voor zich uit terwijl ze snel naar haar paard toeliep.
“Jurdik en Barkad jullie nemen onze paarden en versterken de cavalerie. Wij gaan in tussen tijd de paarden terughalen.” Beval ze vervolgens. Jurdik klom op Fulsan en Barkad op het paard van Riaz.
“Ongeveer drie kilometer van de grote weg staat de koets buiten het zicht. Luqnot staat op uitkijk. Hij fluit jullie wel wanneer jullie in de buurt zijn. Blijf daar tot wij komen. Iqbal heeft daar de leiding.”Lichtte ze hen in en vervolgens draafden ze de stad uit.
Ze hoorden voetstappen en in reflex renden ze snel uit het zicht.
“We moeten snel hier wegwezen anders komen we niet makkelijk uit deze stad.” Zei Zara.
“De paarden zullen vast in een stal zijn.” Zei Fariq.
Zara knikte.
“Laten we snel zo’n stal vinden.”
“Zara!” zei Layla opgelucht toen Zara op een paard kwam draven. Ze stapte van het paard af en Layla liep naar haar toe en zei:
“Ik begon me al zorgen om je te maken.”
Zara glimlachte en plaatste haar handen op Layla’s schouder en zei:
“Nergens voor nodig.”
De overige twee mannen werden door de andere ruiters benaderd met allerlei nieuwsgierige vragen. Zara blikte naar Hanzala en zei streng:
“Roep je mannen, we moeten praten.”
Op een kleine afstand van de rest stond Zara voor de vier mannen die de tweede cavalerie moesten voorstellen. Ze wist nog altijd niet hoe ze alle vier in een cel terecht waren gekomen en het was tijd om een verklaring te krijgen.
“Vertel op.” Eiste ze.
“Ik wil graag weten hoe dit fiasco is gebeurd.”
“Bevelhebber, het was allemaal één grote misverstand!” riep Barkad luidruchtig zoals hij was.
“Uit het niets werd ik uitgemaakt voor moordenaar!”
“Ja maar jij stelde je ook zo verdacht op, op de markt.” Beschuldigde Jurdik hem.
“Hoe moet jij dat weten, jij was er niet eens bij!”riep Barkad boos omdat hij zich aangevallen door Jurdik voelde. Al snel vielen die twee in een grote luidruchtige discussie terwijl Zara gefronst naar die twee keek.
“Stilte.” Riep Hanzala boven hen uit. De mannen staakten hun discussie en Hanzala zei:
“Laat mij het vertellen.”
Zara keek hem afwachtend aan en hij begon:
“Er is een voortvluchtige moordenaar in Naqr, hij heeft twee soldaten afgelopen week vermoord en sindsdien zoeken de soldaten grondig naar de moordenaar. Barkad voldeed aan het signalement en werd samen met Fariq gearresteerd. Toen ik samen met Jurdik ze probeerden te bevrijden werden wij zelf overmeesterd en in de cel gegooid.”
Zara zuchtte en begreep dat het niet persoonlijk door de mannen kwam, het was gewoon pech.
“Goed dan, jullie gaan dit keer vrijuit… maar laat dit niet nog een keer gebeuren.” Zei ze streng.
Ze knikten en stonden op.
“Laten we vertrekken van hier. We hebben nog hooguit twee uur voordat de zon ondergaat.” Zei ze ten slotte en ze keerden terug naar de anderen waarna ze verder reisden.
Hanzala ging naast Zara rijden en zei spijtig:
“Het spijt me, ik weet dat ik gefaald heb. Je rekende op mij en ik stelde je teleur.”
Zara kreeg een glimlach op haar gezicht en zei geruststellend:
“Neem het niet zo zwaar. Ik neem het je niet kwalijk.”
Het was even stil waarna Zara zei:
“Ik ben al blij dat jou niets mankeert.”
Hanzala keek op en blikte in het vriendelijke gezicht van Zara en kreeg toen ook een glimlach op zijn gezicht.
“Bedankt, dat je ons hebt geholpen.” Zei hij vervolgens.
“Dat is mijn plicht.” Antwoordde ze geamuseerd en met een glimlach reisden ze verder.
Geplaatst door lala__bouchra 
