1. #1
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Malak 2.0



    Ik zal me even voorstellen, ik heet Nordin Hassouni.
    Het verhaal wat ik ga vertellen is deels gebasseerd op waarheid en deels op entertainment.
    Ik moet wel van tevoren zeggen dat het deel dat je denkt dat entertainment is juist waar en het deel dat je denkt dat waarheid is juist alleen maar entertainment.
    Ik ga niet vertellen wat waarheid is of welke entertainment is, dat moet je voor jezelf bepalen.

    Je mag het ook helemaal met een korreltje nemen en zien als puur entertainment.
    Het doel is om je tot nadenken te brengen en je mind te openen voor Allah’s oneindige creativiteit.

    Maar onthou één ding, jou mening is het enige wat telt, het is jou avontuur, jou reis in ontwikkeling.

    Doe geen moeite om de namen in het verhaal op te zoeken want ik gebruik vervangende namen om de ware identiteit van de personen in mijn leven te beschermen. Ja Inderdaad, ook mijn naam is niet echt Nordin, want mijn ware identiteit moet ook verborgen blijven om voor de hand liggende redenen.

    Ik ben geboren in Agadir althans dat is de geboortestad van mijn pleegouders.
    Je raad het goed, ik ben geadopteerd. Ik was vijf jaar toen de familie Hassouni me opnam in hun gezin. In tegenstelling tot andere geadopteerde kinderen is mij altijd verteld dat mijn pleegouders niet mijn echte ouders zijn. Ik noemde mijn Pleegvader Oom en mijn pleegmoeder, Tante.
    Mijn Pleegvader is overleden toen ik tien was en liet mijn pleegmoeder alleen achter met drie kinderen.
    Mijn nichtjes zoals ik ze moet noemen, heten Safia en Iman.

    Safia die twee jaar jonger is dan ik is de jongste van het telg.
    Iman is mijn oudere nicht, we schelen drie jaar.
    Inderdaad toen ik in het gezin werd opgenomen was Safia drie en Iman acht.

    Mijn ouders heb ik nooit gekend. Er heerst een mysterie over wie mijn ouders waren.
    Mijn pleegmoeder zei dat ik door de directeur van het pleeghuis waar ik zat, een goede vriend was van mijn pleegvader. Hij had op een dag mijn pleegvader apart genomen en verteld over een "bijzonder" kind dat hij in het tehuis had. Het schijnt dat ik heel erg gepest werd en als iemand ruzie zocht ik nooit terugvocht.
    Ik was en ben van zacht karakter en zoals jullie weten kunnen kinderen op die leeftijd wreed zijn tegen zachte kinderen. Mijn zachtheid werd gezien als zwakte.

    Op een dag werd ik bebloed op het binnenplein van het tehuis gevonden.
    Mijn kleren waren gescheurd en het bloed plakte tussen mijn voeten en mijn sandalen.
    Er lagen overal stenen op de grond en de kinderen schreeuwden heks, heks heks.
    Door het lawaai kwamen de vrouwen die daar werkten naar het binnenplein en jaagden de kinderen om me heen weg. Ik scheen bewusteloos te zijn. En mijn bewusteloze, bijna levenloze lichaam, werd naar binnen gedragen.

    De maat was toen vol voor de directeur en om mij te beschermen heeft hij me gegeven aan mijn pleegvader en hem opgedragen om me de Quraan te leren en het gebed te leren.


    En zo ben ik met liefde opgevoed door mijn oom Mimoun en Tante Maryam.
    Opgevoed met liefde maar het leven was allesbehalve makkelijk in mijn jeugd.
    Niet zozeer dat ik een strenge religieuze opvoeding heb gehad, want ik genoot van het gebed en de Quraanlessen
    van mijn Oom. Hoewel hij een schore stem had kon hij me de uitspraak en toon goed bijbrengen.
    En als ik de Quraan las kwam mijn tante gelijk kijken, ze vond dat ik een mooie stem had.
    Zij zei "betoverende stem" maar je weet hoe mensen kunnen overdrijven...

    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  2. #2
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Mijn gebed kon ik al in korte tijd opnoemen en mijn soedjoed was vol overgave.
    Met de vijftien versen die ik al uit mijn hoofd geleerd had op mijn zesde jaar mocht ik al gauw het gebed leiden van
    mijn oom.



    Mijn nichten moesten achter me scharen. Iman, de oudste vond het leuk om achter me te bidden en genoot
    zichtbaar van mijn oplezen van Al-Fatiha. Safia kon niet lang stil staan en met haar vier jaartjes oud begon ze al overal rond te rennen. Soms ging ze expres voor me staan als ik in gebed was en ze keek strak in mijn ogen.
    Ik gaf geen kick maar Iman begon hard te lachen waarop mijn oom haar gebood om opnieuw haar wassing te doen.

    Dat was het makkelijke kant van mijn jeugd maar het moeilijke was dat mijn afkomst in mysterie gehuld was.
    Ooit vroeg ik mijn tante wie mijn ouders waren maar ze grapte dat ik een kadootje uit de hemel was en dat zij en mijn oom nu de ouders waren. Hoe lief het ook klonk maar zoals je begrijpt gaf dit antwoord me geen voldoening.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  3. #3
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Op een dag, ik was toen acht jaar oud, liep ik van school naar huis met de kleine Safia aan mijn hand.
    Ik zat in gedachte verzonken en dacht over mijn leven. Zelfs als klein kind dacht ik over serieuze zaken zoals waar kom ik vandaan en waar ga ik naartoe, wat wil ik later in mijn leven worden.
    En plots hoorden we een vrouw op de stoep heel hard schreeuwen.



    Ik keek verschrikt en merkte dat ik zonder te kijken met de kleine Safia aan het oversteken was en een auto kwam heel hard op ons af. Ik zag de chaufeur achter de stuur verschrikt kijken en met die snelheid kon hij met geen mogelijkheid nog op tijd remmen.



    Ik greep Safia vast en omhelsde haar alsof onze laatste momenten geslagen waren.
    Plots werd alles trager, ik hoorde de omstanders in slow motion schreeuwen.
    Er kwam een vreemde rust in mijn hoofd en ik hoorde een stem zeggen; het komt goed... het komt goed.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  4. #4
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Plots begonnen alle geluiden weer sneller af te spelen in mijn hoofd.
    Het eerst wat ik hoorde was het wegebbend geluid van een auto die voorbij was gereden.
    En dan het verstomde geluid van een voorheen schreeuwende vrouw langs de stoep.
    Ik keek om me heen en besefte dat ik en Safia nog leefde en iets verder aan de overkant van de straat bevonden. Safia lag in mijn armen en trilde nog na.

    De vrouw aan de overkant rende naar ons toe en begon te huilen en kustte het hoofd van mij en Safia.
    Jullie... jullie zijn ongedeerd stamelde ze en zei dat er een wonder was geschied.
    Je sprong in de lucht, je sprong of of vloog, stamelde ze.
    Ik begreep niet wat ze zei, maar besefte dat ik daar gauw weg moest want als mijn oom en tante dit zou horen zou ik op mijn donder krijgen voor het niet goed uitkijken waar ik liep.

    Ik greep safia vast en we renden weg van de omstanders die stil stonden om te kijken wat er precies hier gaande was. De geschrokken vrouw die duidelijk aangeslagen was en schreeuwde; een wonder een wonder, probeerde nog even achter ons aan te lopen maar ik zetten het op een sprinten met Safia.



    In onze straat aangekomen keek ik Safia aan en drukte mijn vinger op mijn mond om te gebaren dat Safia hier niks over moest zeggen tegen oom en tante. Ze knikte van ja en we rendde de voordeur binnen die open stond.

    Het vreemde is dat ik me niet veel herinner van wat op die dag was gebeurd.
    Wat bedoelde die vrouw met; je sprong of vloog?
    Ze zal wel in de war zijn geweest door de situatie, dacht ik.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  5. #5
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Er zijn in die tijden ook wel meer vreemde dingen gebeurd.
    Op een dag had mijn oom een etentje thuis gegeven met vrienden en belangrijke mensen.
    Mijn oom werkte bij het consulaat en kon veel mensen.
    Soms waren er ook niet Marokkanen op bezoek, buitenlanders.
    Ik herinner me een minister uit Braziliё.

    Hij kon geen Marokkaans arabisch noch Sous en zat daar maar een beetje alleen om zich te kijken
    naar de gasten die zich vermaakten met diepgaande gesprekken.
    Een stem in me zei om bij hem te gaan zitten.
    Eerst twijfelde ik, maar op een vreemde manier liep mijn lichaam naar hem toe voor ik er erg in had.
    Ik begon met die man te praten en hij vertelde me zijn levensverhaal, hoe hij door een gelukstreffer mijn oom leerde kennen in de consulaat. Hij was een afgezant uit Braziliё die door zijn regering naar Marokko werd gestuurd om marokkaanse kleding en architectuur te bestuderen.
    Marokkaanse gewaden en jurken zijn erg in tegenwoordig, zei hij.
    Als jongen van 9 sprak ik vol lof over het Marokkaanse cultuur en die man amuseerde zich kostelijk.



    Je bent een erg scherpe jongen voor je leeftijd, zei hij.
    En waar heb je Braziliaans leren praten, vroeg hij.
    Braziliaaans!!! Ik kan geen Braziliaans, zei ik.
    Hij schaterlachtte, maar je praat nu perfect Braziliaans met me, zei hij.
    Ik keek hem stomverbaasd aan en dacht, wat een gekke man.
    Ik ik moet gaan, zei ik en ik rende naar de andere kamer waar de meisjes waren.
    De man bleef radeloos achter.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  6. #6
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    In de andere kamer waren er meerdere meisjes die ik niet kende.
    Het waren dochters en vrouwen van de mannen die op bezoek waren.
    Ik keek een beetje verlegen om me heen.
    En ging naast Iman en Safia zitten.
    Als jongen van negen mocht ik vaker tussen de vrouwen,
    Ik vond daar meer rust als ik me wilde terugtrekken.

    Een mooie vrouw met hazelbruine ogen keek me glimlachend aan en zei;
    Kom bij me zitten lieve jongetje.
    Ze pakte me bij mijn armen en nam me op haar schoot.
    Vinden jullie hem geen knappe jongen, vroeg ze aan de dames.
    Ik bloosde. De andere vrouwen lachtten.
    Ja hij lijkt net een kleine engeltje, zei er een lachend.
    Ze gaf me een knuffel en ik stribbelde een beetje tegen, zoals kleine jongens dat kunnen doen.



    Hij is van mij hoor, zei een booskijkende kleine Safia.
    Ha ha ha, lachtten de anderen vrouwen, hij heeft zelfs al een vriendinnetje.
    Ik ben zijn nichtje hoor, zei Safia boos kijkend.
    Iman lachtte mee en wenkte me om bij haar te gaan zitten.
    Maar ik rukte me los van de mooie dame en rende snel de kamer uit.
    Ik bloosde enorm en rende naar de keuken waar mijn tante thee aan het maken was.
    Ik ging tegen haar rok met mijn hoofd en omhelsde haar.
    Ze keek me glimlachend en teder aan.
    Ach mijn lieve jongetje wat is er, zijn de meiden weer gemeen tegen je?
    Ik vind vrouwen stom zei ik, en later ga ik nooit trouwen.
    Tante glimlachtte zo dat je al haar mooie witte tanden zag.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  7. #7
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Later die avond vertrokken de gasten en de vrouw met hazelbruine ogen wuifde naar me
    en gaf me een knipoog ik keek snel weg en ze lachtte met de andere vrouwen nog na.

    Een paar weken later kwam ik van school en ik kwam thuis en kustte tante.
    Er is bezoek voor jou, zei ze.
    Ik vroeg me af wie. Ik hoop niet die ondeugende vrouw, dacht ik.
    Ik liep naar de woonkamer en zag de Braziliaanse man met mijn oom praten.
    Ah daar ben je, zei mijn oom.
    De Braziliaanse man glimlachtte.
    Mijn oom sprak met hem in zijn beste gebroken engels die hij had geleerd van zijn werk op het consulaat. Mijn oom blijft me verbazen, ik wist niet eens dat hij engels kon.

    Come here little boy, zei de Braziliaan.
    Ik begreep niet wat die man zei, maar zijn gebaren leek me dat hij vroeg om bij hem te komen.
    Hij sprak engels met me maar ik begreep er niks van.
    Mijn oom wendde tot mij en zei, deze aardige meneer zei dat je gisteren Braziliaans met hem had gesproken, klopt dat?

    Ik ik weet niet waar die man het over heeft oom.
    Ik kan alleen marokkaans praten, stamelde ik.
    Hij zegt dat je vloeiend in zijn dialect sprak en dat jullie een uur lang diepgaande gesprekken met elkaar hadden gevoerd. En wat nog verbazend is dat voor dat hij hier naartoe was gekomen een terminale kankerpatient was en dat hij het aan niemand eerder dan zijn vrouwe had verteld.
    En hij is onlangs naar de dokter geweest en het blijkt dat hij zo gezond is als een vis.

    De Braziliaanse man wendde zich weer tot mijn oom en sprak weer in de verwarrende engelse taal
    tegen hem. Mijn oom gebaarde en knikte.
    Mijn oom wendde zicht tot mij en vertaalde; hij zegt dat hij mensen zoals jij kent in Brazilie.
    Mensen die anderen kunnen helen en in hun taal kunnen spreken zonder dat ze besef van hebben.
    Ik keek mjn oom angstig aan en vroeg of ik op mijn donder zou krijgen.
    Hij glimlachtte, nee gekkie, als de man de waarheid spreekt zal ik het verder moeten gaan onderzoeken. Ik zeg het je eerlijk je bent en blijft mijn kind en wat mensen voor rare dingen zeggen ik zal er altijd voor je zijn.

    Mag.. mag ik nu weg gaan oom? Stamelde ik.
    Natuurlijk lieverd, ga maar binnen spelen.
    De Braziliaanse man riep nog thank you of zo.
    Schuchter liep ik naar mijn kamer.

    Ik hoorde later de voordeur open en dicht gaan en hij was weggegaan.
    Mijn oom liep naar mijn tante toe en ik hoorde hun met elkaar smoezen.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  8. #8
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ik rende naar de kamer van mijn oudere nichtje Iman.
    Iman, iman riep ik.
    Iman lag op de bank een boek te lezen.
    Iman was momenteel twaalf jaar oud en ze wist veel dingen want ze deed vaak haar huiswerk.
    Ik moest en zou weten wat er met me aan de hand was.

    Iman, vroeg ik, ben ik een vreemd kind?
    Iman lachtte, ha ha gekkie van wie heb je dat nou?
    Iedereen zegt het, zei ik.
    Wie is iedereen zei, ze.

    Ik vertelde haar het verhaal van de Braziliaanse man en ik vertelde haar ook
    Wat er gebeurde met de auto die mij en Safia bijna had geschept.
    Ze keek geschrokken en met open mond luisterde ze naar wat ik allemaal te zeggen had.
    Ze bleef stil.
    Nou… wat heb je erover te zeggen dan?

    Iman bleef nog even stil en zei; Misschien ben je Majnoun.
    Wat? Hoe bedoel je? vroeg ik.
    Nou, stamelde ze, weet je nog met Lalla Mimouna?
    Ja, die gekke bedoel je?
    Ja, zei ze. Die had een djin in haar en ze deed hele rare dingen.

    Ik keek haar geschrokken aan en begon te huilen.
    Shhht, zei ze, niet huilen laat mama het niet horen.
    Kom, zei ze, ze legde het boek weg en nam me bij de hand.
    Komt je gaat je wassing doen want we gaan bidden.
    We liepen naar de badkamer en ze keek toe hoe ik de wassing deed.
    Daarna liepen we naar het gebedkamertje en ze zei, kom je moet twee raka’at bidden
    En smeken dat Allah die djin bij je weghaalt anders eindig je net als lalla Mimouna.

    Met die gedachte bad ik met volle overgave.
    En na de laatste raka’at gaf ik salam en ik kreeg de Quraan in mijn handen gedrukt door Iman.
    Zo, lees hardop, begin eerst met Al-Fatiha en daarna de drie laatste soera’s Al Ahad, Al-Falaq en Annaas.

    Ik was klaar en Iman begon een doe’a te maken.
    O Allah reinig dit jongetje, mijn lieve neefje van de djinn in hem en laat hem niet gek worden zoals
    Lalla Mimouna. En oh Allah, het marokkaanse taal is genoeg voor hem, Chinees, Braziliaans Japans en zo kan hij beter uit boeken leren misschien, anders zullen de mensen hem nog in een gesticht stoppen.
    Amin Amin

    En ik riep ook ernstig Amiiiiin!!!



    We keken elkaar aan en we begonnen te glimlachen.
    Je gezichtje licht op met je glimlach, zei ze, dat is een teken dat je genezen ben.
    Ik voelde een enorme opluchting.
    Zo nu maken dat je wegkomt want ik ga verder mijn schoolboeken lezen, zei ze.
    Met een blij hart verliet ik haar kamer en liep heel blij naar de woonkamer waar oom en tante
    me zenuwachtig aankeken.

    Salam tante en oom zei ik oppervrolijk.
    Tante keek mijn oom aan en smoesde, er is niks aan de hand met ons kind, kijk hoe gelukkig hij is.
    Kom hier zei tante. Ik liep vrolijk naar haar toe en ze gaf me een knuffel.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  9. #9
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    De weken en maanden gingen voorbij en ik had een leuke tijd in mijn leven.
    Ik kon heel goed opschieten met mijn stiefouders, mijn nichten waren ook heel aardig tegen me.
    Ik was altijd veel bekijks als er bezoek kwam, vooral vrouwen probeerden altijd met me te kroelen.
    Ze zeiden dat ik een schattige jongen was.
    Er was een vrouw die zelfs zei dat ik de schoonheid had van profeet Yusuf (a.s.)
    Ik wist niet wat ze bedoelde maar mijn tante keek dan heel trots.
    Ze voelde zich als een moeder voor me.
    En toch kon ik het niet helpen om me af te vragen hoe mijn echte ouders eruit zagen.
    Zou ze ook mijn kleur ogen hebben...
    Zou ze ook dezelfde kleur haar hebben als ik.

    Die vragen spookten toen in mijn hoofd.
    In mijn dromen had ik vaak vleugels.



    En ik had urenlang gesprekken met een man met witte baard.
    Maar ik kon niks van die gesprekken herinneren als ik wakker werd.
    Die man zie ik nog steeds in mijn dromen.
    Er schijnt altijd veel licht uit zijn gezicht.
    Zelfs zijn baard geeft licht.
    Een enorme gevoel van vrede komt uit hem.
    Het gevoel is zo rustgevend dat ik dat in de ochtend nog steeds navoel.

    Ik weet dat het niet onze Profeet Muhammad (saw) is.
    Want onze Profeet heb ik al eerder in mijn dromen gezien.
    Ik herinner een dag dat de Profeet Muhammad (saw) naast me zat en we keken
    Samen naar de hemel. Overal in de hemel waren er van die zwevende ruimteschepen.
    Ik vroeg aan de Profeet; Ya Rasullullah wat zijn dat.
    Hij spreek in de meest lieve woorden; dat zijn Transformeerders.



    Tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat Trasformeerders zijn.
    Misschien schepen die van vorm kunnen veranderen of zo.
    Echt een vreemde droom.
    Op een dag toen ik veel aan mijn moeder dacht,
    Kreeg ik een droom van een vrouw van paradijselijk schoonheid.
    Ze hield een kind vast en ik voelde dat ik dat kind was maar ik weet het niet zeker.
    Een enorm gevoel van liefde overmande mijn hart.



    Toen ik in de ochtend wakker werd voelde ik me verdrietig en een enorme gevoel
    Van gemis overmande mijn hart.
    Het gevoel ging later over in een gevoel van niet thuis horen.
    Ik weet nog dat ik naar mijn tante liep en vroeg wanneer ik naar huis mocht gaan.
    Ze keek me raar aan en zei; maar kind je bent toch thuis.
    Ik bleef haar ernstig aankijken en ik zag dat ze er verdrietig van werd.
    Ze pakte me op en knuffelde met me.
    Kom hier schatje, zei ze.
    En dan voelde ik me schuldig en gaf haar een kusje op haar wang.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  10. #10
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ik kon dan dagenlang verdrietig voelen.
    Ik weet dat het mijn tante sloopte, emotioneel dan.
    Want ze keek dan ook verdrietig.
    Ze moest zich ook machteloos hebben gevoeld.

    Op een dag kon mijn tante het niet langer aan zien en ik zag haar met mijn oom praten.
    De volgende dag riep mijn oom mij en hij zei dat we naar een dokter gingen.
    Maar, ik ben toch niet ziek zei ik.
    Hij keek me met een glimlach die meer gevormd werd door een soort medelijden.
    Weet je mijn jongen, zei hij, ik en je tante willen het beste voor je.
    We zien dat je niet altijd even gelukkig voelt en we gaan je brengen naar een dokter.
    Niet een dokter van lichaam maar een voor je geest.

    Ik keek hem niet helemaal begrijpend aan.
    Maak je je geen zorgen, het komt allemaal goed, zei hij.
    Ik knikte zenuwachtig en ik vertrok met hem en mijn tante naar de stad.
    Daar aangekomen zijn we bij een huis met een witte voordeur met wat arabische letters gestopt.
    Mijn oom klopte aan en een man met een gezicht getekend door groeven van ouderdom en slechte tanden opende de deur en ontving ons alsof hij ons al verwachtte.



    Kom binnen, kom binnen zei hij.
    Dus dit is dus dat speciale jongen, zei hij.
    Ja, zei mijn oom.
    Nou jongen, zei de oude man, kom bij me.
    Ik twijfelde en was een beetje bang.
    Tante zei, ga dichter bij hem staan hij gaat je helpen.
    De lieve stem van mijn tante bracht me tot bedaren en ik ging bij de oude man staan.
    Hij pakte mijn hand en ik trilde helemaal.

    Hij ademde diep en begon te neurien.
    Ik voelde me erg zenuwachtig.
    De man liet mijn handen los en keek erg verbaasd.
    Dit is niet jullie kind, zei hij.
    Jja, dat klopt zei mijn tante zenuwachtig.
    We hebben hem geadopteerd.
    Ja ja dat zie ik ja, zei de man.
    Maar dit kind is niet van hier, zei hij.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  11. #11
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Hoe bedoelt u, vroeg mijn oom.
    De oude man raaskalde verder:
    Hij is niet van deze wereld, en is aan jullie toevertrouwd.
    Zoals velen niet weten, de aarde heeft vele lagen.
    Lagen met vele werelden.



    Beschavingen die onze voorstellingsvermogen te boven gaan.
    Er komt een tijd dat de wereld hierboven ooit kennis zal nemen van de andere werelden.
    Een tijd dat de aarde weer tot een eenheid zal zijn en zij van die andere werelden zullen
    met ons verenigd worden. De tijd van eenheid is nabij.
    Maar voordat het zover zal zijn moet onze wereld hierboven genezen worden.
    Genezen van een ziekte van het hart.
    Het hart kan genezen worden met LICHT.
    Want het hart van de bovenmensen is vervallen tot een donkere huis en het heeft licht nodig.
    De bovenmensen zijn verdwaald, de bovenmensen zijn verdwaald.
    En daarom, daarom is dit kind hier naar toe gekomen.
    Is, is hij een soort profeet? Vroeg tante.



    Nee, zei de man, er is voor ons maar een profeet en dat is Muhammad (sallalahu aleihi wasalam).
    Hij was de laatste profeet, de zegel der profeten.
    Nee, hij is geen profeet, maar hij is wel van de familie van het licht familie van de profeten.
    Hij is meer een helper, een helper voor de mensheid.
    Hij is niet de enige. Er zijn meer over de aardbol verspreid.
    Hun taak is om hun licht te brengen waar het donker is.
    Alvorens de aarde geheeld kan worden moeten alle donkere plekken verlicht worden.
    En mensen zoals jullie, zeg maar zoon, zijn gestuurd om licht te brengen.
    Ze hoeven enkel maar aanwezig te zijn in een ruimte of een nabijheid van een persoon en
    het donker verdwijnt.

    Vaak spreken ze ook in de taal van de personen waar ze naartoe zijn gestuurd,
    Maar ze zijn er zelf niet van bewust. Want weet u, taal is een vertaling van de bedoeling in onze gedachte. Onze bedoelingen zijn gebouwd uit sprituele symbolen.
    Wat hun doen is die symbolen sturen naar de desbetreffende persoon en die persoon vertaald het zelf naar hun eigen moedertaal. Uw zoon praat niet die andere taal en is zich er ook niet van bewust.
    Maar de persoon in kwestie hoort zijn eigen taal.

    Oh, zei mijn tante, de Braziliaanse man….
    Ja, zei mijn oom nu wordt het me duidelijk.
    Hij zei dat hij ook genezen was.

    Ja dat klopt, zei de oude man, het licht van uw zoon werkt genezend.
    Hij kan genezing veroorzaken zonder dat hij dat zelf weet.
    Dus er is niks mis met uw zoon, sterker nog hij kan helemaal niet ziek worden door het licht dat hij draagt. Uw mag u zegenen tellen en Allah dankbaar zijn dat hij hem aan jullie hebben toevertrouwd.
    Jullie zijn goede mensen anders zou Allah hem niet aan jullie toevertrouwen.

    Ik luisterde naar het verhaal maar begreep de helft niet wat die man allemaal bedoelde.
    Mijn tante begon te huilen en de ogen van mijn oom werden rood.

    En.., zei de oude man verder, jullie moeten geduld met hem hebben want het komt vaak voor
    Dat zulke speciale kinderen zich anders voelen dan de rest en voelen zich hier niet altijd thuis voelen.
    En dat klopt want ze zijn niet van hier.

    Misschien klinkt dit allemaal ongeloofwaardig voor jullie maar alles wat ik jullie vertel is naar waarheid.
    De wezens van de hemel en aarde zullen verenigd worden, zoals Allah dat zelf in de Quraan heeft gezegd, de hemel en de aarde zullen samenkomen.

    Er zal een tijd komen waar tijd ophoudt met bestaan en we samen met onze familie van de hemel verenigd zullen worden.

    Met deze woorden kunnen jullie met een gerust hart naar huis gaan, zei de man.
    Mijn oom en tante bedankte de man en we gingen weer terug naar huis.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  12. #12
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Het gesprek met die oude man bleef nog heel lang daarna in mijn hoofd.
    De dagen die daarop volgde waren op zijn minst vreemd.
    Mijn tante en mijn oom deden anders tegen me.
    Niet verkeerd bedoeld maar ze hadden een soort respect naar me.
    En ik kon niks fout doen in hun ogen.
    Hoe kan ik het uitleggen, ik werd niet meer behandeld als een kind.
    Ik was net tien geworden en ze behandelde me als een volwassene.
    Als ik de woonkamer binnen kwam stond mijn oom gelijk op en groette me.
    Erg vreemd allemaal. Ik mistte de spontaniteit die onze relatie haddden.
    Ik wilde gewoon de kind uithangen en dat alles weer bij het oude zou blijven.
    Maar niks van dat alles.

    Gelukkig wisten mijn nichtjes niet wat er allemaal aan de hand was.
    Safia en Iman deden zoals vanouds tegen me... gelukkig.
    Safia was een vervelend meisje van acht jaar en we kregen wel eens ruzie
    over een kleurpotlood of zo. En ik moet zeggen dat ik toen expres ruzie zocht om
    me gewoon kind te voelen. En als ik haar potlood jatte rende ze achter me aan.
    En dan hield ik het potlood stevig onder me buik vast en dan ging ze op mijn rug zitten
    Totdat ik adem tekort kreeg en ik me moest over geven.
    En soms pikte ik haar bord eten zodat we weer konden stoeien.



    Ik genoot enorm van dat gestoei.
    De gewone dingen daar snakte ik naar.
    Met Safia had ik een ongewone band. Een hele sterke band.
    Iman was zoals gewoonlijk een wijs meisje die zich al volwassen gedroeg voor haar leeftijd.
    Ik kon alles aan haar vragen en ze had een of andere antwoord op.
    En als ze er geen had, ging ze het niet zomaar verzinnen maar zei dat ze het op ging zoeken.
    Haar ouders kunnen erg trots op haar zijn.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  13. #13
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Op een dag toen ik van school kwam trof ik mijn tante in de woonkamer samen met drie andere vrouwen. Ik kwam binnen en ze keken allemaal glimlachend naar me.
    Ik dacht; oh oh bezoek van vrouwen, ik hoop niet dat ze me weer in verlegenheid gaan brengen.
    Dit is mijn zoontje waar ik het over had, zei mijn tante.
    Ik keek ze zenuwachtig aan en rende snel naar mijn kamer.
    Mijn tante riep me; Nordin… a Nordin!!!
    Ik liep schuchter terug.
    Ja tante, zei ik.
    Je gaat toch niet zomaar naar je kamer zonder deze dames te groeten toch?
    Uh, ssalam, zei ik verlegen.

    Kom hier kleine knapperd zei een dame, zei een van de dames van middelbare leeftijd.
    Ze trok me op haar schoot en ik bloosde weer direct.
    Hier was ik al bang voor, dacht ik.
    De andere vrouwen begonnen te giechelen.

    Nordien, zei mijn tante, weet je nog dat we naar die oude dokter zijn geweest!?
    Uh ja, zei ik verlegen.
    Nou je weet wat hij heeft gezegd toch.
    Watte, zei ik.
    Hij heeft je toch verteld dat je zieke mensen kan helpen.
    Kweetnie, zei ik.

    Jawel dat weet je toch nog wel.
    Ik knikte van ja.
    Nu wel, deze lieve mevrouw die een erge goede vriendin van me is,
    heeft last van haar knie en zoals je ziet loopt ze op krukken.



    Ik keek naast de bank en zag twee paar krukken staan.
    Je hoeft alleen maar je hand op haar knie te leggen zodat ze weer opknapt.
    Ik keek de mevrouw verlegen aan en ik kreeg plotseling pijn in mijn eigen knie.
    Ik schrok even maar probeerde niks te laten merken.

    Kom jongen raak haar daar aan, toe, zei mijn tante.
    Ik keek nog even verlegen om me heen en iets in mijn hart zei, raak haar aan op haar knie.
    Het leek net of het uit mijn eigen gedachte kwam, maar het was een hele duidelijk boodschap.
    Mijn hand begon als vanzelf naar haar knie te gaan en ik legde mijn hand op haar knie.
    De vrouw rilde even en sloot haar ogen.
    Ik voelde een tinteling door mijn hand gaan en het leek net of er een stroom door mijn hand ging. Ik hield haar knie even vast en na een minuut of zo stopte de stroom door mijn hand.

    Ik liet los en iedereen keek me stil aan.
    Ik keek de mevrouw aan en ze deed haar ogen open en glimlachtte.
    Ik glimlachtte zenuwachtig.
    De andere vrouwen en mijn tante glimlachtten ook.
    De vrouw die last had van haar knie probeerde op te staan.
    Iedereen maakte ruimte voor haar.
    Ze stond met knikkende benen op.
    Iedereen werd er stil van.

    Ze begon lichte marcherende bewegingen te maken.
    Ze keek mijn tante aan en ze schaterlachtte.
    Masha ’Aaaaalllaah, schreeuwde ze, masha’Allah!!
    Ik voel het niet meer, ik voel het niet meer.
    De vrouwen brachten hun handen naar hun mond van verbazing.
    Iedereen begon euforisch te lachen.

    Ik glimlachtte ook zenuwachtig en kon zelf niet geloven wat er op dat moment gebeurd was.
    Mijn tante pakte me op en gaf me een dikke knuffel.
    De vrouw die zich genezen voelde begon door de kamer te lopen.
    Alhamdulillah, zei ze, alhamdulillah!!
    Iedereen was blij.
    Mijn oom was niet thuis zo te zien, want anders had hij die herrie van blijdschap wel gehoord.
    De vrouwen gingen weg en de krukken had die ene mevrouw niet meer nodig toen ze het huis blij uitliep.

    Die avond toen mijn oom thuis kwam hoorde ik een lachende tante hem het verhaal vertellen.
    Mijn nichtjes waren gelukkig niet thuis anders had ik hun reactie ook nog moeten verdragen.
    Ik bleef de hele dag in mijn kamer en deed al mijn gebeden om Allah te danken voor zijn kracht die Hij in mijn handen had gelegd.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  14. #14
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    De volgende dag liep ik van school naar huis en ik zag mensen naar me kijken.
    Twee vrouwen begonnen met elkaar te smoezen toen ik voorbij liep.
    Ik begon sneller te lopen en keek zenuwachtig om me heen.
    Wat is er toch met al die mensen, dacht ik.
    Ik kwam eindelijk in onze straat en liep naar huis.
    Maar voor de voordeur zaten een groep mensen.
    Oh nee he, tante zal toch niet aan al die mensen verteld hebben dat ik genezende handen heb.
    Ik liep naar de voordeur en de mensen keken me vreemd aan.

    Sorry mag ik even door, sorry, en ik liep ons huis binnen.
    De gang zat ook vol met mensen.
    Ga naar binnen jongen, zei een mevrouw.
    Ik liep de woonkamer binnen en mijn nichtjes en tante zaten op de bank te huilen.
    Ik hoorde plots geweeklaag van andere vrouwen.



    Wwat wat is er aan de hand, zei ik tegen mijn tante, waarop ze nog harder begon te huilen.
    Ze gebaarde me om bij haar te gaan zitten.
    Een donkere sfeer hing in de woonkamer.

    Wat is er, vroeg ik met een brok in mijn keel aan mijn tante.
    Waar is is oom vroeg ik. En ze begon nog harder te huilen.
    Je je oom is niet meer onder ons snotterde ze.
    Wat wat bedoelt u, vroeg ik nu met een grotere brok in mijn keel.
    Je oom is bij Allah, Allah heeft hem genomen, zei ze nu hard huilend.
    Het leek net of alles in mijn hoofd stil werd.
    De wereld was gestopt met draaien voor me.
    Ik probeerde te huilen maar ik kon niet.
    Ik kon het besef niet opbrengen dat mijn oom dood zou zijn.
    Nee, nee dat kan niet waar zijn.
    Ik was in een soort shock geraakt.
    Iman omhelsde me en Safia keek me met betraande oogjes aan.
    En dat kon ik niet verdragen.



    De tranen stroomde nu door mijn ogen en over mijn wangen.
    Ik begon nu luidkeels te huilen.
    Zo hard dat de hele woonkamer met bezoek ook hard begonnen te huilen.
    Ik zag om me heen andere tantes, zussen van mijn tante.
    Die huilde nu allemaal hard mee.
    Hun maskara was over hun gezicht gesmeerd.



    Ik kon het allemaal niet meer dragen en ben naar buiten gerend.
    Ik liep over de straat en rende zo hard ik kon uit de buurt van de mensen.
    Ik rende en rende zo hard ik kon.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  15. #15
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ik rende hard totdat ik in de buurt van de heuvels kwam.
    En ik lag op de grond te huilen.
    Ik huilde zo hart dat mijn hoofd begon te duizelen.
    De zon scheen heel hard op die dag.



    En ik ben klaarblijkelijk van mijn stokje gegaan.
    Plotseling hoord ik een stem en ik begon visioenen te zien.
    Volgens mij ben ik dood dacht ik.



    Ik hoorde een vrouwenstem;
    Zouraya, zouraya hoor me aan.
    Zouraya, het komt allemaal goed.
    Ik ben je gids, Amira.
    Ik weet dat je alles vergeten bent maar ik zal je het een en ander vertellen.
    Met je oom gaat het goed, hij is veilig bij ons.
    De engelen en de andere gidsen zorgen heel goed voor hem, hij is gelukkig.
    Het zat in zijn zielscontract om vandaag zijn lichaam te verlaten.
    Maar jij hebt nog een hele leven voor je.
    Luister goed want je taak is heel belangrijk.
    Het is niet alleen belangrijk voor de mensheid maar ook
    Voor de hele wereld van de Malakout.
    Aan de samenkomst van beide werelden word al heel lang gewerkt.
    En jou rol is daarbij heel erg belangijk.

    Je bent niet de enige.
    Ik ga je iets vertellen wat voor jou misschien nogal shockerend overkomt
    maar het zal je ook ergens bekend voorkomen.
    We hebben jou niet alleen gestuurd, er zijn vele anderen.
    Een van die personen die al bij jou in de buurt is is Safia.
    Ja je hoort het goed, Safia die hier je nicht is.
    Maar vanuit de wereld waar jij vandaan komt is ze jou tweelingziel.

    Je vraagt je wel af wat een tweelingsziel is.
    Een tweelingsziel is je tegenpool vanwaar jou ziel is geschapen.
    Allah heeft alle zielen compleet geschapen en in dit duale wereld
    Hen gesplits in man en vrouw zodat ze de ervaring kunnen leren van
    beide sexe. De mannelijke en vrouwelijke ervaringen zal op een dag samensmelten
    tot een volledig complete ziel die beide ervaringen goed zal kennen.



    Het komt zelden voor de beide tweelingzielen samen op deze wereld teglijk zijn.
    En dat is omdat de balans van goed en kwaad in stand gehouden moet worden.
    Deze wereld kan erg heftig zijn en dan bied je tegenpool in de spirituele wereld een evenwicht.
    In jou geval is het anders want je komt niet uit deze wereld.
    Jouw tweelingziel Safia, of haar spirituele naam Zouriya is wel hier oorspronkelijk geboren.
    Jij bent geboren in de stad EDEN. Het is een stad in de 5de dimensie in Aghartha.
    Agartha bevind zicht in de holte van de aarde.
    Ja de Aarde is hol, velen hierboven weten dat niet maar dat zal binnenkort veranderen
    Als de mensheid van boven aarde en holle aarde samen zullen komen.




    Plotseling kreeg ik allemaal beelden van de wereld waar ik vandaan kom.
    Het leek duizende holografische beelden in een seconde samengeperst.
    De beelden begonnen weg te ebben en plotseling hoorde ik mijn naam roepen.
    Nordin!!! NORDIN!!!!
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036