1. #496
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Hou je schrap, zei Ashtar.
    Plots voelde ik mijn lichaam lichter worden.
    Ik zag een lichtflits en ik stond in een andere omgeving.
    Ik keek om me heen en ik herkende het plotseling als in de holle aarde.



    Het is alsof ik op een hoge berg stond en een dal inkeek. Niet ver van me vandaan zag ik kleine bouwsels van kristallijn. Dan gaat het heuvelafwaarts en daar zag ik een tempel van licht. Het is van een majestueuze grootheid. De vormen zijn strak en eenvoudig.

    Ik liep langs een beekje water en ik zag mijn spiegelbeeld van mijn lichaam.
    Ik had blonde lange haren en ik had een perfecte bouw.

    Ik kreeg alle tijd om de omgeving in me op te nemen. Het is licht, maar ik zie geen lampen. ‘Het is een innerlijke zon’, hoor ik zeggen. Alles straalt een grote schoonheid uit. Ik zag begroeiing, bloemen van enorme afmetingen in veel verschillende kleuren. Ik zie vlinders waarvan sommige zo groot zijn als mijn hand. Ik stond vrij hoog en ik keek uit over een uitgestrekt landschap. Zachte groene vormen van bomen en struiken, afgewisseld met weidse open velden en waterstromen.



    In de verte zag ik andere etherische wezens. Er waren toen verschillende vrouwelijke vormen, elfen, engelen en deva’s. Sommigen heel klein, niet groter dan een hand, anderen lang en in ranke vormen. Ik herinner me de zachte tinten van hun ijle lichaambekleding.

    En toen keek ik in de verte en ik zag een dame met lange blonde haren. Ze zat op een schommel.
    Een gelukzalig gevoel stroomde in mij. Zag ik dat nou goed?



    Ik herkende haar. Ik kwam dichter en dichterbij en met elke stap klopte mijn hart sneller en sneller.
    Ik liep een eindje naar haar toe en liet het tafereel op me inwerken.
    Nu wist ik het zeker. Het was, het was mijn zus Nara!!!
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  2. #497
    geloof in je zelf

    Reacties
    1.365
    23-11-2010

    mashallah zoveel fantasie, het klinkt net echt hahahah
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Ik zei altijd '' HET ZAL NOOIT NET ALS VROEGER ZIJN! ''.
    Maar jawel met de kracht van mijn man en ik, hebben ons twee families terug bij elkaar gebracht na 11 jaar geruzie en gehaat.

    Alhamdulilah het is NET ALS VROEGER,
    Broers en zussen die elkaar terug bezoeken door ONS als een reden...

  3. #498
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Toen ik dichterbij kwam keek ze naar mij en haar mond ging open van verbazing.
    Ik glimlachtte naar haar. Ze zei, ben… ben je dat nou echt?

    Ze stond op van de schommel en draaide naar me toe.
    Ze opende haar armen en we omhelsden elkaar.
    Ze begon te huilen van geluk.
    Ik kon mijn tranen ook niet bedwingen en ik begon ook te huilen van vreugde.

    Oh lieve broer, oh lieve Zouraya, zei ze snikkend.
    We hielden elkaar even vast en toen vroeg ik waar is mama, papa en Livia.
    Oh ze zijn thuis, ze hebben bezoek.

    Ze pakte mijn hand en zei, kom we gaan naar huis.
    We liepen hand in hand over de felgroene gras.
    Wat me opviel is dat onze voeten niet echt de grond raakte.
    We zweefden als over een krachtveld dat uit de grond kwam.
    Daardoor vertrapte je de gras niet en bleef de natuur in een perfecte staat.

    Onze lichamen waren groot maar veel lichter dan de huidige lichaam hier boven aarde.
    We waren zo een drie en een halve meter lang.
    Nara was een halve kop korter dan ik.

    Kom, zei Nara, we nemen de mono rail.
    Ik keek opzij en ik zag een soort wagen die ook zweefde.
    Het bleken anti zwaartekracht mono rails te zijn.
    Die mono rail zweefden op een rails die langs de rivieren en paden de steden met elkaar verbonden.
    Alle steden werden verbonden met deze monorail.
    Agartha (Inner Aarde) bestaat uit meer dan 120 kristal-achtige steden.
    Shamballah is de hoofdstad van Agartha.



    Nara stapte erin en ze zei; kom!
    Ik stapte in de cabine van de monorail die hele comfortabele stoelen had.
    Het paste zich aan je lichaam zodat het voelde alsof je in de stoel gewichtloos was.
    Ik ging naast haar zitten.

    Nara hield mijn hand vast en zette het het op haar schoot.
    Ze keek met betraande ogen naar me.
    Ze keek me aan gaf me een kusje op mijn wangen.
    Oh broer, ik heb je zo gemist, zei ze. Wat brengt je hier bij ons, is je missie al afgelopen, vroeg ze.



    Nee, ik ben tijdelijk hier. Ashtar maakte het voor mij mogelijk om jullie te bezoeken.
    Mijn bovenaardse lichaam ligt op bed aan het slapen.
    Ik ben hier alleen, zoals je ziet met mijn Astrale lichaam.

    Ze begon te lachen.
    Ik vroeg me af waarom ze lachtte en in een fractie van een seconde kon ik haar gedachte lezen.
    Ze zei, gelijk telepatisch terug; gekkie we gebruiken hier allemaal onze astrale lichaam.

    Je astrale lichaam is een spirituele lichaam die iedereen heeft.
    Het is lichter en ietwat doorzichtig vergeleken met de materiele lichaam die we hierboven hebben.

    De monorail zoefde door het mooie groen landschap.
    Het haalde snelheden die bijna ondenkbaar is met onze technologie hier boven de aarde.
    Duizend kilometer per uur haalde het gemakkelijk.
    Je voelde bijna niks omdat het zo comfortabel zweefde over de rail.

    En niet eens vijf minuten later waren we gearriveerd in de stad Shamballah.

    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  4. #499
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ik was bijna vergeten hoe adembenemend mooi Shamballah was.
    De Kristallen stad had een prachtige gloed met dansende kleuren.
    Anders dan de betonnen steden hierboven zijn de steden in Agartha van kristal.
    Het was niet alleen mooi om naar te kijken maar de energieёn die uit de muren kwamen bracht je in een staat van opperste geluk en creativiteit. Het balanceerde je emoties zodanig dat je altijd in een staat van vrede verkeerde.

    Ik en mijn zus Nara stapten uit de monorail en tot mijn verbazing stond een hele delegatie mensen op ons te wachten. Ik zag mijn vader Zora en mijn moeder Zara, mijn zus Livia en ik zag ook heel veel van mijn neven en nichten. Ze wisten telepatisch dat we aankwamen natuurlijk.
    Ze waren allemaal blond. We behoorden tot de familie van de oorspronkelijke Lumeriers afkomstig van de planeet Lyra. Die waren bekend om hun wit blonde lange haren.

    Mijn moeder opende haar armen en ze schreeuwde van geluk. Oh mijn zoon, oh mijn lieverd.
    We omhelsden elkaar en wederom kon ik mijn tranen niet bedwingen.
    Mijn zus Livia nam het van mijn moeder over en omhelsde me stevig.
    Toen nam mijn vader het over en we omhelsden elkaar stevig.



    Mijn moeder zag er prachtig uit met haar blonde lokken en haar stralende gezicht.
    Een enorme gevoel van liefde overmande me bij de hereniging van mijn familie.
    Plotseling hoorde ik muziek.



    Een groep Agarthanen begonnen met fluit harp, trommel en vreemde instrumenten muziek te maken.
    Ze maakten prachtige muziek. Een engel achtige wezen speelde op een soort reusachtige schelp.
    Hij raakte het aan en er kwam een serene geluid die onbeschrijvelijk mooi klonk.
    Hij bespeelde het met zijn beide handen. De manier van aanraken bracht verschillende tonen voort.



    Agarthanen zijn supervriendelijk en iedereen is met elkaar begaan.
    Al maakten ze geen deel van mijn familie, maar het feit dat ze zagen dat er een hereniging plaats vond was voor hun reden genoeg om er een groot feest van te maken.

    Mijn zussen, Nara en Livia pakten elkaar bij de hand en begonnen te dansen op de maat van de muziek. Mijn nichten kwamen ook en ze vormden een kring en ze begonnen met hun zoete stemmen een welkomslied voor me te zingen.





    Ik begon te huilen van geluk.
    Ik had dit heel erg gemist, mijn land, mijn thuis, mijn familie.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  5. #500
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Nadat iedereen uitgedanst had en het muziek stopte nam mijn moeder me bij de hand.
    We liepen met elkaar naar ons huis.
    De huizen waren van kristal.
    Nu vraag je je af, hoe kan je een huis van kristal maken.
    Kristal is glasachtig en je kan het niet beeldhouwen om een vorm te krijgen.

    Het process is net als bij glas blazen, het gebeurt in een gesmolten staat.
    De atomen worden eerst gerangschikt in een symetrische kristallijne volgorde.
    En als je de gewenste dichtheid hebt bereikt dan wordt het gestold in de uiteindelijke vorm.
    De dichtheid van de kristal bepaal welke golflengte of beter gezegd welke kleur licht er doorheen gaat.

    Door de verschillende dichtheid van de muren zie je verschillende kleur erdoorheen schijnen.
    De kleuren geven een kaleidoscoop van licht.
    We liepen met zijn allen naar een mooi huis.
    Het huis had een ronde basis dat was om te voorkomen dat stof in hoeken zouden scharen.
    Alle kamers waren rond in plaats van vierkant.

    Er was een mooie kristallen trap waaronder licht scheen.
    We liepen naar boven en een mooie deur versierd met verschillende ornamenten ging open.
    Ik begon me af te vragen hoe we met zoveel familieleden in het huis zouden passen.
    Maar net als in de vliegende schotels lijken ze niet zo groot van buiten maar binnen is groter dan buiten.



    Het is mogelijk omdat het een 5D omgeving is en geen 3D zoals boven de aarde.
    Toen we allemaal naar binnen liepen kwamen we in een groot binnenplaats.
    Het leek net een tuin binnenshuis. Er waren fonteinen met vissen.
    Mooie bloemen en bomen vol vruchten die felle kleuren gaven.
    Er liepen paden bedekt met verschillende edelstenen.
    Er waren beekjes waar mooie witte zwanen in zwommen.

    In de verte zag ik ook een leeuw liggen in het gras.
    Een lammetje was met hem aan het spelen en de leeuw likte af en toe zijn gezicht.
    Alle dieren waren hier tam omdat dieren niks te vrezen hebben voor mensen zijn ze allemaal tam.



    Er waren allemaal van die ronde tafels die geen poten hadden.
    Ze zweefden. Ik zag geen eten op de tafels.
    De tafels gaven een mooie gloed wit licht.

    Kom zei mijn moeder neem plaats aan deze tafel.
    Ik ging op de banken zitten die rondom de tafel gerangschikt waren.
    Mijn moeder ging naast me zitten.
    Mijn moeder wreef op de tafel en de tafel werd zienderoog groter.
    De diameter nam toe zodat iedereen op een tafel gezellig bij elkaar konden zitten.

    Mijn vader kwam aanlopen met 7 mannen van verschillende rassen.
    Ze waren allemaal wel mensachtigen maar ze hadden verschillende kleuren en vorm van gezichten.
    Mijn vader vroeg de mannen beleefd om plaats te nemen.

    Mijn vader zat naast mijn moeder en de mannen namen achtereenvolgend plaats naast mijn vader.
    Ik vroeg mijn vader wie deze mannen waren.
    Mijn vader antwoordde; het zijn een delegatie van 7 verschillende sterrenstelsels.
    Ze zijn hier om een groot feest te organiseren als de mensen van boven aarde en binnen aarde weer verenigd worden.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  6. #501
    geloof in je zelf

    Reacties
    1.365
    23-11-2010

    mooi up ga verder x
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Ik zei altijd '' HET ZAL NOOIT NET ALS VROEGER ZIJN! ''.
    Maar jawel met de kracht van mijn man en ik, hebben ons twee families terug bij elkaar gebracht na 11 jaar geruzie en gehaat.

    Alhamdulilah het is NET ALS VROEGER,
    Broers en zussen die elkaar terug bezoeken door ONS als een reden...

  7. #502
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Plots stonden al mijn nichten op en bewogen met hun handen richting de bomen met vruchten.
    De vruchten zweefden richting de tafel en binnen een mum van tijd was de tafel bedekt met de heerlijkste soorten vruchten. Druiven perzik meloen en ander soorten fruit die ik niet kon plaatsen.



    Ik keek verwonderlijk. Mijn moeder zei, je bent het niet meer gewend al die wonderlijke gaven dat iedereen hier heeft hè, Zouraya. Ik knikte van ja.

    Iedereen heeft hier de gaven van telekinese en telepathie.
    Dat is een gave die gegeven wordt aan de mensen van hogere dimensies.
    Ashtar had gezegd dat wij mensen van boven de aarde ook allemaal die gaven gaan krijgen.
    Het is onvermijdelijk want hoe meer je in contact bent met de schepper des te meer je één bent met je hogere ziel. En de hogere ziel heeft een hogere bewustzijn waardoor het supergaven heeft.

    Dat kennen we van alle profeten in het verleden, Jezus (vzmh), Muhammad (vzmh) en alle voorgaande profeten die die niveau hadden bereikt. En er zijn ook heiligen die die gaven hebben.
    Die gaven krijg je vanzelf want hoe dichter je bij Allah komt des te beter je hem leert kennen.
    En Hem leren kennen is één met Hem worden. En één met Hem worden betekend ook bekend zijn met de supergaven die Allah eigen is. Het is daarom een natuurlijk proces in de hogere sferen.

    Mama zei, we eten hier alleen levend voedsel. Voedsel die niet gekookt is zodat je de volle energie uit het voedsel kan halen. Het is voedsel die je lichaam gezondheid en energiek houdt.
    Proef maar, zei ze en ze stopte een druif in mijn mond.

    De smaak was onbeschrijvelijk heerlijk. De druiven waren ook heel groot. Een druif is net zo groot als een appel hier boven de aarde.

    Plots hoorden we weer muziek. De andere Agarthanen, engelen en andere mensachtige lichtgevende wezens begonnen weer met hun instrumenten een heerlijke serenade te spelen.
    Het muziek bracht me in vervoering. Het muziek bracht je ziel in hogere sferen.



    Het muziek was zo prachtig dat er een groep engelen in een kring nederdaalden.
    Ze vormden een kring om ons heen en begonnen met hun engelachtige stem zoetgevooisd te zingen.
    Een gevoel van onbeschrijvelijke liefde overmande onze harten.
    Ik had alles daar wat mijn hartje begeerde. Ik miste alleen Safia…
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  8. #503
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ik dacht aan Safia en plots zag ik een schoonheid van de hemel nederdalen waar de engelen vandaan kwamen. Ze leek… ze leek… het was Safia!!!



    Ze had een witte lichtgevend jurk aan en haar gezicht straalde licht als een volle maan.
    Ze glimlachtte naar me. Ze landde heel zacht naast me.
    Ik glimlachtte van oor tot oor en ze glimlachtte terug.

    Ik keek mijn moeder vragend en verbaasd aan en ze zei; ja Safia is hier naartoe gebracht doordat je aan haar dacht. Momenteel ligt haar fysieke lichaam op bed te slapen maar je hebt haar in haar spirituele vorm hier naartoe geroepen door je vraag in je hart.

    Ik stond op. Safia en ik omhelsde elkaar.
    Ze keek heel erg blij.

    Waar ben ik, zei ze.
    Je bent hier in mijn geboorte land Agartha in de holle aarde, zei ik.
    Ben ik aan het dromen, vroeg ze.
    Nou, ja en nee, zei ik. Dromen zijn geen illusie maar een astrale reis van een echt bestaande wereld.

    Wow, zei ze vol verwondering.
    Ik heb je zo gemist lieverd, zei ik.
    We waren zo op in elkaar dat we elkaar zoenden.
    Ik hoorde mijn moeder kuchen.

    Ik draaide naar haar om en we zagen iedereen met een liefdevolle blik naar ons kijken.
    Uh, sorry, zei ik. We hebben elkaar gemist, zei ik.
    Geeft niet, zei mama, hier maakt het niet uit, we begrijpen het concept liefde meer dan boven de aarde.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  9. #504
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Mijn moeder legde haar hand op de tafel en de tafel werd weer iets groter.
    Er kwam een plek vrij naast me.
    Mama zei, tegen Safia, kom kind, kom naast je aanstaande man zitten.

    Safia glimlachtte naar haar en we gingen beide zitten.
    Dit is nou mijn moeder, zei ik tegen Safia.
    Safia keek met blijheid naar haar en zei, ik voel me vereerd om u te ontmoeten.
    Mama glimlachtte naar haar en zei, ik ben ook blij om mijn aanstaande schoondochter te ontmoeten.

    Ik pakte een druif en stopte het in Safia’s mond.
    Bij het proeven van die druif gaf ze een kreetje van verwondering.
    Oh dit is heerlijke zeg, fluisterde ze.



    Ik glimlachtte naar haar en ik zei, ik ben heel erg blij dat je hier bij me bent.
    Ze keek om zich heen en de verbazing en verwondering was in haar gelaat te lezen.
    Wat is het hier toch mooi zeg, zei ze. De bomen zijn enorm groot. Alles is hier heel erg groot.

    Ja dat klopt zei ik. En voor zover je het zelf niet door heb je bent hier ook heel groot.
    Je Astrale lichaam heeft de grootte aangenomen van de bewoners hier.
    Anders was je een kaboutertje voor hun geweest.

    Ze begon hard te lachen. Mama begon ook te lachen door mijn opmerking.
    Iedereen was hier zo gelukkig. Was het maar al zo ver dat de mensen van boven aarde hier ook konden komen bedacht ik me.

    Mijn Vader kon mijn gedachte lezen en zei, daar zijn we nu hard voor aan het werken samen met de delegatie van de andere sterrenstelsels.
    Mijn vader zei, je hebt me niet voorgesteld aan je aanstaande.
    Ik zei oh sorry pa, dit is Safia, mijn aankomende bruid.
    Vader glimlachtte en zei, aangenaam. En wat een schoonheid is ze.
    Safia glimlachtte en zei ook aangenaam.

    Mijn vader stond op en riep, mensen mijn zoon gaat trouwen!!!
    Iedereen begon te klappen en begonnen keelklanken te maken. Net als de arabische vrouwen hierboven. En nu muziek, zei mijn vader.

    De muzikanten begonnen een vrolijke muziek te spelen.
    Mijn nichten en zussen stonden op en begonnen in het rond te dansen.

    Wat me opviel is dat we daar geen besef van tijd hadden.
    Het leek net alsof tijd niet bestond.
    Er is daar ook geen nacht. De centrale zon heeft een difuus zacht licht en het brand altijd.
    Ik kon ook niet zeggen dat het feest tot diep in de nacht ging want er was geen nacht.
    Je hoefde ook niet te slapen want je lichaam is licht en je voelt je daar ook nooit vermoeid.
    Je kon wel slapen als je wou maar het hoefde niet.

    Na het feest riep mijn moeder mijn zus Livia om ons onze vertrekken te laten zien.
    Vandaag blijven jullie gewoon bij ons logeren zodat we de komende tijd jullie een rondleiding door Agartha kunnen geven.



    Livia kwam bij ons staan en ze pakte mijn hand.
    Kom, zei ze. Ik stond op en nam Safia bij haar hand.
    Mijn andere zus Nara kwam ook bij ons staan en liep met ons mee.

    Nara keek heel erg blij en ze zei enthousiast, ik ben zo blij je weer te zien broer.
    Ik glimlachtte naar haar en ik gaf haar een kusje op haar wangen.
    Ik ben ook heel erg blij jullie te zien, zei ik.

    Een paar andere nichten kwamen huppelend en vrolijk naar ons toe en we werden door die groep meiden naar onze vertrek gebracht.

    We liepen door een deur een lange gang binnen.
    Aan het einde van de gang kwamen we in een groot woonkamer.
    Aan de muur was er een groot scherm. En wat schilderijen.
    Dat moet vast de equivalent zijn van onze tv.
    De woonkamer zag er prachtig uit.



    Mooie ligbanken en kussens van verschillende kleuren en versierd met gouddraad.
    Het frapante was dat ik geen lampen zag. Want de muren zelf gaven licht.
    Ze hebben geen keuken want eten wordt niet gekookt maar vers gegeten.
    Je hebt hier ook geen replicators nodig zoals in het moederschip van Ashtar.
    Want iedereen kan zelf eten manifesteren als ze willen. Je bent hier je eigen replicator.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  10. #505
    geloof in je zelf

    Reacties
    1.365
    23-11-2010

    prachtig segggggggg
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Ik zei altijd '' HET ZAL NOOIT NET ALS VROEGER ZIJN! ''.
    Maar jawel met de kracht van mijn man en ik, hebben ons twee families terug bij elkaar gebracht na 11 jaar geruzie en gehaat.

    Alhamdulilah het is NET ALS VROEGER,
    Broers en zussen die elkaar terug bezoeken door ONS als een reden...

  11. #506
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    We liepen verder van de woonkamer richting de vertrekken.
    De vertrekken waren kamers waar je tot jezelf kon komen met je partner of alleen.
    Het werd niet alleen gebruikt voor mensen die toch wilden slapen maar ook voor meditatie.
    De vertrekken waren achter een binnenfontein met prachtig helder water en veel groen.



    Hier woonde je midden in het natuur. Dit werd zo ingericht zodat je altijd in contact met de natuur bent. Het schijnt je energie te verhogen en zorgd voor een algemene welzijn.

    Nara en mijn nichten liepen lachend over het stenen paadje.
    En aan het einde gingen we een trapje op en we liepen over een soort balkonnetje.
    We kwamen voor een grote glazen schuifdeur.
    Met een handgebaar van Nara opende de schuifdeur zich.

    We liepen de slaapkamer binnen en het was groot en oogverblindend mooi ingericht.
    Er stond een ronde witte moderne sofa en op de grond waren er een aantal matjes om op te mediteren.
    In een andere hoek van de kamer stond er een grote tweepersoonsbed.





    De kamer zelf was rond. Dat was om te voorkomen dat er stof in hoeken zou verzamelen.
    De muur gaf zelf een zacht groen licht. Vanuit de kamer zag je door de glazen deur het binnenfontein met al dat groen. Het was adembenemend rustgevend.

    Er was ook een badkamer die ingericht was volgens grieks architectuur.
    Het kan natuurlijk ook zijn dat het grieks architectuur het heeft van de holle aarde architectuur.
    Want de cultuur in de holle aarde bestaat langer dan het grieks cultuur.



    Nara zei, jullie kunnen hier lekker samen tot jullie zelf komen. We gaan weg en als jullie genoeg hebben van het alleen zijn kunnen jullie gewoon telepatisch contact met me maken en we komen jullie halen om later gezellig een boswandeling te gaan maken.

    Is goed, zei ik. Safia knikte en we zeiden gedag tegen de vrolijke meiden.
    De meiden gingen weg en ik was alleen met Safia.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  12. #507
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ik keek Safia aan en ik zei, wat zie je er prachtig uit in je etherisch lichaam.
    Ze glimlachtte en zei, jij anders ook wel.



    We staarden even naar elkaar en als vanzelf gingen onze lippen naar elkaar toe.
    We zoenden elkaar innig. Het gevoel van liefde hier was ontelbaar veel sterker dan boven de aarde.
    Alles hier ademde liefde.

    Ik streek mijn handen over haar haren.
    Kom zei ik, we gaan sprititueel samensmelten.
    Ze keek me glunderend aan.

    Ik pakte haar hand vast en liep met haar naar het bed.
    We gingen tegenover elkaar zitten en hielden onze handpalmen tegen elkaar aan.
    Op dat moment werden we omhuld door gekleurde energieёn om ons heen.
    Van blauwpaars naar geel en wit.
    Ik merkte dat in deze omgeving het heel makkelijk is om je te concentreren.

    We werden overmand door een onbeschrijvelijk gevoel van liefde.
    We voelden ons helemaal één worden met elkaar.
    Maar we voelden ons ook helemaal één worden met alles om ons heen.

    Het leek net of we boven de wolken zweefden en we voelden elkaars harten.
    We voelden niet alleen onze eigen sensaties maar ook die van elkaar waardoor het gevoel vele malen versterkt werd.

    We kregen een visioen van alle steden van Agartha.
    We zagen de verschillende kristallen steden.
    We zagen veel natuur en dieren van verschillende kleuren en maten.





    De technologie was heel erg geavanceerd vergeleken met die van boven de aarde.
    Technologie was hier samengesmolten met de natuur.

    Toen richten we onze aandacht naar elkaar.
    We smolten zo in elkaar dat onze gedachten gesynchroniseerd werden.
    Wat zij dacht dacht ik ook en wat ik dacht dacht zij ook.



    Plots voelden we een enorme explosie van energie die door onze hele lichamen gingen en het was het beste te beschrijven als één zijn met de schepper zelf.
    Plotseling ebde het gevoel langzaam weg en we bemerkten dat we tegenover elkaar waren met onze handen in elkaar.

    We deden onze ogen open en we glimlachten naar elkaar.
    We zoenden elkaar intens op de mond en hielden elkaar stevig vast.

    Wow dat was intens, zei Safia.
    Ja, zei ik, hier is spiritueel sex nog intenser dan daarboven de aarde.
    Want hier is onze concentratie perfect.

    Safia glimlachtte en zei, ik wil hier nooit meer weg.
    Ik glimlachtte naar haar en zei, die tijd komt nog… die tijd komt nog.

    Even later vielen we in elkaars armen in slaap.

    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  13. #508
    geloof in je zelf

    Reacties
    1.365
    23-11-2010

    amai chik hahjaha up
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Ik zei altijd '' HET ZAL NOOIT NET ALS VROEGER ZIJN! ''.
    Maar jawel met de kracht van mijn man en ik, hebben ons twee families terug bij elkaar gebracht na 11 jaar geruzie en gehaat.

    Alhamdulilah het is NET ALS VROEGER,
    Broers en zussen die elkaar terug bezoeken door ONS als een reden...

  14. #509
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Within the next few years you are going to see wonderful changes
    that will eventually bring to you the "promised land" and
    you will live in crystal cities of Light, purity and cleanliness
    that will be a permanent feature.

    Pleiadian Message.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  15. #510
    geloof in je zelf

    Reacties
    1.365
    23-11-2010

    vertaling aub
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Ik zei altijd '' HET ZAL NOOIT NET ALS VROEGER ZIJN! ''.
    Maar jawel met de kracht van mijn man en ik, hebben ons twee families terug bij elkaar gebracht na 11 jaar geruzie en gehaat.

    Alhamdulilah het is NET ALS VROEGER,
    Broers en zussen die elkaar terug bezoeken door ONS als een reden...