Domme vraag van mij, om te vragen of ze wat gedronken had, ik had het kunnen weten, maar ik wilde haar gedrag verklaren, waarom ze dit deed.
‘Ja sorry, ik dacht misschien heb je wat gedronken enzo,’zei ik schuchter.
‘Enzo?, wat enzo?’reageerde ze fel, ‘Je moet geen verkeerd beeld van mij schetsen Fred! Ik heb een hele tijd met Eric gepraat, over jou!’, ze keek me doordringend aan.
Ik was verbaasd, waarom en waarover heeft ze met Eric over mij gepraat. Ik wilde dat weten.
‘Eeh, je hebt over mij gepraat, met Eric? Eeh, waarover dan?’ en ik probeerde zo onschuldig mogelijk naar haar te kijken.
Ze zuchtte en keek mij droevig aan:’ We hadden het over de ideale partner, over liefde, hij was heel openhartig en ik ook, aangestoken door zijn openheid vertelde ik hem dat jij mij een ideale partner leek, gewoon omdat je een goed mens bent, je hebt het hart op de juiste plek.’ Ik keek haar aan en ik voelde me opdat moment zo schuldig en bedroefd tegelijk. Zulke fijne en oprecht gemeende dingen over mij hoorde ik niet zo vaak. Ik probeerde een glimlach, een voorzichtige glimlach op mijn gezicht te toveren om daarmee haar fijne opmerkingen te belonen.
klein stukje om er weer even in te komen...