Hallo,
Ik wil graag mijn waargebeurd verhaal met jullie delen. Het is absoluut gebaseerd op feiten, alleen heb ik andere namen gebruikt. Ik zal een begin plaatsen en hoor graag of jullie willen dat ik verder ga..
Groetjes..
Hallo,
Ik wil graag mijn waargebeurd verhaal met jullie delen. Het is absoluut gebaseerd op feiten, alleen heb ik andere namen gebruikt. Ik zal een begin plaatsen en hoor graag of jullie willen dat ik verder ga..
Groetjes..
.’s Avonds waren mijn nicht en ik ook altijd samen. Zij was ook een goede vriendin van me maar niet als Asia. Bij Asia kon ik alles kwijt en die begreep me ook veel beter dan Soraya. Maar in de vakantie was het toch erg leuk met Soraya. We genoten echt van onze vakantie. We gingen meestal naar Dawliz en zijn een paar keer naar Aladin geweest. Dat waren de plaatselijke uitgaansgelegenheden waar livebands optraden. Af en toe kwamen er ook chikhat (danseressen) of andere bijzondere dingen. Het publiek was gemengd. Veel Nederlandse Marokkanen, Franse Marokkanen, maar ook veel Marokkanen uit andere steden zoals Casa Blanca, Marrakech en Rabat. De meeste mensen die daar kwamen waren uit Meknes. In Dawliz kwamen voornamelijk jongeren en in Aladin waren het voornamelijk gezinnen. Dawliz was rond twaalf uur meestal wel afgelopen en Aladin ging altijd tot twee uur door. Dus als we nog niet uitgefeest waren dan gingen we ook altijd even een kijkje nemen in Aladin. Na een week vertrok Soraya naar Marrakech en ik bleef in Meknes. Ik ging nog wel af en toe naar Dawliz en dan nam ik mijn buurmeisje mee, maar met haar was het minder leuk. Ze zat de hele dag op haar stoel en danste nooit. Als ik wilde dansen moest ik daar in mijn eentje gaan shaken. Mijn zus vroeg me mee naar Moulay Bouselham. Volgens haar was het daar hartstikke gezellig en noem maar op. Ik had achteraf spijt dat ik was meegegaan. Ik ben sowieso geen strandmens, houd er absoluut niet van om in het zand te liggen en in zoutwater te zwemmen. Daarnaast ben ik toen ik jong was een keer bijna verdronken in de zee en sindsdien ga ik niet verder dan tot mijn knieën. Moulay Bouselham is echt een muggenstad. Ik heb tot de dag van vandaag nog steeds littekens op mijn benen en armen en rug van de muggensteken. Ook de inwoners van Moulay Bouselham waren echt afschuwelijk. Ik hoorde al van veel mensen dat het echt vreemde mensen zijn, maar nu heb ik het met mijn eigen ogen mogen aanschouwen. Ik was blij om weer in Meknes te zijn. Twee dagen nadat ik terug was, eind juli alweer, besloot ik mijn jongste buurmeisje te verassen met haar verjaardag. Ik vertelde ze dat ze zich alle drie mooi moesten aankleden en we vertrokken richting Dawliz. Daar aangekomen gingen we ergens in het midden zitten met z’n vieren. We bestelden een drankje en luisterden naar het muziek. Er werd zoals gewoonlijk weer heerlijke Arabische muziek gedraaid. Het jonge publiek stond weer volop te swingen. Er hing een gekke sfeer die dag. Had het nog geen een dag zo leuk gehad als vandaag. Ik ging helemaal uit mijn dak en mijn buurmeisjes deden ook mee. Er was een groepje van drie jongens uit Casa Blanca die rechts van ons zaten. Ze waren niet de leukste qua uiterlijk, maar ze gingen net als ons ook helemaal uit hun dak. Het was al bijna afgelopen en ik zag links van ons een groepje van tien jongens die ik eerder al had opgemerkt. Er was er eentje bij die er echt leuk uit zag. Het groepje sprak ons aan. Het waren allen hele goed uitziende jongens met mooie kleding en een gespierde bovenlijf. Volgens mijn buurmeisjes was een van hen een jongen uit onze buurt. Zoals ik al vermoedde was het nou net de jongen die ik wel zag staan. Een vriend van hem die er helemaal niet leuk uitzag probeerde mij te versieren. Hij vroeg me elke keer of ik mee ging dansen. Ik gebaarde dan dat ik getrouwd was. Hij lachte en wist dat ik loog. Ik loog eigenlijk niet, want in Marokko was ik nog steeds de vrouw van Samih. Ze vonden mijn gebaar reden om met ons te praten. We maakte een babbeltje met ze en we vertrokken richting huis. Ze zouden er morgen weer zijn. Thuis aangekomen besloten we om de volgende dag weer met z’n vieren te gaan. Ik ging overdag eerst zwemmen in Hotel Zaki. Thuis aangekomen sprong ik snel onder de douche. Ik was zo bezig met vakantie vieren dat ik soms wel een hele dag niks had gegeten. Ik kleedde me aan en ging naar de kapper. Die föhnde mijn haar in model. Ik trok mijn fuchsia roze rok aan met een topje erboven. Daarboven deed ik een witte bolero. Mijn fuchsia roze schoentjes maakten mijn outfit compleet. Rond een uur of negen in de avond vertrokken we richting Dawliz. Daar aangekomen gingen we op precies dezelfde plek zitten als de avond daarvoor. Ik zag de jongens uit Casa Blanca weer. Dit keer had ik helemaal geen zin om met hun te dansen of iets dergelijks. Ik keek rond en zocht naar Moniem, de buurtgenoot. Op zoek naar hem stond ik ineens oog in oog met een andere jongen die er gisteren niet bij was. Hij keek naar me en glimlachte. Het was een aparte en mooie glimlach. Hij knipoogde en gebaarde met zijn hand dat ik moest komen. Hij zat precies naast die jongen die mij de dag ervoor zat te versieren. Ik gebaarde met mijn hand dat hij maar moest komen. Even later kwam er een leuk nummer en ik nam een van mijn buurmeisjes de dansvloer op. Het was megadruk en je kon bijna niet bewegen. Er hing altijd een zweetlucht als het zo druk was op de dansvloer. Ik probeerde naar de zijkant te lopen en kwam ineens terecht in een kring van jongens. Dat deden ze altijd als ze een meisje leuk vonden. Ze sluiten je dan op in een kring en het is dan de bedoeling dat je gaat dansen. Het was datzelfde groepje jongens. Ik had het er niet zo mee en trok mijn buurmeisje mee uit de kring. Daar stonden we naast Moniem. Hij keek me aan en lachte en vanaf dat moment was ik afgeknapt. Ik weet niet wat het was, maar ik vond hem helemaal niet zo leuk. Hij danste echt afschuwelijk en zijn gebit zag er absoluut niet uit. Mijn buurmeisje was uitgedanst en we wilden teruglopen naar onze tafel toen ik ineens bij mijn pols werd gegrepen. Ik keek naar mijn pols en toen omhoog en zag daar die jongen staan met wie ik oogcontact had. Hmmm, hij zag er van dichtbij wel erg mooi uit. Hij keek me aan en ik probeerde me los te trekken. Hij liet me niet gaan. ‘Brit nparle m3ak’ zei hij toen. (Ik wil even met je praten.) Ik keek hem aan en zei toen dat we dan maar naar beneden moesten lopen, want voor je het weet stond mijn broer voor mijn neus. Hij vond dat goed. Mijn buurmeisje liep terug naar haar plaats en ik liep met hem naar beneden. We gingen aan een tafeltje zitten. Ik was lang niet beneden geweest. Hier kon je wat te eten bestellen en relaxen. Het was er lekker rustig en zoveel mensen kwamen hier niet. Het was de ideale plek om even met elkaar te praten. Uiteindelijk zaten we daar bijna een half uur. Hij vroeg me van alles en nog wat. Ik kwam erachter dat hij Damin heet en dat hij 24 jaar is. Tijdens het gehele gesprek hield hij mijn hand vast en streelde er zachtjes over. Ik vond het heel prettig en dat maakte me eigenlijk minder verlegen. Het leek of ik hem al heel lang kende. We zoenden eventjes met elkaar en vervolgens liepen we samen naar boven. Daar dansten we nog even en hij ging mee aan mijn tafel zitten. Mijn buurmeisjes schrokken zich rot. ‘Mnin djebti heda?’ (Waar heb je deze vandaan?) vroegen ze. Ik zei dat hij Damin heette en dat hij echt heel aardig was. Ze mochten hem ook meteen. Elke keer als er een leuk liedje kwam dan gingen we dansen. Damin vergat steeds niet om mijn buurmeisjes ook allemaal mee te nemen. Het werd een gezellige avond en ik had al vlinders in mijn buik. Het was alweer tijd om naar huis te gaan. Ik keek mijn buurmeisjes aan en die wilden eigenlijk nog blijven, maar we besloten toch te gaan. Damin liep mee naar buiten. Hij wilde me nog even spreken zei hij en dat deden we. Om het hoekje hebben we heel lang staan zoenen. Vervolgens heb ik mijn nummer op een blaadje geschreven en aan hem gegeven. De man achter de kassa keek Damin aan en zei, terwijl ik mijn nummer opschreef, ‘Sir 3and mratek, albent heda rah mdjowedj ou waled!’ (Ga naar je vrouw toe, meid deze jongen is getrouwd en heeft een kind). Ik keek hem aan en zei toen: ‘Ma3lich 7ta ana mdjowdja ou walda!’ (Maakt niks uit ik ben ook getrouwd en heb ook een kind). De kassier lachte en zei toen niks meer. Damin keek me aan en knipoogde naar me. ‘Ha lma3kol!’ (Alsjeblieft) riep hij toen lachend naar de kassier. We liepen samen naar de auto en iedereen was al ingestapt. Ik stapte in en reed weg. Damin zou me bellen. Ik wachtte af…
Vanaf nu zou er een groot raadsel beginnen. Een liefde dat dichtbij begint zonder obstakels en die al snel door alles en iedereen wordt bekritiseerd. Het ergste moest nog komen en ik was nergens op voorbereid. Zou ik het aankunnen? Zou ik ooit ontdekken wat anderen probeerden te verbergen?
up up up wol'Allah erg mooi al is het maar een stukjee up up up ga door...!!
Thanks for the upp.. Ik ga insha'Allah verder als er meer up's komen
Uppp tweede fann snel vervolgje
Thanks for the up
Ik ga echt snel verder... hoop dat meer mee gaan uppen.. vanavond hebben jullie sowieso een mooi vervolgje
.Damin belde me en ik kon hem op het nummer bereiken waarmee hij me had gebeld. Het was eigenlijk het nummer van zijn vriend Yahya maar dat was verder geen probleem, omdat ze toch altijd samen waren. Ik vond het wel vervelend dat ik altijd Yahya moest bellen om Damin te kunnen spreken. De volgende dag spraken we af in Palais de la Glace. Dat was een cafeetje waar je lekkere ijs kon eten in het centrum van Meknes. Ik had me gewoon simpel aangekleed. Had geen zin meer om er tip en top uit te zien voor een jongen. Hij was te laat. Ik wachtte zo’n half uur. Vond het niet erg eigenlijk om te wachten. Ik bestelde een citroensapje en zat te smsen met Asia, die in Nederland was totdat Damin kwam. Ik schrok van zijn gezelschap. Het was Yahya. Ik had Yahya nog nooit eerder gezien, dus ik werd voorgesteld aan hem. Ze bestelden zwarte koffie en dronken dat in een klap op, ze vertelden dat ze de hele nacht niet hadden geslapen en het feesten zat begonnen te raken. Vervolgens vertrokken we naar een andere plek. Ik wist niet waar we heen zouden gaan. Zij zouden vast wel een leuker plekje weten. Ik ben namelijk niet zo bekend in Meknes. We liepen Palais de la Glace uit en we hadden pas een paar meter gelopen of Damin kwam een bekende tegen. Zo ging het de hele dag door en elke keer zei Yahya dat ik moest doorlopen, wat me niet echt beviel. Ik liet het maar gaan. We kwamen aan bij Vertigo. Het was een café met alleen maar mannen en ik vond het raar dat ze me hier mee naartoe namen. Ik had nog niet door dat we naar boven moesten lopen. Ik liep de trap op en het leken net appartementjes. Damin grapte dat we naar zijn huis gingen. Ik twijfelde, want dat was absoluut niet wat ik wilde. Als een jongen je de eerste keer mee naar huis neemt dan wilt hij seks van je. Vooral hier in Marokko vond ik het eng. Was nog nooit met een jongen mee naar huis geweest.
Boven aangekomen keek ik met open mond om me heen. Het was een café op een dakterras. Het zag er heel gezellig uit en er werd muziek gedraaid. We gingen aan een tafeltje zitten. Damin kwam naast me zitten en sloeg een arm om me heen. Yahya nam tegenover ons plaats. Ik voelde me toch niet zo op mijn gemak. Waarom konden we niet gewoon met z’n tweeën wat leuks doen in plaats dat we steeds een derde wiel moesten meenemen. Ik zat nog steeds te smsen met Asia. Je kon wel merken dat ik het niet echt naar mijn zin had. En dat terwijl het onze eerste date was. Damin was wel leuk, maar de gezelschap was minder. Ik mocht Yahya gewoon niet hoe je het ook went of keert. Mijn hart had meteen een afkeer tegen deze jongen. Ik weet niet waarom dat was, maar ik vond hem op de een of andere manier iets gemeens hebben. Yahya besloot om nog iemand uit te nodigen. Hij had een jongen uit Frankrijk aan de telefoon en vertelde hem dat hij met allemaal meisjes aan tafel zat. Toen keek hij mij aan en begon te lachen. Hij zei vervolgens dat hij dat zei zodat die jongen zou komen. Ik had het nu al helemaal niet meer naar mijn zin. De vriend uit Frankrijk kwam. Het was een korte jongen met een opgeschoren kapsel. Hij gaf me een hand en groette ook Yahya en Damin en ging toen zitten. Ik vond het maar een aparte vriend. Ik repte er geen woord over. Na even wat te hebben gedronken en wat Chicha te hebben gerookt vertrokken we. Ik had geen zin meer om met drie jongens op stap te gaan, terwijl ik er maar één wilde hebben om mij heen. Damin betaalde en we liepen naar beneden. We stapten in de auto van zijn vriend en ik zei zachtjes tegen Damin dat ik naar huis moest. Hij antwoordde dat ze me dan zouden brengen. Gelukkig deed hij niet moeilijk. We gingen nog wel even langs een of andere autogarage.
Terwijl zijn vriend binnen zat bleven wij in de auto wachten. Ik vroeg Damin of we even beltegoed konden gaan halen en dat deden wij. Terug in de auto lachten we over van alles en nog wat. Zijn vriend was terug en ze brachten me naar huis. Yahya zat met zijn arm over de chauffeursstoel. Ik keek naar zijn arm en die zat vol met littekens. Het leek wel of hij zelfmoord had willen plegen. Ik keek ernaar en raakte het aan met mijn vingers. “Wat heb je met je arm gedaan?” vroeg ik aan hem. Hij keek me aan en lachte verlegen. “Dat krijg je als je shit meemaakt en dan veel gaat drinken.” Ik schudde mijn hoofd en zei dat hij zichzelf dat soort dingen niet moest aandoen. Ik weet precies wat je tot zelfmoord kan brengen, maar dat wist Yahyah natuurlijk niet. Het deed me echter wel pijn om dat te zien. Ik leunde achterover en schoof me naar Damin. Die streelde over mijn arm en siste in mijn oor: “Leg nooit meer je hand op een man zijn arm!” Ik schrok en verontschuldigde me. Ik snapte er niks van en vroeg ook niet naar uitleg. Damin gaf gelukkig uit zichzelf uitleg. “Een man krijgt daar andere gevoelens bij.” Ik snapte hem wel. Ik zei sorry en we hadden het er niet meer over. Ik dacht dat Yahya zijn beste vriend en neef was, maar volgens mij was dat niet zo. Er zat hier heel veel meer achter en ik wist daar nog vrij weinig van. Vind je het gek, het was onze eerste date na onze ontmoeting. Ze zette me af bij de moskee bij mij in de buurt. Damin kuste me en ik stapte uit. Yahyah gaf me een hand en ik gaf die Franse vriend ook een hand. Ik liep naar huis en hoorde Yahya nog roepen “Vergeet ons niet eh!!” Ik keek achterom en lachte naar hun. Ik wist dat ik niet moest reageren, omdat Damin dat niet leuk zou vinden. Een Marokkaanse jongen die geboren en getogen was in Marokko had een hele andere denk- en levenswijze dan een Marokkaanse jongen die in Nederland geboren en getogen is. Ik ben altijd met de jongens van Nederland omgegaan. De jongens uit Marokko zijn tien keer jaloerser dan de jongens van Nederland, die ik al té jaloers vind. Damin was een pittige jongen. Dat had ik wel gemerkt, maar veel dingen aan hem bevielen me wel. Mijn hart had zich geopend voor hem. Hij was een aparte jongen die me raakte. Damin vertelde me in het kort zijn levensverhaal. Hij had zijn ouders vorig jaar verloren. Hoe en waarom wist ik niet. Ik durfde hem ook niet te vragen. Dat zou hij me vanzelf allemaal wel willen vertellen. Zelfs wanneer vroeg ik hem niet. Een keer hoorde ik hem zeggen, vorig jaar en een andere keer zei hij de 40 dagen zijn nog niet eens om. Bij dat laatste had ik wel mijn twijfels, want waarom zat hij dan in Dawliz en te feesten met vrienden.
up up up ik wil nog meer
upppooooooo upppp upppp
Thanks dames.
Hoop dat er meer mee uppen!
.Ik was al bijna om de hoek van ons huis en ik belde naar mijn buurmeisje. Mijn vader wist niet dat ik weg was anders zou hij weer zoveel vragen. ‘Waar ga je alleen naartoe?’ Een meisje ging niet alleen naar buiten in Marokko. Het was veel te gevaarlijk in Meknes en vooral in mijn buurt om alleen te lopen rond deze tijd. Je kon zomaar worden overvallen en dan gingen ze niet zachtaardig met je om. Er gingen verhalen rond dat ze zomaar je vinger eraf snijden als je niets wilde geven. Mijn buurmeisje zei dat mijn vader voor de deur zat. Ik besloot naar mijn nichtje Jasmina te gaan en daar zou mijn buurmeisje me ophalen. Ik was net vijf minuten bij mijn nichtje en mijn buurmeisje Fatiha stond al voor de deur. Ik vertrok samen met haar naar huis. Gelukkig was mijn vader al weg. Zij en haar zusjes begonnen me allerlei vragen te stellen over Damin en de date en ik vertelde hen alles tot in de detail. Vanaf dat moment was het dag in dag uit alleen maar Damin. Hij had me betoverd en ik had me overgegeven aan hem. Ik dacht nog helemaal niet vooruit over als ik naar Nederland zou gaan. Ik voelde me fijn bij hem en hij gaf me een goed gevoel tot het moment dat ik mijn buurmeisje mee zou nemen naar een date. Overal en altijd was Yahya erbij, dat begon me aardig te irriteren. Maar wat had ik daar over te zeggen. Ik keek die Yahya maar scheef aan bij elke date en probeerde hem soms te negeren. Misschien zou hij zichzelf snappen, maar die Marokkanen van daar snapten je hint wel alleen boeide ze het niet veel. Ik belde Damin op om af te spreken voor morgenmiddag. Ik had zin om te gaan zwemmen. De telefoon ging over en Yahya nam op. “Salaam khti labas 3lik.” (Hallo zus, alles goed met je?) Ik vroeg hem naar Damin en ik kreeg hem aan de telefoon. “Ewa hbiba, wat gaan we vandaag doen?” begon hij. “Gaan we zwemmen?” Vroeg ik. Ik hoorde hoe hij het doorgaf aan Yahya en ik had er al geen zin meer in. Ik keek mijn buurmeisje aan en vroeg of ze zin had om mee te gaan. In ieder geval zou ik niet met hem gaan zwemmen, want had geen zin dat die aap naar mijn halfnaakte lichaam zou kijken. Ik sprak met Damin af en we vertrokken even later richting het centrum. Damin was voorbereid op het zwemmen en wij hadden onze spullen thuis gelaten. Hij vond dat niet zo leuk en na lang nadenken besloten we om wat te gaan drinken. Ik had hier ook geen zin in en zat een beetje droog te doen tegen hem. Hij probeerde er een leuke date van te maken, maar ik zei geen woord. Daarnaast probeerde mijn buurmeisje hem steeds te dissen. Bij alles wat hij zei had zij een opmerking klaar staan. Ik hield me erbuiten. Ondertussen werd er gebeld op de telefoon van Yahya en het was bedoeld voor Damin. Ik hoorde hoe een meisje tekeer ging en hoe ze met haar afspraken om het probleem morgen op te lossen. Ik negeerde het hele voorval. Ik pakte mijn telefoon en speelde er een beetje mee. Ik maakte een filmpje van 30 seconden en speelde met een beertje dat we hadden gekregen bij de McDonald’s. Na een paar uur zei ik tegen mijn buurmeisje dat we maar eens moesten gaan. Damin had door dat ik ‘anders’ deed en hij vroeg me de reden daarvan. Ik verklaarde hem voor gek. ‘Er is niets aan de hand’ zei ik. Ik moest nog even de stad in om wat dingen te zoeken. Ik kocht een witte legging en we vertrokken naar de taxistandplaats. Ik nam Damin alleen, omdat ik even met hem wilde praten. Hij vroeg me weer wat er aan de hand is. “Jij bent toch iemand die altijd alles eerlijk zegt” zei hij. Dat had hij goed onthouden. Ik keek hem in zijn ogen “Vertel me nu maar wat je morgen hebt en wat er met dat meisje was, waarom belt ze jou?” begon ik. Hij keek me aan “Dat is dus hetgeen jou de hele dag bezig houdt. Ik kan je vertellen dat er niets aan de hand is. Je maakt je druk om niets en zit mij hier een beetje gek te maken. Ik heb morgen een rechtszaak en misschien ga ik voor lang de bak in. Dat meisje heeft er ook mee te maken.” Ik vroeg niet meer door. Ik gaf hem vier kusjes op zijn wang en gaf Yahya een hand en liep vervolgens richting de taxi die al klaar stond om weg te rijden. Ik zag hoe zij ook in de taxi stapten en wegreden. Ik geloofde geen bal van wat hij me allemaal vertelde. Thuis aangekomen heb ik lang zitten nadenken. Ik zou hem vanavond weer zien en ik vroeg me af wat ik met hem aanmoest. Ik zou in ieder geval vanavond even goed met hem praten. Wilde ik wel verder met iemand die voor ‘lang’ de bak in zou draaien? En wat was er met dat meisje? Wat had zij met die rechtszaak te maken? Ik kon me maar één ding bedenken en dat was dat hij haar zou hebben ontmaagd. Daar ga je lang de bak voor in. Iets anders kon ik me niet bedenken. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik met al deze informatie aanmoest. Hij was niet de duidelijkste en ik was geen doorvrager. Ik had er gewoonweg geen zin meer in. Moeite te doen voor iemand. Mijn hart was al eenmaal gebroken en ik kon het niet verdragen dat hij nog een keer gebroken zou worden. Damin leek me een persoon die veel meisjes kende. Ik had daar verder geen probleem mee, als hij hier in Nederland was geboren. Dan was het normaal als je ‘goede vriendinnen’ zou hebben. Maar die meisjes van Marokko waren een hele andere type meisjes dan hier. Daarnaast ging het hier om een ander soort meisje. Het was een meisje uit Rotterdam, dat volgens Yahya’s woorden een sletje was. Ik zou Damin vanavond er alles over vragen. Als hij me duidelijke antwoorden zou geven dan zou ik erover nadenken of ik nog verder met hem wilde gaan. Zou hij dat niet doen dan was het per definitie afgelopen tussen ons. Ik deed mijn dagelijkse dingen en zodra de avond aanbrak vertrokken mijn buurmeisje en ik richting Dawliz. We gingen op een andere plek zitten dan gewoonlijk en ik danste een beetje. De sfeer was er niet, Damin was er niet. Ik ging op de dansvloer dansen en toen ik terug kwam was mijn buurmeisje weg. Ik keek om me heen en was pissed dat ze zomaar was weggegaan. Ik bleef zitten en zag haar terug komen. Ik vroeg haar kwaad waar ze was geweest en ze zei dat mijn broer hier was en mijn neef. En dat iemand haar had gegroet en waarschijnlijk had mijn broer haar gezien. Ik vond het een vaag verhaal. Ze kon ook niet duidelijk aangeven wie haar had gegroet en gezien. Als mijn neef haar had gezien dan had ze een groot probleem. Was het alleen mijn broer dan zou het niet veel uitmaken. Ik besloot naar het toilet te gaan en ik zag Damin staan. Ik besloot hem te negeren anders zou hij me groeten en dat zou mijn broer kunnen zien. Ik liep straal voorbij en Damin tikte me aan met zijn elleboog. Ik liep door en hij liep me achterna. Yahya kwam zoals gewoonlijk mee. Alsof hij zijn persoonlijke begeleider was. Ik vroeg Yahya om ons alleen te laten. Dat deed hij. Ik vertelde Damin dat mijn broer er was en dat ik niet met hem kon blijven zitten enzovoorts. Hij zei dat het goed was en dat hij ergens anders zou gaan zitten. We liepen terug. Damin liep vooruit en ik liep nog even langs mijn broer en neef en groette hen. Vervolgens liep ik naar mijn buurmeisje en ging zitten. Na even gezeten te hebben vroeg ik of ze wilde weggaan. We vertrokken naar huis. Bij de entree kwamen we Moniem tegen en die wilde ons groeten ik schreeuwde dat hij weg moest gaan, omdat mijn broer hier zat. Hij keek me raar aan en liep toen door. Mijn buurmeisje vond dat niet zo leuk, omdat ze een oogje op hem had. Ze bleef echter volhouden dat dat niet zo was. Ik wist wel beter, maar liet haar in haar eigen leugen geloven. Damin liep me achterna naar beneden en we praatten daar nog wat. Yahya stond er weer bij als een standbeeld en ik vroeg hem of hij alsjeblieft weg wilde gaan. Dit keer was ik niet meer beleefd en dat had hij door. Hij excuseerde zich en liep naar mijn buurmeisje. Damin vroeg me wat er allemaal aan de hand was met me. Hij had ook wel door dat ik was veranderd, maar dit was niet het moment om te praten. Ik zou naar Aladin gaan en vroeg hem of hij ook zou komen. De normale taxi’s van Meknes kwamen daar niet en aangezien hij geen auto had hield het op. Er kwamen een groepje jongens aangelopen uit Veenendaal. Een van hen kende ik. “Hé shab Utrecht” riep hij naar me. Ik lachte en hij vroeg me of het een beetje gezellig was boven. Ik zei dat het geen moer aanwas en dat ik richting Aladin zou gaan. Hij zei dat hij ook ging en of ik met hem mee wilde gaan. Ik zei dat ik met de auto was en hem daar wel zou zien. Damin keek me niet raar aan en zei er ook niets over. Naderhand besloot ik om toch niet te gaan naar Aladin. Ik had er geen zin meer in. Ik vroeg Damin ook niet om even met me te gaan praten of iets. Ik wilde gewoon naar huis. Achteraf gezien had ik dat misschien wel moeten doen. Thuis aangekomen was ik helemaal de weg kwijt. Mijn leven werd weer overhoop gegooid door een liefde. Ik had ook nooit geluk, dacht ik. Ik wilde Damin niet meer spreken of zien. Ik had het helemaal gehad en een jongen uit Marokko was toch niets voor mij. Wat had ik aan iemand die geheimzinnig deed. Ik besloot na aandringen van mijn buurmeisje om hem te bellen en het uit te maken. Ik pakte mijn telefoon en draaide het nummer van Yahya. Hij was toch altijd met hem, dus nu zouden ze ook wel samen zijn. Ik kreeg Damin aan de telefoon en ik begon het gesprek met wat wil je nou en dat soort vragen. Hij deed heel zenuwachtig aan de telefoon. Ik snapte hem niet. Ik vroeg wat er allemaal aan de hand was. Hij vertelde me over de rechtszaak, maar niet wat de precieze reden was waarom hij moest voorkomen. Ik schreeuwde tegen hem en zei dat ik niet meer verder met hem wilde. Hij deed er heel nuchter over maar zat er wel mee. “Safiya, wens me in ieder geval succes voor morgen. Als ik vast kom te zitten tot volgend jaar en als ik vrij kom dan praten we morgen verder. Ik heb nu geen behoefte om verder te praten.” zei hij.
up upo upo upoooooooooooooooo
Hoop dat er ook anderen mijn verhaal willen lezen. Dat geeft me inspiratie verder te gaan.
.Ik kon hem niet zo achterlaten. Ik zei tegen hem dat ik gebedjes voor hem zou doen en dat hij insha’Allah niet vast zou komen te zitten.
Niet wetende dat de volgende dag mijn liefde voor hem zou veranderen. Ik kende hem nauwelijks. Hoe kon ik verliefd zijn op hem. Hoe kon ik voor iemand gaan die ik net een week had leren kennen. Ik stond rond een uur of elf op en belde meteen naar zijn vriend. Hij nam niet op en ik bleef bellen. Hoe dan ook, hij moest en zou opnemen. Pas rond half één werd de telefoon beantwoord. Ik vroeg Yahya naar Damin. Hij zei dat hij nog niets had gehoord en hij me zou bellen zodra hij meer wist. Ik bleef de hele dag in onzekerheid. Pas rond half zes belde Yahya me op. “Safiya, Damin rahoum habtoh!” zei hij. Ik wist niet wat die woorden betekenden. Letterlijk vertaald betekende het dat ze Damin naar beneden hebben gehaald. Maar ik wist wel wat hij bedoelde. Damin zat vast. Hoe wat waarom en wanneer. Ik wist helemaal niets. Enige wat ik wilde en dat maakte ik Yahya ook duidelijk was dat ik hem wilde zien. Ik wilde hem bezoeken. Ik sprak met Yahya af dat ik de volgende dag bij Sidi Said, de gevangenis, zou staan om 10 uur in de ochtend en hem dan wilde zien. Ik hoorde van mijn buurmeisjes allemaal verhalen. Dat het daar hartstikke eng was en vol met dieven. Dat je daar moeilijk kon komen en dat ze me nooit naar binnen zouden laten, omdat ik zijn vrouw niet was. Ik wilde het allemaal met mijn eigen ogen zien. Ik geloofde niemand meer, mijn buurmeisjes al helemaal niet meer. Door hun toedoen was ik tegen Damin uitgevallen. Die dag heb ik met moeite doorgebracht en ik snakte naar morgen. Naar Damin. Ik wilde hem zien en hem wat geld geven, zodat hij daar kon overleven. Alle verhalen over gevangenissen in Marokko kwamen nu naar boven. Dat het daar vies was en dat het daar stonk en dat ze gedetineerden mishandelden. Hoe zou hij zich nu voelen, wat zou hij eten. Zou hij aan mij denken of niet. Zou hij het moeilijk hebben, was dit de eerste keer of was het al eerder gebeurd. Ik wist helemaal niets. Ik stond de volgende dag rond een uur of negen op en kleedde me aan. Mijn buurmeisje, Ahlam, ging met me mee. We vertrokken stiekem en om 10 uur stonden we klaar bij de gevangenis. Er was niemand te bekennen. Het was zaterdag en ik wist niet dat er dan geen bezoekdag was. Ook Yahya was er niet. Ik belde hem, maar zijn telefoon werd niet beantwoord. Een man sprak me aan en vroeg me wat ik kwam doen. Ik vertelde hem dat ik mijn neef wilde bezoeken, maar omdat we niet dezelfde achternaam dragen ik geen papiertje heb om naar binnen te komen. Hij zei dat het geen bezoekdag was en dat ik maandag moest terugkomen en dan zou hij me naar binnen laten. Ik vertelde hem dat ik dinsdag zou vertrekken naar Nederland en ik hem moest zien. Ik loog want ik vertrok pas donderdag. Hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken en dat alles goed zou komen. Ik belde nogmaals naar Yahya en vroeg hem naar de achternaam van Damin en hij vertelde me dat hij …… heette. Ik sprak met Yahya af, want hij wilde me voorstellen aan de broer van Damin. Ik vertrok naar elBorj en zou hem zien bij alMalaki. Ik kende al die plaatsen niet, maar mijn buurmeisje zou het wel kennen. Daar aangekomen belde ik Yahya weer en die was onderweg. We stapten in de taxi waar Yahya mee was gekomen en vertrokken richting de zaak van Karim, de broer van Damin. Ik groette zijn broer en het leek me een aardig persoon. Je kon aan hem zien dat hij verdrietig was om zijn broertje en hij gaf dat ook aan. “Ik zeg vaak tegen Damin ga niet met verkeerde jongens om en kijk waar hij nu is belandt.” Zei hij kwaad. Ik zei tegen Karim dat ik hem onder vier ogen wilde spreken en we liepen naar buiten. Ik vertelde hem dat Damin en ik met elkaar wilden trouwen, maar dat door dit er geen vervolg is gekomen. Ook vertelde ik hem dat ik Damin graag wilde zien en hem wat wilde geven en dat als hij iets nodig heeft mij altijd kan bellen. Met wat ik hem ook kan helpen. Hij zou me helpen om binnen te komen. Volgens Karim werkte een neef van hem in de gevangenis en die zou me binnen krijgen. We liepen terug de zaak in en hij keek vuil naar Yahya. Ik wist dat daar iets niet goed zat. Hij zei dat hij moest weggaan. Yahya vertrok en ik vertelde aan Karim dat Yahya aan mij had verteld dat er een meisje in het spel was. Dat Damin haar had ontmaagd en dat hij daardoor de bak in was gedraaid. Karim vertelde me dat alles door Yahya kwam en er niks waar was van wat hij had gezegd. Hij vertelde me dat ze een vechtpartij hadden voor de zomervakantie aanbrak en dat die jongen Damin en nog twee jongens had aangeklaagd voor mishandeling en diefstal. Na hem te hebben gesproken vertrok ik met zijn visitekaartje in mijn zak.
Up je maakt wel heel spannend
