Insha'Allah komt het goed met je... Ik vind het heel erg voor je.. Ik wens je voor nu veel Sbar en sterkte.. En natuurlijk beterschap..Geplaatst door Anonymous2012
Stille lezer
Actieve lezer
Insha'Allah komt het goed met je... Ik vind het heel erg voor je.. Ik wens je voor nu veel Sbar en sterkte.. En natuurlijk beterschap..
“Hoe dichter men bij godsvrees staat, hoe meer Yaqeen (overtuiging) men krijgt.” ♥
Amien dankjewel!
T voelt al wat meer opgelucht dat ik mijn pijn
Ergens kwijt kan en t word tijd dat ik ga accepteren
Dat alles van allah komt.. En ik moet boeten voor de zondes
Die ik heb gemaakt.
Maar daar lees je meer over in t vervolgje denk ik
Ameen meid... Al Hamdoulilah...
Insha'Allah zal Allah SubhanAllah Wa Ta3alah je vergeven.
“Hoe dichter men bij godsvrees staat, hoe meer Yaqeen (overtuiging) men krijgt.” ♥
sorry voor mijn late vervolg.
hij is ietsje langer omdat ik er gisteren niet aan toe
gekomen ben om te plaatsen
thanks for the uppies
liefs
Vervolg
Ik bleef zagen in mijn pols alsof ik een stukje hard brood doormidden sneed, mijn huid werd eerst spierwit en er kwamen eerst allemaal kleine schrammetjes door het gekartelde mes wat zich daarna tot een grote diepe snee vormde. T bloed gleed langs mijn hand naar mijn vingertoppen, en op t moment dat de eerste druppel van mijn vinger af gleed en de grond raakte realiseerde ik me pas waar ik mee bezig was. Ik was zo hard aan t huilen, maar nu niet meer door alle problemen. Nee, nu huilde ik van spijt! Iets diep in mijn sloeg alarm. Ik voelde dat t iets sterkers was dan ik ooit zal kunnen begrijpen. Ik greep snel een handdoek en wikkelde deze om mijn pols. Nu voelde in mijn hartslag dreunen door mijn hand. Ik dacht dat dit mijn laatste minuten zouden zijn, dat t nu voorbij was, dus ik wankelde naar mijn bed en ging op t randje zitten, trillend, huilend en smekend om vergiffenis bij de schepper. Ik voelde dat mijn hartslag rustiger werd en nam een grote hap lucht. Een pijnlijke stilte omringde mij en ik heb daar op dat hoekje van mijn bed zeker nog 2,5 uur gezeten. Denkend over hoe het allemaal kon aflopen. Na een tijdje was ik een beetje bij zinnen gekomen en bekeek de wond. Het was diep, en t bloedde nog wel maar t stroomde gelukkig niet meer. Ik liep naar de badkamer en pakte daar een klein EHBO-kistje. Ik besloot het eerst goed te ontsmetten, daarna twee pleisters omheen te doen, en vervolgens een smal stukje verband. Toen ik de wond verbonden had bedacht ik me ineens dat het overduidelijk was voor de mensen om mij heen wat ik had gedaan. Hoe kon ik zoiets nou verbergen?! Ik barste weer in huilen uit en kroop mijn bedje in. De hele avond heb ik liggen piekeren en huilen totdat mijn gezin thuis kwam. Toen ben ik in slaap gevallen. De daarop volgende dagen droeg ik dagelijks veel sieraden om mijn pols. Het deed de eerste dagen pijn om er iets op te dragen maar ik moest wel. Ik droeg horloge met een brede leren band en wat armbandjes ernaast om alles zo goed mogelijk te verbergen. Ook droeg ik truitjes met lange mouwen waar ik mijn arm en pols goed in kon verstoppen.
Op school merkte een aantal mensen op dat er iets met mijn pols aan de hand was, ik maakte hen wijs dat ik een schuifdeur tegen wilde houden en dat zo mijn hele hand er tussen bleef haken. De meeste geloofde dit wel, inclusief mijn gymleraar. Ik was wel doodsbang dat hij er toch een melding van zou maken maar ik heb daar later nooit wat over gehoord. Nadat ik mijzelf zo toegetakeld had besloot ik me even te gaan richten op school en t geloof. Het ging beter met me. Thuis was het nog altijd hetzelfde drama, mijn moeder werd mishandeld en mijn broertje en zusje leefde beide alsof t normaal was. Ik zat er mee en mengde mezelf steeds vaker in hun ruzies tot ik op een keer zelf een klap kreeg. Ik smeekte mijn moeder om weg te gaan maar ze kon het niet..
Ik was er flink gefrustreerd door en probeerde rust te vinden in het geloof, maar zelfs dit mislukte. Alles wat ik bij anderen hoorde en las op t internet had ik niet. Ik kon niet geconcentreerd bidden en koran lezen deed ik ook niet echt vaak. Ik voelde continu eenzaamheid in mijn hart. Ook al kon ik op school beter presteren doordat ik ook een paar schoolvriendinnetjes had, nog steeds voelde ik me alleen. Niemand wist wie ik eigenlijk was, zelfs mijn eigen ouders niet. Zo heb ik de volgende twee jaren doorgehaald. Ik was alleen maar bezig met leren en presteren op school. Ik had afstand genomen van alles en iedereen, mijn eigen gezin zag mij alleen tijdens t avondeten, en dit omdat ik anders flink op me donder zou krijgen. Ik droeg bewust wijde kleding zodat niemand door had hoe erg ik was afgevallen. Na anderhalf jaar aan een eetstoornis te hebben geleden, greep mijn docente Nederlands, tevens mijn mentor, in. Zij had door dat er iets goed mis was en had mij er een paar keer alleen over gesproken. Zij merkte dat ik niets los liet over mijn situatie en niet veel later werd ik gecontacteerd door de school-psychiater. Ik was woest!! Ik had niets te zoeken bij een verdomde psychiater, en nu jaren later realiseer ik me dat ik het wel had moeten doen. Ik zat vol en moest mijn hart luchten maar in plaats daarvan besloot ik mijn hart te overspoelen met emoties en pijn. Pijn vanuit huis, pijn vanuit t verleden en pijn van alles wat zich nog afspeelde op school. Want buitenom het feit dat ik afstand had genomen en me richtte op mijn studie werd ik nog steeds vaak genoeg uitgemaakt voor lelijkerd en dat soort pijnlijke woorden. Ik negeerde dit volkomen, en zo negeerde ik zelfs Emir, voor wie mijn verliefdheid helemaal weg was.
Ik was eerder in mijn leven nooit bezig geweest met vriendjes, en jongens zoals mijn klasgenootjes en de andere meiden van mijn leeftijd of mijn nichtjes. Nee, in plaats daarvan was ik bezig met mijn eigen lichaam ontdekken. Ik ontdekte dat ik het fijn vond om mezelf op bepaalde plekjes aan te raken en zo even alle ellende vergat. Dit begon ik ook steeds vaker te doen, en zo nu en dan fantaseerde ik er ook bij. Achteraf had ik elke keer een rustig gevoel en viel dan in slaap. Ik dacht en ben er ergens nog steeds van overtuigd dat ik de enige debiel was die zoiets kon en zou doen dus heb t nooit aan iemand verteld. Ik begon steeds meer en meer behoeftes te krijgen en soms zelfs zo erg dat ik erdoor moest huilen. Niemand vond mij leuk, niemand wilde mij aankijken.. hoe zou ik ooit een vriend krijgen of trouwen? Dat laatste jaar van de middelbare school heb ik mezelf onder handen genomen. Ik ben drastisch veranderd. Zowel mijn kleding als mijn uiterlijk begon te veranderen. Zelf bleef ik t gevoel hebben dat mensen mij lelijk vonden maar de meningen waren al veranderd. Niet veel later kwam er dan ook voor het eerst in mijn leven een jongen in t spel. Fouad. Een jongeman die beweerde dat hij mij leuk vond en ikzelf voelde me ook aangetrokken door hem. We hadden elkaar wel eens gezien maar nooit echt gepraat en nu hadden wij contact via het internet. Mijn gevoelens werden steeds meer door de lieve woordjes die hij zei. Ik werd verliefd op zijn woorden en wilde hem graag een keertje zien. Op een avond waren we bij mijn oom thuis met de familie en ik verzon als smoes dat ik maandverband nodig had en dus snel naar de supermarkt moest rennen voordat deze dicht ging. Dit was een grote leugen want ik had Ik kreeg toestemming en belde Fouad snel op om hem even te zien. We zagen elkaar in t donker, ik herinner me nog elke detail. Ik liep met hem mee een steegje in waar hij mij wilde knuffelen en tegen zich aan trok. Ik nam mijn afstand want ik schrok ervan. Ik schrok ervan dat een jongen mij aanraakte maar ik schrok misschien nog meer van mezelf dat ik t fijn vond. Niet veel later beweerde ik dat ik naar huis moest want ze hadden boodschappen nodig. Ik rende naar de supermarkt die nog 6 minuutjes open was, kocht snel een pak maandverband en ging naar t huis van mijn oom. Niemand had iets door en iedereen deed gezellig. Ik daarentegen greep meteen mijn telefoon erbij en sprak Fouad weer via de chat. Hij zei dat hij me wilde zoenen maar zich moest inhouden, ik voelde kriebels in mijn buik en een vreemd verlangen.
Toen mijn ouders op t punt stonden om te vertrekken vroeg ik ze of ik morgen bij mijn oom en tante kon blijven slapen omdat ik de dag erna een opdracht had met school in die buurt. Mijn ouders en mijn oom en tante keurde dit goed. Ik was blij.. want ik had helemaal geen opdracht met school. Erger nog, ik was vrij en ik zou met Fouad afspreken. De volgende dag had ik gewoon nog een normale dag op school. Ik had snel mijn opdrachten af gemaakt en haastte me naar huis. Thuis pakte ik een normale outfit en propte deze in mijn tas, ik pakte twee onbelangrijke boeken en een schrift en nog wat spulletjes zoals een tandenborstel. Ik deed alles snel in mijn tas, zei mijn ma gedag en ging naar mijn ooms huis. Eenmaal aangekomen hielp ik mijn tante in de keuken, aten we samen en hebben we samen alles afgeruimd. Voor de buitenwereld leek ik een normaal gelukkig meisje met een duidelijk doel in haar leven. Na nog even gelachen te hebben voor de tv besloot ik te gaan slapen omdat ik morgen vroeg op moest. De ene leugen naar de andere.. dit was t begin van een van mijn grootste fouten…
Kan ik misschien Mijn verhaal ook hier kwijt of..? is dat alleen voor jou bedoeld
..Ik vindt een jongen leuk bij mij op school hij heet abdel..Maar ik ben door hem 4x afgewezen.Maar hij kijkt me wel hele dag aan...En daar heb ik zo'n hekel aan dan denk ik zo van wat bedoeld hij er nou precies mee??...Die dag toen hij als laatst nee zei ik barste van het huilen...Ik zal mijn hard aan die jongen geven...Maar wat moet ik nu doen je kan een jongen niet dwingen maar mijn probleem is nu alleen waarom kijkt hij tog zovaak...Willen jullie me helpen. Gewoon om iets mee te bedenken..Bedankt alvast...XXX
Niet naar hem gaan! ik zeg dit zodat je mss geen domme fouten zult maken..Ik vindt een jongen leuk bij mij op school hij heet abdel..Maar ik ben door hem 4x afgewezen.Maar hij kijkt me wel hele dag aan...En daar heb ik zo'n hekel aan dan denk ik zo van wat bedoeld hij er nou precies mee??...Die dag toen hij als laatst nee zei ik barste van het huilen...Ik zal mijn hard aan die jongen geven...Maar wat moet ik nu doen je kan een jongen niet dwingen maar mijn probleem is nu alleen waarom kijkt hij tog zovaak...Willen jullie me helpen. Gewoon om iets mee te bedenken..Bedankt alvast...XXX
ik raad je aan om voorzichtig te zijn met je hart!..Ik vindt een jongen leuk bij mij op school hij heet abdel..Maar ik ben door hem 4x afgewezen.Maar hij kijkt me wel hele dag aan...En daar heb ik zo'n hekel aan dan denk ik zo van wat bedoeld hij er nou precies mee??...Die dag toen hij als laatst nee zei ik barste van het huilen...Ik zal mijn hard aan die jongen geven...Maar wat moet ik nu doen je kan een jongen niet dwingen maar mijn probleem is nu alleen waarom kijkt hij tog zovaak...Willen jullie me helpen. Gewoon om iets mee te bedenken..Bedankt alvast...XXX
wat je hier zegt komt me bekend voor.. Emir keek me ook vaak aan maar t bleek niets te zijn.
Het feit dat je al 4 x afgewezen bent doet al alarmbelletjes rinkelen! Laat je niet onzeker maken door
een jongen en al helemaal niet verlagen. Laat geen tranen voor een man, hoe moeilijk t ook is
en hoe ongeloofwaardig t ook is dat ik dit zeg (want ja in mijn vervolg lees je waarom).. je zult
je sterk moeten houden en noooit een zwakke kant moeten laten zien.
misschien kijkt hij wel omdat je een mooie meid bent, en wordt hij onzeker van jou! lets hope so
Dames,, thanks voor de upjes!!! vervolgje typ ik straks in chaa allah xxx liefs
Up inchallah komt alles goed met je, koen elgier meid
Wees een moslim en maak ALLAH blij,
lach, leef en geniet, maar vergeet niet In de hemel ben je pas vrij,
dus doe zoveel mogelijk aan je geloof,
dan is je plekje in het paradijs Insa Allah hoog!!
lieve dames,
ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik vandaag geen vervolgje kan plaatsen!
Ik kom er niet aan toe op deze te typen en wil t niet af raffelen.
voor mij een soort uitlaatklep en ik lucht mijn hart op deze manier dus
wil er tijd in steken.
morgen beloof ik jullie weer een vervolg!!!
liefs
uppp
Inspire Boutique
goedemorgen!
vandaag ben ik vroeg op.
even snel mijn vervolg posten en
dan aan t werk.
als ik er aantoe kom schrijf ik nog een vervolgje!
up up. ik hoor t van jullie
De volgende dag stond ik vroeg op om me op te tutten en t huis van mijn oom extra vroeg te verlaten. Om 8 uur precies was ik de deur al uit, onderweg naar school.
Eenmaal op school aangekomen ben ik niet naar college geweest maar naar de kantine. Daar heb ik bijna twee uurtjes aan mijn opdrachten voor wie week gezeten om mijn schuldgevoel (voor mijn gemiste colleges) te verdringen. Om 10 uur was het dan tijd om naar buiten te gaan voor mijn date met Fouad. Ik was zo ongelooflijk gespannen dat ik hem niet eens durfde te bellen om te vragen waar hij nou precies stond. Na een paar minuten ademhalingsoefeningen te doen en mezelf flink wat moed in te spreken (en beloven dat hij me met geen vinger zou aanraken) belde ik hem op. Hij klonk nogal slaperig dus ik dacht dat hij nog thuis was. Hij moest lachen en zei dat hij al bij t gebouw stond achter mijn school. Ik haastte me ernaar toe en ja hoor, daar stond hij. Ik voelde een trilling door mijn lichaam gaan toen hij vanuit de verte naar me lachte. Hij had een spijkerbroek aan met sportschoenen eronder en een crèmekleurige jas. Alles zijn kleding zal wel van een merk geweest zijn maar ik heb daar zelf geen oog voor. Hij kwam steeds dichterbij en ik was al aan t piekeren over hoe ik hem moest groeten. Toen hij voor me stond stak ik mijn hand uit om te groeten maar hij lachte me uit en sloeg binnen een seconde een arm in mijn zij om zo samen langs t gebouw en een speeltuintje te lopen. Ik wist niet wat me overkwam! Een jongen had mij vast en dit nog wel op straat! Wat als een van mijn familieleden langs zou lopen. Ik voelde een hele laag stress over me heen komen en waarschijnlijk merkte hij dit ook. Hij besloot dus om NIET ergens te gaan zitten en wat drinken. Nee, in plaats daarvan liep hij een stuk met me door naar een soort kantorenplekje waar we tussen de gebouwen in op een mini pleintje gingen zitten. Hij probeerde een beetje te praten maar ik was nogal terughoudend en verlegen. T was zo anders dan ik de avond ervoor had voorgesteld. Ik was juist overdreven op mijn hoede en bang iemand tegen te komen terwijl ik mezelf de avond ervoor nog inbeeldde in zijn armen.
Na even gezeten te hebben op een bankje zei Fouad dat hij vond dat we daar te weinig privacy hadden en hij trok me mee naar een soort hoekje met een deur en een half muurtje. Die deur was duidelijk buiten gebruik en het was ook echt afgelegen. Hij ging tegen t halve muurtje aan staan met zijn benen een beetje wijs en trok mij binnen een handomdraai zo tussen zijn benen in. Hij legde zn handen op mijn heupen en trok me naar zich toe. Ik was helemaal verstijfd van schrik en liet me gewoon gaan. Een stem in mijn hoofd schreeuwde dat ik weg moest daar! Dat ik spijt zou krijgen. Maar op dat moment begon hij allemaal lieve dingen te zeggen. Hij vond mij mooi, iets wat nog geen enkele man ooit tegen me had gezegd. Hij keek met veel lust naar mijn lippen en probeerde me te zoenen maar door een reflex trok ik mijn gezicht weg. Hij keek me weer even aan en probeerde me nu op te winden door mij een beetje te strelen en zn handen te laten zakken naar mijn billen.
ik trok zijn handen weg en voelde toen weer die vlinders in mijn buik. Ik wist niet wat ik wou! Ik wilde dolgraag dat hij me zoende en mijn lichaam verlangde ernaar om nog dichter tegen hem aan te staan maar in plaats daarvan stond ik een beetje stijf tussen zijn benen in zijn handen weg te duwen. Hij probeerde mij nog een keer te zoenen en ik wendde dit keer mijn hoofd voorzichtig af en keek hem daarna in de ogen aan. Zijn ogen betoverde mij en man hart sloeg een slag over. Ik kon het niet meer.. als hij het nu nog een keer zou proberen dan liet ik me gaan. En dat was duidelijk af te lezen in mijn ogen want met kracht zette hij zijn lippen op de mijne en begon een beweging te maken die ik niet kende. Ik voelde me zo erg toen hij zijn lippen op de mijne zetten maar binnen een paar seconden verdrong ik mijn schuldgevoel en genoot van zijn aandacht. Zijn handen gleden langs mijn lichaam en terwijl ik deze nog steeds probeerde weg te duwen stak hij zn tong zowat in mijn keel.
dit was niet hoe ik mijn eerste kus had ingebeeld maar dat zou dan wel onmogelijk zijn. Hij bleef me maar zoenen en t werd steeds heviger. Telkens als ik mezelf weg trok voelde ik hem meer kracht zetten in zijn armen en klemde me vast tussen zijn benen. Nu was ik t ook kwijt.. ik voelde die verlangens opkomen die ik wel eens eerder bij mezelf had opgewekt. Ik wist dat dit niet goed was maar ik voelde zijn geslachtdeel steeds meer aanwezig zijn en hij duwde het nog tegen me aan ook! Ik voelde me vies en geliefd tegelijkertijd. Wat een dilemma was dit. Ik wilde geliefd en bemint worden maar niet buiten in een portiek tussen de gebouwen zonder dat ook maar iemand wist waar ik was. Ik wilde op een halal wijze met hem zijn en liet t ook merken. Hij beloofde tussendoor dat hij met me zou trouwen en hierdoor werd ik wat rustiger. Hij daarentegen werd wilder en duwde me tegen de deur. Hij duwde zijn geslachtsdelen nu met meer kracht tegen mij aan en begon rondjes te draaien. Ik voelde me aangerand en vond dit niet romantisch maar dat was mijn gezonde verstand die ik aan t verdringen was. Na een poosje zei ik hem dat ik weg moest en hij liep met tegenzin mee. Ik dacht dat we afscheid zouden nemen maar nee.. hij liep met me mee. Ik moest naar een vriendin die daar in de buurt woonde en we liepen langs de gebouwen richting haar huis. hij had mijn hand vast en zei dat hij voor altijd met me zou willen zijn. Doordat hij onze (eigenlijk mislukte) date zo lief afsloot ben ik daarna nog twee keer de fout in gegaan met hem. Ik heb nog twee keer afgesproken en ik heb me nog twee keer laten aflikken alsof ik een seksobject was.
Toen ik bij mijn oom thuis was heb ik meteen gedoucht om zijn geur van me af te wassen en ik voelde me vies. Vies omdat ik opgewonden was geworden door zijn rare bewegingen en vreemde manier van zoenen. Diezelfde avond veranderde alle gedachtes die ik bij hem had en wilde ik mezelf zo graag bevredigen. Shaitan speelde duidelijk met mijn gevoelens. De tweede keer dat we hadden afgesproken heeft maar 10 minuten geduurd. Hij moest zogenaamd snel weg omdat hij nog wat te doen had voor school (al bleek later dat hij toentertijd al van school gestuurd was). De derde keer dat wij hadden afgesproken was in een huis. Hij zei dat hij even moest wachten tot de eigenaar van dit huis terug zou komen en hem dan de sleutels terug kon geven dus ik besloot even met hem binnen te wachten. Die dag heb ik zo anders ervaren. Fouad was fouad niet. Hij was een lieve jongeman die mijn hand alleen maar vast hield en me knuffelde maar meer niet. Dit keer was ik degene die als een gek naar zijn lippen verlangde maar ik hield me in. Toen hij me een kusje gaf op de bank liet ik mezelf naar de zijkant zakken en zo kwam ik onder hem te liggen. Ik voelde dat hij opgewonden raakte en hij begon met zijn handen onder mijn kleding te friemelen. De alarmbellen in mijn hoofd gingen weer af maar zonder na te denken vergat ik dit en ik kreeg een verlangend gevoel in mijn onderbuik en vagina. Ik was bang en tegelijkertijd liet ik mijzelf gaan. Op dat moment leek het alsof ik tegen mijn hoofd werd getrapt door mijn gezonde verstand. Ik duwde hem van me af en probeerde meer afstand tussen ons te creëren. Kennelijk vond hij dit niet zo leuk want hij stond op om uit t raam te gaan roken. Ik voelde me zo ongelooflijk vies dat ik meteen weg wilde. Gelukkig kwam zijn vriend niet veel later thuis en helaas zag hij mij maar als fouad’s hoertje want ik zag uit mijn ooghoeken hoe hij naar hem gebaarde of hij mij had ‘geneukt’ toen ik opstond. Ik ben niet veel later de deur uit gegaan zonder Fouad en heb hem daarna een lange periode niet meer gezien. Anderhalve maand later maakt hij t uit via de mail.. ik was er kapot van en mijn grootste angst was dat hij mijn zondes bekend zou maken. Dit zou dan ook mijn einde betekenen….
Zal ik dan nog maar een klein vervolgje plaatse?