Op iedere pot zijn deksel...
'Goedenavond Lina’’ weerklonk de stem, van de altijd vrolijke begeleidster, Amanda,in mijn oren. Gauw mompelde ik een groet terug, en slenterde naar mijn kamer. Een tevergeefse poging besefte ik. Ze liet zich niet gauw uit het veld slaan, en stond in No time, in de kerstversierde hal voor mij. Bezorgd, streek ze mijn haren uit mijn gezicht. ‘’ Kind toch, je bent kletsnat. ‘’
Ik slaakte een geïrriteerde zucht. Vanzelfsprekend toch? Het regende pijpenstelen. ‘’ Het regende Amanda’’ antwoordde ik nors
Ze wierp me een glimlach. ‘’ Neem een warme douche. Zal ik je zo komen helpen je kamer op te ruimen. ‘’ Ik sloeg het aanbod beleefd af. ‘’ Bedankt Amanda, ik doe het liever zelf. ‘’ gooide ik de handdoek in de ring. Ze knikte geduldig, terwijl ik om haar heen liep naar boven. Ik was op mezelf gesteld, en dat wist zij als geen ander.
Ik gooide mijn kamerdeur open, en sloot deze zachtjes achter me. Vervolgens leunde ik tegen de deurpost aan, en slaakte ik mijn zoveelste diepe zucht vandaag. Mijn gedachten deden weer hen werk.
Terug naar de tijd waar ik mijn ouders nog had. Ik kon ze me niet meer herinneren. Ik had verder ook geen herinnering aan hen. Zou ik op mijn moeder lijken, of leek ik juist op mijn vader. Ik wist het niet. Ik vroeg me af, waar ik dit leven aan te danken had. Waarom werd hen het leven ontnomen, en werd mijn leven bespaard. Als ook het mijne was ontnomen, was deze ellende me gespaard.
Ik schudde de vervloekte gedachten van mijn gedachten. Ik moest me niet pessimistisch inzetten. Natuurlijk had ik een moeder nodig, die mij de juiste weg liet zien, een die mij weerhield van het slechte. Een die me meisjesdingen leerde, en een die altijd achter me stond. En uiteraard wilde ik ook niet mijn vader missen. Een vader die met duizend en 1 dates thuiskam, in de hoop dat zijn dochter de ideale partner zou vinden. Een vader die zijn dochter het geloof meebracht. ‘’ Het zij zo, mij is het niet gegund’’ fluisterde ik zacht, wetend dat het een raadsel zou zijn, of ze mij nou wel of niet hoorden, in het leven na hen dood.
Velen vragen tolden overuren in mijn hoofd. Wie had mijn ouders het leven ontnomen, en om welke reden? Waarom bespaarde deze persoon mij het leven? Wat was zijn of haar doel geweest? Een ding was mij zeker. Mijn ouders zijn geen natuurlijke dood gestorven. Mijn ouders leven is door een of andere lafaard ontnomen, zonder ooit een verklaring te hebben gehad. Het zou mijn pijn wat helen, wanneer de dader zou boeten voor zijn wandaden.
De vragen moesten beantwoord worden. Maar de antwoorden waren nihil. Ik zou ze ontraadselen. Op iedere pot zijn deksel. Op iedere vraag zijn antwoord.
2 Gebruikers♥♥ فَإِنَّ مَعَ العُسرِ يُسرًا♥♥
♥♥
Uuupppsssaaa
Marmita 15♥ Poppetjee inouu
If uu wanna be strong ; Learn to fight alone♥❦Yemma♥ Shem tament an our inou❦
Marmita 15♥ Poppetjee inouu
If uu wanna be strong ; Learn to fight alone♥❦Yemma♥ Shem tament an our inou❦
Uuupppsssaaa
Marmita 15♥ Poppetjee inouu
If uu wanna be strong ; Learn to fight alone♥❦Yemma♥ Shem tament an our inou❦
Up nieuwe fan,
Mooie verhaal ben benieuwd wat gaat volgen
Veel suc6 met schrijven meid <3
Uppa! Thnx for the notification. X
The journey of a thousand miles begins with one step....