Geplaatst door
youssrayoussra 
Salaam broeders/zusters,
Ik zit met de volgende situatie en weet niet wat ik mee aan moet en hoe ermee om te gaan:
Mijn man is geadopteerd door de broer van zijn moeder (oom) toen hij net was geboren, zijn moeder leeft nog maar is ziek.
Zijn vader is overleden maar hij heeft hem nooit gekend, ze hebben tegen hem gezegd dat hij kort na zijn geboorte is
overleden maar mijn man is achtergekomen dat zijn vader ongeveer 17 jaar geleden is overleden.
Mijn man is dus geadopteerd door zijn oom en woont sinds zijn peutertijd in Nederland samen met zijn oom en zijn gezin.
Zijn oom heeft me man een andere naam gegeven en draagt ook zijn eigen achternaam en moest altijd liegen dat het zijn ouders zijn en geen adoptie-ouders zijn, zelfs toen ze mijn hand kwamen vragen hebben ze dat ook gedaan.
Ondanks veel ellende en verdriet wat mijn man met zijn oom en zijn vrouw heeft meegemaakt is hij goed terechtgekomen
en is een succesvolle zakenman geworden, gezin en kinderen (huisje, boompje, beestje), alhamdoallah.
Mijn man wordt elke keer door zijn oom en zijn kinderen naar beneden gehaald, zoals bijv. "door mij/ons ben je hier , en als ik het niet was dan was je in Marokko aan het zwerven" en zulke kwetsende uitspraken...
Mijn man is de eerste die voor zijn oom altijd klaar staat in alles, hij is diegene die hem financieel goed steunt en ook
degene die voor hem een grote deel heeft betaald om een huis in Marokko te kopen, zijn eigen kinderen doen dat niet
eens. Maar ondanks alles blijft hij van ze oom en zijn vrouw houden, gaat regelmatig langs en altijd telefonisch contact.
Afgelopen zondagochtend is mijn man na moskee-gebed langs gegaan om als eerst (eerder dan zijn eigen gezin) een fijne suikerfeest EL 3EID te wensen, maar zijn oom wilde hem niet zien en ook niet te woord staan en zijn vrouw heeft hem weggestuurd.
Mijn man kwam zo verdrietig en ontdaan thuis, hij had geen begrip waarom iemand op de dag van suikerfeest zijn broeders of zusters zo kan afwezen....hij is sindsdien zo erg verdrietig, intens verdrietig....ik ken mijn man niet zo, ik kan hem niet bereiken, ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet hoe ik hem hieruit kan krijgen en hoe ik hem vrolijk kan maken.
Wat zegt de islam eigenlijk over zo een situatie?
Hoe moet je als moslim hiermee omgaan?
