Bloedkanker Als Huwelijkscadeau *Waargebeurd*

[lela_tetounia]

Salaam ik ga hier mijn verhaal schrijven omdat ik merk dat er op m.nl alleen liefdesverhalen staan en
ik wil jullie inzien dat je blij moet zijn en hamdl moet zeggen met alles en
de dierbare om je heen zonder mij dierbare was ik er niet!
Zonder hun liefde voor mij had ik het niet overleefd.



Daar was ik dan in mij nieuwe huis ik ben begin jan getrouwd ik merkte dat ik spontaan blauwe plekken kreeg
op mij lichaam spontaan grote blauwe plekken en als ik wakker werd dan werd ik moe wakker k vertelde het
aan mij man en die zei nee het zit gewoon tussen je oren en ik dacht misschien is dat wel zo en
ik ging opstaan en gwn aankleden en mij ding doen maar als ik de lang zat deed het ook pijn en bij het lopen
voelde ik gwn een plek op mij been ik liet het mij schoonzus zien en die zei je moet naar de huisarts ik zei als het niet erg is gaat het wel weg slapen ging ook niet want het deed heel erg pijn en me rug deed ook pijn,
het was inmiddels al middag ik ging koken maar ik kon niet eten en ik sliep al heel vroeg omdat het voelde alsof ik
de marathon had gelopen of had gewerkt zo moe was ik!



Tell me als ik moet doorgaan mensen!

[Sea.]

Uppp, eerste fan! x

Grtjss

[riffielovje]

!!!!!!!!! verder

[Z.itoena.]

Noti.

[lela_tetounia]

ik ben dus toen na een week naar de huisarts gegaan
ik kwam daar aan 9uur had ik een afspraak
ik zat elke x te denken ja allah wat kan het zijn was zo diep in gedachten toen ik hoorde mevr ...
Ja riep ik en ik liep mee de assistenten die begeleide me naar het kamertje,
k liet haar de blauwe plekken zien en ze keek er aandacht naar
ze zei de huisarts komt zo ik wachten toen kwam de huisarts en
keek naar de plekken en drukte erop en ze vroeg of het pijn deed en
ik zei ja ik legde haar dat ik niet geslagen ben en op me bovenbeen kan ik me niet ergens gestoten hebben,, ze zei het enige wat ons meer inzicht
kan geven is bloedprikken ik dus de eerste keer
bloedprikken de huisarts zei ik maak een formulier voor je en
morgenmiddag om 12uur moet je bellen maar toen ging mij telefoon die avond om 6uur en het was de
huisartss

[Mocrootjee--]

Verder, wat erg meid! Ik hoop dat alles uiteindelijk goed is gekomen!

[iesiej]

Uuupppssaaaa

[lela_tetounia]

De huisarts belde met het nieuws dat mij witte bloedcellen teveel werkte waardoor die plekken op me lichaam waren, ik moest
de volgende ochtend om 9uur met spoed naar het ziekenhuis, ik zat gewoon op de bank tv had er geen erge gevoel bij dacht
Allah zal me dat toch niet aandoen heb al zoveel meegemaakt ik bleef nog tv tot 10 uur toen ben ik naar bed gegaan.

DE VOLGENDE OCHTEND:
het was 8uur mij wekker ging en ik ging kijken wat ik aan ging doen besloot een bruine jurkje aan te doen met spijkerbroek en
bruine hoofddoek deed me make up ik merkte dat ik niet zo had geslapen was erg nerveus,,
08.45 besloten we de deur uit te gaan mijn man en ik we waren onderweg en werd nog nerveuzer ik had mij zus gesmst met dat ik naar het ziekenhuis ging ik dacht misschien heb ik gewoon bloedarmoede ik moest alleen naar binnen
omdat ik moest zoeken was de eerste x in een dat ziekenhuis ik mij aanmelden daar maar ze wisten niet waar ik heen moest en besloten de huisarts te bellen de huisarts gaf aan waar ik voor kwam en ik werd naar de afdeling gebracht,, ik moest een half uur
wachten toen er een oudere dokter kwam mevrouw... Ja hij zei loopt u maar mee ik liep mee en hij zei nou vertel wat voor klachten heeft u ik vertelde hem dat ik spontaan blauwe plekken heb gekregen,moe,misselijk zwanger kon ik niet zijn want slik de pil elke dagHij zei loopt u maar mee hij ging me onderzoeken omdat moment boeit het je niet of het een man of vrouw is je wil gewoon weten wat er met je aan de hand is hij zag het maar zei niks hij zei nix bijzonders geen knobbeltjes, ik moest weer naar de wachtkamer
want zijn kamer was koud had een lage weerstand en de wachtkamer was warm ik moest bloedprikken het was er druk maar
ik mocht met spoed gelijk bloedprikken ik bloedprikken en ik liep weer naar de afdeling en merkte dat ik moe was ik ging naar de
dokter en hij zei je moet je melden bij een buro van de ziekenhuis wat ik niet wist was dat er een kamer voor mij was geregeld ik
ging erheen en zaten een stelletje tegenover mij die me nog aankeken,, ik ging zitten kwam er een jonge vrouw van 30 ong naar mij toe en dit was wat ze zei; nou mevrouw......omdat we niet weten wat er aan de hand is en de dokter bezig is ermee hebben we een kamer voor u geregeld op de 8e verdieping ze wachten op u ik zei mag ik dan even mij man inlichten en meenemen? Ja natuurlijk
zei de vrouw dat lijkt me wel handig hij zal wel ongerust zijn,, ik mij man smsen: waar sta je hij ging me uitleggen dat die links van
de ziekenhuis was ik liep met lood in me schoenen naar mij man toe ik stap in en ik moest huilen huilen huilen en terwijl ik aan
het huilen was probeerde ik hem alles uit te leggen hij trooste mij en zei huil alles uit dan gaan we praten op een gegeven moment leken me tranen op te zijn en ik legde hem uit dat ze een kamer hadden geregeld en dat ik er nu heen moest en jij moet mee en ik had mij zus gesmst met dat ik ze een kamer hadden geregeld dat ik er moest blijven en mij zussen en ik allebei huilen als ik er
moest overnachten dan was me andere zus gekomen en ik liep naar binnen en me andere zus belde mij met dat alles goed komt dat het goed is dat ze een kamer hebben geregeld en dat ze vanavond komt ik zei jaa weet ik k hou van jou me zus zei ik hou ook
van jou want het enige wat ik heb in mij leven zijn mij zussen ik liep naar boven en ik melde mij en een jonge meid liep mee naar
mijn kamer had wel mooie uitzicht daar zat ik dan 20 jaar pas getrouwd nu al in een ziekenhuis ik besloot op de bed te gaan zitten en toen ik liep zag ik allemaal ouderen mensen voelde mij totaal niet op mij gemak en wilde zo snel mogelijk weg daar zat ik dan
totdat mijn man kwam en we gingen praten en kwam er iemand van het drinken en had we drinken besteld toen er een lange dikke man kwam met een russische accent en zei dat ik een infuus kreeg ik kreeg bloed plaatjes want waarschijnlijk had ik die weinig
waardoor ik slap was nou hij kreeg de infuus er moeilijk toen het was gelukt kreeg ik de bloed plaatjes en ik merkte toen ik klaar
was dat ik egt wakker werd en actief werd.....


Dit is wel genoeg tog voor vandaag?

[noufayla]

Prachtig ik heb hier geen woorden voor. wil je aub zo snel mogelijk verdergaan? xxx

[Sea.]

Wat erg allemaal! Ben benieuw naar het volgende stuk, bedankt voor het plaatsen! (:

[Sea.]

Daar was ik dan in mij nieuwe huis ik ben begin jan getrouwd ik merkte dat ik spontaan blauwe plekken kreeg
op mij lichaam spontaan grote blauwe plekken en als ik wakker werd dan werd ik moe wakker k vertelde het
aan mij man en die zei nee het zit gewoon tussen je oren en ik dacht misschien is dat wel zo en
ik ging opstaan en gwn aankleden en mij ding doen maar als ik de lang zat deed het ook pijn en bij het lopen
voelde ik gwn een plek op mij been ik liet het mij schoonzus zien en die zei je moet naar de huisarts ik zei als het niet erg is gaat het wel weg slapen ging ook niet want het deed heel erg pijn en me rug deed ook pijn,
het was inmiddels al middag ik ging koken maar ik kon niet eten en ik sliep al heel vroeg omdat het voelde alsof ik
de marathon had gelopen of had gewerkt zo moe was ik!



Heb jij dit meegemaakt?,

[Sea.]

upppp
upppp
upppp
upppp
upppp

<3

[iesiej]

Uuupppssaaaa

[soraya118]

up meid, ghair incha allah

[lalasiham]

ik hoop dat alles goed komt insa allah.op 23 jarige leeftijd trouwde ik daarna kregen we een zoon. het ging goed. met mijn tweed zwangerschap ontdekte ik een knobbel in mijn hals. 99% dat het niks was zeiden ze. Het zal vast door je zwangerschap komen. bloedgeprikt en deze was goed. punctie verricht na een week moest ik terug voor de uitslag. ik was toen 4 maanden zwanger. Ik was alleen gegaan voor de uitslag. ik dacht zal toch niks zijn dus mijn man hoeft niet mee. toen riep ze me mevr..... Ik liep naar binnen en de internist vroeg hoe het ging. Ik: goed hoor. zegt ze opeens: Mevrouw ......... U heeft schildklierkanker. Ik zo wattttttttt!!!!!!!!!!! En ik begon te huilen en zei meent u dit nou echt. Ik wist niet wat ik hoorde echt waar alles draaide om en ik raakte in paniek. Zegt ze waarom ben je ook alleen gekomen. Ik zo ja omdat ik dacht dat ik niet deze nieuws te horen kreeg. Mijn man kwam me ophalen want ik kon geen stap verder alleen. Ik zakte gewoon helemaal in elkaar. In de middag hadden we een afspraak gepland. Hier waren mijn 2 oudere zussen en mijn man bij. Omdat ik nog in mijn tweede semester zat van mijn zwangerschap mochten ze mij opereren. Dat is toen in juli gebeurt. Mijn hele schildklier werd verwijderd. De tumor was zo groot dat mijn schildklier gewoon weg moest. De volgende behandeling kon pas gebeuren nadat mijn baby werd geboren. Ik schreeuwde: HAAL DIT KIND WEG IK WIL BETER WORDEN. IK MOET NOG VOOR MIJN ANDERE ZOONTJE ZORGEN. HIJ HEEFT ZIJN MAMA NODIG. dat deden ze niet want daar was het te laat was. In november was mijn zoontje geboren. toen ik hem in mijn armen vast hield zei ik : oh allah swt vergeef mij wat ik heb gezegd over hem. ik ben u zeer dankbaar dat hij nog leeft. huilen huilen huilen huilen dat is wat ik toen op dat moment alleen maar deed.
na drie weken werd ik opgenomen in het ziekenhuis. daar kreeg ik radio actieve jodium. Ik zat 2 dagen lang helemaal alleen. niemand mocht in mijn buurt komen vanwege de stralingen in mijn lichaam. daarna mocht ik nog 14 dagen niet in de buurt van mijn kinderen komen. Ik ben toen bij mijn zus gaan logeren. En mijn kinderen werden verzorgt door mijn schoonzus en mijn man. Niemand hoefde tegen mij te praten want ik was gewoon helemaal de weg kwijt. Ik had totaal niet genoten van mijn zwangerschap en van mijn zoontje die pas geboren was. Toen ik naar huis ging was mijn oudste zoontje van 2 jaar toen zo kwaad op mij. hij voelde zich in de steek gelaten door mij. het ging alleen maar slechter tussen mijn zoontje en mij. Ik wist gewoon niet wat ik meemaakte. met hulp van het consultatiebureau ging de band tussen mij en mijn oudste zoon beter. Na een week drie weken kreeg ik weer uitslag. Het was nog niet helemaal weg en ik moest elke keer weer terug voor bloekonderzoek. de waarden klopten elke keer niet. zo ging er een jaar voorbij en de artsen besloten om mij weer te behandelen met radio actieve jodiom. dat was op 19 december 2011. Twee dagen weer opgesloten in het ziekenhuis. niemand mocht bij mij in de buurt komen en dan nog weer 14 dagen uit de buurt van mijn kinderen. mijn zoontjes waren dus 3 en 1 jaar oud. Ze werden weer verzorgt door mij schoonzus en mijn man. Toen ik terug kwam gebeurde weer hetzelfde. maar dan met twee zoontjes. die van 3 jaar zei mama Waarom doe je niet slapen hier met ons. waar was je nou? Ik : schatje ik sliep toch in het ziekenhuis. Hij: nee mama hier is jouw bed jij moet hier met mij slapen. Ik merkte dat mijn kinderen niet meer om mama vroegen maar het was meer tante en papa. Het leek wel alsof ik jaren was weggebleven. Ik probeerde van alles maar niks lukte. Na mijn behandeling had ik iemand nodig in huis voor de huishouding en kinderen en dit werd door mijn schoonzus gedaan. Na mate de tijd heb ik gevochten om mijn band met mijn zoontjes terug te krijgen en die heb ik sinds maart 2012 weer terug. Afgelopen week ben ik weer voor controle gegaan en ze gaan nu bespreken wat ze met mij gaan doen. wat voor soort scan ik krijg en behandeling. ik ben er gewoon kapot van ik praat nu met een psycholoog want ik heb het gewoon heel zwaar. .ondanks dat ik veel steun heb van mijn man zussen zusjes en mama. het is mijn verdriet en niemand zal inzien wat ik voel en meemaak. maar een ding is zeker. je word er hard van... hamdoelilah maar het enige wat ik wens is om beter te worden en dat ik nog heel lang mama kan zijn voor mijn zoontjes. ik moest dit even kwijt en wil zeggen tegen iedereen: zeg altijd hamdoelilah.