1. #1
    Waardevol

    Reacties
    585
    16-01-2002

    Leven, waarom leef ik?

    Ik leef, waarvoor? Dat weet ik niet, of ik dat wil weten, dat weet ik ook niet. Mijn leven heeft geen doel. Mijn leven heeft geen nut. De reden dat ik besta is slechts dat mijn verwekkers een fout hebben begaan, en daar ben ik nu de dupe van. Mijn leven is mij niet lief, het liefst mag mijn leven mij ontnomen worden. Mijn onschuld, mijn vertrouwen, mijn geluk en mijn dromen zijn mij allen ontnomen. Dus vraag ik; leven, waarom leef ik? De pijn van binnen is onbeschrijflijk. Maar van grotesk belang. Het leed dat ik getroffen heb is onmenselijk, onverdraagzaam. Ik heb gesmeekt om deze last van mijn schouders te werpen, maar noch u noch iemand anders heeft hier aan voldaan. Ik ondervind mijn leven als een te zware taak die misplaatst is en niet uit te voeren is. Alsof ik strafwerk van een leraar heb gekregen. Werkelijk waar geloof ik dat mijn bestraffing op aarde is gedaald. Ik heb van meet af aan beproevingen moeten doorstaan. Voor het ongeluk geboren zijn of per ongeluk geboren zijn? Ik ben van mening dat het laatste bij mij van toepassing is. In mijn wanhoop ren ik de straten over, in de regen. Elk druppeltje dat mijn huid streelt, voelt als een traan die ik zelf niet meer kan huilen. Ik kan slechts janken met een schrale stem, die niemand meer hoort. Ik buig voor over en wrijf over mijn ruwe knieën en kniel neer op het koude gras en kijk uit over een zwart meer. De hemel word verlelijkt door een grijze massa van wolken een donker rode gloed die de zon moet voorstellen. Het regent nog steeds. Mijn haar plakt aan me, in mijn nek, over mijn rug en schouders. Menig mensen zouden dit enigszins als erotisch ondervinden. Ik haal met mijn handen wat troebele water uit het zwart geworden meer en was mijn gezicht er mee. Ik begin mijn smeekbede, mijn woorden zijn slechts verstaanbaar voor de gene die mij horen wil. Ik vraag mij zelf; heb ik spijt? Ben ik bang? Ik knik beide keren nee. Vervolgens schreeuw ik het uit en sla uit woede op mijn boezem. Nog eenmaal buig ik voorover om mijn doffe pijn te verminderen. Het meer staart me aan. Ik wil niet meer, ik wil niet meer, fluister ik en kruip dichter naar het meer toe. Ik sta rechtop en kijk diep het water in neem een duik en fluister; leven, dood mij.

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    19
    20-03-2002

    Salaam,


    Heel mooi!echt heel herkenbaar en aangrijpbaar.Mooi schrijfstijl heb je!
    Echt waar meid,mijn complimenten,


    Greotjes,

  3. #3
    Kort en bondig

    Reacties
    4.953
    19-12-2002

    MVC Premium MVC Premium
    abahoech

    "You will never be happy if you continue to search for what happiness consists of. You will never live if you are looking for the meaning of life."

    Albert Camus


  4. #4
    Angel with a dirty face..

    Reacties
    1.094
    06-03-2003

    prachtig...heb je het zelf geschreven?

    GrandCherokee
    Klik hier voor meer info[IMG]http://images.google.nl/images?q=tbn:f5FugklzM7oJ:www.mwsb.de/postcard/kinder/piercing.jpg

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    2.085
    16-09-2002

    ik heb je verhaal niet gelezen, maar geef toch een antwoord op je vraag...je leeft voor ALLAH.....
    ~***"Verlaat je moeder niet, opdat het paradijs onder haar voeten ligt." ***~

  6. #6
    Kort en bondig

    Reacties
    4.953
    19-12-2002

    MVC Premium MVC Premium
    mensen ik heb gewoon deze topic naar boven geplaats dus ik niet dat deze mensen nog leven op deze site




    abahoech

    "You will never be happy if you continue to search for what happiness consists of. You will never live if you are looking for the meaning of life."

    Albert Camus


  7. #7
    All dressed in love

    Reacties
    5.413
    07-10-2001

    Origineel gepost door Ramzi
    dat ik zeg dat Hamid zei je moet leven...
    LevUh .