Uppp Uppp Uppp "stille" fan
Jouw verhaal is geweldig! !!!
Uppp Uppp Uppp "stille" fan
Jouw verhaal is geweldig! !!!
Nog een week in Marokko, dan is de vakantie voorbij. Ik probeerde er zo min mogelijk aan te denken.
Vandaag zouden mijn nichten Safae en Najoua komen. Tarik en zijn ouders, en de schoonfamilie van Walid. Sinds vorige week, toen ik samen met Rayan naar het strand was gegaan, en ik hem vertelde over Hatim, sinds die dag spreken we elkaar iedere dag via de app. Niemand stoort ons en niemand bemoeit met wat we zeggen.
Ik heb beseft dat Hatim het niet meer waard is. Eergisteren kwam hij nog pronken met zijn vrouw.
Waar dat op sloeg weet ik echt niet. Het zou vandaag druk worden. Ik denk dat Hatim ook komt met zijn vrouw. Ik heb het gevoel dat ik die zwak voor hem begin te vergeten. Dat die zwak voor hem probeert te verdwijnen. Het doet me bijna niets meer als ik hem zie. Ik hoop dat het de goede kant op gaat. Sinds ik elke dag met Rayan spreek heb ik alleen maar aan hem gedacht.
Onze gesprekken gaan niet altijd over bijzondere dingen, meestal is het alleen maar: heey, alles goed? Lekker geslapen? Wat doe je? Maar toch. Zijn naam op mijn scherm. Het zien dat hij aan me gedacht heeft. Dat doet zo echt ontzettend veel met me. Ik vind het heel bijzonder wat ik voor Rayan ben gaan voelen. Ik durf niet vooruit te denken, noch stappen vooruit te zetten. Ik doe het rustig aan, maar ik kan wel een ding bekennen, ik ben verslaafd aan het contact met hem. Als hij me een dag niet apt, dan voel ik me zo leeg, en alleen. Heel vreemd. Ik denk dat ik iets goeds verloren ben voor iets veel mooiers. Ik glimlachte toen ik uit het raam naar de lucht keek.
‘Allah is groot, Hij weet, Wij weten niet..’ zei ik naar boven.
‘Lekker geslapen?’ apte Rayan.
‘Ja jij ook?’ apte ik terug.
‘Ja alleen ik werd steeds wakker, door de hitte.’ Apte hij nadat ik gedoucht en omgekleed was.
‘Meskien, ik heb er ook last van gehad.’ Reageerde ik.
‘Ik zie je strakjes Insha’Allah.’
‘Insha’Allah.’ Apte ik terug.
Mijn telefoon ging af terwijl ik naar beneden liep. Het was Najoua.
‘Hey mop. Wie komt er straks allemaal?’ vroeg ze meteen. Ik lachte.
‘Hey schat, met mij gaat het goed hamdoullah, met jou ook?’ deed ik sarcastische terwijl ik naar de keuken liep waar mijn moeder aan het opruimen was.
‘Haha sorry mop, ik ben aan het rijden vandaar. Mesha gaat alles goed met je?’ vroeg ze.
‘Ja hoor met jou ook?’ Zei ik.
‘Ja ja goed hamdoullah, maar uhm wie komt er allemaal bij jullie, hele familie nigh?’
‘Hahah nee joh. Alleen schoonfamilie van Walid, Selma en haar ouders enzo, hoezo? Verwacht je iemand?’ zei ik lachend.
‘Nee nee ik dacht gewoon dat je moeder tantes ook had uitgenodigd daarom. Had geen zin in die nicht van ons.’
‘Ow nee joh. Alleen schoonfamilie, en jullie omdat jullie de geweldigste zijn!’ riep ik blij.
‘Hahah fijn om te horen schatje. Ik ga nu hangen, ik zie allemaal marokkaanse polities staan. Ik weet niet of je hier met telefoon mag rijden haha, ik zie jou straks Insha’Allah!’
‘Is goed moppie. Tot straks.’ Zei ik lachend en ik hing op. Ik vond het een apart gesprek maar ik was het al na één minuut vergeten. Ik legde mijn telefoon op de keuken tafel en hielp mijn moeder met het eten. Ook voor het eerst, dacht ik lachend in mijn hoofd. Mijn moeder keek me verbaasd aan.
‘Ja mama, het wordt druk vandaag, daarom help ik.’
‘Abdelmalik haal camera, Amal is mij aan het helpen met koken!’ riep mijn moeder naar mijn vader. Mijn vader kwam met de telefoon van Walid en begon me te filmen.
‘Papaaa doe normaal!!’ riep ik naar de camera.
‘Zo keukenprinsesje is geboren.’ Zei Walid terwijl hij glimlachend tegen de deuropening aanleunde en toekeek hoe mijn vader me filmde met zijn telefoon. Ik begon gekke bekken te trekken terwijl ik de aardappelen aan het schillen was. Walid kwam naast me staan en begon met me mee te dansen. Mijn vader en mijn moeder huilde van het lachen.
‘Geweldig dit!’ Riep mijn moeder.
‘Ja saffi, gaan jullie nu serieus opruimen!’ riep mijn moeder nadat ze vond dat het genoeg is geweest.
Op een gegeven moment deed iedereen wat. Walid en mijn vader waren druk bezig met de sta7 dweilen en de trappen en de middelste verdieping. Bilal was de vaatwasser aan het vullen en de natte kleren aan het ophangen en alle slaapkamers aan het opruimen. Ik was op het eten aan het letten en de bestek en glazen aan het klaar leggen.
De bel ging. Bilal deed open. Het waren me oom en tante, Tarik, Safae en Najoua. Ik omhelsde en kuste ze allemaal. De leukste gezin in mijn familie, dacht ik gelukkig in mijn hoofd.
‘Komen jullie mee naar de keuken? Ik ben even op het eten aan het letten. Mijn moeder is met mijn vader op sta7. Ik ga even mijn ouders naar beneden roepen, ga maar in de woonkamer zitten.’ Zei ik tegen mijn oom en tante.
‘Amal.’ Riep Bilal toen ik op de eerste verdieping aankwam.
‘Ja schat?’
‘Kom eens hier.’ Zei hij terwijl hij zijn armen uitstak. Ik gaf hem een knuffel. Walid kwam naar beneden en trok mij uit de armen van Bilal en omhelsde me.
‘Willen jullie iets van me ofzo?’ vroeg ik argwanend.
‘Nee, we houden gewoon van je.’ Zei Bilal. Walid bevestigde het met een knikje.
‘Vreeeeemd.’ Zei ik lachend.
‘Tazz, doe je aardig is het ook niet goed!’ zei Walid. Ik kneep in zijn wang.
‘Sorry lieverd.’ Zei ik en gaf hem een kus op zijn wang. Ik liep door naar boven en riep mijn ouders.
‘Ze zijn er, ze zitten in de woonkamer, komen jullie?’ Zei ik. Ze knikten.
Ik liep naar beneden. Selma belde me.
‘We zijn onderweg, ben je thuis nigh?’ vroeg ze.
‘Ja ik heb vandaag keukenprinses gespeelt.’ Zei ik lachend.
‘Oewhhhh zal Rayan leuk vinden om te horen.’ Zei ze lachend.
‘Je verteld hem niks, geen letter hierover! Hoor je me.’ Schreeuwde ik lachend terug.
‘Hoezo niet dan?’
‘Dan gaat hij niks eten.’ Zei ik bijna fluisterend. Ik hoopte vanbinnen dat ze niks gehoord heeft.
‘waaaaaaaahaaaaaaahaaaaaaa Rayan kom horen kom eh broertje!’ riep ze heel luid. Ik moest die telefoon van mijn oor halen om oorbeschadiging te voorkomen.
‘Je bent niet leuk!!! Wollah kom hier aan mijn deur ga ik je laten zien!’ riep ik en hing snel op. Ik ging bij Najoua en Safae zitten.
Het viel mij op dat Najoua zich een beetje gereserveerd gedroeg. Ze was of leek zenuwachtig en ze zag er bijna feestelijk uit.
‘Najoua, je ziet er leuk uit.’ Zei ik subtiel.
‘Dankjewel mop. Ik trok zomaar wat aan joh.’ Zei ze nonchalant. Ik zag dat Safae haar een blik gaf dat bevestigde dat het niet helemaal klopte wat Najoua zei. Ik besloot er niet op in te gaan. Walid, Tarik en Bilal kwamen bij ons zitten voor de deur. Schuin tegenover was er een winkeltje.
‘Wie gaat pippa voor me halen?’ vroeg ik in het rond.
‘Jou mooie benen.’ Zei Tarik irritant.
‘Walid? Bilal?’ keek ik smekend naar hun.
‘Ja doei schatje.’ Zei Bilal terwijl ze me met z’n drieën uitlachte. Safae wreef liefkozend over mijn rug.
‘Niet zo gemeen tegen onze kleine nichtje jullie!’ riep Safae naar hun.
‘Oke ik ga zelf. Dan kan die hassan van die winkel naar mijn mooie benen kijken.’ Zei ik sarcastische terwijl ik vies naar Tarik keek. Tarik, Walid en Bilal rende met z’n drieën richting de winkel.
‘Blijf maar rustig op je kontje daar zitten, we halen alles voor je!’ riep Walid over zijn schouder. Safae en Najoua keken mij verbaasd aan. Ik veegde kapsones over mijn shirt.
‘Zo doe je dat, dames. Gewoon temmen die handel.’ Zei ik stoer. We schoten met z’n drieën in de lach. Najoua lachte het hardst. Ik keek haar aan met een blik. Safae zag dat en gaf Najoua een subtiele stomp, die ik alsnog gezien heb. Zocht ze nou aandacht door haar stem te verheffen? Of deed ze dat doordat ze heel zenuwachtig is? Ik begreep er niks meer van. Ik vergat Najoua meteen toen ik een witte auto toeterend op ons af zag rijden.
‘Rayan!!’ riep ik blij. Rayan stapte uit met Selma en zijn ouders.
‘Ik groette zijn moeder met een dikke knuffel en kuste zijn vader. Selma knuffelde me dood. Rayan leunde op de auto en keek me aan.
‘Hey kleine.’ Zei hij nadat iedereen naar binnen was gelopen. Selma ging bij de deur zitten met de meiden. Ik liep op hem af en gaf hem een knuffel. Hij streelde zacht over mijn rug. Ik sloot voor een seconden mijn ogen. Tot ik ineens gekuch achter me hoorde. Rayan liet me los. Het waren Tarik, Walid en Bilal.
‘Hey man!’ zei Rayan tegen Walid. Sinds die ruzie tussen Walid en Rayan hebben ze een betere en hechte band gekregen. Ze hebben het goed gemaakt en trekken nu meer met elkaar op. Godzijdank. Alleen staat hij het niet altijd toe dat Rayan Handtastelijk met mij omgaat. Hij weet ook niet dat we elkaar elk dag spreken via de App. Het leek ons verstandiger het voor ons te houden.
‘Ewa broer. Hoe is het?’ vroeg Walid aan Rayan.
‘Rustig, tranquila life je weet het.’ Zei Rayan stoer. Ik werd er warm van.
‘Netjes netjes.’ Rayan groette zijn broertje Bilal en Tarik.
‘Waar is Hatim, is die er niet?’ vroeg Rayan. Hij keek mij per ongeluk aan toen hij dat zei. Ik keek weg.
‘Hij is onderweg.’ Zei Walid nietsvermoedend. Pff opluchting….
Is dit een XXL vervolg of een Sje?
Na het eten was iedereen een beetje dronken aan het doen. We waren zoals elke avond een wandeling aan het maken. Het was super gezellig. Ik negeerde de vrouw van Hatim en Hatim zelf, maar voor de rest was het super gezellig. Wat me wel de hele dag opviel is dat Selma af en toe heel diep in gedachten verzonk. Als ik haar dan vroeg wat er was, dan begon ze heel raar te glimlachen en zei ze dat er niks was. Ik hoopte dat het maar niks ernstigs was. Zij en Walid hadden gelukkig geen ruzie ofzo. Hmm, vreemd.
‘Ewa drerries, gaan we duikje nemen nigh?’ schreeuwde Bilal.
‘Hewaa.’ Riep Rayan naar zijn broertje. Hij trok als eerst zijn shirt uit en rende richting het water. Ik keek verliefd toe. Walid en Bilal keken elkaar aan en rende toen achter Rayan aan. Hatim zat bij de duinen verliefd te doen met zijn vrouw. Ik staarde ze een tijdje aan. Selma en de meiden gingen achter Tarik aanrennen omdat hij iemands telefoon had afgepakt.
Ik voelde me ineens alleen.
De jongens waren aan het dollen in het water. Ik ging op de grond zitten en staarde naar de koppel recht voor me. Hij hield echt van haar, ik had me zo vergist. Ik streek met mijn vinger in het zand. De lantaarnpaal scheen het licht op het gedeelte waar ik zijn naam schreef. Ik zette er een hartje achter. Zuchtend stond ik op en liep ik naar mijn nichten en Selma toe.
Rayan’s perspectief.
Stoeiend werd ik kopje onder geduwd door Walid en mijn broertje. Toen ik mijn hoofd boven water hield zag ik onder de lantaarnpaal het meisje dat in het donkerste donker nog licht zal uitstralen met haar schoonheid. Ze keek geconcentreerd een kant op. Ik zwom aan de kant. Ik deed alsof ik wat in mijn oog had om even met rust gelaten te worden. Mijn hart begon sneller te kloppen toen ik zag wat haar aandacht zo bezig hield. Ze staarde naar Hatim en Fatima. Iets in me zegt me dat ze niet Hatim mist. Maar iemand die van haar houdt. Ik staarde naar haar sombere gezichtje. Ze glimlachte en schreef iets op het zand. Daarna stond ze op en liep ze richting Tarik en de meiden. Ik volgde elke beweging van haar. Toen ze mij niet meer kon zien trok ik mezelf het water uit. Ik rende naar de lantaarnpaal waar ze zat. Mijn adem stokte. Mijn hart begon heftiger te kloppen.
‘Rayan.’ Stond er. Met een hart. Ik viel door mijn knieën omdat mijn benen mij niet meer konden dragen. Ik keek naar Hatim en Fatima.
‘Ze heeft voor mij gekozen.’ Fluisterde ik zacht. Ik schreef haar naar ernaast. Ik hoop dat ze het zal lezen. Ik stond op en keek naar haar. Ze lag met haar hoofd op de schoot van Tarik. Tarik was haar de hele tijd aan het kietelen en zij schreeuwde dat ze even wilt uitrusten. Ik lachte in mezelf. Wat is het toch een schatje…
Selma’s perspectief.
Ik schrok steeds van het geschreeuw van Amal naast me. Ze was in ieder geval vrolijk.
Ik was de hele dag aan het piekeren vandaag. Als ze eens wist wat ik wist zou ze niet zo vrolijk meer lachen. Ik keek haar van opzij aan. Ik hou van haar. Ik hoop dat ze het slechte nieuws goed gaat opvangen als ik het haar vertel. Want dit moet ze gewoon weten. Maar wat ik sinds een paar uur geleden heb ontdekt kan ik haar echt niet zeggen. Zo erg niet dat het pijn doet. Ik weet niet bij wie ik terecht kan. Ik schrok toen Amal mij ineens heel strak aankeek. Ik glimlachte nep naar haar. Shit, ik ben gepakt.
Laatst gewijzigd door inthehouse: 05-11-2015 om 23:49
Je hebt ons zeker verwend ga door
Ga verderrrrr!!!!!!!!!!
Jeej andere perspectief
Ik lag in bed. Nadat Safae en Najoua in slaap zijn gevallen ben ik opgestaan en ging ik even water drinken. De meiden zijn blijven slapen. Selma wilde per se naar huis. Tarik en Rayan zijn ook blijven slapen. Ik had mijn telefoon meegenomen. Ik apte Rayan.
´Slaap je?’ apte ik.
‘Nee, te warm.’
‘Ik ben in de keuken.’
‘Ik kom.’
Ik glimlachte.
‘Psst…hier.’ Fluisterde ik. Ik voelde een arm om mijn middel.
‘Kom mee naar de sta7, hier worden we betrapt.’ Zei hij in mijn oor.
‘Ik zie niks.’ Zei ik.
‘Ik heb je toch vast, kleintje.’
We liepen in kleine stappen naar boven.
‘Wollah ik maak je af als je me laat vallen.’ Zei ik bang.
‘Nee ik bescherm je juist.’
‘Tegen jezelf of?’ zei ik sarcastische. Ik struikelde bijna over een traptree.
‘Zijn hand ging naar mijn zij. Hij ving me op.
‘Tfoe, mensen kunnen niet eens lopen.’ Zei hij klagend. Als ik gevallen was, waren we er echt goed bij.
‘Ja sorry hea, dat ik niks kan zien!’ zei ik snauwend. Ik hoorde hem lachen. Ik liep door het kiertje heen zodat ik de deur niet helemaal open hoef te doen. Die deur kraakt heel erg. Maar Rayan is breder en groter dan mij dus hij kwam er niet doorheen.
‘Nee nee niet doen. Hij kraakt heel erg!’
‘Je hoe kom ik er dan doorheen?!’
‘Hou je adem in ofzo!’ fluisterde ik.
‘Denk je hier dat ik anorexia heb ofzo.’ Zei hij geïrriteerd.
‘Doe maar, als die deur één piepgeluidje maakt ga je zien.’
‘Oke hou je kop. Je zeurt.’ Zei hij terwijl hij zijn adem inhield. Hij duwde de deur een beetje open. Het kraken was ineens zo hard, nu het huis stil is.
‘Stil is…’ zei Rayan die geconcentreerd luisterde of niemand is wakker geworden.
‘Loop dan, wil je gezien worden?’ zei ik terwijl ik zijn hand vast pakte. Hij struikelde over de drempel.
‘Owja, kijk uit er is daar een drempel.’ Zei ik veels te laat. Hij keek me dodelijk aan. Hij stond naar mijn gevoel te dichtbij. Hij raakte zijn evenwicht kwijt. Ik hield zijn beide handen vast. Hij giechelde en legde zijn hoofd in mijn nek.
‘Wat doe je?’ zei ik terwijl ik hem van me af probeerde te duwen. Hij leunde met zijn hele lichaam tegen mij aan.
‘Rayan ik ga vallen.’ Hij deed alsof hij me niet hoorde. Tot ik ineens begon te wankelen.
‘Shit..shit.’ zei hij toen we achterover vielen met een dreun. Mijn rug deed zo een pijn.
‘Fuck dat hebben ze gehoord.’ Kreunde ik. Hij ging van me af en trok me met zich mee. We renden als gekke naar beneden. Ik rende op mijn tenen achter Rayan aan de trap af. Hij stopte ineens, zonder mij te waarschuwen. Ik botste keihard tegen zijn rug op.
‘Kun je me niet waarschuwen!! Sukkel!’ riep ik. Hij draaide zich naar me om.
‘Denk je dat ik remlichten in mijn kont heb ofzo! Hoe moet ik je waarschuwen! Ga snel naar je kamer.’ Zei hij. Er ging een licht bij een van de kamers aan. We keken elkaar geschrokken aan. Ik ging in de hoek achter een kast staan dat in de trappenhuis stond. Rayan kwam achter mij staan. Hij hijgde.
‘Kun je zien wie het is?’ vroeg hij in mijn oor.
‘Ja! Mijn vader!’ schrok ik. Mijn hart bonsde in mijn keel.
‘Wat doet hij?’ Vroeg Rayan die over mijn hoofd mee probeerde te kijken.
‘Slaapwandelen, nou goed!’ zei ik gestrest.
‘Doe stoer doe maar.’ Zei hij dreigend. Ik stompte hem in zijn maag met mijn elleboog. Hij kreunde.
‘Doe jij stoer dan.’ Zei ik. Mijn vader liep naar de wc.
‘Oke dit is onze kans. Ga naar je kamer nu!’ zei Rayan.
‘Oke.’ Ik maakte aanstalten om te rennen maar ik werd naar achteren getrokken.
‘Zeggen we geen gedag meer?’ vroeg hij.
‘Hebben we daar de tijd voor dan?’ zei ik. Ik hoorde mezelf bijna niet meer door mijn bonzende hart.
‘Kusje eh bijdehand!’ zei hij terwijl hij me naar zich toe trok. Hij gaf me een zachte kus op mijn wang. Ik streek met mijn hand over zijn wang.
‘Doei sukkeltje.’ Zei ik ondeugend.
‘Dag kleine van me.’ Zei hij. Ik zweefde bij zijn woorden, maar ik vergat het en rende op mijn tenen naar mijn kamer. Een paar minuten later hoorde ik hoe mijn vader doortrok en de wc uitkwam.
‘Hey Rayan, wat doe jij wakker?’ Hoorde ik mijn vader zeggen. Mijn hart sloeg een slag over.
‘Hey oom. Ik wacht op de wc. Moet zo nodig.’ Zei hij lachend.
Echte sukkel.
‘Is goed, slaaplekker.’ Zei hij en liep terug naar zijn kamer. Ik haalde opgelucht adem.
‘Slaap je?’ kreeg ik na een kwartier.
‘Nee nog steeds niet, lichaam zit vol adrenaline.’ Schreef ik naar hem.
‘Gaan we nog een poging wagen?’ stuurde hij.
‘In je dromen. Ga slapen, we waren bijna dood geweest.’ Schreef ik terug.
‘Hahahah bangerikje!’ zei hij.
‘Haha wat zijn we grappig. Slaaplekker.’
‘Slaaplekker en droom zoet kleintje.’
Ik legde mijn telefoon glimlachend weg. Ik kon nu helemaal niet meer slapen. Alles wat er net gebeurde zag ik weer voor me. Ik moest in mezelf lachen om zijn lompheid. Maar ik smolt ook weg bij het terugdenken aan zijn woorden, blikken en hoe hij me elke keer in zijn armen neemt.
‘Rayan.’ Zei ik fluisterend.
Rayan’s perspectief
Lachend legde ik mijn telefoon weg.
Echt een ondeugende snotaapje is ze.
‘Amal.’ Fluisterde ik en sloot mijn ogen.
Upppaaaaa supeeer vervolgg!!!
Stille lezeres
Ga doorrr je doet het super goed
Je doet het geweldig. Ik reageer eigenlijk nooit op verhalen maar bij deze moet ik het even kwijt.
Tbarkelah 3lik ga snel door
Uuuuuuppp echt een mooi verhaal!!
