Echt gebeurd, echte gevoelens.



#1 Ik haal een diepe zucht wanneer ik met dit verhaal begin. Niet omdat ik het niet wil, meer omdat ik hoop dat er mensen zijn die het lezen en die me snappen. Zestien jaar ben ik vrolijk door het levend gegaan. Wanneer ik vedrietig ben, nemen mensen me niet serieus, dit heb ik er zelf naar gemaakt. Ik ben altijd geduldig en vrolijk geweest, als ik pijn had liet ik het niemand merken. En nu..,zie mij.. ik zit in een grote grote dip. Niemand die het ziet, ze zien alleen de vrolijke ik. Wat het nou is? Nou ik heb het gevoel dat ik vast zit. Vast in twee werelden.. In een moslim – en nederlandse cultuur. En mischien vind jij dat ik me aanstel? Maar als verder dingen in het verhaal gaat lezen snap je me..
Ik heb dingen gedaan dat niet mocht, ik heb dingen gedaan waar ik spijt van heb. Me moeder heeft vaak met afschuw naar me gekeken, en dat doet me het meest pijn. Ze heeft naar me gekeken alsof ik niks was, alsof ik niks waard was. Heb wel eens aan zelfmoord gedacht, maar omdat ik een enorme kluns ben weet ik toch dat het nooit gaat gebeuren. Ten eerste ik zou nooit voor een trein springen, want die zou ik niet raken ik zou verkeerd springen en de trein missen. Ik zou op de grond belanden en mensen zouden me raar aankijken. Een overdosis wordt hem ook niet, me ouders hebben alleen zetpillen en paracetamollen, althans dat was de enige wat ik kon vinden. Maar oke, ik zou nooit zelfmoord plegen ookal heb ik er wel aan gedacht. Mischien is het leven na de dood helemaal niet beter? Maar oke genoeg over dit onderwerp, als mijn vriendinnen dit zouden lezen zouden ze het typisch mij vinden. Volgens hen ben ik nooit serieus en maak ik overal grapjes van. Maar dat is ook zo.. maar soms huil ik in mijn eentje. Niemand mag me dan zien, ik wil me niet zwak opstellen.
Heb dus net gezegd dat ik spijt heb van een paar dingen.. En dat vooral van mijn vriendje.. Ik was jong, ik ben nog steeds jong. Maar op dat moment was ik dom en ik dacht dat hij alles was voor mij. En ik voelde me stoer omdat ik de jongen had die elk meisje in mijn stad wou.. Ik wil niet teveel loslaten over dit, want er komt een heel hoofdstuk over dit ' gevalletje'
Ik ben echt in de war. Moslim cultuur, ik voel me er soms echt niet thuis. Nederlandse cultuur, ik voel me er soms echt niet thuis. Waarom zijn mijn ouders in Nederland komen wonen? Ze hebben het me zo moeilijk gemaakt, en als ik dan iets fout doe is het mijn schuld omdat eer natuurlijk boven liefde gaat...