Salaam dames en heren,
Het was de bedoeling dat ik het kort zou houden.
[Ik wil iets kwijt waar ik al een tijd mee worstel..
En heren, willen jullie ook reageren?
Mijn ouders zijn 25 jaar geleden getrouwd, mijn moeder wilde zelf met mijn vader trouwen.. Ik heb nog een oudere broer en 5 jongere broertjes en zusje. Ik ben bijna 23 nu.
Toen ik werd geboren ging mijn vader zich verdiepen in de Islam, hij werd praktiserend en zijn Imaam werd sterker..
Mijn moeder die uit een vrijwel moderne (niet praktiserend) familie komt, had hier veel moeite mee. Vooral omdat ze zich moest aanpassen en hierin werd ingesleurd.
Mijn vader was/is erg praktiserend en was dus ook erg streng, zo mochten wij veel dingen niet (zoals tv kijken, muziek luisteren etc.) Ik mocht geen broeken aan en mocht alleen lange rokken aan, alles moest dus bedekt..
Toendertijd wilde ik het zelf ook heel graag, ik was altijd aan de zijde van mijn vader en altijd in de moskee, ik was toen nog erg jong.
Zo gingen er jaren voorbij, mijn moeder in strijd met mijn vader, ze had twee jaar een boerka gedragen en die afgehaald omdat mijn opa (haar vader) het haar verbood. Het was of die boerka af of ze mocht niet meer bij hun thuis komen en dus haar moeder niet zien..
Mijn vader heeft hier uiteindelijk mee ingestemd. Ook mocht mijn opa mijn vader helemaal niet, hij zei bijvoorbeeld ik ga pas naar Mekka als shitan is geweest. Dat zegt hij overigens nu nog steeds...
Ook herinner ik mij dat wanneer ik bij mijn opa binnenkwam, hij mijn hoofddoek van mijn hoofd aftrok.. En zo waren er nog vele andere dingen..
Toen ik 15 werd, was mijn jongste broertje geboren, mijn moeder haatte mijn vader en ging altijd weg overdag, mijn vader heeft heel erg veel zijn best gedaan om het huwelijk stand te houden..
Zo stond mijn moeder voor de spiegel naast mijn vader en zei: Kijk, wij passen niet bij elkaar.Mijn moeder wilde scheiden, mijn vader niet. Hij had een keer een imaam uit de moskee gehaald en ze waren beneden in de kamer, ik hoorde mijn moeder heel hard huilen en schreeuwen.. Ik weet dat heel veel mensen niet geloven in Djins en Sihr, ik ook niet. Maar mijn vader zei dat het in de koraan staat en dat het dus wel bestaat.. Het wordt vermeldt in de soerat el falaq en soerat el nas.
1 nicht was pas gescheiden en daar ging mijn moeder goed mee om ineens.. Zij was ook een tijd bij ons ingetrokken omdat ze wachtte op een woning en nergens terechtkon.
Ik had het in die tijd erg moeilijk, ik ging van school af terwijl het examen begonnen was, ik zag dat mijn vader veel verdriet had, maar wilde zelf ook geen hoofddoek meer dragen, mijn gevoeldens waren heel erg tegenstrijdig. Zo zijn er veel dingen gebeurd (ik ga dat niet allemaal vertellen), mijn ouders gingen scheiden, wij woonden in opvanghuizen, ik heb jarenlang met tassen met kleding gesjouwd..
Mijn moeder was meteen na mijn vader met een andere man gaan huwen, ik kon niet met hem opschieten en trok bij mijn tante in. Mijn moeder zag ons niet meer staan, mijn vader heeft een keer mijn kleine broertje (hij was toen een paar maanden oud) in haar armen gestopt en gesmeekt alleen maar naar hem om te kijken, mijn moeder zei; ik ga ook voor hem tekenen als je hem wilt. Ik hoef jullie niet. Mijn vader heeft in de regen s'nachts buiten gehuild en gebeden, mijn hart brak toen. Ik zal dat nooit vergeten.
Uiteindelijk zijn de kinderen ook bij mijn moeder weggehaald en bij mijn vader geplaatst.
Ik ging uit met vriendinnen, roken en drinken wilde ik niet en mijn eer was ook erg belangrijk voor mij. voor de rest interesseerde het me niet en wilde ik alleen maar afleiding, ik wilde naar school maar elke keer als ik werd aangenomen moest ik weer verhuizen. Zo ging ik dus van baantje naar baantje.
Mijn moeder heeft mij altijd gezegd; doe alles wat je wilt, blijf af van de drugs, alcohol en behoud je eer.
Natuurlijk is dat belangrijk, maar dat is niet alles.
Ik had vroeger een goede band met mijn moeder, ik kon alles met haar bespreken.. Ik bewonderde haar heel erg.
Zo gingen er jaren voorbij, tot ik iemand ontmoette, hij studeerde en was wel oke, ik wilde toen helemaal niet trouwen, maar hij bleef erop hameren en was ook erg goed voor mij, had een lieve familie, ik had niet zo een goed contact met mijn vader ( ik droeg geen hoofddoek meer en dat kon me vader niet accepteren), ik ging 2 maanden met die jongen en hij ging met zijn familie bij mijn vader, het begon weer een beetje goed te gaan, wij zijn officieel gaan trouwen toen, ik was toen vaker met hem..
Het bleek dat hij in de drugs zat, niet extreem, maar in die wiethandel, hij was gestopt met school, ik wist niet wat ik ermee aanmoest..
We zouden in de zomer gaan trouwen, ik kwam er achter dat hij gokverslaafd was, hij had heel erg veel geld vergokt.. Hij was ook elke nacht in de theehuis, slapen deed ie overdag. Ik wist dat ik niet zo een leven wilde, geen kinderen met zo een man. Hij heeft me twee keer geslagen omdat ik er ruzie over ging maken. Rustig praten hielp ook niet. Enige wat ik wilde was rust, na al die jaren..
Het was een moeilijke beslissing maar de beste beslissing die ik kon maken. Ik had er een punt achter gezet, hij zei dat ie zou veranderen, maar dat kon ie hoogstens een paar dagen en dan was ie weer de oude.
Mijn moeder en stiefvader kreeg 3 jaar geleden een huis in onze oude stad, (eerst woonde ze 150 km ver. waar ik met mijn broer en broertje en stiefvader ging wonen, de jongere wonen bij mijn vader.
Mijn broers konden niet opschieten met mijn stiefvader, (dit is een aparte man, die zogenaamd op papier kan lezen hoe je leven in elkaar zit en wat er is gebeurd in je leven, voor de rest is hij wel aardig, maar absoluut niet praktiserend of goedgelovig, bidden doet ie wel, hij is ook goed voor de medemens, maar toch. (hij heeft 5 kinderen, die willen hem niet spreken of zien)
Zo is er vaak ruzie ontstaan waar er rake klappen viel van me broers.
En dan gingen ze weer weg van huis en na een poosje was het weer koek en ei.. Ik heb een broertje van 20 die erg praktiserend is, wat ik harstikke goed vind, hij heeft een goede band met mijn vader, me broertje hij kan me stiefvader niet uitstaan, omdat hij zegt dat hij Sihr heeft gedaan bij mijn moeder. Mijn moeder bidde eerst niet, mijn broertje en ik hebben haar vaak gevraagd waarom ze het niet doet, uiteindelijk begon ze wel te bidden.
Ik ben hier wat meer nuchter in, Allah is er en Allah straft diegene die zich hier schuldig aan hebben gemaakt.
Ik ben sinds een jaar begonnen met een studie, deze wil ik afmaken InschAllah. Het gaat gelukkig goed en ondanks ik geen opleidingen in het verleden heb afgerond zien ze dat ik dit graag wil en bieden ze me elke keer betere kansen aan. InschAllah ben ik over 2 jaar klaar en kan ik dan het HBO doen.
De band met mijn vader is veel beter geworden, ik heb hem opgezocht en alles wat ik op mijn hart had eruit gegooid. Ik heb erg veel respect voor hem.
Ik ben veranderd in veel dingen, ik wil graag een hoofddoek dragen, ik bid elhamdoullilallah, ik wil het goede doen en probeer het slechte te vermijden. Ik weet dat ik er nog lang niet ben, maar dit zal goedkomen InschAllah.. Ik dacht er vorig jaar aan om te beginnen met een hoofddoek te dragen en mijn moeder zei dat ik absoluut niet moet doen omdat ik er helemaal niet klaar voor ben.
Mijn moeder gaat weleens weg met haar zus of nichten, ze gaan naar TopKapi ( voor diegene die niet weten wat dat is, het is een plek waar muziek, sisha en veel mannen komen)
Ik heb tegen mijn moeder gezegd, ik wil niet dat je erheen gaat. En wanneer word je wakker, je bent een vrouw van 42 met 6 kinderen en een man. Dat is geen plek voor jou. Zij antwoordde met: NOOIT. Ook is het zo dat als ik buiten met haar ben, dat ze haar ogen uitkijkt, ik kan hier niet tegen en ga dus ook zo min mogelijk met haar weg. Mijn moeder is een knappe vrouw en dat weet ze, ik kan er niet tegen dat mannen zo naar haar kijken en zij vind het storend als ik een man dan vies aankijk of een opmerking maak dat ie zijn ogen bij zich moet houden, omdat zij namelijk een moeder is en getrouwd is. Mijn stiefvader denkt dan dat ze bij haar zusje is. En het ergste is dat hij heel vrij is en ze alsnog liegt tegen hem. Ik ben ook heel erg tegen trouwen nu, als iemand wilt huwen haal ik alleen de negatieve punten naar boven en ren ik ervan weg.
Ik heb toen gezegd dat ik mij voor haar schaam, ik weet dat het paradijs onder de voeten van je moeder ligt, geloof me. Ik lig vaak in mijn bed en denk aan alles, als ik aan mijn moeder denk vloeien de tranen over mijn wangen, ik heb heel erg veel pijn, echt veel. Ik weet dat ik dit niet mag zeggen maar ik heb dat respect niet dat mensen hebben voor hun moeder en dat vreet aan mij.
Ik doe alles voor haar, wat ze nodig heeft geef ik haar, ik help met wat ik kan, hoe moeilijk ik het ook heb, ondanks dat ze nooit om me vraagt, of eten voor me laat, gewoon de kleine dingen. Als ik thuis ben ruim ik op en als ik klaar ben, zit ik op mijn kamer. Ik ben ook bijna nooit thuis.]
Geplaatst door prinses3arbia 
