UPP ga snel snel snel verderrrr je doet het fantastisch!!!! ;-)
UPP ga snel snel snel verderrrr je doet het fantastisch!!!! ;-)
alleen Allah is mijn echte medicijn....
MVC Premium Hey schrijfster!
heb je verhaal net gelezen, en ben echt benieuwd hoe het verder gaat!
ga snel verder!
xxx thegoodgirl
‘Ewa vertel je verhaal !’ Nora schudde met haar hoofd en keek rachida lachend aan die duidelijk haar nieuwsgierigheid niet kon verbergen.
‘ wil je misschien niet eerst naar binnen komen gek?’
Rachida snelde achter haar vriendin aan naar boven en zette zich op haar bed
Ze keek Nora eerst heel verdacht aan en versmalde haar ogen. ‘ waarom heb je gewoon niet gezegd dat Samir de oorzaak was dat je te laat bent gekomen ?’
‘Hoe weet jij dat nou ?’ vroeg Nora verbaasd
‘Imane heeft jullie gezien.’
Nora rolde met haar ogen . ‘Ewa dan weet iedereen het nu, je weet dat zij niks voor haar eigen houdt’
‘Ga je me nog iets zeggen ?’ vroeg Rachida ongeduldig.
Nora keek haar vriendin lachend aan ,en vertelde wat er gebeurd was met Samir.
De lichtbruine ogen van Rachida vlogen wijd open en keken haar vriendin verbluffend aan
‘ Je meent het ! waarom wou je niet? ,Hij is om op te eten.’
‘Het maakt niet uit hoe knap hij is. Hij is een flierefluiter , en je weet dat.
Ik voel niks voor hem , hij moet maar leren dat niet iedereen smelt voor hem .
En trouwens hij is mijn type niet ,hij is te kinderachtig.’ Zei Nora beslist.
‘ Voor mij maakt het niet uit, ik wil alleen maar naar hem kijken’ zei Rachida ondeugend.
‘ Weet je dat hij nog een oudere broer heeft, die zelfs nog knapper is ?’
‘ja die arrogante boer Noufel.’ Zei Nora met een vies gezicht
‘Nee , nog iemand anders. Ik heb hem eens gezien in mijn straat. Dat was pas een echte man.’
Nora keek haar vriendin geamuseerd aan. Rachida was haar beste vriendin voor zolang ze zich kon herinneren .
Ze was een van de mooiste meisjes die ze kenden, en haar karakter maakte haar nog aantrekkelijker. Ze hadden zoveel dinges meegemaakt zowel slechte als goede en daarom zag ze haar nu meer als een zus en vertrouwde ze haar alles toe.
Het klikte ook op alle vlakken behalve als het om liefde ging en mannen wat volgens Nora heel zeldzaam was
Het kon haar eigenlijk niet schelen hoeveel knappe broers Samir had, zolang ze maar uit haar buurt bleven en die van haar vrienden en familie.’ Dacht Nora bitter.
Hun gesprek werd verstoord door een telefoontje van Rachida ’s moeder en een uur later vertrok ze naar huis.
Nora lag op haar bed in een diepe droomloze slaap ,toen er op haar deur werd geklopt . Langzaam trok ze haar oogleden open die nog zwaar aanvoelde van de vermoeidheid. Ze zag haar zus Rania naar binnen komen .
‘ga je soms niet eten slaapkop.’ Zei rania met een plagende glimlach.
Nora keek haar zus halfslapend aan, ze miste haar.
Rania kwam meestal laat thuis door haar werk tegen dan lag ze meestal al lang te slapen. Ze scheelde maar twee jaartjes met elkaar en hadden daarom ook een sterke band. Er was nu al een week verstreken ,na het bizarre situatie met de twee Salmi broers en ze voelde haar een beetje gefrustreerd dat alles nu anders verliep en ze elkaar niet meer zoveel spraken .
‘Hoe komt het dat je zo vroeg thuis bent?’ Vroeg Nora geeuwend en keek haar zus met half slaperige ogen aan.
‘ik moest maar een halve dag werken ‘
‘En waar was je dan de rest van de dag madameke ?’
‘dat vertel ik je wel straks , ik ga me eerst omkleden.’ Ze zette haar tas neer naast Nora’s bed en verliet de kamer.
Nora stond op en zette haar laptop aan ,ze moest nog haar verslag voor psychofysiologie maken. Het moest zeker tegen morgen af zijn ze was het al bijna vergeten . Ze streek met haar handen door haar lange zwarte haarlokken en zuchtte diep . Door die verslag kreeg ze meer slaap maar ze moest haar concentreren.
Nora was diep in gedachte verzonken toen ze een gsm hoorde afgaan
Geërgerd zocht ze naar de telefoon die haar gedachte zo had verstoord
Het kwam uit de zak van haar zus. Ze pakte de gsm en keek op de scherm, er stond een gemiste oproep op.
Nora werd nieuwsgierig en vroeg haar eigen af van wie het zou kunnen zijn, voor ze het kon helpen klikte ze op het scherm en een naam kwam tevoorschijn .
‘Ilyass’ fluisterde Nora verward
‘Wie zou deze Ilyass kunnen zijn, en waarom heeft ze tot nu toe nog niks gehoord van hem ?’
Ze stak de gsm rap terug in de zak, en ging terug achter haar laptop zitten. Ze ging verder met haar verslag, en probeerde haar te concentreren op die onderwerp, maar af en toe gingen haar gedachte terug bij die mysterieuze Ilyass
Uiteindelijk viel ze uitgeput in slaap.
‘Nariiii weer te laat!’ riep Nora gefrustreerd uit
Ze had echt geen zin in een preek van mevr. vervliet, wegens het te laat afgeven van haar verslag ze had er de hele nacht aan gewerkt en was daardoor vergeten haar wekker te zette .
Nora voelde de zon branden op haar armen en schouders.
De hitte was onverdraagbaar en ze had al spijt dat ze haar haar los had gelaten
Ze liep zo snel ze kon het gebouw binnen en liep door de gangen tot ze voor haar klaslokaal stond.
Er was een papier aan geplakt, paniekerig las Nora dat de les werd verplaats naar gebouw A.
‘Tfoe kan het nog erger’ riep Nora verwoed uit.
Ze draaide haar met een ruk om en rende terug.
Door haar haast was ze vergeten voorzichtig te zijn en botste om de hoek tegen iemand aan.
Haar handen kwamen automatisch omhoog om zich schrap te zetten tegen een harde borstkas . Ze keek langzaam omhoog en had al een verontschuldiging op de punt van haar tong liggen, toen ze recht in de bekende felgroene ogen keek.
Noufel staarde haar verbaasd aan.
Ze voelde zijn spieren onder haar handen spannen en de bloed steeg naar haar wangen omdat het ongepast was hem zo aan te raken, hoe toevallig ook.
Ze deed haastig een stap naar achter, alleen deed ze het te snel en struikelde bijna.
Noufel grijnsde ‘Vrouwen vallen weleens aan mijn voeten, maar niet bij een poging om aan mij te ontsnappen.’
‘wel gelukkig heb ik mijn verstand nog?
Kaatste Nora bits terug, ze voelde haar haat tegenover hem naar boven komen en door deze arrogante opmerking heeft hij gewoon bevestigd wat ze al wist. Hij was een verwaande, arrogante boer.
Noufel trok spottend zijn wenkbrauw op ‘ Amai wat ben jij een aangenaam persoon’ Zei hij sarcastisch
‘Het kan me echt niet schelen wat jij van me vindt of denkt, dus zou je nu uit de weg willen gaan ik ben al laat genoeg.’ Zei ze met een hatelijke blik
Noufel zette een stap dichterbij waardoor ze meteen een stap naar achter zette ze voelde de harde koele muur tegen haar rug aanbotsen.
‘Ik hou wel van meisjes die recht voor de raap zijn, maar als ze te ver gaan heb ik zo mijn methodes ervoor.’
‘Probeer je me schrik aan te jagen’ Zei Nora spottend
Noufel bekeek haar aandachtig ze was adembenemend mooi maar haar koele krengerige gedrag verblinde dat een beetje voor hem
Nochtans kon hij het niet helpen zijn ogen met bewondering over haar gezicht en lichaam te laten glijden
Na zijn langzame taxatie keek hij haar in de ogen en zag dat ze hem woedend en ongemakkelijk aankeken ze hadden een vreemde gouden gloed net als vuur.
Hij zette een stap dichterbij waardoor ze ongeveer maar tien centimeter van elkaar verwijderd stonden.
‘ Als je nog een stap dichter zet, ga ik je mijn methodes laten zien ‘ zei ze half grommend ze balde haar vuisten van woede en frustratie .
Wat dacht deze freak wel , ze was niet als andere meisjes waarnaar hij alleen hoeft te kijken en ze vielen al flauw , ja ok hij was knap en die combinatie van zijn pikzwart haar en felgroene ogen was gewoon volmaakt. Maar ik haat hem dacht ze bitter. Is hij dan zo achterlijk dat hij dat niet doorhad ?
Ze zag dat hij naar haar lippen staarde en zich daarop focuste
Paniekerig dacht ze dat hij gekker zou kunnen zijn dan ze al dacht en hij haar misschien zou kussen als ze niet snel de touwtjes in handen nam.
‘durf me niet te kussen’ riepNora kwaad en duwde hem weg
Ze wou voorbij hem lopen toen hij haar arm in een stevige grip vastgreep
‘ Hoe kom je daarbij he ? Jou zou ik niet
Kussen al was jij de enigste vrouw op aarde. Ik wil niet dat mijn lippen vast zouden vriezen aan die ijsblokken van jou. Zo verleidelijk ben je niet hoor, gelukkig heb ik nog mijn verstand.’ Zei hij haar exacte woorden na
‘Laat me los vuile schoft!’
‘kreng!’ kaatste Noufel terug.
Hij geraakte geïrriteerd door haar gedrag.
‘Wat is jouw probleem eigenlijk? Ben je altijd zo een heks, of is het mijn geluksdag?’
‘jij bent mijn probleem! Ik kan je gewoonweg niet hebben en ik hoef mijn eigen niet te verantwoorden tegenover jou!’!
Nora trok haar eigen snel en krachtig los en liep snel door.
Buiten kwam er een glans van voldoening in haar ogen bij het terugdenken aan de woede die heel even was opgevlamd in zijn ogen.
‘Wat een kreng’ dacht Noufel woedend, hij begreep nog steeds niet waarom ze zo deed tegenover hem.
Wat zou de oorzaak zijn dacht hij piekerend.
het kan me toch niet schelen, hij kon haar nu toch al niet uitstaan dus ze mocht hem zoveel haten als ze maar wilt.
‘Er zijn genoeg visjes in de zee, gewillige visjes’ zei hij vastberaden
Maar waarom voelde hij zich dan zo aangetrokken tot haar, dacht hij geërgerd en waarom maakte ze hem zo woedend ?
laat me aub wete of ik verder moet heb wat meer ups nodig
MVC Premium hoezo, je hebt meer uppps nodig!
Ga snel verder je maakt me nieuwsgierig!
UPPPPPP!
Xx
Nieuwe Fan..! X..Prachtiig
' Kijk naar links, >> >>
Dit is rechts eh zbell
Nora kwam later dan gewoonlijk thuis.
ze had een paar gemiste oproepen van haar vader, die waarschijnlijk gepusht werd door haar moeder om te bellen.
Nora’s moeder was een drama Queen, ze kon van het kleinste ding een grote ramp maken en dat kon vaak stressvol zijn .
Ze dacht waarschijnlijk dat ze ontvoerd was of ergens aangereden werd door een auto, en alleen achtergelaten was om te sterven.
Tegen haar zin stak ze de sleutel in de deur, en ging naar binnen.
Ze was blij dat ze niet hoefde aan te bellen, dan kon ze misschien nog stiekem naar boven glippen. Ze had niet zoveel goesting in de verwachte preken van haar moeder over hoe gevaarlijk het buitenwereld was.
Voorzichtig deed ze haar sandalen uit, klaar om haastig naar boven te lopen, toen ze onbekende stemmen vanuit de salon hoorde komen.
Hadden ze bezoek ? vroeg ze zich verward af.
Nora probeerde zich te concentreren op de stemmen, en hoorde een zachte lage mannenstem die haar vaag bekend klonk.
Nora's nieuwsgierigheid werd opgewekt, ze sloop voorzichtig verder door de hal, en verborg haar achter de grote plant die ze naast de deur van de salon hadden staan.
Voorzichtig en geluidloos probeerde ze door de groene bladeren heen te kijken.
Ze duwde ze een beetje opzij maar kon alleen de tafel zien die volstond met koekjes, taartjes, thee, koffie en een grote bouquet bloemen . Ze probeerde meer naar voor te leunen om de mensen beter te zien, door haar nieuwsgierigheid vergat ze voorzichtig te zijn en verloor haar evenwicht.
Paniekerig trok ze aan de plant met de hoop dat het sterk genoeg zou zijn om te voorkomen dat ze viel en haar eigen belachelijk maakte. Maar het was te laat daar lag ze op de grond met de plant bovenop haar.
Nora vloekte binnensmonds en kon wel zakken in de grond van schaamte.
Er werd haar een hand aangeboden om haar terug recht te helpen.
Nora had gehoopt dat ze het misschien te druk zouden hebben om haar op te merken, maar dat was tevergeefs.
Ze keek beschaamd omhoog om te zien wie haar te hulp kwam .
en keek geschokt in de bekende hatelijke gezicht van Noufel, de laatste persoon die ze verwacht had te zien.
‘hier laat me je helpen’
Ze bespeurde geen lach in zijn toon, maar zijn mond grijnsde van oor tot oor.
Ze slaakte een kreet van Verontwaardiging en sloeg zijn hand weg. Ze kwam overeind, trok haar kleren recht en probeerde zich zo waardig mogelijk te gedragen.
Ze zou niks liever willen dan die grijns van zijn gezicht slaan.
Ze bekeek hem koel en vijandelijk aan en zag dat hij haar op dezelfde manier terug bekeek.
Wat doet hij hier ? dacht Nora geërgerd.
Moest ze hem dan overal tegen komen, was ze zelfs in haar eigen huis niet veilig.
Voor ze tegen hem kon uitvliegen merkte ze op dat hij niet alleen was maar dat zijn ouders en een onbekende jongeman ook in de salon zaten. Verward keek ze hem aan.
‘Wat doe je hier?’ Zei ze zo kalm mogelijk
Spottend trok hij zijn wenkbrauw omhoog
‘Ik hoef me niet te verantwoorden tegenover jou’
Nora begon geïrriteerd te geraken.
‘Wat is dat voor een domme antwoord, jij bent in mijn huis dus het minste dat je kan doen is uitleg geven’
‘Ja maar ik kies om dat niet te doen’ Zei Noufel honend en keek haar geamuseerd aan wetend dat ze aan het koken was van woede. Hij kon het niet helpen haar uit te dagen gewoon om die vuur terug in haar grote amandelvormige ogen te zien.
Hij wist niet of zij het wist, maar hij was even verbaasd als haar om haar hier te zien. Hij had niet verwacht haar vandaag nog eens tegen te komen.
Wat deed ze in godsnaam hier? dacht Noufel verward.
Hij zag dat ze zich met een ruk omdraaide, en de salon verliet.
Nora was op zoek naar haar moeder, ze had uitleg nodig er schoten allerlei vragen door haar hoofd
Waarom was Noufel hier ? Waarom waren zijn ouders hier ? wat was hier verdomme aan de hand?
MVC Premium Keep up the good work!
Uppp
upupupupupupupupuppppppppppppppppppppp
meerdere gebruikers...
upupupupup
we are waitinngg
‘Wat is er hier aan de hand?’ Vroeg Nora paniekerig aan haar grote zus Rania.
Na eindeloos zoeken achter haar moeder besloot Nora om boven te kijken en trof haar zus in haar slaapkamer aan. Nora keek haar zus met een dringende blik aan, ze had antwoorden nodig. Ze kon nog steeds niet verwerken wat er net gebeurd was. het ergste van al was dat ze haar eigen volkomen belachelijk had gemaakt, waarom gedroeg ze zich altijd als een kluns als die schoft Noufel in de buurt was, dacht ze geërgerd. Rania was bezig haar lange lichtbruine haren te kammen toen haar zus haar onderbrak .
“Wat bedoel je ?” Vroeg Rania onschuldig.
Nora keek haar zus scherp aan. Ze had geen zin in dit soort spelletjes.
Ze zag dat haar zus zenuwachtig in het rond keek, en oogcontact met haar probeerde te vermijden, dat deed ze altijd als ze iets verborg.
Nora ging voor haar Zus staan en pakte haar schouders met beide handen vast
‘Waarom is Noufel en zijn familie hier? Zeg me waarom!’
Nora begon lichtjes in paniek te geraken ,ze had een slecht voorgevoel en ze wist dat ze de komende nieuws niet leuk ging vinden. Rania keek haar zus met een spijt volle blik aan . “Sorry ik had het je al lang willen zeggen, maar vond nooit de juiste moment. Ik ga …ze zijn hier om…” Nora zag dat ze het moeilijk had maar kon haar geduld niet meer bedwingen
“Wat ga je” drong Nora aan “
“Ik ga trouwen…zei ze nerveus, “… ze zijn hier voor mijn hand Nora”
Verbijsterd liet Nora haar zus los en liet haar eigen langzaam op het bed vallen. Ze keek haar zus geshockt aan, het was net of ze een stomp in de maag had gekregen.
“Met Noufel, ben je helemaal gek geworden!!” Nora keek haar zus woedend aan.
Ze voelde haar maag draaien, en het bloed steeg naar haar hoofd. Ze kon haar oren niet geloven, hoe kon ze haar dit aandoen? Dacht Nora verbijsterd
“Nee ik ga niet trouwen met Noufel, maar met zijn broer… Ilyass”
“ILYASS ! Riep Nora kwaad en nog steeds in de war.
Was dit een of ander zieke grap ? ze voelde haar hart sneller kloppen. Dit was verschrikkelijk , ze kon niet meer helder denken.
Rania hurkte zich voor haar neer en pakte haar beide handen die slap op haar knieën lagen vast. Ze keek haar Zus met een smekende blik aan.
“Geloof mij ik wou niet dat je het op deze manier te weten kwam, ik weet hoe je je voelt tegenover Noufel. Daarom was het ook moeilijker voor mij om je het te vertellen. Je weet dat ik je alles vertel, en het spijt me echt…”
“Ik snap het niet. Hoe …W wanneer stotterde ze… Hoe?” Nora schudde met haar hoofd en keek haar zus ongelooflijk aan.
“Ik zat vroeger met hem op school dus ik ken hem al een tijdje. Hij komt vaak zaken handelen voor het bedrijf waarvoor ik werk, en zo hebben we elkaar terug ontmoet. Van het een kwam het ander… We zijn nu al 6 maanden samen.” Zei ze aarzelend en keek Nora schuldig aan. "Ik wou het je echt waar zeggen maar ik had schrik, Ilyass is geen slecht mens Nora. Geef hem een kans ...”
Nora trok haar handen los en stond op. Ze ijsbeerde door de kamer niet in staat dit allemaal te begrijpen. Woedend ging ze met haar handen door haar haar.
“Een kans” zei ze spottend. “je weet toch wat Noufel onze nicht heeft aangedaan. Ze zijn allemaal hetzelfde, een pot nat! eindigde Nora Bits.
“Je kan niet iedereen beschuldigen voor wat Noufel heeft gedaan, dat is niet eerlijk en dat weet je!” Riep Rania gefrustreerd uit.
“Ik hou van hem, en hij van mij. Het spijt me dat ik je het niet eerder heb gezegd,
Maar alsjeblief probeer het van mijn kant te bekijken. Ik wil dat jullie goed overweg kunnen, dus ik heb je steun nodig. Doe dit alsjeblief voor mij” Zei ze smekend.
Nora zag dat haar zus spijt had en diep van binnen wist ze ook dat ze een beetje onredelijk was. Ze kon inderdaad niet iedereen beschuldigen, van iemand anders fouten . Ze was wel opgelucht dat haar zus slim genoeg was om niet op Noufel te vallen, maar vond het wel verschrikkelijk dat ze voor altijd vast zat aan Noufel.
Die gedachte was onverdraagbaar voor haar.
Nora staarde haar zus nadenkend aan en zuchtte diep.
“IK heb wat frisse lucht nodig, ik wil eventjes alleen zijn om deze informatie allemaal te verwerken, voor ik gek word.”
Ze wou zich omkeren en de kamer verlaten maar besloot om haar zus een beetje steun te tonen. Nora wist niet of ze het ooit volledig zou kunnen aanvaarden, dat Noufel haar schoonbroer werd. Ze voelde haar nog steeds duizelig, maar probeerde sterk te zijn en verborg haar emotie zoals ze altijd deed achter een masker. Ze was ook gekwetst over het feit dat haar zus dit allemaal verborgen had voor haar, maar begreep ook een beetje waarom ze dit had gedaan. Ze glimlachte slapjes naar haar .“Ik ben blij voor je, al kan ik het nu niet volledig tonen”
Rania keek haar zus dankbaar aan en glimlachte terug.
“dank u”
Nora snelde de trappen af naar beneden, ze moest weg. Ze had nog geen bestemming, maar zolang ze buiten was maakte het niet uit. Ze opende de voordeur, klaar om te vluchten naar een veilige plaats, waar ze hopelijk geen Salmi’s zou tegen komen, toen er eentje vlak voor haar neus stond. Samir keek haar verbaasd aan.
“Wat doe jij hier?” Zei hij verast. Hij wou net aanbellen en had helemaal niet verwacht Nora hier te zien. Hij had gehoopt haar niet meer zoveel tegen te komen, nadat ze hem zonder reden had afgewezen.
Ze had een witte top met een lichtblauwe jeansbroek aan en zag er beeldig uit zoals gewoonlijk. Hij voelde zich nog steeds gekwetst in zijn trots en vroeg zich telkens af waarom ze hem niet wou . hij kon elk meisje krijgen daar was hij knap genoeg voor, dacht hij ijdel. En hij zou haar krijgen ook, daar was hij zeker van.
Nora keek hem geïrriteerd aan. Ze wou gewoon met rust gelaten worden was dat teveel gevraagd ? dacht ze bozig. Samir zag er netjes en knap uit in zijn hemdje en jeansbroek, maar toch deed zijn verschijning niks voor Nora.
“uhm… misschien woon ik hier.” Zei ze sarcastisch
Samir trok grote ogen op en keek haar verbluffend aan.
“wacht eens efkes, is Ilyass hier voor u?” Hij greep Nora’s arm stevig vast
“Is dat de reden waarom je mij afwees?!”Riep hij beschuldigend.
“Hij is hier voor mijn zus Rania, en hou je handen thuis!!” Nora trok haar arm woedend los en liep hem voorbij zonder hem een kans te geven nog iets te zeggen.
Ze had geen zin om iets uit te leggen, dat ze zelf nog niet volkomen begreep.
En waarom moesten de salmi broers altijd handtastelijk worden, ze was het beu constant vastgegrepen te worden.
“Waar…waar ga je naartoe?” Vroeg Samir buiten adem. Hij was haar achterna gelopen niet begrijpend waarom ze zo kwaad was.
“Laat me met rust Samir. Ik heb geen zin om te praten nu “ Ze versnelde haar pas maar hij bleef haar volgen .
“Wat wil je nu ?” Vroeg Nora lichtjes geïrriteerd. Ze zag dat hij even aarzelde alsof hij moest nadenken over haar vraag.
“Ben je soms kwaad op mij?”
“Nee Samir, ik wil gewoon even met rust gelaten worden”
Hij keek haar opgelucht aan, blij dat hij niet de reden was van haar woede.
Zonder bij na te denken greep hij haar hand vast en lachte charmant naar haar.
Nora keek ongelooflijk naar haar hand in de zijne . Was hij gewoon gek , zijn ze allemaal misschien gek? Hoe vaak moest ze duidelijk maken, dat ze niks van hem moest hebben en dat ze moesten stoppen haar zomaar aan te raken.
“Ik hoop dat we nog vrienden kunnen blijven, al heb je me afgewezen wil ik je niet verliezen als vriendin. En het spijt mij als ik daarjuist en de vorige keer wat agressief reageerde. Ik hoop dat je me het kunt vergeven”
Nora keek hem achterdochtig aan. Ze geloofde hem niet en wist dat dit een of ander spelletje was maar ze had geen zin in een discussie met hem dus besloot ze zijn vriendschap tijdelijk te aanvaarden.
“We worden nu toch familie van elkaar” zei hij grijnzend.
Die woorden wou ze op die moment echt niet horen, het maakte haar nog steeds misselijk.
Nora trok haar hand los en keek hem nors aan.
“ Ja, geweldig !” Zei Nora honend
“Vergeef je me dan ?”
“ja ja, ik vergeef het je.” en wuifde zijn woorden nonchalant weg met haar hand. “ Maar nu moet ik ergens dringend zijn” Loog ze.
“Wil je dat ik…”
“Alleen, ik ga alleen dank u” onderbrak ze hem snel .
Ze stak vlug de straat over en liet Samir alleen achter.
Nora wou alleen zijn en ze had al een plaatsje in gedachte.
