Proloog
Layla, een klein meisje dat elk mens laat stralen. Een klein meisje met veel zorgen. Een meisje met een klein hartje maar o zo groot van binnen. Een meisje waar je u tegen kunt zeggen. Met poppenoogjes keek zij uit de raam. Met tranen in haar ogen hoorde zij de auto starten. 1997 was een jaar dat zij met verdriet achterwege zou laten op een jonge leeftijd. Daar stonden zij dan haar uit te zwaaien Sayfudine en Samira broer en zus keken verdrietig toe hoe hen beste vriendinnetjes Layla en Anissa weg reden uit hen leven. Goede buren lieten zij achter in Belgie. Als Layla ze daar ziet staan, zwaaide zij rustig terug. Haar hartje die harder begon te kloppen als er gas werd gegeven. Als haar zus Anissa ook mee uit de raam staarde keken ze elkaar sip aan. Daar gingen zij dan, op weg naar een splinter nieuw leven in Nederland. Haar gedachtes dwaalde al gauw af naar haar vader. Ook al is zij zo klein en onwetend haar gevoel liet haar nooit in de steek. Zij wist dat haar vader niet de beste was voor haar en haar zus. Zij wist dat hij moeder lief sloeg. Zij wist dat hij niet om hen gaf. Zij wist alles, zij zag het gebeuren. Zij wist in wat voor ellende moeder leefde. Zij wist dat ze zijn gescheiden.. Er rolde een warme traantje van uit haar ooghoekje over haar appelwangetje heen. Ze keek nog een keer op maar ze kon Sayfudine en Samira amper meer zien. Ze keek haar zus aan die gauw haar tranen weg veegt. Ze boog haar hoofd vervolgens voor over en er volgde algauw meer tranen.. Op naar een nieuw leven..
Geplaatst door mocromeid_tanga 
