1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    145
    08-03-2002

    Thumbs up Marokkaan uit Nederland trouwt met bedelaarster!

    Het verhaal van Fatma:

    Tien jaar geleden vertrok ik van Marokko naar Nederland. Ik trouwde dolgelukkig met een Marokkaanse man die al een tijd in Nederland had gezeten en me meenam samen met mijn ouders. Maar die liefdesgeluk werd tegengezeten door mijn verleden. Al sinds ik me kan herinneren ben ik gebukt gegaan onder de mishandeling van mijn broer thuis. Niet altijd lichamelijk maar meestal mentaal. Terwijl ik dit vertel ga ik weer helemaal terug de tijd in en zie ik weer alles voor me. We waren arm, erg arm en we leefden op het platteland van Zahaire (nabij Rabat). We hadden de grootste hoop van mijn oudere broer (we waren met 2 kinderen thuis). Alhoewel hij altijd al een probleemkind was (problemen veroorzaken en mentaal mishandelen enz) was hij onze enige hoop. Vaak spijbelde mijn broer van school en dat dreef mijn moeder tot grote zorgen. We hadden het al moeilijk en dan ook nog een oudste zoon die niet voor zijn toekomst wilt werken terwijl hij zag hoe zwaar het leven was... We hebben er nachtenlang van wakker gelegen. Toen gebeurde het wat ik en mijn ouders' voor onmogelijk hielden. Mijn vader zat buiten op het land voorzichzelf uit te staren. Trots op wat hij had opgebouwd had. Ondanks dat we het niet ruim hadden wilde mijn vader alleen het beste voor zijn kinderen. We hadden ons eigen stukje grond. Terwijl mijn vader ontspannen op het erf stond kwamen er ineens een aantal personen naar mijn vader toe. "Salaam, Salaam werd er over en weer gegroet". Wie bent u, vroeg mijn vader aan de personen die in auto's arriveerden. "Wij zijn de nieuwe eigenaren van dit stuk land", zeiden ze. Mijn vader geloofde het niet want hij had naar zijn weten immers het stuk grond niet verkocht en zou het ook nooit verkopen aangezien dat het huis was van zijn vrouw en kinderen. "Toch wel, zeiden ze en ze lieten de gesigneerde papieren zien waarmee werd aangetoond dat het grond door hem verkocht was aan hen. Uw zoon heeft het verkocht aan ons meneer zeiden ze, en we komen hier nu wonen". Mijn zoon? Mijn vader werd duizelig en begreep precies wat er gebeurt was. Mijn broer bleek mijn vaders papieren te hebben gestolen en met een valse handtekening ons stuk grond verkocht en had zelf het geld geïnt en was ermee vandoor gegaan. Zwijgend kwam mijn vader naar ons toe (ik en el walida / moeder) en we wisten meteen dat er iets gebeurt was. Diezelfde avond heeft mijn vader met mijn moeder en ik onze bezittingen moeten pakken en sliepen we op straat omdat we niets ertegen konden doen. We hadden immers geen geld want we hadden het niet breed.

    4 jaar lang heb ik op straat moeten leven samen met mijn ouders. We hebben de ergste vernedering moeten doorstaan. Bedelen op straat om te eten te hebben, een huis op oneerlijke wijze kwijt zijn geraakt, nachtenlang je moeder en vader zien huilen als kleine kinderen die op zijn van de energie en geen raad meer weten. Mijn broer was nog altijd spoorloos met het geld.

    Die middag
    Op een middag gingen ik en mijn ouders bedelen in een Car (Bus in Marokko) en we gingen daar bedelen. We gingen alle stoelen in de bus langs. Nog altijd voelde ik me enorm vies als ik dat deed, bedelen. We gingen vele Cars langs toen ik plotseling werd aangesproken door een jongeman. Hij was een nette jongeman van rond de 30, maakte een verzorgde indruk. Hij zei dat hij mij knap vond en niet begreep niet dat ik met "zulke mensen" omging. Ik viel hem aan, hij had het recht niet om mijn ouders omlaag te halen. Zij waren mijn leven. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij het niet zo bedoelde. Hij zag dat er iets niets klopte. Het meisje was niet rijk maar hij wel met liefde opgevoed en ze zag er niet uit zoals de "professionals" onder de bedelaars, is wat hij over mij dacht.

    Hij vroeg of ik en mijn ouders met hem meegingen naar zijn hotel om met hem mee te eten. Toen we daar aankwamen vertelde hij ons zijn verhaal. Hij was zijn beide ouders kwijtgeraakt bij een auto ongeluk en toen hij mij en mijn ouders zag voelde het meteen goed. We aten en hij wilde ons niet laten gaan. Hij bracht ons naar zijn huis in Rabat en wilde perse dat wij daar zouden blijven. Dit gebeurde allemaal in de zomer en dezelfde zomer vroeg hij me ten huwelijk. Hij moest wel terug gaan naar Nederland maar wij zouden in zijn huis in Rabat blijven wonen tot hij het jaar daarop weer terug zouden komen. Hij had zijn eigen onderneming in Nederland. Het jaar daarop kwam hij terug naar Marokko en we gingen met hem mee naar Nederland. Dolgelukkig waren we maar nog steeds speelde het gevoel van bedrog en liefde voor mijn broer mee in mijn hoofd... We hoorden nog steeds niets van mijn broer, omdat hij nog geld genoeg had om mee vooruit te kunnen.
    Tien jaar later

    Tien jaar later, en een aantal kinderen rijker gingen we voor het eerst weer terug naar Marokko toe. Toen kregen we te horen dat mijn broer later toen het geld van het huis en grond op was, dat hij naar het huis ging van de nieuwe bewoners en vroeg of ze wisten waar we waren. De nieuwe huisbewoonster was verbolgen en kwaad over wat hij zijn ouders en mij had aangedaan en zei:"Ja ik weet wel waar je ouders zijn". Ze gingen samen vele kilometers afleggen tot ze zei;"Hier zijn ze maar ik weet niet welke steen hoor!". Mijn broer keek om zich heen en zag de begraafplaats. Op dat moment is door heftige emotionele reaktie, psychisch iets mis gegaan. Hij was was niet meer "100%". Mentaal achtergesteld. Liep in gescheurde kleren. Stak soms zijn been in brand met olie en keek er lachend naar enz enz enz.

    Toen kwam ik en mijn moeder en vader dus in Marokko aan, nadat we er 10 jaar niet waren geweest. Na lang zoeken vonden we mijn broer, psychisch geschift. Mijn moeder begon zichzelf te slaan omdat ze zoveel leed had moeten verduren en het gewoon niet meer wist. Uiteindelijk ben ik terug gegaan naar Nederland samen met mijn man, moeder en vader. Zonder mijn broer. We leefden dus opnieuw in een drama. En dat allemaal door wat mijn broer had gedaan....

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    313
    21-08-2001

    Ja mooi verhaal...maar ik ken het al! Weet alleen niet meer waar ik het heb gelezen?
    Bismi Allah Rahmani Raheem 'Alle lof zij Allah, de Heer der Werelden De Barmhartige, de Genadevolle. Meester van de Dag des Oordeels. U alleen aanbidden wij en U alleen smeken wij om hulp. Leid ons op het rechte pad, Het pad dergenen, aan wie Gij gunsten hebt geschonken niet dat van hen, op wie toorn is nedergedaald, noch dat der dwalenden' (Al-fatiha, Het Begin)

  3. #3
    crazy sexy cool

    Reacties
    1.746
    26-02-2002

    MVC Premium MVC Premium
    mooi verhaal

    laterZ:blauwkus:
    what goes around, comes around

  4. #4
    *Tetouania*

    Reacties
    568
    06-01-2002

    een mooi verhaal

  5. #5
    cool

    Reacties
    20
    08-12-2001

    een mooi verhaal!

    wie een kuil graaft voor een ander
    valt er zelf in.

    groetjes.........
    Het leven is hard, maar een steen is harder.

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    1.328
    15-03-2002

    ik had hem ook ergens gelezen, maar waar??? volgens mij op maroc.nl

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    2.560
    15-01-2002

    wow wat een verhaal!!
    NIZNO ED POTS!!!

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    60
    27-02-2002

    zo wat een story zeg.....is dit waar gebeurd?

    liefs miss21
    Niets is voor niets....en alles heeft een reden....

  9. #9
    CEO of M.I.M.

    Reacties
    9.792
    09-03-2002

    heel erg verhaal is dit waargebeurd??/

  10. #10
    Verbannen

    Reacties
    7.092
    28-10-2006

    Citaat Geplaatst door Said_DH Bekijk reactie
    Het verhaal van Fatma:

    Tien jaar geleden vertrok ik van Marokko naar Nederland. Ik trouwde dolgelukkig met een Marokkaanse man die al een tijd in Nederland had gezeten en me meenam samen met mijn ouders. Maar die liefdesgeluk werd tegengezeten door mijn verleden. Al sinds ik me kan herinneren ben ik gebukt gegaan onder de mishandeling van mijn broer thuis. Niet altijd lichamelijk maar meestal mentaal. Terwijl ik dit vertel ga ik weer helemaal terug de tijd in en zie ik weer alles voor me. We waren arm, erg arm en we leefden op het platteland van Zahaire (nabij Rabat). We hadden de grootste hoop van mijn oudere broer (we waren met 2 kinderen thuis). Alhoewel hij altijd al een probleemkind was (problemen veroorzaken en mentaal mishandelen enz) was hij onze enige hoop. Vaak spijbelde mijn broer van school en dat dreef mijn moeder tot grote zorgen. We hadden het al moeilijk en dan ook nog een oudste zoon die niet voor zijn toekomst wilt werken terwijl hij zag hoe zwaar het leven was... We hebben er nachtenlang van wakker gelegen. Toen gebeurde het wat ik en mijn ouders' voor onmogelijk hielden. Mijn vader zat buiten op het land voorzichzelf uit te staren. Trots op wat hij had opgebouwd had. Ondanks dat we het niet ruim hadden wilde mijn vader alleen het beste voor zijn kinderen. We hadden ons eigen stukje grond. Terwijl mijn vader ontspannen op het erf stond kwamen er ineens een aantal personen naar mijn vader toe. "Salaam, Salaam werd er over en weer gegroet". Wie bent u, vroeg mijn vader aan de personen die in auto's arriveerden. "Wij zijn de nieuwe eigenaren van dit stuk land", zeiden ze. Mijn vader geloofde het niet want hij had naar zijn weten immers het stuk grond niet verkocht en zou het ook nooit verkopen aangezien dat het huis was van zijn vrouw en kinderen. "Toch wel, zeiden ze en ze lieten de gesigneerde papieren zien waarmee werd aangetoond dat het grond door hem verkocht was aan hen. Uw zoon heeft het verkocht aan ons meneer zeiden ze, en we komen hier nu wonen". Mijn zoon? Mijn vader werd duizelig en begreep precies wat er gebeurt was. Mijn broer bleek mijn vaders papieren te hebben gestolen en met een valse handtekening ons stuk grond verkocht en had zelf het geld geïnt en was ermee vandoor gegaan. Zwijgend kwam mijn vader naar ons toe (ik en el walida / moeder) en we wisten meteen dat er iets gebeurt was. Diezelfde avond heeft mijn vader met mijn moeder en ik onze bezittingen moeten pakken en sliepen we op straat omdat we niets ertegen konden doen. We hadden immers geen geld want we hadden het niet breed.

    4 jaar lang heb ik op straat moeten leven samen met mijn ouders. We hebben de ergste vernedering moeten doorstaan. Bedelen op straat om te eten te hebben, een huis op oneerlijke wijze kwijt zijn geraakt, nachtenlang je moeder en vader zien huilen als kleine kinderen die op zijn van de energie en geen raad meer weten. Mijn broer was nog altijd spoorloos met het geld.

    Die middag
    Op een middag gingen ik en mijn ouders bedelen in een Car (Bus in Marokko) en we gingen daar bedelen. We gingen alle stoelen in de bus langs. Nog altijd voelde ik me enorm vies als ik dat deed, bedelen. We gingen vele Cars langs toen ik plotseling werd aangesproken door een jongeman. Hij was een nette jongeman van rond de 30, maakte een verzorgde indruk. Hij zei dat hij mij knap vond en niet begreep niet dat ik met "zulke mensen" omging. Ik viel hem aan, hij had het recht niet om mijn ouders omlaag te halen. Zij waren mijn leven. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij het niet zo bedoelde. Hij zag dat er iets niets klopte. Het meisje was niet rijk maar hij wel met liefde opgevoed en ze zag er niet uit zoals de "professionals" onder de bedelaars, is wat hij over mij dacht.

    Hij vroeg of ik en mijn ouders met hem meegingen naar zijn hotel om met hem mee te eten. Toen we daar aankwamen vertelde hij ons zijn verhaal. Hij was zijn beide ouders kwijtgeraakt bij een auto ongeluk en toen hij mij en mijn ouders zag voelde het meteen goed. We aten en hij wilde ons niet laten gaan. Hij bracht ons naar zijn huis in Rabat en wilde perse dat wij daar zouden blijven. Dit gebeurde allemaal in de zomer en dezelfde zomer vroeg hij me ten huwelijk. Hij moest wel terug gaan naar Nederland maar wij zouden in zijn huis in Rabat blijven wonen tot hij het jaar daarop weer terug zouden komen. Hij had zijn eigen onderneming in Nederland. Het jaar daarop kwam hij terug naar Marokko en we gingen met hem mee naar Nederland. Dolgelukkig waren we maar nog steeds speelde het gevoel van bedrog en liefde voor mijn broer mee in mijn hoofd... We hoorden nog steeds niets van mijn broer, omdat hij nog geld genoeg had om mee vooruit te kunnen.
    Tien jaar later

    Tien jaar later, en een aantal kinderen rijker gingen we voor het eerst weer terug naar Marokko toe. Toen kregen we te horen dat mijn broer later toen het geld van het huis en grond op was, dat hij naar het huis ging van de nieuwe bewoners en vroeg of ze wisten waar we waren. De nieuwe huisbewoonster was verbolgen en kwaad over wat hij zijn ouders en mij had aangedaan en zei:"Ja ik weet wel waar je ouders zijn". Ze gingen samen vele kilometers afleggen tot ze zei;"Hier zijn ze maar ik weet niet welke steen hoor!". Mijn broer keek om zich heen en zag de begraafplaats. Op dat moment is door heftige emotionele reaktie, psychisch iets mis gegaan. Hij was was niet meer "100%". Mentaal achtergesteld. Liep in gescheurde kleren. Stak soms zijn been in brand met olie en keek er lachend naar enz enz enz.

    Toen kwam ik en mijn moeder en vader dus in Marokko aan, nadat we er 10 jaar niet waren geweest. Na lang zoeken vonden we mijn broer, psychisch geschift. Mijn moeder begon zichzelf te slaan omdat ze zoveel leed had moeten verduren en het gewoon niet meer wist. Uiteindelijk ben ik terug gegaan naar Nederland samen met mijn man, moeder en vader. Zonder mijn broer. We leefden dus opnieuw in een drama. En dat allemaal door wat mijn broer had gedaan....


  11. #11
    * -Examens- *

    Reacties
    6.739
    03-05-2005

    Citaat Geplaatst door Said_DH Bekijk reactie
    Het verhaal van Fatma:

    Tien jaar geleden vertrok ik van Marokko naar Nederland. Ik trouwde dolgelukkig met een Marokkaanse man die al een tijd in Nederland had gezeten en me meenam samen met mijn ouders. Maar die liefdesgeluk werd tegengezeten door mijn verleden. Al sinds ik me kan herinneren ben ik gebukt gegaan onder de mishandeling van mijn broer thuis. Niet altijd lichamelijk maar meestal mentaal. Terwijl ik dit vertel ga ik weer helemaal terug de tijd in en zie ik weer alles voor me. We waren arm, erg arm en we leefden op het platteland van Zahaire (nabij Rabat). We hadden de grootste hoop van mijn oudere broer (we waren met 2 kinderen thuis). Alhoewel hij altijd al een probleemkind was (problemen veroorzaken en mentaal mishandelen enz) was hij onze enige hoop. Vaak spijbelde mijn broer van school en dat dreef mijn moeder tot grote zorgen. We hadden het al moeilijk en dan ook nog een oudste zoon die niet voor zijn toekomst wilt werken terwijl hij zag hoe zwaar het leven was... We hebben er nachtenlang van wakker gelegen. Toen gebeurde het wat ik en mijn ouders' voor onmogelijk hielden. Mijn vader zat buiten op het land voorzichzelf uit te staren. Trots op wat hij had opgebouwd had. Ondanks dat we het niet ruim hadden wilde mijn vader alleen het beste voor zijn kinderen. We hadden ons eigen stukje grond. Terwijl mijn vader ontspannen op het erf stond kwamen er ineens een aantal personen naar mijn vader toe. "Salaam, Salaam werd er over en weer gegroet". Wie bent u, vroeg mijn vader aan de personen die in auto's arriveerden. "Wij zijn de nieuwe eigenaren van dit stuk land", zeiden ze. Mijn vader geloofde het niet want hij had naar zijn weten immers het stuk grond niet verkocht en zou het ook nooit verkopen aangezien dat het huis was van zijn vrouw en kinderen. "Toch wel, zeiden ze en ze lieten de gesigneerde papieren zien waarmee werd aangetoond dat het grond door hem verkocht was aan hen. Uw zoon heeft het verkocht aan ons meneer zeiden ze, en we komen hier nu wonen". Mijn zoon? Mijn vader werd duizelig en begreep precies wat er gebeurt was. Mijn broer bleek mijn vaders papieren te hebben gestolen en met een valse handtekening ons stuk grond verkocht en had zelf het geld geïnt en was ermee vandoor gegaan. Zwijgend kwam mijn vader naar ons toe (ik en el walida / moeder) en we wisten meteen dat er iets gebeurt was. Diezelfde avond heeft mijn vader met mijn moeder en ik onze bezittingen moeten pakken en sliepen we op straat omdat we niets ertegen konden doen. We hadden immers geen geld want we hadden het niet breed.

    4 jaar lang heb ik op straat moeten leven samen met mijn ouders. We hebben de ergste vernedering moeten doorstaan. Bedelen op straat om te eten te hebben, een huis op oneerlijke wijze kwijt zijn geraakt, nachtenlang je moeder en vader zien huilen als kleine kinderen die op zijn van de energie en geen raad meer weten. Mijn broer was nog altijd spoorloos met het geld.

    Die middag
    Op een middag gingen ik en mijn ouders bedelen in een Car (Bus in Marokko) en we gingen daar bedelen. We gingen alle stoelen in de bus langs. Nog altijd voelde ik me enorm vies als ik dat deed, bedelen. We gingen vele Cars langs toen ik plotseling werd aangesproken door een jongeman. Hij was een nette jongeman van rond de 30, maakte een verzorgde indruk. Hij zei dat hij mij knap vond en niet begreep niet dat ik met "zulke mensen" omging. Ik viel hem aan, hij had het recht niet om mijn ouders omlaag te halen. Zij waren mijn leven. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij het niet zo bedoelde. Hij zag dat er iets niets klopte. Het meisje was niet rijk maar hij wel met liefde opgevoed en ze zag er niet uit zoals de "professionals" onder de bedelaars, is wat hij over mij dacht.

    Hij vroeg of ik en mijn ouders met hem meegingen naar zijn hotel om met hem mee te eten. Toen we daar aankwamen vertelde hij ons zijn verhaal. Hij was zijn beide ouders kwijtgeraakt bij een auto ongeluk en toen hij mij en mijn ouders zag voelde het meteen goed. We aten en hij wilde ons niet laten gaan. Hij bracht ons naar zijn huis in Rabat en wilde perse dat wij daar zouden blijven. Dit gebeurde allemaal in de zomer en dezelfde zomer vroeg hij me ten huwelijk. Hij moest wel terug gaan naar Nederland maar wij zouden in zijn huis in Rabat blijven wonen tot hij het jaar daarop weer terug zouden komen. Hij had zijn eigen onderneming in Nederland. Het jaar daarop kwam hij terug naar Marokko en we gingen met hem mee naar Nederland. Dolgelukkig waren we maar nog steeds speelde het gevoel van bedrog en liefde voor mijn broer mee in mijn hoofd... We hoorden nog steeds niets van mijn broer, omdat hij nog geld genoeg had om mee vooruit te kunnen.
    Tien jaar later

    Tien jaar later, en een aantal kinderen rijker gingen we voor het eerst weer terug naar Marokko toe. Toen kregen we te horen dat mijn broer later toen het geld van het huis en grond op was, dat hij naar het huis ging van de nieuwe bewoners en vroeg of ze wisten waar we waren. De nieuwe huisbewoonster was verbolgen en kwaad over wat hij zijn ouders en mij had aangedaan en zei:"Ja ik weet wel waar je ouders zijn". Ze gingen samen vele kilometers afleggen tot ze zei;"Hier zijn ze maar ik weet niet welke steen hoor!". Mijn broer keek om zich heen en zag de begraafplaats. Op dat moment is door heftige emotionele reaktie, psychisch iets mis gegaan. Hij was was niet meer "100%". Mentaal achtergesteld. Liep in gescheurde kleren. Stak soms zijn been in brand met olie en keek er lachend naar enz enz enz.

    Toen kwam ik en mijn moeder en vader dus in Marokko aan, nadat we er 10 jaar niet waren geweest. Na lang zoeken vonden we mijn broer, psychisch geschift. Mijn moeder begon zichzelf te slaan omdat ze zoveel leed had moeten verduren en het gewoon niet meer wist. Uiteindelijk ben ik terug gegaan naar Nederland samen met mijn man, moeder en vader. Zonder mijn broer. We leefden dus opnieuw in een drama. En dat allemaal door wat mijn broer had gedaan....
    Ik lees het straks in me bedje
    Wel bedankt


  12. #12
    * -Examens- *

    Reacties
    6.739
    03-05-2005

    The story mar het einde triest


  13. #13
    Verbannen

    Reacties
    7.182
    03-11-2005

    Wauw ...