1. #31
    MVC Lid

    Reacties
    168
    28-03-2010

    Ik neem jullie nooit in de maling

    I hope you'll like it.

    Ja ik ben weer verkocht Prachtig tot nu toe

  2. #32
    MVC Lid

    Reacties
    465
    11-07-2010

    Ik kijk uit naar het volgende vervolg.

    I can't believe it took me quite so long,
    to take the forbidden step
    Is this something that I might regret?


  3. #33
    Onderdanig aan Allah

    Reacties
    259
    17-11-2010

    Me is lovin' this so much! OMG!!! Vet awesome dat je zo snel weer begonnen bent met een nieuw verhaal!. Love it! Fantastisch begin, super origineel btw!

  4. #34
    MVC Lid

    Reacties
    168
    28-03-2010

    Sweet dreams, girls

  5. #35
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Ik had me net lekker genesteld op mijn bank voor de buis, toen ik de telefoon hoorde afgaan. Met veel tegenzin kwam ik uit mijn positie en stond op.
    "Met Selma."
    "Hey Sellebel! Met mij, de andere Sel." Hoorde ik Selina vrolijk aan de andere kant van de lijn. Een alleszeggende zucht ontsnapte uit mijn mond, maar ze trok zich er niets van aan.
    "Wie is die knapperd met jou op de foto? Waarom weet ik niets over hem?" Viel ze direct met de deur in huis. Het kenmerkende aan Selina was haar directheid, zonder er nog enige doekjes om te winden, zei ze wat ze te zeggen had. Vaak zonder eerst na te denken, maar dat was haar een zorg.
    "Ik ken die kerel niet. Hij viel me gisteravond alleen maar bij toen die ene rotfotograaf waar ik je over had verteld, me alweer ongewild fotografeerde. That's all." Zei ik haar naar waarheid. "Waarom bel je trouwens naar mijn huistelefoon en niet naar m'n mobiel?"
    "Selma wat hoor ik daar op de achtergrond?" Negeerde ze mijn vraag. "Een mannenstem! Selma, je gaat me toch niet zeggen dat..." Riep ze ontsteld, maar vooral enthousiast, uit.
    "Selina, je bent soms echt een mafkees. Dat is de tv die je op de achtergrond hoort, dus maak je geen illusies." Begon ik hard te lachen. Ze had me sinds we bevriend waren, nu dus al zo'n 3 jaar, constant bestookt met vragen over mijn liefdesleven. Vragen als waarom ik nooit een man in mijn leven heb of neem, lijken haar enorm te fascineren. Voor haar ben ik een mysterie wat betreft mannen, en kan ze er niet overuit hoe, ik citeer: een beeldschone vrouw als ik niet allang een man aan de haak geslagen heeft. 'Ze liggen aan je voeten' had ze er nog een schepje bovenop gedaan.
    "Ik weet toch niet wat je daar allemaal uitspookt in jouw huis." Lachte ze. "Maar hey, heb je morgenavond iets te doen?"
    Ik dacht na en concludeerde dat ik morgenavond niets gepland had staan, wat een luxe was voor mij, aangezien ik een erg drukke agenda had. "Nee, niet dat ik weet. Hoezo?" Vroeg ik haar nieuwsgierig.
    "Er is een feest waar de crème de la crème aanwezig zal zijn, en raad eens wie er naartoe gaan?" Sprak ze retorisch. "Wij!"
    "Nou ik weet niet of ik daar zo'n zin in heb." Reageerde ik alles behalve enthousiast. "Je weet immers dat die feesten niets voor mij zijn en ik een hekel heb aan dat neppe gedoe. Ik zit liever in mijn pyjama op de bank naar een 1 of ander hersendodend programma te kijken, dan dat ik vrijwillig in die sferen vertoef."
    "Ik snap jou niet, echt niet gewoon." Hing ze zonder pardon op. Ik stond nog altijd met de hoorn aan mijn oor te luisteren naar de monotome toon, die aangaf dat ze daadwerkelijk de hoorn erop had gelegd. Ietswat ontdaan legde ik de telefoon neer en liep weer naar de bank. Een knagend gevoel begon zich te vormen in mijn binnenste en liet me blijken dat ik er toch wel mee zat. Ik had niet zo negatief moeten reageren, wetende dat zij er ontzettend veel zin in heeft. Ze had niet voor niets mij meegevraagd, terwijl ze de keuze had om tig andere bekenden van haar mee te nemen. Het schuldgevoel nam met de minuut toe en ik besloot daarom haar terug te bellen.
    "Selina niet direct ophangen! Het spijt me van daarnet..." Bood ik direct m'n excuses aan, alvorens ze weer zou ophangen. Een stilte volgde aan de andere kant van de lijn en ik ging er vanuit dat ze wachtte op een vervolg.
    "Ik ga graag morgenavond met je mee. Maar alleen als je mij jouw blauwe jurkje leent."
    "Het blauwe jurkje waarin jij mij eruit vond zien als een, door de baarmoeder geslingerde, blauwe aap?" Bespeurde ik nu een klein lachje in haar stem.
    "Ja die." Probeerde ik niet langer meer mijn lachbui te verbergen.
    "Echt een kreng ben jij Selma, het is maar dat ik het zielig vind omdat je verder geen vrienden buiten mij om hebt, want anders had ik je allang gedumpt." Plaagde ze me.
    "Ja want jij telt voor twee...in omvang gesproken." Grinnikte ik.
    "Bitch!" Riep ze verontwaardigd uit. "Ik laat je morgen alle hoeken zien die er te vinden zijn, wacht maar."
    "Can not wait my love." En hing met een glimlach op.

    "Selma, eten!!" Het was inmiddels de derde aankondiging geweest, maar ik lag nog steeds in dezelfde houding op bed naar muziek te luisteren. "Als je nu niet komt, dan mag je zonder eten naar bed." Kwam er dreigend vanuit de trappenhal beneden. Ik hees mezelf van m'n bed af en sjokte naar beneden. "Wat is dat toch met jou?" Vroeg mijn moeder me streng. "Waarom kun je niet naar 1 woord luisteren?" Ik deed geen moeite deze vraag te beantwoorden, waarvan ik wist dat zijzelf het perfecte antwoord al had, en liep naar de kraan om mijn handen te wassen. "Laat mijn dochter eens met rust jij, ze is moe van een hele dag school." Verdedigde mijn vader me direct, terwijl een speelse blik in zijn ogen speelde. Deze momenten vond ik fantastisch. Het waren de momenten waarbij ze elkaar plaagden en uitdaagden, dit op een geheel liefdevolle en speelse manier. "Jij bent diegene die haar zo verwend heeft." Begon ze de tegenaanval. "Je maakt nog eens een koninging van haar." Waarna ze zelf ook begon te lachen. "Je hebt geluk met jouw vader Selma, een betere had je niet kunnen wensen." Sprak ze me veelbetekend toe. Dit waren de momenten waarin ik hun sterke liefde voor elkaar zag, die door indirecte wegen geuit werd, maar daar niet minder oprecht door was. Integendeel, ik kende geen liefhebbender stel dan mijn ouders. "En nu aan tafel."
    "Yousra, geef jouw zus eens een kus." Vroeg ik mijn kleine zusje liefjes, terwijl ik haar op mijn schoot zette. Ze was amper een jaar oud, maar ontzettend energiek voor haar leeftijd. "Goedzo! En nu een kusje op het neusje van Yousie." En plantte een zacht kusje op haar schattige neusje, waarna ze spontaan begon te lachen. Ik pakte haar onder de okseltjes vast en gooide haar in de lucht om haar vervolgens weer op te vangen. "Vind je leuk he, jij kleine muis." Alsof ze me begreep, begon ze nog harder te lachen. "Selma, niet doen. Straks laat je haar nog vallen." Hoorde ik de stem van mijn moeder. "Nee mama, ik doe dit altijd met haar." "Yek, altijd he." Bleef ze ons in de deuropening gadeslaan. "Jullie zijn het belangrijkste in mijn leven, wist je dat?" Zei ze plots. Ik zette Yousra naast me neer en keek haar glimlachend aan. "Ik hou van je mama."


    Dit waren de momenten geweest waarin ik mij compleet voelde. Geborgen, geliefd en behorend tot een warm gezin. Ik maakte deel uit van een schakel die liefde vormde, en geluk. Twee verschijnselen die ik voorheen altijd voor lief had genomen, en nooit bij had stilgestaan. De essentie had mij nooit geboeid, want waarom zou ik mijn hoofd breken over iets wat mij reeds toebehoorde. Pas wanneer jou dit bruut zou worden afgenomen, dan pas word je getroffen door de waarde hiervan. De waarde van waardevolle mensen om je heen. De waarde van liefhebben, maar vooral ook van geliefd te zijn. Het leek nu allemaal zo ver weg, en ergens ook onbekend. De tijd had de afstand vergroot en de leegte gevuld met kilte en stilte die mij nu geheel eigen was.

    Ik zette gauw de televisie uit, om het beeld dat de herinnering had opgeroepen, te doen vervagen. Als verdwaasd stond ik op en liep ik richting mijn slaapkamer, om mij -zoals telkens weer dat ik mij zo leeg voelde- op te sluiten tussen vier muren in de hoop alles te kunnen vergeten. Maar ook ik wist dondersgoed, dat door niet aan iets te denken, het de aanwezigheid van de herinnering niet zou doen verdwijnen. Jezelf afsluiten van emotie, maakt jou niet emotieloos. Het maakt je juist kwetsbaarder voor gevoelens, in welke vorm of hoedanigheid deze dan ook kwamen...

  6. #36
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Citaat Geplaatst door MLKMHD Bekijk reactie
    Me is lovin' this so much! OMG!!! Vet awesome dat je zo snel weer begonnen bent met een nieuw verhaal!. Love it! Fantastisch begin, super origineel btw!
    Je bent van de partij, jeej!!! Super bedankt, dit werkt erg motiverend. Shoukran lieverd
    Citaat Geplaatst door ANAGALBIMEJROUH Bekijk reactie
    Supermooi!
    Dankjewel
    Citaat Geplaatst door Jesslyn Bekijk reactie
    Sweet dreams, girls
    Moge de engelen over je waken liefje

  7. #37
    Onderdanig aan Allah

    Reacties
    259
    17-11-2010

    Citaat Geplaatst door Nefs Bekijk reactie
    Je bent van de partij, jeej!!! Super bedankt, dit werkt erg motiverend. Shoukran lieverd
    He als je een nieuw verhaal begint dan kan ik niet anders dan van de partij zijn.
    Top vervolg lieverd! Jij bent een van de schrijvers hier op M.nl waarbij je lekker wegleest. Je bent m'n favoriet, je verwend ons op constante basis.

  8. #38
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    I keep saying it, but you're great. Lots of love from me for you

  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    168
    28-03-2010

    Moge de engelen over je waken liefje [/QUOTE]


    Dank je wel schatje. Eerste wat ik doe als ik opsta: Vervolgjes bekijken.
    Leuk vervolg!! Leken net mijn ouders

  10. #40
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Citaat Geplaatst door Jesslyn Bekijk reactie
    Moge de engelen over je waken liefje

    Dank je wel schatje. Eerste wat ik doe als ik opsta: Vervolgjes bekijken.
    Leuk vervolg!! Leken net mijn ouders[/QUOTE]
    Thanks hon.

  11. #41
    MVC Lid

    Reacties
    259
    24-09-2010

    Schitterend

  12. #42
    MVC Lid

    Reacties
    1.901
    08-10-2009

    Zo mooi geschreven!
    Dying is an art, like everything else.
    - Sylvia Plath

    Le temps ne semble pas gommer tes fautes.


  13. #43
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Citaat Geplaatst door Maysoen88 Bekijk reactie
    Schitterend
    Citaat Geplaatst door Sarouchee Bekijk reactie
    Zo mooi geschreven!
    Shoukran dames

  14. #44
    Bijna Lid

    Reacties
    850
    08-04-2009

    Vervolgje?

  15. #45
    MVC Lid

    Reacties
    259
    24-09-2010

    Vervolg vervolg vervolg