1. #1
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Het licht in de duisternis...

    De nacht was niet langer de opvolger van de dag voor mij, maar het dagdeel dat mijn geheimen met zich meedroeg. Geheimen die het daglicht niet verdragen kon, en daarom gehuld werden in een donkere sluier. Het waren geheimen die mijn bestaan definieerden, door mijn verleden gevormd waren en nu mijn toekomst zouden tekenen. Een toekomst die ik blind zou betreden, zonder aarzeling noch twijfel. Verbitterd, door het leven uitgelachen en niet langer meer ongeschonden. Gehavend zette ik door, sterker dan ooit tevoren, standvastiger in mijn doen. Op naar morgen, die mij nu nog onbekend was. Het gevreesde van gister de rug gekeerd, om onbevreesd de ochtend tegemoet te treden...

    "Schiet verdomme eens op." Werd ik met een duw naar voren gecommandeerd. Ik had me inmiddels in de tweede set van kleding gehesen en wachtte tot het model voor mij de catwalk zou oplopen, waarna ik zou volgen. Het was een en al chaos hierachter. Modellen die op en af gingen, zich vliegensvlug uit en in kleding wurmden en weer met een strakke blik, ondanks de pijnlijk knellende hoge stelten, hun loopje volbrachten. We waren machines, voorgeprogrammeerde, gewillige menselijke robots die hun taak in stilte volbrachten. We werden geacht geen weerstand te bieden, geen kick te geven, en allemaal maar de bevelen van onze opdrachtgever op te volgen. De modellenwereld was hard, keihard. Als je niet op commando presteerde, werd je binnen enkele momenten ingewisseld voor een ander graatmager model dat te springen stond om jouw plek in te nemen. Het was de wildernis, overal lag het gevaar op de loer, en het was aan jou om je zelfstandig te redden.
    Ik schudde mijn schouders los en liep de zoveelste catwalk van mijn leven op. Het licht, de muziek, het publiek, het was een tweede thuis voor mij geworden. Het was de invulling van mijn leven, al vijf jaar lang. Ik reisde de wereld rond, zag de mooiste plekken en ontmoette de meest belangrijke mensen. Mensen met aanzien, en dus logischerwijs ook macht. Eenieder van hen hield zich een masker voor, niemand was zichzelf in dat wereldje waar het ging om zien en vooral gezien worden. Het ging niet om inhoud, maar om verpakking. Hoe duurder de verpakking, des te meer men in smaak viel bij anderen. Deze anderen maakten door middel van hun oordeel, jou tot wie je bent. Ze konden je maken, maar vaker ook breken. Wie niet meeging in dit spelletje, viel uit de boot en zou nooit meer binnengehaald worden. Het was dan over en uit, meedogenloos hard. Wie het aangereikte keurslijf niet paste, zou zonder pardon afgedankt worden en niet in het ideale plaatje thuishoren. Het ideale plaatje dat geschept werd door een maakbare wereld, die de mensen in illusies deed wanen. Zolang maar genoeg mensen er deel vanuit maakten en hetzelfde gedachtengoed deelden, was het zo goed als de werkelijkheid. Een werkelijkheid waar geen mens werkelijk grip op had, maar ontzettend aantrekkelijk was. Het was een wereldje waar een hogere macht geen plek kreeg, maar de mens zelf boven alles en iedereen stond. Het was een wereld die ik jaren geleden voor het eerst uit noodzaak betreden had, en sindsdien niet meer uit los was geraakt. Het was mijn toevlucht geweest, afkomstig uit barre tijden en sobere gedachtes. Dit bedorven wereldje, was nu mijn wereld...

    "Oke bedankt iedereen voor jullie inzet, jullie hebben allen goed werk geleverd." Sprak de kledingontwerper, en tevens onze baas van de avond, ons bedankend toe.
    "En nu op naar de afterparty!" Waarna een luid geklap volgde.
    Ik had me inmiddels omgekleed in een nauwsluitend zwart jurkje en volgde de rest van de modellen naar de zaal waar het feest zou losbarsten. Het was het gebruikelijke riedeltje, eerst je werk doen om je vervolgens klem te zuipen aan de bar nadat de show over was. Ik was dan wel geen praktiserende moslima in alle striktheid van het woord, maar bepaalde principes handhaafden ik wel. Zo rookte ik niet en dronk ik al helemaal niet.
    "Wat sta je hier zo alleen. Ga je mengen tussen de mensen, wellicht loop je mister charming nog tegen het lijf vanavond." Knipoogde Selina mij toe. Ik schonk haar een glimlach terug en liep richting de uitgang. Ik had vanavond geen zin in socializing en verlangde naar mijn bed. Terwijl ik de drukte achter me liet, opende ik de deur en liep over de gang richting de uitgang. Her en der stonden nog wat verdwaalde fotograven die geen toegang verschaft kregen naar binnen en daarom maar afgedropen waren. Ik zag hoe een van hen mij opmerkte en direct zijn camera in de aanslag hield. "Oprotten met dat ding!" Beval ik hem, terwijl ik mijn hand voor m'n gezicht hief, om zo de foto enigszins te kunnen belemmeren. "Kom nou Salma, een foto maar." Smeekte de fotograaf mij zowat, die zonder op mijn respons te wachten een foto nam. "Jij valt mij al weken lastig en nu ben ik het echt spuugzat." Brieste ik, terwijl ik dreigend op hem af liep. Ik had de fotograaf herkend, het was namelijk dezelfde die op de loer had gelegen bij mijn huis. "Ik zei kappen, dus dan kap je ook!" Stond ik nu oog in oog met hem. Een vermakelijke grijns verscheen op zijn vadsige kop. "Ik voel ineens een mooie headline opdoemen. 'Dronken Selma valt fotograaf aan', die gaat vele lezers trekken." Op het moment ik hem verbaal wilde aanvallen, hoorde ik ineens een stem naast mij. "Als je nog een keer een dergelijke toon durft aan te slaan jegens haar, krijg je met mij te maken." Zei de man dreigend, terwijl zijn blik de woorden kracht bijzetten. Het was een man die ik nooit eerder had gezien, want anders was zijn verschijning mij zeer zeker bijgebleven. Goed gekleed, atletisch gebouwd en een knap gezicht stelde ik na een vlugge blik vast.
    Hij pakte de camera vast en ik zag hoe de fotograaf enigszins angstig begon te kijken. "Laat dit de laatste keer zijn, want anders zullen er harde maatregelen volgen." Waarna hij de man verbluft achterliet. Ik had me omgedraaid en beende naar de uitgang, het haantjesgedrag achter me latend. De koude avond begroette me direct met een snijdende wind. Ik realiseerde me nu pas dat ik m'n jasje binnen was vergeten en had geen zin om weer terug te lopen. Ik deed verwoede pogingen om mijn jurkje naar beneden te trekken, om zo m'n koude benen enigszins te kunnen bedekken, maar dat hielp niets. "Je mag mijn jas wel lenen." Hoorde ik ineens dezelfde stem naast mij opdoemen. Ik keek opzij en schudde gauw mijn hoofd, waarna ik doorliep richting de parkeerplaats. Ik had een bloedhekel aan mannen, en die diep gewortelde haat koesterde ik niet voor niets. Ik kwam bij mijn auto aan en stapte in. De verwarming zette ik direct hoog en reed vervolgens weg, de donkere avond in...

  2. #2
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Inhoudsopgave

    Hoofdstuk I
    Deel 1
    Deel 2
    Deel 3
    Deel 4
    Deel 5
    Deel 6
    Deel 7
    Deel 8
    Deel 9
    Deel 10

    Hoofdstuk II
    Deel 11
    Deel 12
    Deel 13
    Deel 14
    Deel 15
    Deel 16
    Deel 17 2-2-'11
    Deel 18 2-2-'11
    Deel 19 3-2-'11
    Deel 20 4-2-'11

    Hoofdstuk III
    Deel 21 7-2-'11
    Deel 22 17-2-'11
    Deel 23 20-2-'11
    Deel 24 26-2-'11
    Deel 25 27-2-'11

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    1.901
    08-10-2009

    Ik ben één en al lezer lieve schat! Je vorig verhaal was prachtig, allah i 3tiek sbar. En ik ben er zeker van dat dit verhaal top gaat worden!
    Ik kijk vooral naar de schrijfstijl en DAN pas naar het verhaal op zich (gezien ik een taalfoutenfreak ben )

    En ik moet toegeven: zowel inhoud als schrijfstijl = Fantastisch!
    Keep up the good work, young lady!

    Dying is an art, like everything else.
    - Sylvia Plath

    Le temps ne semble pas gommer tes fautes.


  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    7
    02-11-2010

    yoeepieeeeeee!!!!
    een tweede verhaaaaallll!!!
    wat leuk ik ga er meteen aan beginnen..
    xx romaisatjeh

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    465
    11-07-2010

    yes yes. A second story.
    Ik ben er weer.
    Ga snel verder!

    I can't believe it took me quite so long,
    to take the forbidden step
    Is this something that I might regret?


  6. #6
    niet18♥

    Reacties
    2.924
    09-04-2006

    MVC Premium MVC Premium
    hmm modellen wereldje
    een keer wat anders super leuk!!


    ga gauw verder

    One day your life will flash before your eyes.
    Make sure it's worth watching...


  7. #7
    Offline.

    Reacties
    19
    14-12-2010

    Je eerste verhaal was!


    Up meid!

    "when time goes, everything goes.."


  8. #8
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Citaat Geplaatst door Sarouchee Bekijk reactie
    Ik ben één en al lezer lieve schat! Je vorig verhaal was prachtig, allah i 3tiek sbar. En ik ben er zeker van dat dit verhaal top gaat worden!
    Ik kijk vooral naar de schrijfstijl en DAN pas naar het verhaal op zich (gezien ik een taalfoutenfreak ben )

    En ik moet toegeven: zowel inhoud als schrijfstijl = Fantastisch!
    Keep up the good work, young lady!

    Wat fijn om te horen, barak Allahoe feekie. Ik moet toegeven dat ik nog niet precies weet waar ik met dit verhaal naartoe ga, maar de schrijfkriebels wisten me maar niet los te laten.


    Citaat Geplaatst door xx-sabrin-xx Bekijk reactie
    yoeepieeeeeee!!!!
    een tweede verhaaaaallll!!!
    wat leuk ik ga er meteen aan beginnen..
    xx romaisatjeh
    Jeeeej you're back!! Hoop dat je opgeknapt bent en dat je dit verhaal net zo mooi gaat vinden als mijn vorige. Dikke smakkerd voor jou! X
    Citaat Geplaatst door BJ- Bekijk reactie
    yes yes. A second story.
    Ik ben er weer.
    Ga snel verder!
    Super!
    Citaat Geplaatst door mocrogirl_18 Bekijk reactie
    hmm modellen wereldje
    een keer wat anders super leuk!!


    ga gauw verder
    Haha ja he, we moeten origineel blijven.

  9. #9
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Citaat Geplaatst door S0ulSisteR Bekijk reactie
    Je eerste verhaal was!


    Up meid!
    Shoukran lieve dame.

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    91
    01-11-2010

    uuuppp schatjeee!!
    wanneer kunnen we het tweede vervolgje verwachten??
    trouwens mijn acount doet het weeeeerr

  11. #11
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Misschien vanavond nog als ik tijd heb insa'Allah!

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    43
    22-06-2010

    wauuwww echt mooi
    ga snel verder
    xx nieuwe fannetjee

  13. #13
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Citaat Geplaatst door miss-mocro2496 Bekijk reactie
    wauuwww echt mooi
    ga snel verder
    xx nieuwe fannetjee
    Dankje

  14. #14
    Filantroop.

    Reacties
    1.518
    21-02-2010

    Ik werd gewekt door het licht dat door de gordijnen had weten te glippen en zo mijn kamer verlichtte. Ik strekte mezelf uit met een diepe geeuw en besefte me dat het inmiddels al middag was, en mijn ontbijt nu tevens als lunch zou fungeren. Ik nam een korte douche en wikkelde mezelf in een badjas, waarna ik de keuken indook voor een vers kopje koffie. Zoals gewoonlijk liep ik, terwijl het koffie-apparaat stond te pruttelen, richting de deur om mijn krant en tijdschriften te pakken die mijn lieve buurvrouw in de vroege ochtend voor mij uit het postvak gehaald had en onder m'n deur had geschoven.
    Ik woonde in een mooi en vooral ruim appartement in Amsterdam Zuid. Het was de kakkerbuurt van Amsterdam, waar ik als 22-jarige jongedame van Marokkaanse komaf, deel vanuit maakte. Of dit mij anders maakte? Euhm, wellicht een tikkeltje. Ik was sowieso anders dan anderen door mijn carriere als model, die mij wonderbaarlijk goed afging. Op zeventienjarige leeftijd ging ik noodgedwongen uit huis en had ik niets anders dan mijn paspoort, een weekendtas met wat kleren en 150 euro. Ik had de eerste de beste trein gepakt die voor m'n neus stond en belandde zo in het grote Amsterdam, waar ik de eerste paar nachten in krakkemikkige hotels had doorgebracht om zo mijn kosten te beperken. Gelukkig ontmoette ik een vriendelijke en menslievende vrouw die mij onder haar hoede nam en zich over mij ontfermde. De dag dat ik haar ontmoette, was tevens de dag dat ik het vertrouwen in de mensheid enigszins herwonnen had. Zij, als totaal onbekende, had zonder persoonlijk gewin zich over mij bekommerd. Naastenliefde, zorg voor je medemens, dat waren eigenschappen die deze Nederlandse vrouw in overvloed bezit. Ze bood mij voor onbepaalde tijd onderdak aan en hielp mij met het zoeken van een baan.
    "Waarom probeer je het gewoon niet? Niet geschoten is altijd mis." Ik keek haar aan en schudde lacherig mijn hoofd. "Ik als model? Hallo, dat is vragen om een afwijzing. Daar pas ik liever voor." Wuifde ik haar lachwekkende voorstel af. "Je bent soms zo ontzettend koppig he." Kwam er afkeurend uit. "Oke en nu gaan we eten Wilma, anders wordt het koud." Veranderde ik gauw van onderwerp en focuste me op het dampende bord voor mij op tafel.
    Niet veel later ontving ik een brief thuis, met de mededeling dat ik op een modellenbureau moest verschijnen op de aangegeven datum. Ik had met veel verbazing de brief doorgelezen en het kwartje viel direct. Wilma had me zonder mijn medeweten ingeschreven en foto's opgestuurd. In eerste instantie was ik boos, boos omdat ze achter mijn rug om haar handelingen had verricht. Maar na een goed en vooral motiverend gesprek, had ze me weten om te praten en belandde ik uiteindelijk op de afgesproken dag en tijdstip op het bureau. Vanaf dat moment ging alles vrij snel. Ik had polaroid foto's laten nemen en daarna werden er professionele foto's van mij genomen voor in mijn portfolio. Het ging allemaal zo razend snel, dat ik niet goed doorhad wat er precies gebeurde en waarnaar me het toe zou leiden. Maar ik liet me meevoeren op de wind van de dag. Binnen de kortste keren werd ik geboekt voor shows in het binnenland, en al gauw werd ik opgemerkt door wat grote namen in de glamourwereld. Mijn eerste internationale catwalkshow werd dan ook al snel een feit en het geld kwam binnenstromen, wat na jaren ervoor zorgde dat ik mij in m'n eentje dit appartement aan de Amsterdamse gracht kon veroorloven.

    'IJskoninging Selma nu dan eindelijk aan de man.' Stond er in schreeuwende letters op de voorkant van het blad. Een titel die bijgestaan werd door een foto van mij met de onbekende man aan mijn zijde, als beeldvullende personen. Het was een beeld dat opzettelijk uit de context gerukt was, om zo -de naar sensatie en roddelsnakkende- lezers te voeden met klinkklare onzin. Ik gooide het blad opzij en stond op van de keukentafel. Ik walgde van de roddelpers en alles wat daarmee te maken had. Journalisten waren gaandeweg mijn grootste vijanden geworden, ik verafschuwde ze met alles wat ik in me had. Ze waren er altijd op uit om andermans leven te verzieken, door woorden te verdraaien en zo een leugen in de wereld te helpen. Maar anderzijds hadden zij mij ook bekendheid geschonken, roem die hen mij toebedeelde. Door hen kreeg ik naamsbekendheid, en was mijn naam een feit in de modellenwereld. Niemand kon meer om Selma heen, Selma die weleens verweten werd gevoelloos te zijn. Ik had er alleen maar om kunnen lachen, wetende dat er een gegronde reden was voor mijn houding en mijn kille persoonlijkheid.

    Laat mij, mijn achtergelaten schepen verbranden, opdat ik ze mag zien opgaan in as.
    Opdat de herinnering vernietigd zal worden, en verbannen uit het zicht.
    Zodat ik kan leven, zonder de gedachte aan toen.
    Zodat ik kan ademen, zonder angstvallig herinnerd te worden aan de donkere schim die voor lang mijn leven heeft gedomineerd...

  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    465
    11-07-2010

    Speciaal verhaal. Uppie

    I can't believe it took me quite so long,
    to take the forbidden step
    Is this something that I might regret?