Van achter de sluier!!! Een mooi verhaal Het lot leidde Assilmi van het Christendom naar een leven als voorvechter van de Islam.
Ze was ooit een Zuidelijke Baptist, een BH verbrandende, radicale feminist en een radioverslaggeefster. Nu is Amina Assilmi een ambassadeur van de Islam. Ze is de directrice van de Internationale Unie van Moslim Vrouwen en is gevestigd in Fairchild, Ohio. Ze reist het hele land af en spreekt op universiteiten om algemene kennis en begrip voor het geloof te bevorderen. Ze draagt de traditionele Islamitische hijaab, bestaande uit een hoofddoek die haar haren en nek bedekt, en bescheiden kleding met lange mouwen. Vorige week sprak Assilmi op de Universiteit van Tennessee (UT) voor de afgeladen aula van het Universiteits Centrum. Gesponsord door de Islamitische Studentenvereniging van de UT, sprak Assilmi in haar lezing over de status van de vrouw in de Islam, "Een Moslimvrouw Spreekt Vanachter de Sluier." En op Farragut High School ging Assilmis lezing, gesponsord door de Natural Inclinations Club, de Islamitische studentenvereniging van Farragut, over "Vrijheid en Rechtvaardigheid voor Iedereen." Hier legde zij uit waarom zij gelooft dat de Islam de eerste vrijheidsbeweging voor vrouwen is en de brenger van de juiste rechten, gegeven door God, voor zowel mannen als vrouwen." Assilmi waarschuwde critici die schrijven dat vrouwen worden onderdrukt in sommige, overwegend Islamitische, landen. Zij zei dat hun gebruiken cultureel bepaald zijn en niet Islamitisch. "Mensen die onder de duim gehouden worden, worden onder de duim gehouden door onwetendheid," zei ze. "Zij volgen culturele gebruiken. Beoordeel de Islam niet aan de hand van deze individuen die slechts praktiseren wat hun familie doet." Máár, zo vertelde zij het publiek, zij was zelf niet altijd een Moslim en een voorstander van de Islam. Ze ontmoette voor het eerst "echte" Moslims toen ze een paar jaar geleden een theaterklas volgde aan de universiteit. Assilmi zei dat ze het vak bijna liet vallen toen ze de klas in liep en een paar Arabische studentes in de traditionele hijaab zag zitten. In het handboek "Kiezen voor Islam", waarvan zij de auteur is, schrijft Assilmi,
"Er bestond geen sprake van dat ik in een klaslokaal zou gaan zitten met een paar vieze heidenen…Ik sloeg de deur achter mij dicht en ging naar huis." Nadat haar man haar had aangeraden om terug te gaan naar de klas voelde zij het als haar plicht om dan ten minste "die arme, onwetende Moslims te bekeren." In de hoop dat zij deze studentes kon bekeren tot het Christendom begon Assilmi de Koran, het heilige boek van de Islam, te bestuderen. Het was haar missie om te bewijzen dat Mohammed een valse profeet was en de Islam een waardeloze religie. Maar hoe meer ze las hoe meer ze geïnteresseerd raakte in de Islam. Ze was vooral geïnteresseerd in wat de Koran te zeggen had over mannen en vrouwen. Islamitische vrouwen "werden constant in elkaar geslagen door hun echtgenoten", dacht ze. Assilmi zegt dat ze haar mening baseerde op vooroordelen; als snel ontdekte zij dat veel van haar vooroordelen niet in overeenstemming waren met de Koran. Door intense studie leerde zij dat islamitische vrouwen gelijk zijn aan Islamitische mannen en dat wat zij betaald krijgen afhangt van het werk dat zij doen en niet van hun sekse. Zowel mannen als vrouwen hebben gelijke rechten op onderwijs. Islamitische vrouwen hebben het recht op eigendom al meer dan 1400 jaar en wanneer een vrouw trouwt hoeft zij haar achternaam niet te veranderen en kan zij haar eigen achternaam behouden. Zo vertelde Assilmi haar UT publiek, "Wij blijven onze eigen individu." "Ik studeerde voor twee jaar om Moslims tot het Christendom te kunnen bekeren," zei ze. Gedurende die tijd begon zij te veranderen. Haar man merkte dat ze niet langer geïnteresseerd was in bars en feestjes. Ze was tevreden met thuis de Koran bestuderen. "Ik was stil en afstandelijk," schrijft Assilmi in haar handboek. Haar man interpreteerde de veranderingen als een affaire met een andere man en een scheiding volgde. Nadat zij was verhuisd met haar drie kinderen kreeg Assilmi bezoek van een Islamitische sjeik die haar vragen over de religie beantwoordde. Hij vroeg haar of zij geloofde in slechts één God en Assilmi zei ja. Hij vroeg haar of zij geloofde dat Mohammed Zijn profeet is. Ze zei nogmaals ja. "Hij zei tegen mij dat ik al een Moslim was. Ik zei dat ik een Christen was, ik probeerde de Islam alleen maar te begrijpen. Ik kon geen Moslim zijn! Ik was een Amerikaan en blank!" We praatten verder. Later legde hij uit dat het ontwikkelen van kennis en begrip van spiritualiteit is als het beklimmen van een ladder. De eerste treden van de ladder is de Shahada, de geloofsgetuigenis dat er geen God is behalve de ene God en dat Mohammed Zijn profeet is. De Shahada, uitgesproken in het bijzijn van getuigen, is het Islamitische equivalent van een getuigenis van het geloof in Jezus Christus als Heer en Redder in het Christendom. Voor Assilmi was het uitspreken van haar Shahada in 1977 de eerste stap richting een dieper begrip van de Islam. Maar ze had nog steeds een paar problemen - zoals de hijaab. Hijaab is de bescheiden kleding gedragen door zowel Moslimmannen als vrouwen; het meest herkenbare kenmerk van deze kleding is de hoofddoek gedragen door vrouwen. "Ik was het eens met bescheidenheid, maar ik was ijdel met mijn haar," vertelde Assilmi haar UT publiek. "De Koran instrueert ons om onszelf te bedekken zodat wij herkend kunnen worden als Moslims, "zei Assilmi. " Ik ben een Moslim en ik weet wat mijn door God gegeven rechten zijn. Hijaab is geen verplichting of restrictie, maar een recht en een privilege. Ik zal tot aan de dood vechten om hem te kunnen dragen. "Ik gaf mijn leven als een vrouwen bevrijder op - het was niet bevredigend - Ik werd een Moslim…Bevrijding, ja, dat is de Islam." Assilmi, nam haar nieuwe naam aan tijdens de gijzelingscrisis in Iran, die plaatsvond in 1980-81. Gedurende de crisis werden 52 Amerikanen gegijzeld in Iran met de steun van Ayatollah Khomeini. Assilmi veroordeelde het incident op de radio en de televisie en legde uit dat "niet alle Moslims fanatici zijn." Zij nam de nieuwe naam aan om "mijn familie te beschermen tegen onwetendheid." Ze gebruikt niet langer haar geboorte naam. Assilmi zei dat Islamitische vrouwen niet beperkt worden door de religie in hun professionele leven. Maar, "Het meest geweldige beroep is dat van moeder. Want wij vormen de geest van de volgende generatie." Moslimvrouwen worden, zegt Assilmi, vaak gediscrimineerd doordat zij de hijaab dragen."Het is in dit land heel erg moeilijk voor Moslimvrouwen.
