~* Ooit gedacht, Nooit verwacht *~ (uitgehuwelijkt) Dames & Heren,
Ik ga een verhaal beginnen, dit is niet mijn eerste verhaal, maar ik heb die ander nooit afgemaakt. Ik zal insha’allah met een nieuwe beginnen eentje met verdriet, drama, angst en niet te vergeten liefde & geluk. Het is zelfverzonnen dus NIET waar gebeurd Ik kan jullie allemaal garanderen dat het een leuk verhaal wordt. Veel leesplezier, hier kom het eerste stuk:
Ooit gedacht, Nooit verwacht
Elke dag, elke nacht
het enige wat ik voel is pijn
Pijn van verdriet,
Pijn in mijn hart,
Pijn die niemand ziet
Dit is mijn leven,
Die Allah mij heef gegeven
“Auw, yemma niet doen!!!”, riep ik hard. Mijn moeder bleef verder trekken, zonder medelijden of pijn keek ze me aan. “hoe vaak moet ik nog zeggen, geen tegenspraak!”zei ze kwaad. Ze liet mijn haren eindelijk los. Met tranen in mijn ogen ging ik met mijn hand door mijn haar. Ik hoorde mijn moeder weglopen. Hier zit ik dan in mijn kille kamer, als ik niet op school of in de keuken ben. Dan zit ik hier met verdriet. Mijn leven bestaat voor het grootste deel uit verdriet. Mijn ouders die mij niet mogen. Geluk dat ken ik niet. Ik ben Nadia en ben 18 jaar, ik heb een beste vriendin Lamia. Bij haar kan ik al mijn gevoelens kwijt. Zij is de enige die mij begrijpt. Er dwaalt altijd maar een vraag door mijn hoofd: Zal ik ooit gelukkig worden?. Ik stond op en ging liggen op mijn bed. Ik pakte mijn gedichtenboek erbij en begon te schrijven. “Nadia!! Kom eens!”riep mijn ma. Ik liep snel de keuken in en stond nu paal voor haar. “help me met het avondeten?”. Ik deed wat ze me vroeg. Na een uur ging ik mijn kamer weer opzoeken. Mijn vader kwam 5 minuten later thuis. Eerlijk gezegd ben ik erg bang voor mijn vader. Hij die mijn vrijheid van me afpakte. Elk meid mag de straat wel op om nieuwe kleren te kopen, en ik, mijn moeder moest dat altijd voor me doen, want anders gaan mannen naar me kijken. Hallo de wereld bestaat voor de helft uit mannen. Hij zegt dat het beter is voor de islam, maar vrijheid afpakken hoort dat er ook bij?. BONK de deur van mijn kamer vloog open, ik zag de vurige ogen van mijn vader mijn kant op kijken. “Wat heb ik gehoord van de buurman?”vroeg hij boos. Bang en stilletjes keek hem aan. PATS, het was een harde klap en hij bleef door slaan. Voordat ik wat kon zeggen. Werd alles al zwart……..
l 
Geplaatst door Hafsa6 
