Salaam Ou aleykoum iedereen,
Ik heb verschillende stukjes gelezen en vond ze stuk voor stuk prachtig.
Jullie hebben één voor één talent.
Ik zou zeggen doe zo verder, en doe wat met jullie talent.
Uppje!!
@Topicstarter: Leuke idee om een verhaal te laten schrijven door verschillende schrijvers/schrijfsters... just love it.
Liefst,
McMarmita.
Sukkel!!
hoe da?? het lijkt meer op gedichten. ik dacht verhalen. ale "waargebeurd" zal ik zeggen hahaha
Ik plaats ook de mijne.. van mijn verhaal. Ik hoop dat het jullie bevalt..en laat me weten wat jullie ervan vinden want het is pas me eerste keer dat ik een verhaal schrijf ...
Stil staar ik voor me uit denkend aan deze 4 afgelopen jaren. De tranen vallen weer langzaam over me wangen heen.. Ik heb de afgelopen 4 jaar zoveel gehuild, zoveel tranen gelaten...nooit raken ze op.
Me lach verbergt de pijn, de woede en het onbegrip
Ik geniet van de momenten die zo stil zijn, maar nooit zo lang duren
Ik denk wat er dan nog verder op het pad zal gaan komen
Het is vaak een schijn van de werkelijkheid.
Zachtjes wrijf ik over me oog die verschrikkelijk veel pijn doet. Weer heeft hij me geslagen.. terwijl hij mij gisteren nog voor de zoveelste keer heeft beloofd om het nooit meer te doen.
Beloftes zijn helemaal niks waard bij hem. Hij zoekt een reden om mij weer te slaan, om mij weer pijn te doen. En het lukt hem elke keer weer...
Het begon allemaal 4 jaar geleden na ons huwelijksreis. Ik was het gelukkigste meisje van de wereld. Ik was zo gelukkig, dat ik alles om me heen vergeten was.
Ik weet nog precies hoe ik hem heb leren kennen...
22 juli 2002, een mooie zomerdag.
Ik zat met een vriendin en met me zusje op het gras in een parkje. We waren gezellig aan het picknicken. Het was heel leuk met z'n drieën, totdat een groepje jongens ons lastig vielen.
Hij.. die met z'n vrienden tegenover ons zat, hadden heel de tijd oogcontact..maar niemand die het doorhad.
De groepje jongens liepen ons kant op en kwamen naast ons zitten, zonder te vragen. Ze begonnen een gesprekje en vroegen ons van de raarste dingen. Wij vroegen ze beleefd om op te staan en ergens anders te gaan zitten.. maar dat wouden ze niet. Nou dan niet dachten wij. Dan staan wij toch lekker op, geen probleem. Op het moment dat we op wouden staan en ons spulletjes mee wouden nemen, werd ik heel hard aan me arm getrokken door 1 van de jongens.
De jongen dwong me om mee te gaan naar de bosjes, maar dat wou ik niet. ''Laat me los'' schreeuwde ik. Hij.. de jongen waarmee ik oogcontact had, zag alles gebeuren en kwam ons richting op lopen samen met z'n vriend achter hem aan.
''Laat haar los, wat is jouw probleem?'' zei hij serieus en met een boze blik. De jongen liet me meteen los en deed een stapje naar achteren. Hij.. waarmee ik oogcontact had was lang en breed, vandaar dat die jongen bang werd. Het groepje liep met z'n drieën het parkje uit zonder om te kijken. ''Gaat het?'' vroeg hij me lief en met een glimlach.. ''Jaa, het gaat'' zei ik stotterend. Ik was geschrokken maar tegelijk ook blij. Hij kwam voor me op, zo lief. En die glimlach, zo mooi.. ik was meteen verkocht die dag. Hij vroeg om me nummer nadat we een kort gesprekje hadden gehad en gaf het hem. Ik had een goed gevoel bij hem.. ik was verliefd geworden op hem. Nog nooit was ik verliefd geweest en nog nooit had ik contact met een jongen.
Tot die dag.. tot die mooie zomerdag ........
~Achter elk glimlach schuilt er een geheim...
Mijn verhaal:
http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=3258633
De ijzige wind omklemde zijn nek, en verdoofde het vlees. De sopranen klonken door het bos, en de zweepslagen achtervolgden mij. Nooit meer zal liefde zijn wat het was want liefde is wat het is en wat het heeft aangericht. Verrader. Het graf zal je doen stikken, maar ik zal je de weg wijzen naar verdoemenis. Het mes zal dansen op je huid, en ik zal er staan. Ik zal je uitlachen zoals jij mij uitgelachen hebt. Jij zult het lijdensweg bewandelen, zoals ik hem bewandeld heb. Tranen van bloed zullen vloeien, en ik zal er zijn. Een trofee van dit oneindige wedstrijd, maar weet dat geen heeft gewonnen. Want die ijzige mes die zo prachtig glinstert in de maneschijn heeft ook mij bereikt.