Salaam meiden,
Ben erg benieuwd naar hoe de bevallingen bij jullie zijn begonnen en verlopen?
al vast bedankt voor de gene die dat met ons wil delen.
Liefs Reweda
Salaam meiden,
Ben erg benieuwd naar hoe de bevallingen bij jullie zijn begonnen en verlopen?
al vast bedankt voor de gene die dat met ons wil delen.
Liefs Reweda
1 ste keer in maart 2007
mijn water brak 1 uur snachts
het spoot als een gek alle kanten op
de eerste 16 uur viel wel mee
vond de weeen maar een lachertje en snapte niet waar iedereen zich druk om maakte
tot opeens de egte weeen begonnen!
kreeg de volgende nacht om 1 uur een prikje om te slapen.
werd 2 uur later wakker
de pijn was ondragelijk
en was maar op 3 centimeter.
ging in bad maar dat was niet uit te houden
en de water werd veel te snel helemaal vies.
ik heb die hele nacht zware weeen zitten opvangen
en ik moet eerlijk toegeven
dat ik gek werd van de pijn
ik smeekte om een keizersnee
of pijn bestrijding
die ochtend om 8 uut zat ik maar op 6 cm
en de weeen werden zwakker
ze gingen vergaderen
en ik raakte steeds meer in paniek.
ik kreeg 1 prikje om de ween weer op te wekken,
toen die begon te werken
begon de pijn weer opnieuw
en ik was niet meer aanspreekbaar
paar uur later weer was ik maar 1 cm
opgeschoten
ze gingen weer ff weg om te bespreken wat ze met me moesten
maar ik kon al niet meer
ik begon te persen op 7 cm
mijn moeder ging ze roepen
ik begon als een gek te persen bij elke wee
maar na anderhalf uur was ik niks opgeschoten
ik kon me herinneren dat ik op
die programma groeten uit de rimboe zag
dat een vrouw hurkend ging bevallen
dus ik vroeg ze om een baarkruk
zodra ik erop zat
begon ik weer met persen
ik vergeet dat nooit meer
elke keer als het hoofdje op het punt stond eruit te komen
werd ik bang
omdat ik het gevoel had dat alles ging scheuren
tot de gynecoloog boos om me werd
dat als ik gauw niet beter me best zou doen
de babie zou sterven
ik werd bang en heb toen maar door gezet
eindelijk werd de babie geboren
en ik scheurde in plaats van naar beneden
naar boven toe.
2 de keer 2008
mijn water brak weer presies om 1 uur snachts zoals met de eerste
ik had geleerd van me eerste bevalling
dat ik niet in paniek moest raken
en alles zijn gangetje moest laten gaan
en de weeen hun gang te laten
doordat ik me ontspannde merkte ik dat alles
vlotter ging ondanks dat de pijn het zelfde was
helaas had ik die dag geen btg
en me man ook niet.
ik wekte me man
maar die had geen zin om op te staan
de pijn werd ondragelijk
ik vroeg hem weer op te staan
maar het wou niet baten
hij bleef gewoon door slapen
heb een douche genomen
mijn tas gepakt
en ben 20 km gaan rijden naar de ziekenhuis
helemaal alleen.
toen ik daar aankwam
onderzochten ze me
en ik had al 4 cm ontsluiting
2.5 uur later
**ondertussen was me man opgehaald door mijn broer
en had hij ook de ziekenhuis bereikt
het laatste half uurtje werd wel een beetje zwaar
omdat ik al die tijd geen kick had gegeven
hahah hij zei dat ik neit zo kinderachtig moest doen en dat hij weg wilde
gaan
en hem het parkeer kaartje moest geven
terwijl ik op het punt sta te persen
na half uurtje persen van dat moment was de kleine geboren
nu nog wachten hoe deze bevalling zal gaan verlopen
(ga dit keer lekker alleen haaha)
Om 10 uur savonds braken mijn vliezen. Eerder had ik wel af en toe harde buiken maar dat viel wel mee en ik was gewoon nog buiten met mn nichtje aan het spelen.
Toen mijn vliezen braken kwam er niet zo veel water uit steeds een klein beetje als een lekkende kraan. Mijn zusje was toevallig bij me en die zei nee dat zijn je vliezen neit want ik heb van andere zus gehoord dat het dan als een hard lopende kraan meot gaan. Ik twijfelde dus ook. Maar toen er steeds weer water uit kwam wist ik het zeker en het water was een beetje bruinig dus ik belde de verloskundige.
De verloskundige arriveerde 5 minuten later en ging kijken. Ze dacht dat de baby had gepoept in het vruchtwater dus belde naar het ziekenhuis voor een plek.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis ging alles nog goed. Had hele lichte weeen. Pas om 2 uur snachts begonnen de heftigere weeen. het werd steeds erger.
Ik vond het zoo pijnlijk op dat moment. elke wee dacht ikNee hee daar istie weer en was blij dat ie weer weg was maar toen dacht ik alweer aan de volgende. verloskundige ging kijken en ik had al 4 cm. ontsluiting. Zo ging het weer verder mijn man werd gek van mij hij viel steeds in slaap naast me terwijl ik pijn aan het lijden was. Elke wee riep ik hem dat ie most komen want ik moest hem bijten of knijoen in zn hand. Hij mocht niet tegen mij praten. Ik was zooo boos op hem.
Later kwam de verloskundige terug en ik had 7 cm. daarna ging ze weg en ik voelde persdrang maar moest nog nie echt meepersen.
De verloskundige kwam weer en ik had 10 cm. ontsluiten en ze ging mn benen omhoog doen en ik mocht persen. persen begon om 7 uur. Na een aantal keer geperst te hebben dacht ik dat ik het nie meer kon elke keer als het boofdje bijna eruit kwam stopte de perswee en ging ie terug. maar na anderhalf uur persen was hij geboren. Bij elkaar omgeveer 8 uur geduurdt. Ik was een beetje gescheurd en ze ging het naaien terwijl de baby op mn buik lag en ik heb er niks van gevoeld.
De verloskundige zei dat ik het goed had gedaan voor een eerste keer. Ik heb ook nie om pijnbestrijding gevraagd. Ik meot eerlijk zeggen dat ik daar nie eens aan heb gedacht. Achteraf vond ik het opzich meevallen zo een bevalling.
Het mooiste moment is natuurlijk de baby gelijk op je buik krijgen! Erg cliche maar waar.
Hamdulillah dat ik zo een bevalling heb gehad.
was een poepbevalling soort van harde poep bevalling met ruggenprik wat is het toch heerlijk om te bevallen zonder pijn.
LOULOU22
Was 5 dagen over bevallingsdatum.
Savonds had ik lichte ween. Me man ging broeders bezoeken en ik zei nog ´Ga niet.. wil dat je hier blijft´ maar me ma zei ´nee joh, vanavond gebeurt er toch niks...´
Uiteindelijk viel ik in slaap.. Werd constant wakker geschud door de ween.. (Ik had tijdens de zw. heel veel tijdschriften en boekjes gehaald) die kwamen goed van pas. Ergens las ik dat je ween kon meten hoe vaak ze kwamen en per minuut, anyway.. Het kwam dus steeds vaker en heftiger.
Me man was thuis gekomen, en sliep net n uurtje toen ik hem wakker maakte. 4 uur s nachts reden we richting ziekenhuis met aardig wat pijn en ween. Eenmaal daar aangekomen gingen ze de ween meten en ontsluiting had ik net maar 1 cm
((Het was muizestil in het ziekenhuis en In de kamer ernaast hoorden we een vrouw puffen en hijgen en roepen)) werd alleenmaar banger en banger. Toen kwam een verloskundige en moest me man allerlei papieren invullen en weet ik het, ze deed nogal bot waardoor we alleenmaar dua deden dat zij niet aanwezig zou zijn tijdens de bevalling.
Later nogmaals kwam de arts(vrouwelijke) en deed een echo en zei dat ons dochtertje rond de 3900 gr zou zijn en vandaag de bevalling wel zou doorgaan ( ik schrok van het feit dat ons kindje zo groot was en dacht alleen HOE MOET IK HAAR ZOOO GROOT BAREN!?)
We kregen advies om beetje te wandelen door het zk om de ween zo beter op te vangen.. Ik wijsneus wilde per se die tijd naar huis (was 10 min. van ons vandaan). Thuis aangekomen baden we salaat al fadjr (met alle moeite) en toen gaf ik toch toe om beter naar het zk te gaan want de ween werder heftiger.
Daar aangekomen voelde ik iedere stap die ik zette.. 9 uur sochtends werd er gekeken hoeveel ontsluiting ik had. Tot mijn verbazing zaten we al op de 7 cm .. 12 uur moesten we weer terug komen (in de tussentijd liepen ik en me man rondjes in het ziekenhuis).. En toen kwamen DE ween, 12 uur precies kwamen we weer terug en ik hield t niet meer, de ween waren te heftig voor woorden. Me man hield me hand de hele tijd vast die ik goed fijnkneep.
Daar aangekomen lag ik op t bed en werden de ween gemeten en ik had 10cm ontsluiting. Om 1 uur kreeg ik een pijnstiller, maar dat werkte niet. De ween waren zo heftig dat ik vaak buiten adem kwam. Snel erna kreeg ik een injectie met een ween remmend middel ofzo.. waardoor ik 5 minuten even rust had en kon adem halen. Kort erna braken me vliezen. En begon het echte werk. Me man zat nog steeds naast me en hiel me hand vast en gaf me advies, leidde me af en praatte tegen me in. De pijn was echt ondraagelijk waardoor ik moest huilen
Mijn man was echt heel lief voor me, met tranen over zn wangen deed ie dua en we moedigden elkaar aan tot dhikr. Z´n hand was ik nog steeds aan het fijnknijpen hihi..
2 uur mocht ik persen. Wat ik best moeilijk vond, het was echt hard werken. Gelukkig had ik een heel lieve verloskundige die me goed hielp en tips gaf. En ja voor ik het wist kwam de arts er ook aan, en voelde ik regelrecht hoe mijn kind door mijn baarmoeder heen ging. Luidkeels riep ik Laa ilaha ilallah La ilaha ilallah Laa hawla wa laa quwatta illah billah.. Dacht bij mezelf als ik nu dood ga dan tenminste met de shahada.
Het persen duurde zo een 20 minuutjes,, die een eeuwigheid voor me leken. Het moment waarop me dochtertje eruit kwam was heel intens. De verloskundige riep, ´het hoofdje is er al´ .. ´nog 2 keer persen!´ ´en ja daar is ze !!´
Zodra ze geboren was, ging alle pijn weg. Niks voeldde ik meer. Zag alleen het kleine mensje wat IK (met manlief) gebaard had, Subhanallah !
De arts feliciteerde ons en zei ´als we nou eens iedere dag vrouwen als u hadden die kwamen bevallen´ Ze zeiden dat ik het goed deed voor een eerste bevalling, een groot baby, en het vrij flot verliep.
Ik had wel 3 hechtingen, maar voor de rest was er niks bijzonders.
Dochterlief is 4110gr geboren, nog groter als verwacht