het schynt dat sommige taxis geen hoogzwangere vrouwen willen meenemen omdat ze bang zyn dat ze dan in de auto gaan bevallen
je kunt het beter niet meedelen dat je moet bevallen
myn schoonzus had dat wel gedaan ; ze stond op de stoep met weeen & een half uur later was de taxi er nog niet!! (ze zyn waarschynlyk zelfs niet komen opdagen) haar buurman had haar naar het ziekenhuis gebracht
ik hoop allesinds dat je terug een prachtige & gemakkelyke bevalling mag meemaken inchallah voor alle zwangeren
mijn bevallingsverhaal:
PIJN PIJN PIJN
PUF PUF PUF
PERSEN PERSEN PERSEN
ik ga dood , ik ga dood , ik ga dood
Hoera ze is geboren.......
Yaa rabbie lakal hamdoe kamaa yanbaghie li jalaali wadj-hika wa li 'adiemie sultaanika.
Was een week na de bevallingsdatum, om 02:00 uur begonnen de weeen.
Ik werd wakker van een pijn dat niet te omschrijven was. Ik heb toen eerst een warme douche gepakt maar het werd maar erger. De verloskundige maar gebeld en ze was meteen gekomen. Ik had nog geen ontsluiting en ze zou om 08:00 uur voordat ze naar de praktijk ging weer terugkomen. De verloskundige vertrekt weer en ineens breken de vliezen. Haar weer gebeld maar kon geen kwaad. Toen weer onder de douche gaan staan en aangekleed en ben midden in de nacht met men man een heel stuk gaan lopen. Ik kon niet stil blijven zitten ik wou alleen maar lopen. Hele nacht gewandeld en ik was echt bekaf!! Thuis aangekomen probeerde ik te gaan liggen en het leek net of dat de pijn nog erger werd. Zo doorgegaan tot 08:00, verloskundige kwam en ik had pas 2 cm. ontsluiting. Ze had het ziekenhuis gebeld om te vragen of ik kon komen. Het was goed dus wij meteen alles gepakt en richting het ziekenhuis rond 08:30. Daar aangekomen had ik 5 cm. en ze zeiden de kleine komt voor de middag!! Omdat ik in zo'n korte tijd 5 cm ontsluiting had mocht ik niet meer in bad of lopen. Ik moest meteen op bed gaan liggen. De hele tijd daar gelegen wat geen pretje was, ze kwamen elk half uur kijken hoeveel ontsluiting ik had maar het was nog steeds 5 cm. Kreeg toen weeenopwekkers en het deed zoveel pijn dat ik geen woord meer uit kon brengen. Ik had zelfs de kracht niet meer om te huilen van de pijn helemaal niks. Ik lag daar maar wat en men man was er niet eens bij. Ik voelde me zo eenzaam en het was als een shock voor me, maar ondanks dat concentreerde ik me op men baby die zou komen. Om 14:00 uur had ik pas 10 cm ontsluiting en mocht ik beginnen met persen. Ik voelde dat men zoontje vast zat en dat het niet ging. Elke keer als dat ik perste voelde ik 'm omlaag komen en zodra ik stopte ging die weer terug. Zo doorgegaan voor een half uur en daarna kwam een vrouwtje op een krukje staan en op men buik drukken. Ik kon nog net zeggen hij zit vast het gaat niet. Het gaat niet!!! 45 min persen maar men zoontje was er nog niet, ze hebben meteen de gynaecoloog gebeld dat die met spoed moest komen. Hij kwam binnen en toen wist ik het al, ik word ingeknipt. Maar het ging zo snel ik merkte er niks van, en toen kwam men zoontje ter wereld paars/blauw achtig omdat die vast zat!! Hij zei nog het was op het nippertje!! Alles goed en wel en ik dacht dat ik erna naar huis mocht maar het mocht niet, moest daar blijven. Ik ben meteen erna in slaap gevallen want had de hele nacht niet geslapen en dan nog de bevalling erbij en zoveel bloed verloren. Ik dacht oh zal wel normaal zijn zoveel bloed maar meer niet. Volgende ochtend mocht ik naar huis en toen kreeg ik thuis pas te horen van de kraamverzorgster dat ze men bloedvaten hadden geraakt tijdens het knippen. Ik was echt verlamd, schrok me dood!!
na een paar dagen over tijde begonnen de weeen om 4.00. ik had niet echt door dat het ween waren mr ik werd er wakker van terwijl hhet geen pijn deed. na een half uur aankijken bleef ongeveer het gevoel om de 20 minuten terugkomen. ik ben er toen mr uitggegaan en ben voor de tv gaan zitten. ik besloot de tijd bij te houden. ongeveer om de kwartier bleef dat gevoel terug komen. tot 6.00 heb ik het aangekeken en besloot om toen het ziekenhuis te bellen (ik was medisch dus moest verplicht in het ziekenhuis bevallen). ik zij tegen die vrouw ja ik voel sind 2 uurtjes een bepaalde druk daaronder mr weet niet echt wat het is het doet niet echt pijn denk niet dat het weeen zijn.
die mevrouw zij kom tog mr en als het niks is kan je altijd nog terug. dus ik denk ok dan ga ik mr. ik ben toen heel rustig gaan douchen en heb me man om 7.00 wakker gemaakt om te vertellen dat we naar het ziekenhuis gaan omdat ik zo iets rar voel. hij ging op zijn gemakje douchen en ron 7.30 reden we naar het ziekenhuis zonder mijn koffer die ik had klaargezet. want was echt 100% van overtuigd dat ik terug gestuurd zou worden. daar aangekomen ging ik aan de monitor en gingen ze kijken nou had dus al 3 cm ontsluiting. mr ja zei ik tegen die arts dat kan ook van de afgelopen week zijn. had namelijk al tijdje 1 cm.
ze zij dat kan ik kom over een half uurtje terug. ik bleef rustig met me man kletsen en elke keer als ik een wee had zij ik tegen hem wacht even ja ahahah toen ging ik even gek doen en daarna weer kletsen haah hij vond het zo grappig. na half uurtje kwam se kijken en had ik 5 cm ontsluiting nou segt se je baby kan echt snel komen.
de weeen werden op een gegeven moment heftiger en ben onder de douche gegaan. na een uur vond ik dat niet meer helpen en vroeg om de arts. had 8 cm onsluiting. tijdens de weeen zie je op de monitor de weenlijn om hoog schieten en elke keer sij ik tegen me man wcaht even. hiik hoorde hem zo zeggen allatief allatief allatief. om 9.30 had ik 10 cm en mocht persen. ik was so blij dat ik die persween had. iedereen heeft het over dat die het ergts zijn ik vond dit een verademing want kon se wegpersen en bij de rest moet je se wegpuffen das veel moeilijker. mr ja persen persen en persen ze wou niet.
na een uur te lopen persen hebben ze besloten een keizersnede te doen. omdat zij te zwak was.