Mijn dochter, het licht in mijn leven
Je kwam op de wereld, mijn wereld stopte voor even
Negen maanden lang, keken we naar je uit
We gaven je een mooie naam, je ziet er nog mooier uit
Weet dat zolang ik leef, ik je altijd zal beschermen
Wat er ook gebeurt, ik zal me altijd over je ontfermen
En als ik naar je kijk, dan vergeet ik alle stress
Jij bent dat ene meisje.. die ene prinses!
(Gewijzigd op aandringen van een prinses)
Next: Liefde
Brieven der ervaringen
Goud is goud, koud is kou en warm kan heet worden.
Ik wou dat ik je kon zeggen dat tijd heelt, dat tijd niet heelt. Tijd vergeet, tijd is essentie en zo schaars maar toch ooh zo mooi. Totdat je geen tijd meer hebt.
Het gras is elders altijd groener, omdat het perspectief naar iets mooier of beter altijd meer glimt. Het trekt aandacht, het vraagt, het knaagt en aast naar iets meer dan het gewone. Totdat je tegen de spiegel knalt, waarbij het groen jij is en groener jouw wens die je door je eigen onzekerheden maar niet bereiken noch naar reiken kunt. Ooh wacht je bent al daar!
Het is een illusie, een illusie gevormd door je eigen ik. Een smaak in je brein, die nooit de tong bereikt. Het is jouw schaduw in zekere zin, het is jij maar toch maar niet.
Laat het varen, laat het vallen en knijp het dood of tot ternauwernood. Het is essentie in een fles, frustratie uit het woord funest.
Het is ervaring, het is zien, het is een bril dragen na jaren blind. Het is zien en toch maar niet.
Next: een herinnering…
Vive la résistance
Sorry, ik zie de next nu pas.
Liefde
Het is in jouw glimlach, in jouw fonkelende ogen, in jouw stem, in jouw vragen en het behagen.
Het is terug te vinden in het wegkijken, het zwijgen, het er zijn zonder te beamen, de hand als link tussen twee hagen.
Het is het springen, het wegkijken en terug kijken, het zoeken, de glimlach en de tranen.
Het is jij…het is wij…het is de wil om verder te kijken en te strijden. Het is zij…
Next: Vrij te kiezen
Vive la résistance
Geplaatst door evil_kenivel
Self made?
Wow!
Married
@Bosbesje
Hi,
Always, denk dat dat hier de bedoeling is.
Althans schrijf, het doet er niet toe of het mooi is, of het mooi klinkt en het behaagt.
Schrijf, schrijf gewoon, schrijf. Laat de woorden vloeien, mengen en gloeien.
Schrijf
Vive la résistance
Echt supermooi!@Bosbesje
Hi,
Always, denk dat dat hier de bedoeling is.
Althans schrijf, het doet er niet toe of het mooi is, of het mooi klinkt en het behaagt.
Schrijf, schrijf gewoon, schrijf. Laat de woorden vloeien, mengen en gloeien.
Schrijf
Schrijven kan ik niet zo goed, ik lees liever! Keep going
Married
Vrij te kiezen. (Nav jouw stuk: Liefde)
We plannen, we passen aan, we doen
we leven, we gaan voort, een visioen.
Ik doe, ik laat, ik leid met een korte 'ei'
Ik voel, ik vertel. Waar is zij?
Ik wilde haar zo en zag haar zo.
Ik keek haar aan maar zag haar niet.
Ik luister, Ik hoor, maar geen lied.
De tijd tikt door en geen hond die kraait.
Dit is het leven zo lang ie draait.
Ik ga, ik stop, ik lijd met een lange 'ij'
Ik ervaar, ik spreek. Want wie is er voor mij?
Next: intens verdriet.
Hmmm
Sinds jij mij verliet, mijn steun en toeverlaat
Heb ik tijden gekend dat ik mijn leven heb gehaat
Mijn oma, mijn alles, ik was nergens meer zonder jou
Ik heb je altijd verteld hoeveel ik van je hou
En nu, ervaar ik toch dat intense verdriet
Maar niemand die mijn tranen nog ziet
Next; wantrouwen
(iederéén heeft hier mee te maken)
Wantrouwen
Hoe begin je een stuk tekst is wat ik me afvraag?
Begin ik met 'als' of 'er' of zelfs 'ik'?
Vraag ik mezelf af wat ik bedoel met mijn tekst.
Haal ik inspiratie uit andere teksten?
Neem ik het voorbeeld van één van de andere geweldige dichters?
Laat ik het wel of niet rijmen?
Zijn de vragen juist of doe ik maar beter wat?
Wat Als Niemand Te Rede Of Uiting Wilt En Nu....?
Next: schrijf
Schrijf
Wanneer je iets schrijft
Schrijf dan iets echt
Schrijf over je leven
Alsof het je laatste moment is
Schrijf over je vrijheid
Tot de eind der tijden
Schrijf over liefde
Waar je altijd je thuis voelt
Schrijf over je gevoelens
Die je omschrijven wie je bent
Schrijf
Tot je laatste adem
Next: omarmen
Nu ik hier sta, aan het eind van jouw leven. Besef ik pas echt hoe relatief alles is.
Geen woorden kunnen mijn gevoelens beschrijven. Over dood, over leven, over dat wat ik mis. Vader ik had nog zoveel willen vragen. Over wat je verdriet deed en over je lach. Maar het liefst had ik nu toch geweten. Op die stille momenten, wat je toen dacht.
Omarmen
De tijden bewogen de eenzaamheid bijeen
maar was ik al die tijd, dan alleen?
Het diepe leed kwam varen in de wind
maar was ik al die tijd, dan erg blind?
Kwam jij dan voorbij met jouw grenzeloze lach
die ik dan, voor even proeven mag?
Greep ik dan elk moment die jouw liefde gaf?
Om te omarmen, ik leefde,
elke dag....
Next: weemoed
De dag kwam als geroepen op het moment
want het moment was zelden een roeping.
En toen de dag in de nacht zich ontvouwde als een dief
werd zij sluw en kreeg zij ieder uur meer kracht,
want we kwamen van ver, ver van de bestaande wereld,
daar waar de wind haar stilte liet vallen.
Eenzaam was zij, want niemand die hoorde.
Het waaide hard, harder, hardst,
de bliksem sloeg in, het verdriet groeide, de liefde ook.
Waar haar waarde zich liet gelden
zag de aarde haar als geheel. Het moest wel.
Ze was het geheel, zoals leven en dood.
Zoals liefde en verdriet.
Met weemoed...
