Greep hij met zijn andere hand haar bij haar haar. Hij trok zo hard dat ze heel hard ging gillen. Toen op het zelfde moment had Appie spijt gekregen. Hij hield haar in zijn armen en hij wilde haar zo graag knuffelen.. "Souhaila het spijt mij zienna, ik wil je geen pijn doen maar soms vraag je erom." Souhaila kon er niet meer tegen. Ze zat gewoon opgescheept met een psycoMocro. Wat moest ze doen, om te ontsnappen?
"Appie"? Zei Souhaila. " Wat is er meisje"? Zei Appie. " Ik zou graag naar huis willen e Appie, ik mis mijn broer. Ik mis thuis. Ik wil gewoon naar huis. Laat mij nou alsjeblieft gaan". Ze keek m diep in de ogen aan. " Nee, Nee en nog eens NEE, jij begrijpt t nog niet zo goed he?" Door die ****broer van je moet ik je wel hier houden. Het liefst zou ik je vrij willen laten." Souhaila schrok ervan. " Hoe noem je mijn broer? Wat heeft mijn broer hiermee te maken?" " Jalliel de klootzak heeft ons iets geflikt en hij zal er voor boeten die klootzak!" Souhaila trilde ze kon niet meer op haar benen staan en ging maar even zitten. "Appie dus als ik het goed begrijp ben ik hier omdat Jalliel iets heeft gedaan bij jullie. Maar wat zou het zijn? Jalliel doet geen vlieg kwaad. Dus je lult. En trouwens als hij wat heeft gedaan, wat heb ik ermee te maken? Laat mij nou gaan." Zo makelijk gaat dat niet meisje, jij hebt er dergelijk mee te maken. Of makelijker gezegd, door jou heeft Jalliel ons dat geflikt, en daar komt ie niet zo makelijk van af." Souhaila stond weer op. " Ik begrijp er niets meer van, wat heb ik gedaan? Waarom zo'n klote dag, eerst die droom, dan die ongeluk. Wat gebeurt er met me?". Appie kwam dichterbij. "welke droom, wat heb je gedroomd e zienna?" "Gaat je niks aan." Antwoorde Souhaila.